51"'" jaargang.
onderdag 30 December 1897.
N°. 9513.
In het fiscale doolhof.
/erschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
Kennisgeving.
FEUILLETON.
DE JONGE WEDUWE.
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
3.34 H.A. Griend
BUITENLAND.
Abonnementsprijs voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
n omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco per post, p. kwartaal. 1,30
Afzonderlijke nommers0 02
BUREAUBOTERSTRIAT TO, Telepl.oon Xo. 123.
AdvcRTHNTiErsusvin 1—5 gewone regels met inbe
grip van ccno Courant0.59
Iedere gewone regel meer o.io
Bij abonnement wordt korting verleend.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Schiedam zijn voornemens op Donderdag
6 Januari a.s., des namiddags te 2 uur, in
het openbaar bij inschrijving en voor 5 jaren
te verpaclilen
achter den strekdam tegenover Pernis, het
oostelijk gedeelte vormende van Perceel no. 88
van Sectie N der gemeente Schiedam.
De voorwaarden liggen ter lezing op het
bureau der gemeentewerken.
De gesloten inschrijvingen moeten ter Secre
tarie zijn ingeleverd den 5en Januari a.s.
Wij zijn verward geraakt in het fiscale
doolhof.
Dat rnoet dunkt ons de wethouder van finan-
tiën gedacht hebben, toen gisteren art. '1 zijner
ontwerp-verordening viel.
Nauw twee en een halve maand geleden
draagt men hem bijna unaniem op eene belasting
naar grondslagen samen te stellen en thans
verwerpt men een ontwerp, gevormd naar den
geest van een vroeger raadsbesluit.
Let wel, men verwerpt niet de uitwer
king, maar het principe.
Wie tegen art. 1 stemde, omdat hij meende,
dat B. en W. niet hadden gevolg gegeven
aan de hun dezen zomer gegeven opdracht,
en het lid dat zich indertijd tegen de geheele
opdracht verzette, had daartoe natuurlijk het
recht, en zelfs gebood plicht, daarvan bij het
uitbrengen der stem te doen blijken.
Het getal der raadsleden, die zich echter op
dat standpunt hadden gesteld, was gering; ook
zij dan alleen, benevens deleden die vóór art. 1
stemden, waren consequent.
Of het juist was gezien bij art. 1 de cardi-
nale beslissing te laten vallen, wij gelooven het
niet. De heer de Groot informeerde dan ook
nog eens uitdrukkelijk of dit de bedoeling was.
Nu gaf het een verwarde stemming; tegen
standers van het principe, tegenstanders van
het gemis aan kinderaftrek, tegenstanders van
de schalen, allen hielpen de bres schieten, waar
die niet geschoten mocht worden.
Immers B. en "W. weten thans niet juist
meer, waaraan zij zich te houden hebben.
Wil men thans een inkomstenbelasting, of is
het raadsbesluit van 28 September nog van
kracht, en zoo ja, wil inen dan een verterings-
ting, of een inkomstenbelasting naar grond
slagen volgens eene andere uitwerking, b.v.
ROMAN DOOR
HANS WACHENHUSEN.
30)
Maximinia staarde haar moeder angstig aan.
«Dus u verlangt, dat ik het in mijn binnenste
mat mij zal ronddragen, en ook verder een lief-
hebbende vrouw zal zijn voor Leo, aan wiens hand
het bloed van mijn eersten man7 Dwingt niet
alles mij, aan hem te denken 7"
«Onzin Ik verlang alleen dat je je verstand
gebruikt. Ook mijn advocaat vertelde mij onlangs
dat naar zijn overtuiging Alban bevreesd was, dat
zijn broeder zijn erfdeel zou opeischen. Hij had
boven zijn krachten geleefd, dat lijdt geen twijfel
«Laat ons er niet meer over spreken 1 Misschien
dacht die Australiër, je nog meer te kunnen afzet
ten. Laat Leo er maar niets van hoeren. Dat zou
weer een schandaal geven. Ik heb nog genoeg van
die geschiedenis indertijd, en jij ook, zou ik denken.
Het zou belachelijk zijn, als je je weer op ieders
tong bracht... Wij zien elkaar van avond bij het
concert."
Zij greep naar haar stok, die op tafel lag, stond
met het onverschilligste gezicht ter wereld op, en
ging weg.
Het scheen bijna, of haar laatste gezegden Maxi-
minia eenigermate hadden gerust gesteld. Peinzend
stond zij daar, zich vastklampend aan die verklaring
gelijk wij die gaven. Wil men daarnevens eeen
straatbelasting
Ziedaar een vijftal vragen, die zich gereedeliik
laten stellen.
