N». 9867.
52*"' jaargang.
Donderdag 23 Februari 1899.
Strijdige Werelden.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
uitgeverTh. j. c. roelaots.
BUITENLAND.
■9 t<~
GOUflANT.
Aboskëmentsprijs vooï Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart - 1.06
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommcrso.02
BüBEAÜ! BOTEKSTUAAT 70, Telephoon Wo. 123.
AotËasfJHRlSpBtjB: van 15 gewone regels met inbe
grip van eene Courantf 0.59
Iedere gewone regel meero.lO
By abonnement wordt korting verleend.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 22 Februari '99.
Gisteren is de Boodschap van president Lou-
bet ter kennis der Fransche Kamers gebracht
in de Kamer werd zij door den minister-pre
sident Dupuy, in den Senaat door den minister
ran justitie Lebret voorgelezen.
In de Boodschap waarvan een telegram
in ons vorig nummer reeds een en ander mede
deelde doet de President een beroep op de
medewerking der volksvertegenwoordiging ten
einde in staat te zijn de op hem rustende ern
stige plichten te vervullen.
5Gij kunt rekenen op mijn vast karakter",
zegt Loubet. »Ik zal al mijn krachten wijden
aan het vaderland. Als waarborg hebt gij mijn
onwankelbare toewijding aan de Republiek. De
regelmatige overdracht van macht, in weinige
uren na den plotselingen dood van den be
minden en betreurden president Felix Fame,
heeft in de oogen der gansehe wereld een nieuw
bewijs opgeleverd van Frankrijk's trouw aan
de Republiek op een oogenblik dat eenige ver-
dooiden bet vertrouwen van het land in zijn
instellingen trachtten te schokken.
>De Nationale Vergadering heeft op den
18den Februari duidelijk zijn wensch te kennen
gegeven om de gemoederen tot rust te brengen
en de eensgezindheid van alle republikeinen te
herstellen.
jlnniggehecht aan de beginselen derFiansche
revolutie en aan dat der vrijheid, zal hel mijn
voortdurend streven zijn," zegt de Piesident
verder, som het parlement bij te staan in dezen
noodzakelijken arbeid van verdraagzaamheid eri
eensgezindheid.
sTijdens de voorbijgaande moeilijkheden, welke
wij hebben doorgemaakt, beeft Fiankrijlc door
zijn koelbloedigheid en zijn waardigheid en met
den vaderlandslieveuden steun van het Paiie-
ment de achting, welke het in de wereld ge
niet, doen toenemeD. Waarom zou die een
stemmigheid niet kunnen worden vei kregen
in binnenlandschej,aangelegenheden Bestaat
die niet reeds in hei land?"
Verder wijst de president op de noodzakelijk
heid om eveneeos eerbied te toonen voor de
Kamers, die vr\j beraadslagen over de wetten,
de magistraten, die ze toepassen, de regeering,
welke ze uitvoert en het leger, hetwelk een
waarborg is voor de onafhankelijkheid en de
"onschendbaarheid des rijks. Vooral voor het
leger, hetwelk het land zoo lief heeft en dal
het met recht lief heeft, omdat de gansehe natie
er denzelfden plicht vjtn verloochening en van
discipline vervult en weet, dat zij daarin de
getrouwe bewaker zal vinden van haar eer en
haar wetten.
Frankrijk, zeker zijnde van zich zelf, zal met
kalmte kunnen werken aan de oplossing dei-
vraagstukken, welke het moreele en rnaterieele
DOOR
IDA BOY-ED.
45)
V.
Charlotte Baumeister reisde met de nicht van
haar man, Salvatrix Te Gempb, naar het Noor
den. Beide dames waren in diepen rouw; de
jongste dlroeg ook een Langen kripsluier.
Beiden zagen er zeer vermoeid uit. Haar be
stoven zwarte kleedïng was als met een licht
grijs laagje overdekt. Zij waren de eenige reizi
gers in het coupé.
