51 jaargang.
Dinsdag 22 Februari 1898.
N°. 9558.
DE VLUCHT.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
uitgever7~h. j. c. roelants.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Ascwnementsprijs voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. 1.05
franco per post, p. kwartaal. 1.80
Afzonderlijke nommerso.02
BUREAU: ROTERSTRAAT fO, Tclephoon lïo. 123.
ADVERTENTrE?iujs: van 1—5 gewone regels met inbe
grip van ecne Conrantf 0.52
Iedere gewone regel meero.lO
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen overeiclit.
Schiedam, 21 Februari '08.
ZolaDreyfus.
Over den twaalfden dag van het proces-Zola
is niet veel meer toe te voegen aan de telegram
men, die wij in onze vorige oplage het grootste
deel onzer lezers onder de oogen konden bren
gen.
Generaal de Pellieux, die wat nogal opmerke
lijk was, ditmaal in politiek verscheen, weigerde
thans over iets anders te spreken dan het
proces-Zola.
Kolonel Picquard stelde tegenover de Pellieux'
verwijten de verzekering, dat hij de goede trouw
zijner superieuren nooit had verdacht.
De overige getuigen vertelden weinig nieuws.
La Lance kwam meederien dat kolonel Sant-
herr zeer onverdraagzaam was geweest op gods
dienstig gebiedStock, de bekende uitgever,
beweerde vier stukken te kunnen noemen, die
op onwettige wijze aan den krijgsraad van '94
waren overgelegdprofessor Ducloux en Anatole
France betuigden Zola's goede trouw.
Picquard weigerde op ver.-chillende vragen
te antwoorden, op grond van zijn ambtsgeheim.
Labori werd door den president in 't spreker,
gehinderd en door het publiek uitgejouwd.
Het Hof besliste nog dat generaal Billot en
de agent Souffrain niet zouden gehoord noch
het borderel, de uhlanenbrief en de expertise
der schriftkundigen overgelegd zouden worden.
Heden begint het requisitoirdaarna is de
verdediging aan het woord, en inen denkt dat
Donderdag het proces zal afgeloopen zijn.
Ten minste als Labori niet, zooals veien den
ken, van het woord afziet. Morgen, Mardi gras,
zal het Hof wellicht niet zitten. Men vreest
voor wanordelijkheden.
sMachtsverwarring" is de titel van een arti
kel in de Temps, waarin de laatste incidenten
in het proces-Zola aan een streng oordeel wor
den onderworpen.
Het blad constateert, dat niemand meer op
zijn plaats of in zijn rol isnoch zij die den
degen noch zij die de toga dragen noch de
gezworenen wier taak het is te beslissen in
deze zoo verward en duister mogelijke recht
zaak.
ji Wil men een geestelijke poging doen," zegt
het blad, som zich los te maken aan de indruk
ken van het oogenblik en zich te onttrekken
aan den invloed van een opgewonden omgeving
en een meening, verhit door die lange zitting
met al de incidenten binnen en buiten het
gebouw, indien men in gedachten drie weken
overspringt, dan zal men duidelijk zien hoe
zonderling, hoe onbegrijpelijk alles is wat wij
zien en hooren, zoo uit juridisch a' 'lit politiek
oogpunt." Het kalm-regeeringsgczindo blad
DOOR
IDA BOY-ED.
36)
Nu kwam Felix, die ondanks zijn opgewonden
heid goed toezag waar hij zijn voet neerzette, naar
Phoebe toe, die hem in groote verlegenheid te
gemoet zag.
«Goeden morgen, juffrouw Phoebe," zeide hij met
onvaste stem, alsof hij van het vlugge loopen nog
buiten adem was. «Wat voert u hier in de vroegte
uit, en terwijl alles zoo nat is f"
«Och", zeide zij, haar hark nemend, «ik dacht
wel dat die onweersbui al mijn bloemen kwaad
zou hebben gedaan. Kijk maar al mijn hya-
cinthen zijn zelfs van den stengel afgebroken".
«En mijnheer von Langwitz?" vroeg hij op stren
gen toon.
Zij zag hem met kinderlijke verbazing aan. Hij
werd eenigszins verlegen. Hoe kon en mocht hij
zeggenik sta in zoo nauwe betrekking tot Con-
radine, dat zij mij opgedragen heeft u en mijnheer
von Langwitz in het oog te houden. Neen, dat kon
hij niet zeggen. Hij moest dus onbescheiden en
indringerig schijnen.
«Mijnheer von Liingwitz had iets ernstigs roet
mij te bespreken", zeide zij langzaam.
«Mag ik het weten vroeg hij bijna bevend.
