lï
No. 9983.
53"e Jaargang.
Donderdag 13 Juli 1899.
Eerste Blad.
CIRCUSSLAVEN,
BUITENLAND.
STADSNIEUWS.
SCHIEDAMS 31 COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Boterstraat 68,
Prijs der Advertentiën: van 17 regels 90 centsiedere regel
meer 12Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uleine advertentië» opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon IVo. 123,
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 12 Juli '99.
De onthullingen over bet royalistische
complot hebben te Parijs toch nog wel
eenig opzien gebaard. Maar eigenlijk niet
zoozeer omdat er gecomplotteerd is, want
dat wist iedereen. Trouwens, de Parijscbe
correspondent der „Ind. Beige" merkt te
recht op dat sinds 1875, en ook daarvóór,
voortdurend is samengezworen tegen de Re
publiek, hetzij voor de Orleans, hetzij voor
de Bonaparfces. In elke troebeling van het
politieke water heeft men gevischt, niet al
tijd even handig echter.
Maar meer dan dit trekt de naam Dérou-
lède in dit verband de aandacht. Want deze
dol-vurige patriot dreigt door de onthullin
gen der „Gazette de France" sterk gecom
promitteerd te worden, 't Was al erg ge
noeg dat Déroulède, die zegt te strijden
voor een plebiscitaire republiek, die repu
blikein in hart en nieren wil wezen, zich
door Boulanger op sleeptouw heeft laten
nemeneven vreemd scheen later zijn strij
den voor de lieeren intriganten van den ge-
neralen staf; maar nu zegt de „Gazette de
France" zelfs dat hij voor zijn agiteeren te
gen president Loubet 50,000 frs. heeft ont
vangen van het royalistische comité.^
De mededeelingen der „Gazette de Fran
ce" worden door Buffet, den. vertegenwoor
diger en den vertrouweling van den hertog
van Orleans te Parijs, uitdrukkelijk beves
tigd. Doeli Déroulède ontkent in betrek
king te hebben gestaan tot den hertog van
Orleans. Wel had hij op den dag van Fau-
re's begrafenis 50.o-.-0 frs. in den zak om
aan de troepen van generaal Roget uit te
deelen, maar dat geld was afkomstig van
den Patriottenbond. En nog altijd beweert
Déroulède alleen van een plebiscitaire re
publiek te droomen.
Laat ons aannemen dat hij te goeder
trouw is. Maar dan heeft onze don. Quicbot
zich als een werktuig laten gebruiken, en
mag hij wel zeer dankbaar zijn dat zijn aan
slag indertijd mislukt is.
Ook in den ministerraad is het door de
„Gazette de France" gepubliceerde rapport
van Blanc ter sprake gekomen. De minister
van binnenlandsche zaken deelde mede dat
dit rapport van den oud-prefect van politie
authentiek is. Er zal echter een onderzoek
worden ingesteld naar de wijze waarop de
„Gazette de France" dit rapport machtig
is geworden.
Meer ontroering dan deze bijzonderheden
over de woelingen der royalisten, hebben
de verhalen van Dreyfus' lijden gewekt.
De republikeinscbe bladen zijn veront
waardigd over de mishandelingen waaraan
Dreyfus heeft bloot gestaan, en toorn en
bitterheid worden in, de eerste plaats uitge
stort over de machthebbers, die het bevel
hebben gegeven tot die mishandelingen.
Cornèly drukt dit in de „Figaro" even
scherp als geestig aldus uit: „Men mag
DOOB
AMYIE REAlDQE,
10)
Cleo droeg een lan;, zwart kleed, met
bont gevoerd, over baar met loovertjes ver
sierd nauwsluitend kostuum. Zij stak de
gang die naar de arena leidde, over en ging
naar Castelli's kamer. Toen. hij „binnen"
riep, opende zij de deru-.
„Hallo, Castelli, ben je alleen? Heb je
ooit zoo'n drommelsche trekking gevoeld
als hier? Tusschenschotten als lucifersdoos
jes, gewoon lucifersdoosjes," en zij sloot de
deur achter zich. Bewaar me Wat is dat?"
riep zij uit. „Is dat een hond die daar bij
den poot van de tafel ligt? Is die voor mij,
Castelli? Wat een klein diertje. Of is het
een van Zaro's gedresseerde honden?"
