53"° Jaargang.
Zaterdag 23 September 1899.
No. 10045.
CIRCÏÏSSLAVEN,
m
BEKENDMAKING.
Ken nisge y i 11 g.
UIT IIEPBKS.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE CO J Hl7.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBo terstraat BS.
lil 1114 fliWIlWliViillMlillil liiïi
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 cents; iedere regel
meer 12te cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën. bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uleine adcertcntiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Sio. 123,
S
22
9
14
19
12
15
G
12
5
ld
12
23
25
II
13
Imuifa
>0 nianl
>!d 30 c.
groott
deSsctó
2 25 si
fan It
skoaiea
net 13
steur-
17 68'
Hedei
1 e rik
lel f5,
60 c,
50 c.,
1150,
les per
i marlt
en II",
tongen
lïiscb,
rs met
5-40
r »erd
ml
f750
>3.25,
uwfl
f6.10
2.10,
3 20,
roode
140,
1
n
ii.
3011.
)2M.
)0 M.
)55f.
17 Si.
n.ffi.
i
Oei.
?eli
Ma
Mei.
19
Be
jet
iffij
84
ml*
rte
De Burgemeester van Schiedam,
gezien de wet van 30 December 1887 (staats
blad no. 225) betreffende onderstand (onder
sleuning) aan mindere geéroploieerden, vaste
wei Wieden en bedienden op daggeld werkzaam
bij inrichtingen van 's rijks zeemachten op 's rijks
werkvaartuigen, niet vallende in de termen van
art. 2 der wet van 24 Juni 1854 staatsblad
no. 92);
Gelet op art. G van het Koninklijk besluit
van 10 Januari 1888 staatsblad no. 3) hou
dende bepalingen nopens de betaalbaarstelling
der bij eerstgenoemde wet toegekende onder
steuningen
Maakt bekend dat de attestatién de vila tot
ontvangst van bedoelde ondersteuningen, in het
begin van ieder kwartaal, op de werkdagen van
des voormiddags 10 tot des middags 12 uren,
ter secretarie der gemeente verkrijgbaar zullen
zijn.
Schiedam, 22 September 1899.
Do Burgemeester voornoemd,
VERSTEEG.
Inrichtingen welke gevaar, schade
ol hinder kunnen veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders
VAN SCHIEJAJI,
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Geven kennis aan de ingezetenen, dat op
heden aan J. M. HQNNERLAGE GRETE en
zijne rechtverkrijgenden vergunning verleend is
tot uitbreiding zijner branderij aan den
Buitenhavenweg no. 140, kadaster sectie L
no. 142, door plaatsing daarin van een stoom
ketel, met een verwarmingsoppervlak van 3 50 M1.
Schiedam, den 21 sten September 1899.
Burgemeester en wethouders voornoemd
ERSTEEG.
De secretaris,
VEftNÈDE.
Pastoor Thissen en »Het Centrum."
Zooals men weet, heeft »Het Centrum"
protest aangeteekend tegen de wijze waarop-
de priester Th, in den ïLimb. Koer." spreekt.
nHet Cenlr." merkt zeer juist op: nGeluk-
kig dat een dergelijk voorbeeld van journa
listiek niet anders dan afschrikkend werken
kan". Hierop antwoordt pastoor Th. thans het
volgende
sWel, wel, geachte confrater, hoe hebben
wij het nu met u?
»AIs gij werkelijk van oordeel zijt, dat ons
geschrijf een afschrikkend voorbeeld is, dan
moest gij er mede ingenomen zijn.
Afschrikkende voorbeelden werken immers
gewoonlijk meer uit, dan goe-de voorbeelden.
»En toch schijnt gij ons j>dergelijk voor
beeld van journalistiek" uit de hoogste hoogte
uwer hoogheid te willen vertrappen.
ïGij betuigt immers, dat gij uw kort maar
krachvg protest uitbrengt voor de eer en
waardigheid der Katholieke pers.
Waaruit dan zonneklaar blijkt, dat gij niet
van afschrikkende voorbeelden gediend zijt.
»Maar gelieve ons verder eens te zeggen,
Centrum", wie u gemachtigd heeft zoo
autoritatief op te komen voor de eer en
waardigheid der Katholieke pers
»Daar zult gij wel geen antwoord op kun
nen geven, vermits gij zelf wel zult weten,
dat de Katholieke pers u nooit of te nimmer
tot haar spreekbuis zal kiezen.
