53"c Jaargang.
Zaterdag 28 October 1899.
Eerste Blacl
No. 10075.
Maar een mensch!
BUITENLAND.
êtó,
30I-
rte
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dragelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureac Boterstraat 68.
'M-l'Hlill
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90; iedere recel
meer VI'-'2 cents. Reclames 30 cents per regel. Grootc letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Jsleine acLr.ertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 27 Oct. '99.
Be oorlog.
Een waarschuwing.
Wij moeten vandaag beginnen met een
waarschuwing. Herhaaldelijk worden er
doer een Rotterdamsch blad', dat liet wel
eens meer met de waarbei-i op een akkoord
je gooit, berichten over deu oorlog de we
reld ingezonden, die totaal bezijden de
waarheid zijn, waarvoor althans elk gege
ven ontbreekt. Zoo deed het gisteren velen
gelooven dat de Boei*en de St. Lucia-baai
hadden bezet Daarvan is niet het minste
hekend; de naam der baai is zelfs in geen-
telegram genoemd.
Men zij dus voorzichtig met dergelijke be
richten, en overtuige zieh eerst van hetgeen
bladen die niet op sensatie werken, der
waarheid getrouw, mededeeleu.
Engelsche berichten.
De Engelsche regeering speelt, onzes in
ziens, hoog spel. Er is een geest van impe
rialisme, van jingoisme in het Engelsche
volk gevaren, maar met dat al is het nog
steeds het volk dat van oudsher zijn rech
ten en vrijheden liet vastleggen in char
ters, clat nooit van één recht afstand heeft
gedaan en koningsbloed geen te duren prijs
achtte voor de beveiliging der oude rechten.
Nog is het de natie die ons en de geheele
wereld schonk grondwet en ministerieele
verantwoordelijkheid. Het Engelsche volk
is paramount poirer in den Staat.
En dat zelfde volk, al heeft het zich een
roes gedronken van bedwelmend imperialis
me, zou zich laten misleiden door de minis
ters, zou zich overwinningen op de mouw
laten spelden die later blijken meer van ne
derlagen dan van triomfen weg te hebben
De Britschc regcering oefent een scherpe
censuur op alle uit Zuid-Afrika komende
berichtenaan de Engelsche pers zij de
zorg gelaten voor een contra-eensuur op do
smakelijke schoteltjes die het legerbestuur
in de offieieele keuken van op zich zelf
vaak weinig animeerend materiaal weet te
fabriceeren. Er zijn al bladen wij noe
men de „Daily Chronicle" en de „West-
minster Gazette" die met een hartig
„Dank je wel" den ministericelen schotel
van zieh afschuiven en boven de regeerings-
pastei de voorkeur geven aan roggebrood
metspek, waarbij men weet wat men krijgt,
al ligt het wel wat zwaar op de maag.
Chamberlain moge er kalm en gerust on
der blijven ai slingert Patrick O'Brien hom
het welverdiende verwijt in het gezicht dat
zijn. hand evenzeer met bloed bevlekt is als
die van den ergsten misdadiger, de
«taatssecretaris van koloniën hoede zieh
voor de woede van het volk, wanneer het
bemerkt dat men het om den tuin leidt.
Engeland's geschiedenis in verschillende cri-
tieke tijden is een waarschuwing voor de re
geering.
DOQE
no,
nst,
[of-
vel,
IDA BOY-ED.
23)
Martha, de aanstaande van Reinald, had
erg tegen de ontmoeting met haar mooie
aanstaande schoonzuster opgezien, van
"wie de Mühlauei-s en de officieren zei
den, dat zij ongenaakbaar trotsch en akelig
verstandig was. Nu hield Sabine het blon
de, frissche meisje in haar armen geklemd,
kuste haar op de wangen on zeide toen den
beelen dag nog vele goede, lieve woorden
tegen haar. Martha was gelukkig en droeg
van. dit uur af een. letterlijke vereering aan
de zuster van haar aanstaande toe. Met va
der Yoigtstedt, een vroolij'k inan van zes en
veertig jaren, eoquetteerde Sabine letter
lijk, zoodab deze meer dan eens waar
derend „Drommels! dat is een aardig wijf
je!" dacht. Mevrouw Voigtstcdt was het
vroeg oud geworden evenbeeld van. haar
Martha; maar toch geleek haar kleine, dik
ke gestalte nog sprekend op die van haar
dochter. Alleen om haar lichtblauwe oogen
vertoonden zich reeds vele rimpels, en een
bittere trek strekte zich van het st-ompe
reusje bot aan de dikke lippen uit.
