3
53"e Jaargang.
Zondag 21, Maandag 22 en Dinsdag 23 Mei 1899.
No. 9939.
Eerste Blad
De familie Hilbers.
n
ff
a
Bericht.
BUITENLAND.
ü&jI
<5S
r» jPPSSSBM
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en V 1 a a r d i n g e n fl. '1.25. Franco
per post fl. 1-65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardjngen 40 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan liet bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: van 17 regels 90 centsiedere regel
meer 42>'2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde hleine advertenfiëu opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intcrc. Telefoon Bio. 133.
De „Scltledamsclic Courant" ver
schijnt Maandagavond niet.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 20 Mei '99.
Keizer Nicolaas heeft op zijn 31 sten ver
jaardag een besluit genomen, dat zonder
twijfel van zeer grooten invloed zal zijn op
de verdere economische ontwikkeling van zijn
rijk.
In een vergadering van ter zake bevoegde
autoriteiten gaf de Czaar zijn wensch te
kennen dat onder voorzitterschap van den
minister van justitie een com misse zal ge
vormd worden om te overwegen door welke
andere straffen de verbanning naar Sibeiië
zal kunnen worden vervangen, en tevens
alle vraagstukekn te bespreken die daarmede
in verband staan.
Een hoogst belangrijk besluit. De naam,
die in Rusland zulk een vreeselijken klank
heeft, die voor ons, Westerlingen, is de samen
vatting van wreedheid en verschrikking, zal
zijn geduchte beteekenis verliezen; Sibenë
zal worden een geografisch begrip, niets meer.
Men vraagt zich natuurlijk terstond af, of
dit besluit van den machtigen mooarch een
ui'ing is van karakter-goedheid of de Czaar
wil breken met eeo barbaarsere rechtsple
ging, een strafstelsel dat een land onwaardig
is, welks regeerders het een plaats willen
laten innemen irt de beschaafde wereld.
Het antwoord moet, helaas! ontkennend
luiden. Luistert slechts naar de wijze, waarop
de Czaar zelf zijn besluit toelicht.
De Keizer overweegt dat de sedert de 4 7e
eeuw gebruikelijke verbanning van mïsdadigrs
naar Siberië hoe meer het tand door vrij
willige kolonisten bevolkt wordt, niet alleen
ongewenscht, maar zelfs nadeelig voor
Siberië is gebleken. Met de verbetering der
verkeersmiddelen en de toenemende ontwik
keling van Siberië, heeft de verbanning allengs
het karakter van straf verloren (I), teiwijl
bet nadeel voor Siberië door de verbanning
van misdadigers daarheen, jaariyks giooter
wordt.
Nadat de Czaren Alexander II en Alexan
der III zich reeds met het vraagstuk van de
opheffing van dwangarbeid en verbanning
hebben bezig gehoudeD, beschouwt keizer
Nicolaas deze aangelegenheid als eeneifdeel
zjjuer voorvaderen; in de verbanniDg ziet hij
een ernstig beletsel voor de ontwikkeling
van Siberië.
Het spreekt vanzelf dat aldus eengcheele
omwenteling in het strafrecht van Rusland
wordt voorbereid, en dat vanzelf een stap
voorwaarts zal geschieden op den weg der
beschaving, is zeker. Maar in de eerste plaats
DOOK
E.VELY.
21)
„Dat alles zal wel opgehelderd wordeu,"
zegt mevrouw Lohmann volkomen rustig.
Slechts met moeite dringt Fransje met
haar geleider door de menigte heen. De
zaal is nog voller geworden. Laatkomers
verdringen zich met frissche bewondering
voor de kraampjes; verkoopsters die haar
plaats hebben verlaten, flaneeren een oogen-
blik met lieerenmen deelt elkaar de klin
kende resultaten van het eerste uur mede.
In een voorvertrek waar het leeger is,
blijft Fransje Hilbers staan.
i „Het was de diepste deemoediging mijns
levens," barst zij uit. „Hoeveel leed ik ook
reeds heb geleden, iets bitterders heb ik
nooit ondergaan."
„Maar, Fransje." Hij wil haar hand vat
ten, maar zij trekt die terug.
„En nooit, nooit kan ik mij rechtvaardi
gen tegenover de vrouw die uw moe
der is."
