52"° jaargang. Zondag 5 en Maandag 6 Februari 1899. N°. 9852. Eerste Blad. Strijdige Werelden, Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, UITGEVER: H. J. C. ROELANTS. BCBEATi BOTERSTBAAÏ ÏO, Telephoon We. 133. BUITENLAND, GOURANT. itaraaniBTarsui roei Schiedam, per kwartaal 1 0.90 omliggende plaatsen, p. kwart 1.05 franco per peat, p, kwartaal. - 1.30 Afzonderlijke nommers- 0.02 ABTBRTBSTnPKwe: van 1—6 gewone regels met inbe grip van eene Courantf 0.52 Iedere gewone regel meer0.10 Bij abonnement wordt korting verleend. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Schiedam, zijn voornemens ten overstaan van den deurwaarder A. BOSMAN, aldaar op Vrijdag den lOn Februari 189®, publiek te verkoopen: aan het Stoomgemaal bij de Begraafplaat een partij ijzer, boomstammen en takbout aan de Stads timmerwerf aari de Korte Haven .- een partij brandhout voortsboomstammen, boonenrijsbout en tak bout, liggende aan den Noordvestsingel, West- frankelandsche laan, Warande, Westerkade, Kooikade en Plantage. De verkooping begint des namiddags 3 ure, bij de Begraafplaats. Algemeen overslciil. SCHIEDAM, 4 Februari '99. In den Franschen ministerraad; is Donder dag, volgens de „Siècle", heftig gedebatteerd over het verlangen dfer Kamercommissie naar een nieuw, aanvullend onderzoek ten aanzien der houding van de leden der strafkamer. Zelfs werd door een der ledten van liet Kabinet de vraag opgeworpen of het niet raadzaam zou zijn het regeeringsontwerp in te trekken. Maar daar was geen denken aan. Dupuy ver wachtte dan den val van 'het ministerie. De premier was ook tegen een aanvullend onder zoek, waardoor de behandeling van het voorstel in de Kamer werd uitgesteld. En in dien tijd kon de meerderheid voor de regeering wel eens uiteenspatten. Daartegenover waren ande re ministers sterk voor een aanvullend onder zoek, dat dan ook zooals wij reeds mededeel den zal plaats vinden. En wanneer de Matin" het bij het rechte eind heeft, dan is d'at onderzoek inderdaad vol strekt noodig. Volgens dit blad komen de- leem ten in Mazeau's rapport hierop neer: lo. Een aantal verklaringen van getuigen bevatten be schuldigingen die niet voorgelegd' zijn aan de beschuldigde raadsheeren want hun antwoord ontbreekt. 2o. Verscheiden anonieme brieven, gericht aan. Mazeau, Dareata of Vodsin, behel zende beschuldigingen tegen de raadsheeren, zijn aan dezen evenmin voorgelegd, want ook hierop bevindt zich geen antwoord in heb dos sier. En die beschuldigingen zijn zeer ernstig; zoo wordt in een dier anonieme brieven gezegd dat een der raadsheeren geen cent Vermogen bezit; zijn, vrouw is evenzeer ongefortuneerd, DOOR IDA BOY-ED. 30) „Papa heeft gelijk," zei Martina met 'hem in stemmend', „Ze zijn bijna allen te koop. En. van zulk canaille krijgt heb publiek zijn. beoordee- iing Daar, papa, daar zijn de critieken van Eilaas en Frans, Steek ze in uw zak. Of nog beter lees ze ons voor." „Nini," zei Guy halfluid, „hoe kan je nu in eeai publiek lokaal hardop de Berlijmsche cri- tiek van omkoopbaarheid' beechuldigeni Zij lachte. „Wel dat weet het kleinste kind toch!" Mijnheer Dobert nam het woord en bewees door voorbeelden die de haren ten. berge deden rijzen, en die hij uit de derde of de vaerde hand als stellig betrouwbaar had gehoord, dat men lof en roem kon koopen. Zijn klankrijke stem had een metalen trilling. Mevrouw Schulz-Weiler, aan wie mem duide lijk kon zien hoe gewichtig en gestreeld zij zich voelde, omdat zij in een publiek lokaal met ©eni ge bekende tooneespelers zat, viel mijnheer Do bert bij. Het gesprek werd algemeen. En Guy zat er bij als een totaal vreemde. Wat had hij met die mensdien uit te staan'? Wat gingen hem liun belangen aan Allengs bemerkte Martina dat hij Stil wan en ontstemd scheen. Zij ging haastig mot rioh- zelf te rade. Eén oorzaak alleen scheen haar mo gelijk: Guy hield bepaald niet van de Schulz- Weileris. en toch staat hij op het punt een landgoed to koopen. Indien de Matin" gelijk blijkt te hebben, dan is deze enquête wel een der schandelijkste momenten in de aan jammerlijke gebeurtenissen zoo rijke Dreyfus-geschiedems. Op