2'" jaargang.
Woensdag 22 Februari 1899.
No. 9866.
n
Strijdige Werelden.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
buitenland.
1014
i Hry
UITGEVER: H. J. C, KOELANTS.
élé,
«el,
B.
S,
9 1(3,
diü
'5 j
les p
'te tie
'Ppela
tela
slpea
sPhu
liritoj
!l.l
55,1
iaoHfTEHBSTSMUja 700* Schiedam, per kwartaal f 0.90
m omliggende plaatsen, p. kwart. -1.08
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommera0.02
BUREAUBOTERSTRAAT fO, Telephoon Wo. 123.
AutfBiWBaTiEPftOT: van 18 gewone regels met inbe
grip van eene Conrantf 0.53
Iedere gewone regel meer- 0.10
By abonnement wordt korting verleend.
JulL
55
56%
Sept
uur.
scha
•eet,
r.
'l!
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 21 Februari '99.
Dat de Fransche Kamer niet zoo maar de
reeeering het gevraagde crediet zou veileenen,
nootSig voor de begrafenis van Faure van staats
wege, was wel vooruit te zeggen,
i jjee(js de mededeeling door den minister-pre
sident Dupuy dat de uitvaart Donderdag in de
Notre-Dame zai plaats vinden, ontlokte aan de
5o501 uiterste linkerzijde protesten.
De voorzitter Deschanel deed daarop voor
lezing van de door hem ontvangen telegram
men van deelneming, waarop Dupuy het voor
stel indiende om san Faure een nationale be
grafenis te doen ten deel vallen.
Deschanei, de voorzitter der Kamer, wilde
het voorstel doorzenden naar de begrootings-
commissie, maar uit de Kamer zelve ging een
geroep op om dadelyke behandeling wat vol
komen naar den zin van Dupuy was. Besloten
werd dan ook op diens verzoek onmiddellijk tot
de behandeling van het voorstel over te gaan,
strekkende om 85.000 francs toe te staan voor
de begrafenis en 80.000 francs voor lijkdiensten
in liet buitenland.
Maar nu ontstond een alleronaangenaamst
debat ten gevolge van het verzet van den socia
list Dejeante tegen de kerkelijke plechtigheid.
Hjj stelde bij amendement voor alleen een
burgerlijke begrafenis toe te staan.
Tevergeefs verzocht de voorzitter hem den
rouw en de gevoelens der familie Faure te
respecteeren. Dejeante noemde die gevoelens in
sirjj'd met die der natie.
Op Deschanel's verzoek alleen bleef het cen
trum en de rechterzijde in de zaalzij wilden
onder dit debat de vergadering verlaten.
Ten slotte werd Dejeaute's amendement met
444 tegen 68 stemmen verworpen en het voor
ste! der regeering -aangenomen.
Toen werd nog gesproken over den te volgen
weg. Betreurd werd dat de stoet niet van het
Elysée zou vertrekken, waarvan om den grooten
"itand was afgezien. Een amendement-Bos om
toch het Elysée als punt van vertrek te nemen
werd verworpen.
Besloten werd echter op voorstel van De
Lanessan, dat de Kamer en corps deel zal nemen
aan de teraardebestelling van den overleden
President. Zij zal zich naar het Elysée begeven
om vandaar met de regeer'mg het lijk naar de
Notre-Dame te volgen.
Bij de uitvaart zullen verschillende vorsten
zich door bijzondere gezantschappen doen ver
tegenwoordigen. Zoo wordt keizer Wilhelm
vertegenwoordigd door zijn adjudant-generaal,
de generaal der artillerie prins Anton Radziwill,
den generaal h la suite generaal-majoor von
•ijs.
IS.
10.
DOOR
IDA BOY-ED.
ÏN.
44)
In het eerst kon Guy niet aandachtig blijven.