- Carlotte zat midden op de eene bankhaar
achterhoofd leunde tegen de rood fluweelen kus
sens. De zwarte garneering van haar hoed stond
als een rouwdiadeem op haar blond; haar. Een
hoek lag op haar knieën, maar zij hield de han
den gevouwen op d'e opengeslagen, bladzijden.
In gedachten verzonken keek zij naar buiten.
Dicht bij het portier zat Salvatrix, rechtop
haar hand rustte in den riem naast het raampje.
Zij was negentien jaar oud. Op dit oogenblik
deden de vermoeide trek op haar gelaat en het
sombere krip dat haar gestalte omgaf, haar wat
ouder schijnen.
Haar gelaat mocht volmaakt schoon lieeten.
"Haar fijn, wellicht eanigsrins scherp geteekend,
aristocratisch profiel zou Lenbach tot model
hebben kunnen dienen: een trotsche, tengere,
i n neus, zacht geronde wangen, een zwel-
£lande mond en een opvallend teêre gelaatskleur.
-Onder haar blank voorhoofd teekenden zich
welzijn der burgers raken en den vreedzamen,
vruchtbaren arbeid kunneu vervolgen. vLaten
wij rechtvaardiger zijn jegens ons zelf, en laten
wij niet vergeten dat Frankrijk altijd de liefde
voor den vooruitgang, de rechtvaardigheid en
de humaniteit heeft beoefend. Zijn roemrijk
veileden is voor ons een vaderlijk eifdeel, dat
wij moeien bewaien en veigrooten.
sDe Republiek gaf Frankrijk vrye instellingen,
verzekerde het welzijn van den vrede, sloot
kostbare bondgenootschappen.
Laten wij dat werk verder tot ontwikkeling
brengen. Ik zal mij gelukkig achten, wanneer
ik, dank zij de eensgezindheid, binnen de grens
der rechten, welke de Grondwet mij vet leent
en die ik in mijn handen niet zal laten ver
slappen, kan medewei ken tolde verwezenlijking
van onze gemeenschappelijke hoop en lot be
vestiging der Republiek."
In beide Kamers is de Boodechnp over het
geheel zeer gunstig ontvangen; hethaaldeiyk
werd de voorlezing door toejuichingen onder
broken.
De passage waar de President spreekt van
de ïverdoolden die het vertrouwen van het land
in zijn instellingen trachtten te schokken", werd
met een drievoudig applaus begroet.
»Ge applaudisseert uit vrees!" riep de con
servatief Lazies uit, waartegen zich protesten
deden hooien. Toen Cuneo d'Ornano wilde
spreken, Averd deze aanhanger van het plebis
ciet uitgejouwd.
In den Senaat werd deze passage door de
linkeizyde geestdriftig toegejuicht.
Nog werd met warme toejuichingen begioet
de pas-nge waarin wordt gespioken van de
blijkbare begeerte der Nationale Vergadering
naar verzoening en overeenstemming ouder de
republikeinen.
Na het hooren der Boodschap gingen de Ka
mers uiteen. In de Kamer vroeg berteaux vooraf
nog dat de beurs Dondeidag gesloten zou zy»,
en voor de op Dondeidag vervallende wissel-,
een dag uitstel zou worden gegeven.
Lie minister van financiën Peyual deelde
rr.ede dat de beurs Douderdag zal gesloten zijn,
ter wijl hij geen bezwaar hal tegen het uitstel
voor wissels, waai toe de Kanoer dan ook met
opsteken der liauden besloot.
In den Senaat is niets gekomen van iiel
aanvankelijk voornemen der linksche groepen
oin de regeering te interpelleeien over de
straatrelletjes. In een vergadering van de leideis
der democratische groepen is n.L besloten om
met het oog op een officieele nota betreffende
de door de regeering genomen maatregelen van
orde later, zoo er dan nog aanleiding toe is,
den datum eerier te houden interpellatie vast
te stellen.