grond van anonieme brieven en van onbewezen beschuldi gingen stelt de eerste-voorritter van het Hof van Cassatie, zonder den eersten plicht des rechters, liet „Hoor en wederhoor", gedachtig te zijn, aan. de regeering voor, cfe geheele straf kamer in een veria cl it licht te plaatsen tegen over do openbare meening. En,- zonder dat het hem treft hoe schandelijk deze enquête vloekt tegen de gerechtigheid, besluit een minister van justitie gevolg te geven aan liet advies van dien eerste-presiden t. Maar dit is niet alles. In de „Rappel" vinden wij hoe Bidaulb, senator voor Indre-eb-Loire, aan een aantal van zijn collega's, die met name worden genoemd, verhaald heeft dat hij Ma zeau tot den senator Magnin, oud-gouverneiur der Fransche Bank, het volgende had1 liooren zeggen: „lk wilde het. „advies" niet geven waarvan de minister-president in' de Kamer sprak; ik wilde de legeenng het dossier zenden zonder mijn meening uit te spreken. Maai- Dupuy heeft mij gevraagd hem een brief be schrijven, waarin ik verzocht de zaak aan de strafkamer te ont trekken, eu ik kon dit niet weigeren." Zoodoende kon Dupuy zich, Zaterdag )L, voor dte Kamercommissie op Mazau beroepen. Dit is een zeer ernstige beschuldiging. Zij werpt op de regeering en op Mazeau zulk een twijfelachtig licht, dat men Hefsb aan. een onge gronde aantijging wil gelooven. Men zou dit zoo gaarne willen, maar dezei lezing van liet gebeurde verklaart, helaas1 het onbegrijpelijke in de laatste wending der gebeurtenissen zoo volkomen- Dat de mededeehng der „Rappel" groote ont roering lieeft teweeggebracht in parlementairs kringen, spreekt vanzelf. Wellicht zal de re geering in dte Kamer tot verantwoording wer den geroepen. Van hun kant willen de nationalisten', naar men zegt, in de Kamer voorstellen, heb ledental der commissie, belast .met liet onderzoek van het regeeringsvoorstel, te verdubbelen, met het doel natuurlijk daardoor een. meerderheid inde commissie ten gunste van heb voorstel te kwee- ken. De commissie heeft intusschem haar arbeid gestaakt, in afwachtingg van de door haar ge vraagde nadere inlichtingen. Wtellicht zullen dte ïeeds heden gegeven worden. Althans, toen Georges Berry, de nationalistische afgevaardig de, rich gistermorgen met een zijner collega's van db groep der Nationale Verdediging aan meldde bij: den mini ster-president om dezen te waarschuwen voor het gevaarlijke van dit uit- Mevrouvv Kalkowski en Mar.tina keken met minachting neer op alle vrienden van het hoofd des gerins; alleen de Schulz-Weiler's mochten ook zij graag, omdat heb goede, vroolijk» men- soheni waren, die op uitstekenden voet stonden met Kalkowski, hem fijne sigaren cadeau ga ven en, wanneer mevrouw Kaikowalri optrad, altijd vol bewondering waren. Maar Martina lieb die menschen nu eens en voor al schieten. Het kwam haar opeens voor, alsof de Hem-burgeriijbe gewoonten van de Scliulz-Weil (iris terugsloegen op haar en haar moeder. Ook rij zweeg daarom en zette een gezicht alsof zij rich verveelde. Op den weg huiswaarts bleef rij aan Guy's arm een heel eind. achter liaar moeder en den fleren Dobert. Kalkowsld was niet meegegaan; hij ging nog met de Sohulz-Weilers naar een café. „Je hebt je vanavond verveeld, arm kereltje," zdde rij beeder. „Ik ook. Die 'Schulz-Wailer's rijn geen omgang voor ons. Papa 'heeft helaas1 zekere neiging tob gemak en ongedwongenheid. Geloof maar vrij dab mama en ok er dikwijls onder geleden hebben. Ik ben veel te veel dame dan dat ik op die punten niet gevoelig zou rijn. Heb je opgemerkt dat mevrouw Schulz-Weiler met haar mes eet?" Guy drukte liefkoezend Mar tana's arm tegen rich aan. Wel hadden juist dte eenvoudige Schulz-Wedler'a den minst onaangenamen in druk op hem gemaakt. Maar hij kon Martina toch niet zeggen dat het die geheele belangen sfeer en dte wijze waarop rij daarin leefden, was die hem hinderde. En ihij verheugde rich er maar over dat in Martina toch de beschaafde stel, dealde Jules Legrand, de ondter-staatsseere- taris, dio Dupuy verving, hun mede dat reeds lieden de complementaire inlichtingen aan de commissie konden verstrekt worden, zoodat in