ïEa met reden I"
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 22 Sept. '99.
Kort en waardig is liet woord waarmede
Dreyfus hot antwoord geeft op de door de
tegenpartij geuite meening dat de aan den
ongelukkigen veroordeelde geschonken gratie,
voorafgegaan door de intrekking van 't hoo-
ger Lxu'oep, een aanwijzing oplevert van Drey
fus' schuld en schuldbewustzijn.
Ernstig en duidelijk verklaart kapitein
Dreyfus dat het doel niet is bereikt en dat
hij niet zal rusten voordat hem weergegeven
is de eer, hem en zijn trouwe echtgenoote en
zijn onwetende kinderen.
Er is een tijdperk afgesloten nu van de
zaak-Dteyfus, die meer is geworden dan de
zaak van éénen mensch: de zaak van een
volk, de zaak der menscliheid. Ze is niet af-
geloopen, die groote Al-menschelijke zaak.
Toch schijnt de regeering er op te hopen.
Of is het maar bonne mine mauvan 'jeu,
wanneer minister De Gallifet voor het ver-
Ieenen van gTatie president Loubet o. a. dit
motief aangeeft:
„Behalve deze overwegingen, geschikt om
bezorgdheid te wekken" de minister heeft
nl. eerst betoogd dat de wet niet toestaat de
vijf jaren op het Duivelseiland gelijk te stel
len met cellulair en dus dubbel te tellen, zoo
dat eigenlijk die vijf jaren de straf zwaarder
zouden maken dan bedoeld was, terwijl hij
bovendien wijst op Dreyfus' wankelende ge
zondheid „zijn er nog overwegingen van
meer algemeenen aard die tot dezelfde con
clusie leiden. Een hooger politiek belang, de
noodzakelijkheid om al haar krachten te ver
zamelen, hebben altijd aan regeeringen na
moeilijke crises en ten aanzien van feiten
van bepaalden aard maatregelen van mede-
doogen en vergeten voorgeschreven. De ro-
geering zou slecht boantwoorden aan den
wensch-van het land dat naar pacificatie ver
laagt, indien zij niet door daden waartoe zij
bevoegd! is, hetzij op eigen initiatief hande
lend, hetzij door voorstellen aan het Parle
ment, haar best deed alle sporen van een
smartelijk conflict uit te wisscheu."
President Loubet heeft het hem door De
Gallifet voorgelegde besluit geteekend, waar
bij aan Dreyfus zijn verdere straf en de mi
litaire degradatie wordt vrijgescholden. Maar
DOOB
AMYIE EEADE.
72)
(Slot.)
N-og hield zij do oogen op hem gevestigd',
maar haar hand werd bliksemsnel naar voren
gebracht. Er schitterde staal een blanke
arm werd' opgeheven een kreet
een stroom bloed een stem vol ingehouden
hartstocht, roepende: „Je zult „Darkle" niet
trouwen; 't is voor goed met je gedaan."
Zij had hot mes diep in zijn borst gedrukt,
zij wist dat hij moest sterven.
Castelli wankelde en viel toen zwaar op
den grond.
Hij bracht zijn hand op do wond, om te
trachten het bloed te stelpen, dat steeds rij
kelijker vloeide.
Met een wilde poging trachtte hij het mes
mt zijn borst te wringen, uitroepende:
„Help! help! ik ben gewond."
'Maar hij slaagde er niet in: Geo had
mtar werk maar al te goed verricht, en liet
bloed vloeide maar steeds uit da vreeselijke
wond. Hij werd zwakker, en ten laatste lag
hij bewusteloos en doodsbleek op den grond.
half uur later werd) hij door een doo-
oelijk verschrikten stalknecht gevonden; hij
haalde nog adem, maar dat was ook alles,
„Geo heeft me doorstoken/'
bracht hij er ton laatste fluisterend uit.
Er werd om de politie gezonden, en toen
herhaalde Castelli zijn aanklacht tegen, haar,
terwijl er een blik vol haat over zijn gelaat
kwam. toen hij haar naam noemde.
A adat de politie en de dokters hem bezocht
hadden, werd hij zeer voorzichtig naar het
kantoor van dén directeur gebracht, en op
een sofa gelegd. Zij wisten alien, dat hii ster
ven zou.
