No. 9906.
53"' Jaargang.
Woensdag 12 April 1899.
jEerste Blad,
Strijdige Werelden.
BUITENLAND.
STADSNIEUWS.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor S c h i e d a m en "V 1 a a r d i n g e n A. 1.25 Franco
per post fl. 1 .Go.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat 6g.
Prijs der Ad verten tiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12i/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeeiige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan liet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uleine ndcertentiën. opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon IVo. 123.
Algemeen «wet zicht.
- SCHIEDAM, 11 April '99.
Een oogenblik dienen wij nog stil te
staan bij de door generaal Zurlinden afge
legde en door de „Figaro" gepubliceerde
verklaring, waarvan een telegram in ons
vorig nummer reeds den zakelijken inhoud
mededeelde.
't Lijkt wel of Zurlinden met zijn kabi
netschef, generaal Roget, een afspraak]
heeft gemaakt over hun verhoor. Zurlin
den's getuigenis klopt geheel met die van
Roget, maar is veel zwakker.
De aandacht verdient dat Zurlinden be
weert zelf het borderel aan een schriftkun
dig onderzoek te hebben onderworpen (een
kraan, die Zurlindenen hij constateert
dat het de hand van Dreyfus is.
Op de vraag wie kolonel Henry op het
ministerie het borderel was komen brengen
bleef de generaal het antwoord schuldig,
Die geheime agent is zoo mysterieus dat
het er veel op gelijkt of hij slechts in de
phantasie van sommigen bestaat.
Yolgens Zurlinden is Henry voorts eerst
in 1896 van het rechte pad afgeweken. Kij
wilde alleen Esterhazy beschermen tegen
Picquart. De personen van wie Henry toen
hij gearresteerd was, getuigde„Welk een
ramp dat ik zulke ellendelingen heb ont
moet!" waren volgens Zurlinden Pic
quart en mr. Leblois.
De strafkamer had gevraagd of die ellen
delingen soms Esterhazy en kolonel Sand-
lie. - konden zijn, omdat bij Henry's verhoor
op 't ministerie van oorlog gevraagd was
„Weet gij of er relaties hebben bestaan tus-
schen Sandherr en Esterhazy?" Waarop
Henry had geantwoord„Ik geloof dat zij
elkaar in Tunis hebben gekend, maar ik
heb den majoor maar eens op het bureau
gezien, in 1895; hij kwam kolonel Sandlierr
eenige inlichtingen brengen die hij bij toe
val was machtig geworden."
Zurlinden verklaarde nog ondanks zijn
onderzoek geen spoor van onwettigheid te
hebben kunnen vinden ten opzichte van het
proces van 1894.
m
Merkwaardig dat geen der verdedigers
van het vonnis van 1894 nog bij de leden
van den krijgsraad een onderzoek heeft in
gesteld. Die weten toch zeker het beste wat
er destijds is geschied
Wel tracht de „Soir" haar lezers te doen
gelooven dat kapitein Freystatter, die in
1894 in den krijgsraad zat, in een interview
ontkend zou hebben tegenover zijn vriend
Caviale zijn overtuiging van Dreyfus' on
schuld te hebben uitgesproken. Caviale laat
er echter geen gras over groeien, maar seint
aan den senator Joseph Fabre: „Kapitein
Freystatter laat mij het volgende weien
Het interview in de „Soir" is een valsclie
voorstelling van mijn gesprek; ik machtig
u, het tegen te spreken."
Inmiddels tracht men van weerszijden de
verschillende verklaringen te ontzenuwen.
De generale staf zit vooral verlegen met de
verpletterende uiteenzettingen van majoor
Hartmann, die de geheele sofistisck-opge-
DOOB
IDA BOY-ED,
84)
Hij dacht nog even na; toen vroeg hij
•haastig, bijna op angstigen toon„Had
Baumeister zijn leven verzekerd Dat weet
u zeker niet."
„Toch wel," zei Philip, „toevallig weet ik
het. Esnige dagen geleden werd aan tafel
over levensverzekeringen gesproken. De
oude heer Pehrbrand was hier, en hij en
Baumeister spraken over een. vriend die zijn
leven hoog verzekerd had. Toen zei Bau
meister dat het voor een groot koopman
onzin washij voor zich had er nooit aan
gedacht."