Men zeide, dat Mijnheer Voigtstcdt aan
zijn. vrouw veel reden tot jaloezie gaf. In al
len gevalle jiad hij een plompe manier, er
®ver te schertsen, dat vrouwen niet meer
deugden, als zij haar eerste jeugd achter
j6?, hadden. Sabine vond nu herhaal
delijk een sprekende gelijkenis tusschen de
®°oder, die er nog jeugdig, en de dochter,
die er al ouwelijk uitzag, hetgeen Mevrouw
'Mgtetedt graag wilde hooren.
Met Martha's kleine, half volwassen zus-
N a t al.
Terwijl de eerste berichten over de ge
beurtenissen in Natal blijkbaar de waar
heid ontwricht hebben, hooren wij, nu de
waarheid door den wand van tendentieus
gefantaseer begint te sijpelen, bijna niets
meer. Maar wat er komt, versterkt voortdu
rend de meening dat liet succes in Natal
voorloopig aan de zijde der Boeren, niet aan
die der Engekchen is.
Allereerst het eerste gevecht, van Vrij
dag 20 October, bij Dundee. Het is onwaar
dat de Engelsehen vijf kanonnen der Boe
ren hebben veroverd; uit Transvaalsche en
Engelsche berichten blijkt dat, en het tele
gram uit Pretoria via Lorenco Marquez
zegt dat integendeel de Boeren op de E11-
geisehen een maxini-kanon hebben veroverd.
Indien de Engelsclien hier- dus eenig succes
hebben gehad, dan mag het toch wel een
zeer twijfelachtige overwinning heeten.
Duidelijk blijkt dit uit het Engelsche te
legram uit Glencoe van den 23stem Het
zegt, dat de Engelsclien, na de overwinning
op Vrijdag, meenden voor enkele dagen van
dm vijand bevrijd te zijn, maar weldra za
gen zij, dat zij zich daarin volmaakt hadden
vergist.
Inderdaad, reeds den volgenden dag viel
de hoofdmacht onder Joubert hen op het
lijf en dwong de Engelsclien Dundee te ver
laten met affitrrlatuiff der (/eirundni. Im
mers, het bericht dat generaal Symons
die toch aan zijn wonden bezweken is
overleden was, i= door Joubert aan generaal
White gezonden.
Het verlaten der stad, zonder de gewon
den te kunnen meevoeren, gelijkt meer op
een vlucht dan op een terugtocht om tacti
sche redenen.
Evenzoo is 't met het gevecht bij Elands
laagte. Berichten van Transvaalsche zijde
brengen de ontzaglijke verhezen der Boeren
Lenig op 10(1 dooden en gewonden, toch nog
een respectabel cijfermaar heel wat lager
dan de overdreven Engelsche berichten. Dat
White geen voordeel heeft getrokken van
deze „overwinning", maar op Ladysmith
terug moest gaan, pleit voor het vermoeden
dat ook hier, als bij Dundee Hill, liet effect
zeer gering was.
En het vermiste escadron huzaren Men
leze hierover als over andere wapenfeiten
dc meening van onzen Engelsclien corres
pondent in ons Tweede Blad van hedc-n. Zo-
ker is het thans dat dit escadron door
een zijner oud-officieren op vermoedelijk 84,
minstens CO man geschat met al zijn of
ficieren door de Boeren is gevangen geno-
en.
Nog erger is het met den terugtocht van
Yule op Ladysmith en White's poging om
hem de hand te reiken. Veilig mag men
aannemen dat White daar aanvankelijk on
danks de „overwinning" aan de Modder
spruit en hij Rietfontein niet is geslaagd.
Er is ook een bericht, dat Yule reeds te
Ladysmith was, toen White daar van ltiet-
fontein terugkeerde Trouwens in dit ge
vecht zijn ook weder de verliezen der En
gelsclien zwaar geweest: over de honderd
iian dooden en gewonden.
Zelfs zouden de Boeren maar 9 dooden en
gewonden hebben gehad, terwijl de Engel
sclien 100 man aan dooden en gewonden
ter en haar broer, een langen slungel, die ten
gevolge van zijn onhandigheid anderen al
door stootte en trapte, praatte zij alleraar
digst.
Zij huichelde niet. Het was haar een be
hoefte des harten, haar broeder geluikkig te
maken, aan allen genoegen te versohaffen.
