N°. 9562.
51"" jaargang.
Zaterdag 26 Februari 1898.
DE VLUCHT.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
FEUILLETON-
«Bio'
UITGEVER: H. J. C. KOELANTS.
BUITENLAND.
AbOnnemektsprub voor Schiedam, per kwartaal 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. - i.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommerso.02
BUREAUBOTERSTRAAT 70, Teleplioon Tfo. 123.
A»VEivrsn-riEmjs: van 1—B gewone regeh met inbe
grip van cene Conrantf 0.53
Iedere gewone regel meer0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen overzicht.
Schiedam, 25 Februari '98.
De zaak-Zola is thans voorloop® geëindigd.
Maar ook voorloopig alleen. Uit latere berich
ten toch blijkt, dat rnr. T ^ori voor zijn cliënt
reeds cassatie van het vonnis heeft aangevraagd,
evenals mr. Clémenceau voor den gérant der
A urore.
Het past in Zola's kader zich nu te buigen
voor het oordeel der jury, die het schuldig
hebben uitgesproken als vertegenwoordigers
van het Fransche volk, meenden wij gisteren.
Die opvatting willen wij ook handhaven maar
daarbij er op wijzen dat er ééne omstandigheid
is, die een nefasten invloed heeft geoefend op
het verloop dezer zaak.
Men herinnere zich slechts hoe de afgevaar
digde Jaurès voor de jury verklaarde, dat in
de couloirs der Kamer vele afgevaardigden hem
hadden gezegd Wat jammer dat de zaak niet
na de verkiezingen gekomen is F'
Welnu, bij cassatie zal de nieuwe behande
ling der zaak niet kunnen geschieden dan na
afloop der verkiezingen.
En misschien zullen er dan zijn, die, het
thans gevoerde proces nog eens nagaand'3, van
meening zullen veranderen.
Voorloopig is de woede tegen Zola nog zeer
groot, zóo groot zelfs dat te Parijs gisteren het
gerucht kon loopen, als zou Médan, Zola's
landgoed bij Parijs, verwoest zijn.
Het gerucht is niet bevestigd.
Niet iedereen beschouwt thans reeds de zaak
als afgedaan.
Zoo de Siècle, die een schrijven publiceert
van Désiré Magnien van dezen inhoud
SïMajoor Esterhazy heeft het borderel ge
schreven dat heeft hij zelf mij verklaard, er
bij voegende dat hij het op bevel had geschreven
en dat zijn superieuren hem zouden dekken.""
iiDie woorden ik verzeker het formeel
heb ik herhaaldelijk gehoord van den heer
Possien, redacteur van de Jour, die bijgevolg
niet verdacht kan worden van Esterhazy
vijandelijk gezind te zijn.
pik ken Possien's loyaliteit; hij zal mij niet
logenstraffen."
Die arme EsterhazyWaarlijk, Labori had
gelijk, toen hij verklaarde medelijden met hem
te gevoelpn.
Gedekt door zijn superieuren, en toch zoo
openlijk, op de kaak gesteld
Een eigenaardige conclusie trekt de Ber-
lijiische correspondent der Independence Beige.
Het liberale blad had gewezen op de flagrante
tegenspraak die er bestond tusschen de ver
klaring van den Duitschen minister Von Billow
en die van zekere Fransche generaals over de
zaak-Dreyfus, en het blad meende dat Duitsch-
land de woorden van generaal de Pellieux niet
zonder protest kon aanhooren.
DOOR
IDA BOY-ED.
39)
Liingwitz had terstond Felix'bedoeling geraden.
Hij dacht er niet aan zich moreel te laten opsluiten.
Nu scheen het hem volkomen duidelijkdie jongen
was verliefd op Phoebe. Van zijn achterkamer uit
kon hij zien wanneer Phoebe den tuin in ging.
Hij kende de dagverdeeling bij de Amtrup's precies
en wist, dat de kleindochter na den eten haar
grootouders moest voorlezen en koffie voor hon
zetten. Vóór vier uur zou hij dus Phoebe wel niet
te zien krijgen.
Voor twee en een half jaar, toen hij in den hei fst
zijn betrekking aanvaardde, had hij nauwelijks het
jonge, hoog opgeschoten meisje met een blik ver
waardigd. Toen zag hij haar ook alleen in gezel
schap van een leehjke, bejaarde gouvernante. Toe
vallig hoorde hij eens te Tondernwaar hij
zich door Jens Aardorp de geschiedenis der Skan-
derborg's en der Grabowski's liet vertellen, dat
Phoebe wellicht eens Trebbin zou erven. Dit J wel
licht" maakte niet veel indruk op hem. Maar
langzamerhand begon hij in te zien, watConradine
de ia Frémoire voor de dochter van haar broeder
deed. Zij betaalde aan de oude Amtrups een groot
kostgeld zoowel voor Phoebe als voor haar gou-
Het Berliner Tageblalt schrijft naar aan
leiding daarvan
Wij gelooven niet dat Duitschland een aan
leiding heeft om lusschcnbeide te koinen, daar
generaal de Pellieux er zich niet aan heeft
gewaagd namen le noemen."
