52"° jaargang.
Zondag 26 en Maandag 27 Februari 1899.
N°. 9870.
Eerste Blad
:e,
Strijdige Werelden,
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
BUITENLAND.
riété,
ngel,
,8u,
wijs.
S,
h
ra».
)S,
LS.
•au
tan
j SCHIEDAM, 25 Februari '99.
f'igatd.
fappefcj,
i tuotei
felpaa
Bij.
raflumi
"i stros
ronde,
en -
en» ~j
a PiaU
Abossemektsmujs voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. -1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.80
Afzonderlijke nommers.0.02
BTREar.- BOTESSTRAAT 7», Teïephoon Xo. 123.
AnfBMEjrtiBPEusvan 15 gewone regels met inbe
grip van cene Courantf 0.53
Iedere gewone regel meer- 0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
OH,
3, Sn/
piritoj
ist
Jolt
•edag),
Sept
Ital.
?aan;
i:
5.
i
30.
Algemeen overzicht.
1 De Fransche regeering toont nu toch dat zij
s niet ongestraft met zich laat sollen. Men heeft
i (je lawaaimakers lang genoeg ongemoeid ge-
haten; Donderdag evenwei is de beker over-
<reloopen, en Déroulède en Marcel Habert kon-
j jen wel eens een leeiijk pijpje te rooken krijgen.
De steun, dien de regeei ing behoefde om een
;cind te maken aan de bandeloosheid van de
hoofdlieden der Patriotten, heeft de Kamer haar
gisteren geschonken.
't Was een rumoerige zittingde afgevaardig
den waren in grooten getale verschenende
publieke tribune zat propvol. Voor de opening
der zitting zag men Castelin en Drumont in ge
sprek met Deschanel, Lebret en Dupuy. Wel
licht trachtten zij de ministets te vermurwen;
gelukt is het hun zeker niet.
De voorzitter Deschanel deelde na opening
der zitting mede dat hij een aanvrage ontvan
gen heeft om machtiging tot vervolging van
twee afgevaardigden.
Hij leest de betreffende brieven van den mi
nister van justitie en van den procuieur gene
raal voor. Volgens den laatste wordt door gene
raal Roget verhaald dat een bende onder leiding
van Déroulède zijn brigade gevolgd en voor een
deel de kazerne binnengedrongen is. Déroulède
en Habert die aan het hoofd der bende gingen,
zijn de kazerne binnengedrongen, hebben de offi
cieren aangesproken en geweigerd heen te gaan.
Na hun gevangenneming zouden zij verklaard
hebben dat zij de troepen met zich hadden willen
lokken. (Uitroepen op verschillende banken.)
Zg bevinden zich in hechtenis en de procureur-
generaal vraagt machtiging hen te mogen ver
volgen wegens een poging om de treepen tot
plichtverzaking te verleiden.
Castelin nam het voor zijn politieke broeders
op, Hij stelde daartoe een motie voor, strek
kende om Habert en Déroulède in vrijheid te
stellen. Met rumoer en geschreeuw van sNeen.
neen!" uit hei1; centrum werd zijn voorstel
begroet.
De Kamer stemde echter toe in de onmiddel
lijke behandeling dezer motie, die nu door Cas
telin verdedigd werd. Hg verlangde niet anders
dan toepassing van het geraeene recht, beweerde
hij. Déroulède en" Habert konden z. i. aan geen
procesregel onderworpen worden, zoolang de
Kamer niet beslist tiad op de aanvrage om
machtiging tot vervolging.
Ilg oordeelde het noodig hen voorloopig in
vrjjheid te stellen zonder daarmee vooiuit te
ioopen op de gevolgen der zaak. Het zou nog
moeten blijken of Cisteiin's vrienden wel zoo
schuldig waren. Eén gevoel was overheersclieud
DOOR
IDA BOY-ED.
48)
Trouwens dab is eenig, zooals Nini zich altijd
verheugt over een cadeautje. Ik moet bekennen
dal ik do domheid) bega baar lieel dikwijls iets
te geven. Ik vergeef liet mijzelf in de witte
broodsweken; maar later wem, ik liet af.
