35
Jaargang. Zaterdag 1 Juli 1899. No. 9973.
Eortuna's Lieveling.
BÜITENLAm
SCHIüDIH SCHE COUIIMNT.
8<e
7 Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en V" 1 a a r d i n g e n 11. 1.25. Franco
post 11. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Viaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels 0.90iedere regel
meer 12% cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van ziin gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde leleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 133.
Algemeen ovcrilciie.
SCHIEDAM, 30 Juni '99.
Eerst gisteravond brachten de Brussel sche
bladen uitvoeriger mededeehngen over de ge
vechten van den vorigen avond.
Wij behoeven aan ons verbaal niet veel
meer toe te voegenalleen blijkt het dat er
ware geestdrift heerschte bij de betoogers, en
dat gendarmerie, politie en brandweerlieden
zeer onbarmhartig en ruw optraden. Trou
wens, ook gisteren is daarvan blijk jegeven.
Dat voor de sociaal-democraten liet gestor
te bloed een strüdmiddel zou worden, was te
denken. Nauwe! ijkwas de zitting geopend,
of Defnet gaf zijn verlangen te kennen om
de regeering te in-erpelleeren. over do maat
regelen die de politie genomen had ter be
scherming der neutrale zone, waarin het par
lementsgebouw en de ministeries liggen.
Het was weer zeer vol in de Kamer, maar
niet op de tribtmes, waar op iedere rij slechts
een bepaald aantal toeschouwers werd toege
laten. Ook de perstribune werd zorgvuldig
bewaakt.
De zitting werd niet, zooals men gezegd
had, door Beemaert, maar door baron Snoy
gepresideerd.
Dafnet dan wilde interpelleeren en de mi
nister-president aam aardde de onmiddellijke
discussie. Toen hij evenwel wilde spreken,
werd hij door Furnémont, Vandervelde en
anderen herhaaldelijk onderbroken. „Tijger!
'Moordenaar!" ziedaar eenige der lieflijke be
namingen die Vandenpeereboom naar het
hoofd werden geslingerd; ook de voorzitter
moest het ontgelden.
De minister eisohte dat men naar hem
zou luisteren. Hij was overtuigd dat de meer
derheid des lands met hem wasalle behou
dende elementen in het land steunen, de re
geering. Lorand daarentegen geloofde niet
dat de behoudenden nooh de Koning aan
Vajidenpeereboom's zijde stonden, en hij ver
weet den minister dat hij de oppositie dreef
tot oproer en bloedvergieten.
Eindelijk hield de oppositie zich op een
wenk van Vandervelde stil, en nu ontstond
een geregeld debat, niet over de interpella
tie, maar over de kieswet.
De minister betoogde dat hij te kiezen had
tusschen het enkelvoudig kiesrecht, waar
van hij voorstander was, de evenredige ver
tegenwoordiging en een overgangssysteem.
Daar voor de twee eerste geen meerderheid
te vinden zou»zijn geweest, haid hij het laat
ste gekozen. Hij verweet de oppositie dat
zij elk ontwerp zou bestreden hebben, wat
Lorand en Demblon ontkenden; de laatste
gaf zelfs de voorkeur aan den bastaanden
toestand.
Eindelijk kwam de minister weer op de ge
beurtenissen van den vorigen avond. Hij vi r-
klaarde dat de openbare maclit haar plicht
had gedaan; er was ook behoorlijk gesom
meerd. De politie en de gendarmes waren
ruw aangevallen en hadden toen zij gekwetst
waren, hun wapens gebruikt. De regeering
Een Foolscha geschiedenis
BOOK
MARGAItETE VON LOGA.
(Slot.)
7)
Gedurende den zomer was Sboinski maar
zelden op Dombrowo geweest; want graaf
Czaiviin ontveinsde het geenszins dat hij zijn
bezoeken ongaarne zag. Daarentegen had. het
verliefde paartje een drukke briefwisseling
onderhouden, waarin zij elkander steeds
weer trouw beloofden. In den naherfst stond
Sboinski, die sedert zijn verloving van den
vroegen morgen tot den. laten avond arbeid
de, bij de aardappelvelden die achter de
schuur waren aangelegd eai keek naar het
werk zijner arbeiders.
