'52"? jaargang. Donderdag 22 December 1898. -flr 9814. Het Gouden Kalf. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, UITGEVER: H. J. O. ROELANTS. BUITENLAND, ooon 3ür MARY. lOHIE 18" GDURAIT. fisOMHMBirrspKU» voor Schiedam, per kwartaal f 0.90 omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05 franco per poet, p. kwartaal. - 1.30 fjlfeooderlijke nommers.o,02 BÜKBAIJBOTEBOTKAAT fO, 'ïclep?io®n Wo. fiSS. Advebtsntieprijb: van 1—5 gewone regels mot inbe grip van eeno Courantf 0.52 Iedere gewone regel meer- O'.IO Bij abonnement wordt korting verleend. Algemeen owerKleht. SCHIEDAM, 21 December '98. "^De Engelsche staatslieden gaan voort zich in ?HOOrd en schrift uit te spreken over de buiten- jandsche en binnenlandsciie politieke koers, die Bet Salisbury en Chamberlain aan 't roer ge- iTülgd 'wordt, fDe hertog van Argyll verwijt de liberalen jat tij zich tooien met een naam dien zij "eigenlijk niet meer verdienen lord Wernyss 'neemt het als pur-sang conservatief de regee- rin" kwalijk dat zij zich door Chamberlain laat leiden en daardoor het conservatief program verzaakt; en gisteren voerde lord Selbotnehet woord om de politiek der regeering uiteen te 'zetten en te verdedigen. i'De onderstaatssecretaris voor koloniën spiak te Reading en wenschte zichzelf geluk met de eenheid van het conservatieve kabinet dat, ge rugsteund door de eenheid in de partij, zijn buitenlandsche politiek met succes bekroond had gezien. "Wat de buitenlandsche politiek betreft, alleen ten opzichte van China heeft men daarop aan merkingen kunnen maken, en ook daarmede zou men beter gedaan" hebben te wachten, want men kan een werk eerst beoordeelen wanneer het gereed is. Daarop sprak lord Selborne over de Egypti- i sche quaestie die door de eenheid der natie is Iopgelost; hij bejammerde het dat die eenheid izich niet vioeger had getoond, zoodat de spoorweg van Ughanda had kunnen voltooid wordendaardoor zouden de Eogelschen vóór de Fi'anschen te Fashoda zijn geweest en zou een conflict vermeden zijn. f De conservatieve minister viel hierop de libe rale partij aan die, naar hij zeide, mets aan biedt, dat waardig is liet conservatieve program te vervangen. De liberalen deden hem denken aan een fiets, waartan het voorwiel vastligt aan dea home-rule- en het achterwiel aan het Huis- der-Lords-kelting. Uit de verklaiingen die vóór eenige dagen te Birmingham zijn afgelegd, blijkt voorts dat de liberalen droomen van een jklein Engeland", een verzachtende buitenlandsche politiek a la Labouchèie, terwijl de uitwendige actie van Engeland in de eerste plaats vol krachtsbe wustzijn moet wezen. De liberalen, zeide Selborne, minachten het impeiialisme, minachten ons leger en onze vloot. hebben verklaard dat zij zich niet met eeninwekkende lompen willen bekleeden. Zoo iioemen zij onze koloniale veroveringeo Laat hun die minachting, vervolgde de mi- ister, Wij (de conservatieven n.l.) weten dat ins in du geschiedenis de eer te beuit zal vallen van Groot-Britannië 's roeping begrepen lé hebben. Boem, tsing Loid Selborne eindigde met de overwinning Balderby deod een stap achteruit van verba- ing. „Dus je hebt reeds jo keus gedaan 1" „Dat heb ik niet gezegd, vader." ,,'tls maar dat „Ik heb gezegd, en dat herhaal ik, dat ik noch gravin, noch barones wil zijn." .Mevrouw Balderby werd buiten die vertrou welijke besprekingen gehouden. Waartoe haar ook in spanning te brengen; zij was zoo geluk kig te Dainmarie-les-Lys. Maar hoe meer Balderby er over nadacht, koe meer hij twijfelde aan de oprechtheid der boide medeminnaars. Om hen op do proef te stollen, sloot hij zich thuis op, en toon zij zich aanmeldden, liet hij hun zeggen dat lil] het te 'druk had om hen te ontvangon. Hij herhaalde fdie manoeuvre den volgenden dag. Als zij ide- ijboos werden, dan zou daaruit hun dubbelliaitag- "'2beid blijken; men wordt niet boo3 op een nabob wiens canige doohtor men hoopt te huwen. Maar Donderdagsmorgens las Balderby i ltd ^verbazing in do „Rapido" de geschiedenis van zijn verhuizing naar Dammarie-les-Lys. En heb was geen onaangenaam, boosaardig y'stukje. IntegendeelDe Manillon raadde Bal- derby aan zich niet te storen aan de praatjes in |de bladen en in de wereld terug te keeren, waar te verheerlijken die Engeland in Oust-Afrika heeft behaald. In de Fransche Kamer kwam gisteren een voorstel in behandeling van den socialist Four nières om de wettelijke voorschriften af te schaffen, die militairen berooven van uitoefening hunner politieke rechten. Al dadelijk werd Fournières onderbroken door den kreetnGe vindt dus dat er niet gauw genoeg een staatsgreep komt Maar dat bedoelde de voorsteller niet. Hij zette uiteen dat dit voorstel van de socialisten uitging omdat in den iaatsten tijd officieren zich herhaaldelijk, hetzij afzonderlijk hetzij in groep jes, manifestaties hebben verooiloofd die door den minister van oorlog niet zijn tegengegaan. En de redenaar verweet dea minister niet dat hij daaiin vrijzinnig optrad, maar wel dat hij daarbij willekeuiig en partijdig te werk ging. Zoo mocht generaal Jamont wel de bij eenkomst leiden waarin pater Didon optrad, maar was aan andere officieren vei boden deei te nemen aan een feestmaaltijd van vrijmet selaars. Ook herinnerde spr. aan de inteekening ten gunste der weduwe Henty; hij was ecliter over tuigd dat niet zeer vele officieren aan die mani festatie hadden deelgenomen, en hij geloofde niet aan de echtheid van sommige anonieme inschrijvingen zooals deze: »ïwee-en-twiritig luitenants van een regiment dragonders wier sabels gereed zijn". »Mijo voorstel", aldus vervolgde Fournièies, sbeoogt niet verzet aan te teekenen tegen de vrijzinnigheid van den minister, hoewel the zicii alleen uit ten gunste van betoogingen legen liet viijzinnig beginsel. Het voorstel bedoelt die uit te breiden, niet uit inschikkelijkheid, gunst of willekeur, maar krachtens wettelijke sanctie, tot alle militairen zonder uitzondering." Toen de redenaar daai na zinspeelde op zekere dagorders van generaals van iecmten datum, gingen er krachtige protesten uit het centrum op, en onder herhaalde interrupties der Kamer besloot Fournières zijn rede. Dupuy, de minister-president, beklom nu de tribune, Ik meende, zeide hij onder luide toejuichin gen, dat de zaak-Dieyfus het land reeds kwaad genoeg berokkend had. Het voorstel van Fournières zal uoodloltig zijn. Het land wil en bezit een leger dat zij eer en zijn onafhankelijkheid beschermt. Wij willen de officieren geen gelegenheid geven in het Forum door te dringen. (Opnieuw toejui chingen.) Wij moeten ons scharen om het leger. De socialisten zelf hebben het leger lief. Zeker, bevestigde Fournidies, Welnu, ging Dupuy voort, trek dan uw vooistei in. Ik voor mij wijs de urgentie af. Een donder van toejuichingen baistte los. Sommige leden verlangden dat 's ministeis rede in het land zou worden aangeplakt. Fournières verklaarde dat allen bezield waren zijn verdwijning een. leegte had achtergelaten. Men stak weer do loftrompet der bekoorlijke Suzaima en overdreef liet aantal huwelijksaan zoeken die tot haar sedert haar vrijwillig bur gerlijk leven gericht waren. James glimlachte; hij bewonderde dat han dige stxdcje bijna; maar het slot van liet arti kel bracht lrem geheel en al in de war. Het laatste gedeelte was getiteld„Balder by's aanwendsel", en luidde aldus: „Men kent ongetwijfeld de Union. Stook Yards to Chicago, eon ruimte van 345 acres op pervlakte, die 25,000 runderen;, 100,000 var kens, 22,000 schapen en 1200 paarden lean be vatten „Dat is de gxoote slachterij van Amerika, het grootste abattoir ter wereld. Welnu, wie zou het thans gelooven1 Vijfendertig jaar geloden was Baldarby daar com dor vastaangestelde beulen, jawel, Balderby in eigen persoon, een jonge, breedgeschouderde" knaap, met een vetten, roo- den nek, mot rustige oogen, zonder baard, en met een kakn, bedeesd gezicht. „Van den morgen, tot den avond slachtte Bal darby drie of vier honderd varkens, zonder op houden nocli genade, zooals een snud op het aambeeld slaat, zooals een kleermaker nalaat, zooals een schoonmaker liet leer klopt. Per dag, tusschen zonsopgang en zonsondergang. „liet was een mooi schouwspel, wel wat rood, maar oclit Amerikaanscli. „Midden in een zeer hooge zaal wachtte Ja mes Balderby, mot hot mes in de hand, de ver oordeelden af. En iedere minuut kwam er een tot hem, een