No. 9906. 53"' Jaargang. Woensdag 12 April 1899. jEerste Blad, Strijdige Werelden. BUITENLAND. STADSNIEUWS. SCHIEDAMSCHE COURANT Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor S c h i e d a m en "V 1 a a r d i n g e n A. 1.25 Franco per post fl. 1 .Go. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureau Boterstraat 6g. Prijs der Ad verten tiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel meer 12i/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeeiige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan liet Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Uleine ndcertentiën. opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon IVo. 123. Algemeen «wet zicht. - SCHIEDAM, 11 April '99. Een oogenblik dienen wij nog stil te staan bij de door generaal Zurlinden afge legde en door de „Figaro" gepubliceerde verklaring, waarvan een telegram in ons vorig nummer reeds den zakelijken inhoud mededeelde. 't Lijkt wel of Zurlinden met zijn kabi netschef, generaal Roget, een afspraak] heeft gemaakt over hun verhoor. Zurlin den's getuigenis klopt geheel met die van Roget, maar is veel zwakker. De aandacht verdient dat Zurlinden be weert zelf het borderel aan een schriftkun dig onderzoek te hebben onderworpen (een kraan, die Zurlindenen hij constateert dat het de hand van Dreyfus is. Op de vraag wie kolonel Henry op het ministerie het borderel was komen brengen bleef de generaal het antwoord schuldig, Die geheime agent is zoo mysterieus dat het er veel op gelijkt of hij slechts in de phantasie van sommigen bestaat. Yolgens Zurlinden is Henry voorts eerst in 1896 van het rechte pad afgeweken. Kij wilde alleen Esterhazy beschermen tegen Picquart. De personen van wie Henry toen hij gearresteerd was, getuigde„Welk een ramp dat ik zulke ellendelingen heb ont moet!" waren volgens Zurlinden Pic quart en mr. Leblois. De strafkamer had gevraagd of die ellen delingen soms Esterhazy en kolonel Sand- lie. - konden zijn, omdat bij Henry's verhoor op 't ministerie van oorlog gevraagd was „Weet gij of er relaties hebben bestaan tus- schen Sandherr en Esterhazy?" Waarop Henry had geantwoord„Ik geloof dat zij elkaar in Tunis hebben gekend, maar ik heb den majoor maar eens op het bureau gezien, in 1895; hij kwam kolonel Sandlierr eenige inlichtingen brengen die hij bij toe val was machtig geworden." Zurlinden verklaarde nog ondanks zijn onderzoek geen spoor van onwettigheid te hebben kunnen vinden ten opzichte van het proces van 1894. m Merkwaardig dat geen der verdedigers van het vonnis van 1894 nog bij de leden van den krijgsraad een onderzoek heeft in gesteld. Die weten toch zeker het beste wat er destijds is geschied Wel tracht de „Soir" haar lezers te doen gelooven dat kapitein Freystatter, die in 1894 in den krijgsraad zat, in een interview ontkend zou hebben tegenover zijn vriend Caviale zijn overtuiging van Dreyfus' on schuld te hebben uitgesproken. Caviale laat er echter geen gras over groeien, maar seint aan den senator Joseph Fabre: „Kapitein Freystatter laat mij het volgende weien Het interview in de „Soir" is een valsclie voorstelling van mijn gesprek; ik machtig u, het tegen te spreken." Inmiddels tracht men van weerszijden de verschillende verklaringen te ontzenuwen. De generale staf zit vooral verlegen met de verpletterende uiteenzettingen van majoor Hartmann, die de geheele sofistisck-opge- DOOB IDA BOY-ED, 84) Hij dacht nog even na; toen vroeg hij •haastig, bijna op angstigen toon„Had Baumeister zijn leven verzekerd Dat weet u zeker niet." „Toch wel," zei Philip, „toevallig