«Neen, npen!" riep zij iiaastig. «Dat is in ieder
geval en onder alle omstandigheden zijn geheim."
vindt die opwinding bij de beide partijen in
dit proces te excuseeren het begrijpt dat de
dappere soldaten, ineenende een heilige zaak
te moeten verdedigen, zich niet scrupuleus
bekommeren om rechtsformaliteitenterwijl
anderzijds de mannen der politiek hetrepubli-
keinsche stelsel in al zijn constitutioneels echt
heid willen zien doorgevoerd.
«Wij vragen de aandacht", eindigt het blad
dan, vooral voor den toestand, waarin wij
gebracht zijn door de incidenten en de verschil
lende phasen van dit proces, waar alles onwaar
schijnlijk en buitengewoon wordt. Wij zullen
niet ophouden te protesteeren tegen de fana
tieke en ruwe wijze, waarop de zaak wordt
aangepakt door hen die twijfelen en dien twijfel
weggenomen wenschen te zien, en de aanvoer
ders van ons nationaal leger."
Wat zegt Zola zelf wel van den stand van
zaken
Aan Cavling, den correspondent van het
Deensche blad Politiken, moet hij de verzekering
hebben gegeven dat, wat ook de uitslag van
het proces moge zijn, de zaak-Dreyfus er altijd
bij moet winnen.
»Als men mij vrijspreekt, dan gaan wij ver
der in de zaak. De quaestie-Dreytus wordt dan
doorgevoerd. Op zichzelf komt het er niets op
aan, of ik veroordeeld word en in de gevangenis
wordt gestopthet zou misschien niet eens
kwaad zijn als het volk zoodoende de gelegen
heid kreeg om tot rust te komen en eens kalm
over de zaak na te denken."
Zola zal wel veroordeeld worden, maar zeer
de vraag is het, of het vonnis niet bij cassatie
vernietigd zal dienen te worden.
En zoo hij gevonnist wordt, welke straf zal
hem dan worden opgelegd f
Op een dergelijk smaadschrift als van Zola
is als straf bepaald gevangenis van 8 dagen
tot een jaar en boete van 100 tot 2000 francs
of een van beide straffen.
Neemt de jury Zola's goeden trouw aan
en er is niemand nog geweest in het proces die
den schrijver kwade trouw heeft toegeschreven
dan zou het Hof kunnen volstaan met een
geldboete of althans een korte vrijheidsstraf.
Ilenri Rochefort is zijn straf gisteren gaan
uitzitten.
Men weet reeds dat hij zijn voornemen
daartoe had aangekondigd en ten overvloede
heeft de Intransigeant een uitnoodiging ge
richt tot Rochefort's vrienden om hem nog
eens de hand te gaan drukken en zoodoende
zijn in-de-gevangenis-gaan te maken tot een
betooging tegen Dreyfus,
Tweeduizend vrienden" van Rochefort en
van opstootjes waren bijeengekomen voor de
gevangenis Sainte-Pelagie. De republikeinsche
garden te paard, die de rue Monge ontruimden,
werden toegejuicht.
sPhoebe", zeide hij, «ik moet u verzoeken geen
geheimen roet mijnheer von Lhngwitz te deelen.
Eens zult u hooren, dat hij daarvoor geen man
is. En verder moet ik u dungend verzoeken, hem
mijn woorden niet over te vertellen. Ik mag er
bij voegen dat mijnheer von Langwitz niet het
vertrouwen van uw tante geniet."
Hij was doodsbleek. Hij wist zelf niet waarom
hij zoo opgowonden wasmaar het aanschouwen
van dit lief, onrijp, maar zoo hoog begaafd meisje,
hand in hand met een misdadiger, had hem veei
leed gedaan.
In Phoebe ontwaakte een eenigszins kinderlijke
maar toch vrouwelijke trots vermengd met ijdel-
heid. Zij wilde den man, die haar liefhad, de eerste
die om haar gunst dong, niet laten vernederen.
Instinctmatig verdedigde zij in zijn waarde de
bare, want door het aanzoek van een edelen man
wordt de vrouw verhoogd, door die van een on-
edelen man verlaagd.
«Conradine stelt geen vertrouwen in mijnheer von
Langwitz?" vroeg zij op trotschen toon. «Dan ver
gist u u zeker; want zij liet twee en een half jaar
lang Trebbin bijna zonder toezicht aan hem over.
Ik ken ook mijnheer Von Liingwitz langer en dus
beter dan u."
«Als u mij niet wilt gelooven, vraagt u dan maar
eens aan uw tante, of u zoo vriendschappelijk met
mijnheer Von Liingwitz moogt verkeeren," zeide
hij driftig.
«Het spreekt vanzelf dat ik met de menschen
mag omgaan, die Conradine ons zendt", riep zij
uit, en zij voelde reeds lust in tranen uit te
barsten.
