I.
53"e Jaargang.
Woensdag 27 September 1899,
Ticeede Blad.
let 16*1 van H. 1. ie Kornp
No. 10048.
DE LIFT.
M
re-
margaretha von oertzen.
-ïi
■\mê
Igingvan
're «lagen
innende
nfladefi,
-! te we;,
«gekend
14 dagen
kor des
Melbare
f 2
mk.
a
lichten,
- geil
SCHIEDAMSCHE COURANT
2000
kala
nderen
a 5/8,
Mei,
36%
Ma.
SOi/j
ir.
4mst.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaar dingen 11. 4.25. Franco
per post 11- 4.65.
prijs per weekVoor Schiedam en Vlaar dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan bet bureau bezorgd zijn.
Bureau: Boterstraat 06.
Prijs der Advertentiën: van 17 regels 90 centsiedere regel
meer 12 Va cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Teleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Aio. 123.
aan do Havenwerken en Handelsinrlelitingen
te Rotterdam.
Hl.
|Z6»,
Rl.
Me
Vervolg.)
Daarna werd de vaartocht voortgezet naar
de m aanleg zijnde Maashaven, wier mon-
reedb gereed is, en waar zich een twee
tal tcieepswerven bevinden. Deze haven, wel
ke bijna 10 millioen kost tengevolge ook van
onteigening en inpoldering, wordt bijna
driemaal zoo groot als d© Rijnhaven.
Al voortstoomende was men. ter hoogte
van Charlois gekomen en do Dokhaven ge
naderd, waar de drie drijvende droogdokken
der vemeento tusschea zware ducdalven ge
meerd. liggen. Het baikemsohip Argus be
vond zich juist in het middelste dok. De di
recteuren der gemeentewerken^ en handelsin-
richtmgen gaven. H. H. AL M. uitlegging
omtrent het in- en uitbrengen van schepen,
ten emde beschadiging van het schip ouder
de waterlijn te kunnen constateeren, of het
♦schip geheel met een nieuwe verflaag te kun-
'nen bedekken, zooals telkenmale met de Ja-
vabooten geschiedt.
Da helwitte daken en tanks der petroleum-
etablissementen hadden reeds op grooten af
stand de aandacht getrokken. Verschillend©
maatschappijen, zooals de American Petro-
buni Company, de Deutsch Asnerikanische
Geselschaft, Pakhuismeesteiren en anderen
benandelen daar ver buiten het stadsgewoel
hun gevaarlijke vloeistoffen. Breed© dijken
omvatten d'e opslagplaatsen om bij een even-
tueele ramp de brandende petroleum op haar
■eigen terrein te houden. Tankschepen bren
gen dg petroleum mt hun pompen in do
tanks aan den wal, waaruit zij later naar be
hoefte in fusten worden getapt voor den
groot- en kleinhandel.
Ter hoogte van de Ruige Plaat voor Delfs
toven wendde de flottille den steven en -werd
langs de schepen aan d'e boeien heenge-
stoomd. Zocdr» de koninklijke boot nl. boei
15 gepasseerd was, had. ook de -flottille zich
weder achter haar in beweging gesteld.
Tusschen de boeien 2318 en 2916 door
'weid! de tocht langs den rechter Maasoever
cl langs Westerkade, Willemskade en
Boompjes voortgezet en om het opleidings
schip heen teruggekeerd'. Op hot opleidings
schip werd door de jeugdige koopvaarders
geparadeerd en gejoeld.
Hot einddoel was thans het terrein van de
Ksderlandsch Amerikaansche Stoomvaart-
IMaatschappij.
Terwijl de koninklijke boot daar landde,
doomde de flottille achter de „Havendienst
;II" zoover door tot de achterste schepen
DOOR
Ben hotelkamer. Vier tulpvormige lam-
ipea verspreiden schel licht. De pijpen van
JKfc verwarmingstoestel snorren. Olijfgroene
sfuweelen portieres met rose pluche afgezet.
