52"° jaargang. Zondag 26 en Maandag 27 Februari 1899. N°. 9870. Eerste Blad :e, Strijdige Werelden, Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen. UITGEVER: H. J. C. ROELANTS. BUITENLAND. riété, ngel, ,8u, wijs. S, h ra». )S, LS. •au tan j SCHIEDAM, 25 Februari '99. f'igatd. fappefcj, i tuotei felpaa Bij. raflumi "i stros ronde, en - en» ~j a PiaU Abossemektsmujs voor Schiedam, per kwartaal f 0.90 omliggende plaatsen, p. kwart. -1.05 franco per post, p. kwartaal. - 1.80 Afzonderlijke nommers.0.02 BTREar.- BOTESSTRAAT 7», Teïephoon Xo. 123. AnfBMEjrtiBPEusvan 15 gewone regels met inbe grip van cene Courantf 0.53 Iedere gewone regel meer- 0.10 Bij abonnement wordt korting verleend. OH, 3, Sn/ piritoj ist Jolt •edag), Sept Ital. ?aan; i: 5. i 30. Algemeen overzicht. 1 De Fransche regeering toont nu toch dat zij s niet ongestraft met zich laat sollen. Men heeft i (je lawaaimakers lang genoeg ongemoeid ge- haten; Donderdag evenwei is de beker over- <reloopen, en Déroulède en Marcel Habert kon- j jen wel eens een leeiijk pijpje te rooken krijgen. De steun, dien de regeei ing behoefde om een ;cind te maken aan de bandeloosheid van de hoofdlieden der Patriotten, heeft de Kamer haar gisteren geschonken. 't Was een rumoerige zittingde afgevaardig den waren in grooten getale verschenende publieke tribune zat propvol. Voor de opening der zitting zag men Castelin en Drumont in ge sprek met Deschanel, Lebret en Dupuy. Wel licht trachtten zij de ministets te vermurwen; gelukt is het hun zeker niet. De voorzitter Deschanel deelde na opening der zitting mede dat hij een aanvrage ontvan gen heeft om machtiging tot vervolging van twee afgevaardigden. Hij leest de betreffende brieven van den mi nister van justitie en van den procuieur gene raal voor. Volgens den laatste wordt door gene raal Roget verhaald dat een bende onder leiding van Déroulède zijn brigade gevolgd en voor een deel de kazerne binnengedrongen is. Déroulède en Habert die aan het hoofd der bende gingen, zijn de kazerne binnengedrongen, hebben de offi cieren aangesproken en geweigerd heen te gaan. Na hun gevangenneming zouden zij verklaard hebben dat zij de troepen met zich hadden willen lokken. (Uitroepen op verschillende banken.) Zg bevinden zich in hechtenis en de procureur- generaal vraagt machtiging hen te mogen ver volgen wegens een poging om de treepen tot plichtverzaking te verleiden. Castelin nam het voor zijn politieke broeders op, Hij stelde daartoe een motie voor, strek kende om Habert en Déroulède in vrijheid te stellen. Met rumoer en geschreeuw van sNeen. neen!" uit hei1; centrum werd zijn voorstel begroet. De Kamer stemde echter toe in de onmiddel lijke behandeling dezer motie, die nu door Cas telin verdedigd werd. Hg verlangde niet anders dan toepassing van het geraeene recht, beweerde hij. Déroulède en" Habert konden z. i. aan geen procesregel onderworpen worden, zoolang de Kamer niet beslist tiad op de aanvrage om machtiging tot vervolging. Ilg oordeelde het noodig hen voorloopig in vrjjheid te stellen zonder daarmee vooiuit te ioopen op de gevolgen der zaak. Het zou nog moeten blijken of Cisteiin's vrienden wel zoo schuldig waren. Eén gevoel was overheersclieud DOOR IDA BOY-ED. 48) Trouwens dab is eenig, zooals Nini zich altijd verheugt over een cadeautje. Ik moet bekennen dal ik do domheid) bega baar lieel dikwijls iets te geven. Ik vergeef liet mijzelf in de witte broodsweken; maar