„Mijnheer Sboinski," zei zijn rentmeester,
die van het veld kwam, „wij zullen heel wat
aardappelen over houden, ook al mesten wij
veertig ossen voor den verkoop. En ljet vol
gende jaar wordt onze heele oogst veel beter;
rogge, tarwe, alles staat zoo dicht als een. bor
stel. Het is prettig er naar te kijken; wij
behoeven ons voor de buren niet te schar
mendat is mijn meening."
„En de mijne ook, beste Slaby," zei Sboin
ski glimlachend, en hij draaide de punten
zijner snor op. „Het volgende jaar nemen
wij het tegen wien ook op. Ons puik land is
immers ook niet uitgeput; het werd alleen
tot nu tob slecht verzorgd, omdat er gebrek
aan gereedschap "was. Maar kijk eens, is dat
niet Schmoel, die daar op don weg van Dom-
browo aankomt?"
„Ja, het is Schmoel; hij heeft een bruin
paard,pachter aan zijn karretje gebonden."
Jk"3§Bi hem dat we een» plaatsvervanger
noodig' hadden voor den WaUachijer die het
epat heeft; die ia niet meerite gebruiken!
zou de orde handhaven en des noods geweld
met geweld beantwoorden.
Vandervelde wilde graag gelooveu dat
Père Boom, zooals deze beweerd had, eerlijk
en onzelfzuchtig was, maar daarom was zijn
fanatisme niet minder gevaarlijk. De min
derheid zal in haar verzet volharden, orudat
zij de meerderheid der natie achter zich
heeft. Het partijversehil is uitgewischt.
Vandervelde bestreed het ontwerp der re
geering, die de ook door Woeste gevraagde
verdaging had geweigerd. „Wij zullen een be
roep doen op den Koning," besloot hij, „baat
ook dit niet en zijn wij gedwongen deze Ka
mer te verlaten, waar gij onze energie ge
dood zult hebben, dan zullen we die weer
vinden in het contact met het volk, dat wij
zullen zeggen: De grondwet is gemaakt in
naam van het volle. Aan het volk de verdedi
ging er van!"
Voor do onlusten stelde Vandervelde den
minister verantwoordelijk. „Gij, mijnheer
Vandenpeereboom, stelt u niet tevreden met
den titel van minister van oorlog, gij zijt ge
worden mmster van burgeroorlog!"
Furnémont beweerde dat de gendarmes
dronken waren geweest. Zij hadden een café
'kort en klein gehakt (inderdaad waren zij
erg vreemd te keer gegaan in de Distillerie
Ste. Gudule) en een journalist willen dooden.
Maar hij stelde alleen den minister-president
verantwoordel i j k
Lorand sloot zich daarbij aan; hij verweet
do regeering geen rekening te hebben ge-
honden met de wenschen der linkerzijde, wel
met die van rechtsch. Hij deed' een beroep
op den Koning.
„Als de Koning het ontwerp niet ver
daagt, zal het volk het doen," riep Vander
velde.
Het debat werd nu steeds heftiger. Van
denpeereboom wilde antwoorden, maar werd
voortdurend door de socialisten onderbroken,
die alleen wilden weten of er 's avonds weer
gevodhten zou worden. De minister behoefde
maar „ja" of „neen" te zeggen. Furnémont
diende deze motie in
„De Kamer, het krachtig afkeurende dat
de regeering door het indienen van het wets
ontwerp moordtooneelen heeft uitgelokt,
gaat over tot de orde van den. dag."
Vandervelde, Anseele, Demblon, Defnet
vielen de regeering aan. Anseele gaf de mi
nisters 's avonds rendee-vous in de Leuven
straat; Defnet zei dat er 5000 mensclien
vóór da Kamer sLonden.
De motie-Fumémont werd met 87 tegen
31 stommen verworpen.
Hubin d'eelde toen mede dat de linkerzijde
allen parlementairen arbeid zal beletten, zoo
lang zij geen voldoening heeft gekregen.
Er ontstond toen weer een even groot la-
waai als den vorigen dag, zoodat om half vijf
de zitting moest worden geschorst.
Intussdhen was werkelijk van twee uur af
een groote menigte samengestroomd in den
omtrek der Kamer. Aan abbé Daens werd
een ovatie gebracht, en toen de socialistische
afgevaardigden gedurende de schorsing bui
ten verschenen en liet Park in kwamen, wei--
voor het werk. Dat paard van Schmoel lijkt
mij "niet slecht toe."
D© commissionair die intussdien naderbij
was gekomen, boog van den weg af en reed
naar het aardappelveld.