„Nu," sprak Friedbert weer en men kon
hooren dat het antwoord hem geruststelde,
„dan gaat het ook geen mensch ter wereld
aan onder welke omstandigheden Baumeis
ter hartverlamming heeft gekregen, en
Charlotte blijven onaangenaamheden be
spaard."
Philip begreep hem ten minste, een
gedachte vloog hem met plotselingen schrik
door het brein zijn knieën knikten.
Hij volgde Friedbert de trap af. Beneden
stond Salvatrix alleen.
„Mijnheer Schmalfeld is zooeven geko
men; «ij zijn hiernaast," fluisterde zij.
„Schmalfeld Zoo? Ja, dat zal wel een
langdurig onderhoud worden, jongelui. Ik
ga maar heen. Weest zoo goed aan mevrouw
Baumeister te zeggen dat ik morgenochtend
om acht uur weer hier kom en dat ik nu
bouwde theorie van Dreyfus' schuld omver
werpt.
Hoezeer de anti-Dreyfus-partij door Hart
mann in 't nauw is gebracht, blijkt wel uit
de mededeeling der „Gaulois" dat de minis
ter van oorlog den directeur der artillerie,
generaal Deloye, zou hebben opgedragen,
een memorie op te stellen om Hartmann's
verklaringen te weerleggen. Die memorie
zou aan het Hof van Cassatie zijn gezonden.
Daartegenover staat een bevestiging van
Hartmann's betoog dat Esterhazy kennis
heeft kunnen nemen van het Handboek
voor de artillerie, waarover het borderel
handelt. De te Reims verschijnende „Eclai-
reur de 1 Est" zegt nl. dat de artillerie-lui
tenant B. te Reims, waar hij familie had,
kennis maakte met Esterhazy.
Op zekeren dag vroeg deze hem o. a. zijn
Handboek van 1894 ter leen. B. raadpleeg
de zijn kolonel die liem .vergunning gaf het
aan Esterhazy te leenen. Deze zond liet niet
terug, waarom B. hem twee keer schriftelijk
het boek terugvroeg. Die brieven zouden bii
Esterhazy in beslag zijn genomen en luite
nant B.'s verhoor door den raad van onder
zoek ten gevolge hebben geliad.
De „Eclaireur de l'Est" zegt dat B. daar
liet bovenstaande mededeelde, maau* zijn ver
klaring werd zoo geheim gehouden, dat het
niet verwonderlijk is wanneer generaal Ro
get haar niet kent. B. schijnt thans te Cha
lons garnizoen te houden, zoodat men zich
gemakkelijk kan overtuigen of het inder
daad zoo geschied is.
Ook Esterhazy bestrijdt Roget, en wel m
de „Matin", maar evenzeer Ilartmann. Ro
get heeft hem beschuldigd van een poging
tot geldafpersing. „Laat hij duidelijker spre
ken," zegt Esterhazy, „ik tart hem zich
nauwkeuriger uit te laten."
Voorts beproeft hij een hopaloos
werk Hartmann's getuigenis als onbetee-
kenend voor te stellen. Vijftig artillerie-of
ficieren zouden het tegendeel hebben be
weerd, zegt hijhij kent Hartmann trou
wens niet het minste gezag toe en vraagt
zich af wat deze officier zich in de Zaak
heeft te mengen.
Een naïeve opmerking! De majoor denkt
zeker dat alleen getuigen tegen Dreyfus be
hoorden te worden gehoord.
Natuurlijk spreekt Esterhazy ook weer
tegen dat hij aan de „Observer" zou bekend
hebben het borderel op bevel van Sandherr
te hebben geschreven.
Wat de mededeeling van den Haagschen
correspondent der „Ind. Beige" over de uit
latingen van wijlen den Russischen mili-
taire-attaclié De Smaguine betreft, de
„Droits de l'Homme" ziet daarin een be
vestiging der lezing dat er, door een ander
dan Dreyfus, verraad is gepleegd voor reke
ning van Rusland en dat De Smaguine on
getwijfeld den waren verrader heeft gekend.
De „Liberté" merkt op dat deze lezing ver
band houdt met die waarin de naam van
baron de Mohrenlieim, de Russische gezant
te Parijs in ruste, is genoemd, en acht beide
lezingen even ongegrond.