De hier bedoelde nota is van Dupuy, die
door Huvas heeft bekend laten maken dat hij
vastbesloten is elke manifestatie, die de orde
zou kunnen verstoren, te beletten, en dat hij te
twee blonde wenkbrauwen af, naar de slapen
toe in eenigermate scherpe lijn dalend. Dat gaf
aan haar gelaat iets hoogmoedigs. Maar alleen
zoolang Salvatrix den blik had neergeslagen.
Sloeg zij daarentegen haar stralend blauwgrijs
oog op, dam vergat mem het gelieele klassiek
gevormde gelaat bij dien vollen, weeken blik.
Salvatrix was blond. Heur baar vormde een
dikke wrong, die nu onder den dichten sluier
schuil ging. Maar van voren kwam het haar
boven het voorhoofd onder den hoed uit, en viel
in losse bandeau's over de slapen neer, zoodat
deze er bijna geheel door bedekt werden. Die
coiffure deed haar voorhoofd zeer smal schijnen.
Ook Salvatrix keek -naar buiten.
Daar ontrolde zich voor het oog in den gloed
van een buitengewoon krachtige Meisehe zon
het Hannoversche laagland. Het landschap was
zeer groen, maar het was een groen zonder schit
tering en diepe pracht. De lange, smalle graan
akkers draaiden voorbijin de verte liepen
hunne grenslijnen in één punt samen, en ter
wijl men voorbij de open dwarsrijden reed, was
hot net alsof de troin om een draaischijf heen
ging. Aan den horizont stonden, dennebosschen
als lage, blauw-paarse wallen.
Toen dborsneed de trein de Luneburger hei
de. De dennen strekten,zich hier vaak tot aan
den spoorwegdijk uit die, links en rechts be
grensd door een smailen, zwart-glanzendem band
van water, zich boven bet terrein ophief. Aam
hot talud van dem dijk groeiden halmen en bloe
men, zoodat de rand der slooten getooid was
met vergeet-mij-niet en kruisemunt.
Soms gaven de demmebosahjes den blik vrij
op golvende, verlaten heide, waar de erica zich
dien einde verschillende bevelen heeft gegeven.
Wnldeck-Rouiseau zou anders de kat de bel
hebben aangebonden, en Fabre ziu dan meteen
ter sprake hebben gebracht de uitnoodiging van
den Bond voor het Fransche Vaderland tot de
offieieien van het leger gericht.
In de Kamer teikeeit de groep der pmgres-
sKten in totale ontbinding Mclme is tot voor
zitter geko/cn ter vervanging van Baitheu
een deiligtal der meert nangezier.e leden echter,
onder wie RenanU-Moilière, die laatstelijk rap
porteur der reii^i" commissie was. zijn uit de
groep getreden.
Ppytral, de minister van financiën, zal wel
voorzitter van den Senaat woiden.
Evenwel, nu is niet alleen de presidents
zetel vacant, maar dient ook de door Loubet's
veikie/ing opengevallen plaats als senator te
worden aangevuld. Loubet is de eprste senator
die President der Republiek wordt; Thiers,
Gtévy, Carnot, Ca-irnii-Périer en Faure waren
afgevaardigden; Mac Muhon stond buiten het
Pailement, maar was onder het Keizerrijk
senator geweest.
Loubet zou desnoods senator kunnen blijven.
Er is geen bepaling die hl vetbïedt; Giévy
evenwel, de eeiste Piesident die onder vigeur
der grondwet van 1873 is gekozen, beeft in
deze een precedent geschapen door zijn man
daat ah afgevaaidigde neer te leggen.
Loubet tieedt behalve als lid en voorzitter
van den Senaat nu ook af als lid en voorzitter
van den Algemeenen Raad van Diöme en als
burgemeester v.tri Montélimai.
Wat in de Boodschap van den President ten
zeerste de aandacht trekt, is niet alleen de volg
orde, waarin de verschillende staatsinstellingen
worden genoemd, mutr ook de plichten die aan
elk dier instellingen vvoid<»n toegewezen. De
Wetgevende Macht gaat vooitun; dan volgt de
lechteilijke macht, die de wetten toepa-tdan
de regeering die voor de uitvoering der wetten
zorg!, eindelijk het leger dat de onafhankelijk
heid van het laed waai borgt.