later wem, ik liet af. Maar om nog eveni op je man terug te, ko men: Nini vond dat zijn uiterlijk en zijn ge heels optreden is, zooals zij zich dat van een En- gelschon lord liad voorgesteld. En daar heeft zij gelijk in. Ik vind dat Baumedster erg grijs wordtin zijn haar en zijn korte cötelettes ziet men al een groot aantal witte haren. Hij ziet er uit of hij zich overwerkt. Nini staat er altijd versteld van, dat de men schen hier zoo hard werken, i'ij vindt dat rijke menschen dat toch niet behoeven te doen. Als stad bevalt Hamburg haar opperbest; zij is er telkens weer verbaasd over dat mem hier zulke mooie, degelijke dingen kan koopen. Als iJ: op liet werk bén, gaat, Nini de stad in mn winkels te kijken en inkoopen te doen. Het m ongeloofelijk, hoeveel er altijd nog weer in zoo'n jong huishouden ontbreekt, ofschoon jij en ik, toen wij onze inkoopen deden, toch meenden dab wij aan alles gedacht hadden. Ik wil je trou wens hij deze gelegenheid een ontdekking toe vertrouwen die ik in mijn jong huwelijk heb ge maakt: het getrouwde leven is veel duurder dan ik mij heb voorgesteld. Maar het is ook veel heerlijker. En ik ben bij de nationalisten liefde voor de Republiek. sMooid op de Republiek j" schreeuwde er een. De iniibster-pre-ident Dupuy achtte liet noo dig de zaak zoo spoedig mogelijk af te doen en verzocht de Kamer onmiddellijk in do afdeelin- gen te vergaderen en nog denzelfden dag rap port uit te brengen. De conservatief Lazies verwekte hierop nog eenig rumoer bij de linkerzijde door te vertellen dat tiij Dé.oulède en Habert tot aan de pooit der kazerne had vergezeld en lot op ilafoogen- blik voor het gebeurde de veiantwooidelijkheid aanvaardde, weshalve hij vei zocht onder de veivoiging begiepen ie worden. De Kamer evenwel ging nu eerst uiteen om in de afdeelingen te vergad-reu. Zij besloot een commissie van elf leden te benoemen, waar voor werden aangewezen 6 radicalen, 3 pro gressisten en 2 socialisten, a)l<M vóór de ver gunning tot vervolging. Drumont kieeg maar 8 stemmen tegen zijn tegencaudidaat die vóór de machtiging was, 30. Dat zegt genoeg. De conclusie dezer commissie was dan ook de Kamer schorst de pailementaire onschend baarheid van Déroulède en Habert en handhaaft de hechtenis. Zij loopt niet vooruit op de viaag of de beide afgevaardigden schuldig zijn, maar ziet in de feiten, indien ze waar zyn, een aan slag tegen de Republiek en een beleediging van het leger. Ondanks het vei zet van Castelin vereeuigde de Kamer zich, toen zij om kwait voor zessen weer in vereenigde zitting was bijeengekomen, met het rapport der commissie; slechts twaalf leden veiklaarden er zich tegen. De door Castelin vocrgestelde, docli door den minister-piesident bestreden voorloopigeiriviijheidstelliug werd dooi de Kamer met 438 tegen 109 stemmen afge wezen. Misschien iiad de Kamer wel het verstandigst gehandeld door mede te gaan met een voorste! van Brun om Déroulède en Habert aan een medisch onderzoek te onderwerpen. Met gelach werd dit voorstel begroet. Laat op den middag, tegen 5 uur, kwam Mille- voye in de Kamer. 