„Laat dat maar aan mij over."
Zij lacht bitter.
„Wat u ook zal kunnen zeggen, zij zal en
kan het niet gelooven,"
„Fransje."
„Vaarwel!" En hartstochtelijk voegt zij
er aan toe: „Ik won dat ik u nooit ont
moet had." Zij verwijdert zich een paar
schreden van hem, dan wankelt zij.
„Ziet u wel," fluistert hij, „u moet mijn
gezelschap nog voor lief nemen."
Hij zorgt voor haar in de garderobe; hij
brengt haar naar het rijtuig, helpt haar bij
uet instappen en stapt zelf ook in. „IJ moet
mij vergunnen mee te rijde*; ik kan u in
behoort deze hervorming thuis op het ter
rein der koloniale politiek.
De deportatie naar Siberië vindt in verschil
lende vormen plaats. Allereerst de dwangarbeid
vroeger onderscheiden in mijn-, vesting- en
fabrieksarbeid, die sedert dertig jaar vrij
wel naar willekeur wordt toegepast en tegen-
wootdig vooral geschiedt naar het eiland
Sachalin, waar de gedeporteerden op het veld
en in de steenkolenmijnen moeten werken.
De straf wordt uitgesproken voor minstens
vier jaar tot levenslang toe. Na afloop van
hun stiat wordt den gestraften een woon
plaats aangewezen in Siberië. Een nieuw
ontwerp-siralwetboek wil de verbanning naar
Siberië laten volgen op den eigenlijken dwang
arbeid in tuchthuizen.
De tweede soort deportatie wordt, vooral
toegepast op misdaden, utt godsdienstige
dreeperij begaan. Den gestraften wordt een
gedwongen verblijfplaats aangewezen; de ge
meenten waar zij moeten wouen, moeten
hun grond verschaffen en oefenen een
soort voogdij over hen uit. Na tien jaar
wordt de gestrafte gemeente-burger. Even
wel nog niet 1 pet. van hen brengt het
zoover; de overigen gaan te gronde en ein
digen als landloopers, bedelaars of erger.
Voor de hoogere klassen der bevolking
kent het Russische recht ook nog gedwongen
woonplaats, maar ook niet meer, in een afge
legen plaats in Europa of Siberië.
Eindelijk bestaat nog de ïadininistratieve"
verbanning, d. w. een verbanning zonder
rechterlijk vonnis. De burgerlijke gemeente
kan een der burgers, dien zij kwijt wil,
eenvoudig naar Siberië zenden.
In de laatste tientalien van jaren werden
op deze verschillende wijzen ongeveer 49.000
personen per jaar verbannen. Het gebeele
aantal gedeporteerden in Siberië bedraagt
200.000, d. w. z. ruim 5"/o der bevolking.
Nu is het zeker, dat de deportatie van
misdadigers nuttig kan zijn, waar liet geldt
de eerste ontginning van onbevolkte, woeste
streken. Zij brengt echter bijna altijd ge
weldenarij en wreedheid met zich mede. Dat
dit in Rusland het geval is geweest en nog
is, weet ieder. En 'tis vooral de administra
tieve verbanning, die met elk begrip van
rechtvaardigheid den spot drijft.
Dit is evenwel zeker: de gedeporteeiden
van allerlei gading hebben van het begin
dezer eeuw af Siberië vooruitgebracht jn zijn
ontwikkeling, Hun arbeid heeft de exploi
tatie van dit onmetelijk gebied voorbereid,
die thans krachtig wordt bevorderd door den
aanleg van den Trans-Siberischen spoorweg
die ztju voltooiing nadert.
Het besluit om de verdere ontwikkeling
van Sibenë thans over te laten aan parti
culier kapitaal en arbeid of wel aan den
staat door loontrekkende aibeiders en be
ambten, komt zeker niet te vroeg. Een ver
gelijking met Austialié, ook eens een straf
kolonie, geeft daarvan liet duidelijkst bewijs.
De economische ontwikkeling van het Rus
sische rijk doet nu een grooten slap voor
waarts. Als de strafrechtspleging, die thans
zoo'n stemming niet alleen laten gaan."
Zij antwoordt niet; met de handen ge
vouwen in den schoot zit zij daar.