De correspondent der I)id. Beige is daarmee
echter niet content. De quaestie moet geheel
anders worden gesteld, meent hij.
De generaals de Boisdeffre, de Pellieux en
Mercier hebben bevestigd dat Dreyfus een ver
rader was dat hij bijgevolg Frankrijk had
verraden aan Duitschland 1), en deDuitsche
regeering heeft verzekerd dat Duitschland met
geen enkele Fransche militaire autoriteit in
verbinding is geweest dat bij bijgevolg geen
verraad heeft gepleegd
Op deze zonderlinge conclusie (waarbij als
axioma schijnt aangenomen te worden dat een
Fransch officier alleen met Duitschland zou
kunnen heulen), laat de correspondent dan nog
volgen
jAIs deze regelen u zullen bereiken, zal
Zola waarschijnlijk veroordeeld zijn, en die ver
oordeeling zal van de gezworenen zijn verkre
gen. omdat zij het woord der generaals gelooven.
sEn zou de Duitsche regeering dat verloop
der zaken aanzien zonder er iets in te zeggen?
Zou zij zulk een démenti van haar woorden
geen protest waard achten?
zlk betwijfel het. Qui vivra, verra!"
Een inmenging van Duitsche zijde zou anders
zeker op het oogenblik al zeer gevaarlijk zijn
De verbittering in Frankrijk over de houding
van het buitenland is reeds zeer groot.
Men kent den vreemdeling niet het recht
toe de juryleden voor domooren, het publiek
voor betaalde figuranten, den generalen staf, de
regeering en de leden van den krijgsraad voor
erkend misdadig en onbekwaam te houden, ook
al werd dit door de advocaten, gebruik makende
van elk mogelijk middel van verdediging, aan
gevoerd.
Niettemin is de buitenlandsche pers, vooral
de Duitsche en de Engelsche, eenstemmig in
haar afkeuring over het vonnis.
Men zegt, dat een geestdriftig zoon van
Albion Zola levenslang een landgoed heeft aan
geboden, indien een vei der verblijf in Frankrijk
hem onaangenaam is.
's Zomers in Engeland en 's winters in Ve
netië zulk een levenswijze kan nogal schikken.
Slechter vergaat het mr. Leblois, den advo
caat van Picquard. Hij is uit zijn betrekking
van maire van het Vilde Parijsche arrondisse
ment gezet.
Intusschen is gisteren de zaak van het Palais
de Justice overgebracht naar het Palais Bourbon.
Reeds dadelijk bij het begin der kamerzitting
vroeg de minister-president Méline de onmid
dellijke behandeling der verschillende inter
pellaties over de zaak-Dreyfus, die daags na
afloop van het proces zouden worden gehouden.
vernanlehet salaris der onderwijzeres en alle
leermiddelen kwamen ook voor Conradme's reknning,
Liingwitz zelf moest alles geven en boeken. Ieder
voor- en najaar kwam er een kist met kieeren,
die de behoeften van een zeer verwende jonge
dame zouden bevredigd hebben. Dat Phoebe in
ieder geval mocht rekenen op een mooien bruidschat
scheen zeker.
zDie malle vrouw met haar groottnoedigheid,"
zooals hij Cunradine bij zich zelf noemde, zou
bovendien heel blij zijn, wanneer de dochter van
haar broeder een adellijken naam kreez. Een adellijk
landbouwer, die zich een flink man had getoond,
moest wel de kans hebben, met Phoebe Trebbin
te krijgen, zij 't ook vooreerst niet als eigenaar,
dan toch in den vorm van een bespottelijk lage
pacht.
Hij sloeg Phoebe meer en meer gade, en op
zekeren dag zag hij hoe siank en lenig haar gestalte
was, hoe schoon lieur haar, hoe fijn haar kleur,
hoe liefelijk haar mond. De ruwe begeerte haar
te bezitten, vlamde in hem op en ontroofde hem
soms de kalmte, die hij behoefde om koelbloedig
zijn plan uit te voeren. Maar sedert Felix Dahlland
in Phoebe's leven was getreden, had hij geen rust
meer. Hij vreesde dat Phoebe's hart zich tot dien
ïRomeo" zou wendenwant de zwaarmoedige
jeugdige schoonheid van Felix kwam Liingwitz voor
juist zoo iets voor de vrouwen te zijn.
Aan Adriaan dacht hij nooit als medeminnaar.
ïDe turfboer" zat in te drukkende zorg, dan dat
hij aan een huwelijk zou kunnen denken.
