2'" jaargang. Woensdag 22 Februari 1899. No. 9866. n Strijdige Werelden. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, buitenland. 1014 i Hry UITGEVER: H. J. C, KOELANTS. élé, «el, B. S, 9 1(3, diü '5 j les p 'te tie 'Ppela tela slpea sPhu liritoj !l.l 55,1 iaoHfTEHBSTSMUja 700* Schiedam, per kwartaal f 0.90 m omliggende plaatsen, p. kwart. -1.08 franco per post, p. kwartaal. - 1.30 Afzonderlijke nommera0.02 BUREAUBOTERSTRAAT fO, Telephoon Wo. 123. AutfBiWBaTiEPftOT: van 18 gewone regels met inbe grip van eene Conrantf 0.53 Iedere gewone regel meer- 0.10 By abonnement wordt korting verleend. JulL 55 56% Sept uur. scha •eet, r. 'l! Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 21 Februari '99. Dat de Fransche Kamer niet zoo maar de reeeering het gevraagde crediet zou veileenen, nootSig voor de begrafenis van Faure van staats wege, was wel vooruit te zeggen, i jjee(js de mededeeling door den minister-pre sident Dupuy dat de uitvaart Donderdag in de Notre-Dame zai plaats vinden, ontlokte aan de 5o501 uiterste linkerzijde protesten. De voorzitter Deschanel deed daarop voor lezing van de door hem ontvangen telegram men van deelneming, waarop Dupuy het voor stel indiende om san Faure een nationale be grafenis te doen ten deel vallen. Deschanei, de voorzitter der Kamer, wilde het voorstel doorzenden naar de begrootings- commissie, maar uit de Kamer zelve ging een geroep op om dadelyke behandeling wat vol komen naar den zin van Dupuy was. Besloten werd dan ook op diens verzoek onmiddellijk tot de behandeling van het voorstel over te gaan, strekkende om 85.000 francs toe te staan voor de begrafenis en 80.000 francs voor lijkdiensten in liet buitenland. Maar nu ontstond een alleronaangenaamst debat ten gevolge van het verzet van den socia list Dejeante tegen de kerkelijke plechtigheid. Hjj stelde bij amendement voor alleen een burgerlijke begrafenis toe te staan. Tevergeefs verzocht de voorzitter hem den rouw en de gevoelens der familie Faure te respecteeren. Dejeante noemde die gevoelens in sirjj'd met die der natie. Op Deschanel's verzoek alleen bleef het cen trum en de rechterzijde in de zaalzij wilden onder dit debat de vergadering verlaten. Ten slotte werd Dejeaute's amendement met 444 tegen 68 stemmen verworpen en het voor ste! der regeering -aangenomen. Toen werd nog gesproken over den te volgen weg. Betreurd werd dat de stoet niet van het Elysée zou vertrekken, waarvan om den grooten "itand was afgezien. Een amendement-Bos om toch het Elysée als punt van vertrek te nemen werd verworpen. Besloten werd echter op voorstel van De Lanessan, dat de Kamer en corps deel zal nemen aan de teraardebestelling van den overleden President. Zij zal zich naar het Elysée begeven om vandaar met de regeer'mg het lijk naar de Notre-Dame te volgen. Bij de uitvaart zullen verschillende vorsten zich door bijzondere gezantschappen doen ver tegenwoordigen. Zoo wordt keizer Wilhelm vertegenwoordigd door zijn adjudant-generaal, de generaal der artillerie prins Anton Radziwill, den generaal h la suite generaal-majoor von •ijs. IS. 10. DOOR IDA BOY-ED. ÏN. 44) In het eerst kon Guy niet aandachtig blijven. Hij merkte zeer goed op dat de dame® die er waren, een even merkwaardig uiteenloopend beeld vertoonden als de bruid en de moeder der bruid: enkelen waren in lichte promenade-toi letten, anderen in veel te rijke en mooie kos tuums. Hij herinnerde zich dat hèb bij het hu welijk van zijn vriend Robert Pehrbrand geheel anders was geweest. En opeens zag hij1 weer de jonge, slanke Anne Marie voor zich in haar een voudige, stemmige zijden japon, met een be huild gelaat, veel leelijker dan anders, voor bet altaar der Nikolai-kerk te Hamburg staan en al de dames om haar heen. Geen van haar droeg zulk een sleep als mevrouw KalkowskL, en niet een zulk een schitterend! collier. En toch waren zij allen vrouwen van patriciërs en millionairs. Toen schaamde hij zich dat zijn gedachte af dwaalde naar zulke uiterlijke dingen en hij dwong zich zelf naar den predikant te luisteren. Deze zag om zich heen een gehoor, bestaande uit memsehea van wie hij wel niet ten onrechte vermoedde dat zij gewoonlijk niet in de kerk kwamen. Hij greep deze gelegenheid aan om verma nend. aan hun hart te Hoppen, en sprak daar door met groote warmte. Hij