Maar om nog eveni op je man terug te, ko
men: Nini vond dat zijn uiterlijk en zijn ge
heels optreden is, zooals zij zich dat van een En-
gelschon lord liad voorgesteld. En daar heeft zij
gelijk in. Ik vind dat Baumedster erg grijs
wordtin zijn haar en zijn korte cötelettes ziet
men al een groot aantal witte haren. Hij ziet
er uit of hij zich overwerkt.
Nini staat er altijd versteld van, dat de men
schen hier zoo hard werken, i'ij vindt dat rijke
menschen dat toch niet behoeven te doen. Als
stad bevalt Hamburg haar opperbest; zij is er
telkens weer verbaasd over dat mem hier zulke
mooie, degelijke dingen kan koopen.
Als iJ: op liet werk bén, gaat, Nini de stad in
mn winkels te kijken en inkoopen te doen. Het
m ongeloofelijk, hoeveel er altijd nog weer in
zoo'n jong huishouden ontbreekt, ofschoon jij en
ik, toen wij onze inkoopen deden, toch meenden
dab wij aan alles gedacht hadden. Ik wil je trou
wens hij deze gelegenheid een ontdekking toe
vertrouwen die ik in mijn jong huwelijk heb ge
maakt: het getrouwde leven is veel duurder
dan ik mij heb voorgesteld.
Maar het is ook veel heerlijker. En ik ben
bij de nationalisten liefde voor de Republiek.
sMooid op de Republiek j" schreeuwde er een.
De iniibster-pre-ident Dupuy achtte liet noo
dig de zaak zoo spoedig mogelijk af te doen en
verzocht de Kamer onmiddellijk in do afdeelin-
gen te vergaderen en nog denzelfden dag rap
port uit te brengen.
De conservatief Lazies verwekte hierop nog
eenig rumoer bij de linkerzijde door te vertellen
dat tiij Dé.oulède en Habert tot aan de pooit
der kazerne had vergezeld en lot op ilafoogen-
blik voor het gebeurde de veiantwooidelijkheid
aanvaardde, weshalve hij vei zocht onder de
veivoiging begiepen ie worden.
De Kamer evenwel ging nu eerst uiteen om
in de afdeelingen te vergad-reu. Zij besloot een
commissie van elf leden te benoemen, waar
voor werden aangewezen 6 radicalen, 3 pro
gressisten en 2 socialisten, a)l<M vóór de ver
gunning tot vervolging. Drumont kieeg maar
8 stemmen tegen zijn tegencaudidaat die vóór
de machtiging was, 30. Dat zegt genoeg.
De conclusie dezer commissie was dan ook
de Kamer schorst de pailementaire onschend
baarheid van Déroulède en Habert en handhaaft
de hechtenis. Zij loopt niet vooruit op de viaag
of de beide afgevaardigden schuldig zijn, maar
ziet in de feiten, indien ze waar zyn, een aan
slag tegen de Republiek en een beleediging van
het leger.
Ondanks het vei zet van Castelin vereeuigde
de Kamer zich, toen zij om kwait voor zessen
weer in vereenigde zitting was bijeengekomen,
met het rapport der commissie; slechts twaalf
leden veiklaarden er zich tegen. De door Castelin
vocrgestelde, docli door den minister-piesident
bestreden voorloopigeiriviijheidstelliug werd dooi
de Kamer met 438 tegen 109 stemmen afge
wezen.
Misschien iiad de Kamer wel het verstandigst
gehandeld door mede te gaan met een voorste!
van Brun om Déroulède en Habert aan een
medisch onderzoek te onderwerpen. Met gelach
werd dit voorstel begroet.
Laat op den middag, tegen 5 uur, kwam Mille-
voye in de Kamer. 11 ij was pas vrijgelaten en
had nog zijn witte das om van vvege de plech
tigheid van den voiigen dag. Natuurlijk begon
bij meteen druk te schetteren.
Wat Déroulède Habert is alleen zijn helper
geweest eigenlijk misdaan heeft, is nog steeds
niet volkomen duidelijk.