Daar lag hij als het slachtoffer van een
misdaad. Al de woede was van zijn gelaat ver
dwenen. Het doodzweet stond met groote
droppels op zijn voorhoofd. Nu zijn krachten
hem begaven zag hij er knapper rut dan ooit
in zijn leven.
Zijn oogen waren gesloten. Er koerschte
stilte in de kamer. Niemand waagde liet een
woord te spreken, toen het stervensuur na
derde.
Whanks, dien men dadelijk had laten ha
len, zat naast hem. De dokters, de directeur
en een of twee der artisten, stonden in de
kamer, allen smartelijk aangedaan omdat
zulke dingen in hun midden gebeuren kon
den.
Castelli opende de oogen en mompelde:
„Whanks ik wilde je alleen
spreken."
Gastel li's verlangen werd kenbaar ge
maakt, en de mannén verwijderden zich en
sloten zacht de denr. Toen boog Whanks zich
over Castelli heen om zijn laatste woorden
op te vangen.
„Vraag haar broer voor mijn kin
deren te zorgen, beloof je me
dat
„Ja," zei "Whanks plechtig. Het trof hem
zeer dat hij zijn ouden meester door de hand
eener vrouw moest zien sterven.
Castelli lag een oogenblik stil, hij haalde
kort adem en fluisterde toen
„De paarden moeten verkocht wor
den, voor de kinderen, en het geld
in Maar de volgende woorden gingen
verloren en Whanks antwoordde
„Heb daar geen. zorg over, ik zal alles
wel regelen; heb zal de kinderen nooit aan
iets ontbreken."
Castelli keek op en er verspreidde zich een
glimlach over zijn gelaat, maar hij kon zijn
dankbaarheid' niet uitspreken.
Plotseling scheen lïij wat bij to komen en
hij mompelde:
of daardoor alleen de verzoening en de rust
zullen weerkeeren
De Gallifet doet daai-voor wat hij kan
dit kan niet ontkend worden. In een leger
order aan de kommandanten der legerkorp
sen zegt de minister:
„De rechters van den krijgsraad te Hennes
spraken hun meening uit in volle onafhanke
lijkheid. Wij buigen ons zonder bijgedachte
voor hun vonnis, inaar wij buigen ons even
eens voor de daad van diep medelijden van
den President der Republiek, Er zou geen
sprake meer kunnen zijn van represaille
maatregelen, van welken aard ook. Ik ver
zoek daarom, en gelast u desnoods, het ver
leden te vergeten, en ik roep uit„Leve het
leger, dat niet toebehoort aan eenige par
tij, maar aan geheel Frankrijk!"
Geen represaille-maatregelen, van welken
aard ook. De Spons, de groote Spons zege
viert. Voor hoe lang?
Max Regis is er waarlijk alweer in ge
slaagd Algiers in beroering te brengen. Een
nieuwe harde en moeilijke strijd breekt blijk
baar voor de kolonie aan. Opnieuw beginnen
de gewelddadigheden tegen de Joodsche be
volking.
Reeds dadelijk na zijn aankomst nam Re
gis, zooals wij medegedeeld hebben, een drei
gende houding aan. Zijn villa werd in staat
van tegenweer gebracht. Wat Guérin te Pa
rijs mislukt is, wilde Regis in Algiers be
proeven. Daarmede ging gepaard een heftig
manifest waarin de bevolking werd aange
spoord tot den strijd tegen de joden.
Woensdagavond is de bom al gebarsten.
De afgezette burgemeester cn zijn aanhan
gers wilden een betooging houden voor de
militaire club, waar een afscheidsfeest werd
gegeven ter eere van generaal Larchey die
den dienst heeft verlaten. De antisemieten
werden door do politie teruggedreven en be
gaven zich daarop naar de jodenbuurt, waar
het tot een botsing kwam. Er werden revol
verschoten gelost, die door de joden wei-den
beantwoord. De politie moest van de wa
pens gebruik makentwee agenten en een
inspecteur werden gewond.
Regis, zioh daarop naar zijn villa Anti-jui-
ve willende begeven, stiet bij de poort op de
gewapende macht; er volgde opnieuw een
botsing, waarbij twee personen gewond wer
den. Eindelijk, om 11 uur, was de orde her
steld. Buiten de stad gekomen, begaven Re
gis en zijn aanhangers zich naar de villa
Anti-juive. Daar kwam het weer tot een bot
sing met de politie. Een aantal personen
werden gewond; zes werden m hechtenis ge
nomen.