Pen Meed met groote bloemen. Een dozijn
stijve heldere handdoeken en een groote hoe
veelheid overtollige waterglazen. Uit de an
dere kamer, waarvan de deur op een kier
staat, komt een zonderling geluid, als van
jKinaod die zacht fluit, dan, lacht, dan weer
fluit
«Bh," zei de mijnheer Von Losz tot zijn
Prauw, „wat zeg jij er van?"
«De vind het schandelijk duur, maar wij
soeten den jongen toch het pleizier doen.
belooning."
«Omdat hij op ach t-en-twi n fci gj arigen leef-
J' assessor is gewordenLachte mijnheer
'en Losz boos.
«Om hem daarmee te felicdteeren, moeten
i'l natuurlijk in de residentie komen, de on-
"gd brengt ons in het duurste hotel en
2? nu wij zijn wat moois begonnen 1"
>Hebt gij nog niets gemerkt?"
mevrouw Von Losz kleurde sterk, en viel
f ten stoel neer.
110611j°kte rij. „Wat zou ik mer-
"^P'jKurt ons afhaalde, vermeed zij het
Mtelijk om hem aan te zien zij vond
"agage-biljet niet liet haar parapluie
«au en pakte Hans bij do hand. Ik hoorde
®\«aa!" roepen."
Mijnheer Von Losz ging naar de deur, die
!'it. an^ere' kamer uitkwam, en trok haar
een goede jongen. Maar Marie
,gt hij niet, X>at nooit.
'.•Maar lieve Losz
«an. dat zeg ik jeals hier iets gebeuren
tn '"'a S vanavond nog weg. Dus wij moe-
v®hinderen dat er iets gebeurt, Waa
ls 5!"ön3 bezoekt, moet er altijd een
°os beiden tegenwoordig zijn. Aan tafel
dwars van de Rijnhaven waren, gekomen,
waarna de linies ontbonden werden.
Gedurende den boottocht was, ook weder
met het oog op het plan om de rivier aan H.
M. zooveel mogelijk in haar dagelijksch kleed
te laten zien, de vaart op de rivier zooveel
niogelijk vrij gelaten. Alleen op die oogen-
bkkkea dat de koninklijke boot zich voor een
of andere haven, bevond, moest door de sche
pen een oogenblik halt gehouden worden.
Dank de goede regeling der havenpolitie liep
alles in de beste orde af.
Aan het terrein van de Nederlandse!]
Amerikaansche stoomvaartmaatschappij was
ten einde H. H. M. M. heb debarqueeren ge-
makelijk te maken van weg© de maatschap
pij een ponton gebouwd. Op het terrein wa
ren de betrekkingen van het personeel en de
equipage der maatschappij en haie opgesteld.
Daar had eerst door den burgemeester de
voorstelling plaats van de drie directeuren
der Maatschappij, d'e heeren J. V. Wierdsma,
jhr. Otto Reuchhn en W. H. van don Toom
Wzn., alsmede van den president-commissa
ris, den heel' mr. M. Mees, die daarna op zijn
beurt de commissarissen der Maatschappij
aan *H. H. Al. Al. voorstelde,
Na deze plichtplegingen werd de wande
ling voortgezet naar het middenterrein.
Langs dien geheelen weg stonden ook weder
do betrekkingen van het personeel als
mede hun kinderen geschaard die allen bloe
men in de hand hielden.
Het gold thans in hoofdzaak een bezoek
te brengen aan de Statendam, het in het
vorig jaar in de vaart gebrachte reusachtige
zeekasteel dab zoowel wat ziju omvang ais
zijn inwendigen bouw betreft, de bewonde
ring wekt van ieder die in de gelegenheid is
hem te bezichtigen. We herinneren slechts
dab het schip een lengte heeft van 532 voet
of 162 Aleter, een breedte van 59voet of
18.2 Aleter, en een holte van 43 voet of 13
Meter. Het schip weegt niet minder dan
7,500,000 K.G.het heeft een tonneninhoud
van 29715 kub. M., een totaal-inhoud voor
lading van 14384 kub. Al., heeft kolenhok
ken voor 1,600,000 K.G. kolen, een water
tank voor 1,500,000 liter en een waterballast-
tank in dubbelen bodem van 1,680,000 liter.