„Neen, hij is van mij," antwoordde Cas
telli, die niet bijzonder goed te spreken
was, omdat bij gestoord werd.
„Van j ou, dat nietige diertje waar
is Athol dan?"
„Thuis," zei hij kortaf.
„Zeg, Castelli raad eens wat ik voor je
heb."
„Dat kan ik niet raden. Wat ben je toch
een vreeselijke gekkin, Cleo."
„O, spreek je zoo tegen me? Je wilt met
je oude liefde breken voor d© nieuwe, is het
niet?" En zij lachte brutaal.
Zij was er zeker van dat aan een andere
vrouw de voorkeur werd gegeven boven
haar, want Castelli droeg iederen avond de
zelfde soort bloem in zijn knoopsgat, en zij
•wist dat de een of andere vrouw de geefster
paoest zijn.
niet de arme cipiers van het bagno verant
woordelijk stellen, maar de liooge ambtena
ren. Zooals de haaien hun tanden, gebrui
ken de cipiers bun revolvers. Maar ik voel
mij beleedigd in mijn gevoel ran biologi
sche solidariteit, wanneer ik bedenk dat zij
evenals ik tot de orde der gewervelde die
ren behooren. Linnaeus zou deze klasse van
menschen een plaats hebben kunnen geven
tusscben den otter en den hyena."
De „Rappel", kalm en ernstig, schrijft:
„De hooge ambtenaren die de mishandelin
gen van Dreyfus hebben bevolen, hebben
Frankrijk onteerd en de Republiek verra
den. De Revolutie heeft de pijnbank afge
schaft; maar nu is zij er weer om de laf
hartigheid van die liet gezag toepassen, te
verbergen. Laat ons hopen dat de zware
hand der gerechtigheid spoedig op deze
ambtenaren zal gelegd worden, die van
Frankrijk een soort China hebben ge
maakt."
En wat zegt de wederpartij wel Bijna
niets. Alleen neemt Edmond Lepelletier
het op voor Deniel, den afgezetten kom-
mandant van bet Duivels-eiland, die tot
harde maatregelen gedwongen is om de ont
vluchting van Dreyfus te beletten. Alsof
nog iemand aan die ontvluchting geloofde
Maar er zijn er nog altijd, die den strijd
niet opgeven.
De redacteur van den „Gaulois", tevens
correspondent van het „Journal de Bruxcl-
les", schrijft aan dit blad de ontdekkingen
der laatste bestrijders van Dreyfus, strek
kende om aan te toonen dat Dreyfus, en
niet Esterhazy, de schrijver is geweest van
het borderel. Een gezant te Parijs, met
wien blijkbaar graaf Von Munster wordt
bedoeld, zou iu betrekking gestaan hebben
tot een „dame", bij wie de politie brieven
in beslag nam. Die brieven, waarin de naam
van een Franscb officier herhaaldelijk voor
kwam, gaven het ministerie van oorlog den
sleutel tot de herhaalde verdwijningen van
geheime stukken. Om zekerheid te krijgen,
werd door een Fransch agent, die in dienst
der ambassade stond, een begin van brand
gesimuleerd, die het mogelijk maakte, dat
Fransche officieren, als brandweermannen
verkleed, de ambassade binnendrongen en
beslag legden op de papieren van den ge
zant. Tot die officieren behoorde Esterha
zy onder de papiex-en bevond zich het bor
derel.
Toen moet de gezant stappen gedaan
hebben bij den president der Republiek Ca-
simir-Périer, en wel zulke krachtige en "drei
gende stappen dat een oorlog onvermijde
lijk scheen, tenzij het borderel werd weer
gegeven. Dit geschiedde dan ook, maar
vcoraf had de regeering door Esterhazy het
borderel laten naschrijven door middel van
calqueerpapier. De officier die de auteur
van het borderel was, is natuurlijk Dreyfus.
Het valt niet te ontkennen dat dit vei--
haal wel aardig is verzonnen; maar de
waarheid is reeds te ver voortgeschreden
dan dat zij door hoe handige verzinsels ook
kan worden tegengehouden. De krijgsraad
te Rennes zal al wat nog duister is, moeten
ophelderen.