Hij zelf schrijft aan den minister-president
Dupuy, in hechtenis te zijn genomen, omdat hij
op het binnenplein der kazerne de troepen had
toegespioken, na een poging om hen mee te
krijgen naar de Place de la Nation. Elke andere
voorstelling noemt hij onjuist; dus ook onjuist
is het antwoord dat men hem in den mond
heeft gelegd op Cochefert's mededeehng dat hjj
geanesteen! was. Hij zou toen den chef van
den veiligheidsdienst hebben toegevoegd: »Ar-
jong, bezit talent en werkkracht. Nini heeft bo
vendien gelijktegenwoordig kan men niet door
sparen, maar alleen door veel verdienen een rijk
man worden.
Zoo, lieve Charlotte daar ben ik aan het eind
van mijn twintigste zijtje. Je leunt je niet be
klagen dat ik in dezen brief niet goed' gemaakt
heb, wat ik in de vorige weken misdaan heb
door mijn overigens vergeeflijk stilzwijgen.
Ik kom jou en juffrouw Salvatrix aan het
station begioeten en den eerstvolgenden Zondag
kom ik, wanneer je het goedvindt, met Nini bij
jullie om haar eindelijk aan je voor te stellen.
Mag ik jo verzoeken mijn groeten over te
brengen aan je nicht, schoon ik nog niet het ge
noegen heb haar to kennen i Nini laat jg. vrien
delijk groeten. Steeds
je Guy.
Charlotte vouwde de talrijk, dichtbeschreven
velletjes weer in elkaar.
Er stond in dezen brief veel te lezen van ge
luk, zooveel d!a.t liet haar onnatuurlijk en
onwaar voorkwam. En zoo al niet onwaar, dan
toch opgesclircefd, om er in haai* oogoix mede
te schitteren.
Zij zuchtte diep en deed den brief weer in
baar taschje. Haar voornemen om haar aantee-
koningen nog eens door te zien, was geheel ver
geten.
De trein had te Liineburg gestopt en was ver
der gesneld, de zonnige middagrust, die over de
vcldeni lag uitgespreid, met brutaal geraas ver
storend. Achter hem keerde de stilte ervonwel
weer, wanneer zijn donderend gerommel steeds
meer wegstierf.
Van Harbiu-g af keek Salvatrix -goed uit.
Daar ontrolden zich al spoedig tconeelen voor
resteer mijmaar ik sta er op dat gij in uw
proces-verbaal constateert dat het mijn plan
was naar liet Eiysee te gaan."
lntusschen, de rechter zal hebben uit te
maken wat den beiden gevaailijken heethoofden
te laste gelegd moet worden. In ieder geval
wordt de zaak ferm aangepakt.
Gistel morsen heeft Cochefert zich met eenige
agenten aangemeld in de rue des Petil-Champs,
ten bureele lan den Patiiotten-bond, om huis
zoeking te doen. Een sintenmaker werd gehaald,
die de kasten opendeniemand mocht gedu
rende de huiszoeking het gebouw \ei laten.
Waarschijnlijk zou de huiszoeking heden woiden
vooi tgezet.
Een tegen gisteravond uilgeschreven ver
gadering van den Patriotten-bond is bovendien
verboden, wat tot eenige lichte ongeregeldheden
aanleiding gaf. De vergadering was uitgeschreven
in de »Iutiansigeant" en op de agenda stond
maar één punt: De Februaii-revolutie.
Intusselien zijn Déioulède en Hubert overge
bracht naar de gevangenis de la Santé. Mevrouw
Habert heeft reeds een advocaat aangevraagd
voor haar manvermoedelijk zal inr, Bertrou
hem veidedigon.
Men is in Engeland niet algemeen tevreden
over liet beleid der regeering in zake Soudan.
Eerst heeft men liet breedvoerig gehad over
de barbaarsehheden die op last van den Sirdar,
ioid Kitchener, na de overwinning der Mlia-
disten vvaien begaan. En nu moge men van
de zijila der regeering de zank zooveel mogelijk
goed praten, liet kan niet ontkend worden dat
de Sirdar dingen bevolen heelt die den toets
der beschaving moeilijk kunnen doorstaan.
