53""
Jaargang
Vrijdag 3 November 1899.
No. 10080.
Eerste Blad.
Maar een mensch!
ICen nisge y i n g.
Ken n i s ge v i n
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaar dingen -10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat «8.
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 centsiedere regel
meer 12Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Itleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Ko. 123.
Inrichtingen uelkc gevaar, schade ol
hinder kunnen veroorzaken.
Burgemeester en wethouders van
Schiedam,
Galet op de bepalingen der Hinderwet
Gever) kennis aan de ingezetenen dat op heden
de navolgende vergunningen zijn verleend
io. aan de firma 1NGELSE Co. en hare
recbtveikrijgenden tot uitbreiding harer
machine fabriek aan de Nieuwe Haven no. 139,
kadaster sectie M no. 307
2o. aan de firma Gebrs. VAN DER WAL
en bare rechtverkrijgenden tot oprichting
vats een broodbakkerij in het pand non den
Singel no. 203, kadaster sectie I no. -1647.
Schiedam, den 2den November 1899.
Burgemeester en tvelhouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris
VERNÉDE.
<r
Kleiulinmlel in sterken drank.
Burgemeester en wethouders van Schiedam
brengen, ingevolge art. 5 der wet tot regeling
van den kleinhandel in sterken drank en tut
beteugeling van openbare thonkenschap (Staats
blad no. 118 van 1885), ter openbare kennis,
dat bij hen een verzoek is ingekomen van M.
J. VREÜEBREGTom vergunning tot vei koop van
sterken drank in het klein voor het pand aan
de Boterstraat no. 31.
Schiedam, den 2den November 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De Secretaris
VERNÈDE.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 2 November '99.
Be oorlog.
De slag bij Ladysmith.
Nog is het niet mogelijk den slag van
Maandag in bijzonderheden te overzien; daar
voor ontbreken ons nog de gegevens. Wij
moeten ons verlaten op het laatste, wat uit
voeriger rapport van White dat echter niet
genoeg geeft om te kunnen constateeren
welk doet White op het oog had met zijn
«verkenning", en welke voordeden die voor
hem, of waarschijnlijker voor de Boeren heeft
opgeleverd
Intusschen beschrijft zijn verslag de ramp
spoed der gevangen genomen kolonne in
dezer voege. Het is een eenigszins uitvoe
riger beschrijving van het gebeurde dan het
telegram in ons vorig nummer bevatte.
DOOR
IDA BOY-ED.
28)
Op den derden dag wachtte zij koortsach
tig den tijd af. Terwijl Lize de Ideinen naar
bed bracht en Reinald naar Wendessen
reed, verliet Sabine het voorplein. Dit was
een vierkant, d'at gevormd werd door den
voorgevel van het kasteel, de beide reusach
tige schuren en vóór aan den straatweg het
hooge traliewerk, waarin, een groote poort
altijd openstond. Vlak daartegenover voer
de van. den straatweg een landweg tusschen
velden door naar een klein elzenibosehje. Op
de velden stond het golvende graanbruin-
achtig gekleurd verhieven sicli de aren uit
de halmen. Het elzenboschje bestond uit
eea paar dozijn oude boomeu, die zich onre
gelmatig om een. vijvertje groepeerden. Ver
der liep het terrein eenigszins op, en als
tien den weg nog tien. minuten verder volg-
ae> kwam men op een punt, dat de trots
van heb landgoed Heinsdorf uitmaakte.
Aldaar stond een overoude linde, waar
onder eenmaal een Franschman doodge
schoten moest zijn. Het met anos begroeide
«tenen kruis naast den boom was, naar
zeide, door zijn bloedverwanten opge
dicht. Onder den Grooten Keurvorst was
dit, volgens do legende, voorgevallen. Van
th0°^ liep een smaal pad vrij steil naar
.beneden. Men kon dit geheel overzien. Maar
;«an den rechter- en den linkerkant strekten
bosseheu uit, waarvan de eerste boo
rdt? dicht bij de linde stonden.
aa de plek, waar de Fransclienii rade
Generaal White dan meldt
«De kolonne onder kolonel Carleton, be
staande uit de Gloueesters en de lersche
fuseliers, Zondagnacht uitgezonden om een
stelling in te nemen tot bescherming van den
linkervleugel, werd niet door den vijand
verontrust, tot zij bij Nicholsons Nek aan
kwam.