Fehx ging voort haar te zeggen dat mijnheer
von Liingwitz geen vertrouwen verdiende Phoebe
Om 5 uur kwam Rochefort in een rijtuig,
vergezeld van rijn schoonzoon Vervoort, redac
teur der Jour en Ayraud-Degorge van de Intran
sigeant.
Met luidruchtig gejuich werd Rochefort be
groet en in triomf de gevangenis hinnengedragen.
Blootshoofd wachtten hem daar de directeur
en de cipiers.
Onder het zingen van de Carmagnole en
het geschreeuw van »Leve Rochefort I Leve
de Commune I" trok de menigte zich van de
gevangenis terug.
Onder aanvoering van de bekende anti
semieten Milleioye, Thiebaud en Régis trokken
de manifestanten door de straten, Zola en de
joden conspueerden.
Van de stoep van het raalhuïs in het 5de
arrondissement sprak Millevoye de menigte toe.
Een tiental personen werden opgepakt, maar
later op verzoek van Millevoye weer vrijge
laten.
Gisteravond is een groote anti-semietische
meeting gehouden, waar alle bekende anti
semieten het woord voerden.
Er waren maatregelen getroffen dat geen
andere elementen in de zaal konden dringen.
In de Fransche Kamer werden Zaterdag de
jongste onlusten in Algerié ter sprake gebracht
door den afgevaardigde Sarnary, dezelfde die
met den Senator Gerente in den Algemeenen
Raad van Algerié wist door te zetten, dat de
prefect werd veroordeeld omdat hij maatregelen
had genomen om de anti-semietische opstootjes
tegen te gaan.
Samary's interpellatie beteekende ditmaal
niet veel. Ilij zette bet verschil uiteen tusschen
de Joden-quaestie en de anti-semietische quaestie.
De gouverneur van Algerié, Lépine, wierp de
schuld van de onlusten op de politie. De/e was
niet bedachtzaam te werk gegaan en was anti-
semietisch gezind.
Marcel Habert verklaart geen Jodenhater te
zijnmaar hij is tegen hun invloed op de
politiek.
De minister van binnenlandsche zaken Bar-
thou verklaarde dat de regeering er niet aan
denkt den staat van beleg af te kondigen;
niettemin is de toestand onhoudbaar. De een
heid der politie dient te worden verzekerd, en
in dien zin zal een besluit worden uitgevaar
digd. Verder moet de woeker worden tegen
gegaan en den landbouw crediet worden ver
schaft.
De minister verklaarde zich tegen uitdrij ving
der Joden en masse.
Jaurès verlangde een onderzoek naar de oor
zaken van het anti-semietisme en naar de
middelen ter bestrijding daarvan. Hij verweet
het anti-semietisme zijn bekrompen egoïsme.
Maar de Joden moeten hun geïsoleerd stand
punt opgeven en ophouden de bevolking te
exploiteeren.
koos steeds hartstochtelijker zijn partij, en eindelijk
gingen zij boos vaneen, zonder dat de piatgeregende
bloemstengels opgebonden waren, waarvoor Phoebe
eigenlijk in den tuin was gekomen.
Toen Phoebe 's middags weer in haar klein
bloemenrijk terugkeerde, waar thans de zon reeds
lang alia druppels had ingeslurpt en de verzadigde
aarde sterk uitdampte, zoodat een ware broeikas-
lucht over het beschutte plekje hing, lagen de planten
in verwarring door elkaar over den grond. Zuchtend
knielde Phoebe neer en begon zorgvuldig stengel
na stengel op te richten en aan de stokjes te
binden. Bomodderd en doorweekt lagen de papieren
vlaggetjes met de opschriften tusschen de planten.
En plotseling zag Phoebe daarbij een sneeuwwit
briefje. Zij nam het op, draaide het met bevende
vingers om, want de achterzijde lag naar boven.
«Aan Phoebe," stond er op.
Zij brak het open en las
«Helenmorgon werd ons gesprek door de tus-
schenkomst van een derde gestoord. Deze derde zal
ongetwijfeld beproeven u tegen mij in te nemen.
Het motief zal wel jaioerschheid zijn. Blijf u zelf
getrouw, Phoebo want ik zag van morgen iets in
uw oog, dat mij doet hopen. Maar ik wil u niet
haasten, hoezeer ik ook lijd."
«Hoezeer ik ook lijd." Dit woord was voor Phoebe
het belangrijkste in den geheelen brief en bracht
haar ziel zelfs in heviger ontroering dan de insinuatie
dat Felix jaloersch was.