het begin der volgende weck het voorstel der regeering in de Kamer kon behandeld worden. Met groote hardnekkigheid en verbittering wordt onderwijl de strijd voortgezet. Quesnay de Beaurepaire, die de kluts geheel kwijt schijnt te zijn, gaat voort met rijn be schuldigingen, die steeds ongelooflijker en ge- meener worden. Hij beklaagt er rich over dat van een brief van hem, die een ernstige beschuldiging inhield tegen den raadsheer Dunias, geeai notitie is go- nomen. Hij beschuldigt de strafkamer dat zij, verlegen zittende met Lebmn-ïteiault's stelhge verklaring omtrent dte bekentenis van Dreyfus, dien getuige verdacht heeft trachten te maken; dam toe heeft men een soldaat, die de degradatie van Dreyfus bijwoonde, willen omkoopen, maai de brave man weigerde. Eindelijk en deze aantijging overtreft zelfs de lastertaal van Rochefort c. s. verzekert de Beaurepaire, dat de strafkamer een geheim, strikt' confidentieel stuk heeft onderzocht, en dat den volgenden dag dit onderzoek reeds be kend was aan een officieel agent van het Drie voudig "Verbond. Dit feit heeft de oud-magi straat van twee officieren. Zelfs de strafkamer zou dus verkocht zijn aan liet Drievoudig Verbond of aan hot „syndi caat" i Men zal moeten, toegeven dat heb met de grove aantijgingen van Quesnay dte Beaure- paiie inderdaad de spuigaten uitloopt, en het aantal dea-genen die een aanklacht willen inge steld rien tegen den oud-voorribfeer dter burger lijke kamer neemt toe, vooral in parlementaire kringen. Van de regeering is echter in deze niets ts venvachten; zij laat het aan de belasterden over zelf, zoo zij dat willen, een vervolging te gen De Beaurepaire in te steden. Maar kun nen. dte raadsheeren der strafkamer, gebonden aan hun ambtsgeheim, dat met vrucht doen De Kamercommissie evenwel heeft er zich gisteren mede bemoeid. Zij hield gister-namid dag een vergadering, waarin Dupuy en Lebret verzocht weiden te verschijnen; verseheidten.af gevaardigden drongen er toen bij dte ministers op aan, dat rij het initiatief zouden nemen voor een vervolging tegen De Beaurepaire. Dupuy vroeg eenig uitstelna de kennisneming der re sultaten van heb nieuwe ondterzoak zou rij in deze een beslissing nemen. Weigert de regee ring, dan is het aeer wal mogelijk, dab de quaes- tie in de Kamer ter sprake wordt gebracht, nog voordat de Kamercommissie met liaar ar beid gereed is. Ook de voorstanders der revisie zitten niet stil. De „Siècle" vertelt dab aan generaal Gha- vrouw tegen iets in verzet kwam al was liet ook maai- tegen liet mes, dat mevrouw Schulz- Weiler naar haar lippen bracht. Dien nacht deed hij bijna geen oog toe. Zijn gedachten waren bijna voortdurend op den dlag van rijn huwelijk gevestigd. Het was hem of hij in een langen, donkeren tunnel keek en of hij in do verte, aan dan uit gang er van, een lichtende1 boog zag. Dat was de opening waardoor men een Land vol zonne schijn en zuidelijke pracht betrad. En van dien uitgang vielen reeds eeniige stralenbundels troos tend in het duister van den tunnel. Och ja, als hij rijn Nini maar eerst voor zich alleen had. Hoe gelukkig zouden zij zijn; hoe zouden zij eikaar ten volle begrijpen1 Hij somde bij zich zalf de talrijke «ogenblik ken op, waarin hij het bewijs vond dat Martina niet in haar omgeving paste en rich spoedig heerlijk zou ontwikkelen, wanneer rij overge plant werd op een bodem, die voor liaar aard berekend was. Hij werd aangegrepen door een koortsachtige gejaagdheid om alle voorbereidselen voor zijn huwelijk te bespoedigen. Reeds den volgenden dlag vroeg hij naar de noodige papieren, Philip was er juist en men zat in het roode salon om de tafel onder een kop koffite. Een lamp, bedekt met een kap van rijde en kant, stond tusschen de kopjes; verscheiden papiermollen lagen op het tafelkleed. Guy had de plannen voor rijn werken te Hamburg meegebracht om ze aan Martina te laten rien. Maar rij ging op zijn schoot ritten en ver- nio.n, de vertegenwoordiger van dten minister van oorlog bij het onderzoek der dossiers, dooi den procureur-generaal Manau diens eigen ka mer tei beschikking is gesteld'. Daar moet Clia- moin