Er is ruimte voor 200 le, 150 2& en 1200
3e klasse passagiers. Do bemanning bestaat
uit 166 koppen, het aantal sloepen be
draagt 18.
Wat de veiligheidsmaatregelen betreft, be
vinden zich aan boord 48 brandkraneu, 2
handpompen, 5 stoompompen, 6 exfcincteurs
en 2000 reddinggordels.
Deze enkelo cijfers zijn zeker voldoende om
een denkbeeld te geven van dit sehoone reus
achtige schip.
Op het middenterrein waar het personeel
der Alaatschappij was opgesteld, nu was een
plateau geplaatst vanwaar af een fraai© val
reep H. H. Al. AL op gemakkelijke wijze ge
legenheid gaf zich aan boord van de Sta-
moet hij naast jou zitten en op de wandelin
gen jou vergezellen. En wanneer hij in den
dierentuin plotseling Marie de kangoeroes
wil laten zien, dan ga jij mee en gaat niet
bij hen vandaan. Hoor je hem aankomen,
dan kom je dadelijk te voorschijn, al ben je
ook in je ochtendjapon. Heb je mij nu goed
begrepen, moeder, ja?"
„Zeker," sprak mevrouw Von Losz be
droefd. „Je wilt een gedresseeirden draak van
mij maken!"
„Neen, wel een leeuwin, die haar jongen
bewaakt."
„Wat moet er dan van Hans worden, daar
ik ook op moet passen
„Huil nu maar niet, mijn. lief vrouwtje!"
troostte de heer Von Losz.
„Hans is in zijn beste jongensjaren die
zal zich wel amuseeren. Wij moeten hem be
zigheid geven, dat is de hoofdzaak bij dé op
voeding. En wil ik je nu eens wat zeggen?
Nu zullen wij ons eens wat lekkers laten ha
len. Beneden in die groote zaal mot die nie-
renvörzarnoliug van keil ners, kost het zoc ge
naamde couvert drie mark. Maar zoo dom
ziju wij niet. NeenWij koopen ons stilletjes
een heek-boel lekkers, sluiten de deur dicht
en drinken er cien wijn bij op dien wij nog
van de reis hebben overgehouden. Hans!"
De deur ging open, en de zoon van het
echtpaar vloog gedienstig binnen.
„Hans," sprak mijnheer Von Losz, „jij
hebt jonge boenen en daarbij zal het je vol
strekt niet hinderen als je eenige kleine pak
jes krijgt te dragen. Loop eons vlug de straat
op, ga ergens in een winkel hier heb je
geld en breng ons iets te eten meeAlaar
zoo, dat men het in het hotel niet merkt
„Wat moet het zijn, papa?" vroeg Hans
verheugd.
„Nu, zie maar eens wat je krijgen kunt.
Breng mee, wat je wil. En roep je zuster
hier! Wat doet zij?"
„Zij huilt."
„Wat doet rij
„Zij huilt, omdat zij een arm verlaten
schepsd is, de wereld een Woestijn en
„Voor den duivel!" schreeuwde de heer
Von Lose.
„En dat Kurt haar zelf haar reistasehje
t e n d a m te begeven. Deze valreep leidde
naar het hoofddek. Aldaar werd de kapitein
van de Statendam, kapt. Bonger, tevens
de oudste kapitein der Maatschappij, als
mede buitengewoon oudste luitenant 1© kl.
van de Kon, Ned. Al a ri nere serve, aan H. H.
AL M. voorgesteld
Twee zoontjes van kapt. Bonjer boden den
Koninginnen bloemen aan met linten in de
Nassaukleuresn.