Wanneer het nieuwe proces begint, is nog
altijd onbekend. Dat het niet meer zoo
heel lang zal duren, mag hieruit worden af-
„IToud je gemak," riep hij toornig uit,
„je bent heelemaal mijn oude liefde niet,
en ik zal gehangen worden als je mijn
nieuwe bent 1"
„O zoo, dus er is dan toch een nieuwe.
Daar komt het maar op aan. Wie is het
meisje
Haar oogen waren gaan schitteren toen
zij sprak, en Castelli trachtte met een
scherts van het onderwerp af te stappen.
„Kom, laat ons geen ruzie maken," zeido
zij toen, haar gewonen toon aannemend,
„niet waar, vriend Wil je nu mij ten plei-
ziere dit vanavond dragen En zij haalde
van onder haar overkleed een niikertje
kasbloemen te voorschijn. „Die zullen je be
ter staan dan die witte roos."
Zij hield hem het tuiltje voor, maar hij
weigerde het van haar aan te nemen.
„Ik zal de bloem dragen die ik heb en
geen andere," zei hij.
In 'n oogwenk barstte haar hartstocht en
verontwaardiging uit als een laaiend vuur.
..Zal je? Ik beloof je dat je niet zal," en
zij kwam vlak voor hem staan, terwijl elke
zenuw aan haar trilde van cugewondenheid.
Voordat hij er op bedacht :a3, had zij zijn
jas vastgegrepen, in haar uranden.de begeer
te om de bloem nit zijn knoopsgat te trek
ken. Maar onmiddellijk verzette hij zich
met al zijn groote püysieke kracht en slin
gerde haar van zich af.
„Wat voor deern heeft je die rozen gege
ven?" krijschte zij. „Vroeger was je geluk
kig wanneer je 's avonds m ij n bloemen
mocht dragen. Ik heb het recht te weten
wie je die witte roos heeft gegeven ver
tel het me, hoor je, trouwelooze man Haar
adem ging zwaar en heet, toen zij eindigde
met een snik: „Antwoord mij, versta je
mij, Castelli
geleid dat Dreyfus zich reeds een uniform
heeft laten maken, om in zijn rang voor
den krijgsraad te verschijnen.
Dreyfus gaat goed vooruit; zijn gezond-
beid. en krachten worden betci-. Gisteren
heeft nu-. Demange weer een onderhoud
van twee uur met zijn cliënt gehad
Het is moeilijk te weten te komen hoe
men eigenlijk in Zuid-Afi-ika over do laat
ste voorstellen van president Kruger denkt.
Er is een partij m Zuid-Afnka en in Enge
land die blijkbaar den oorlog wil, en die er
dus belang bij heeft de gemoederen te prik
kelen. 't Zijn dc groote geldkoningen van
Zuid-Afx-ika xnct hun aanhang, die door
Chamberlain aan de regeeringstafel wor
den vertegenwoordigd.
Gelukkig dat er ook èn in Engeland cn
in de Kaapkolonie een andex-e groep men
schen bestaat die mede hun oordeel en hun
stem in do schaal leggen. In Engeland zijn
het de vooruitstrevende liberalen; aan de
Kaap de Afrikaander-partij. Do laatste is,
schijnt het, reedh begonnen met baar cham
pagne ten gunste der Boei-en. De eerste
heeft te Londen een vergadering gehouden,
waarin erkend werd dat de Uitlanders wel
ecnige grieven hebben, maar niettemin ern
stig de houding werd veroordeeld van som
mige bladen cn sommige leden van het
Parlement, die Engeland in een oorlog wil
len wikkelen.
Chamberlain laat niet veel los. Gisteren
vroeg Campbell-Bannerman hem weer naar
dc strekking van Kruger's voorstel; maar
de minister had geen nadere inlichtingen,
en xxxen had dus geen zekei'heid over de
strekking dier voorstellen. Toch meende
Chamberlain liet practische gevolg der voor
stellen in een twijfelachtig daglicht te mo
gen stellen. Zij zouden nl. volgens hem de
vreemdelingen geen onmiddellijke vertegen
woordiging in den Eersten Volksraad ge
ven, terwijl hij het onzeker noemde of zij
de nader aan den Rand beloofde zetels niet
eerst later zullen winnen.
