No.. 9899.
I maer tetaat uit DRIE Mailen.
Eerste Blad.
53"" Jaargang.
Zondag 2 en Maandag 3 April 1899.
Strijdige Werelden.
Ber i clit.
Kennisgeving.
Kennisgeving.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
SCHIIIEMIIÜCHE COURAHT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
per post fl. d.65.
Prijs per weekVoor S c 3i i e d a m en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Adverlentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boteratraat 68.
Pi-ijs der Adrertentién: Van '17 regels fl. 0.90iedere regel
meer J2i'i cents. Reclames 30 cents per regel. Grooie letters naar de plaats die zij
innemen.
A d v e v t e n t i ii n bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan liet Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dins d a g- en Zaterdag a v o n d verschijnen, worden
zoogenaamde liltrine adnertenti&n opgenomen tot den prijs van 10 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling oan bet Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon \o. 123.
Bet liet oog op den tweeden Paaseli-
dag verschijnt de „Scliledatnsclic
t! grant" Maandagavond 3 April
niet.
Verkiezing van den Gemeenteraad.
De Burgemeester vaK Schiedam,
brengt ter algemeene kennis
jo. dat in de plaats van den heer D. F W.
PRINS, die de gemeente heeft vei laten, in
kiesdistrict I eene verkiezing van één
laadslid zal worden gehouden op Dins
dag, den 18den April as., van des
voormiddag» 9" tot des namiddags 4 uur.
gedurende welken tijd ton Raadhui/e over
eenkomstig art. 52 der kieswet opgaven van
candidaten kunnen worden ingeleverd.
2o.dat de formulieren, bestemd voor de boven
bedoelde opgaven, ter secretarie dier ge
meente kosteloos verkrijgbaar zijn van den
éden tot en met den 18den dezer, van des
moigens 8'/a tut des namiddags 4 uur.
Schiedam, den lsten April 1899.
Do Burgemeester voornoemd.
VISSER, L B.
1)E BURGEMEESTER VAN S C II I E D A M,
Brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen
Dat liet kohier der Personeele belasting No. 4
dezer gemeente, over het dienstjaar 1899, door
den lieer directeur dor directe belastingen te
Rotterdtm op den 30sten Maart 1899 executoir
verkUa'd, op lieden aan den ontvanger der
directe belastingen ter invordering is overge
maakt.
Vooits wordt bij deze herinnerd, dat een
ieder verplicht is, zijnen aanslag op den bij de
wet bepaalden voet Ie voldoen alsmede dat
heden de termijn van zes weken ingaat, binnen
welke de reclames tegen dezen aanslag behooron
te worden ingediend.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den Isten April 1899.
De Burgemeester voornoemd,
VISSER L.-B.
Burgemeester en Wethouders
van Schiedam,
Gelet op art. 18 dor wet van den 4deri
December 1872 Stualsblad no. 134), tot voor
ziening tegen besmettelijke ziekten
Biengen bij deze ter kennis van de ingezetenen,
DOOR
IDA BOY-ED.
77)
„Hoe dat in dezen tijd?" vroeg Mar
tina, die lieel deftig naast tante Wies op de
sofa zat.
„Och, liet is een oude geschiedenisals
er in de groote geldwereld en in den groot
handel een crisis bestaat, dan is er geen
ondernemingslust. Iedereen denkt dan te
moeten sparen."
„Wat voor crisis?"
Toen zag tante Wies wel dat Guy en
Martina noch iets wisten van de faillisse
menten, wat tante Wies ongehoord vond,
noch iets gehoord hadden van de geruchten
omtrent Baumeister, wat tante Wies innig
pieizier deed.
Zij nam al gauw afscheid en moest nog
aan de deur hooren dat morgen mijnheer
en mevrouw Kalkowski verwacht werden
met de Sehulz-Weiler's, „een der eerste en
voornaamste figuren uit de Berlijnsche han
delswereld."
En nu kwamen zij werkelijk aan. Door
Martina die innig aan haar moeder gehecht
was, met blijdschap ontvangen, stapte me
vrouw Kalkowski uit het coupé. Als altijd
zeer majestueus, ofschoon wel wat plomp,
ir een grijze reismantel die van nieuwheid
glom. Op haar zwart, glimmend gladge
kamd haar droeg zij een zwarten stroohoed,
jager-model, met rechtopstaande veeren.