Laat ons ten slotte nog in verband met
dc Zaak memoreeren dat mr. Labori, vol
gens de „Fronde" ernstig ziek is. Moge de
wakkere pleiter tijdig hez-stellen om op
nieuw zijn krachten te kunnen wijden aan
den strijd voor waarheid en gerechtigheid.
«•cmrniiiie lli-drdccUngrii.
meteen naar Pehrbrand rijd. Pehrbrand of
ik zullen wel voor alles zorgen. De dood
brengt heel wat met zich. Laat Charlotte
zich maar nergens mee bemoeien."
Met die woorden vertrok Friedbert. Phi
lip bleef in pijnlijke angst en verwachting
aan Salvatrix' zijde. Zou hij tegen haar
spreken van het gerucht ter beurze Of zou
hij zwijgen?
Wat zouden de naaste uren wel brengen.
Weer kroop het eene eindeloos schijnende
kwartier na het andere om.
Toen ging de deur open, en de heer
Schmalfeld, in wijd-openstaande pelerine-
jas, ging met bleek gelaat, den hoed in de
hand, met een eerbiedige buiging het ver
trek- door.
Eenige oogenblikken later kwam ook
Charlotte. De uitdrukking van haar gelaat
was bijna niet veranderd. Langzaam ging
zij naar Salvatrix toe. „Mijn kindzeide
zij. „Mijn arm, lief kind Zal je kunnen ver
geven wat men je heeft aangedaan
„Wat is u vreemd wat beteekent dat 1"
stamelde Salvatrix verschrikt.
Zij zat in een leunstoel; haar handen
omklemden de armleuningen, zij was bijna
buiten ziclizelve van angst en zenuwachtig
heid.
„Het beteekent, mijn kind, dat wij alles
verloren hebben jij en ik! Dat wij arm
en geruïneerd zijn," sprak Charlotte met
zachte stem.
Salvatrix slaakte een gil. Van angst en
medelijden buiten zichzelve knielde Philip
voor haar neer en trachtte haar handen los
te maken, om die vast te houden en te lief-
koozen.
Maar zij lette niet op hem. Met ontstelde
blikken zag zij over hem heen; vel verte-
De zittingen der Algenieene Raden in
Frankrijk zijn gisteren geopend. In de
meeste werd een lijkrede gehouden op Fau
re en gelukwensclien en betuigingen van
hulde gezonden aan president Loubet.
De Fransche ininistei-^resident ontving
gisteren op de prefectuur te Puy de auto
rileiten. Bij die gelegenheid vei klaarde gene
raal Jacquemiu, dat het leger vertrouwt op
de woorden van den minister-president en
den minister van oorlog en zwijgend de op
lossing der quaestie afwacfiit, die de openbare
meening veiontiust. Die oplossing za! door
allen, die het vaderland liefhebben, mot blijd
schap worden begioet.
Dupuy antwoordde dat zjjn verklaring van
den voiigen dag over het leger hem door
hart en vei stand waren ingegeven. Later,
na een toespraak van den voorzitter \an den
Algemeenen Raad, zei Dupuy nog, dat hij er
steeds op uit was geweest de aigemeene
politiek even ver verwijderd te houden van
revolutionnaire als van caesaristisclie doel
einden.
Het gerucht gaat dat vice-admiraal Cuve-
lier de Tuverville, chef van den staf der
Fransche marine, wegens verschil van mee
ning met minister Lockroy den dienst zal
verlaten.
Bij de opening van den Saksen-Coburg-
Gothaschen Landdag las de minister een
schrijven voor van den hertog van Con-
naught waarin deze de erfopvolging in het
groothertogdom aanvaardt en verklaart dat
hij en de zijnen bereid zijn hun plicht je
gens do hertogdommen Coburg en Gotha te
vervullen.
Een Engelsch Blauwboek bevat het jaar-
lijksch verslag van lord Cromer over den
algemeenen toestand in Egypte. Dit jaar
wordt er ook uitvoerig in gehandeld over
Soudan. Lord Cromer laat zich èn over
Egypte èn over Soudan nogal optimistisch
uit.