Haar ziel was als bevleugeld. En terwijl
zij met deze vreemde, ach, haar zoo wild
vreemde menschen intiem lachte en praatte,
zag zij aldoor dien langen, zwijgenden, wei
sprekenden blik vóór zich.
De dag liep ten einde en men reed naar
huis terug. Leo en Mill? huilden, waren
doodmoe en vielen eindelijk in slaap, met
hun hoofdjes tegen de schouders van Sabine
en Lize leunende; want nu zat Lizc ook
11 het rijtuig. En dat was maar goed ook
want Milly werd erg misselijk en braakte
over den kant van het rijtuig heen. De op-
perbaljuw pruttelde er over, dat men op
Wendessen de kinderen overvoerd had en
dat hij zelf van den Bordeaux van Voigt
stcdt den volgenden dag wel haarpijn zou
hebben, en zeide, dat Reinald aldaar her
vormend zou moeten optreden. Het scheen,
dat de vele genoegens van den dag allen in
een slechte luim gebracht hadden, en dat
alles, wat men aan beminlijkheid bezat-, ver
bruikt en uitgeput was.
I11 de straten van Miihlau brandden de
gaslantaarns al, toen men eindelijk vóór het
huis stilhield en de vermoeide kinderen uit
het rijtuig droeg.
Sabine gevoelde zieh doodop, toen zij ein*
delijik in haar bed lag. Het was een ver
moeiende dag geweest. 'tWas een kra-clits-
erspilling, eigenlijk zonder doel en reden.
Want werd Reinalds geluk daardoor ver
hoogd, dat de Reide familiën zich een gehee-
len dag lang in plotseling ontstane intimi-
veiloren en de Boeien een honderdia) gevan
genen maakten. Er zou dus gegronde reden
zijn om van een overwinning der Boeren te
spreken.
Nu staan White en Yule te Ladysmith
met 8000 man. De spoorweg tusschen
Elandslaagte en het Engelsche kamp is door
den vijand vernield, wiens hoofdmacht,
10,000 man sterk, vooruitrukt en reeds de
stad nadert. In White's linkerfin 't staat
bij Bestors Farm het ongeveer 9000 man
sterke korps Vrijstate;
Mogelijk is het ook dat de Boerenmacht
die zich in Zoeloe-land, bij Melmoth. heeft
vertoornd, niet naar de zee rukt, zooals wij
gisteren vermoedden, maar een omtrekken
de beweging over Pietemiaritzburg bewerk
stelligt om de Engelsclien in den rug te
vallen.
Zeker is bet dat bij Ladysmith dc strijd
zeer ernstig zal zijn. Een groot voordeel heb
ben de Engeischen in hun waaiselrijnlijk
èn in sterkte èn in bediening superieure ar
tillerie.
Of onder de 8000 man die White vo-lgens
den „Temps"-correspondent onder zijn beve
len heeft, leeds begrepen is de versterking
uit Pietermaritzburg, waarvan een telegram
gewaagt, weten wij niet. Hoe het zijis de
berekening van den correspondent juist, dan
zijn de Boeren verre de meerderen in aan
tal, terwijl hun positie niet slecht schijnt.
Men wachte zich echter nu den toestand
te gunstig voor dc Boeren in tc zien. Ook al
wordt bij Ladysmith door lion een overwin
ning behaald, sir Redvers Buil er is in
aantocht met versterkingen, en bezuiden
Ladysmith wordt het voortrukken voor de
Boeren steeds gevaarlijker.
I n h e t N o 0 r d e 11 en li e t W e s t c n.
Ook in het Noorden, aan de Rhodesi-sche
grens, is gevochten. De basis der Engelsche
troepen daar is Tuli. Het telegram uit
Kaapstad is zeer onvolledig en onklaar.
Waarschijnlijk zijn de Boeren de Krokodil
rivier overgetrokken bij Rhodes Drift en
zijn daar in gevecht gekomen met de man
nen van kolonel Plunier uit Tuli. Aan wel
ke zijde is dc overwinning geweest?
Het bericht dat uit Pretoria herkomstig
is. zegt het niet. Is de Engelsche censuur
misschien weer aan 't werk geweest?
Te Mafeking was den 2Gen volgens Engel
sche berichten alles wel. Maar sinds hebben
de Boeren Dinsdag en Woensdag de stad
gebombardeerd, blijkbaar met succes. Ver
scheiden huizen stonden in brand. Het is
dus te betwijfelen of Badeit-Po-weLl het nog
lang kan houden.