De Jingo-pers gaat intusschen voort met
haar alarmeerende beweringen. Zoo zeggen
de vertegenwoordigers te Londen der goud
mijnen van de Robinsongroep dat de Ba-
suto's de mijnen verlaten. Zij keeren naar
hun land terug om, in geval er oorlog komt,
het don Oranje-Vrijstaat geducht lastig te
maken.
Blijkbaar is liiermee een dreigement aan
het adres van den Vrijstaat bedoeld.
Er zijn evenwel meer reëele redenen van
ongerustheid.
Er hebben reeds vijf batterijen bevel ge
kregen om naar de Kaap te vertrekken.
Gisteren zijn dertig machine-kanonnen van
Woolwich naar Southampton gezonden om
daar te worden verscheept. Voor die kanon
nen zullen worden gebruikt patronen die
zich, evenals de beruchte dum-dums, uit
zetten wanneer zij ergens op stuiten.
Trouwens, de onderstaatssecretaris van
oorlog Wyndham beeft zelf toegegeven dat
er dum-dums naar Zuid-Afriko zijn gezon
den. Dat de Vredesconferentie met alge-
meene stemmen op één na (Engeland) het
gebruik dier kogels zelfs in den strijd te
gen onbeschaafde volken afkeurde, betee-
Haar gelaat was verwrougen, vol haat en
leelijk van woedehet scheen of de duivel
in eigen persoon voor hem stond. De bloe
men die zij bad meegebracht, waren op den
grond gevallen. Hij zag ze liggen in haar
teere schoonheid, maar zonder er om te ge
ven zette hij er zijn voet op en vertrapte
de bloemen tot een vormelooze massa.
„Daar zijn je bloemen, en als jc niet de
kamer uit gaat, zal ik je er uit ranselen
alsof je een hond waart. Ga weg, of bij den
hemel, ik houd mijn woord."
„Schurk I Huichelaar
Maar verder twisten werd gelukkig voor
komen door de bel voor het eerste nummer.
Hij duwde haar op zij of zij een hond was,
nam zijn lange zweep van de tafel en ging
naar de arena, met een glimlach om de
lippen.
Cleo, overwonnen, vernederd en uitgeput
achtergeblevexi, werd verteerd en gekweld
door jaloezie, want zij was nu 0"ertuigd dat
haar vermoeden juist was en dat Castelli,
de eenige man dien zij lief had, een ander
boven haar voortrok. Maar hoe kon zij het
bewijzen Dat was de moeilijkheid. Naar
haar kamer teruggaande, zag zij Whanks
staan, die de stalknechts Irielp om Castelli's
schoolpaarden gereed te houden. Onmiddel
lijk vloog haar een gedachte door het
hoofd. Als zij Whanks maar op haar zijde
wist te krijgen, dan zou de rest gemakke
lijk genoeg zijn. Haar drift was nu verdwe
nen, maar haar oogen behielden nog de
scherpp stalen flikkering, alsof verholen
wraakzucht loerde achter haar gekunstel-
don glimlach.
Zij liep zacht naar Whanks toe en vroeg
„"Whanks, heb je morgen je dag bezet?"
„Dat hangt 'van den baas af, juffrouw.
Ik kan misschien wel een paar minuten
kent natuurlijk voor Engeland heelemaal
niets.
Een Boer staat misschien in 't oog van
een Engelschman ook nog wel beneden een
Kaffer of een Zoeloe.
Gemengde ncdedcclingcn.
Brodrick deelde gisteren in antwoord op
een vraag van sir Charles Diilte in het Lager
huis mede dat de Fransche en Enselsche
regeeringen nog de voorwaarden bcstudeeren
waarop geschillen in West-Afrika door scheids
rechterlijke uitspraak kunnen worden heslist.
Te Antwerpen breidt de werkstaking onder
o'e havenwerkers zich uit. Alle socialistische
en katholieke arbeidersvereenigingen steunen
de beweging.
Op 14 Juli zullen enkele lawaaimakers
van_Autcuil door president Loubet begena
digd worden. Ook mevrouw Biauchini, de
vrouw van den costumier der Groote Opera
te Parijs, die een poging heeft gedaan om
haar man te vergiftigen, zal vermoedelijk
kwijtschelding van straf krijgen.