weet ik het. Esnige dagen geleden werd aan tafel over levensverzekeringen gesproken. De oude heer Pehrbrand was hier, en hij en Baumeister spraken over een. vriend die zijn leven hoog verzekerd had. Toen zei Bau meister dat het voor een groot koopman onzin washij voor zich had er nooit aan gedacht." „Nu," sprak Friedbert weer en men kon hooren dat het antwoord hem geruststelde, „dan gaat het ook geen mensch ter wereld aan onder welke omstandigheden Baumeis ter hartverlamming heeft gekregen, en Charlotte blijven onaangenaamheden be spaard." Philip begreep hem ten minste, een gedachte vloog hem met plotselingen schrik door het brein zijn knieën knikten. Hij volgde Friedbert de trap af. Beneden stond Salvatrix alleen. „Mijnheer Schmalfeld is zooeven geko men; «ij zijn hiernaast," fluisterde zij. „Schmalfeld Zoo? Ja, dat zal wel een langdurig onderhoud worden, jongelui. Ik ga maar heen. Weest zoo goed aan mevrouw Baumeister te zeggen dat ik morgenochtend om acht uur weer hier kom en dat ik nu bouwde theorie van Dreyfus' schuld omver werpt. Hoezeer de anti-Dreyfus-partij door Hart mann in 't nauw is gebracht, blijkt wel uit de mededeeling der „Gaulois" dat de minis ter van oorlog den directeur der artillerie, generaal Deloye, zou hebben opgedragen, een memorie op te stellen om Hartmann's verklaringen te weerleggen. Die memorie zou aan het Hof van Cassatie zijn gezonden. Daartegenover staat een bevestiging van Hartmann's betoog dat Esterhazy kennis heeft kunnen nemen van het Handboek voor de artillerie, waarover het borderel handelt. De te Reims verschijnende „Eclai- reur de 1 Est" zegt nl. dat de artillerie-lui tenant B. te Reims, waar hij familie had, kennis maakte met Esterhazy. Op zekeren dag vroeg deze hem o. a. zijn Handboek van 1894 ter leen. B. raadpleeg de zijn kolonel die liem .vergunning gaf het aan Esterhazy te leenen. Deze zond liet niet terug, waarom B. hem twee keer schriftelijk het boek terugvroeg. Die brieven zouden bii Esterhazy in beslag zijn genomen en luite nant B.'s verhoor door den raad van onder zoek ten gevolge hebben geliad. De „Eclaireur de l'Est" zegt dat B. daar liet bovenstaande mededeelde, maau* zijn ver klaring werd zoo geheim gehouden, dat het niet verwonderlijk is wanneer generaal Ro get haar niet kent. B. schijnt thans te Cha lons garnizoen te houden, zoodat men zich gemakkelijk kan overtuigen of het inder daad zoo geschied is. Ook Esterhazy bestrijdt Roget, en wel m de „Matin", maar evenzeer Ilartmann. Ro get heeft hem beschuldigd van een poging tot geldafpersing. „Laat hij duidelijker spre ken," zegt Esterhazy, „ik tart hem zich nauwkeuriger uit te laten." Voorts beproeft hij een hopaloos werk Hartmann's getuigenis als onbetee- kenend voor te stellen. Vijftig artillerie-of ficieren zouden het tegendeel hebben be weerd, zegt hijhij kent Hartmann trou wens niet het minste gezag toe en vraagt zich af wat deze officier zich in de Zaak heeft te mengen. Een naïeve opmerking! De majoor denkt zeker dat alleen getuigen tegen Dreyfus be hoorden te worden gehoord. Natuurlijk spreekt Esterhazy ook weer tegen dat hij aan de „Observer" zou bekend hebben het borderel op bevel van Sandherr te hebben geschreven. Wat de mededeeling van den Haagschen correspondent der „Ind. Beige" over de uit latingen van wijlen den Russischen mili- taire-attaclié De Smaguine betreft, de „Droits de l'Homme" ziet daarin een be vestiging der lezing dat er, door een ander dan Dreyfus, verraad is gepleegd voor reke ning van Rusland en dat De Smaguine on getwijfeld den waren verrader heeft gekend. De „Liberté" merkt op dat deze lezing ver band houdt met die waarin de naam van baron de Mohrenlieim, de Russische gezant te Parijs in ruste, is genoemd, en acht beide lezingen even ongegrond. Laat ons ten slotte nog in verband met dc Zaak memoreeren dat mr. Labori, vol gens de „Fronde" ernstig ziek is. Moge de wakkere pleiter tijdig hez-stellen om op nieuw zijn krachten te kunnen wijden aan den strijd voor waarheid en gerechtigheid. «•cmrniiiie lli-drdccUngrii. meteen naar Pehrbrand rijd. Pehrbrand of ik zullen wel voor alles zorgen. De dood brengt heel wat met zich. Laat Charlotte zich maar nergens mee bemoeien." Met die woorden vertrok Friedbert. Phi lip bleef in pijnlijke angst en verwachting aan Salvatrix' zijde. Zou hij tegen haar spreken van het gerucht ter beurze Of zou hij zwijgen? Wat zouden de naaste uren wel brengen. Weer kroop het eene eindeloos schijnende kwartier na het andere om. Toen ging de deur open, en de heer Schmalfeld, in wijd-openstaande pelerine- jas, ging met bleek gelaat, den hoed in de hand, met een eerbiedige buiging het ver trek- door. Eenige oogenblikken later kwam ook Charlotte. De uitdrukking van haar gelaat was bijna niet veranderd. Langzaam ging zij naar Salvatrix toe. „Mijn kindzeide zij. „Mijn arm, lief kind Zal je kunnen ver geven wat men je heeft aangedaan „Wat is u vreemd wat beteekent dat 1" stamelde Salvatrix verschrikt. Zij zat in een leunstoel; haar handen omklemden de armleuningen, zij was bijna buiten ziclizelve van angst en zenuwachtig heid. „Het beteekent, mijn kind, dat wij alles verloren hebben jij en ik! Dat wij arm en geruïneerd zijn," sprak Charlotte met zachte stem. Salvatrix slaakte een gil. Van angst en medelijden buiten zichzelve knielde Philip voor haar neer en trachtte haar handen los te maken, om die vast te houden en te lief- koozen. Maar zij lette niet op hem. Met ontstelde blikken zag zij over hem heen; vel verte- De zittingen der Algenieene Raden in Frankrijk zijn gisteren geopend. In de meeste werd een lijkrede gehouden op Fau re en gelukwensclien en betuigingen van hulde gezonden aan president Loubet. De Fransche ininistei-^resident ontving gisteren op de prefectuur te Puy de auto rileiten. Bij die gelegenheid vei klaarde gene raal Jacquemiu, dat het leger vertrouwt op de woorden van den minister-president en den minister van oorlog en zwijgend de op lossing der quaestie afwacfiit, die de openbare meening veiontiust. Die oplossing za! door allen, die het vaderland liefhebben, mot blijd schap worden begioet. Dupuy antwoordde dat zjjn verklaring van den voiigen dag over het leger hem door hart en vei stand waren ingegeven. Later, na een toespraak van den voorzitter \an den Algemeenen Raad, zei Dupuy nog, dat hij er steeds op uit was geweest de aigemeene politiek even ver verwijderd te houden van revolutionnaire als van caesaristisclie doel einden. Het gerucht gaat dat vice-admiraal Cuve- lier de Tuverville, chef van den staf der Fransche marine, wegens verschil van mee ning met minister Lockroy den dienst zal verlaten. Bij de opening van den Saksen-Coburg- Gothaschen Landdag las de minister een schrijven voor van den hertog van Con- naught waarin deze de erfopvolging in het groothertogdom aanvaardt en verklaart dat hij en de zijnen bereid zijn hun plicht je gens do hertogdommen Coburg en Gotha te vervullen. Een Engelsch Blauwboek bevat het jaar- lijksch verslag van lord Cromer over den algemeenen toestand in Egypte. Dit jaar wordt er ook uitvoerig in gehandeld over Soudan. Lord Cromer laat zich èn over Egypte èn over Soudan nogal optimistisch