N
I
:r,
N,
F,
I
'i
53"" Jaargang.
Donderdag 14 September 1899.
No. 10037.
Eerste Blad
If,
CIRCÜSSLAVEN,
aj.
Ken n i s g e v i n g.
30.
t
BUITENLAND.
Vjp
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en V1 a a r d i n g e n fl, 1.25. Franco
per post fi. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 cents; iedere regel
meer 12Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde "kleine adcertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon !Vo. 123.
last!
igen-
van
mei
'Ai
De Burgemeester van Schiedam,
Brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen:
Dat liet koiiier der Personeeie Belasting. no.
12 dezer gemeente, over het dienstjaar 1898,
door den heer directeur der directe belastingen
te Rotterdam op den 1lden September 1899
executoir verklaard, op heden aan den ontvanger
der directe belastingen ter invordering is over
gemaakt.
Voorts wordt bij deze herinnerd, dat een
ieder verplicht is, zijnen aanslag op den bij de
wet bepaalden voet te voldoenalsmede dat
heden de termijn van zes weken ingaat, binnen
welke de reclames tegen dezen aanslag behooren
te worden ingediend.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 13ien September 1899.
De Burgemeester voornoemd,
VERSTEEG.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM. 13 Sept. '99.
Zou 't waar zijn, wat Duitsche en Fran-
sclru bladen melden? Zou kapitein Dreyfus
ten doode zijn gedoemd, nog enkele maan
den leven hem slechts zijn gelaten Zo<u de
daad dien de vijf leden vaat den krijgsraad
hebben durven volbrengen, dan nog ver
schrikkelijker zijn dan wij dachten?
Het staat te vreezen dat liet beriühfwaar
is. Het komt van-verschillende zijden. Vol
gens dr. Pozi hebben de doctoren reeds bij
Dreyfus' aankomst in Frankrijk geconsta
teerd dat hij tering had, en Mathieu Drey
fus meet het droeve feit hebben bevestigd en
ter kennis der regeering gebracht. Dreyfus
gebruikt niets dan melk. en is'gedurende liet
proces eigenlijk alleen - p de been gehouden
door een stimulans.
De ongelukkige zal dus wellicht niet meer
mogen beleven dat hem recht wordt gedaan.
Tenzij men zich haaste om liet schrikkelijke
onrecht niet te maken tot oen ontzettende,
ten hemel schreiende misdaad,, die omnt-
wisclibaar zal blijven.
De regeering zwijgt, en mem weet niet wat
zij zal doen. Van den gisteren onder voor
zitterschap van Loubet gehouden minister
raad is alleen officieel bekend dat Waldeck-
Rousseau mededeel)'ng deed van de berichten
der prefecten, die melden dat het overal mis
tig en kalm is.
Ja, het is kalm; dreigend-stil is het. Want
de strijd is niet beslecht; uitgeput, ton doo
de vermoeid, rust men in het kamp der drey-
fusards om straks krachtiger dan ooit den
aanval te hernieuwen. Zij zullen niet rusten
vóórdat de smet is uitgewischt, vóórdat de
rehabilitatie die Dreyfus reeds van de we
reld heeft ontvangen, een officieels is gewor
den.
DOOK
AMYIE READE.
64)
„Over den sigarenwinkel in Waterloo-
straat, Clye is dc naam. Gij kunt u niet ver
gissen, en liet zijn heel lieve menschen."
„Nu, hier heeft u iets voor de kinderen, als
herinnering aan vroeger dagen," en Whanks
'iet een goudstuk in aar hand glijden. „En
luister nu goed, mevrouw Lo Sale, u zegt
aan niemand iets van de zaak en ik zal er
u voor beloonen. Het kan zijn dat ik de kin
deren bij je breng, en als ik dat doe, zeg dan
'tan niemand wie ze zijn, of wij zouden er
last mee krijgen. Begrijpt u wat ik meen?"
„Ik ben erg bang dat hij ze u niet zal af
staan," antwoordde mevrouw Le Sale.
„Dan zal ik hem liet hoofd in tweeën hak
ken Een van ons moet het onderspit delven
«n ik ben er van overtuigd', dat hij die één
aal zijn. Voor 't oogenblik „goeden dag", en
wacht maar op verdere orders."
Mevrouw Le Sale dankte Whanks harte
lijk voor zijn edelmoedige gift, en daarna
scheidden zij.