«Toen schrikten de muilezeis, die gespan
nen waren voor de munitiewagens van twee
groote rotsblokken. De paniek deelde zich
mede aan de muilezels van de bergbatterij en
al de dieren gingen in vliegenden galop aan
den haal. Het was onmogelijk om te zien
waar zij bleven. En zoo ging het grootste
deel van de munitie der batterij en de reserve
munitie voor de troepen en de kanonnen
verloren.
«Intusschen plaatste de infanterie de bajo
netten op de geweren en maakte zich meester
van den heuvel op 2 mijlen afstand der stad,
zonder veel tegenstand van den vijand te
ontmoeten, j De kolonne bleef daar tot den
ochtendstond van den 30sten. Zij hield zich
bezig met het opwerpen van versterkingen.
De vijand, die zeer versterkt was gewor
den, deed een heftigen aanval. De Glouees
ters leden vele verliezen en kregen last om
terug te trekken.
«Te 3 uren des namiddags was de munitie
der troepen uitgeput en de positie door den
vyand ingenomen. De overlevenden werden
krijgsgevangen gemaakt.
«De Engehche strijdmacht bestond bij dit
treffen uit lO'/s compagnie en een bergbat
terij. Het doel was orn 2ich van den Nichol
sons Nek meester te maken en zoo den
rechtervleugel des vijauds om te trekken.
Het mislukken is te wijten aan de paniek
onder de muilezels en het verlies der kanon
nen dat daarvan het gevolg was,"
Volgens generaal White nu was het doel
dezer kolonne de rechterflank der Boeren
om te trekken. Anes ging goed lot de paniek
onder de muildieren, die veroorzaakt werd
door neervallende rotsblokken. De militaire
medewerker der «Westminster Gazette"
spreekt van «rotsblokken die van de hoogten
op hen neer werden gerold". Het gevolg
was dat kolonel Carleton zyn ammunitie en
ook ziju geschut kwijt waselke man hield
toen waarschijnlijk 100 patronen.
Had Carletoo toen niet terug moeten trek
ken Misschien wel, maar hij kan ook de
gegronde hoop hebben gekoesterd zich op
een heuvel te nestelen en het daar uit te
houden tot generaal White hem hulp zond.
Hg wist daarenboven dat White op hem
lekende voor dekking van zijn linkerflank.
Carleton heeft toen stelling genomen op
een heuvel en dien inderhaast eenigermate
verstrekt. Dit alles gebeurde Zondagnacht. Bij
het aanbreken van den dag vielen de Boeren
hem aan, aanvankelijk met weinig succes,
maar later met een sterker macht. Orn 3
uur 's middags hadden Carleton's mannen
hun ammunitie verschoten en moest hij zich
overgeven, na groote verliezen te hebben
geleden.
Wij gelooven dat generaal White goed
heeft gedaan door alle verantwoordelijkheid
op zich te laden. Ons dunkt dat kolonel
Carleton en zijn manschappen geen blaam
stond, had men een prachtig uitzicht. Reedis
stond de zon zeer laag. Aan een. wolkenloo-
zen hemel neeg zij zich langzaam naar den
horizon.
Sabine zat op de bank te wachten, met
het steenen kruis naast en den lindeboom
achter zich.
Het bosch werd donkerder, de lucht voch
tiger. De zon was ondergegaan, en aan de
lucht vertoornden zich nog si edits eenige
rooskleurige witte wolkjes.
Geen voetstap deed zich kooren. Nie
mand kwam. Huiverend, met matheid in al
haar leden, keerde Sabine naar huis terug.
De teleurstelling verlamde haar ziel en li
chaam. Zij gevoelde zich ziek.