Alsnu werd met de wandeling over heb
schip een aanvang gemaakt. Do stoet nam
eerst haar weg langs het hoofddekhuis, waar
langs de equipage met do officieren was op
gesteld. De weg leidde voorts naar het tus-
sehemdek waar de hutten der derde klasse in
oogenschouw werden genomen en waar eeni
ge tafels gedekt standen om de Koninginnen
een denkbeeld te geven van de behandeling
der derde klasse passagiers aan boord'. Ook
in het volkslogies werd een kijkje genomen,
dafc op dit schip veel beter is dan op ander©,
on welke verbetering de Maatschappij ook op
haar andere sohepen zal invoeren.
Langs den dienstgang werden achtereen
volgens in oogenschouw genomen de hutten
der machinisten, de keuken der 3e klasse
enz. Zoo naderde men de laadruimte, waar
een van die reuzen-elevators, tegenwoordig
bij de maatschappij in gebruik, m werking
werd gesteld.
Langs de hutten der 2e klasse-passagiers
werd dé tweede klasse-kajuit bereikt, waar
de tafels gedekt stonden, hetgeen een pretti-
gen indruk maakte. Thans werden de Konin
ginnen weder uitgenoodiigd naar boven te
gaan en werden daar de eerste klasse-boven-
liutten bezichtigd, alsmede de eerste Hasse
salon waar eveneens de tafels gedekt waren.
Hadden H. H. Al, H. reeds herhaaldelijk
haar goedkeuring en bewondering te kennen
gegeven over de keurige inrichting van het
schip, dg eerste klasse-salon, -rooksalon, -bi
bliotheek enz. met hun kostbare zolder- en
wandversieringen van gebrand en gekleurd'
glas, geschilderde tegels, prachtvol beeld
houwwerk, overtroffen zelfs Hr. Als. verwach
tingen.
Die zoo iets nooit gezien heeft, kan zich
dan ook geen denkbeeld vormen van de
pracht en weelde welke daar ten toon ge
spreid wordt. De firma Alutters Zn. te
'sHage, die al dat schoons geleverd heeft,
brengen, wij bij deze gaarne onze hulde.
H. AI. liet zich den beer Mutters voorstel
len.
Alsnu werd de tocht voortgezet naar het
sloependék en do brug. Van dat punt bewon-
werden H. H. AL AL andermaal met veel be
langstelling het eenig-schoone panorama der
stad en haar rivier.
Op het sloependek stond die equipage aan
getreden ter uitvoering van een sloepeuma-
noouvre. Op een teeken dat H. Al. verzocht
werd te geven, werden in een oogwenk allo
booten gestreken en die aan stuurboord te-
Ijet dragen en zich in het geheel niet om
haar bekommerd heeft 1"
„Zoo zoo!" sprak mijnheer Von Losz
langzaam.
„Het is good. Nu begrijp ik, wie c6© ka
meel in de woestijn is stil, daar komt zij
aan."
Hans vloog met veel lawaai do kamer uit,
terwijl Alarie door een andere deur binnen
kwam bijna gelijk met neef Kurt, den
nieuwen assessor."
„AVat zet jij voor een gezicht, Kurt
vroeg mijnheer Von Losz.
„Ik heb mij heb ongenoegen van mijn
nicht op mijn hals gehaald," zeide Kurt
scherp. „Zij wil mij geen hand geven."
„Onzinbromde mijnheer Von Losz.
„Ik was zoo dwaas, mij als een kind op
dit wederzien te verheugen,ging Kurt
voort. „Alaar alleen voor kinderen zijn her
inneringen heilig.
Alarie 'zweeg nog altijd.
Zij kon haar tranen bijna niet inhouden.
Ivurt ging in den eenen hoek van de kamer
zitten en Alarie in den anderen.
„Je hebt geen recht om zoo te spreken,"
zeide zij eindelijk.
Mijnheer Von Losz, met de handen in den
zak, floot zacht en zocht den blik van zijn
vrouw.
„Geen reolib neen," fluisterde Kurt. „Ik
wou, dlat ik nooit het examen gedaan had,
en ik in Amerika zat."