ontwikkelde een der waarheid volkomen getrouw beeld van het gevaar dat het leven eens tooneelspelers oplevert voor de ziel, en prees het daarom als iets buitengewoon lofwaar digs dat menscben die dit op den .geheelen per soon beslagleggende beroep uitoefenden, hun Scholl, den vleugel-adjudant kolonel von Moltke, den majoor von Plüskow en den opperstal meester graaf von Wedell. Keizer Wilhelm heeft, van Hubertusstock te Berlijn terugkeerend, een condoleance-bezoek gebracht aan den Franschen gezanthet onder houd duurde 40 minuten. In de Kamer werd door den afgevaardigde Dejeante ook nog, volgens het otfleieel vei slag, het volgende gezegd: sDaar Felix Fauie vrij metselaar was, heb ik mij verbaasd dat men, toen hij stervende was, er zonder hem te raadplegen aan heeft gedacht een priester, en nog wel op tamelijk buitengewone wijze, te ontbieden." Tegen die woorden werd staande de vergade ring reeds geprotesteerd, maar daarmede niet tevreden vei klaart de chef van Faure's kabinet, de heer LeGall, in een nota aan Havas opzijn woord van eer dat de president tusschen hall acht en acht uur toen hij nog volkomen bij kennis en in staat om te sprekeo was, zich twee keeren tot hem, LeGall, heeft gewend om hem te vragen, dat hij een priester zou laten roepen. Deze vei klaring is categorisch of zij Dejeante c. s. zal overtuigen, is nog de viaug.Tiouwens, het is niet hierom alleen dat men zich nog altijd met Faure's dood bezig houdtover de oorzaken van dit onverwacht overlijden verdiept men zich nog steeds in allerlei gissingen. De ïLibre Parole" spreekt londweg van moord, natuurlijk op rekening der Dreyfusards, en vei langt lijkschouwing; gewezen wordt ook op het feit dat het gelaat van den dooden Pi e- sident geheel blauw en verwrongen, is, wat aan de balseming van hel lijk wordt toege schreven, maar evengoed het gevolg kan zijn van vergiftiging. Ook de mogelijkheid van zelfmoord blijft niet onbesproken, lerwyl een derde lezing zegt dat de President op den middag van zijn overigden een onvoorzichtigheid heeft begaan die de familie liever niet wil bekennen, maar waarvoor zij toch goed zal doen rondweg uit le komen ten einde andere praatjes te smoren deze lezing berust op het feit dat, toen Le Gall het aan Faure vroeg, deze erkende onvoor zichtig te zijn geweest met het oog op zijn kwaal. 't Is Jean Bernard, de Parijsehe chroniqueur der slnd. Beige", die hiervan melding maakt. 't Is voor niemand te Parijs een geheim, zegt hij, dat de overleden President bijzonder hield van de geestige conversatie van aardige looneelspeeisters zijn geest vond daarin groote ontspanning. Nu zegt men dat Faure op den dag van zijn overlijden den middag heeft door gebracht bij een actrice wier naam ook genoemd wordt, maar dien Jeau-Bernarö verzwijgt. Tegen theetijd ongeveer voelde hij zich onge steld, en men had nog juist den tijd hem naar ouderplicht waren nagekomen en als beloon ing daarvoor thans het geluk genoten, de hand hun ner nauwlettend behoede, innig geliefde eeni- ge dochter te kunnen leggen in de hand van een man van eer. Uit dit feit, dat hij als een voor beeld aanwendde, leidde hij deze les af, dat het in ieder levensberoep het eerste en hoogste ge bod voor den mensch is, de schatten der ziel te vermeerderen en nooit door de vergankelijke ijdelhaid der wereld het onvergankelijke te ver geten. Niet den kunstenaar alleen moest men verder zoeken te ontwikkelen, maar vóór alles den mensch. Guy, toch reeds zenuwachtig door het gewich tige van dézen dag, voelde zich diep aangedaan. Al die hooge gedachten, die hij reeds dien mor gen in zich had rondgedragen, ontwaakten wed der met onstuimige kracht in hem, en de schoo- ne woorden van den predikant droegen er het hunne toe bij om hem te treffen. En toen de dominee nu ook op dezelfde wijze het woord tot hem richtte als Charlotte eens had gedaan, werd de ontroering hem te machtig. Hij weende. Wat Martina betreft, aanvankelijk had zij in een mooie houding voor het altaar gestaan. Zij sloeg haar oogen niet neer, want zij wist dat haar oogleden haar gezicht leelijk maakten, maar zij keek recht voor zich uit naar 'het al taar en bleef onbeweeglijk staan. De gelieele plechtigheid maakte op haar een somberen, bijna onaangenamen indruk. Het bleeke lacht van dezen regenachtigen middag vermocht