Régis zond toen zijn partijgangers terug,
zeggende dat hij hen niet aan geweerschoten
wilde blootstellen ingeval de villa belegerd
werd. Toen zijn partijgangers in de stad to-
ïugkeerden, kwamen zij in botsing met de
gendarmerie, die zij met steenen zouden ge
gooid hebben.
Zelf is Régis er in geslaagd zijn villa te be
reiken, en hij dreigt nu wie hem wil arrestee
ren een kogel door den kop te jagen. Zijn
villa wordt door gendarmerie belegerd.
In Algiers zelf zijn alle samenscholingen
„Ik kan Leila zien bij de> zee de
wind huilt, de rots is bijna bedekt,
ik moet haar redden." Toen dwaal
den zijn gedachten af naar hun trouwdag.
„Je bent de mijne Leila, ik zal
je eeuwig liefhebben wat wordt
het donker, Whanks ben je daar?
Leila
Hij snikte eens of tweemaal en toen wist
Whanks dat de schaduw des doods over Cas
telli gekomen was.
Maar er waren geen engelen die op hem,
wachtten oin hem mee te nemen naar die
streken, waar Leila lang geleden al was heen
gegaan.
In zonde had hij geleefd, in eenzaamheid
was hij gestorven.
Toen de politie Cleo wilde gaan gevangen
nemen, vond zij haar dood.
Een leeg glas, een fleschje naast haar, met
het woord „Vergif" er op, zeiden genoeg. Een
stukje papier, door haar laatste stuiptrek
kingen verfrommeld, vond men in haar hand.
Er was op geschreven
„Ik was één met je in leven, ik ben één
met je in den dood. „Darkie" wordt eenzaam
e*:htergelaten, en dat is goed.
Cleo."
Een nieuwsgierige menigte verdrong zich
op het kerkhof. Men zag het lijk van de
moordenares in stilte ten grave dalen; men
hoorde alleen de aarde op de kist vallen toen
deze was neergedaald, en de toeschou
wers waren voldaan. Ook de lijkdienst bij
het graf van luaar slachtoffer was spoedig af-
geloopen en toen ging ieder rijns weegs. Er
was niets meer te zien.
Maar er wei-den geen tranen gestort, geen
bloemen gestrooid op de verscli omwoelde
aaide.
Onbemind' lagen rij daar.
Dat is de straf der zonde.
verboden; na sommatie zullen zij door de ge
wapende macht worden uiteengedreven.
Gisteren kwam de Volksraad van den
Oranje-Vrijstaat bijeen. President Steyn las
een openingsrede voor, waarin leedwezen
werd uitgesproken, dat de betrekkingen tus-
sclien Engeland en Transvaal zoo zeer ge
spannen zijn. Hij zeide te kunnen mededec-
len, dat bij de conferentie tussehen sir Al
fred Milner en president Kxuger te Bloem
fontein, Kruger's voorstellen, hoewel door
den Hoogen Commissaris verworpen, in den
Oranje Vrijstaat eenstemmig beschouwd wer
den als volkomen fair.
President Steyn ging den loop der onder
handelingen na, en zeide dat Transvaal mis
leid was door Conyngham Greene. Hij be
schuldigde feitelijk de Engelsche regeermg
van trouwbreuk, en zeide, niet geneigd te zijn
aan de regeering van Transvaal den raad te
geven de jongste Engelsche eischen in te
willigen.
Steyn achtte den toestand hachelijk. Hoe
wel hij den Vrijstaat door het tractaat met
de Z.-A. Republiek gebonden oordeelt om
deze hulp te verleenen, rust op den Volks
raad de plicht te beslissen over de houding
die do Vrijstaat zal aannemen. Hij gelooft
echter niet, dat er oorzaak is voor een oor
log of een aanval op Transvaal, daar de pun
ten van geschil door een commissie van ar
bitrage kunnen worden uitgemaakt.
Hij acht een oorlog een beleediging voor
den godsdienst en de beschaving.