„Wat heeft je zoo ontstemd vroeg Marie.
„Dat zal ik je wel eens vertellen maar
nu niet."
„Aiha!" dacht mijnheer Von Losz. En hij
keek rijn vrouw aan, alsof hij zeggen wild©
„Zie je wel?"
„Ik kan je tob mijn spijt vanavond niet
op wat fijns onthalen, beste Kurt, ons sou
per zal zoo eenvoudig mogelijk zijn en alleen
bestaan uit wat koud vleesch met portwijn.
Marie, haal den portwijn even! En daar is
Hans ook."
„Heb je een kurketreikker bij je?" vroeg
Alarie met afgewend gelaat.
„Neen!" sprak hij gedempt, en draaide
zich op de hielen om,
HarJ haalde onderwijl in alle vroolijkheid
vens te water gebracht, welke manoeuvres
uitmuntend van stapel liepen. Op dit dek
waren tevens alle reddingsmiddelen welke
rich aan boord bevinden, geetaleerd, hetgeen
een goed donkbeeld gaf van d'e voorzorgen
door de maatschappij genomen.
Nog een ander interessant schouwspel
wachtte d© Koninginnen. Dwars voor de
Statendam lagen op de rivier de red
dingsbooten uit Bridle, Alaassluis, Helle-
voetsluis en de stoomreddingsboob van Hoek
van Holland, die tlian3 voor H. H. AI. M.
paradeerden. Het bestuur der reddingmaab-
schappij kwam aan boord vau de Stat e n-
d a ni en werd daar aan zijn liooge Bescherm
vrouwen voorgesteld.
Nadat ook nog de afdteelingschefs der maat
schappij aan H. H. Al. Al. waren voorgesteld,
werd in de damessalon een oogenblik rust
genomen en thee gediend.
Inmiddels was liet tijdstip van vertrek we
der genaderd. Nadat H. H. Al. AI. nog her
haaldelijk haar bewondering over het sehoo
ne schip en haar dank voor de hartelijke ont
vangst hadden betuigd, verlieten zij langs
den valreep weder de Statendam om
rich door do smaakvol versierde hoofdingang
naar het daar wachtende rijtuig te begeven.
Ten 5-1 ure namen H. H. Al. Al. woder in
de rijtuigen plaats, ten emde de rijtoer door
Charlois en Katendrechb te ondernemen.
Daarbij werden gevolgd d© Rijnhaven NZ.,
de Parallelweg, de Rijnhaven ZZ, do Veer-
laan, de Katendrechtsehe laan, d'e Katen-
dreschen dijk, de Groudlieereudijk, de Kaats
baan, Kerksingel, Gouwstraat, Lage Katen
drechtsehe dijk, Dordteche straatweg, Tol-
kuisstraat, Smalle Hilledijk, Hillelaan, Pa
rallelweg, Stieltjesstraat, Koninginnebrug,
Van der Takstraat, Willemsbrug, Bolwerk,
Koningsbrug en Oosterkade naar het Maas
station.
Tal van verrassingen waren EL H. Al. AI.
nog op den langen tocht bereid.
Aan den Ka ten drech tschen dijk waren in
een dubbele haag met hun vaandels opgesteld
een aantal vereenigingen uit Charlois en Ka-
ton drecht, alsde inuriekvereeniging Cres
cendo, de kolenbootwerkersvereeniging Hulp
in nood, de scheepmakersvereeniging Ophoop
van Eendracht, de werkliedenvereeuiging
Door ons voor ons, en Patrimonium afd.
Charlois.
Vooraf had'don deze vereenigingen een wan
deltocht gemaakt door dat deel der gemeente
en daardoor bijgedragen tot verhooging van
de feestelijke stemming onder de bevolking,
die langs den geheelen weg geschaard, H. H.
Al. AL allerhartelijkst toejuichte.