Hij merkte zeer goed op dat de dame® die er
waren, een even merkwaardig uiteenloopend
beeld vertoonden als de bruid en de moeder der
bruid: enkelen waren in lichte promenade-toi
letten, anderen in veel te rijke en mooie kos
tuums. Hij herinnerde zich dat hèb bij het hu
welijk van zijn vriend Robert Pehrbrand geheel
anders was geweest. En opeens zag hij1 weer de
jonge, slanke Anne Marie voor zich in haar een
voudige, stemmige zijden japon, met een be
huild gelaat, veel leelijker dan anders, voor bet
altaar der Nikolai-kerk te Hamburg staan en al
de dames om haar heen. Geen van haar droeg
zulk een sleep als mevrouw KalkowskL, en niet
een zulk een schitterend! collier. En toch waren
zij allen vrouwen van patriciërs en millionairs.
Toen schaamde hij zich dat zijn gedachte af
dwaalde naar zulke uiterlijke dingen en hij
dwong zich zelf naar den predikant te luisteren.
Deze zag om zich heen een gehoor, bestaande
uit memsehea van wie hij wel niet ten onrechte
vermoedde dat zij gewoonlijk niet in de kerk
kwamen.
Hij greep deze gelegenheid aan om verma
nend. aan hun hart te Hoppen, en sprak daar
door met groote warmte.
Hij ontwikkelde een der waarheid volkomen
getrouw beeld van het gevaar dat het leven
eens tooneelspelers oplevert voor de ziel, en
prees het daarom als iets buitengewoon lofwaar
digs dat menscben die dit op den .geheelen per
soon beslagleggende beroep uitoefenden, hun
Scholl, den vleugel-adjudant kolonel von Moltke,
den majoor von Plüskow en den opperstal
meester graaf von Wedell.
Keizer Wilhelm heeft, van Hubertusstock te
Berlijn terugkeerend, een condoleance-bezoek
gebracht aan den Franschen gezanthet onder
houd duurde 40 minuten.
In de Kamer werd door den afgevaardigde
Dejeante ook nog, volgens het otfleieel vei slag,
het volgende gezegd: sDaar Felix Fauie vrij
metselaar was, heb ik mij verbaasd dat men, toen
hij stervende was, er zonder hem te raadplegen
aan heeft gedacht een priester, en nog wel op
tamelijk buitengewone wijze, te ontbieden."
Tegen die woorden werd staande de vergade
ring reeds geprotesteerd, maar daarmede niet
tevreden vei klaart de chef van Faure's kabinet,
de heer LeGall, in een nota aan Havas opzijn
woord van eer dat de president tusschen hall
acht en acht uur toen hij nog volkomen bij
kennis en in staat om te sprekeo was, zich twee
keeren tot hem, LeGall, heeft gewend om hem
te vragen, dat hij een priester zou laten roepen.
Deze vei klaring is categorisch of zij Dejeante
c. s. zal overtuigen, is nog de viaug.Tiouwens,
het is niet hierom alleen dat men zich nog
altijd met Faure's dood bezig houdtover de
oorzaken van dit onverwacht overlijden verdiept
men zich nog steeds in allerlei gissingen.
De ïLibre Parole" spreekt londweg van
moord, natuurlijk op rekening der Dreyfusards,
en vei langt lijkschouwing; gewezen wordt ook
op het feit dat het gelaat van den dooden Pi e-
sident geheel blauw en verwrongen, is, wat
aan de balseming van hel lijk wordt toege
schreven, maar evengoed het gevolg kan zijn
van vergiftiging.
Ook de mogelijkheid van zelfmoord blijft
niet onbesproken, lerwyl een derde lezing zegt
dat de President op den middag van zijn
overigden een onvoorzichtigheid heeft begaan
die de familie liever niet wil bekennen, maar
waarvoor zij toch goed zal doen rondweg uit le
komen ten einde andere praatjes te smoren
deze lezing berust op het feit dat, toen Le Gall
het aan Faure vroeg, deze erkende onvoor
zichtig te zijn geweest met het oog op zijn
kwaal.
't Is Jean Bernard, de Parijsehe chroniqueur
der slnd. Beige", die hiervan melding maakt.