11 ij was pas vrijgelaten en had nog zijn witte das om van vvege de plech tigheid van den voiigen dag. Natuurlijk begon bij meteen druk te schetteren. Wat Déroulède Habert is alleen zijn helper geweest eigenlijk misdaan heeft, is nog steeds niet volkomen duidelijk. Hij zelf schrijft aan den minister-president Dupuy, in hechtenis te zijn genomen, omdat hij op het binnenplein der kazerne de troepen had toegespioken, na een poging om hen mee te krijgen naar de Place de la Nation. Elke andere voorstelling noemt hij onjuist; dus ook onjuist is het antwoord dat men hem in den mond heeft gelegd op Cochefert's mededeehng dat hjj geanesteen! was. Hij zou toen den chef van den veiligheidsdienst hebben toegevoegd: »Ar- jong, bezit talent en werkkracht. Nini heeft bo vendien gelijktegenwoordig kan men niet door sparen, maar alleen door veel verdienen een rijk man worden. Zoo, lieve Charlotte daar ben ik aan het eind van mijn twintigste zijtje. Je leunt je niet be klagen dat ik in dezen brief niet goed' gemaakt heb, wat ik in de vorige weken misdaan heb door mijn overigens vergeeflijk stilzwijgen. Ik kom jou en juffrouw Salvatrix aan het station begioeten en den eerstvolgenden Zondag kom ik, wanneer je het goedvindt, met Nini bij jullie om haar eindelijk aan je voor te stellen. Mag ik jo verzoeken mijn groeten over te brengen aan je nicht, schoon ik nog niet het ge noegen heb haar to kennen i Nini laat jg. vrien delijk groeten. Steeds je Guy. Charlotte vouwde de talrijk, dichtbeschreven velletjes weer in elkaar. Er stond in dezen brief veel te lezen van ge luk, zooveel d!a.t liet haar onnatuurlijk en onwaar voorkwam. En zoo al niet onwaar, dan toch opgesclircefd, om er in haai* oogoix mede te schitteren. Zij zuchtte diep en deed den brief weer in baar taschje. Haar voornemen om haar aantee- koningen nog eens door te zien, was geheel ver geten. De trein had te Liineburg gestopt en was ver der gesneld, de zonnige middagrust, die over de vcldeni lag uitgespreid, met brutaal geraas ver storend. Achter hem keerde de stilte ervonwel weer, wanneer zijn donderend gerommel steeds meer wegstierf. Van Harbiu-g af keek Salvatrix -goed uit. Daar ontrolden zich al spoedig tconeelen voor resteer mijmaar ik sta er op dat gij in uw proces-verbaal constateert dat het mijn plan was naar liet Eiysee te gaan." lntusschen, de rechter zal hebben uit te maken wat den beiden gevaailijken heethoofden te laste gelegd moet worden. In ieder geval wordt de zaak ferm aangepakt. Gistel morsen heeft Cochefert zich met eenige agenten aangemeld in de rue des Petil-Champs, ten bureele lan den Patiiotten-bond, om huis zoeking te doen. Een sintenmaker werd gehaald, die de kasten opendeniemand mocht gedu rende de huiszoeking het gebouw \ei laten. Waarschijnlijk zou de huiszoeking heden woiden vooi tgezet. Een tegen gisteravond uilgeschreven ver gadering van den Patriotten-bond is bovendien verboden, wat tot eenige lichte ongeregeldheden aanleiding gaf. De vergadering was uitgeschreven in de »Iutiansigeant" en op de agenda stond maar één punt: De Februaii-revolutie. Intusselien zijn Déioulède en Hubert overge bracht naar de gevangenis de la Santé. Mevrouw Habert heeft reeds een advocaat aangevraagd voor haar manvermoedelijk zal inr, Bertrou hem veidedigon. Men is in Engeland niet algemeen tevreden over liet beleid der regeering in zake Soudan. Eerst heeft men liet breedvoerig gehad over de barbaarsehheden die op last van den Sirdar, ioid Kitchener, na de overwinning der Mlia- disten vvaien begaan. En nu moge men van de zijila der regeering de zank zooveel mogelijk goed praten, liet kan niet ontkend worden dat de Sirdar dingen bevolen heelt die den toets der beschaving moeilijk kunnen doorstaan. Dat het noodig was, het hjk van den Mahdi uit