'52"? jaargang.
Donderdag 22 December 1898.
-flr
9814.
Het Gouden Kalf.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
UITGEVER: H. J. O. ROELANTS.
BUITENLAND,
ooon
3ür MARY.
lOHIE
18"
GDURAIT.
fisOMHMBirrspKU» voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco per poet, p. kwartaal. - 1.30
fjlfeooderlijke nommers.o,02
BÜKBAIJBOTEBOTKAAT fO, 'ïclep?io®n Wo. fiSS.
Advebtsntieprijb: van 1—5 gewone regels mot inbe
grip van eeno Courantf 0.52
Iedere gewone regel meer- O'.IO
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen owerKleht.
SCHIEDAM, 21 December '98.
"^De Engelsche staatslieden gaan voort zich in
?HOOrd en schrift uit te spreken over de buiten-
jandsche en binnenlandsciie politieke koers, die
Bet Salisbury en Chamberlain aan 't roer ge-
iTülgd 'wordt,
fDe hertog van Argyll verwijt de liberalen
jat tij zich tooien met een naam dien zij
"eigenlijk niet meer verdienen lord Wernyss
'neemt het als pur-sang conservatief de regee-
rin" kwalijk dat zij zich door Chamberlain laat
leiden en daardoor het conservatief program
verzaakt; en gisteren voerde lord Selbotnehet
woord om de politiek der regeering uiteen te
'zetten en te verdedigen.
i'De onderstaatssecretaris voor koloniën spiak
te Reading en wenschte zichzelf geluk met de
eenheid van het conservatieve kabinet dat, ge
rugsteund door de eenheid in de partij, zijn
buitenlandsche politiek met succes bekroond
had gezien.
"Wat de buitenlandsche politiek betreft, alleen
ten opzichte van China heeft men daarop aan
merkingen kunnen maken, en ook daarmede
zou men beter gedaan" hebben te wachten, want
men kan een werk eerst beoordeelen wanneer
het gereed is.
Daarop sprak lord Selborne over de Egypti-
i sche quaestie die door de eenheid der natie is
Iopgelost; hij bejammerde het dat die eenheid
izich niet vioeger had getoond, zoodat de
spoorweg van Ughanda had kunnen voltooid
wordendaardoor zouden de Eogelschen vóór
de Fi'anschen te Fashoda zijn geweest en zou
een conflict vermeden zijn.
f De conservatieve minister viel hierop de libe
rale partij aan die, naar hij zeide, mets aan
biedt, dat waardig is liet conservatieve program
te vervangen. De liberalen deden hem denken
aan een fiets, waartan het voorwiel vastligt aan
dea home-rule- en het achterwiel aan het Huis-
der-Lords-kelting.
Uit de verklaiingen die vóór eenige dagen
te Birmingham zijn afgelegd, blijkt voorts dat
de liberalen droomen van een jklein Engeland",
een verzachtende buitenlandsche politiek a la
Labouchèie, terwijl de uitwendige actie van
Engeland in de eerste plaats vol krachtsbe
wustzijn moet wezen.
De liberalen, zeide Selborne, minachten het
impeiialisme, minachten ons leger en onze vloot.
hebben verklaard dat zij zich niet met
eeninwekkende lompen willen bekleeden. Zoo
iioemen zij onze koloniale veroveringeo
Laat hun die minachting, vervolgde de mi-
ister, Wij (de conservatieven n.l.) weten dat
ins in du geschiedenis de eer te beuit zal
vallen van Groot-Britannië 's roeping begrepen
lé hebben.
Boem, tsing
Loid Selborne eindigde met de overwinning
Balderby deod een stap achteruit van verba-
ing.
„Dus je hebt reeds jo keus gedaan 1"
„Dat heb ik niet gezegd, vader."
,,'tls maar dat
„Ik heb gezegd, en dat herhaal ik, dat ik
noch gravin, noch barones wil zijn."