't Is voor niemand te Parijs een geheim,
zegt hij, dat de overleden President bijzonder
hield van de geestige conversatie van aardige
looneelspeeisters zijn geest vond daarin groote
ontspanning. Nu zegt men dat Faure op den
dag van zijn overlijden den middag heeft door
gebracht bij een actrice wier naam ook genoemd
wordt, maar dien Jeau-Bernarö verzwijgt.
Tegen theetijd ongeveer voelde hij zich onge
steld, en men had nog juist den tijd hem naar
ouderplicht waren nagekomen en als beloon ing
daarvoor thans het geluk genoten, de hand hun
ner nauwlettend behoede, innig geliefde eeni-
ge dochter te kunnen leggen in de hand van een
man van eer. Uit dit feit, dat hij als een voor
beeld aanwendde, leidde hij deze les af, dat het
in ieder levensberoep het eerste en hoogste ge
bod voor den mensch is, de schatten der ziel te
vermeerderen en nooit door de vergankelijke
ijdelhaid der wereld het onvergankelijke te ver
geten. Niet den kunstenaar alleen moest men
verder zoeken te ontwikkelen, maar vóór alles
den mensch.
Guy, toch reeds zenuwachtig door het gewich
tige van dézen dag, voelde zich diep aangedaan.
Al die hooge gedachten, die hij reeds dien mor
gen in zich had rondgedragen, ontwaakten wed
der met onstuimige kracht in hem, en de schoo-
ne woorden van den predikant droegen er het
hunne toe bij om hem te treffen. En toen de
dominee nu ook op dezelfde wijze het woord tot
hem richtte als Charlotte eens had gedaan,
werd de ontroering hem te machtig. Hij weende.
Wat Martina betreft, aanvankelijk had zij in
een mooie houding voor het altaar gestaan. Zij
sloeg haar oogen niet neer, want zij wist dat
haar oogleden haar gezicht leelijk maakten,
maar zij keek recht voor zich uit naar 'het al
taar en bleef onbeweeglijk staan.
De gelieele plechtigheid maakte op haar een
somberen, bijna onaangenamen indruk. Het
bleeke lacht van dezen regenachtigen middag
vermocht in de van ouderdom verweerde kerk
de schaduwen niet te verdrijven. De zandstee-
nea zuilen zagen er zoo vengaan, het geheele ge-
heele gebouw zoo vervallen, onfrisch uit, het
scheen zoo lioognoodig opgeknapt te moeten
worden, en wat kwamen, tusschen de grijze zui
len, tegen de ruwe, afgesleten houten banken de
het Elysée te brengen, waar het gesprek tus
schen Faure en Le Gall plaats vond en de dood
spoedig volgde.
Jean-Bernard zegt ernstige gronden te hebben
om deze lezing te geloovener is geen aan
leiding volgens hem om aan een of ander drama
waarin politieke wraak en vergif hun rol spelen,
te denken.
Waar men zich te Parijs en met meer
recht eveneens einstig mede bezig houdt,
dat zijn de manifestaties in de couranten en
op straat tegen den nieuwen Piesident.
Het kan niet ontkend worden dat de ont
vangst, die Loubet binnen de sgoede stad Parijs"
is te beuit gevallen, al zoo onaangenaam moge
lijk was; moeilijk kan een staatshoofd onhebbe
lijke!' worden ingehaald dun Zaterdag aan het
station St. Lazare het geval was.
Maar er is meer. Het heeft de aandacht ge
trokken dat de politie de onruststokers kalm
liet begaan, en dat de kurassiers van het escorte
zich weinig moeite gaven om de schreeuwers
uiteen te jagen.
Zoo liet men ook de lawaaimakers hun gang
gaan, die achter eo naast het rijtuig van den
President beleedigingen liepen uit te schreeuwen;
eeist op de Place de la Concorde werd deze
tros na een schermutseling door de politie
tegengehouden.
De betooging was handig op louw gezet door
ile nationalisten en de anti-semietentoch zou
hun plan niet gelukt zijn, indien de politie
krachtdadiger was opgetreden. Vandaar het
gerucht dat Loubet's eerste regeeringsdaad zou
zyn geweest den prefect van politie te ont
slaan, wat niet bevestigd is.