Daar valt mets op af te dingen. Het leger
behoort dat te doen; de viaag is, denkende
aari 1870 71, gerechtvaardigd of het zijn taak
kan vervullen. Maar in ieder geval is de
plaats, die het leger in den Staat inneemt,
eerst na de wetgevende, de rechterlijke en de
uitvoerende macht.
En Loubet ondeistreept die rangregeling nog
door later Fianktijk op te roepen, nooit te
vergeten dat bet steeds getoond heeft sliefde
voor den vooi uitgang, voor gerechtigheid en
humaniteit te bezitten."
Dat zal de iSoir" wel niet meevallen. Het
blad had den eisch gesteld dat de Boodschap
voldoening zou schenken aan de tegenstanders
der revisie. Anders zou een minister uit het
Kabinet van 1892 (van 27 Februari tot 28
November 1892 was Loubet minister-president
met binnenlnndsche zaken, van 28 November
juist niet nieuwe, teere blaadjes liad.' omkleed;
nu werd ook een boerderij zichtbaar. Voor het
grijsbruine stroodak zag men de twee gekruiste
nodersaksisdie paardekoppen. Een kudde zwarte
schapen verdrong zich voor de poort van het
erf, en van het dak keek de ooievaar, rustig op
één poot staande, kalm naar den voorbijjagen-
den sneltrein.
Waterig-blauw en onbewolkt strekte de he
mel zich uit boven de stille, weemoedige schoon
heid van het landschap.
„Ik ben den hemel dankbaar dat hij een
lachend gelaat toont nn je naar je nieuw tehuis
gaat," zei Charlotte.
„Een nieuw tehuis vond ik reeds op het
oogenblik toen u mij bij de kist van. mijn ar
men, lieven vader in uw armen nam," sprak
SaLVatrix.
De tranen stonden haar in de oogen. Char
lotte stond op, ging naast het jonge meisje zit
ten en vatte haar rechterhand.
„Voor die woorden dank ik je," zei zij innig.
„Zij toonen mij dat je weet hoe lief ik je heb,
en dat je mij ook hof hebt. Je staat niet alleen
in. de wereld, kind. En Baumeister, dat weet
jo, heeft je ock nauw in rijn hart -esloten."
Salvatrix glimlachte even.
„Dat oom een hart heeft, bemerkt men eigen
lijk niet goed," zedde zij nadenkend. „Hij was
altijd erg vriendelijk tegen mij, toen ik het vo-
rigo jaar zes "weken bij u was. Maar hij is toch
zeer in zich zelf gekeerd. Hij heeft zoo iets ver
latens over rich."
„Hij is een man die voortdurend ernstige
dingen aan het hoofd heeft," zei Charlotte ver
goelijkend. „En hij heeft niet het geluk gehad
tot 10 Januari d.n.v. minister van binneniaml-
sche zaken onder Ribot) voor den dag komen
met zeer blameerende onthullingen.
En Franpois Coppée bad als eere-voorzitter
van deu Bond van het Fransche Vaderland den
President een ultimatum gesteld. Hij eischte
de belofte dat een einde znl worden gemaakt
aan de ziiak-Drevfiisdat de regeering in 't
vervolg zal to«zien of politieke personen al dan
niet eeilijk zijn; dat de be-cherming van het
leger zijn eerste constitutioneel plicht is.
Het gaat dien bond wel niet bijzonder naar
den tleeza; verschillende leden. Albert Sorel,
Boissier, de vaste secietaiis der Académie, nu
ook Brunetière, de Iléiéha en d'Hau«sonville
protesteeren tegen het optreden van Lemaitre
en Coppée, maar toch luid misschien Loubet's
86-jarige moeder geen ongelijk toen zy opliet
hooren van de vei kiezing van haar zoon, ver
klaarde er volstrekt niet mee tevreden te zijn.