„Goeden dag, mijnheer, goeden dag, mijn
heer," begroette hij do beide mannen, ter
wijl hij zijn muts afnam. „Hier is heb paard,
een gezond sterk dier. Ik heb hét gekocht
voor tweehonderd roebels als u mij geeft
winst tien roebels en drie roebels voor den
koetsier die het thuis verzorgt. Mooi is het
paard en zonder gebrekenzoo'n werkpaard
heeft mijnheer niet op heel Straszewo."
„Schmoel, je bent weer aan 't opsnijden;
het paard zal niet beter- en niet slechter zijn
dan de meeste van mijn paardbn, niet waar,
Slaby?"
„De leeftijd komt uit," deelde de rentmees
ter mee, die intussdien de tanden van het
paard had onderzocht.
Het werd samen met een paard van Stras
zewo voor een kar gespannen en door een
knecht voortgeleid om het te laten bekijken.
Daar het goed liep en er inderdaad weinig
op viel aan te merken, werd na eenig dingen
de koop gesloten. Sohmool liet zijn wagentje
bij hot aardappelveld staan en ging met Sbo
inski heb huis binnen om de koopsom in ont
vangst te nemen.
„Pak een stoel en kom aan de tafel zitten,
Schmoel," zei Sboinski, toon zij in de kamer-
waren. Hij sloot zijn schrijftafel open, nam
liet geld uit een lade en lei het voor den com
missionair neer. Deze telde de banikjes nauw
keurig na, onderwierp elk afzonderlijk aan
een onderzoek, haalde een smerige leeren por
tefeuille uit zijn manteljas te voorschijn, lei
er het geld in en borg de portefeuille weer
weg.
„Wil je wat eten of een glas wijn,
Schmoel?" vroeg Sboinski.
„Eten? Wijn? Neen, dank u. Ik
moet maken dab ik weg kom; vandaag is 't
immers Vrijdag; voordat begint de sjabbes,
i
den zij met luide toejuichingen ontvangen.
Demblon en zijn metgezellen hieven de Mar
seillaise aan. Men riep „Dénusuon 1en
zong „O Vandenpeereboom!"
Om vijf uur kwam de gendarmerie opzet-
tenzij werd met gejouw on gefluit ontvan
gen. Een lieftig incident deed zich toen voor.
De socialist Dedrée werd door een gendarme
met een sabelhouw getroffen. Dit deed de
verontwaardiging van het volk nog toene
men, dat een dreigende houding begon aan
te nemen.
Furnémont sdu-eeuwde van het balkon der
Kamer de menigte toe: „Weg met de die
ven' Weg met do moordenaars1"
Met groote moeite slaagden de gendarmes
er ten slotte in de ruimte vóór het Kamer
gebouw schoon te krijgen. Toen een gen-
dal-me van zijn paard viel, ging er een ge
juich uit het volle op.
Om dien tijd werd in het gebouw de zit
ting hervat.
Desfrée zeide dat hij natie en regeering
m kennis wilde stellen van wat hem overko
men was. nij vertelde dat hij den naam van
den gendarme die hem den sabelhouw had
gegeven, aan een luitenant had gevraagd,
maar deze had hem uitgelachen en een char
ge bevolen. Hij eisohte dab die luitenant zou
gestraft worden.
Een geweldig rumoer ontstond nu. Cavrot
dreigde Vandenpeereboom met de vuist en
sdhold hem „Ellendeling". De socialisten
schreeuwden, zongen en floten, en onder oor-
verdoovend lawaai werd de zitting gesloten.
Om zes uur vormde zich op straat een op
tocht, die met liberale en socialistische afge
vaardigden aan het hoofd de stad in trok
naar de Groote Markt. De politie zorgde zoo
veel doenlijk voor de circulatie, maar de
trams konden toch slecht voortkomen. In
het Park raakte men handgemeen met gen
darmes, die met moeite door hun officieren
weerhouden werden op het volk los te slaan.
Inmiddels liet de burgemeester afkondigen
dat samenscholingen van meer dan vijf per
sonen verboden waren. Hoe moeilijk evenwel
dit gobod te handhaven was, bleek 's avonds
vóór liet Volkshuis, waar een groote meeting
werd gehoudendaar spraken Eibers, Lekeu
en ook eenige christen-democraten, die aan
spoorden tot den strijd voor algemeen kies
recht.