Dus had zijn hart toch niet begrepen
Haar trots ontwaakte en bracht haar tot
kalmitehaar slotwoorden waren immers
een afscheid geweest. En toch bleef zij lij
den.
Teleurstelling scheen haar van alle kwel
lingen des levens een der pijnlijkste toe.
Uren. dagen, nachten zijn slechts te door
worstelen geweest door een heimelijk, genot
vol wachten op een oogenblik des geluks.
Dit oogenblik komt; maar het geluk blijft
uit. Ach, dat berokkende zeker aan aile
menschen gelijkelijk smart 1 Mij vooral,
dacht Sabine, ja, mij vooral; want ik heb
zoo vurig verlangd en reeds zooveel gele
den!
Den volgenden dag vertelde Reinald reeds
aan het ontbijt, met een van vreugde stra
lend gezicht, dat zijn aanstaande schoon
ouders met hun dochter dien avond een be
zoek aan Heinsdorf zouden brengen. Ter
nauwernood onderdrukte Sabine een mat
glimlachje. Ee komen nog al dikwijls hier,
die goede menschen, dacht zij. Met het vas
te voornemen was zij opgestaan, dien avond
treltwèl de leiders van deze operatie, wier
doel nog ally J in een mysterieus waas is
gehuld.
Was het eene verkenning? Maar waartoe
dan de luchtecheepvaart-afdeeling, die volgens
belichten der oorlogscorrespondenten de laat
ste dagen met succes aan het werk was.
Of kreeg Ladysmith het te benauwd, had
de Boeren-artillerie misschien een te gevaar
lijke positie ingenomen Was het nadeel,
dat de groote 40-ponders uit de fabriek van
Creuzot in Ladysmith aanrichtten, wellicht
min of meer zorgwekkend
Hoe het zy, generaal White oordeelde het
noodig uit te trekken tegen den vijand. Maar
dan was het ook zijn plicht geweest het
is de militaire medewerker van de uWeslm.
Gaz.", die dit onzes inziens zeer juist opmerkt
voor beter communicatie-middelen met
de dekking van zijn linkervleugel te zorgen.
Blijkbaar wist White n'tet in welk gevaar de
kolonne-Caileton verkeerde.
Of wist hij het en was hij buiten machte
buip te verleenen Ook dit is mogelijk. Zijn
terugtocht op Ladysmith maakt allerminst
den indruk van kalm en ordelyk uitgevoerd
te zijn; het zware marinegeschut heeft blijk
baar ernstiger verliezen voorkomen.
Aan de «Times" wordt uit Kaapstad ge
meld dat het Engelsche marine-geschat een
40-ponder der Boeren van zyn affuit afschoot.
Misschien schoten de Britsche artilleristen
welmet spek.
Zeker is de Engelsche correspondenten
geven dit zeiven toe dat de Boeren hun
geschut uitnemend bedienden, en met doods
verachting stand hielden by de kanonnen,
Toen generaal White omstreeks half negen
met zyn staf op het slagveld verscheen
richtte zich het vuur der Boeren terstond
naar zijn kant. De opperbevelhebber ontzag
het gevaar niet.
Aangenaam doet het aan in in While's
verslag de etkeuning te vinden dat de Boeren
zich zeer menschlievend toonen teo opzichte
der gewonden en der gevangenen. Wij wisten
ditvoor ons was die erkenning overbodig.
Maar het is goed dat het Engelsche volk
zelf daarover naar waarheid wordt ingelicht.
Later nieuws.
Verschillende bladen brengen bijzonder
heden over den slag van Maandag van hun
oorlogscorrespondenten. Wij staan natuurlijk
voor de waarheid niet in.
De berichtgever der «Daily Mail" seint
uit Pieterrnaritzburg dat de Boeren in groo
ten getale waren. Hij schat hen op 20.000
man, geschaard in een halve maan.