.Mevrouw Balderby werd buiten die vertrou
welijke besprekingen gehouden. Waartoe haar
ook in spanning te brengen; zij was zoo geluk
kig te Dainmarie-les-Lys.
Maar hoe meer Balderby er over nadacht,
koe meer hij twijfelde aan de oprechtheid der
boide medeminnaars. Om hen op do proef te
stollen, sloot hij zich thuis op, en toon zij zich
aanmeldden, liet hij hun zeggen dat lil] het te
'druk had om hen te ontvangon. Hij herhaalde
fdie manoeuvre den volgenden dag. Als zij ide-
ijboos werden, dan zou daaruit hun dubbelliaitag-
"'2beid blijken; men wordt niet boo3 op een nabob
wiens canige doohtor men hoopt te huwen.
Maar Donderdagsmorgens las Balderby i ltd
^verbazing in do „Rapido" de geschiedenis van
zijn verhuizing naar Dammarie-les-Lys.
En heb was geen onaangenaam, boosaardig
y'stukje. IntegendeelDe Manillon raadde Bal-
derby aan zich niet te storen aan de praatjes in
|de bladen en in de wereld terug te keeren, waar
te verheerlijken die Engeland in Oust-Afrika
heeft behaald.
In de Fransche Kamer kwam gisteren een
voorstel in behandeling van den socialist Four
nières om de wettelijke voorschriften af te
schaffen, die militairen berooven van uitoefening
hunner politieke rechten.
Al dadelijk werd Fournières onderbroken
door den kreetnGe vindt dus dat er niet
gauw genoeg een staatsgreep komt
Maar dat bedoelde de voorsteller niet. Hij
zette uiteen dat dit voorstel van de socialisten
uitging omdat in den iaatsten tijd officieren zich
herhaaldelijk, hetzij afzonderlijk hetzij in groep
jes, manifestaties hebben verooiloofd die door
den minister van oorlog niet zijn tegengegaan.
En de redenaar verweet dea minister niet
dat hij daaiin vrijzinnig optrad, maar wel dat
hij daarbij willekeuiig en partijdig te werk
ging. Zoo mocht generaal Jamont wel de bij
eenkomst leiden waarin pater Didon optrad,
maar was aan andere officieren vei boden deei
te nemen aan een feestmaaltijd van vrijmet
selaars.
Ook herinnerde spr. aan de inteekening ten
gunste der weduwe Henty; hij was ecliter over
tuigd dat niet zeer vele officieren aan die mani
festatie hadden deelgenomen, en hij geloofde
niet aan de echtheid van sommige anonieme
inschrijvingen zooals deze: ȕwee-en-twiritig
luitenants van een regiment dragonders wier
sabels gereed zijn".
»Mijo voorstel", aldus vervolgde Fournièies,
sbeoogt niet verzet aan te teekenen tegen de
vrijzinnigheid van den minister, hoewel the zicii
alleen uit ten gunste van betoogingen legen liet
viijzinnig beginsel. Het voorstel bedoelt die uit
te breiden, niet uit inschikkelijkheid, gunst of
willekeur, maar krachtens wettelijke sanctie, tot
alle militairen zonder uitzondering."
Toen de redenaar daai na zinspeelde op zekere
dagorders van generaals van iecmten datum,
gingen er krachtige protesten uit het centrum
op, en onder herhaalde interrupties der Kamer
besloot Fournières zijn rede.
Dupuy, de minister-president, beklom nu de
tribune,
Ik meende, zeide hij onder luide toejuichin
gen, dat de zaak-Dieyfus het land reeds kwaad
genoeg berokkend had.
Het voorstel van Fournières zal uoodloltig
zijn. Het land wil en bezit een leger dat zij
eer en zijn onafhankelijkheid beschermt. Wij
willen de officieren geen gelegenheid geven in
het Forum door te dringen. (Opnieuw toejui
chingen.) Wij moeten ons scharen om het leger.
De socialisten zelf hebben het leger lief.
Zeker, bevestigde Fournidies, Welnu, ging
Dupuy voort, trek dan uw vooistei in. Ik voor
mij wijs de urgentie af.