Langs den Lagen Katendrechtschen dijk
en eveneens voor de verschillende scholen
waren de schoolkindleren uit Charlois opge
steld, die de Koningin een lied toezongen en
bouquetten aanboden, die met vriendelijke
dankbetuiging aanvaard werden. Overal had
den de dorpsbewoners versieringen aange-
oen dozijn kleine pakjes uit zijn zak. De in
houd bestand uittwee groote ingemaakte
augurken, een zure haring met uien, een ge
rooide bot, een dozijn sprot en. een stuk Hol-
innusehe kaas.
„Wat heb je daar?" stotterde de vader
verschrikt. „Waar is het vleesch V'
„Allemaal lekkers, papa! Gij Jiöbfc toch ge
zegd, ik zou wat lekkers meebrengen
„Én het brood 1"
„Brood? brood ik heb geen brood!" zei
Hans schouderophalend.. „Ik eet het alle
maal zonder brood."
„Groote deugniet!" bromde de vader.
„Alaar daar is nu niets aan te doen. Kom
kinderen er is genoeg, eet en laat ons
vroolijk zijn!"
Allen schoven de stoelen bij de tafel en
begonnen uit do papieren te smullen.
„Als dit mijnheer Behmeke zag!" sprak
Hans droomerig, en de gedachte aan dezen
candidaat deed Kurt even glimlachen. Bij
deze herinnering werd hij eenigszins treurig
gestemd.
„De oude tijden, Alarie1" zeide hij zacht.
Zij zag hem aan. „Als ieh wiederkam
als ick wiederkam war alles leer..."
Kurt zette haastig rijn glas aan de lippen.
„Is er nog wat, Hnderen 1" zeide mijnheer
Von Losz.
„Alles leegzeide Hans en keerde de pa
pieren om. „Alarie heeft het al gezegd
hebt u niets géhoord?"
Alarie werd vuurrood, mijnheer Von Losz
zuchtte. „Zoo kmEigenlijk heb ik nu eerst
honger en dorst gekregen Schandelijken
dorst. Ik ga nog eens uit en eet eigens een
biefstuk met gebakken aardappelen."
„Ja, papa, dat moet u doen!" riep ALarie
haastig.
„Ja, oom, doe dat maar
„Ja, en Kurt mija jougen, jij gaat met mij
mee. Niet waar?"
„Dab spreekt vanzelf, beste oom!" stamel
de Kurt verschrikt.
„Dab spreekt
„Vanzelf," eindigde mijnheer Von Losz.
„Vooruit daa maar, dé dames willen een
beetje uitrusten. Hans, ondeugende rakkert,
wat is dat nu weer?"
bracht. Er heerschto een -echte feeststemming.
En zoo was dan het uur van afscheid we
der aangebroken. Aan het Alaasstation deedi
thans een afdeeling mariniers als eerewacht
dienst.
H. H. Al. M. werd verwelkomd met het
spelen der volkshderen door pijpers en tam
boers, waarna de schuttenj-nmriek met het
Wilhelmus inviel.
H. H. M. M. onderhielden rich in het sa
lon nog eenige oogeriblikken met da ver
schillende autoriteiten en waren onuitputte
lijk in haar lof over al hetgeen rij hadden
mogen aanschouwen e®. de hartelijke ont
vangst Haar weder door de Rotterdamscho
burgerij bereid.
Ook de hoofdcommissaris van politie, de
heer W. Voormolen, had hier de hulde van H.
H. Al. AL weder in ontvangst te nemen voor
de uitstekende wijze waarop de goede orde
gedurende den geheelen tocht "door de politie
was gehandhaafd, een deel van welken dank
hij zeker gaarne met ons zal willen overbren
gen aan het publiek dat bij de betuiging van.
zijn hartelijke sympathie voor de geliefdie
Vorstinnen zoo krachtig medewerkte om
alles in de beste orde te doen geschieden.
Onder het spelen der vollsliedereai zette
de trein zich in beweging, welke muziek bijna
overstemd werd door de daverende hoerahs
welke op dab oogenblik door allen, die bij het
vertrek tegenwoordig waren, werden aange
heven.