voor een, met den achterpoot vasfc- door dezelfde vadeiland-Jievende gevoelens. Wij zijn alien patriotten, eindigde hij, maar wij vragen do regeering wat zij gedaan heeft oin de door ons aangehaalde feiten tegen te gaan. Ernest Roche beschouwde het voorstel als een nieuwe uiting van liet Dreyfus-syndicaat en zou er daai om tegen stemmen. Die vvooiden oogstten toejuichingen aan de rechterzijde, inaar werden door de uiteiste linkerzijde met gemompel van afkeuring ont vangen. Toen hij naar zijn plaats terugkeeule, werd Roche door eemge socialisten lustig ge vallen, maar de orde weid spoedig hersteld, Met 407 tegen 20 stemmen werd daarop de urgentie verworpen. Een groot aantal afgevaardigden waren intus- schen Dupuy gaan gelukwenschen. De zgn. bekentenissen van Dreyfus zijn weer op den vooi grond getreden, waarschijnlijk we! omdat de strafkamer van het Hof van Cassatie zich daarmede bezighoudt, Te dier zake zijn of zullen door het Ilof worden gehoord kapitein Lebrun-Renanlt, generaal Darras, kolonel Gudrin, de controleur Peyrolte, majoor de Mitry, kapi tein Authorne en majoor Forzinetti, de gewezen directeur der Cheiche-Midi-gevaugenis. Het sPeiit Journal" heeft het vooial druk ovei de bekentenissen van Dreyfus, en het komt opnieuw aandragen met liet fabeltje dat de zaak-Dreyfus in 1894 Frankrijk bijna in ooi log heeft gewikkeld. De vrede lnugaaneen zijden draad, en alleen de op 30 November 1894 door de Fiansclie regeering afgelegde plechtige belofte dat Duitscliland niet in eenige verklaring of in eenig officieel stuk zou genoemd worden, had keizer Wilhelm bewogen Frankrijk niet den oorlog aan te doen. Daarom aldus het aPetit Journal" zijn Dreyfus' bekentenissen ook niet volledigde tekst is met opzet verminkt, daar de naam van het land, waaraan Dreyfus militaire geheimen heeft geleverd, weggelaten is. Dat zelfde heeft Lebrun-Renaalt in zijn rap port gedaan. Groote ontsteltenis wekte toen echter in regeeritigskiingen liet feit dat Dreyius in zijn bekentenis Duitsohland genoemd had, dat van die bekentenis door een oificier pioces- veibaal was opgemaakt, zonder evenwel Duitscli land te noemen, dat de regeeiing zich eveneens daartoe verbonden had, maar dat desniettemin een gend.n merie-officier openlyk den naam Duitscliland had uitgesproken. Lebrun-Renault was toen bij Dupuy, den ininisier-president, en later bij Casimir-Périer, den president der Republiek, ontboden en door dezen benspt; de kapitein had op die berisping niet geantwoord. lutusschen, ook deze quaestie zal door liet Ilof van Cassatie we! tot klaaibeid komen. Daar heeft Lebrun-Renault de gelegenheid vrijuit te spreken. Een tweede, belangrijke aangelegenheid nog is deze: Zal liet zg.n. gelteime dossier aan het gebonden aan een ketting, die lien in de ruimte deed zweven. „Hij greep ze bij het linkeroor, als wilde hij z? berispen, stak het nies met een korte, werk tuigelijk» beweging in het lichaam, en trok liet daarna terug, rookeaide, bedekt met purperen druppels oen zacht, smijdig geluid Hot wais gedaan1 De zaal scheen niet rood behangen, versierd met scharlaken. De beul was rood van zijn teenen tob zijn nokzijn helpers, ovetneens rood, geleken demonon dio huilden to midden hunner gillende slachtoffers, to midden van een helsoh lawaai waarin do msnsch nog harder schreeuwde dan het dier. „Een zeer warme bloedamp steeg op, evenals d: damp van een bad, en bracht eon onaange name bedwelming teweeg. Dio damp vorsproid- de zich om Balderby heem. Hij was er het mid delpunt van. nij was or door omringd met wol ken als een afschuwelijke, tegelijk tragische en kluchtige Jupiter. „Een uitmuntend jongmsnseh. overigens, die James Balderby, en niet in staat iets anders dan varkens te cloodan. De „Union Stock Yards" betaalde goed. Hij spaarde on begon met zijn speculaties die hem zoo goed gelukt zijn. „Van zijn oud beroep als slachter heeft hij niets overgehouden clan een vreemd aanwend sel, onverklaarbaar voor wie met bekend is meifc zijn vorieden. Daar Jaincs in zijn leven meer heeft gewerkt dan gesproken, is hij niet zeer welbespraakt en onderstreept hij zijn beloofd- heden of zijn complimenten, in één woord elke uiting, gaarne met een zekere