In het slot zijner toespraak zeide. presi
dent Steyn God te bidden, dat Hij de leden
van den Raad de kracht moge geven, om be
sluiten te nemen, die niet alleen den vrede
en den voorspoed kunnen bevorderen, maar
ook in staat zijn om de veiligheid van den
Staat te beschermen.
Hij verzocht den Raad in geheime zitting
te gaan, om over deze zaken te beslissen.
Hiertoe werd door den Volksraad besloten.
Men verwacht dat de Volksraad heden tot
een bondgenootschap met Transvaal zal be
sluiten.
De Af rikaa nder-leden van het Kaapsche
Parlement, die met Kruger telegrammen
hebben gewisseld, hebben daarna deze motie
aangenomen„Deze vergadering heeft met
groote voldoening vernomen dait het Uit
voerend bewind van Transvaal de uitnoodi-
ging voor een gemengde commissie aangeno
men heeft. Zij vertrouwt dat die aanneming
zal voorkomen dat de vijandelijkheden uit
breken."
Het schijnt onjuist dat Kruger telegrafisch
koningin Victoria heeft verzocht ten gunste
van den vrede tusschenheide te komen. Reu-
ter's bureau te Londen althans heeft uit goe
de bron vernomen dat de Koningin geen te
legram van Oom Paul heeft ontvangen.
Vandaag is er waarschijnlijk ministerraad
te Londen.
fieunengde Mededeel In gen
De Czaar en de Czarina zijn gistermorgen
om 9 uur aan boord van de Poolster te
Kiel aangekomen. De bemanning van de
Duitsehe oorlogsschepen paradeerde in het
XXVIII.
Slot..
Het was een mooie lentemorgen, vioeg in
blei- Alles ademde geluk; de vogeltjes deden
blijde hun eerste lentezangen liooren, en de
leeuwerik steeg jubelend uit het versche gras
omhoog, dankbaar dat de lente weer m 't
land was. De bijen gonsden tusseheu de pas
ontloken bloemen en de met bloesems bela
den boomen, en de lucht was vol van heer
lijke geuren.
De natuur was verrukkelijk, hemel en aar
de genoten ervan, want is niet de groenende
leute het heerlijkste van alle jaargetijden,
omdat de koude treurige winter voorbij is ge
gaan.
Nergens scheen de zon zoo schitterend haar
stralen te werpen als op een zeker oud hee
renhuis, dat midden in het land stond. Zij
rustten op zijn met klimop begroeide schoor-
steenen, en op zijn goed onderhouden lanen
en mooien tuin, terwijl Vanda en Adrian
ervan genoten. Twee jaren waren voorbij ge
gaan sedert men hun vader in zijn eenzaam
graf gelegd liad, en voor de kinderen was die
tijd zeer gelukkig geweest.
Tom had' zijn voornemen te kennen gege
ven om beide kinderen aan te nemen, maar
Whanks wilde van die schikking niets we
ten, en eindelijk toen men hem had overge
haald twee kamers in het huis van mijnheer
en mevrouw Gurney te betrekken, werden de
zorg en de kosten van Adrian's opvoeding op
zijn'verlangen aan hem overgelaten.
Op dezen zonnigen Mehnorgen wandelden
broeder en zuster nog eens voor 't laatst in
een gdheel jaar samen rond. Adrian ging
naar Rome om de schilderkunst te bestudee-
rende droom van zijn jeugd zou nu wer
kelijkheid1 worden, en hij was even vol hoop
als de Meidag.
„Daar komen de anderen," zei Yanda, en
rij bleven aan de laan wachten.
want. Een talrijke mensclienmenigte was bij
de aankomst tegenwoordig.
Prinsen Heinnch van Pruisen en prins
Waldemar ontvingen het keizerlijk paar.
Dreyfus is gistermorgen half negen aange
komen te Carpenlras, waar hij bij zijn neef
Yalabrègue een tijdlang blijft. Zijn vrouw
heeft zich daar gisteravond bij hem gevoegd,
ilcn hoopt dat het zachte klimaat en de
piettigc ligging der villa van zijn bloedver
want hem veel goed zal doen.
In liet stadje is het bericht van Dreyfus"
aankomst zeer kalm opgenomen,
Carpentras is een stadje dicht bij Avig
non.