Hij doet geen poging om haar toe te spre
ken alleen zijn zijn blikken onafgewend
op haar bleek gelaat gevestigd. Eindelijk
houdt het rijtuig stil.
„Mag ik uw huissleutel?"
Zij brengt dien met moeite uit den zak
van haar mantel te voorschijn. Hij sluit de
deur open, laat haar in het portaal gaan en
steekt den sleutel van binnen in het slot.
„Goeden nacht, juffrouw Fransje."
„Adieu, mijnheer." En dan wordt het
haar te machtig; zij barst in snikken uit.
„Ik weet wel dat u het goed bedoelde.
Maar
„Of ik 't goed bedoelde!" herhaalt hij
met zijn diepe stem. En dan buigt hij zich
naar haar over: „Goeden nacht, Fransje."
Zij sluit de deur achter hem, "blijft staan
tot liet portier van het rijtuig dichtslaat en
gaat dan met wankelende schreden het bin
nenplein over.
Vrouw Nottebohm heeft weer niet kun
nen slapen door haar asthmazij staat aan
het open venster. Zij heeft het rijtuig hoo-
ren aanrollen; zij heeft hooren open slui
ten; zij herkent Fransje, en het zachte
snikken dringt tot haar door.
„Kijk die hangt de brave uit, en wat
was dat dan? "Wel, wel zoo'n nest dat
menschen als wij altijd met den nek aan
kijkt."
Fransje heeft lang werk voordat zij de
waslucifers uit haar zak heeft. Een paar
weigeren bij het aanstekenhaar vingers
beven zoo. Dan .gaat zij langzaam, de trap
op het is of zij eSn lioogen berg opklimt
naar een troostclooze eenzaamheid. Voort
aan zal het dat nog meer dan vroeger om
haar heen zijn Een paar naambordjes
herzien dient, nu maar een even grooten
sprong neemt om die van andere landen,
welke haar vene vóór zijn, in te halen.
De samenzwering van Johannesburg is
gisteren in het Engelsche Lagerhuis nog
maals ter sproke gekomen.
De heer Chamberlain deelde mede, dat
president Kruger tot den Dritsehen agent te
Pretoria de opmerking had gemankt dat er
geen bewijs bestaat dat de gevangen geno
men samenzweerders Britsche officieren zijn
in geen geva! zou geduld worden dat het
incident de vriendschappelijke betrekkingen
tussehen beide staten zou verstoren.
De minister deelde nog mede dat rfe voor
zitter van het Znid-Afrikaanscli Vei bond
openlyk in naam van het Verhoud elke
rechtstreeksche of indirecte verbinding met
het aanwerverven van personen voor welk
doel ook in eenigen staat of kolonie heeft
ontkend.
Het Lagerhuis nam nota van deze inlich
tingen en ging tot 31 Mei uiteen.
Inmiddels heeft de Transvaalsche regee
ring officieel bekend gemaakt dat president
Kruger naar Bloemfontein gaat, vergezeld
door het lid van den Uitvoereoden Raad
Wolmarans en den staatsprocureur mr. Smuts.
Een slechten indruk is te Pretoria teweeg-
gebiacht door liet besluit van den Volksraad
om het kiesrecht te onthouden aan de bur
gers wien bet beloofd was wegens hun dien
sten tijdens den inval van Jameson. Men zal
beproeven de zaak opnieuw aan de orde te
biengen. Anders wotdt dit besluit natuur
lijk een nieuw en krachtig wapen in handen
der ontevredenen.
De Petit Bleu" herinnert er aan dat mor
gen de termijn van drie jaar afloopt, waar
voor de Johannesburgsche vrienden van
Jameson zich tegenover de Transvaalsche
regeering verbonden hebben, zicli uiet met
politiek te bemoeien. Zij kunneu dus weer
aan 't wetk gaan.
Terwijl in de Fiansche Kamer de eene
interpellatie over Algeiië op de andeie volgt
en de Algeiijnsche specialiteiten elkaar de
schuld aan dc-n treuiigen toestand van ver
warring in deze kolonie als een balletje toe
werpen, is te Algiers liet lieve leventje leeds
weer gaande.