Aloge Rotterdam nog menigmaal de eer go-
nieten H. H. AL M, in haar midden te ont
vangen Dat is zeker de innigste wemsoh van
do gansche Rotterdamsche burgerij.
Op de rivier.
Van onsen particulieren correspondent.)
Het viel mee. 's Alorgens was de lucht zoo
dik, en die uit het Noordien kwamen, van
Den Haag en hooger op nog, spraken van re
gen. Alaar te Rotterdam was heb droog ge
bleven. „Rotterdam boft weer," zei men. Wèl
dreigde de lucht: telkens weer kwamen da
donkere ballen wolken aanrollen van heb wes
ten, zwartig en paarsig grauw, met heerlijke
lichtranden als de zon nu en dan een ope
ning sclieurde in de sombere massa. En als
dat gebeurde, dan leek alles vriendelijker en
mooier; dan was 't of de vlaggen er, vanen
broeder uitwoeien en lustiger klapperden. Eu
om elf, twaalf uur, deed die zon een krachtige
poging, en met wijden zwaai gooide ze de
wolken ver weg, en blauw, zacht blauw was
de hemel, toen de Koningin buiten het sta
tion trad, ontvangeu door een spontane
geestdrift die niet wilde luwen.
'tWeer hield rich goed, onder den tocht
door de stad, langs die Boompjes waar een
gouden neb lag over flitsend-groen water,
over dë eilanden aan de overzijde.
En overal de stad aan den arbeid, overal
leven en beweging, drukte en verbier, die düi-
Het was plotseling donker geworden.
Hans had heb electrische licht uitgedraaid.
„Wil je dadelijk weer licht maken, on
deugd
„Br kan den knop niet vinden, papa!"
Na eenige minuten vond hij hem, en alles
werd weer door het schelle licht uit de vier
tulpen beschenen. Kurt was zeer bleek, en.
stond naast Alarie, wier haar aan één
kant een beetje verward was - het zag er
uit of zij op een kussen had gelegen.
„Goeden nacht!" zeide Kurt met een
eigenaardige stem.
„Goeden nacht slaap wél!"
„Ja, slaap wel!" riep mijnheer Von Loss
door de deur. „En wacht niet op mij
„O, Alarie," Haagde mevrouw Von Losz,
„wat voel ik mij akelig, dat is de schuld van
dat eten wat Hans meegebracht heeft
alles was zoo zuur en zout neen, Marie,
raak mij om 'shemelswil niet aan laat mijl
ritten waar ik zit, of er gebeurt een onge
luk' Spreek het woord thee en cognac niet
uitKom niet in mijn nabijheid
„Alama, mama!" zeide Marie verschrikt,
„wilt gij niet liever naar beu gaan?"
„Wees stil! Beweeg jo niet!"
„Hebt gij maagpijn, mama?" vroeg Hans
ondeugend, „of hebt gij een gevoel, alsof
„Zwijg!" beval mama met doffe stem, „Bé-
stel mij een flesch spuitwater maar vlug 1"
Hans ging en bestelde een flesch.
„Zoo!" hijgde mevrouw Von Losz. „En
nu, Marie, help mij naar bed!"
Al vroeg in den morgen zat Alarie in de
kleine hotelkamer en droomde. Haar blik
zweefde over de vreemde, door de zon besche
nen daken daarbuiten, haar oor hoorde
vreemde stemmen een beetje heimwee
voelde zij, heimwee naar het stille huis op
het land en naar een weerspannig mensch,
die toch liier was heimwee naar den ouden
en naar een zaligen nieuwen tijd.
„Alarie, daar is Kurt!" schreeuwde Hans
en stootte de deur open. Een gevoel van
vreugde kwam over de bride jonge inenschen.
AlleenZij waren alleen. Kurt zag om rich,
heen, zette ziju hoed: af en schoof een stoel
bij. EBj deed dit alles met een overgroot
pleizier. (Slot volpt.)
1 u