Dat het noodig was, het hjk van den Mahdi
uit zijn graf te halen en in den Nijl te werpen
dat liet in den geest van den vromen Gordon
gehandeld vva% toen de kop van deri Mahdi
aan majoor Gordon, dsn neef van den Chrisle-
lijken strijder, werd gezonden, niemand zn!
het geiooven.
Maar niet alleen tegen deze feiten komt de
oppo-itie op. Het geheeie beleid der regeering
in Soudan wilde John Moiley aan een critiek
ondei wei pen, weshalve hij gisteren in het Lager
huis voorstelde de stemming over de aan-
vuliings-begrooting der regeering uit testellen.
Namens de regeering kwam Bioiiick, de
staatssecretaris vao buitenlandsche zaken daar
tegen op.
De regeering, zeide hij, had nooit de verplich
ting op zich genomen bij Kliartoum te blijven
•-taanindien de omstandigheden liet vereischten,
moe-t men meer zuidelijk gaan. Gaandeweg zal
de Sirdar het gezag van Egypte in dit gebied
herstellenuitgebreide veldtochten zijn niet
noodig; want hij heeft nog in een uitgestrekt
gebied een geordenden toestand te vestigen.
De regeering wil den Sirdar groote vrijheid laten.
Overigens is uit de gebeurtenissen der laatste
haar oog, die haar asm haai- vaderland herin
nerden. Tusschen de reusachtige ijzeren, ribben
van do EIbe-brug zag men neer op de grijs-geel
vooi tstroomende rivier, welker golven in den
glans der zon met liaaa- telleen® wegvloeiende en
weer opduikende lichtstrepen aan opalen deden
denken. Toen doomden rijen roodgrijze huizen
mot spitse gevels op aan den. oever van een ri
vierarm, en voor d© huizen staken als een tralie
werk de masten omhoog der schepen, die in de
bmnenhaven voor anker lagen.
Eindelijk reed men het station binnen.
Charlotte keek uit het venster. Ja, daar stond
een groepje menschen om liaar af t© halen. Zij
herkende reeds van verre Baiuneister's hooge,
slanke figuur, zijn gelaat ais van een lord, zijn
klceding, die onberispelijk en volgens de laatste
mode, maar te gelijk zeer geposeerd was.
Daar stond ook tante Wies, groot en breed,
zooals altijd in een japon en mot een mantille
aan, waarvan men zich later noch do ldcur noch
do snit kou herinneren, omdat tante. Wies onder
het spreken met haar blik den blik van dengene,
mot wicn zij sprak, zoo onwrikbaar vastliield,
dat men later alleen maar aan dit levendige,
leelijke en toch niet onaangenaam aandoende
gelaat kon denken met de ronde bruine oogen,
den mopneus, den grooten mondl ©n het fijno
netwerk van rood-doorschemerende adertjes op
de zeer frissclie wangen.
En Robert Pehrbrand stond daar, met een
ruiker rozen in de hand. Die aardige Robert.
Hij wuifde al met zijn bouquet. Robert was óók
groot, een echte Neder-Sakserflinkgobouwd,
zij hot ook wat log. Maar zijn elegante bewegin
gen en zijn welgemanierdheid maskeerden die
aangeboren lompheid. En zijn gelaat verander-
maanden gebleken dat alle buitenlandreis
regeeringen in het optrekken in Soudan liet
natuurlijk uitvloeisel van Engeland's positie in
Engeland zien. En die positie is er niet door
verzwakt, maar juist versterkt. De minister
noemde het bovendien de goedkoopste manier
om de imperialistische beginselen in practijk
te brengen. Ten bewijze voerde hij aan dat liet
de Engelsche regeei'ing nog geen miüioen had
gekost om terug le krijgen wal vroegere regee
ringen hadden verloren met nog negen miliioen
daarenboven.
Misschien gal dit argument wel den doorslag.
In ieder geval, met 107 tegen 58 stemmen
werd Moi ley's voorstel verworpen.