Mijnheer von Liingwitz wist beter met vrouwen
om te gaan dan Felix. Terwijl deze door zijn aanval
Phoebe's trots had gekrenkt en de waarde van
den aangevallene in haar oogen had doen toenemen
wees Langwitz op zijn Mijden". Hij was er zeker
var,, dat hij daardoor den geest van het jonge
Als tegenwicht tegen don politieken invloed
der Joden, behoorde de Arabische bevolking,
die laar bloed voor Frankrijk heeft vergoten,
de politieke rechten deelachtig te worden.
De minister Barthou beloofde dat in Algerié
maatregelen zullen worden gc-troffen om de orde
te herstellen. Geen enkele betooging zal te
Algiers worden toegelaten. De regeering zal
geen verschil van ras dulden.
Vier moties werden ingediend. Die van Sa
rnary en Jaurès, de houding der regeering
afkeurende, werd door deze afgewezen, evenals
een eenvoudige orde van den dag.
Zij vereenigde zich met een motie van Ger-
ville-Réache, die met 361 tegen 90 stemmen
werd aangenomen.
Gemengde Rederïeelingen.
Prinses Clémentine van Bourbon, de moeder
van vorst Ferdinand van Bulgarije, die hoogst
ernstig ongesteld is, gaat erg achteruit.
De prinses, die reeds bijna 81 jaar is, heeft
in de laatste dagen herhaaldelijk flauwten ge
had.
Prins Philip van Saxen-Coburg te Weenen
heeft met zijn adjudant, den luitenant der
cavalerie Maasaschick Keglevick, eerst op pisto
len en toen op sabel geduelleerd.
De aanleiding is niet bekend.
De prins werd aan den arm gewond.
Te Bombay is het hospitaal voor pestlijders
door brand vernield.
De 12 Europeesche en 84 inlandsche patiënten
konden gered worden; maar drie zijn ten ge
volge van den schrik gestorven.
Het Japansche ministerie heeft besloten China
het gevraagde uitstel voor de afbetaling der
oorlogsschatting niet toe te staan.
In West-Atrika neemt de spanning tusschen
Engelschen en Franschen nog toe.
Twee Fransche expedities rukken nu aan
op Sokoto de voorhoede is reeds halverwege
tusschen den Niger en de stad Sokoio genaderd.
De Sultan van Sokoto heeft de Franschen
bevolen, veertig mijlen van zijn hoofdstad af
halt te houden.
De agent der Niger-Company Wallace houdt
zich gereed om den Sultan te hulp te komen
en eischt dat de Franschen het Engelsche ge
bied zullen ontruimen,
Wallace wacht evenwel eerst nadere beve
len af.
Ilavas bericht uit Pretoria dat op het corgres
van den Afrikaanderbond, die de Hollandsche
bevolking vertegenwoordigt, de wenschelijkbeid
is uitgesproken dat de vriendschapsbanden tus
schen Transvaal en de Kaapkolonie nauwer
worden aangehaald.
De Spaansche regeering heeft den wensch te
kennen gegeven mede te werken tot het onder
meisje boeide en haar onbewuste vrouwelijke ijdel-
heid streelde.
Van dit oogenblik was Phoebe's vaag-ongeluk-
kige gemoedstoestand klaar en helder geworden en
gevoelde zij diep medelijden voor den man, die naar
baar liefde streefdo.
En zij had niemand, met wien zij er over kon
spieken I
Zond het toeval maar Adriaan naar haar toe.
Maar Adriaan van Collas had door den postbode
haar bericht, dat hij door het onwoder hngelschade
had gekregen, en dat op twee bunders de boekweit
vernield was. Op Trebbin was men verheugd voor
Collas, want hij was verzekerd en kreeg baar geld,
terwijl men nooit kon weten of er wel een goede
oogst zou komen. Maar Phoebe had ditmaal toch
liever gehad, dat Adriaan geen hagelschade had
gehad.
Na een slapeloozen nacht ging zij in den vroegen
morgen uit. Zij was voornemens naar Callenborgen
te wandelenmisschien wilde het toeval dat zij
Adriaan ergens dicht bij den weg zag.
Wel voelde Phoebe dat zij de beide vragen, die
haar bezig hielden, niet erg goed met hem kon
bespreken. Zij kon niet zeggen: «Hoe is het toch
mogelijk dat iemand een ander lief heeft, zonder
wederkeerig liefde te vinden? Zulk een wreedheid
van het noodlot vond zij vei schrikkelijk en zooals
in elk medelijden een deel vrees voor zich zelf en
deernis met zich zelf ligt, stelde Phtebe zich ook
voor, wat zij zou voelen, wanneer zij liefhad en
geen liefde vond. Ook kon zij Adriaan hierin niet
om raad vragen«Iloe brengt men iemand op de
zachtste wijze aan het vorstand, dat men hem niet
wil hebben."
(Wordt vervolgd.)