Volgens velen is dan ook niet de prefect de
schuldige, maar de minister-president 'mpuy,
onder wien in zijn qualiteit van i&n-mtev van
binnenlandsche zaken de politie lesson Ti Hem
woidt verweten dat hij tegenover Lom het
zelfde spel speelt als in 1894 tegenover Crvmir
Périer, en dat het hem niet onwelgevallig zou
zijn, wanneer Loubet het leven zóo onaange
naam weid gemaakt, dat hij Périer's voorbeeld
volgde.
Ernstig wordt over maatregelen gedacht om
een eind tu maken aan de straatbetoogingen
die door menschen als Déroulède, Drumont,
Rochefort, Guérin en het is treurig hen in
zuik gezelschap te moeten noemen Francois
Coppée en Jules Lemaitre, op touw woiden ge
zet en waarmede gedreigd wordt op den dog
der begrafenis van Felix Faure.
Men hoopt dat de regeering terstond kiachtig
zal optieden en den onruststokers zal toouen,
dat zij niet met zich laat spotten. In den
Senaat zal lieden een verklaring in dien zin
worden uitgelokt. Men wil liet ministerie
dwingen energiek op te treden legen de aan-
kleurige toiletten, schreeuwend-bont uit! De
gele, blauwe en witte plekken waren afschuwe
lijk. En wat waren alls dames leelijk bij dit
vale licht
Zou zij zelve ook zoo leelijk uitkomen? De
huwelijksinzegening had! bij kunstlicht moeten
plaats vinden.
Maar toen zag Martina hoe aandachtig Guy
toeluisterde. En nu luisterde zij ook.
O, dat deed haar goed! De dominee sprak
zoo met warmte over haar ouders, en met zoo
veel eerbied over de opvoeding die zij hun eenige
dochter gegeven hadden! Martina genoot van
het heerlijke gevoel dat zij hier om zoo te zeg
gen openlijk hoorde bevestigen welk een buiten
gewoon wezen zij was. Zij hoorde achter zich
zuchten en stil weenen. Dat was haar moeder.
Diepe ontroering over zichzelf en alle voortref
felijke eigenschappen die zij den man barer
liefde ten huwelijk bracht, greep Martina aan,
ontroering ook over het feit dat haai' ouders in
tegenwoordigheid van al hun. waarde, door af
gunst verteerde collega's deze schoone woorden
mochten hooren. En uit die ontroering ontlook
in haar een vaag, onbestemd gevoel voor het
buitengewone van deze plechtigheid, waarvan
zij, Martina, zich het middelpunt achtte. Zij
had Guy heel erg lief en nam zich voor, hem
zeer gelukkig te maken. De tranen vloeiden
haar over de wangen. Het was toch iets eigen
aardigs zoo vcor het altaar, als het ware voor
het aangezicht van God, te staan. Zij drukte
haar kanten zakdoekje tegen haar oogen.
Het geheele gezelschap om haar heen was
niet minder bewogen en ernstig gestemd.
De vrouw van een van Kalkowski's collega's,
die dikwijls door haar man werd mishandeld,
weende zacht; zij herinnerde ach den dag waar
op ook rij, vervuld! van blij vertrouwen, voor
stichters van straatrumoer of... heen te gaan.
En radico-socialisten, de socialisten en de
linksche progressisten hebben besloten hun
voorzitters naar den minister-president te zen
den om diens aandacht te vestigen op de op
stootjes van Zaterdag en Zondag.
Volgens de sSoir" zullen de rad.calen tevens
de ontbinding van den Bond voor liet Fransche
Vaderland en den Patriotten-bond verlangen.
Tegen verschillende manifestanten is intus-
schen reeds streng recht gedaan. Vier of vijf
betoogers zijn gisteren reeds tot 15 dagen ge
vangenisstraf veroordeeld wegens beleediging
van den President der Republiek. Eenige anderen
hebben nog hoegere boeten gekregen, omdat zij
ook vet boden wapens droegen.