in de van ouderdom verweerde kerk de schaduwen niet te verdrijven. De zandstee- nea zuilen zagen er zoo vengaan, het geheele ge- heele gebouw zoo vervallen, onfrisch uit, het scheen zoo lioognoodig opgeknapt te moeten worden, en wat kwamen, tusschen de grijze zui len, tegen de ruwe, afgesleten houten banken de het Elysée te brengen, waar het gesprek tus schen Faure en Le Gall plaats vond en de dood spoedig volgde. Jean-Bernard zegt ernstige gronden te hebben om deze lezing te geloovener is geen aan leiding volgens hem om aan een of ander drama waarin politieke wraak en vergif hun rol spelen, te denken. Waar men zich te Parijs en met meer recht eveneens einstig mede bezig houdt, dat zijn de manifestaties in de couranten en op straat tegen den nieuwen Piesident. Het kan niet ontkend worden dat de ont vangst, die Loubet binnen de sgoede stad Parijs" is te beuit gevallen, al zoo onaangenaam moge lijk was; moeilijk kan een staatshoofd onhebbe lijke!' worden ingehaald dun Zaterdag aan het station St. Lazare het geval was. Maar er is meer. Het heeft de aandacht ge trokken dat de politie de onruststokers kalm liet begaan, en dat de kurassiers van het escorte zich weinig moeite gaven om de schreeuwers uiteen te jagen. Zoo liet men ook de lawaaimakers hun gang gaan, die achter eo naast het rijtuig van den President beleedigingen liepen uit te schreeuwen; eeist op de Place de la Concorde werd deze tros na een schermutseling door de politie tegengehouden. De betooging was handig op louw gezet door ile nationalisten en de anti-semietentoch zou hun plan niet gelukt zijn, indien de politie krachtdadiger was opgetreden. Vandaar het gerucht dat Loubet's eerste regeeringsdaad zou zyn geweest den prefect van politie te ont slaan, wat niet bevestigd is. Volgens velen is dan ook niet de prefect de schuldige, maar de minister-president 'mpuy, onder wien in zijn qualiteit van i&n-mtev van binnenlandsche zaken de politie lesson Ti Hem woidt verweten dat hij tegenover Lom het zelfde spel speelt als in 1894 tegenover Crvmir Périer, en dat het hem niet onwelgevallig zou zijn, wanneer Loubet het leven zóo onaange naam weid gemaakt, dat hij Périer's voorbeeld volgde. Ernstig wordt over maatregelen gedacht om een eind tu maken aan de straatbetoogingen die door menschen als Déroulède, Drumont, Rochefort, Guérin en het is treurig hen in zuik gezelschap te moeten noemen Francois Coppée en Jules Lemaitre, op touw woiden ge zet en waarmede gedreigd wordt op den dog der begrafenis van Felix Faure. Men hoopt dat de regeering terstond kiachtig zal optieden en den onruststokers zal toouen, dat zij niet met zich laat spotten. In den Senaat zal lieden een verklaring in dien zin worden uitgelokt. Men wil liet ministerie dwingen energiek op te treden legen de aan- kleurige toiletten, schreeuwend-bont uit! De gele, blauwe en witte plekken waren afschuwe lijk. En wat waren alls dames leelijk bij dit vale licht Zou zij zelve ook zoo leelijk uitkomen? De huwelijksinzegening had! bij kunstlicht moeten plaats vinden. Maar toen zag Martina hoe aandachtig Guy toeluisterde. En nu luisterde zij ook. O, dat deed haar goed! De dominee sprak zoo met warmte over haar ouders, en met zoo veel eerbied over de opvoeding die zij hun eenige dochter gegeven hadden! Martina genoot van het heerlijke gevoel dat zij hier om zoo te zeg gen openlijk hoorde bevestigen welk een buiten gewoon wezen zij was. Zij hoorde achter zich zuchten en stil weenen. Dat was haar moeder. Diepe ontroering over zichzelf en alle voortref felijke eigenschappen die zij den man barer liefde ten huwelijk bracht, greep Martina aan, ontroering ook over het feit dat haai' ouders in tegenwoordigheid van al hun. waarde, door af gunst verteerde collega's deze schoone woorden mochten hooren. En uit die ontroering ontlook in haar een vaag, onbestemd gevoel voor het buitengewone van deze plechtigheid, waarvan zij, Martina, zich het middelpunt achtte. Zij had Guy heel erg lief en nam zich voor, hem zeer gelukkig te maken. De tranen vloeiden haar over de wangen. Het was toch iets eigen aardigs zoo vcor het altaar, als het ware voor het aangezicht van God, te staan. Zij drukte haar kanten zakdoekje tegen haar oogen. Het geheele gezelschap om haar heen was niet minder bewogen en ernstig gestemd. De vrouw van