Whanks wenkte een cab en zei tot den
koetsier
„Tavistock Hotel, en laat die oude knol
flink aanstappen. Ik weet nog niet hoe laat
de trein gaat, maar haast je wat."
„O, u zult eens zien dat u zult rijdhn alsof
iet een renpaard was, ik sta. heleend' voor
mijn harde rijden."
„Nu, ga maar door, en ja zal een extra
•ooi hebben aan het einde van den tocht,"
sprak Whanks vriendelijk.
Met een lach van voldoening legde de koet-
In de „Aurore" kondigt Zola de hervat
ting van den aanval aan, in zijn proces dat
den 23sten November weder aan de orde
komt, indien ten minste vóór dien tijd geen
recht is geschied.
Maar zal dit zoo zijn? Men beweert dot
de minister van justitie in den minister
raad heeft voorgesteld liet vonnis van den
krijgsraad naar de strafkamer van het Hof
van Cassatie te venvijzen, als zijnde jn strijd
met dc wet en in strijd met het onderzoek
der strafkamer. De meerderheid echter wilde
het oord'eel afwachten van den militaiien
raad van revisie, die naar mon verneemt niet
voor het eind dezer maand zal bijeenkomen
heb juiste tijdstip hangt af van de cassatie-
grondon die zullen worden aangevoerd.
Moch't de raad ongunstig bescliikken, dan
zou de regeering Dreyfus willen begenadigen.
In ieder geval hoeft Dreyfus recht op ver
mindering van straf,'naar M'llerand in. de
„Lan terne" betoogt. Zijn straf kan met een
vierde verminderd worden, terwijl de wet
van 14 Aug. 1883 het mogelijk maakt eiken
veroordeelde die de helft- van zijn straftijd
heeft ondergaan en wiens gedrag goed is
geweest, voorwaardelijk in vrijheid te stellen.
Dreyfus nu heeft reeds 3 jaar en 11 maan
den op het Duivelseiland doorgebracht.
Dreyfus zelf houdt goeden meedhij ver
trouwt cp de toekomst die hem in eer© zal
herstellen. Moge niet zijn nagedachtenis al
leen gereinigd worden van elke blaam.
Het is een gevoel van groote droefheid,
van tintelende verontwaardiging die Zola
heeft doen spreken in de „Aurore' Maar het
is een waarschuwing tevens. Onder den titel
„De vijfde acte" schrijft Zola
„Wij hadden ons verbeeld, dat liet proces
van Hennes de vijfde acte was van het vree-
selijke drama, dat wij sedert weldra twee ja
ren doorleven Men meende een ontknoo
ping van verzoening en eendracht tegemoet
te gaan Maar het proces van Ron nés was
blijkbaar maar do vierde acte; want heb is
volkomen zeker, niet waar, dat de onschul
dige niet twee keer kan worden veroordeeld,
en dat die ontknooping de zon zou verduis
teren en de volkeren in opstand brongen."
De schrijver verhaalt dan zijn zielsangst
gedurende het proces van Hennes, een pro
ces waarbij vergeleken die tegen hem. idylles
waren. Terwijl te Hennes: „...daar za.1 men
het zeldzaamste geheel van aanslagen tegen
Waarheid en Gerechtigheid hebben ge
zien Zola geeselt het optred'en der gene
raals, die den krijgsraad' hun gezag deden
voelen, hot niets-beteekenende van den re-
geeringscommissaris en diens pleidooi, de be
lemmeringen der verdediging in den weg ge
steld.
„En een maand' lang," zegt hij, „heeft die
schande geduurd tegenover deu onschuldige,
dien deerniswaardigen Dreyfus, wiens arm
menschelijk wrak steen en. zou hebben doen
weenen. En zijn oude kameraden zijn hein
nog een trap komen geven, en zijn oude
chefs zijn hent komen verpletteren met hun
hoogen rang, om zich zelf van liet tuchthuis
te redden. En er is geen kreet, van medelij
den, geen siddering van edelmoedigheid ge
weest in die lage zielen. En 't is ons lieflijk
Frankrijk dat dit schouwspel aan de wereld
bood!"
sier de zweep over het paard, en op den be
stemden tijd bereikte hij Tavistock Hotel.