Wat de aanvaiieu in de bladen belieft, daar
over heeft Loubet zicii, volgens de nFigaro",
tegenover een hooggeplaatst persoon uitgelaten
»Dit alles gelijkt op een uitdaging; welnu, ik
neem baar aan. Ik heb geenszins begeerd onder
de bestaande omstandigheden president der
Republiek te zijn zij die op mij gestemd heb
ben, kunnen echter op mij rekenen. Dikwijls
hebben zij van myn goedheid gesptoken ik
zal hen door mijn energie in vei bazing brengen."
Voorts verklaarde Loubet tegen verschillende
personen die hem Zondag bezochten, dat nie
mand het recht heelt hem een vriend of een
tegenstander van Dreyfus te noemen. Met de
meerderheid des volks is hij een voorstander der
op waarheid berustende gerechtigheid.
Er zijn er die verwachten dat Loubet een
vervolging zal instellen tegen Drumont die
hem in de »Libre Parole" daartoe tart.
Gemengde Mcdedccllngen.
Het Britscbe Hoogerhuis behandelde gisteren
in eerste lezing een ontwerp der regeering,
waarbij bepaald wordt dat beroepsgeldsciueters
zulieu worden ingeschreven in registers en de
rechter het recht zal hebben in te grijpen, wan-
ueer de renten tien pCt. per jaar overschrijden.
In liet Lageihuis bevestigde de staatssecre
taris voor builenlandsche zaken Brodrick dat
het lijk van den Mahdi op bevel van lord Kit
chener uit zyn graf genomen en in den Nyl ge
worpen was.
William Redmond verklaarde hierop tegen
het toestaan van een jaargeld aan lord Kit
chener te zuilen stemmen.
Joseph Chamberlain is ziek. Hy heeft influenza.
Als candidaten voor het door Loubet's ver
kiezing upengekomen ambt van voorzitter van
den Senaat komen in aanmerking de onder
voorzitter Frarick Chauveau en de oud-ministers
Sairien en Barbey. Nog worden geooemii Fai-
lières, oud-minister, en Constans, gezant te
Konstantinopel.
het altaar had gestaan. De Sehulz-Weiler's
meenden het aan hun vriendschap voor de Kaü
kowski's verschuldigd te zijn, dab rij zach aan
gedaan toonden. De ingenue van het Sudend-
theater had een bijzonder week gemoed, zee:
veel verbeeldingskracht en een ongelukkige lief
de, hot sprak dus vanzelf dab zij bij een huwe
lijksplechtigheid rijkelijk tranen stortte.
Ontroering is even aanstekelijk als gelach,
en heb duurde niet lang of alle dames weenden
in stilte.
Onder de heeren was Dobert wel dtegeen die
het nauwlettendst toehoorde en d'en predikant
geen oogenblik uit heb oog verloor. Dobert zag
er zeer deftig uit. Hiji droeg een Koburgscke
ridderorde; rij prachtige gestalte kwam, voor
treffelijk uit in den zwarten rok. Zijn houding
was bepaald koninklijk, en hij wist dat onder
de toeschouwers die niet tot de genoodigden be
hoorden, en die in dichte rijen de kerk vulden,
meer dan één vrouwenoog hem gadesloeg.
Hij nam een gunstig oogenblik te baat om
zijn vriendin Asminda KaLkowski met zijn blik
ken te zeggen: „Welk een voordracht! Welk
een gelaabspel
Eenige andere heeren waren daarenboven vol
bewondering voor het orgaan van den predi
kant, dat wel eenige gelijkenis vertoonde met
Doberb's beroemde klankrijke stem.
De preek liep ten einde. De dominee sprak
den zegen uit over de jonggehuwden.
En toen daarop het orgel met bruisende ac-
coorden inviel en een overvloed van dooreen-
woelende, verwarde klanken het schip der kerk
vulde, ontwaakte Guy uit zijn vervoering en
droogde Martina haar tranen.
Vol' zaligheid zagen rij elkander aan. Zij wa
ren eindelijk man en vrouw.
Wordl vervolgd.)