beweging. Mot Hof niet alleen maar ook aan de verdediging woi den medegedeeld Havas zegt dat liet Ilof van De Eieycinet liet diplomatieke, ook wel ultra-geheime ge noemde, dossier heeft opgeëischt, den minister vei zekerende dat bij het gebruik van dat dos sier de grootste voorzichtigheid en discretie zal worden aangewend. Spoedig zal dus nu blijken, welke beteekenis aan de rninisterieele vei kla ringen in de Kamerzitting van Maandag moet worden gehecht, vooral wat betreft de vraag of de regeering bet Hof zal verbieden bedoeld dossier, voor zoover het op Dreyfus betrekking heeft, ter kennis der verdediging te brengen. Er kan ten slotte geen t wij tel bestaan, aldus eindigt de mededeuiirig van Havas, dat liet Hof niet zooals de krijgsraad, een geheime proce- duie zal volgen Toch wil Dupuy dat, beweert de ïSiècie". De minister-president wil niet dat liet geheime dossier tor kennis der verdediging wordt ae- bracht. Het blad verhaalt hoe den 4den December reeds Loew, de voorzitter van het Hof, zich tot De Eieycinet heeft gewend om oreilegging van het geheime dossier. De Freycinet raad pleegde zijn collega's en besloten werd het dossier ai te staan onder de noodige waai borgen voor geheimhouding. De minister van oorlog deelde dit besluit aan Loew mede, die het in strijd met de wet achtte de verdediging onbe kend te laten met deze stukken. Een tweede ministerraad werd gehouden en daar werd besloten liet dossier te weigeten, wanneer de verdediging- er eveneens keunis van zou nemen, hoewel Loew verzekerd had dat ook in dit geval voor geheimhouding zou gezorgd worden. Na den tweeden ministerraad weigerde het Hof kennis te nemen van het dossier. Dupuy heeft nu, zegt de »Siècle", zijn theorie door een votum der Kamer willen laten be krachtigen, zonder evenweiden moed te hebben zijn meening in een motie neer te leggen. Wij meenen evenwel te weten, eindigt het blad, dat de zaak daarmede niet uit is. Ver scheiden senrtoren, die de Kamerzitting van Zaterdag bijwoonden, hebben besloten de legee- ring te ïnterpelleeren over deze quaestie. Mr. Mornai'd is van oordeel dat de regeering de overlegging van het dossier niet aan het Hof kan weigeren; andeizijds moet hot Hof hem toestaan er kennis van te nemenhij is door zijn ambtseed tot geheimhouding gedwon gen, Hij kan evenwel van de kennisneming van het dossier afstand doen, en de advocaat is liet met zichzelf nog niet eens of dat wellicht niet in het belang van zijn cliënt aan te be velen is. De sCourrier du Soir" verzekert dat het geheime dossier reeds onder zekere waarborgen aan het Hof van Cassatie is overgelegd. Volgens de sMatiu" hoeft de vroegere recher cheur Dócrion, die in verband met de pas ont dekte spionage-zaak gevangen is genomen, het een glimlach onderbreekt hij dan zijn spreken, strekt plotseling den rechterarm uit, mot den gcbalclen vuist naar buiten gekoerd, en brengt daarna zijn arm met een korte beweging naar het lichaam terug. Het varken is or met meer heb mes ontbreekt; maar de beweging blijft dezelfde. Balderby houdt daaraan vast. „En dit flinke kind van zijn arbeid weet dat luj allerminst belachelijk is." VI. Do onder-luitenant Juliën Loiseau had er, toen hij zijn veertiendaagse!] verlof in zijn ge boorteplaats kwam doorbrengen, geen flauw ver moeden van dat hij verliefd zou worden op do dooktor van oen nabob. Had hij het kunnen vooi zien, lfij zou zdoh ten onrechte die buitensporige pretentie be spaard hebben. Hij behoorde mot tot do men- sclion die jacht- maken op een bruidschat, dio op hun invloed rekenen om dochter-s van mil- honnaars het hoofd op hol to brengen. Julien werd bij don eersten blilc verliefd op miss Suzanna, en daar de Morton's liean geen menschen toeschenen die erg ver boven hem stonden, deed hij geen moeite om een gevoel uit zijn hart te bannen, dat hij voor liet eerst leeide kennen en dab hem een ongekend geluk deed smaken. Zonder het er bepaald op toe te leggen, maak te hij natuurlijk allereerst werk van den vader. De eenvoudige en rechtschapen James voelde terstond sympathie voor zijn eenvoud ear recht schapenheid. Wordt vervolgd.) I

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1898 | | pagina 1