Mevrouw Sehulz-Weiler's gestalte werd
Bauw omsloten door een zandgeel reiskos-
jtuum, over de borst liepen van de beide
.knoopsgaten uit twee dwarsplooien. Achter
coupé wuifden Schulz-Weiler en Mar-
d,it ton huizo .in rlen s L.ul-hooi tn t*e - - O F', den
heer N. F ELZEVIER DOM, ,i..> da L»ii|>«
Hav« n no 87 driemaandelijks mi u«i „p ion
eersten Dinsdag mm elk kwartaal, pcrlogenliMti
zal lesniaii mi
'toslelooze inenting en lierinënliiig legen
pokken.
S Jned.im, den Bten April 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VISSER L li
De Sect claris
VEHNÈDE.
Algemeen «verzicht.
SCHIEDAM, -1 April '99
Alweer een nieuwe maand. De tijd rolt
gestadig verder, maar de ontknooping van
het drama, dat nu eens meer, dan weer
wat minder, Frankrijk en de wereld buiten
zijn giens in spanning houdt, Iaat zich nog
steeds wachten, 't Is een echt sensatie-drama,
de Zaak, in ik-weet-niet-lioeveel bedrijven.
Zal de boosheid zegevieren of de onschuldig
gestrafte het loon der dpugd deelachtig worden?
Maar... scherts ter/ijde. De toestand is
te treurig, dan dat hij spotternij verdient.
Want 't is treurig dat het soms nog lijkt
of men nu, anderhalf jaar na het begin der
campagne, eigenlijk nog niet veel verder is
dan voorheen. Gelukkig dat de strijders niet
verzwakken in hun aanvallen zij houden
vol en beuken den vijand steeds meer met
hun aksen en zwaarden.
Vooral moet doorgegaan worden met het
land te overtuigen van het goed recht der
revisionisten. Slechts één ding is daarvoor
noodig: het worde ingelicht door de bewijs
stukken zelf. Daarom heeft zich een comité
van negentien leden gevormd dat zich {voor
stelt het dossier van het onderzoek der straf
kamer op ruime schaal te verspreiden, zoodra
de stukken gepubliceerd worden. Voor dit
doel wordt door hen een inschrijving geopend,
en waar mannen als Maurice Bouchor, Del-
pecli, senator, Giry, Louis liavet. Paul Meyer
van liet Instituut, Jean P.-ichari, Tmrieux
enz. onder de onderteekenaars voorkomen,
zullen de noodige gelden niet uitblijven.
Evenwel, »de Figaro" is regeering en
comité voor. liet blad komt nu ïveds aan
met bet dossier, op slinksche wijze verkiegen
natuurlijk.
In dit eerste gedeelte vinden wij aller
eerst liet rapport van kolonel Kerdrain voor
de raad van onderzoek, waaruit blijkt dat
Esterhazy van 1882 tot 1884 en van 'J 397 tot
1898 ernstige vergrijpen tegen de discipline
heeft begaan die ook zijn eer rankten, en
dat zijn levensgedrag zeer slecht was. Wij
krijgen dan de getuigenissen ten gunste van
den majoor, van kolonel Mercier, overste Ber-
guignon, generaal de Pellieux en Du Palv
de Clatn. Diens verklaring is de merkwaar
digste, en vtij uitvoerig geeft »De Figaro"
het debat weer dat zich ontspon tusschen
den generaal die den raad voorzat, Esterhazy
en Du Paty.
tin Kalkowski vroolijk hun vilten mutsjes
die zij op Helgoland wilden dragen, en te
Berlijn maar vast hadden opgezet.
Daar de trein om half een aankwam, had
Martina gezorgd dat thuis om half twee het
diner gereed was. Ook Teuscker en Grafen
hagen waren genoodigd. Guy had gemaakt
dat hij vrij was en scheen te midden der
algemeene, zeer drukke vroolijkheid erg af
getrokken
Dat Philip niet gekomen was, daarover
scheen niemand zich te bekommerenhij
had geschreven dat hij morgenochtend zijn
moeder zou komen begroeten.