zijn graf te halen en in den Nijl te werpen dat liet in den geest van den vromen Gordon gehandeld vva% toen de kop van deri Mahdi aan majoor Gordon, dsn neef van den Chrisle- lijken strijder, werd gezonden, niemand zn! het geiooven. Maar niet alleen tegen deze feiten komt de oppo-itie op. Het geheeie beleid der regeering in Soudan wilde John Moiley aan een critiek ondei wei pen, weshalve hij gisteren in het Lager huis voorstelde de stemming over de aan- vuliings-begrooting der regeering uit testellen. Namens de regeering kwam Bioiiick, de staatssecretaris vao buitenlandsche zaken daar tegen op. De regeering, zeide hij, had nooit de verplich ting op zich genomen bij Kliartoum te blijven •-taanindien de omstandigheden liet vereischten, moe-t men meer zuidelijk gaan. Gaandeweg zal de Sirdar het gezag van Egypte in dit gebied herstellenuitgebreide veldtochten zijn niet noodig; want hij heeft nog in een uitgestrekt gebied een geordenden toestand te vestigen. De regeering wil den Sirdar groote vrijheid laten. Overigens is uit de gebeurtenissen der laatste haar oog, die haar asm haai- vaderland herin nerden. Tusschen de reusachtige ijzeren, ribben van do EIbe-brug zag men neer op de grijs-geel vooi tstroomende rivier, welker golven in den glans der zon met liaaa- telleen® wegvloeiende en weer opduikende lichtstrepen aan opalen deden denken. Toen doomden rijen roodgrijze huizen mot spitse gevels op aan den. oever van een ri vierarm, en voor d© huizen staken als een tralie werk de masten omhoog der schepen, die in de bmnenhaven voor anker lagen. Eindelijk reed men het station binnen. Charlotte keek uit het venster. Ja, daar stond een groepje menschen om liaar af t© halen. Zij herkende reeds van verre Baiuneister's hooge, slanke figuur, zijn gelaat ais van een lord, zijn klceding, die onberispelijk en volgens de laatste mode, maar te gelijk zeer geposeerd was. Daar stond ook tante Wies, groot en breed, zooals altijd in een japon en mot een mantille aan, waarvan men zich later noch do ldcur noch do snit kou herinneren, omdat tante. Wies onder het spreken met haar blik den blik van dengene, mot wicn zij sprak, zoo onwrikbaar vastliield, dat men later alleen maar aan dit levendige, leelijke en toch niet onaangenaam aandoende gelaat kon denken met de ronde bruine oogen, den mopneus, den grooten mondl ©n het fijno netwerk van rood-doorschemerende adertjes op de zeer frissclie wangen. En Robert Pehrbrand stond daar, met een ruiker rozen in de hand. Die aardige Robert. Hij wuifde al met zijn bouquet. Robert was óók groot, een echte Neder-Sakserflinkgobouwd, zij hot ook wat log. Maar zijn elegante bewegin gen en zijn welgemanierdheid maskeerden die aangeboren lompheid. En zijn gelaat verander- maanden gebleken dat alle buitenlandreis regeeringen in het optrekken in Soudan liet natuurlijk uitvloeisel van Engeland's positie in Engeland zien. En die positie is er niet door verzwakt, maar juist versterkt. De minister noemde het bovendien de goedkoopste manier om de imperialistische beginselen in practijk te brengen. Ten bewijze voerde hij aan dat liet de Engelsche regeei'ing nog geen miüioen had gekost om terug le krijgen wal vroegere regee ringen hadden verloren met nog negen miliioen daarenboven. Misschien gal dit argument wel den doorslag. In ieder geval, met 107 tegen 58 stemmen werd Moi ley's voorstel verworpen. Inmiddels rukt de Mahdi steeds naar het Noorden. Verschillende