Wat men thans heeft gekregen is een
s c. li n baar principieels beschikking»
Wij herhalen: behalve de enkele leden, die
de opdracht aan B. en W. gegeven, onjuist
uitgevoerd achtten, hadden de overige ledeu aan
het principe, neergelegd in art. 1 hun stem
moeten geven, evenals b.v. de wethouder van
financiën zelf dat deed, die après coup allicht
aan een directe inkomstenbelasting de voorkeur
zal geven boven een inkomstenbelasting naar
grondslagen.
Maar in des wethouders gedrag zat conse
quentie.
Men weet het, wij dweepten met het ontwerp
nietwij hadden echter nog te veel eerbied
voor een raadsbesluit van zoo reeenten datum,
dan dat wij aan het principe van het ontwerp
tornden. Wij hebben dit bij herhaling duidelijk
gezegd.
Het principe was, met het oog op het raads
besluit, juistin de uitwerking wilden wij niet
onbelangrijke wijzigingen.
Wij zouden dan ook consequent vóór artikel 1
hebben gestemd, zoolang niet het raadsbesluit
van 28 September was ingetrokken.
En zou ten slotte tegen de uitwerking
van het principe onoverkomelijk bezwaar ge
rezen zijn, het ware nog tijds genoeg geweest
oin, met voldoende motiveering van stem, tegen
het geheele ontwerp zijn stem uit te brengen.
Als zoodanige punten van gewicht hadden
kunnen gelden: kinderaftrek, wijziging van
den multiplicator, aanslag van de niet in het
Personeel getroffenen enz.
Nu is er o. i. eene onzuivere stemming ge
weest. Bij vele leden heeft zeer stellig in het
stemmen tegen art. 1 een willen terugkomen
op het raadsbesluit van 28 September gewicht
in de schaal gelegd.
Of wij de genomen beslissing, afgezien van
de wijze, waarop zij tot stand kwam betreu
ren Volstrekt niet.
In ons blad van 1 Octoberj.l. waarschuwden
wij reeds tegen liet den 28sten September ge
nomen besluit.
Wij voorzagen moeilijkheden.
Die zijn niet uitgebleven. En geen wonder,
want zonder inkomstenbelasting, komt men er
op billijke wijze niet.
Zeer terecht merkte de heer Maas gisteren
op. dat een verteringsbelasting geen progressie
mag kennenzij zou aldus o. i. worden een
contradictio in terminis.
Daarbij mag gevraagd worden, of men te
Schiedam, dat exceptioneel weinig gegoeden
heeft in vergelijking met andere plaatsen, er
in slagen zal voldoende geld bij elkaar te krij-
wanneer men niet de oeeonomisch sterken ten
minste evenveel laat bijdragen van hun reve
nuen als de oeeonomisch zwakken.
van Alban's dood, en zoo vond mevrouw von Zir-
kow haar ook.
Het gelukte deze haar vriendin eenigszins in een
andere stemming te brengen, en Maxïminia wilde
zich zeif, althans voor het oogenblik, gerust stellen.
Alleen toen Von Zirkow naar haar toe trad om
haar te begroeten, vertoonde haar gelaat weer een
angstigen trek. Maar zijn opgeruimd gelaat en zijn
vrooltjkheid wisten dien te verdrijven. Haar moeder
had misschien wei niet geheel ongelijk
XIX.
Leo keerde 's avonds terug, en hoorende dat
zijn vrouw hem met de Zirkow's in 't «Konver-
sationshaus" wachtte, haastte hij zich daarheen en
drukte allereerst zijn vroegeren kameraad hartelijk
de hand.
Maximinia schrok wel toen zij hem zag komen,
maar een blik op zijn van vreugde stralend gelaat
steido haar gerust. Neen, Loo was onschuldig!
Haar moeder had gelijk; zijn geweten was niet
met zulk een daad bezwaard.
Haar moeder was in de speelzalen, maar hoorde
dat Leo terug was en kwam dezen begroeten. Een
blik op haar dochter overtuigde haar dat de on
aangename indruk was uitgewlscht.
Toch zou de avond niet voorbijgaan, zonder
Maximinia eenige pijnlijke oogenblikken te bezorgen.
«Zooeven ontmoette ik tot mijn verrassing je
ouden bewonderaar von Rudori", zeide haar moeder,
naast haar plaats nemend. «Ik vertelde hem dat
je hier bent, en hij zal je dus wel opzoeken.
Misschien weet hij nog mets van je huwelijk,
ofschoon ik hem er te Petersburg reeds op had
voorbereid."