Na het diner uitten de Berlijners den
wenscli om in het Alster-paviljoen de koffie
te gaan gebruiken. Daarna zou men op een
Alsterbootje stappen en wat rondvaren om
den dag te eindigen in de Diergaarde.
Mevrouw Kalkowski en mevrouw Schulz-
Weiler hadden voor het diner haar mooiste
japonnen aangetrokken, kleurige zijde met
heel veel passement. Zij zagen er eenigszins
opzichtig uit. In Kalkowski kon men reeds
op honderd pas den tooneelspeler zien.
Schulz-Weiler was wat erg modern gekleed.
En allen waren zeer vergenoegd en druk.
Guy geneerde zich niet weinig dat hij
hier te Hamburg met dit gezelschap moest
rondwandelen. In het Alster-paviijoen
moest men zich tusschen stoelleuningen en
schouders en tegemoet dringende menschen
doorwringen, en men kon toch geen plaats
krijgen dan buiten op het trottoir, vóór het
Paviljoen. De dames waren er mee tevre
den zij hechtten er meer aan, de passage
op den Jungfernstieg gade te slaan dan het
water van de Alsterhaven met zijn scheep
vaart te bewonderen. Het duurde tamelijk
lang voordat men rustig om de twee met
moeite veroverde en door den kellner tegen
'elkaar geschoven tafeltjes zat. 'Ieder bestel-
Deze gaf toe Esterhazy, die aan den Duit-
sebeii keizer wilde schrijven, aangeraden te
hebben zich liever tot president Faure te
richten. Iiij weigerde echter ondank» Ester-
hazv's aandringen te zeggen wie de brieven
gedicteerd had. Alleen ontkende hij zelf die
persoon te zijn geweest.
Voor:» blijkt dat de generale staf Ester
hazy wilde helpen, maar dat deze dit niet
wistde majoor meende dat enkele officieren
hem persoonlijk bijstonden. Dn Paty erkende
Esterhazy geholpen te hebben bij zijn ant
woord op het artikel van Yidi. Later, door
Esterhazy in 't nauw gebracht, wilde Du
Paty alles terugtrekken wat hij gezegd had.
Hij hakkelde eig. Esterhazy verklaarde zich
tevreden met dit verhoor.
Toen kwam De Boisandré van de sl.ibre
Parole" ten gunste van Esterhazy getuigen,
die verklaarde dat men ter redactie van dit
blad nooit geloofd heeft dat het artikel sDixi"
van Esterhazy was. De mededeelingen aan
dit blad door denzelfden officier, werden op
bevel oveigebracht. Een door get. gezien stuk
doet geloovcn dut die officier alleen tusscheu-
persoon tusschen het blad en de generale
s'af was.
Daarop kreeg Esterhazy het woord voor
zijn verdediging.
Nog verklaarde Du Paty de Clam den
volgenden dag dat er namen waren die niet
genoemd konden worden. Ook zei hij dat
Esteihazv stukken bezat die onaangenaam
en lastig waren voor sommige militaire per
sonen."
Uit de mededeelingen der sFigaro" blijkt
ten slotte dat de raad van onderzoek aldus
besliste met 3 tegen 2 dat Esterhazy wegens
doorioopeml slecht levensgedrag uit den dienst
behoorde ontslagen te worden, met algemeene
stemmen dat dit niet behoorde te geschieden
wegens ernstige vergrijpen tegen de disci
pline, en met 4 tegen 1 stern, dat het even
min wegens daden, strijdig met de eer, be
hoorde te gebeuren.
ft
Dat deze onthullingen sterk de aandacht
zouden trekken, was te voorzien
Allereerst vraagt men zich af: hoe komt
het blad er aan? De »Liberté" heeft den
heer Christian, directeur der landsdrukkerij
geïnterviewd. Deze verklaarde dat de Fi
garo" haar wetenschap niet van liet per
soneel der drukkerij kon hebben. Alle exem
plaren van het gedrukte dossier zijn ter
hand gesteld aan den minister van justitie,
die ze heeft rondgedeeld.
Op de vraag of de mededeelingen der
ii Figaro" overeenkomstig de waarheid waren,
weigerde de diiecteur te antwoorden.