uit. De Koningin-Regentes van Spanje heeft een besluit geteekend tot betaling der rente cn der amortisatie van de obligaties der rhilippijnsehe schuld. De Spaansche ministerraad heeft een wetsontwerp goedgekeurd waarbij het lid maatschap der Kamer onvereenigbaar wordt verH-—i-q met een regeeringsambt of een militaire waardigheid tot den rang van ge neraal. Generaal Fernandez Tejeiro is in een der bladen te Madrid door een officier, die on der hem heeft gediend op de Pliilippijnen, beschuldigd van diefstal, lafheid en ver raad. De generaal zal voor een raad van eer verschijnen, bestaande uit 26 generaals. Vandaag gaan koning Humbert en konin gin Margaretka naar Sardinië, waar een Fransch en een Engelsch eskader ter be groeting aanwezig zijn. De „Popoio Roma no" zegt dat Duitscliland en Oostenrijk niet aan dit vlootfeest deelnemen omdat zij geen scheepsmacht in de Middellandsche Zee hebben. Markies Salvago-Raggi, benoemd tot ge rendon angst hingen haar blikken aan Charlotte, terwijl zij uitriep „Arm arm?!" Wat Charlotte ook mocht geleden hebben sedert de morgen dezen nieuwen dag het leven had gegeven dit scheen haar toch het ouverdragelijkst toe. En haar trotsche ziel beefde van schaam te. Het geld en het goed van dit meisje wa ren den overledene toevertrouwd geweest Diep boog zij het hoofd. „Vergeef hem zoo je kunt," fluisterde zij, „zie ik smeek het je voor hem. Zijn leven moet één bitter leed zijn geweest." En toen Salvatrix als verlamd door ont zetting haar bleef aanstaren, kwam nog eens, zacht, als een smartelijke zucht, de bede over haar lippen „Ik smeek het je voor hem." Salvatrix wilde opstaan, maar scheen te zwak en richtte zich eindelijk met Philip's hulp op. Weenend viel zij in de armen die voor haar open stonden. Lang stonden de beide vrouwen zoo, el kaar omklemmend. Philip had zijn hand te gen zijn oogen gelegd en weende. Toen haar hevig snikken wat bedaarde en in zacht weenen overging, maakte Salvatrix zich weer uit Charlotte's armen los. Zij droogde haar tranen. Gedachten die sterker waren dan schrik en zorg, bestorm den haar jong, onervaren hart. Zij wist niets af van zaken, van geld, van arbeid, van zorgen. Iets vreeselijks, iets onbekends stond plotseling dreigend aan haar horizon. En aan de vrees voor dit onbekende paar de zich de begeerte om moedig te zijn en de smart barer arme, lieve tante te verlich ten. Daarbij ook nog een romantische voor- zant van Italië te Peking, is gisteren schoep gegaan. Het heet dat hij instructies heeft om de onderhandelingen over den afstand der Samnum-baai zooveel mogelijk te ver haasten. In regeeringskringen verwacht men dat China spoedig zal toegeven. Rusland heeft thans aan dc Porte den eisch gesteld dat de inning van een deel der inkomsten van vijf vilayets in Azie, waar uit de nog steeds door Turkije aan Rusland verschuldigde oorlogsschatting zou worden betaald, niet langer zal geschieden door Turksche ambtenaren, maar door de Otto- maansche Bank, ten einde verdere vertra ging der uitbetaling te voorkomen. Men meent in Finland te hebben opge merkt dat Russische agenten, als marskra mers vermomd, het land door trekken om de boeren gunstig te stemmen voor nadere aansluiting bij Rusland en voor oen mani festatie tegen die van Landdag en Senaat. De geestdrift voor een autonoinischen re- geermgsvorm is iutussclieu nog steeds stij gende. Er zijn stappen gedaan om, onder streng in acht nemen der voorgeschreven vormen, een nieuw adres aan den Czaar- grootvorst te richten. De „Nya Pressen is voor twee maanden en de „Aftonposten" voor één maand ver