Aan de groote lcgerrevuc zuilen Marchand's
Senegaleezen deelnemen. Be minister van
oorlog zal in generaalsuniform op de tribune
van den President der Republiek het mili
taire schouwspel bijwonen.
De nieuwe gouverneur van Parijs, gene
raal Brugère, heeft zijn ambt aanvaard.
Generaal De Pellieux heeft den senator
Delpuech uitgedaagd omdat deze hem te laste
had gelegd, dat hij mevrouw Esterhazy in
het belang van het leger bad trachten te
bewegen, zien met haar mau te veizoenen.
Delpuech heeft een duel geweigerd, zoolang
het onderzoek tegen De Pellieux nog voort
duurt.
Steeds positiever wordt de meening dat
het onderzoek ten gunste van De Pellieux
is geëindigd.
Generaal Giletta di San Giuseppe is reeds
in vrijheid gesteld en naar Italië vertrok
ken. In zijix vaderland wacht hem een
strenge disciplinaire straf.
De nationalistische bladen zijn woedend
over die gratie, waarin de sFigaro" daaren
tegen een daad van hooge internationale
voorkomendheid ziet.
j Hu
Albert Grévy, de broeder van wijlen den
President der Fransche Republiek, is gisteren
overleden, Albert Grévy is gouverneur-gene
raal van Algerië geweest en was senator
voor het leven.
Bij de verkiezingen voor den Beierschen
Landdag hebben de katholieken zich met de
socialisten verbonden tegen de liberalen,
zoodat het centrum verscheiden zetels heeft
veroverd op de liberalen en op den Boeren
bond. Ook de socialisten wonnen zetels te
München, Fürth en Speier. De nieuwe land
dag zal 13 socialisten en minstens 82 katho
lieke leden tellen.
Te Rome is, 94 jaar oud, overleden kardi
naal Mertel.
De Duitscbe bisschop dr. Schmitz, die als
vermoedelijke opvolger van kaï'dinaal Kre-
vrij krijgen. Maar zeker ben ik er niet
van."
„Ik wou wel dat je even bij mij thuis
kon komen. Ik beb een werkje te doen aan
een touw. Denk je dat je even kunt ko
men
„Ik zal mijn best doen, juffrouw, en ik
kan het in ieder geval aan. den baas vra
gen, als hij uit de arena komt nadat de
paarden gewerkt hebben. Dan zal ik u la
ten weten op welken tijd hij me kan mis
sen, juffrouw."
Whanks bad dikwijls permissie gekregen
van Castelli om voor Cleo kleine karwei
tjes te doen; haar verzoek verwonderde
hem dus in 't geheel niet.
„Ge$f je maar geen moeite om 't aan je
meester te vragen, Whanks. Ik heb zelfs
liever dat je 't niet doet. Loop even bij me
aan na de oehtend-i-epetitie als je kunt."
„Goed, juffrouw. Ik zal mijn best doen
en als ik kan tegen één uur bij u komen."
En de man tikte eerbiedig aan zijn hoed.
Castelli liep haar voorbij toen bij uit de
arena kwam, maar hij had geen blik voor
baar over en de witte roos prijkte nog in
zijn knoopsgat.
„Morgen, wacht maar morgen," fluis
terde zij, „dan zal ik je geheim wel ontdekt
hebben. Verlaat je daar maar op. Ik ben
niet zoo gek als je wel denkt."
Zij bad haar wraakplan reeds ontworpen.
V.
Jaloezie en haat.
Een week was voox-bijgegaan. Cleo was
erg omzichtig geweest met haar plannen.
Zij had Whanks onder verschillende voor
wendsels op haar kamer laten komen en
had hem voldoende te drinken gegeven,
maar toch niet genoeg om hem dronken tq
mentz in liet aartsbisdom Keulen werd ge
noemd, heeft zicli wegens een gevaarlijke
ontsteking aan do kmc, zijn been moeten
laten afzetten. Dc operatie is de vorige
weck door prof. Bai-denhauer verricht.
Een ukasc van den Czaar maakt den
dood van grootvorst George bekend en wijst
grootvorst Michael aan als den troonsopvol-
ger „zoolang het God niet behaagt Ons
door de geboorte van een zoon te zegenen".