Maximinia verschoot van kleur. Hij, Zirkow en
Wij willen niet eens spreken van progressie.
Met een verteringsbelasting alleen, die aan den
den eisrh, welke aan dergelijke heffingen ge
steld mag worden beantwoordt, komt men er
niet, tenzij men de middenklassen 10 a 20 pet.
van het inkomen laat betalen.
En dit zal toch wel niet in de bedoeling
liggen.
Reeds wilde men Schiedam voorstellen als
een plaats, waar het ambt van gemeente-ont
vanger eigenlijk een sinecure is!
Zoo bejammeren wij het feit van de ge
vallen beslissing niet, maar verheugen ons
daarover, vooral nu, zooals door enkelen reeds
gevreesd werd, door onzen wethouder van finan
tiën, volkomen terecht de Kabinetsquaestie niet
is gesteld.
Zijn houding was, ook naar het oordeel der
meerderheid van den Raad, volkomen correct.
Slechts één ding betreuren wij. Dat is de
nuttelooze arbeid door den wethouder van
finantiën verricht.
Men had hem dien kunnen sparen.
Voor de meesterlijke en gevatte verdediging
van zijn fiscaal geesteskind alle hulde.
In zooverre jammer dat het niet tot de
onderdeelen toe kwam.
Nu was het, zij het al niet een mort sans
phrase toch een dood, die feitelijk hierop
neer kwam.
Dac het onzen wethouder van finantiën moge
gegeven zijn een ontwerp samen te stellen, dat
aan de billijkheid beantwoordt; niet onwaar
schijnlijk komen wij dan wel weer terug tot
een verbeterde editie van de «gehate" inkom
stenbelasting, waartegen in de laatste jaren al
heel weinig reclames waren, die daarenboven,
voor zoover wij weten, steeds met de meeste
hoofschheid en plooibaarheid werden behandeld.
Algemeen overr.icht.
Schiedam, 29 December '97.
Het nieuws uit het Verre Oosten is schaarsch,
en daarom houdt men zich maar onledig met
gissen en phantaseeren.
Zoo is van een bezetting der haven van
Chemulpo doo? de Engelsche vloot blijkbaar
niets waar.
Althans Reuter's bureau ontving van de
admiraliteit bericht, dat het Britsche eskader
in de Chineesche wateren zich vermoedelijk
ophoudt in de buurt van Port-IIamilton.
Van de aankomst te Chemulpo was der
admiraliteit niets bekend, schoon zijhet moge
lijk achtte, dat de schepen op hun gewonen
kruistocht in de gelegenheid waren geweest
die haven aan te doen.
Dus bij Port-Harnilton, waar volgens een
tweede bericht uit Londen ook de Japansche
vloot wordt samengetrokken.
Daarentegen meldt men uit Nagasaki, dat
graaf Emmerich Haar oog dwaalde naar Leo,
die met haar vriendin in gesprek zat.
«Ik wilde dat hij
Zij hield op, want juist trad Rudorf de zaal
binnen. Zijn zoekend oog trof juist haar.
Hij aarzelde nog, toen hij twee heeren aan haar
tafeltje zagmaar hij kon niet meer terug, want
Maximinia had hem opgemerkt.
Niet zonder eenige veriegenheid kwam hij nader
bij om haar te begroeten.
«Mijnheer von Rudorf mijnheer en mevrouw
von Zirkow en prins IContschakow, mijn schoon
zoon," stelde de gravin voor.
Het gelaat der drie heeren toonde zekere ver
warring, die Maximinia deed schrikken. Maar die
verwarring maakte weldra plaats voor de gewone
wederzijdsche beleefdheidsvormen.
«Er is nog plaats voor u, mijnheer von Rudorf,"
zei de gravin hem een stoel aan de andere zijde
van Maximinia wijzend.
Rudorf richtte zich staande met eenige koele
woorden tot de jonge prinses.
«Uw Hoogheid vsrgunne mij u mijn gelukwen-
schen aan te bieden."
Zijn stem was onvast, zijn gelaat dat van een
ver-inaden aanbidder, terwijl zij hem mat een
gemaakten glimlach bedankte.
Rudorf wiide blijkbaar weg. Zwijgend bedankte
hij toert de gravin hem ten tweeden male uitnoo-
digde plaats te nemen.
«Ik trof zooaven mijnheer von ilebrmann", ant
woordde hij, «en ik heb beloofd met hem tesou-
peeren."