Tom zat in zijn slaapkamer te lezen, toen
Whanks in groote opgewond'enheid- kwam
binnenstuiven, uitroepend
„De kinderen zijn in Selehester. Haast u
wat en laten wij het valies pakken. Het laat
ste zal ik wel doen, terwijl u naar beneden
gaat om te vragen hoe laat er een trein ver
trekt."
„Goddank, dat we ze gevonden hébben,"
sprak Tom ernstig.
„Ja, maar wij hebben ze nog niet," ant
woordde Whanks, „maar zij zullen spoedig
genoeg in onze handen zijnmaar laat ons
n t voortmaken, anders missen wij den trein.
Ik beef van opgewondenheid."
Hij opende die tasch en pakte er wat klee-
rjii jn, genoeg voor een paar dlagen, toen
deed hij ze met een slag dicht, en wachtte
ongeduldig op heb wederverschijnen van Tom.
Ten laatste kwam hij.
„Er is een trein om 5.30," sprak Tom, „is
die goed? Wij hebben juist nog een uur tijd
voor we vertrekken, dien tijd kunnen wij ons
ten nutte maken met wat te eten en. de re
kening t© betalen."
Whanks lette niet op deze opmerking en
sprak
„Het zal mij verwonderen of miss "Vanda.
op haar overleden moeder gelijkt."
„Ut hoop het," zei Tom, „het is zoo pret
tig, de trekken der dooden in de levenden
teiug te vinden."
Spoedig waren zij op weg, en ieder uur
bracht hen nader tot de kinderen van die
overleden vrouw, die hen beiden zoo dier
baar was.
Weinig konden Vanda en Adrian vermoe
den dat hun redders zoo nabij waren. Zij
sliepen na een zeer vermoeienden dag vol
Zola betoogt in welic treurig licht Frank
rijk nu is gesteldhot geheele menschdom
zal over Frankrijks verlaging blozen. Daar
om is hij beangstdaarom vraagt hij of deze
crisis den naderenden dood aankondigt, en
welk bad van goedheid, reinheid, rechtvaar
digheid Frankrijk redden zal uit het vergif
tige slijk waarin het in doodstrijd ligt.
Zola herinnert aan zijn brief „3'accuse" en
geeft als zijn overtuiging te kennen dat een
krijgsraad onmogelijk vernietigen kan wat
een krijgsraad heeft gedaan. Het is in strijd
met de discipline, cn liet vonnis van Eennes
geeft daarvan het onomstootelijk bewijs.
Met smart wijst hij op den treurigen toe
stand van Frankrijk ten aanzien der geheele
wereld, over liet „moreele Sedan". En d'at
aan den vooravond der groote tentoonstel
ling die een eeuw van arbeid, van weten
schap, van strijd voor vrijheid, waarheid, ge
rechtigheid moest afsluiten. Wanneer in
1900 de vreemden komen, dan zullen zij zich
in Frankrijk vermaken als in een slecht be
faamd huis, waar men zich encanailleert
Zola kondigL, tenzij voor dien tijd recht
wordt gedaan, dc vijfde acte van het drama
aan.
Hij zegt hoe hij vóór zijn proces in Janua
ri 1898 reeds wist dat Esterhazy „de verra
der" was die aan Scliwartzkcppe®. tal van
stukken had geleverd, en dat zieh de geheele
collectie stukken van. zijn schrift te Berlijn
bevindt.
Sinds dien tijd, dat hem zekerheid werd,
had hij steeds gevreesd dat „Duitsehland,
onze vijand van morgen misschien, ons in
het gezicht zou slaan met d'e bewijzen in zijn
bezit." En hij vervolgt: „Men zegt dat
Duitsehland geen gebruik kan maken van
door spionage verkregen stukken Wat weet
men er van Zoo de oorlog morgen uitbreekt,
zal Duitsehland dan misschien niet begin
nen met de eer van het Fransche leger in de
oogen van Europa te vernietigen, door de
stuken openbaar te maken die aantoonen de
afschuwelijke onrechtvaardigheid waarin ze
kere legerhoofden volhard hebben
Zola verhaalt dan dat hij het is geweest,
die bij Labori heeft aangedrongen om
Duitsehland's tussohenkomst uit te lokken
langs diplomatieken weg, die den advocaat
later heeft bewogen Schwartzkoppen en Pa-
nizzardi te dagvaarde®. Hij verdedigt en
prijst die daad van Labori en spoort het mi
nisterie aan zijn plicht te doen door de stuk
keu, die alleen eert eind kunnen .maken aan
de zaak, te verschaffen. „De vraag naar de
stukken is gedaan; ik tart de stukken niet
te verschaffen," zegt hij. En hij laat er te
recht op volgen dat de diplomatie moeilijker
quaes tics heeft opgelost.