Eindelijk had hij zich op den morgen na den
onweersnacht tegen zijn wil laten meeslepen tot
een beslissend woord. Het was geschied nu
IJubbard interpelleerde nu allereerst de regee
ring over het feit, dat twee generaals, daartoe
noch door liet Openbaar Ministerie noch dooi
de verdediging aangezocht, hun beroepsgeheim
hadden laten varen en gewichtige verklaringen
hadden afgelegd. Hij vroeg of zij daartoe door
den minister van justitie waren gemachtigd.
Het leger heeft zich niet te bemoeien met de
justitie.
Onder hevig rumoer, waaraan hij zich echter
niet stoorde, vroeg Hubbard de regeering een
einde te maken aan het tumult en het ge
schreeuw in de straten. Hij vreesde voor een
godsdienstoorlogeen strijd van katholieken
tegen joden, protestanten en vrijdenkers.
De socialist 4 iviani verklaarde, dat zijn partij,
eerst over deze zaak verdeeld, het thans eens
was over de praerogatieven der bnrgelijke
macht boven de militaire. Hij keurde de ver
klaringen van majoor Ravary en generaal de
Boisdeffre af. Hij vreesde dat de individueele
vrijheid in gevaar wa--. Hij verweet de Bois
deffre dat hij zijn zwaard in de weegschaal
der justitie had geworpen.
De minister-president Méline meende dat
Frankrijk het vonnis zal aanvaarden. De volks-
justitie heeft gesproken na de militaire jus
titie. Generaal Billot had geen bevelen te geven
aan de als getuigen opgeroepen generaals.
Bovendien was generaal de Boisdeffre reeds
acht dagen lang geprikkeld daarmede diende
rekening te worden gehouden.
Jaurès riep uitsDe onverantwoordelijkheid
der aanvoerders van het leger, die bereidt de
rampen van het vaderland voor
Méline verweet de socialisten, dat zij de
campagne tegen het leger hadden gesteund.
Een zaak-Dreyfus, Esterhazy of Zola bestaat
er niet meer. Het is thans zaak de uitgestrekt
heid van het kwaad te beperken. De malaise
is algemeen.
De minister achtte een perswet noolig, om
Frankrijks positie in het buitenland hoog te
houden. Zij is noodig voor het leger. Zij is
noodig om de republiek te redden.
Méline spotte met de élite vau y>intellectuals"
en vroeg ten slotte den steun der Kamer.
Op voorstel van Goujon werd nu besloten de
rede van den minister te doen aanplakken.
Cavaignac verweet de regeering niet de
waarheid gezegd te hebben, generaal Billot
zijn officieren niet te hebben beschermd. De
spreker wil een krachtig leger maar onderge
schikt aan de burgerlijke macht.
Zeven moties worden ingediend. De regee
ring rereenigt zich met die van Lavertajon,
waarin haar verklaringen worden goedgekeurd.
Deze wordt vervolgens met 416 tegen 41
stemmen aangenomen.
Gauthier de Clagnr wilde aan de motie zien
toegevoegd: Hulde brengend aan het nationale
leger en aan het loyalisme van zijn aanvoer
ders."
Nadat Méline verklaard had dat niemand
daaraan twijfelde, en dat men niet mocht stern-
moo.st het balletje verder rollen. Dat de beslissing
te zijnen gunste zou vallen, daarvoor zou hij" wei
zorgen. Als hij daaraan dacht, floot hij een passage
uit Schubert's sErlkönig" tusschen de tanden en
lachte.
De geschiedenis moest tot een eind komen. Van
avond kwamen de deskundigen; als er iets terecht
kwam van die steenbakkerij, dan zou Dahlland
ongetwijfeld hier zulk een overwicht krijgen, dat
het voor hem zon zijn adieu wanneer hij althans
niet eerst kon zeggen: ik ben Phoebe's aanslaande.
Ook hij nam het liefdedrama van Phoebe's
ouders niet zeer romantisch op en hoopte dat het
kind een weinig van die hartstochtelijke lichtzinnig
heid in het bloed zou hebben.
Toen hij zoo in pepeins verzonken aan het venster
zat uit te kijken, zou Phoebe hem toch bijna ont
gaan zijnhij schrok op. Was daar niet iets
lichtblauws het pad tusschen de heggen langs ge
slopen Gauw haar na!
Fhoebe zat op de bank onder de populieren. Ginds
aan den blauwen hemel, boven den blauw-donkeren
wand van dennen hingen rustig grijze wolken.
Aan de boschjes in 't rond hod de groene kleur,
nu het zonlicht ontbrak, aan intensiteit en friseh-
heid veiloren. De bladeren bewogen zich nauwelijks;
kort baven den grond gleed in Jage vlucht een
raeeil met uitgespreide vleugels, eenige halmen in
den snavel.