Een donder van toejuichingen baistte los.
Sommige leden verlangden dat 's ministeis rede
in het land zou worden aangeplakt.
Fournières verklaarde dat allen bezield waren
zijn verdwijning een. leegte had achtergelaten.
Men stak weer do loftrompet der bekoorlijke
Suzaima en overdreef liet aantal huwelijksaan
zoeken die tot haar sedert haar vrijwillig bur
gerlijk leven gericht waren.
James glimlachte; hij bewonderde dat han
dige stxdcje bijna; maar het slot van liet arti
kel bracht lrem geheel en al in de war.
Het laatste gedeelte was getiteld„Balder
by's aanwendsel", en luidde aldus:
„Men kent ongetwijfeld de Union. Stook
Yards to Chicago, eon ruimte van 345 acres op
pervlakte, die 25,000 runderen;, 100,000 var
kens, 22,000 schapen en 1200 paarden lean be
vatten
„Dat is de gxoote slachterij van Amerika, het
grootste abattoir ter wereld. Welnu, wie zou het
thans gelooven1 Vijfendertig jaar geloden was
Baldarby daar com dor vastaangestelde beulen,
jawel, Balderby in eigen persoon, een jonge,
breedgeschouderde" knaap, met een vetten, roo-
den nek, mot rustige oogen, zonder baard, en
met een kakn, bedeesd gezicht.
„Van den morgen, tot den avond slachtte Bal
darby drie of vier honderd varkens, zonder op
houden nocli genade, zooals een snud op het
aambeeld slaat, zooals een kleermaker nalaat,
zooals een schoonmaker liet leer klopt. Per dag,
tusschen zonsopgang en zonsondergang.
„liet was een mooi schouwspel, wel wat rood,
maar oclit Amerikaanscli.
„Midden in een zeer hooge zaal wachtte Ja
mes Balderby, mot hot mes in de hand, de ver
oordeelden af. En iedere minuut kwam er een
tot hem, een voor een, met den achterpoot vasfc-
door dezelfde vadeiland-Jievende gevoelens. Wij
zijn alien patriotten, eindigde hij, maar wij
vragen do regeering wat zij gedaan heeft oin
de door ons aangehaalde feiten tegen te gaan.
Ernest Roche beschouwde het voorstel als
een nieuwe uiting van liet Dreyfus-syndicaat
en zou er daai om tegen stemmen.
Die vvooiden oogstten toejuichingen aan de
rechterzijde, inaar werden door de uiteiste
linkerzijde met gemompel van afkeuring ont
vangen. Toen hij naar zijn plaats terugkeeule,
werd Roche door eemge socialisten lustig ge
vallen, maar de orde weid spoedig hersteld,
Met 407 tegen 20 stemmen werd daarop de
urgentie verworpen.
Een groot aantal afgevaardigden waren intus-
schen Dupuy gaan gelukwenschen.
De zgn. bekentenissen van Dreyfus zijn weer
op den vooi grond getreden, waarschijnlijk we!
omdat de strafkamer van het Hof van Cassatie
zich daarmede bezighoudt, Te dier zake zijn of
zullen door het Ilof worden gehoord kapitein
Lebrun-Renanlt, generaal Darras, kolonel Gudrin,
de controleur Peyrolte, majoor de Mitry, kapi
tein Authorne en majoor Forzinetti, de gewezen
directeur der Cheiche-Midi-gevaugenis.
Het sPeiit Journal" heeft het vooial druk
ovei de bekentenissen van Dreyfus, en het komt
opnieuw aandragen met liet fabeltje dat de
zaak-Dreyfus in 1894 Frankrijk bijna in
ooi log heeft gewikkeld. De vrede lnugaaneen
zijden draad, en alleen de op 30 November
1894 door de Fiansclie regeering afgelegde
plechtige belofte dat Duitscliland niet in eenige
verklaring of in eenig officieel stuk zou genoemd
worden, had keizer Wilhelm bewogen Frankrijk
niet den oorlog aan te doen.