En dan zal men liet nieuwe feit bezitten
voor een tweede, een laatste revisie.
Wanneer vóór den 23sten November
geen recht is gedaan, dan zullen Zola en zijn
„dierbare, moedige" Labori in het proces te
Versailles een handje helpen. Dan zal Labo
ri het pleidooi houden dat nu achterwege is
gebleven.
En Zola zal hem niet doen zavijgen. Hij
is bereid' de Waarheid te betalen met zijn
vrijheid en zijn bloed.
„Voor het hof va.n assisen d'er Seine," ein
digt hij, „heb ik. Dreyfus' onschuld bezwo
ren. Ik bezweer haar nu voor de geheele we-
kwellingen, terwijl Tom en Whanks uren
doorbrachten met schikkingen te maken hoe
zij hun plan ten uitvoer zouden brengen.
Toen de zon dien morgen opging, begaven
Vanda en Adrian zich aan Jiun werk als de
galei-slaven, zonder hoop.
Maar vrede, vreugde, rust en geluk waren
aanstaande. De dagen van inspanning waren
bijna voorbij.
Zij vermoedden het niet.
XXV.
Ten volle uitbetaald.
Whanks vond spoedig den weg naar het
circus, dat toen in Selehester was, en er vroeg
heengaande, op het uur dat hij wist dat er
repetitie was, vroeg hij om Men meester te
spreken.
„Wie wenscht mij te zien? Zeg datt maar
dab ik bezig ben, en dat hij later terug moet
komen," antwoordde deze den knecht die
hem de boodschap overbracht.
„Hij zei mij, dat hij vroeger samen werkte
met signor Castelii en u stellig moet spre
ken," sprak de stalknecht.
„Verlangt hij plaatsing? Als dat zoo is,
zeg hem dan dat er niets vacant is," ant
woordde Daspar ongeduldig.
„Hij ziet er uit als een heer, is in een caib
gekomen en is bijzonder fijn gekleed." De
man dacht aan de fooi die hij krijgen zou,
als hij signor Daspar durfde storen terwijl
hij aan 't tepeteeren was.
„Ga hem d'an maar halen, maar doe het
vlug," sprak signor Daspar tot den man.
Whanks trad de arena binnen, en een
vreemd gevoel bekroop hem. Hot scheen hem
toe of het oude leven teruggekeerd was en
hij half verwachtte Castelii en miss Leila te
zien. Daspar glimlachte toen hij zijn bezoe
ker zag, en zei:
reld, die het thans met mij uitroept. En ik
herhaal het: de Waarheid is op weg; niets
zal haar weerhouden. Te Hennes heeft zij een
reuzenstap gedaan. Ik voel alleen een vree
zen dat zij zal komen in een bliksemstraal
der wrekende Nemesis, het vaderland teiste
rend, indien wij ons niet haasten haar zelve
te doen uitstralen, onder onze klare zon van
Frankrijk."
De beweging tegen deelneming aan de
tentoonstelling te Parijs in 1900 begint al
te luwen, zooals ook wel te verwachten was.
In Duitsehland vooral wil men iti toongevende
handels- en industrie-kringen nlle kracht
inspannen om Frankrijk, en zoo mogelijk
andere landen, een verpletterende nedeilaag
toe te brengen op het gebied der productie.
Daarentegen roept de bankier Thiel in het
sSweoska Dngbladet" de Zweedsehe belang
hebbenden op niet deel te nemen aan de
tentoonstelling.
Volgens den Romeinschen correspondent
der Daily Chronicle" heelt het vonnis van
Rennes op het Vaticaan een droevigen indiuk
gemaakt. De Paus zou zeer bezorgd zijn over
het lot van Frankrijk.
Van de weinige Duitsche bladen die het
vonnis van Rennes goedkeuren, waaronder
natuurlijk de anti-semietische organen zoo
als de ïStaatsburgerzeitung", zeggen de
meeste dat Dreyfus verraad heeft gepleegd
ten voordeele van Rusland.