boden wegens patriottische artikelen. Voor de bureau's dezer bladen zijn ovaties ge bracht aan de redacteuren. Van de 5000 studenten der universiteit te Moscou zijn er 2160 weggestuurd naar hun woonplaatsen. Verscheiden werden in hechtenis genomen. Er kwamen een paar onbeteekenende opstootjes voor. De „Polit. Corr." zegt dat de verloving van prins George van Griekenland met prinses Marie van Wales niet kan doorgaan oindat zij rechte neef cn nicht zijn. De prins van Wales is nl. gehuwd met de zuster van den koning van Griekenland. Met den Bulgaarschen agent te Konstan- tinopel schijnt iels niet in den haak te zijn. De »Mir", het orgaan van Stdilof, zegt dal Markof zijn ontslag heeft genomen en dooi vorst Feidinand is teruggeroepen. Maar tege lijk is ook een ambtenaar naar Komtantmo- pel gezonden om op het gezantschap Marltof's papieren in beslag te nemen. De zaak baart nogal opzien. Te Bukarest zijn arbeiders die van een politieke meeting kwamen, slaags geraakt met de troepen. Verscheiden arrestaties vonden plaatso.a. werd de senator Brabetzian ge vangen genomen. Generaal Otis seint aan de regeering te Washington, dat genraa! Lawton gistermor gen Santa Cruz, de voornaamste stad aan do Laguinada-baai heeft genomen. De Ame rikanen hadden zes gewondende Philip- pino's werden op de vlucht gedreven met achterlating van 68 doodeu en een groot aantal gewonden, terwijl vele insurgenten krijgsgevangen werden gemaakt. Generaal Lawton zal den vijand in weste lijke richting achtervolgen. Canibon, de Fransche gezant te Washing ton, lieeft een exemplaar van het Spaanseli- Amerikaansche vredesverdrag ontvangen en si elling van armoede die geen verschrikking kon zijn, wanneer men ze onschuldig droeg. „Mijn kind," zei Charlotte met bevende stem, „zoolang deze mijn handen kunnen werken, zullen zij het voor je doen, om de schuld af te betalen die liij Haar stem brak. „U!" riep Salvatrix met een koogroode kleur en schitterende oogen. „u voor mij Neen, ik voor u! O, u zal zieE dat ik toch sterk en moedig ben! Laat ons onbevreesd zijn En weer viel zij Charlotte om den hals. Toen brak de stalen kalmte der sterke vrouw. Zij weende. De man die dit alles hoorde en zag, voel de zijn hart bijna springen. Hoe klein was hij geweest, hoe bang voor zijn weinige behagelijkheid, wanneer hij er aan dacht, van beroep te veranderen. Hij die uit een zoo bescheiden nest was gevlo gen. En deze vrouwen, van den eersten dag liaars levens af verwend door schitterende, rijke levensomstandigheden, deze vrouwen doorstonden de groote verandering met de blijde fierheid van heldinnen. Wel wist hij dat niet het pathos van liet oogenblik, maar dat eerst het geduld, dat gedurende een lang tijdsverloop beproeving doorstaat, de ware helden toont. Maar zijn hart zeide hem met profetische zekerheid dat deze beide vrouwen steeds meesteressen zouden zijn van hun levenslot. En in dit oogenblik schenen zij hem zoo hoog, zoo edel toe Haar dankte hij het hoogste dat bestaat vrijheid van ziel en geest. Hij besloot een flink man te worden en, al moest hij ook moeilijke jaren van harde zal onverwijld voor de ratificatie daarvan zorgen. Voigens de »St. James Gazette" is Cecil Rhodes volkomen geslaagd in zijn onderhan delingen met Duitsclie geldmannen over den .spoorwegaanleg in Duitsch-Afrika. HetBer- Imer Tageblatt" daarentegen beweert dat de onderhandelingen, vooral door het verzet in zekere kringen in Duitscliland niet best vlot ten. Nog een andere lezing is dat Rhodes zekei is van de fiiiancieele garantie der Duituclie regeering, en dat het er nu maar op