Om 6.45 u. was het gedonder van het
zware geschut en het geknetter der geweer
schoten verschrikkelijk. De top van een heuvel
waarop de artillerie der Boeren was opgesteld,
werd in een rookwolk gehuld door de bar
stende Engelsche granaten, die met vreeselijk
geraas sprongen.
Kort vóór zeveneD werden de kanonnen
der Boeren tot zwijgen gebracht, maar die
der Engelschen zetten het vuur voort.
Om kwatt voor achten begonnen de Boeren
weer de stad te beschietenook richtten zij
hun vuur op den ballon captif, maar weer
werd liet tot zwijgen gebracht door de En
gelsche artillerie. In de stad kwamen een
in geen geval naar de Franschenlin.de te
gaan om ztch niet aan de folteringen een er
vernieuwde teleurstelling bloot te stellen.
Nu zij met zekerheid wist, dab de omstan
digheden haar zouden verhinderen om te
gaan, dacht zij verbitterdDus ook hier al
weer dwang!
De vierde dag op Heinsdorf scheen zich
in een kwellende eeuwigheid veranderd te
hebben. Sabine zag er zóó bleek uit, dat
Reinald zich ongerust over haar maakte.
Hij vreesde, dat het haar aan verstrooiing
ontbrak.
„Zondag komen Hallcndorf en Blaser
hier eten. Martha komt dan ook. Nu jij
hier bent, 'kan zij dit heel goed. doen. Wij
zullen een prottigen dag hebben. Hallen-
dorf is een aardige kerel," vertelde Reinald.
Op dezen dag ontbrak hot Sabine zelfs
aan de kracht en aan de belangstelling om
zioh veel met haar kinderen te bemoeien.
'Maar eindelijk neeg zich de dag ten
avond, en. nu snelde Sabine met waggelen
de schreden en een kloppend hart naar
haar lievelingsplekje, zonder hoed, zonder
mantel, als iemand, die maar voor vijf mi
nuten den tuin wil ingaan. Zij had bij zich
zelf uitgemaakt: komt hij vandaag niet,
dan ben ik hem onverschillig eu wil ik ook
mijn gedachten niet meer aan hem wijden.
Daarbij gevoelde zij, dat dit plan een groote
zelfmisleiding was. „Vijf minuten wil ik
wachten, langer niet," zeide zij hij zich zelf.
En toen zij nog drie schreden van de lin
de verwijderd was, slaakte zij onwillekeurig
een kreet.
Daar zat hij. De oude stam hatd hem voor
haar verborgen gehouden. Haar kreet drong
tot zijn ooren door. Hij sprong op. Bleek, in
ziunelooze opgewondenheid stonden zij te
genover elkaar. Sabine dreigde neer te zij
dozijn granaten aan die bijna geen schade
aanrichtten. Getroffen werden alleen een
muilezel en een tent.
Zoo gaan de berichten der ooi logscorres-
pondenten voort. !n de sDaiiv News" vinden
wij b.v. hoe «Lange Tom", zooals de 40-
ponder der Boeren door de Engelsche solda
ten werd genoemd tot zwijgen werd gebiecht.
Juister lijkt het ons wat de berichtgever
van «Central News" zegt. Hij erkent dat de
kanonnen van den vijand niet o ibtuikbaar
konden gemaakt worden en dat de Boeren
met nieuwe 40-ponders aankwamen. De
mariniers werkten mooi, maar de Boeren
waren niet minder flink, en de correspondent
meent den slag te moeten qualificeeren als
«niet bepaald beslissend."
In de vrye vertaling beteekent dit: «ver
loren".
Deze correspondent voegt er het volgend»
verwijt aan de Engelsche regeering aan toe:
«Men is hier zeer ontstemd over de lang
zaamheid der Tyksregeenng die, wetende
wat er zou geschieden, verzuimde een leger
in Zuid-Afrika te brengen dat tegen de
Boeren was opgewassen. Overal in de stad
en in het kamp hoort men bittere opmer
kingen als deze: Honderd mijlen Britsch
gebied en een dozijn Britsche steden zijn in
de volkomen macht der Boeren, en de ver
nedering zou voorkomen zijn door gewoon
gezond beleid".