Inmiddels rukt de Mahdi steeds naar het
Noorden. Verschillende Engelsche bladen toonen
zich daarover zeer voldaan. Wellicht biedt zich
nu voor den Sirdar de gelegenheid, een eind te
maken aan den laatsten schijn van macht
zelfs van den Klmlif,
Het muhje, dat Mascate heet, kan nog wel
eens een staartje hebhen.
Vooiloopig heeft Engeland zgn zin doorgezet
maar of deze liet laatste wuoid al gezegd is,
schijnt lang niet zeker.
Met grof geweld heeft de Britsche admiraal
den Sultan van Oman geivvongen toe te geven.
Volgens verschilleude schriftelijke mededeelingen
die uil Ma«cate te Bombay ontvangen zijn, had
de Sultan geweigerd den Rritschen zaakgelas
tigde in kennis te stellen van het verdrag met
Frankrijk, waarbij aan deze mogendheid een
kolenstation wordt afgestaan.
Do commandant van het Britsche oorlogs
schip Sphinx zond.' daarop een troepenafdco-
ling aan land en seinde aan de Engelsche. regee
ring. Daarop werd de uitbetaling der maand.e-
lijksche subsidie aan den sultan gestaakt. Maar
do Sultan gaf niet too; hij verwachtte nl. hulp
van Frankrijk.
Den 14den Februari verscheen het Engelsche
vlaggenschip Eclipse en ging bij de
Sphinx en de Redbreast liggen. Groote
ontsteltenis in de stad.
Dan 16don waarschuwde do admiraal den Sul
tan dat hij, indien de Sultan niet om 2 uur op
hot vlaggeschip verscheen om overleg te plegen,
om 2 uur 20 minuten de beschieting der stad
zon beginnen. Tegelijk werden de vreemde con
sulaten daarvan verwittigd.
Terwijl de gebcele stad in groote verwarring
verkeerde en dfe raadslieden van den Sultan de
zen tevergeefs trachtten over te halen, toe te
geven, werden de Engelsche schepen in ge-
veclitsstelling gebracht.
Ten gevolge daarvan liet de Sultan op ver
schillende plaatsen van verre zichtbare teekeas
plaatsen dat het verdrag nietig verklaard was
en zond zijn broeder als zijn vertegenwoordiger
naar het vlaggeschip. De admiraal weigerde de
zen te ontvangen, en even voor tweeën kwam. de
Sultan zelf. Drie uur duurde de conferentie,
de toch nooit: reeds als knaap had hij zoo'n
vet standigen, aristocratischen, mond, zoo'n ener
gieke, vooruitspringende kin en zulke lichtblau
we oogen met onbegrensde openJiartigheid in
zijn bhk. Zijn haar en zijn „tochtlatjes" waren
blond.
Naast Robert stond' Guy in een lichtgrijs, En-
gelsch jaquet-kostuum en met een slappen
zwarten hoed op zijn donker haar.
Charlotte had! van Baumeistcr een vluclitigen
kus op liaar voorhoofd' en van tante Wies een
hecleboel kussen op beide wangen in ontvangst
genomen. Toen schuddo zij Robert de hand, die
haar de rozen „van Annemie" gaf, en terwijl
Baumeistcr en tante Wies zich nu met Salvatrix
bezig hielden, begroetten' Guy en Charlotte el
kander.
Di diepe ontroering hield zij zijn liand vast
en keek hem onderzoekend in 't gelaat. Hij
lachte haar hartelijk toe.
Charlotte kon het maar niet begrijpen. Zij
zag ,cen nieuwen, haar vreemden trok op zijn
gelaat en allerlei sclieipe lij non om mond en
oogen. Er lag iets gedwongens in do hartelijke
uitdrukking van zijn gelaat. Geen spoor van on
bezorgdheid. Niet de schittering van een trotseh
geluk, waardoor de mensch zich geadeld voelt.
„Ik vergis mij," dacht Charlotte, „het is im
mers onmogelijk dat het gelaat van een man in
esn verreljaar ongeveer een grovere, ruwere uit
drukking krijgt? 'tKan niet antlers ik ben
altijd nog vol vooringenomenheid ik moet
strenger tegenover mijzelf optreden geen on-
ïechtvaardige vooroordeolen
Wordt vervolgd