De Koningin-Regentes van Spanje heeft
een besluit geteekend tot betaling der rente
cn der amortisatie van de obligaties der
rhilippijnsehe schuld.
De Spaansche ministerraad heeft een
wetsontwerp goedgekeurd waarbij het lid
maatschap der Kamer onvereenigbaar wordt
verH-—i-q met een regeeringsambt of een
militaire waardigheid tot den rang van ge
neraal.
Generaal Fernandez Tejeiro is in een der
bladen te Madrid door een officier, die on
der hem heeft gediend op de Pliilippijnen,
beschuldigd van diefstal, lafheid en ver
raad. De generaal zal voor een raad van eer
verschijnen, bestaande uit 26 generaals.
Vandaag gaan koning Humbert en konin
gin Margaretka naar Sardinië, waar een
Fransch en een Engelsch eskader ter be
groeting aanwezig zijn. De „Popoio Roma
no" zegt dat Duitscliland en Oostenrijk niet
aan dit vlootfeest deelnemen omdat zij geen
scheepsmacht in de Middellandsche Zee
hebben.
Markies Salvago-Raggi, benoemd tot ge
rendon angst hingen haar blikken aan
Charlotte, terwijl zij uitriep
„Arm arm?!"
Wat Charlotte ook mocht geleden hebben
sedert de morgen dezen nieuwen dag het
leven had gegeven dit scheen haar toch
het ouverdragelijkst toe.
En haar trotsche ziel beefde van schaam
te. Het geld en het goed van dit meisje wa
ren den overledene toevertrouwd geweest
Diep boog zij het hoofd.
„Vergeef hem zoo je kunt," fluisterde zij,
„zie ik smeek het je voor hem. Zijn leven
moet één bitter leed zijn geweest."
En toen Salvatrix als verlamd door ont
zetting haar bleef aanstaren, kwam nog
eens, zacht, als een smartelijke zucht, de
bede over haar lippen
„Ik smeek het je voor hem."
Salvatrix wilde opstaan, maar scheen te
zwak en richtte zich eindelijk met Philip's
hulp op. Weenend viel zij in de armen die
voor haar open stonden.
Lang stonden de beide vrouwen zoo, el
kaar omklemmend. Philip had zijn hand te
gen zijn oogen gelegd en weende.
Toen haar hevig snikken wat bedaarde en
in zacht weenen overging, maakte Salvatrix
zich weer uit Charlotte's armen los.
Zij droogde haar tranen. Gedachten die
sterker waren dan schrik en zorg, bestorm
den haar jong, onervaren hart. Zij wist
niets af van zaken, van geld, van arbeid,
van zorgen.
Iets vreeselijks, iets onbekends stond
plotseling dreigend aan haar horizon.
En aan de vrees voor dit onbekende paar
de zich de begeerte om moedig te zijn en
de smart barer arme, lieve tante te verlich
ten. Daarbij ook nog een romantische voor-
zant van Italië te Peking, is gisteren schoep
gegaan. Het heet dat hij instructies heeft
om de onderhandelingen over den afstand
der Samnum-baai zooveel mogelijk te ver
haasten. In regeeringskringen verwacht men
dat China spoedig zal toegeven.
Rusland heeft thans aan dc Porte den
eisch gesteld dat de inning van een deel der
inkomsten van vijf vilayets in Azie, waar
uit de nog steeds door Turkije aan Rusland
verschuldigde oorlogsschatting zou worden
betaald, niet langer zal geschieden door
Turksche ambtenaren, maar door de Otto-
maansche Bank, ten einde verdere vertra
ging der uitbetaling te voorkomen.
Men meent in Finland te hebben opge
merkt dat Russische agenten, als marskra
mers vermomd, het land door trekken om
de boeren gunstig te stemmen voor nadere
aansluiting bij Rusland en voor oen mani
festatie tegen die van Landdag en Senaat.
De geestdrift voor een autonoinischen re-
geermgsvorm is iutussclieu nog steeds stij
gende. Er zijn stappen gedaan om, onder
streng in acht nemen der voorgeschreven
vormen, een nieuw adres aan den Czaar-
grootvorst te richten.
De „Nya Pressen is voor twee maanden
en de „Aftonposten" voor één maand ver
boden wegens patriottische artikelen. Voor
de bureau's dezer bladen zijn ovaties ge
bracht aan de redacteuren.