Daarom aldus het aPetit Journal" zijn
Dreyfus' bekentenissen ook niet volledigde
tekst is met opzet verminkt, daar de naam van
het land, waaraan Dreyfus militaire geheimen
heeft geleverd, weggelaten is.
Dat zelfde heeft Lebrun-Renaalt in zijn rap
port gedaan. Groote ontsteltenis wekte toen
echter in regeeritigskiingen liet feit dat Dreyius
in zijn bekentenis Duitsohland genoemd had,
dat van die bekentenis door een oificier pioces-
veibaal was opgemaakt, zonder evenwel Duitscli
land te noemen, dat de regeeiing zich eveneens
daartoe verbonden had, maar dat desniettemin
een gend.n merie-officier openlyk den naam
Duitscliland had uitgesproken.
Lebrun-Renault was toen bij Dupuy, den
ininisier-president, en later bij Casimir-Périer,
den president der Republiek, ontboden en door
dezen benspt; de kapitein had op die berisping
niet geantwoord.
lutusschen, ook deze quaestie zal door liet
Ilof van Cassatie we! tot klaaibeid komen. Daar
heeft Lebrun-Renault de gelegenheid vrijuit te
spreken.
Een tweede, belangrijke aangelegenheid nog
is deze: Zal liet zg.n. gelteime dossier aan het
gebonden aan een ketting, die lien in de ruimte
deed zweven.
„Hij greep ze bij het linkeroor, als wilde hij
z? berispen, stak het nies met een korte, werk
tuigelijk» beweging in het lichaam, en trok liet
daarna terug, rookeaide, bedekt met purperen
druppels oen zacht, smijdig geluid Hot wais
gedaan1 De zaal scheen niet rood behangen,
versierd met scharlaken. De beul was rood van
zijn teenen tob zijn nokzijn helpers, ovetneens
rood, geleken demonon dio huilden to midden
hunner gillende slachtoffers, to midden van een
helsoh lawaai waarin do msnsch nog harder
schreeuwde dan het dier.
„Een zeer warme bloedamp steeg op, evenals
d: damp van een bad, en bracht eon onaange
name bedwelming teweeg. Dio damp vorsproid-
de zich om Balderby heem. Hij was er het mid
delpunt van. nij was or door omringd met wol
ken als een afschuwelijke, tegelijk tragische en
kluchtige Jupiter.
„Een uitmuntend jongmsnseh. overigens, die
James Balderby, en niet in staat iets anders
dan varkens te cloodan. De „Union Stock
Yards" betaalde goed. Hij spaarde on begon
met zijn speculaties die hem zoo goed gelukt
zijn.
„Van zijn oud beroep als slachter heeft hij
niets overgehouden clan een vreemd aanwend
sel, onverklaarbaar voor wie met bekend is meifc
zijn vorieden. Daar Jaincs in zijn leven meer
heeft gewerkt dan gesproken, is hij niet zeer
welbespraakt en onderstreept hij zijn beloofd-
heden of zijn complimenten, in één woord elke
uiting, gaarne met een zekere beweging. Mot
Hof niet alleen maar ook aan de verdediging
woi den medegedeeld
Havas zegt dat liet Ilof van De Eieycinet
liet diplomatieke, ook wel ultra-geheime ge
noemde, dossier heeft opgeëischt, den minister
vei zekerende dat bij het gebruik van dat dos
sier de grootste voorzichtigheid en discretie zal
worden aangewend. Spoedig zal dus nu blijken,
welke beteekenis aan de rninisterieele vei kla
ringen in de Kamerzitting van Maandag moet
worden gehecht, vooral wat betreft de vraag
of de regeering bet Hof zal verbieden bedoeld
dossier, voor zoover het op Dreyfus betrekking
heeft, ter kennis der verdediging te brengen.