Den geheelen avond had de politie daar de
handen vol. Om 9 uur voerden de gendarmes
eenige charges uit, die omstreeks tien uur
met meer kracht nog herikaald werden. De
gendarmerie trad! weer even gewelddadig op
als de vorige avonden, getuigt de „Petit
Bleu".
Te gelijk werd gevochten in den omtrek
van het Kamergebouw, in de Koningstraat
en de Treurenbergstraat. De politie hield
daar do gendarmes tegen en hield zelve zoo
veel mogelijk de passage vrij. Om 'half elf
echter werd daar hevig gevodhten. De stra
ten weiden opgebroken, een soort barricade
gevormd en de gendarmes met steenen ge
gooid. Een der manifestanten kreeg een ge-
moel ik zijn thuis. Maar een borrel zou ik
met pleizicr drinken; ik beu niet lekker in
mijn maag."
Sboinski schelde den bediende en liet kum-
mel brengen. Terwijl do commissionair zich
een glas inschonk vroeg Sboinski: „je bent
immers van Domhrowo gekomen, Schmoel?
Wat is er voor nieuws
„Goed dat mijnheel- me herinnert; anders
had ik waarachtig vergeten u to geven den
brief van de jonge gravin."
„Een brief voor mij Geef hom gauw hier.
Die had je mij meteen moeten gevenhet is
bespottelijk dat je daar niet aan dacht," riep
Sboinski uit, terwijl hij naar den commissio
nair toe snelde.
„Als ik had gegeven meteen heb briefje,
zou misschien niet gesloten zijn de koop van
het paard," grinnikte Schmoel, haalde een
klein, rose briefje uit zijn vestzakje en reikte
het Sboinski over. Deze liep er haastig mee
naar het venster, opende het en las:
„Stanislaus! Innig geliefde Stanislaus!
„Het geluk is tot ons gekomen. Zóó over
groot dat ik het nog altijd niet kan begrij
pen, niet kan geloovcn. Je kadt een 'bedela
res hef; het arme, afhankelijke meisje bezit
nu vorstelijke rijkdommen.
„Laat mij vertellen Ik» daA gekomen, is.
Toen wij vandaag bij het ontbijt zaten, hoor
den wij den hoorn van den postillon schette
ren, en even daarna hield een extra-omni
bus voor onze huisdeur stil. Stel je voorhet
rijtuig bracht mijn lieven vader. Je zult je
kunnen voorstellen hoe blij je Tania was
toen zij den reeds dood gewaande zag. Jui
chend drukte ik hem aan mijn hart, terwijl
de tranen van verrukking mij- uit de oogen
sprongen. Mijn vader was even ontroerd als
ikhij zwoer dat hij mij nooit meer zou ver
haten, dat liij van nu aan alleen voor zijn
(kind wilde leven. Het geluk dait zich een tijd
lang van mijn lieven, goeden vader had af;
gewend, had hem voor al zijn ontberingen
rijkelijk schadeloos gesteld. Hij vond in zijn
weldigen sabelhouw over het hoofd. Bij de
Kaasmarkt werd een tram aangerand.
Om elf uur vond een hevige botsing plaats
in do buurt van het Volkshuis, waar zich 50
politic-agenten hadden opgesteld; vier per
sonen werden hier door sabelhouwen gewond
De politic trad edit er veel bezadigder op dan
de gendarmes.
Intussdien waren er den geheelen avond
reeds relletjes voorgekomen op de Grande
Place. Daar vielen tegen 10 uur een dozijn
sdhotan van beide zijden, waardoor eenige
verwondingen werden opgeloopen.
Aan de beurs werden een inspecteur, een
gendarme en twee burgers gewond; m de
Rolleubeekstraat kregen een heer en een da
me sabelhouwen.
De regeering neemt krasse maatregelen.
Van versdiillcnde plaatsen worden troepen
naar Brussel ontboden. Een gerucht gaat dat
generaal Verstraele voor de schutterij 15000
„stakings"patronen zou hebben aangevraagd.
Van hun kant richten de sodalisten een
consultatie-bureau in voor hen die wegens
de opstootjes vervolgd worden. Gisteravond
verwachtte men een paar duizend man uit
de Borinage, het middenpunt der mijnwer
kersbeweging. De steenbakkers hebben beslo
ten niet den 5en Juli, maar reeds Maandag
het werk neer te leggen.