Over Kimberlev komen nu weer wat
meer berichten. Er schijnt een vrij geregel
de berichtendienst te zijn gevormd door
stoutmoedige ruiters uit de streek om Kim-
berley die door de liniön der Boeren weten
heen te* dringen en zoodoende tijding uit
de „benauwde veste" overbrengen naar De
Aar. Het is een stout stuk, wanneer men
bedenkt dat de Boeren tot aan ITopetown,
90 K.M. zuidelijk van Kimberley aan de
Oranje-rivier, hun troepen vooruitgescho
ven hebben. ITopetown ligt ongeveer hal
verwege Kimberley en De Aar.
Maandagavond kwam zulk een. koerici
te De Aar aan met een hoogst avontuurlij-
teit wederkeerig krampachtig voor elkander
trachtten te interesseeren? ïlad zij den ge-
lieelen dag één enkel woord gehoord, dat
haar geest had opgewekt of ook maar haar
begrippen opgeklaard
En hoe rijk was dien morgen dat ééne
korte uur voor haar geweest
Zij gunde aan haar broer het geluk, dat
hij gevonden had, als hij zich z ij n geluk
dan zóó dacht. Suzanna Osterroth die
zou zeker meer voor hem geweest zijn. Die
was ook een gezond en eenvoudig meisje,
evenals Martha. En daarbij was Suzanna
zeer ontwikkeld. Naast liaar zou Reinald
geen boer geworden zijn. Naast Martha ech
ter
Ik heb mijn broer met den dag van he
den verloren, dacht Sabine nog.
Maar zij gevoelde zich met dat al niet ar
mer dan te voren.
V.
Mijnheer V011 ITallendorf was het met
zich zelf eens geworden. Zooals het bij en
gagementen, sterfgevallen en andere fami-
iievoorvallen pleegt te gaan, had men te
Miihlau en oo-k in het officierencasino de
financieele omstandigheden der Voigtstedts
en der Deubens besproken. ITallendorf hield
den opperbaljuw tot dusverre voor iemand
met een klein kapitaaltje, met welks rente
zijn zoon voor een gedeelte wellicht de te
geringe opbrengst van Heinsdorf moest aan
vullen. Dat had hij altijd zeer betreurd, om
dat zijn verliefdheid op de mooie Sabine zich
nu nooit anders dan in een weinig coquet-
tecren mocht uiten. Bij de koele houding
der jeugdige weduwe was zijn liefde echter
gedurig meer aangewakkerd, en hij had dik
wijls oogenblikken, waarop hij zich voor een
ongelukkigett minnaar hield en zich zelf
diep beklaagde.
ken tocht. De man was zóó uitgeput, dat
hij nog juist zijn berichten kon overgeven
aa.11 den kommandaiit; toen viel hij bewus
teloos neer. Hij was Zondagsmorgens vóór
het aanbreken van den dag uit Kimberley
gereden en ontsnapte alleen door zijn uit
nemende terreinkennis aan een verwoede
vervolging. Eindelijk slaagde hij er in ecu
hoeve te bereiken waar hij een vcrsch paard
vroeg. De eigenaar was op de hand der En
gelsclien, maar had gehoord dat dc gevrees
de generaal Cronjé Kimberley zou aanval
len en achtte het raadzamer de partij, die
hij als de verliezende beschouwde, geen
diensten meer tc bewijzen. De bode reed
daarop naar een hoeve in zijn eigen district,
waar zijn verloofde woonde. Daar aangeko
men, vernam hij dat er gewapende Boeren
in de keuken waren;dus zette hij zijn tocht
op zijn afgemat paard voort. Weldra viel
het dier neder en bleef dood liggen op zijn
berijder. Dc man b wijdde zich met moeite
en verloor daarbij een paar vingers. Toch
ging hij voort, al loopende zijn gewonde
hand verbindende. Toen de tweede dag be
gon te dagen, bereikte hij een hoeve, waar
hij voor geld en goede woorden een versch
paard kreeg.
E11 zoo kwam de man uitgeput te De
Aar.
Veel nieuws brengen de boden echter
niet. Geruststellende verzekeringen genoeg
over de sterkte der plaats, den moed der
bezetting, de energie van Rhodesook dat
de waterleiding niet is afgesneden. E11 leu
gens ook, bijv. dat president Kruger een
hoeve van 120 IL.A. met huis en veestapel
heeft uitgeloofd voor wie den gehate» Rho
des dood of lovend te Pretoria levert.