»Wal za! de ongelukkige te verduren hebben 1"
zeide zij.
Na het besluit der ICamer om en corps
liet lijk van Faure van hot Ely-ée naar de
Nétre-Dame te vergezellen, heeft de regeering
oveileg gepleegd met de familie Faure en is
men tot het besluit gekomen dat de stoet op
iiet Elysée zal gevormd worden.
De arbeiders uit mijn no. 11 te Lens, waai in
Faure eenigen tijd geleden is afgedaald, zullen
zich bij de begrafenis laten vertegenwoordigen.
Piesident Loubet zal de begrafenis van Faure
van het begin tot het eind bijwonen.
Gedutende een maand zal de Regeering rou
wen over Faure's dood.
Een door de doctoren Bergerac, Lannelongue,
Potain, Cheurlot en Humbert onderteekend en
door generaal Bailloud's gecontrasigneerd proces-
vei baal over het overlijden van president Faure
constateert dat de dood liet gevolg is geweest
van een bloeduitstorting in de hersenen, ge
paard gaande met verlamming van het gezicht
en de linker ledematen.
Gistermiddag is door den 'Nederlandschen
gezant persoonlijk de krans van koningin Wil-
helrmna naar het Elysée gebracht. Het is een
kians van viooltjes en witte seringen met een
oranjelint; waarop de koninklijke ktoon.
De »Matin" schrijft den hertog van Orleans,
die nu te Biusse' is, liet niet zeer geloofwaar
dige voornemen toe, op den dag van Faure's
begrafenis de Ftansclie grens te overschrijden.
Canslejas heeft gisteren in de Kamer de
Spaansehe regeering geïnterpelleerd.
Hij vroeg hoe de regeeiing de voor den oorlog
toegestane credieten dacht te besteden? Hij
vioeg den mitister van financiën hoe hij de
achteislallige soldij der soldaten uit de koloniën
denkt te betalen welke de meening der Regee
ring is over de betaling der eerstvolgende cou
pon en over de amortisatie der schuld van
Cuba en de Phillippijnen of de Regeering on-
zooals je lievo vader, dat een verwend dochter
tje rijn emsbigen geest dwong tot opgeruimdheid,
vriendelijkheid en belangstelling. Zoodoende is
hij er nu eenmaal niet aan gewoon, een tcede-
ren, opgewekten toon aan te slaan."
„Maar hij heoft u toch gehad!" riep Salva-
tnx op levendigen toon uit. Zij hield veel van
Charlotte en bewonderde haar zeer.
Charlotte glimlachte wat weemoedig. Zij ble
ven naast elkaar ritten, hand in hand. Maar
zij zwegen, luisterden in gedachten verzonken
naar heb gerommel van den trein en sloegen de
landschappen gade die aan den trein voorbij
trokken.
Zij kwamen van het kasteeltje der Baumeis
ter's in Tyrol. Toen Salvatrix' vader, in Februa
ri, gestorven was, vond Charlotte 'het meisje
zoo zwak, dat zij terstond aan Baumeister een
angstigen brief geschreven had.
Omdat Baumeister's moeder en zuster, de
moeder van Salvatrix, jong gestorven waren,
scheen de grootste voorzichtigheid geraden. De
Bpumeisteris besloten dab Charlotte tot heb
eind van Mei met de wees naar Zuid-Tyrol zou
gaan, en dab deze daar terstond onder behande
ling van ervaren specialiteiten zou worden ge
steld.
In die kostelijke lucht en de in schoonheid
jubelende natuur was Salvatrix volkomen her
steld'. De volstrekte rust op Charlotte's hoog en
eenzaam chatelet had haar zenuwen gesterkt.
De dokter te Meran, dien men nu en dan be
zocht, verklaarde dat Salvatrix gezond was en
alle kans had het altijd te zullen blijven.
Wordt vervolgd
i -