Alsof de feiteu dit niet reeds lang weer
legd hadden 1
De nlnd. Beige" herinnert er aan dat
Esteihazy eenige dagen zoek is geweest, toen
Mathieu Dreyfus zijn naam voor het eerst
noemde. Hij is toen teruggekeerd op een
telegram dat luidde»Kom terugmen zal
u dekken". Generaal de BoisdefTre, aan wien
het werd toegeschreven, ontkent het tele
gram te hebben verzonden. Het blad vraagt
nu dat men onderzoeke, wie dit telegram
afzond. Het origineel moet zich bevinden bij
de telegraaf-administratie.
Paraf-Javal, de teekenaar die voor den
krijgsraad het stelsel-Bertülon bestreed, heeft
aan kolonel Jouaust dit telegram verzonden
»Paraf-Javal verzoekt den voorzitter van den
krijgsraad zijn hulde over te brengen aan
de beide officieren die vóór de vrijspraak
hebben gestemd". Een lastige boodschap voor
den kolonel
Te New-York is op straat een portret van
generaal Mercier verbrand. De politie moest
de beloogers uiteenjagen.
Gemengde Medcdecllngcn.
Morley en Courtney zullen Vrijdag spreken
op een monster-meeting te Manchester, ten
gunste eener vreedzame oplossing der Trans-
vaalsche crieis.
Gisteren is in de Belgische Kamer de kies
wet aan de orde gekomen. Het debat zal
loopen, behalve over het regeeringsonlworp,
over het binominaa! stelsel, het refereudum
en het voorstel-Destrée om de verkiezingen
ia October te houden.
Gisteren nam De Trooz, de minister van
binnenlandsche zaken, het op voor hel alge-
,,Dü duivel hale mc als dat Whanks niet
is. Wie zou ooit gedacht hebben, dat je nog
eens terug zoudt komen. Kom mee, en laten
wij wat drinken."
„Nee®, dank u mijnheer! Toen ik in het
bezit kwam van het geld mijner tante heb
ik gezworen dat ik nooit meer een borrel zou
drinken, ik heb mij aan die eed gehouden,
maar blijf u niettemin dankbaar voor uw
vriendelijk aanbod. Eigenlijk kom ik hier om
te vragen of u ook weet waar Horrox uit
hangt u weet wel, Horrox den gymnast
ik moet hem bepaald spreken," zei
Whanks zenuwachtig.
„Een oogenblik geleden was hij nog bier.
In Januari heeft liij twee kinderen klaar, en
die zullen hier optreden. Ik weet niet veel
van hem. Hii is hier niet erg bemind, en zijn
leerlingen zien er vreeselijk slecht uit. Eens
of tweemaal bracht hij ze mee. Ik ben bang
dat hij vertrokken is. John, John!" riep hij,
en onmiddellijk verscheen er een. stalknecht.
„Wat blieft u, mijnbeer?"
„Is Horrox al weg?"
„Ja, mijnheer, een paar minuten geleden."
„Waar woont hij, John?"
„Ik weet het niet, mijnheer, maar Sam
wel."
„Vraag het hem dan, en kom gauw terug."
De man verwijderde zich haastig en kwam
bijna onmiddellijk terug, zeggende:
„Sam zegt dat bij in South-Side woont.
Hij zoekt nu naar den naam van de straat
en het huisnummer, mijnheer
Juist verscheen Sam met een verfrommeld
stuk papier in de hand.
"„Hier is de naam van de straat, maar nie
mand weet met zekerheid het huisnummer
te zeggen. Tim gelooft dat het No. 40 is. Ik
meende dat het 140 was. In alle geval komt
er een 4 in."
treden ministerie en verdedigde het regee-
riogsontweip, dat door Vanderveide bestre
den werd.
In verschillende Duitsche bladen is ten
onrechte beweerd dat de Keizer en de Kei
zerin van Rusland op hunne reis naar Darm
stadt Potsdam zullen aandoen. Wel zullen
Hurine Majesteiten vermoedelijk prinses Hein-
rich van Pruisen te Kiel bezoeken en eenige
dagen bij haar blijven. De ontmoeting tusschen
Keizer Wilhelm en Keizer Nicolaas is voor
later in uitzicht gesteld.
liet gerucht dat de Czaar naar Potsdam
zou komen is wellicht hieruit ontstaan dat
eenige regimenten, waaronder het Keizer
Alexander-garde-regimentvroeger dan
verwacht werd, van de manoeuvres is terug
gekeerd.