Een vraag. Zou men onder zoo groote ge
varen cn moeilijkheden boden uitzenden a's
het niet was om op hulp, op spoedige
hulp aan te dringen? Zou het waarlijk al
leen zijn om geruststellende tijding over te
brengen, dat flinke ruiters paarden dood
rijden en hun eigen leven op het spel zet
ten
Wie het geloove, wij niet. ITet komt ons
voor dat men te Kimberley wel degelijk
zier bezorgd is. E11 hoe ,1 't anders, waai
de communicatie geheel ..fgesneden en de
omliggende streek blijkbaar geheel in han
den der Boeren is? Windsorton en Klip-
dam, noordelijk van Kimberley. zijn door
hen bezet; Douglas in het Westen zal wel
spoedig volgen.
Verschillende berichten.
Een der hoogst geplaatste ambtenaren der
Zuid-Afrik. Republiek moet den verlegen-
wooidiger Van Dal/.iel verklaard hebben, dat
een vriendschappelijke regeling thans nog
niet geheel en al onmogelijk was.
President Steyn heeft een proclamatie
gericht tot de Llasueto's, waarin hij hen ilit-
noodigt neutraal te blijden, er op wijzende
dat er viede heerscht tusschen de Boeien
en de Basoeto's en dat den laatelen geen
leed zal geschieden, wanneer zij de Engelsclien
niet helpen.
De hoofden der Basoelo's moeten in een
door den Engelsclien resident bijgewoonde
wrgadering trouw hebben beloofd aan Gioot-
Biitannië.
Nu vernam hij, dat de opperbaljuw een
zeer vermogend man wasde cijfers, die er
geuoemd werden, en welke de burgemeester,
die het wel weten moest, tegenover hem be
vestigde, klonken hem zeer liefelijk in de
ooien. Bovendien beviel liet hem ook heel
goed, dat de opperbaljuw slechts de helft
van zijn vermogen, het gedeelte, dat zijn
zoon eenmaal zou erven, in de zaak van
Heinsdorf had gelaten. Oo-k hadden de
schier gierige oudelui ternauwernood de
helft van hun rente noodig en deden zij op
die -wijze hun kapitaal voortdurend aan
groeien.
Hallendorf hield rekening met omstan
digheden en getallen en kwam daardoor tot
het volgende besluit: vroeger zou de opper
baljuw met zijn aanleg tot knijperigheid
iederen officier, die geen vermogen bezat,
als echtgenoot voor zijn doen ter afgewezen
hebbenintusschcn zijn ook gierige ouders,
als hun dochter reeds een ongelukkig leven
achter zich heeft, gaarne tot het brengen
van een offer bereidvan een groote som
behoefde de oude man geen afstand te
doenhet was al voldoende, als lrij aan zijn
dochter een jaarlijksche toelage van 6 a
S000 Mark toestond; van de goede stem
ming, waarin de vader door het engage
ment van zijn zoon gekomen was, moest ge
bruik gemaakt worden; Reinald Deuben
kon aan zijn ouden heer voorhouden, dat
een kapitein in allen gevalle geen slechte
partij was en dat men toch eventueel Sabi
ne, die zooveel geleden had, ook aan een
kapitein zonder vermogen niet zou kunnen
weigeren. Bovendien zijn engagementen al
tijd aanstekelijkde oude Deuben was nu
toch met het goedkeuren van engagementen
bezig.
Zóó daclit Hallendorf. Dat Sabine en hij
Kolonel Schiel heeft volgens de «Standard"
bij Elanddaagte beide beenea verloren.
Bij Elandslnagte is nog gesneuveld De
Jonge, diiecteur van ondeiwjjs in Transvaal.
Woensdag is te Kaapstad een batterij
aangekomen en een bataiilon infanterie uit
Nalai.
Het 3de bataiilon garde-grenadiers, 1000
man sterk, is te Gibialtar ingescheept op
de Goorkh a. Kolonel Colville en verschei
den officieren gaan mede.
De volgende maand gaan 4716 man met
135 officieren naar Zuid-Afrika als aanvul-
lingsti oppen.
De Duitsche Staatscourant maakt bekend
dat te Aden door Engeland een censuur
wordt geoefend op de telegrammen over den
kabel naar Zanzibar en Lorenfo-Maiquez.