kennis hebben genomen van alle verkla ringen der getuigen, ofschoon mr Mornard, de advocaat van mevrouw Dreyfus, daartoe alleen liet ïecht liad. Vervolgens deelde hij den gene- ralcn staf dte documenten mede; cn deze zond daarop nieuwe getuigen naar de strafkamer. Nu stelt de „Siècle" de volgende vragen „Wie heeft die mededeeUngen aan den ge ae rate n staf overgebracht Wie lieeft ten gunste der militaire getuigen het geheim van het on derzoek geschonden?" Het blad hoopt dat de Kamercommissie ook deze quaestie aan een on derzoek zal onderwarpen. Ook met den zgn. brief van keizer Wilhelm lieeft men nog niet afgerekend. De „Aurore" en de „Petite République" houden staande dat er een brief van keizer Wilhelm (een valsche natuurlijk) is geweest. Niet alleen generaal Boisdeffre, maar ook andere officieren hebben heb stuk gekendgenoemd woi-den kolonel Stof fel, voormalig militair-attaché bij het gezant schap te Beriijn, en generaal Scïmeegans, die verklaard heeft niet aan Dreyfus' schuld te twijfelen, daar hij met eigen oogen een brief van den Duïtschen Keizer hoeft gezien die het bewijs van Dreyfus' schuld levert. In een interview met de „Petit Temps" ont kent generaal Scïmeegans echter van dezen brief iets af te weten. Kolonel Stoffel, een 80-jarige grijsaard reeds, verklaarde zijnerzijds aan een redacteur der „Liberie", dat hij niets wilde toestemmen of ontkennenhij wist niets. En als h#b Hof van Cassatie hem dagvaardde, dan zo", hij niet ver schijnen. Eindelijk is ook heb borderel weer- een onder werp van den dag geworden, en wel naar- aan leiding van het booren van verschillende schrift- kudigea door de strafkamer van het Hof van Cassatie. Paul Meyer, Giry en Molinier, allen profes soren aan de „Ecole des Chartes", de twee eer sten ock leden van liet Instituut, houden met stelligheid staande dat het borderel' dbor Es- torhazy is geschreven. Meyer vindt geen en kele aanwijzing die reden geeft tot twijfeling; Giry heeft rijn oordeel in het prooes-Zola thans nog bevestigd gezien door de brieven van Es- tsrlmzy op mailpapier geschreven. Charavay eindelijk, die in 1894 verklaarde dat heb borderel van Dreyfus' hand' wals, zet in de Temps" breedvoerig uiteen diat en waarom hij diat oordeel niet wil bevestigen. Hij vraagt om nieuwe stukken, ten «inde daardoor in staat gesbeld te worden een beter gemotiveerd oordeel uit te spreken. En indien liij in 1894 heeft ge dwaald, zal hij dit gaarne erkennen. (■emengde IDcdcilecIIngen. De „Polit. Corr." verneemt dat liet Russi- klaarde plechtig dat zij er niet liet minste van begreep en niet het geringste belang stelde m oude of nieuwe gebouwen, en dat hij haar dit oogenbM'kkelijk moest vergeven. Guy vergaf haar met een kus, maar zeade ook dat hij haar een mooi werk zou geven waarin afbeeldingen stonden van de beroemdste bouw werken der weidd met populaire beschrijvin gen. Zij beloofde uit dat werk een ontzaglijke hoeveelheid! kennis te zullen putten, lachte, trok hem aan rijn ooren en wist van overmoedigheid en verliefdlieid niet wat rij zou beginnen. Maar Philip bestudeerde nauwkeurig de plan nen en was verrukt.. „Wat zou dat heerlijk rijn," zei hij, „aL> ik met jou samen eens iets kon produoaeren. Je weet immers wel, Guy, dat de het meest aanleg heb voor versieringskunst. Oog voor kleuren on vormen heb ik maar niet de geniale hand die een mensclielijk gelaat met rijn duizenden fijne lijnen kan weergeven; niet den scheppen- den geest om nieuwe ideeèn neer te leggen in do begrensde ruimte van een stuk linnen. Het lot heeft mij op een verkeerden weg geleidt Ik denk er dikwijls aan, iets geheel anders te be ginnen, en een specialiteit te worden in ikunst- decoratie." Guy zag rijn zwager hartelijk aan. Die zelf kennis en bescheidenheid, geuit met een stem waarin weemoedige berusting doortrilde, ont roerde hem. „Onzin," riep Martina nit, „jij die zoo gezien bent. En elk jaar verkoop je zeker twee schilderijen! Haal maar geen dwaasheden nib en sluit je broodkast niet toe, voordat je weet of er wed een andere voor je open staat." t\ordl vcrvhlgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1