Van de 5000 studenten der universiteit
te Moscou zijn er 2160 weggestuurd naar
hun woonplaatsen. Verscheiden werden in
hechtenis genomen. Er kwamen een paar
onbeteekenende opstootjes voor.
De „Polit. Corr." zegt dat de verloving
van prins George van Griekenland met
prinses Marie van Wales niet kan doorgaan
oindat zij rechte neef cn nicht zijn. De prins
van Wales is nl. gehuwd met de zuster van
den koning van Griekenland.
Met den Bulgaarschen agent te Konstan-
tinopel schijnt iels niet in den haak te zijn.
De »Mir", het orgaan van Stdilof, zegt dal
Markof zijn ontslag heeft genomen en dooi
vorst Feidinand is teruggeroepen. Maar tege
lijk is ook een ambtenaar naar Komtantmo-
pel gezonden om op het gezantschap Marltof's
papieren in beslag te nemen. De zaak baart
nogal opzien.
Te Bukarest zijn arbeiders die van een
politieke meeting kwamen, slaags geraakt met
de troepen. Verscheiden arrestaties vonden
plaatso.a. werd de senator Brabetzian ge
vangen genomen.
Generaal Otis seint aan de regeering te
Washington, dat genraa! Lawton gistermor
gen Santa Cruz, de voornaamste stad aan
do Laguinada-baai heeft genomen. De Ame
rikanen hadden zes gewondende Philip-
pino's werden op de vlucht gedreven met
achterlating van 68 doodeu en een groot
aantal gewonden, terwijl vele insurgenten
krijgsgevangen werden gemaakt.
Generaal Lawton zal den vijand in weste
lijke richting achtervolgen.
Canibon, de Fransche gezant te Washing
ton, lieeft een exemplaar van het Spaanseli-
Amerikaansche vredesverdrag ontvangen en
si elling van armoede die geen verschrikking
kon zijn, wanneer men ze onschuldig droeg.
„Mijn kind," zei Charlotte met bevende
stem, „zoolang deze mijn handen kunnen
werken, zullen zij het voor je doen, om de
schuld af te betalen die liij
Haar stem brak.
„U!" riep Salvatrix met een koogroode
kleur en schitterende oogen. „u voor mij
Neen, ik voor u! O, u zal zieE dat ik toch
sterk en moedig ben! Laat ons onbevreesd
zijn
En weer viel zij Charlotte om den hals.
Toen brak de stalen kalmte der sterke
vrouw.
Zij weende.
De man die dit alles hoorde en zag, voel
de zijn hart bijna springen.
Hoe klein was hij geweest, hoe bang voor
zijn weinige behagelijkheid, wanneer hij er
aan dacht, van beroep te veranderen. Hij
die uit een zoo bescheiden nest was gevlo
gen. En deze vrouwen, van den eersten dag
liaars levens af verwend door schitterende,
rijke levensomstandigheden, deze vrouwen
doorstonden de groote verandering met de
blijde fierheid van heldinnen.
Wel wist hij dat niet het pathos van liet
oogenblik, maar dat eerst het geduld, dat
gedurende een lang tijdsverloop beproeving
doorstaat, de ware helden toont. Maar zijn
hart zeide hem met profetische zekerheid
dat deze beide vrouwen steeds meesteressen
zouden zijn van hun levenslot.
En in dit oogenblik schenen zij hem zoo
hoog, zoo edel toe
Haar dankte hij het hoogste dat bestaat
vrijheid van ziel en geest.
Hij besloot een flink man te worden en,
al moest hij ook moeilijke jaren van harde
zal onverwijld voor de ratificatie daarvan
zorgen.
Voigens de »St. James Gazette" is Cecil
Rhodes volkomen geslaagd in zijn onderhan
delingen met Duitsclie geldmannen over den
.spoorwegaanleg in Duitsch-Afrika. HetBer-
Imer Tageblatt" daarentegen beweert dat de
onderhandelingen, vooral door het verzet in
zekere kringen in Duitscliland niet best vlot
ten. Nog een andere lezing is dat Rhodes
zekei is van de fiiiancieele garantie der
Duituclie regeering, en dat het er nu maar
op aankomt of de Duitsche bankiers over
de brug willen komen.