Telegrammen in overeengekomen taal worden
niet toegelaten gebruik der Engelsche taal
is, om moeilijkheden ie vooikomen, ge-
wenschl.
In liet Lagerhuis.
Verschillende punten van belang zijn gis
teren in het Lageihuis ter sprake gekomen.
Allereerst vroeg sir Ellis A«hmead B.irilett
inlichtingen omtrent de Swazis, of hen liet
Engelsche protectoraat zal worden aaogebo-
en of zij in hunne oude rechten zullen wor
den hersteld.
De staatssecretaris van koloniën, Chamber
lain, antwoordde, dat de Engelsche consul
op 14 October Swaziland verlaten heelt, doch
de opdracht had, voor zijn vertrek het voor-
naarnsie hoofd te waarschuvvan, zijn volk
rustig te houden en niet tusschenbeide te
komen in den 001 log, die een zaak der blanken
is. II ij meende dat de Transvaalsche Regce
ring haar ambtenaren uit Zwaziland terug
trok.
Op de tweede vraag van Sir Ellis Ashmead
Baitlett antwoordde Chamberlain, dat de
regcering nog niet in staat is, op dat punt
eenige veiklaring af te leggen.
De onder-staatssecretaris van oorlog Wynd-
liam veiklaaide, dat geen kogels met holle
punt (dum-dum-kogels en No. 4) in den
«trijd in Zuid-Afrika gebruikt worden.
Minister Balfour sprak over de Delagoa-
baat-quaes tip. Hij vei klaarde, dat de beslissing
der scheidsrechters in de zaak van den Dela-
goabaai-spoorweg nog niet gegeven is, doch
binnenkort vei wacht kan woiden,
Wyudham deelde nog mede, dat het be
richt van den dood van generaal Symons door
generaal Jout ei t onder betuiging van leed
wezen gezonden is aan generaal White. Dit
(eit versterkt het vermoeden dat generaal
Yule de gewonden te Dundee moest achter
laten. Te Mafeking was, volgens zijne be
richten, alles wel.
Eindelijk sprak Wyndham over den verple
gingsdienst in Natal. Er zijn genoeg ver-
plegtngsmiddelen wellicht kan er echter te
veel noodig zijn, wanneer de Engelsclien
voor een groot aantal gewonde Boeren moeten
zorg dragen. Er woiden echter zooveel moge
lijk maatiegelen genomen.
r
Oeiucngde iNcdedecIlngen.
Steeds krachtiger worden de geruchten
dat de Duitsche regeering spoedig weder
elkander bij nadere kennismaking wel eens
niet zouden kunnen meevallen, daaraan
dacht hij niet Zijn gedachten snelden reeds
zóó ver vooruit-, dat Lij er aan dacht, voor
een kommando in een groot garnizoen te
„werken". Met zulk een vrouw moest nien
in de wereld verkeeren. Die liielp carrière
maken.
Hij nam Deuben als „kameraad" in den
arm, maar liet hem eerst beloven, dat hij
noch aan Sabine noch aan haar ouders voor
loopig een syllabe daarvan, zou verraden.
Ilemald wilde er graag de hand toe leeneu,
dat Hallendorf en Sabine eenige malen zoo
wel bij hem als op Wendessen te zamen
uitgenoodigd zouden worden; hij was zelf
zóó gelukkig met zijn Martha, dat hij zijn
zuster ook graag gelukkig zou gezien heb
ben. Hij besprak de zaak met zijn Martha,
en deze was er erg mee ingenomen, zulk een
verbintenis in de hand tc mogen werken en
tot stand te helpen brengen.
ITallendorf, die lang en mager was. en
7.00 wat als een kip op liooge pooten liep,
hetgeen hem met zijn langen, lichtblonden
snorbaard iets karakteristieks gaf, vroeg al
lereerst eeu crediet bij de klecderkas van
het regiment aan en vernieuwde een en an
der aan zijn uniform.
Hij kreeg een aanmoediging door de con
travisite, die de opperbaljuw bij hem af
legde, waarvoor de oude heer een tijd koos,
waarop zijn als wacht bij het raam gepos
teerde vrouw opgemerkt had, dat Hallen
dorf uitgegaan was, hetgeen deze natuur
lijk niet kon vermoeden. Hij vond het visi
tekaartje bij zijn thuiskomst op zijn tafel
liggen en dacht: O zoo!
(Wordt vervolgd.)