Men weet dat Max Regis, de afgezette
buigemeester van Algiers en de dagblad
uitgever Philippi te Grenoble terecht gestaan
hebben wegens aanhitsing tot moord, ge
weldpleging enz., en vrijgesproken zijn.
Donderdagavond verspreidde zich het be
richt van zijn vrijspraak als een loopend
vuurtje door Algiers en terstond stroomde
een groote menigte samen op de Place de
la République onder geschreeuw van: vLeve
de vrijgesprokenen! Weg met de Joden."
De manifestanten tiokken naar de Place du
Gouvernement, waar een café is dat nogal
door joden wordt bezocht. Zij wilden de
gasten, die daar op het terras zaten, ver
jagen, maar dezen trokken zich in het café
terug, dat door de politie gesloten en be
waakt werd.
schitteren haar op de verschillende trappor
talen tegen namen die haar niets kunnen
schelen. En dan is het weer of de muziek
nog in haar oor klinkt, of de lieete lucht
der feestzaal haar nog omgeeft. Haar kaars
je gaat uit 'tis donker om haar heen;
zij tast rond, haalt een nieuwen lucifer uit
haai- zak en licht hij liet sleutelgat. Dan
di aait zij zacht den sleutel om en glijdt bij
het schijnsel van het wegkwijnende lichtje
de nauwe gang door; wat hangt er een be
dompte lucht. Luid gesnork achter de deur
van de ouderlijke slaapkamer zegt liaar dat
haar vader thuis is. Goed voor haar, waut
als een van hen eens niet op tijd van een of
ander pretje thuis komt en hij het hoort,
dan is er herrie. Zij duwt de deur der woon
kamer open en is zeer verbaasd daar nog
licht op te vinden.
Laurette zit half uitgekleed aan de tafel.
Op alle stoelen liggen liaar kleeren onorde
lijk verspreid hier een kleurige blouse,
daar de groote hoed naast het corset; de
handschoenen zijn op den grond gevallen,
waar de rokken, waar zij uit is gestapt, zijn
blijven liggen. Het licht der lamp werpt
een paar stralen over de gladde oppervlakte
der meubelen. Een groote ruiker violen is
achteloos op tafel geworpen en vervult het
gelieele vertrek met zijn geur.
Het mooie meisje laat het hoofd op de
hand rusten en lioudt in de linkerhand een
voorwerp in welks bewondering zij verdiept
is. Haar lippen bewegen zich als in gefluis
ter; haar verwarde, donkere lokken wrie
melen om haar voorhoofd. Een uitdrukking
van blijdschap cn trots ligt op haar ge
zichtje en geeft er een eigenaardige leven
digheid aan. Zij hoort Fransje's zacliten
tred met, en eerst als deze vlak naast haar
staat, kijkt zij verrast op, maar sluit met
een haar vingers om het blinkende voor
werp in haar hand.
i tótr/a» 1 f» fM-
n't
Ernstige voorvallen gebeurde er gelukkig
niet; er werd geschreeuwd en gerumoerd,
men maakt het den prefect Luthaud lastig,
maar daarby bleef het.
Intusschen is Régis' optolger als burge
meester van Algiers, zijn medestander Voinot,
nu ook geschorst. De man is, het vooibeeld
van Régis volgend, tegen zijn superieuren
onhebbelijk opgetreden, zoodat de prefect
hem voorloopig aan den kant heeft gezet.
Een anti-semietiseh lid vaii den algemeeiien
raad is wegens beleediging van den prefect
gevangen genomen.
Clemengde MededecIIngen.
De „Ind. Beige" spoort de liberalen aan
de tegenpartij bij de behandeling van liet
kiesrecht-ontwerp geen vrij spel te laten
door zich aan de beraadslagingen te ont
trekken. Het blad acht het een voldoende
demonstratie wanneer de liberalen weige
ren deel te nemen aan de eindstemming. Al
laten de liberalen zich maar door één spre
ker vertegenwoordigen, bijv. Lorand, den
Jlinkan kampioen voor evenredige vertegen
woordiging, dan is het blad tevreden.
President Loubet seinde Donderdag aan
den Czaar„Ik stel er prijs op Uwe Majes
teit ter gelegenheid van liaar geboortedag
mijn gelukwenschen cn de verzekering mij
ner gevoelens van zeer levendige en diepe
vriendschap uit te spreken".