De Fransche afgevaardigde Berton zal een
voorstel indienen om de krijgsraden in vredes
tijd al te schaffen.
De Parüjsche politie heelt Maandagnacht
ontdekt dat het fort Chabrol geapproviandeerd
werd uit liet zolderkamertje van een huis
aan de overzijde. Na wanhopigen weerstand
waarbij drie agenten gewond werden, één
zeer ernstig, werden de drie helpers ge
arresteerd, Zij hadden sinds weken eiken
nacht het fort levensmiddelen toegezonden
langs een koord dat eerst, aan een steen
verbonden, op het dak van het nGroot-
Westen" werd geworpen. Door het donker
was er op straat niets van le zien.
Men vetkeert in Frankrijk in het onzekere
over het lot der Afrika-expeditie Foureau-
Lamy, die volgens een, aan het ministerie niet
bevestigd, bericht totaal neergesabeld zou zijn
door Touaregs.
Dr. von Fuchs. de voorzitter der Oosten-
rijksche Kamer, heeft de leiders der oppositie
uitgenoodigd tot een bespreking van paitij-
vertogenwoordigers om een weg te vinden
die een eind maakt aan den inwendigen
strijd en allereerst een oplossing te zoeken
Toor de talenquaestie.
In het hoogverraadsproces te Belgrado
verklaard? gisteren de getuige ICressowitscli
dat hij omstreeks Kerstmis 1898 naar Servië
was gekomen met een opdracht van den
voist van Montenegro en op verzoek van
Peter Karngeorgewitsc'n om na te gaan of
er kans bestond de Obrenowitsch van den
troon testooteneu het huis ICarageorgewitsch
te herstellen. Hij beweert dat Tauschano-
witsch en Stanopewitsch hem verklaard had
den dat Servië rijp was voor een revolutie.
Dezen spraken hein tegen.
Gistermorgen is de laatste depêche der
Engelsche regeering aan de Trarrsvaalsche
regeering oveihandigd.
Verschillende, hoewel niet officieele berich
ten die te Kaapstad uit Pretoiia zjjL ontvan
gen, vootspellen dat de regeering der Repu
bliek de voorstellen in Chamberlain's jongste
telegram aanneemt als den grondslag van
ondet handelingen die misschien zullen leiden
tot een vredelievende oplossing.
In het ^Journal" van Bloemfontein ver
klaart een vriend van den Oranje-Vrijstaat
„Dank je." zei Whanks, terwijl hij een fooi
in de hand van den man liet glijden. „Ik zal
wei spoedig liet puis gevonden hebben, de
straat is niet erg lang en ik heb den tijd aan
mijzelf," zij hij trotsch.
De stalknechts verwijderden zich, terwijl
zij Daspar cn Whanks in de arena achter
lieten.
„Eu hoe is het je gegaan, Whanks vroeg
Daspar.
„Uitstekend," antwoordde Whanks. „Ik
heb Engeland verlaten met vier honderd
pond, en ben teruggekomen met duizenden.
Ik ben rijk genoeg om dit heele circus met
alles wat er in is, te koopen."
„Dan ben je een gelukkige vent," sprak
Daspar. „Maar hoe ben je aan al die schat
ten gekomen V'
„Ik lieb ze gehaald uit de diamantvelden,
't Is niet alles, dag aan dag te zitten wroe
ten en krabben als een kip m de aarde, maar
't is toch beter dan. het leven in een circus."
„Nu, het doet mij pleizier je geluk t ver
nemen. Ik zou er ook niets op tegen habben
ah ik wat meer had dan ik luer verdienen
't is werken gezegd, ochtend, middag en
avond, altijd hetzelfde en zelfs de Zon lagen
niet vrij. Maar het is nu eenmaal zoo, en 't
geeft niets of'ik al pruttel; maar bij tijden
heb ik erg het land."
Nadat Whanks hem een. paar deelnemen
de woorden had toegevoegd, verliet hij het
circus om Tcmr op te zoeken.
„Ik heb ontdekt dot de schurk in South-
Side woont, maar niemand weet in welk
huis; wij moesten er dus maar heengaan.
Neem uw dunnen wandelstok mee» mijnheer,
wij konden hem wel eens noodig hébben,
want 't zal wel geen erg vriendschappelijk
onderhoud zijn."
Wordt vervolgd.)
i. ï.'yï' rtr.