Eerst nu vie! Leo's blik weder op hem. Zijn
gelaat werd eensklaps ernstig, als was Rudorl's
bijzijn hem niet aangenaam.
de Japansche vloot de haven nog niet heeft
verlaten.
Ook van een soort ultimatum, door Engeland
aan den Keizer van Korea gezonden of te
zenden, schijnt geen sprake te zijn.
De zaak was, dat de administratie der Kore-
fiansche douane, tot nu toe berustende bij een
Britsehen commis-aris, Mc. Leavy Brow n, thans
door liet ontslag tan dezen iieer geheel in
handen zou zijn gekomen tan den Russischen
zaakgelastigde.
Zooals gezegd, schijnt deze zaak geen aan
leiding te hebben gegeven tot krachtige maat
regelen als eett ultimatum, onderstreept door
de bezetting der zeer belangrijke haven van
Chemulpo.
t
Men houdt zich te Londen graag of men
volkomen gerust is. Men gelooft niet, dat de
gebeurtenissen in het Verre Oosten aanleiding
zullen geven tot een gewapend conflict, heet
het b.v. in een bericht vandaar.
Toch zijn er die ook voor Engeland op han
delen aandringen.
De Daily Graphic b.v. eischl, dat een krach
tige politiek worden gevolgd in Korea.
«Wij moeten", zegt het blad, «de taktiek
der andere mogend heden in het Verre Oosten
volgen.
«Indien zij graven en woelen, dan moeten
wij hun voorbeeld volgen, voordat wij voor
een voldongen feit worden geplaatst."
Te Parijs schijnt men de bedoeling van den
Russischen vriend niet goed begrepen te hebben.
Althans daar is, naar men beweert, een
verklaring van de bezetting van Port-Arthur
ontvangen.
Die occupatie zou alleen zijn geschied om
Duitschland te beletten zijn invloed in China
te vergrooten.
Slecht klopt evenwel deze verklaring met
een anderen uitleg, als zou de bezetting van
Port-Arthur inderdaad slechts tijdelijk zijn.
De Russische vloot zou alleen uit behoefte
aan een winterstation daar zijn binnengeloopen,
en de haven weer ontruimen, zoodra het ijs
verdwenen is.
In Japan is men blijkbaar niet geheel op
zijn gemak.
Het geheele ministerie is daar thans demis-
sionnair, daar een poging om het kabinet te
reconstrueeren mislukt is.
De pers maakte van die gelegenheid gebruik,
om op een krachtig ministerie aan te dringen,
dat in staat is front te maken tegen de ge
beurtenissen in het Verre Oosten.
De 3iste December, de termijn waarop het
compromis tusschen Hongarije en Oostenrijk
afloopt, staat voor de deur, en nog is het voor-
loopig vergelijk niet tot stand gekomen, zoo
min in Oostenrijk als in Hongarije.
Ook in de Hongaarsche Kamer heeft de
Maximinia zag het, maar haar aandacht werd
afgeleid doordat Rudorf met een beleefde buiging
afscheid nam.
«Een medeminnaar van je, Leo 1" De gravin zag
hem spottend aan. «Ik heb gehoord dat hij formeel
aanzoek heeft gedaan om je hand", wendde zij
zich tot haar dochter.
Leo was ontstemd. Hij wilde het niet laten
blijken, stond op en trad met Zirkow naar de deur
der zaai waar beiden zich in een ernstig gesprek
verdiepten, angstig gadegeslagen door Maximinia,
wier onrust weer begon te klimmen.
«Die drie!" zeide zij bij zich zelf. «Zij kenden
elkaar blijkbaar."
De onverschilligheid van haar moeder ergerde
haar, toen deze opstond om naar haar hölel te
gaan, daar zij brieven verwachtte.
Intusschen keerden de beide hoeren terug en
toonden de dames het onbevangenste gelaat ter
wereld.
Maximinia stond op. Zij wilde een wandeling in
het park maken. Het was hier zoo warm, zeide
zij, Leo's arm nemende.
«Maximinia bevalt mij niet 1" Met die woorden
nam mevrouw von Zirkow den arm van haar man.
«Wat hadden jullie beiden toch 7" vroeg zij, terwijl
zij door de zaal gingen. «Rudorf scheen jullie
zoowel als onze prinses onaangenaam te zijn.
Denk je, dat tusschen haar en haar man iets is
voorgevallen?"
Zirkow zweeg eerst, maar zeide toen ontwijkend
«Er zijn van die oude geschiedenissen, die we!
weer eens opleven, en Rudorf herinnerde ons aan
zulk een gebeurtenis. Dat is niets voor vrouwen
en allerminst voor de prinses
Wordt vervolgd