De Czaar antwoordde: „Ik dank u recht
hartelijk, Mijnheer de President, voor uw
vriendelijken gelukweusch en hernieuw u
de verzekering van mijn onveranderlijke en
oprechte vriendschap".
Ordelijk hebben gisteren de brievenbe
stellers te Parijs hun arbeid hervat. De
staatssecretaris Mougeot heeft een paar der
leiders ontslagenanderen worden discipli
nair gestraft. De regeering neemt maatre
gelen om bij een herhaling terstond in den
dienst te kunnen voorzien.
Roekefort tracht natuurlijk uit de brie-
venbestellersquaestie weer munt te slaan.
Hij collecteert voor de „door de regeering
uitgehongerden"
In welonderrichte kringen te Parijs ver
zekert men dat Zola, zoodra het Hof van
Cassatie uitspraak heeft gedaan, naar Pa
rijs zal terugkeeren.
In dezelfde kringen wil men weten dat
de „Figaro" nog nieuwe bewijzen voor Es-
terliazy's schuld in zijn bezit heeft, dte
zelfs het Hof van Cassatie gezien noch on
derzocht heeft.
Mevrouw Esterkazy gaat nu ook proce-
deeren wegens onbevoegden verkoop van
een deel van haar huwelijksgoed door den
majoor. Zij vraagt vernietiging van het ver
koopcontract. De ongelukkige vrouw is er
ellendig aan toe. Tot nu toe zond Esterha-
zy haar maandelijks 500 frs. voor hun beide
kinderen. Sedert zijn vrouw een" eiseh tot
echtscheiding tegen hem heeft ingediend,
zendt de majoor niets meer, zoodat zij met
haar twee kinderen moet leven van de op-
„O ben jij 't kom je nu eerst
thuis V' vraagt zij, en ze ziet de binnentre
dende onderzoekend aan „Dat zal je vader
wel niet weten." Eu zij lacht spottend. „Hij
was namelijk niet erg m zijn humeur, oom
Hij wil altijd dat alles gebeurt zooals hij
wil en zoo heeft liij mij, toen ik thuis
kwam, een predikatie gehouden over de
huiselijkheid zijner dochters. Dat komt van
daag nu juist niet bijzonder uit."
Fransje trekt haar mantel uit.
„Wat ben je mooizegt het meisje ver
baasd. „Waar ben je geweest?"
„Op een concert."
„Erg vroolijk schijnt het daar niet toe te
zijn gegaan?"
Fransje geeft geen antwoord.
„Ik kan het aan je zien."
„Och
Laurette strekt haar blooten arm uit als
een wegwijzer.
„Jo hebt gehuild. Dat zie ik toch Bah,
je kuilt mij uiet foppen." En dan springt zij
op en gaat vóór Fransje staan. „Zeg heb
je ruzie gehad met je vrijer?"
„Dien houd ik er niet op na."
„Wie 't maar gelooven wil," antwoordt
Laurette lachend. „Ik ben zoo dom niet.
Zooveel heb ik in Berlijn al geleerd dat als
je mooi bent en jij bent mooi," voegt zij
er met een stellig hoofdknikje bij.
„Zwijg!"
Laurette slingert liaar pantoffel op en
vangt die weer op de punt van haar voet.
„Dat zou iets voor mij zijnl Als ik uitga,
wil ik vroolijk rijn."
„Je schijnt me wel wat al te vroolijk, wat
overmoedig too," zegt Fransje.
„Men is maar eens jong en mij gaat het
immers goed." En. haar jong gezichtje
straalt.
„Kind kind Fransje klemt de lip
pen opeen.
brengst van een landgoed dat 14,000 francs
waard is.
Weer wordt gewaagd van Carlistische
woêrmgen in Noord-Spanje. De aanhangers
van den Pretendent zouden groote wapen-
voorraden bezitten, vooral oude Franscke
geweren.
Dc regeering weet er niets van en de
Carhsten zelf misschien ook niet.
De Italiaanselie Kamers zullen volgens
de bladen te Rome den 25en dezer maand
weer bijeenkomen.
Bij iradé van den Sultan is de vorming
van 585 nieuwe reserve-bataljons bevolen.