Engelsche bladen toonen zich daarover zeer voldaan. Wellicht biedt zich nu voor den Sirdar de gelegenheid, een eind te maken aan den laatsten schijn van macht zelfs van den Klmlif, Het muhje, dat Mascate heet, kan nog wel eens een staartje hebhen. Vooiloopig heeft Engeland zgn zin doorgezet maar of deze liet laatste wuoid al gezegd is, schijnt lang niet zeker. Met grof geweld heeft de Britsche admiraal den Sultan van Oman geivvongen toe te geven. Volgens verschilleude schriftelijke mededeelingen die uil Ma«cate te Bombay ontvangen zijn, had de Sultan geweigerd den Rritschen zaakgelas tigde in kennis te stellen van het verdrag met Frankrijk, waarbij aan deze mogendheid een kolenstation wordt afgestaan. Do commandant van het Britsche oorlogs schip Sphinx zond.' daarop een troepenafdco- ling aan land en seinde aan de Engelsche. regee ring. Daarop werd de uitbetaling der maand.e- lijksche subsidie aan den sultan gestaakt. Maar do Sultan gaf niet too; hij verwachtte nl. hulp van Frankrijk. Den 14den Februari verscheen het Engelsche vlaggenschip Eclipse en ging bij de Sphinx en de Redbreast liggen. Groote ontsteltenis in de stad. Dan 16don waarschuwde do admiraal den Sul tan dat hij, indien de Sultan niet om 2 uur op hot vlaggeschip verscheen om overleg te plegen, om 2 uur 20 minuten de beschieting der stad zon beginnen. Tegelijk werden de vreemde con sulaten daarvan verwittigd. Terwijl de gebcele stad in groote verwarring verkeerde en dfe raadslieden van den Sultan de zen tevergeefs trachtten over te halen, toe te geven, werden de Engelsche schepen in ge- veclitsstelling gebracht. Ten gevolge daarvan liet de Sultan op ver schillende plaatsen van verre zichtbare teekeas plaatsen dat het verdrag nietig verklaard was en zond zijn broeder als zijn vertegenwoordiger naar het vlaggeschip. De admiraal weigerde de zen te ontvangen, en even voor tweeën kwam. de Sultan zelf. Drie uur duurde de conferentie, de toch nooit: reeds als knaap had hij zoo'n vet standigen, aristocratischen, mond, zoo'n ener gieke, vooruitspringende kin en zulke lichtblau we oogen met onbegrensde openJiartigheid in zijn bhk. Zijn haar en zijn „tochtlatjes" waren blond. Naast Robert stond' Guy in een lichtgrijs, En- gelsch jaquet-kostuum en met een slappen zwarten hoed op zijn donker haar. Charlotte had! van Baumeistcr een vluclitigen kus op liaar voorhoofd' en van tante Wies een hecleboel kussen op beide wangen in ontvangst genomen. Toen schuddo zij Robert de hand, die haar de rozen „van Annemie" gaf, en terwijl Baumeistcr en tante Wies zich nu met Salvatrix bezig hielden, begroetten' Guy en Charlotte el kander. Di diepe ontroering hield zij zijn liand vast en keek hem onderzoekend in 't gelaat. Hij lachte haar hartelijk toe. Charlotte kon het maar niet begrijpen. Zij zag ,cen nieuwen, haar vreemden trok op zijn gelaat en allerlei sclieipe lij non om mond en oogen. Er lag iets gedwongens in do hartelijke uitdrukking van zijn gelaat. Geen spoor van on bezorgdheid. Niet de schittering van een trotseh geluk, waardoor de mensch zich geadeld voelt. „Ik vergis mij," dacht Charlotte, „het is im mers onmogelijk dat het gelaat van een man in esn verreljaar ongeveer een grovere, ruwere uit drukking krijgt? 'tKan niet antlers ik ben altijd nog vol vooringenomenheid ik moet strenger tegenover mijzelf optreden geen on- ïechtvaardige vooroordeolen Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1