Er is iets gebeurd met de Tonga- of
Vriendschapseilanden in de Stille Zuidzee.
Eemgen tijd geleden had Duitsclilaud de
Tongaansche regeering bedreigd met de
komst van een Duitsch oorlogsschip, mis
schien wel de bezetting eener haven, inge
val niet gezorgd werd dat eenige Duitsclie
kooplieden een hun toekomend bedrag van
100,000 dollars kregen. De Tonga-regeering
waarschuwde de Engelscbe autoriteiten te
Sydney en de Engelscbe kruiser T a u r a n-
g a ging er lieen.
Volgens één gerucht heeft Engeland «toen
den archipel in bezit genomen. Later werd
echter gemeld dat het met den Tonga-ko
ning een verdrag heeft gesloten waarbij
deze zich verbindt zijn souvereiniteib niet
prijs te geven noch een deel van zijn land
aan een vreemde mogendheid te vervreem
den of te verpachten. Daartegenover waar
borgt Engeland dan de onafhankelijkheid
der eilandengroep.
De „N.-Y. Herald" verneemt uit Was
hington dat de ambtenaren van het minis
terie van buitenlandsclie zaken de kroning
van Malietoa Tanon volkomen beantwoordt
aan de bepalingen van het Berlijnsch trac-
taat.
De Duitsclie bladen houden vol dat het
besluit door de drie consuls had moeten ge
nomen worden.
Soirée Musicale.
i De heeren Jhr. C. van Humalda, tenor
™il Leipzig, en Bart Verballen, viool, uit
's-Giavenhage, gaven gisteravond met mede
werking van mej. M. v. G,, piano te Leiden,
en jhi. mr. T. A, M. A. v. H. v. E., violon
cel, alhier in sMusis" een concert.
Gingen we 1.1. Maandag van de veronder
stelling uit dat de tenor van Humalda niet ge
disponeerd was en toonden we ons daardoor
eenieszins gereserveerd in het beonrdeelen
van diens qualiteiten, deze hernieuwde kennis
making scheukt ons ruimschoots de gelegen
heid eens nader te kunnen bespreken de ver
schillende eigenschappen van de stem diens
zangers.
Kregen we thans al dadelijk bij de nCan-
late" van Mozart de overtuiging dat deze stem
vooinamelijk in de hoogte een benijdens
waardige kracht bezit, des te sterker werd
die overtuiging bevestigd in de liedeien »An
die Mueik" van Schubert, en vNeue iiebe
neues leben" van Beethoven, welke als de
best geslaagde zeer zeker aangestipt kunnen
worden.
ontbering doormaken, eens zou hij, dit
oogenblik waardig, voor Salvatrix verschij
nen om haar te /eggen:
„lk heb u la n ik kan u een behagelijk
leven versehaffi n
IX.
Reeds vroeg in den morgen zat Guy op
zijn bureau aan de teekentafel. Voor hem
agen de plannen voor het werk dat hij voor
nu*. Notter zou uitvoeren; hij dacht na
over de noodzakelijke veranderingen en
kwam telkens weer tot liet besluit dat al
zijn arbeid vergeefs was, zoolang mr. Not
ter niet een geschikt terrein had gevonden.
Een monumentaal paleis zooals zijn ont
werp, eischt dat men er zorgvuldig een pas
sende omgeving voor zoekt
Door de open bovenramen errong de raor-
genkoude frisch en vochtig van de straat
naar binnen. Do sproeiwagen had zijn stra
len uitgestort over den rijweg.
Het benedengedeelte der bureau-vensters
was van matglas, zoodat de voorbijgan
gers niet naar binnen konden zien. Zoo
doende zag men binnen ook niets van do
hinderende drukte op straat. Maar het ge
ringe lawaai dat zich vooral nu, om negen
uur in den morgen, nog slechts in enkele
klanken uitte, drong toch naar binnen.
Af en toe hoorde men de hel van. een
tramwagen die met dof gerommel voorbij
reed. Of het lang-gerekte geschreeuw van
een venter rees als geklaag tusschen de mu
ren der huizen omhoog. Maar Guy was aan
dat uitventen gewend; het hinderde liem
niet.
(Wordt vervolgd.)