De Baisandró, omtrent zijn getuigenis on
dervraagd, doet dit wel en zegt dat er heel
wat onjuistheden in zijn
De regeering van haar kant heeft een
onderzoek gelast om te weten te komen, op
welke wijze de «Figaro" in het bezit dei-
stukken is gekomen. Mag men daaruit afleiden
dat de onthullingen der waarheid getrouw
zijn? Volgons sommige bladen zal juist geen
strafvervolging, wel een onderzoek, plaats
vinden, omdat de stukken niet authentiek
schijnen.
de iets anders en nam ook terstond weer
zijn bestelling terug, omdat liij nog meer
genot verwachtte van wat de anderen wil
den hebben. Toen kwam het gesprek weer
op het paleis dat Guy zou bouwen.
„Wanneer begin je er mee vroeg Kal
kowski.
„Zoodra nu'. Notter een geschikt terrein
heeft gekocht. Hij is al over verschillende
terreinen in onderhandeling. Het liefst zou
hij de villa der Baumeister's willen koopen
en het oude huis tegen den grond gooien.
Maar dat is natuurlijk niet meer dan een
vrome wensck. Notter moet het maar niet
wagen bij Baumeister met zoo n voorstel
aan te komen. Die zou hem flink zijn be
komst geven," antwoordde Guy.
„Die hebben zeker razend veel geld
vroeg Schulz-Weiler.
„Kolossaal," pochte Martina, „en van de
deftigheid en de weelde bij onze vrienden
kan u u geen voorstelling maken, beste
mijnheer Schulz."
„Om nu weer op onze meergenoemde
schapen terug te komen," sprak Kalkowski,
„in wat voor stijl ga je houwenGrieksch
of Romeinsch
„Ik heb gehoord dat in den laatsten tijd
Byzantijnsck weer enorm modern-is," be
weerde de heer Schulz-Weiler.
„Ik heb mij door het Pitti-paleis laten in-
spireeren, en heb de trotsche strengheid
daarvan als hoofdmotief vastgehouden.
„Het Pitti-paleis?" vroeg Martina. „Wat
is dat dan voor een paleis?"
„In de Wilhelmstraat?" vroeg mevrouw
Schulz-Weiler.
„Maar, Nini ik heb je toch met Kerst
mis dat groote prachtwerk over de Renais
sance gegeven," zei Guy wrevelig, „heb je
dat dan nog altijd niet bestudeerd
„Lieve help I Alsof dat iet3 met ontwikke-
Intussclien gaan de rotidonhti.M-he bladen
voort nii't stukken te puhltceereii die iu Staat
zijn de gebeurtenissen ran bet laatste jaar
in een eigenaardig daglicht te stellen.
De senator liane publiceert in de «Ra
dical" den brief dien Seiieurer Kerstner 1
November 1897 aan generen! Ilillot, toen
minister van oorlog, schreef. Men weet dat
deze den senator den voiïgen dag beloofd had
een loyaal onderzoek te zullen instellen
wanneer Sclieurer-Keslner beloofde uier bun
onderhoud veertien dagen te zwijgen. Tot
zijn verbazing las de senator echter den \ol-
genden dag in de «Matin" Jiet geheele onder
hóud. Toen schreef hij aan Billot den thans
gepubliceerden brief, waarin hij zijn «oude
vriend" (hij tutoyeert den mini-ter ook) be
zweert een eerlijk onderzoek in te stellen
voordat het te laat is.
Billot men weet liet hoeft niet ge
wild.
liet incident Freystatter blijft voorloopig
rusten; maar met de quaestie Gibert-Felix
Faure blijft men zich bezig te houden. Ook
in deze blijft tegenspraak niet uit. Brindenu,
afgevaardigde voor Havre, en Jules Siegfried,
senator voor Seiue-Inférieure, verklaren dat
Faure tegetiover hen de hem door Gibert
en Matthieu Dreyfus toegeschreven uitlating
heeft geloochend.
Met een nieuwe lezing over de eigenlijke
toedracht willen wij voor heden van de Zaak
afstappen.
De »Peuj le Francais" beweert dat Dreyfus
aan de Russische regeering een valschen staat
had gezonden, waaruit moest blijken dat
de officieele opgaven der Fransche regeering
omtrent Frankrijk's krijgsmacht onjuist
waren. Onaangename uiteenzettingen tus
schen beide regeeringen waren het getolg.