Er kan ten slotte geen t wij tel bestaan, aldus
eindigt de mededeuiirig van Havas, dat liet Hof
niet zooals de krijgsraad, een geheime proce-
duie zal volgen
Toch wil Dupuy dat, beweert de ïSiècie".
De minister-president wil niet dat liet geheime
dossier tor kennis der verdediging wordt ae-
bracht.
Het blad verhaalt hoe den 4den December
reeds Loew, de voorzitter van het Hof, zich
tot De Eieycinet heeft gewend om oreilegging
van het geheime dossier. De Freycinet raad
pleegde zijn collega's en besloten werd het
dossier ai te staan onder de noodige waai borgen
voor geheimhouding. De minister van oorlog
deelde dit besluit aan Loew mede, die het in
strijd met de wet achtte de verdediging onbe
kend te laten met deze stukken.
Een tweede ministerraad werd gehouden en
daar werd besloten liet dossier te weigeten,
wanneer de verdediging- er eveneens keunis
van zou nemen, hoewel Loew verzekerd had
dat ook in dit geval voor geheimhouding zou
gezorgd worden. Na den tweeden ministerraad
weigerde het Hof kennis te nemen van het
dossier.
Dupuy heeft nu, zegt de »Siècle", zijn theorie
door een votum der Kamer willen laten be
krachtigen, zonder evenweiden moed te hebben
zijn meening in een motie neer te leggen.
Wij meenen evenwel te weten, eindigt het
blad, dat de zaak daarmede niet uit is. Ver
scheiden senrtoren, die de Kamerzitting van
Zaterdag bijwoonden, hebben besloten de legee-
ring te ïnterpelleeren over deze quaestie.
Mr. Mornai'd is van oordeel dat de regeering
de overlegging van het dossier niet aan het
Hof kan weigeren; andeizijds moet hot Hof
hem toestaan er kennis van te nemenhij is
door zijn ambtseed tot geheimhouding gedwon
gen, Hij kan evenwel van de kennisneming
van het dossier afstand doen, en de advocaat is
liet met zichzelf nog niet eens of dat wellicht
niet in het belang van zijn cliënt aan te be
velen is.
De sCourrier du Soir" verzekert dat het
geheime dossier reeds onder zekere waarborgen
aan het Hof van Cassatie is overgelegd.
Volgens de sMatiu" hoeft de vroegere recher
cheur Dócrion, die in verband met de pas ont
dekte spionage-zaak gevangen is genomen, het
een glimlach onderbreekt hij dan zijn spreken,
strekt plotseling den rechterarm uit, mot den
gcbalclen vuist naar buiten gekoerd, en brengt
daarna zijn arm met een korte beweging naar
het lichaam terug. Het varken is or met meer
heb mes ontbreekt; maar de beweging blijft
dezelfde. Balderby houdt daaraan vast.
„En dit flinke kind van zijn arbeid weet dat
luj allerminst belachelijk is."
VI.
Do onder-luitenant Juliën Loiseau had er,
toen hij zijn veertiendaagse!] verlof in zijn ge
boorteplaats kwam doorbrengen, geen flauw ver
moeden van dat hij verliefd zou worden op do
dooktor van oen nabob.
Had hij het kunnen vooi zien, lfij zou zdoh
ten onrechte die buitensporige pretentie be
spaard hebben. Hij behoorde mot tot do men-
sclion die jacht- maken op een bruidschat, dio
op hun invloed rekenen om dochter-s van mil-
honnaars het hoofd op hol to brengen.
Julien werd bij don eersten blilc verliefd op
miss Suzanna, en daar de Morton's liean geen
menschen toeschenen die erg ver boven hem
stonden, deed hij geen moeite om een gevoel
uit zijn hart te bannen, dat hij voor liet eerst
leeide kennen en dab hem een ongekend geluk
deed smaken.
Zonder het er bepaald op toe te leggen, maak
te hij natuurlijk allereerst werk van den vader.
De eenvoudige en rechtschapen James voelde
terstond sympathie voor zijn eenvoud ear recht
schapenheid.
Wordt vervolgd.)
I