aankomt of de Duitsche bankiers over de brug willen komen. Er is iets gebeurd met de Tonga- of Vriendschapseilanden in de Stille Zuidzee. Eemgen tijd geleden had Duitsclilaud de Tongaansche regeering bedreigd met de komst van een Duitsch oorlogsschip, mis schien wel de bezetting eener haven, inge val niet gezorgd werd dat eenige Duitsclie kooplieden een hun toekomend bedrag van 100,000 dollars kregen. De Tonga-regeering waarschuwde de Engelscbe autoriteiten te Sydney en de Engelscbe kruiser T a u r a n- g a ging er lieen. Volgens één gerucht heeft Engeland «toen den archipel in bezit genomen. Later werd echter gemeld dat het met den Tonga-ko ning een verdrag heeft gesloten waarbij deze zich verbindt zijn souvereiniteib niet prijs te geven noch een deel van zijn land aan een vreemde mogendheid te vervreem den of te verpachten. Daartegenover waar borgt Engeland dan de onafhankelijkheid der eilandengroep. De „N.-Y. Herald" verneemt uit Was hington dat de ambtenaren van het minis terie van buitenlandsclie zaken de kroning van Malietoa Tanon volkomen beantwoordt aan de bepalingen van het Berlijnsch trac- taat. De Duitsclie bladen houden vol dat het besluit door de drie consuls had moeten ge nomen worden. Soirée Musicale. i De heeren Jhr. C. van Humalda, tenor ™il Leipzig, en Bart Verballen, viool, uit 's-Giavenhage, gaven gisteravond met mede werking van mej. M. v. G,, piano te Leiden, en jhi. mr. T. A, M. A. v. H. v. E., violon cel, alhier in sMusis" een concert. Gingen we 1.1. Maandag van de veronder stelling uit dat de tenor van Humalda niet ge disponeerd was en toonden we ons daardoor eenieszins gereserveerd in het beonrdeelen van diens qualiteiten, deze hernieuwde kennis making scheukt ons ruimschoots de gelegen heid eens nader te kunnen bespreken de ver schillende eigenschappen van de stem diens zangers. Kregen we thans al dadelijk bij de nCan- late" van Mozart de overtuiging dat deze stem vooinamelijk in de hoogte een benijdens waardige kracht bezit, des te sterker werd die overtuiging bevestigd in de liedeien »An die Mueik" van Schubert, en vNeue iiebe neues leben" van Beethoven, welke als de best geslaagde zeer zeker aangestipt kunnen worden. ontbering doormaken, eens zou hij, dit oogenblik waardig, voor Salvatrix verschij nen om haar te /eggen: „lk heb u la n ik kan u een behagelijk leven versehaffi n IX. Reeds vroeg in den morgen zat Guy op zijn bureau aan de teekentafel. Voor hem agen de plannen voor het werk dat hij voor nu*. Notter zou uitvoeren; hij dacht na over de noodzakelijke veranderingen en kwam telkens weer tot liet besluit dat al zijn arbeid vergeefs was, zoolang mr. Not ter niet een geschikt terrein had gevonden. Een monumentaal paleis zooals zijn ont werp, eischt dat men er zorgvuldig een pas sende omgeving voor zoekt Door de open bovenramen errong de raor- genkoude frisch en vochtig van de straat naar binnen. Do sproeiwagen had zijn stra len uitgestort over den rijweg. Het benedengedeelte der bureau-vensters was van matglas, zoodat de voorbijgan gers niet naar binnen konden zien. Zoo doende zag men binnen ook niets van do hinderende drukte op straat. Maar het ge ringe lawaai dat zich vooral nu, om negen uur in den morgen, nog slechts in enkele klanken uitte, drong toch naar binnen. Af en toe hoorde men de hel van. een tramwagen die met dof gerommel voorbij reed. Of het lang-gerekte geschreeuw van een venter rees als geklaag tusschen de mu ren der huizen omhoog. Maar Guy was aan dat uitventen gewend; het hinderde liem niet. (Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1