een van Kalkowski's collega's, die dikwijls door haar man werd mishandeld, weende zacht; zij herinnerde ach den dag waar op ook rij, vervuld! van blij vertrouwen, voor stichters van straatrumoer of... heen te gaan. En radico-socialisten, de socialisten en de linksche progressisten hebben besloten hun voorzitters naar den minister-president te zen den om diens aandacht te vestigen op de op stootjes van Zaterdag en Zondag. Volgens de sSoir" zullen de rad.calen tevens de ontbinding van den Bond voor liet Fransche Vaderland en den Patriotten-bond verlangen. Tegen verschillende manifestanten is intus- schen reeds streng recht gedaan. Vier of vijf betoogers zijn gisteren reeds tot 15 dagen ge vangenisstraf veroordeeld wegens beleediging van den President der Republiek. Eenige anderen hebben nog hoegere boeten gekregen, omdat zij ook vet boden wapens droegen. Wat de aanvaiieu in de bladen belieft, daar over heeft Loubet zicii, volgens de nFigaro", tegenover een hooggeplaatst persoon uitgelaten »Dit alles gelijkt op een uitdaging; welnu, ik neem baar aan. Ik heb geenszins begeerd onder de bestaande omstandigheden president der Republiek te zijn zij die op mij gestemd heb ben, kunnen echter op mij rekenen. Dikwijls hebben zij van myn goedheid gesptoken ik zal hen door mijn energie in vei bazing brengen." Voorts verklaarde Loubet tegen verschillende personen die hem Zondag bezochten, dat nie mand het recht heelt hem een vriend of een tegenstander van Dreyfus te noemen. Met de meerderheid des volks is hij een voorstander der op waarheid berustende gerechtigheid. Er zijn er die verwachten dat Loubet een vervolging zal instellen tegen Drumont die hem in de »Libre Parole" daartoe tart. Gemengde Mcdedccllngen. Het Britscbe Hoogerhuis behandelde gisteren in eerste lezing een ontwerp der regeering, waarbij bepaald wordt dat beroepsgeldsciueters zulieu worden ingeschreven in registers en de rechter het recht zal hebben in te grijpen, wan- ueer de renten tien pCt. per jaar overschrijden. In liet Lageihuis bevestigde de staatssecre taris voor builenlandsche zaken Brodrick dat het lijk van den Mahdi op bevel van lord Kit chener uit zyn graf genomen en in den Nyl ge worpen was. William Redmond verklaarde hierop tegen het toestaan van een jaargeld aan lord Kit chener te zuilen stemmen. Joseph Chamberlain is ziek. Hy heeft influenza. Als candidaten voor het door Loubet's ver kiezing upengekomen ambt van voorzitter van den Senaat komen in aanmerking de onder voorzitter Frarick Chauveau en de oud-ministers Sairien en Barbey. Nog worden geooemii Fai- lières, oud-minister, en Constans, gezant te Konstantinopel. het altaar had gestaan. De Sehulz-Weiler's meenden het aan hun vriendschap voor de Kaü kowski's verschuldigd te zijn, dab rij zach aan gedaan toonden. De ingenue van het Sudend- theater had een bijzonder week gemoed, zee: veel verbeeldingskracht en een ongelukkige lief de, hot sprak dus vanzelf dab zij bij een huwe lijksplechtigheid rijkelijk tranen stortte. Ontroering is even aanstekelijk als gelach, en heb duurde niet lang of alle dames weenden in stilte. Onder de heeren was Dobert wel dtegeen die het nauwlettendst toehoorde en d'en predikant geen oogenblik uit heb oog verloor. Dobert zag er zeer deftig uit. Hiji droeg een Koburgscke ridderorde; rij prachtige gestalte kwam, voor treffelijk uit in den zwarten rok. Zijn houding was bepaald koninklijk, en hij wist dat onder de toeschouwers die niet tot de genoodigden be hoorden, en die in dichte rijen de kerk vulden, meer dan één vrouwenoog hem gadesloeg. Hij nam een gunstig oogenblik te baat om zijn vriendin Asminda KaLkowski met zijn blik ken te zeggen: „Welk een voordracht! Welk een gelaabspel Eenige andere heeren waren daarenboven vol bewondering voor het orgaan van den predi kant, dat wel eenige gelijkenis vertoonde met Doberb's beroemde klankrijke stem. De preek liep ten einde. De dominee sprak den zegen uit over de jonggehuwden. En toen daarop het orgel met bruisende ac- coorden inviel en een overvloed van dooreen- woelende, verwarde klanken het schip der kerk vulde, ontwaakte Guy uit zijn vervoering en droogde Martina haar tranen. Vol' zaligheid zagen rij elkander aan. Zij wa ren eindelijk man en vrouw. Wordl vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1