Druyfus werd vervolgd en veroordeeld
het door he n aan Rusland gezonden stuk
was het geheime stuk dat in raadkamer is
overgelegd. Dreyfus' vrienden begonnen later
een campagne in de hoop dat de regeering
liever een verrader zou laten vrijspreken dan
Frankrijk's bondgenoot onaangenaam te zijn.
Op Samoa is het weer mis. De zaken wa
ren zoo mooi geschikt, en nu is de hcele boel
weer in 't honderd geloopcn.
't Is eigenlijk een vrij vervelende en voor
ons onbelangrijke quaestie, dat Samoaan-
sche geharrewar. En de zaak is alleen be
langrijk omdat hel van tijd tot tijd net lijkt
of Duitschland, Engeland en de Vereenigde
Staten elkaar over Samoa in do haren zul
len vliegen.
Wat er thans gebeurd is, komt op het
volgende neer.
De voorloopigo regeering van Samoa han
delde naar de mcening der Amerikanen in
strijd met het verdrag van Berlijn. Daarom
had dc Amerikaansche admiraal Kautz aan
boord der Philadelphia een raad van
consuls en zeeofficier" belegd en deze ver
gadering besloot de voorloopigo regeering af
te zetten, waarop Malaafa, dc pretendent,
Mulhiun verliet en naar het binnenland
trok. De Duitsche consul stelde echter de
voorloopigo regeering weer in, tengevolge
waaji'van Mataafa's soldaten terugkeerden
en de stad omsingelden.
ling uitstaande had, dat men ieder oud pa
leis uit zijn hoofd kent, zeide zij. „Nu
schiet het me ook al weer te binnen. Ja
juisthet Pitti-paleis."
Op dit oogenblik werd Guy zeer bleek
van zenuwachtigheid. Hij zag gmds, aan den
huizenkant van den Jungfernstieg een
groepje aankomen.
Anne Marie Pehrbrand in een van haar
eenvoudige grijs-gele Engelsche kostuums,
dat haar nog langer en slanker deed schij
nen dan zij was naast haar, als altijd ge
heel in 't zwart, maar nu zonder voile voor
het wonder-mooi gelaat, Salvatrix.
Achter beiden kwam Charlotte Baumeis
ter met de oude mevrouw PehrbrandChar
lotte droeg een zwart-met-witte zomerjapon
van dunne zijde.
Kehr volgde de dames en droeg allerlei
pakjes. Men kon zien dat Charlotte en Sal-
yatrix naar stad waren gegaan om bood
schappen te doen.
„Daar gaat Charlotte," zei Guy met aar
zelende stem. „Kom gauw mee; dan kun
nen wij haar even begroeten."
„Ik kan toch onze gasten niet alleen la
ten," riep Martina nit.
Mischien had zij wel gelijk. Maar tijd om
na te denken was er niet meer. Guy snelde
de rijweg over, achter de wielen van een
rijtuig om.
De dames stonden stil. Zij hadden hem
gezien.
Salvatrix bloosde diep. Met een onwille
keurige beweging greep zij Anne Marie's
arm.
Hartelijk en blij stak Charlotte hem de
hand toe. Zij vergat op dit oogenblik dat er
onaangenaamheden waren gebeurd die nog
op vergeving wachtten.
En ook Guy kon, toen hij zoo tegenover
Raar stond, niet begrijpen, dat deze vrouw
Aanhanger» der Mahüia-parti vluchtten
in ruimen getale binnen de stad die door
de Amerikanen bezet werd. De aanhangers
van Ma tan fa hunnerzijds barricadeerden
daarop de straten binnen het gebied van de
municipaliteit en bezetten Britsche huizen.
Een ultimatum aan hen, om de stad vóór
13 Maart 1 uur te ontruimen, had geen uit
werking; de inlanders gingen integendeel
tot den aanval over. Op aanwijzing van den
Britsehen en den Amerikaaiisehen consul
weid daarop met de beschieting aangevan
gen een halfuur voor den vastgcstelden tijd.