In den Senaat heeft Piccard voorgesteld
een gedaehtenwisseling te houden, om daar
door een aanwijzing te geven aan het land,
aan de ministers, en „misschien zelfs aan
iemand die boven hen is gesteld. (Beweging.)
De hertog van Ursel ontraadde dit. Hij
zou niet weten op welke wijze liet moest ge
schieden.
Piccard drong niet verder aan.
Do „Ind. Beige" bespreekt zeer kalm den
politieken toestand. Het blad meent dat de
ministerieele crisis feitelijk reeds begonnen
is, dait het lcabinet-Vandenpeereboom van
Woensdag af ten doode is opgeschreven.
Maar één clericaal Kabinet aclit liet blad
onder de gegeven omstandigheden mogelijk,
nl. een ministerie onder De Lantsheere, de
eenige die Woensdag een opredhte poging tot
verzoening waagde, en wiens onpartijdige
houding als Kamervoorzitter door de linker
zijde steeds gewaardeerd is. Alleen een minis
terie-De Lantsheere zou het ldesreahitoS>t-
werp-Sch'ollaert kunnen intrekken zonder de
crisis te verergeren. Vandenpeereboom kan
dit nieit meer; in hem stelt het Parlement
nooh het land meer eenig vertrouwen.
Tegen Woeste en Beemaert bestaan per
soonlijke bezwaren.
De vraag is of hot niet reeds meer is dan
een ministerieele crisis.
Gemengde Medcdccllngcn.
Het Lagerhuis heeft in tweede lezing de
wetsvoordracht op de belastingheffing van de
tieaden der geestelijken, aangenomen met
314 tegen 176 stemmen.
Chamberlain doelde gisteren in het Engel -
sclie Lagerhuis mede, dat geen andere voor
grond in Brazilië diamanten die ontzaglijke
waarde hadden. Een deel er van heeft vader
reeds verkocht en er een som voor gekregen
die voldoende is om het geld dat Komierow-
ski je hoeft geleend, terug te betalen en onze
toekomst te verzekeren. Ik vertelde vader
van je, mijn eenige lieveling, van onze verlo
ving, en hij zegende onze verbintenis. We
moeten maar gauw trouwen, en dan komt
je schoonvader bij ons wonen om voor altijd
bij zijn kinderen te blijven.
„Ach, de arme man heeft zooveel droevigs
meegemaakthij ziet er zoo moe en ziek uit.
Wij zullen hem verzorgenwij zullen alles
doen wat wij kunnen om hem weer geheel te
doen herstellen Stanislaus, je weet dat ik
eens hoopte een leven van vreugde te leiden
als een vlinder die van bloem tot bloem
zweeft. Nu kunnen wij doen als die vlinder,
en de bloemen waar wij op af vliegen, hee-
ten: Warschau, Weenen, Parijs. Maar, niet
waar, ebnige man, daar vliegen wij maar van
tijd tot tijd heen? Wij doen wat wij ons voor
genomen hebbenwij willen thuis vlijtig en
spaarzaam zijn, opdat wij niet weer in ar
moede en afhankelijkheid geraken. Wij heb
ben beido leieren kennen; zij zijn te ver
schrikkelijk! En kom nu, geliefde; kom
snel naar mijn vader en naar do gewezen be
delares, die nu een diamant-prinses is,
naar je
o zoo gelukkige Tania."
„OngeloofelijkZou het waarlijk moge
lijk zijn!" stamelde Sboinski.
„Wat zou zijn onmogelijk?" vroeg de com
missionair. „Dat is gekomen de broeder van
den graaf uit Brazilië Heb ik hem toch ge
zien met eigen oogen. Hij ziet er uit mager
en geel als een levemeke."
:„En dat vertel je mij nu eerst, Schmoel?"
7 -„Heeft me toch afgenomen de jonge gra
vin de belofte dat ik niet eer zon. spreken
over wat ik gezien heb op Dombrowo, voor
dat ik had afgegeven het briefje. Schmoel
heeft gehouden zijn leven lang zijn woord,"
stellen, dan die door president Kruger tij
dens do eoferentie te Bloemfontein gedaan
zijn, tot nog toe aan sir Alfred Milner zijn
medegedeeld.
Dat een schadeloosstelling' aan de Trans-
vaakclie regeering was gevraagd voor de fa
milie van Edgar die indertijd door een po
litie-agent te Johannesburg werd doodgescho
ten, geschiedde omdat dit zonder wettige re
den was gebeuld.