Do socialistische patriot Paulin Méry, af
gevaardigde voor Parijs, heeft aan president
Loubet geschreven dat hij er op rekent dat
nu aan Dreyfus, die „tweemaal geoordeeld
en tweemaal veroordeeld werd als varrader
van zijn land," gratie is geschonken, dezelfde
gunst de talrijke soldaten zal bereiken die
voor heel wat mindere vergrijpen zijn ver
oordeeld, maar die „noch millioenen noch
dagbladen noch advocaten der joodsche ben
de" tot hun verdediging hebben.
De „Siècle" opent een nationale en inter
nationale inschrijving voor een gedenkteeken
ter nagedachtenis van Scheurer-Kestner, den
„promotor" van de revisie van het proces-
Dreyfus.
In de „Figaro" worden brieven van den
overleden senator gepubliceerd over de zaak-
Dreyfus van September en October 1897,
toen Scheurer-Kestner besloot do revisie uit
te lokken.
De advocaten in het hoogverraadsproees te
Parijs vragen volledige toepassing der wet-
Constans op de instructie.
Guérin is gistermorgen naar het „Groot-
Westen" gebracht om de huiszoeking bij te
wonen.
Gebleken is dat er in het „fort" 10 Win-
c'iestcrkarabijnen met 7 schoten, 15 zes
loops-revolvers, 4500 patronen waren voorts
ploertendooders, stokken enz. in ruime sor
teering.
Te Le Creuznot is een algemeene werksta
king uitgehroken. Geen enkele werkman
kwam gisteren op de fabrieken. Er zijn troe
pen aangekomen; maar tot nu toe is liet
i-ustig gebleven.
Te St. Etienne is een algemeene mijnwer
kersstaking afgekondigd. Ongeveer 2500 ar
beiders staken.
Het „Neue Freie Tageblatt" verneemt uit
Luzern dat kolonel Schneider, de gewezen
Oostenrijksche militaire-attaché te Parijs,
niet ernstig riek is, zooals beweerd werd.
Anderzijds zegt men dat Schneider geduel
leerd heeft met generaal Roget, die te Ren-
nes zijn woorden in twijfel heeft getrokken.
Schneider zou ernstig gewond zijn.
Keizer Frans Jozef heeft do feesten ter
eere van Andreas Hofer, don Tiroler patriot,
bijgewoond.
Morgen zal het keizerlijk decreet waarbij
krachtens art. 14 der grondwet het Vergelijk
Zij vormden een vreemde groep. De groo
te, slanke figuur- van Vanda, de vurig© ruste-
looze jonge man, de plompe grijze WÖianks,
en de glimlachende Tom en zijn vrouw, allen
waren bij elkaar om Adrian's laatsten dag
thuis zeer aangenaam te doen zijn.
Na veel zorgen bekroonde het geluk ten
laatste hun leven, en ieder voelde zich op
dien lentedag tot dankbaarheid gestemd.
De kleine groep uit de laan verdwijnt uit
het gericht; lente en zomer zijn voorbij ge
gaan, door meerdere gevolgd, totdat het weer
Mei is. Het oude huis is vandaag vroolijk
genoegmenschen loopen af en aan, de klok
ken van den met mos begroeiden toren lui
den, en do dorpsbewoners staan in kleine
troepjes in afwachting van de bruid.
Vanda Castelli heeft haar leven toever
trouwd aan de zorg van James Herepath, en
haar broer, Adrian Castelli, de groote artist,
de afgod van vorst en volk, is uit Rome ge
komen om haar geluk te wensdhen.
En zoo verliet zij het huis, dat haar jaren
gehuisvest had. en begon met haar dienst
bode Sally, die men nu den naam van Sara
gegeven had, een nieuw leven, met een lief
hebbend echtgenoot aan haar zijde.
Whanks ging na> Vanda's huwelijk naar
Amerika, maar alvorens te vertrekken, ver
telde hij Tom heb geheim, van rijn leven.
„De man die uw leven en dat van miss
Leila verwoest heeft, Herhert Clifford, was
mijn broer. Om zijn misdaad.' goed te maken,
heb ik mijn leven gewijd aan hen die rij ach
terliet. Dat is nu niet meer noodig, ik ga
dus heen, ik heb gedaan wat ik kon."
En zoo valt het gordijn achter hen die ge
leden en gezondigd hébben en gestorven zijn,
en lien die bleven leven, om het te genieten.
Hier moeten wij hen verlaten.