Aan de glooiing, waar de bank in was gebouwd,
bloeide met doordringenden geur de thijm. De lucht,
zwaar en vochiig, drukte de borst en maakte het
ademhalen voelbaar.
Boven in de kruinen der populieren heerschte
voortdurende trilling, 'een eindeloos zwevend suizen.
men over liet loyalisme der aanvoerders, trok
Gauthier zijn amendement in, evenals de inter
pellatie die hij had willen houden over de dooi
de regeering te nemen maatregelen om aan de
Dreyfus-beweging een einde te maken.
Casteliu komt 1111 met zijn interpellatie. Hij
verlangde dat liet Dreyfus-syridicaat worde ver
volgd.
Méline verzekerde dat de regeering de wet
zal toepassen op ieder, die zich aan haar toe
passing blootstelt.
Ernest Roche interpelleerde nu over de be
trekkingen van generaal Billot tot de familie
Dreyfus.
Hij verwijt den minister die betrekkingen
waardoor ze zijn afgebroken weet hij niet;
maar hij gelooft dat Billot zijn adjudant Martini
heeft gezonden naar Hadamard (Dreyfus' schoon
vader). Spreker legt zich neer bij liet vonnis
der krijgsraden; maar hij vervloekt die raden
wanneer hij hen ziet worden lot beulen ooi-
eenvoudige soldaten.
Roche wordt tot de orde geroepen, waarvan
in het proces-verbaal der zitting zal worden
melding gemaakt.
De interpellant keurt Billot's zwakheid af.
Hij had het bezoek van Martini aan Hadamard
moeten tegenspreken.
Generaal Billot verklaart nooit iemand naar
Dreyfus of Hadamard te hebben gezonden. Hij
protesteert met verontwaardiging tegen derge
lijke insinuaties.
De Beauregard, die ook een interpellatie had
aangekondigd, trekt die in.
Daarop neemt de Kamer met 428 tegen 54
stemmen een eenvoudige orde van den dag aan.
In den Senaat werd gisteren een interpellatie
aangekondigd van Joseph Fabre. Deze wil den
minister van oorlog onderhouden over liet mis
bruik van macht, door een chef van den generalen
staf begaan.
Daar Billot afwezig was, kon nog geen datum
voor deze interpellatie worden vastgesteld.
ïïemengde Mededeel Ingcn.
Aan leden der Kamer van Koophandel heeft
Salisbury verklaard, dat de onderhandelingen
met Frankrijk over den Niger zeer vriendschap
pelijk worden gevoerd en dat er geen reden
is waarom zij niet vriendschappelijk zouden
afloopen.
Chamberlain gaf in het Lagerhuis een zeer
dubbelzinnige verklaring af over den toestand
aan den Niger.
Daarentegen verneemt de Daily Mail van
haren correspondent te Lagos, dat men in die
kolonie niets weet van een voorvvaartsche
beweging der Franschen naar Sokoto.
liet proces der schriftkundigen Belhomme,
Couard en Varinard tegen Zola is veertien
dagen uitgesteld.
De minister-president van Spanje heeft te
De groene, harde UatJeren ritselden tegen elkander
aan en brachten een zacht geruisch teweeg; bij
die muziek vlijden de gedachten zich ter ruste.
Phoebe wischte haar tranen af. Zij droomde. In
haar hart was het rustiger en vrijer geworden.
En daar zij in een andere stemming was ge
komen, scheen alies haar reeds geeffend en geëindigd
toe. Zij vergat von Liingwiiz en zijn aanzoek.
Zij droomde van geluk. Dat geluk droeg geen
prachtig gewaad en geen diamanten colliers. Het
woonde ook niet in een trotsch paleis en leefde
niet in zorgelooze weeldemaar het streed moedig
en opgewekt togen de zorgenhet werkte flink
mede, en om de eer weer fier en hoog het hoofd
te kunnen doen oprichten, at het roggebrood en
dronk het dun bier. En het liep reeds 's morgens
om vier uur naar buiten, op het veld, en juichte
den dag toe die nog met natte voeten in den
morgendauw stond. En het r-ielde geen ontbering
en geen armoede en geen moeheid. Want het had
wonder-doende strijdmakkers de liefde, de jeugd
en de kracht.
Och, als het geluk toch maar mocht komen
Naar het onbekende geluk verlangen, moest wel
iets eigenaardigs zijn eri misschien dwaas en onge
oorloofd. Maar aan het geluk denken, wanneer men
zeer nauwkeurig weet hoe het er uitziet, van wel
ken aard het is, dat was zoo zobt en zoo bitter
tevens. En de bladeren daarboven, ruischten en
ritselden maar voort.
iO, mijn Godriep Phoebe plotseling uit.
Mijnheer von Liingwitz stond voor haar.
{Wordt vervolgd.)