Men weet dat de agent indertijd is vrijge
sproken.
Von Miquel heeft aan een nationaal-
liberalen afgevaardigde medegedeeld dat de
Pruisische regeering vast besloten is het
Huis van Afgevaardigden te ontbinden, indien
de kanaalwet wordt verworpen.
De wet komt zeker niet vóór half Augustus
in behandeling.
De Gothasche hofmaarschalk laat nu in de
Staatscourant het gerucht tegenspreken dat
de groothertog afstand zou doen van den
troon.
Grandmai.son vropg gisteren in de Fransche
Kamer welke maatregelen de regeering denkt
te nemen om de chefs van liet leger te ver
dedigen tegen aanvallen van zekere bladen.
Waldech-Rousseau verwees h°m naar het
program der regeering.
De tegenstanders van het ministerie Wal-
deck-Rousseau hebben er iets nieuws op
gevonden. Zij zeggen dat de wolf in de
schaapskooi is, wantgeneraal De Galii-
fet, de minister van oorlog, is de rechterhand
van den hertog van Orleans.
Een puur verzinsel.
De »Soir" brengt onder den titel van sEen
onwaarschijnlijk bericht" de mededeeling dat
een hoog ambtenaar der veiligheidspolitie in
een intiem gesprek zou bekend hebben dat
ile regeeiiDg sinds 48 uur bekend is met
den zelfmoord van Dreyfus aan boord der
S f a x.
Mevrouw Dreyfus is te Rennes met waar
digheid en sympathie begroet. Zij is geïnter
viewd door Chincholle, aan wien zij vertelde
dat haar kinderen nog altijd denken dat hun
vader op expeditie is.
Van de S f a x is nog niets met zekerheid
bekend.
Men schryft aan generaal De Gallifet het
voornemen toe Picquart's herstel in het leger
te verlangen. Als reden om de beslissing van
den raad van enquête te laten vernietigen,
zou de minister willen aanvoeren dat Pic-
quart door den raad van enquête van Tunis,
niet door dien van Parijs behoorde berecht
te worden.
De ïLiberté" zegt dat Laferrière eerstdaags
als gouverneur-generaal van Algerië zal
worden vervangen door Jonnarts, vroeger
minister van openbare werken.
De socialist Morgari vroeg in de Italiaan-
sclie Kamer vermindering der civiele lijst
des Konings ten einde de arbeidersloonen te
kunnen verhoogen.
Sboinski rende naar de deur, rukte die
open en riep: „Antek Aaitek!"
„Wat belieft mijnheer?" antwoordde deze
int het portaal.
„Loop gauw naar Kuba. Hij moet dadelijk
inspannen; ik moet naar Dombrowo. En
kom dan meteen terug en breng mij mijn
zwart pak."
Sboingld sloot de deur weer en liep onrus
tig door de kamer.
„Do mensehen op Dombrowo vertellen dat
de vader der jonge gravin heeft meegebracht
uit Brazilië heidensdh veel geld," zei de com
missionair. „Du.-, is uitgekomen wat ik altijd
heb gezegdde heer van Straszewo is de he
veling van For tuna; hij zal nog worden
schatrijk."
„Wat weet jij van Fortuna af?" lachte
Sboinski.
„Ik zou niet kennen Fortuna? Ze is im-"
mers de eenige van alle goden en godinnen
die ik onthouden heb, omdat rij mij altijd
liet beste beviel," verklaarde Schmoel. „Maar
nu moet ik weg; het is waarlijk hoog tijd.
Mijnheer, mag ik meenemen op mijn wagen
een paar maten aardappelen en een maat
haver als belooning voor de goede boodschap
die ik u hob gebracht?"
„Laad je wagen maar zoo vol als je wilt,
Schmoel. Zeg aan Slaby dat ik het goed
vind."
„Dank n vriendelijk. Goeden avond, mijn
heer." Sclimoel stond op en schoot, zoo vlug
als zijn platvoeten het vergunden, de kamer
uit en over het erf naar de schuur, waar de
rentmeester nog stond.
„Die Sboinski is er maar weer bovenop,"
bromde hij onder'het loopen. „Hij is net een
kat, die altijd terecht komt op rijn pooten,
al valt zo ook naar beneden van nog zoo'n
hoogte. Mij is 'b al lang goed; zal ik nog
verdienen op.,Straszewo menigen roebel."