Alle vrijstellingen van den militairen dienst
worden afgeschaft
Op Kreta duurt de landverhuizing der
Muzelmannen nog steeds voort. Zij verkoo-
pen huisraad en gereedschappen, laten den
oogst in den steek en verlaten het land. Zij
wantrouwen de regeering van prins George
en zijn verbitterd over de weigering der ïe-
geering en der vertegenwoordiging om de
vluchtelingen die naar hun dorpen terug
keeren, de geleden schade te vergoeden.
Uit Peking verneemt de „Times" dat hit
Tsung-li-Yamen den lOen Mei officieel ter
konnis van het Britsche gezantschap bracht
dat Rusland het recht had geèiseht om een
directe spoorlijn van Mandschourije naar
Peking aan te leggen, maar dat van Chinee-
sche zijde nog geen stappen in deze aange
legenheid waren gedaan.
In diplomatieke kringen te Peking, al
dus luidt liet verder, is men algemeen van
meening dat de Engelsck-Russisclie o'-er-
eenkomst meer bestemd is om de Britsche
kiezers een rad voor de oogen te draaien
dan dc betrekkingen tussehen beide mo
gendheden in het Verre Oosten inderdaad
te verbeteren.
Aan de „Times" wordt dato 18 dezer uit
Hongkong gemeld dat te Wut-scbau plak
katen tegen do vreemdelingen zijn aange
plakt, waarin de bevolking in heftige taai
wordt aangezet .de vreemdelingen, en voor
al de christenen, zonder pardon te dooden.
Er wordt openlijk in verklaard dat der-
oproepingen van de madarijnen en van alle
klassen der bevolking uitgaan.
De Amerikaansche regeering heeft van
generaal Otis bericht ontvangen dat Agui-
naldo en dc vertegenwoordigers der PhiJip-
pino's zich twaalf mijlen van San. Isidoro
hebben teruggetrokken. Zij zullen een. com
missie benoemen om met de Amerikanen
over den vrede te onderhandelen. Het
schijnt dat do stand van zaken gunstig is
voor het totstandkomen van een overeen
komst.
Het schijnt dat de Amerikanen voorloo
pig Zamboango niet zullen bezetten, wan
neer liet Spaansche garnizoen vertrokken is.
Zoedoende zal Mindanao geheel in handen
der Philippmo's blijven, totdat de Ameri
kanen niet Luc;on klaar rijn.
Generaal Brooke en Maximo Gomez, de
Cubaansclie generaal, zijn het eens gewor-
„Och," roept Laurette uit, „iaat dat
maar. Dat is geen mode meer. Mon heeft
recht op levensvreugde, en al het andere is
uit den tijd. Wees toch niet onverstandig,
Fransje." En zij riclit zich op haar teenen
op en zegt„'t, Is nu zeker dat ik me aan
de kunst ga wijden ik heb een bescher
mer."
„O verlaat je niet op wat „hij" je hier
in huis zegt. Hij bouwt eiken dag nieuwe
lnclitkasteelen."
Laurette lacht. „Dat is het juist daar
om was hij zoo boos. Het gaat buiten hei*
om mijn vriend
„Laurette
„Ja zeker. Wil je hem zien? Ik wil hem
jou wel laten zien Zij maakt liaar lin
ker hand open; een glad gouden medaillon
dat open staat, komt te voorschijn. „Kijk
maar, is liij niet knap?"
De photografie stelt Willy Lohmann
voor.
„Is die liet?" Fransje wijkt als verschrikt
achteruit. Dan grijpt zij het meisje bij den
pols.
„Hoe heb je dien leer en kennen?"
„Dat zal jou toch wel hetzelfde zijn,"
antwoordt het meisje bits.
Fransje tracht zich eenigermate te be
dwingen.
„Zeker, hij wil mij aan het tooneel bren
gen. Oom weet er van."
„En je broer?"
„Dien gaat het niet aan. Verwantschap
is toevalper slot van rekening heeft hij
me niets te verbieden. En als ik eens een
groot kunstenares ben, dan zal hij het wel
goed vinden."
„Je hebt veel geleerd in den korten tijd
dat je te Berlijn bent," zegt Fransje bitter.
„Dat heb ik ook."
(Wordt vervolgd.)
i II
.]N
#,'3|
Vï;
Ii jitJJhp!