Dc Philadelphia en de Royalist
openden het vuur op de afgelegen dorpen,
waarvan enkele spoedig in vlammen opgin
gen. Een missend projectiel van de P k i 1 a-
d e I p h i a sprong bij het Amerikaansche
consulaat, den schildwacht daarvoor werd
een been verbrijzeld. En stuk van dit pro
jectiel richtte m de keuken van liet Duit
sche consulaat wat schade aan. De Duit-
schers gingen daarop aan boord van de
F a 1 k e.
In den nacht deden de aanhangers van
Malaafa een aanval op de stad, en doodden
zij drie Britsche matrozen. Een Britsche
marine-soldaat werd door een landsman bij
vergissing in het boen geschoten; een Ame
rikaansche schildwacht werd op zijn post
gedood.
De beschieting werd acht dagen lang met
ruime tussclienpoozen voortgezet. De inwo
ners der stad vluchtten aan boord van de
Royalist, die volgepropt met menschen
was. Hoeveel inlanders gedood werden, is
nog niet op te geven. De Purpoise nam
eveneens aan dc beschieting deel en richtte
haar vuur op de dorpen aan weerszijden van
Apia.
De Engclsclien en Amerikanen streden
te zamoner lieerscht een zeer verbitterde
stemming legen de Duilschers. Een En-
gelschman en een Duitschcr werden wegens
spionnage gevangen genomen.
Natuurlijk wordt het gebeurde druk be
sproken in dc bladen der drie landen. De
jingo-bladen in Amerika en Engeland spu
wen vuur en vlam. Daarentegen merkt de
„Times" zeer leuk op dat er geen wezenlijk
meeningsvcrschil bestaat tusschen de drie
regeeringen, waarover de „Köln. Ztg." zich
ten zeerste verbaast. Hoe kan de „Times"
zoo spreken, vraagt het blad, wanneer de
Duitsche rcgcering haar oorlogsschepen
strikte neutraliteit beveelt, maar de andere
regeeringen hun schepen weerlooze dorpen
laten plat schieten
Het conflict zal wel langs diplomatieken
weg worden opgelosl. Maar dat liet protec
toraat der drie mogendheden niet gehand
haafd kan worden, is duidelijk.
Gemengde mededeelingen.
De Fransche Kamer is tot 2 Mei uiteen
gegaan.
Uit goed ingelichte bron verzekert men
te Parijs dat het geschil ontstaan door den
wenscli van 'tVatikaan om aan de conferen
tie te 's-Gravenhage deel te nemen en de wei
gering van do Italiaansche regeering om in
deze deelneming toe te stemmen, op de vol
gende wijze geregeld is
en de menschen en belangen die met haar
in verhand stonden, hem plotseling zoo
vreemd waren geworden. Een gevoel als
kooide hij naar huis terug, welde in hem op
„Besto Charlotte," zei hij hartelijk. Hij
drukte haar, do oude mevrouw Pelirlyrand
en Anne Maric vroolijk de hand. Het zon
heel natuurlijk zijn geweest dat hij ook Sai-
vatrix zijn hand had toegestoken. Maar hij
boog zwijgend, en zij waagde het niet haar
blik naar hem op te slaan.
„Hoe dwaas!" dacht zij boos op zich zelf.
„Waarom eigenlijk niet? Laat ik hem toch
aanzien."
En Guy sprak druk met de dames, maar
ziju blik dwaalde rusteloos rond, om tel
kens weer over Salvatrix heen te glijden.
„Zou zij mij niet aanzien?" vroeg hij zich
af, en het was of hij er veel, zeer veel voor
gegeven zou hebben haar mooien, weispre
kenden oogopslag te zien.
„Zijn dat je schoonouders?" vroeg Char
lotte.
„J a, met bekenden op de doorreis. Een
niet zeer aangenaam intermezzo. Maar het
duurt niet lang. Alleen haar moeder blijft."
„Martina zal ons zeker met haar moeder
in kennis willen brengen. Wij wonen te ver
uit de stad dan dat ik een vormelijk bezoek
verlang. Maar komt met uw drieën over
morgen bij ons eten."
Charlotte had opeens besloten grootmoe
dig het gebeurde te vergeten. Zij begreep
dat al wat zij nog voor Guy en diens geluk
doen kon, was liem to heipen zijn vrouw
door geduld en goede voorbeelden op te
voeden.
(Wordt vervolgd.)