In Servische hofkringen wordt de instel
ling eener militaire dictatuur waarschijn
lijk geacht. De radicalen zijn-voornemens
om, indien hun leiders onschuldig worden
gestraft, een protest tc overhandigen aan
do gezanten cn de tusschenkoxnst der mo
gendheden in te roepen.
Kncsewitscli, de dader van don aanslag,
is zeer berouwhebbend. De gevangen geno
men radicalen ontkennen iets met den aan
slag uitstaande tc liebben.
üet summiere proces van den afgekondig-
den staat van beleg zal ook reeds op de
gearresteerden worden toegepast.
De ^Staatscourant" no. 164 bevat de sta
tuten der naamlooze vennootschap »Schie-
damsche Spiritusfabriek de Noord" gevestigd
alhier.
liet doel der vennootschap is het vervaar
digen en verwerken van alcohol en daarvan
afgeleide of daarmede in verband slaande of
te bereiden producten en handelsartikelen,
onder welke benaming ook, en het drijven
van den daarmede in verband staanden han
del. Zij wordt aangegaan voor den tijd van
25 achtereenvolgende jaren, te rekenen van
de dagteekening der acte.
Het kapitaal det vennootschap is bepaald
op f20,000, verdeeld in 20 aandeelen van
f 1000, welke alle zijn geplaatst en bij het
verlijden der acte worden volgestort. Het
bestuur der vennootschap is opgedragen aan
vier commissarissen uit en door de aandeel
houders te benoemen. Voor de eerste maal
zjjn tot commissarissen benoemd de heeren
W. J. M. Nolet, Th. E. J. Kramers, R. .T.
Kleipool en M. J. Wouterlood.
De commissarissen treden jaarlijks af. De
commissarissen benoemen uit hun midden
een commissaris-directeur, die in het bijzon
der met de werkzaamheden van bestuurder
en kashoude- is belast; ook benoemen com
missarissen uit hun midden een commissaris
technicus, welke tegelijk met den commissaris
directeur zich speciaal met de technische
leiding der fabriek belast. Aan dezen com
missaris-technicus behoort alleen het dage-
Üjksch toezicht van den gang der werkzaam
heden in de fabriek en van de daar te volgen
werkwijze, voor zoover deze weikkring in
ondeiling overleg met den commissaris-direc
teur door hen wordt geregeld.
De commissarissen genieten voor hunne
werkzaamheden ten behoeve der vennootschap
geenerlei beloóningen. Zij vergaderen zoo
mogelijk eens per week, doch minstens eens
per maand.
Van G III der Nederl. School voor Nij
verheid en Handel, te Enschedé, verwierf de
xnaken; want als dat gebeurde, dan wist
zij dat zijn meester bern zou ondervragen,
en dat zou slecht in haar kraam tc pas ko
men.
Tegenover Castelli was zij bijzonder voor
komend, zij begroette hem met een glim
lach en was vriendelijker dan gewoonlijk;
door woox-d noch gebaar deed zij blijken
hoezeer hij haar gegriefd had.
Maar de tijd schreed voort, en iederen
dag werd de kans om Whanks alleen te
spreken moeilijker; kwam Castelli achter
zijn bezoeken, dan zou bet gedaan zijn met
het spelletje.
Op zekeren middag liet zij Whanks roe
pen; zij had besloten dat dit zijn laatste
bezoek moest zijn. Zij gaf hem telkens klei
ne hoeveelheden whisky en water, niet veel
opeens, maar telkens wat; dit bewerkte
dat hij soezerig werd, maar hij was nog
nuchter genoeg om haar vragen te begrij
pen en samenhangende antwoox-den te ge
ven.
Toen hij allengs minder op zijn hoede
was, begon zij met groote behendigheid alle
bijzonderhedeix uit te visschen die zij om
trent Castelli wenschte te weten.
„Je bent in den Iaatsten tijd dikwijls af
wezig bij de repetities, Whanks. Je hebt ze
ker meer werk in de stallen
„Ja, ik beb over 't geheel tegenwoordig
meer werk buiten bet circus, heel particu
lier werk, voor den baas. Ik beb geen tijd
om naar de stallen te gaan," voegde de man
er bluffend bij.
,,'t Is wel aardig, dat je meester je pax-ti-
culiexe zaken toevertrouwt; daaruit blijkt
dat hij zich geheel op je verlaat," voegde
zij er bij.
(Wordt vervolgd