Uit de bladen.
Het oordeel der Engelsche bladen kent de
lezer reeds en van de buitenlandsche pers
geeft onze Engelsche correspondent heden
een paar specimina, waarbij wij hier nog
eenige kunnen voegen.
Zoo acht de militaire medewerker der
sNordd. Atlg. Ztg." het voor White mogelijk
zich in het ergste geval op Pieterrnaritzburg
terug te trekken, dat echter een heel zwak
punt is in de Britsche defensie-positie.
De bezwaren hiertegen zijn gelegen in het
moeilijke om langs ééri spoorlijn een leger
korps met zijn voorraden snel te vervoeren
terw'yl een sterke vijand opdringt. Mogelijk
is het ook wij wezen er herhaaldelijk op,
en gelooven het dat de Boeren de terug
tocht hebben afgesneden.
Een kwaad teeken is zeker het uitblijven
van berichten, ook over den Maandagavond
hervatten en Dinsdag voortgezetten strijd.
Men mag er in ieder geval uit opmaken dat
de stad ingesloten is en de Boeren de tele
grafische gemeenschap verbroken hebben.
De «Figaro" is zeer voldaan over het succes
der Boeren, maar vreest toch dat de Engel
schen het op den duur zullen winnen. Het
blad prijst de loyale houding van generaal
White, die niet zooals andere (b.v, Fiausche)
generaals na nederlagen gewoon zijn, hun
kameraden van verraad te beschuldigen.
De «Matin" denkt er evenzoo over en
roemt het in de Engelschen dat zij hun ver
trouwen niet terstond onthouden aan de
autoriteiten.
Ook de «Gaulois" oordeelt aldus. Dit blad
raadt Kruger onmiddellijk de onderhandelin
gen met Engeland te hervatten zeker zal
hij de publieke opinie ook in Engeland voor
een groot deel, op zijn hand hebben.
gen. Hij sloeg den arm om haar heen en ge
leidde haar naar de bank.
„Acht dagen acht dagen!" mompelde
zij.
Ja, in acht dagen had zij hem niet ge
zien. Heb wachten had haar weekhartig ge
maakt. Zij dacht er niet aan, dat rij zich
moest en wilde beheerschen, dat een vrouw
zich niet zoo verraadt. Zij gevoelde slechts
een zinneloos geluk, hem te zien, een harts
tochtelijk geluk. Haar blikken vestigden
zich onafgebroken op rijn gelaatstrekken,
haar ijskoude hand drukte weder en telkens
weder de zijne.
„O mijn God 1" riep hij uit.
Zij zaten zwijgend bij elkaar- Sabine keek
hem aan, als kon zij nog altijd maar niet
begrijpen, dat hij het was. Langzaam ver
toonde zich een gelukkig glimlachje op haar
gelaat, en de doodsbleek© kleur verdween
daarvan.
Arnold zat met vast opeengeklemde lip
pen. Een ijzeren uitdrukking lag in zijn
trekken. Ik moet man blijven! dacht hij
wanhopig. Hij zag het, hij moest liet be
grijpen, wat hij allang bevend gevreesd en
gehoopt haddeze hartstochtelijke, mooie
vrouw was werkelijk op hem verliefd
„Hoe gaat het met Leo?" vroeg hij ein
delijk.
Weder heerschte er een diep stilzwijgen.
„Gisteren ben ik hier tevergeefs geweest,"
zeide hij.
„En ik eergisteren."
Hij drukte haar de hand zij hadden elk
aar nog niet losgelaten.
De zon daalde al meer cn meer naar den
horizon. Achter het bosch aan den rechter
kant lag het dorp; men kon liet niet zien,
maai' een gedruisch drong daaruit zwak tot
hun ooren door. Door he» dal liepen een
«Temps" en «Debals" gelooven in de eind
zege praal der Engelschen.
De «Ecbo de Paris" ziet in de nederlaag
het begin vau het einde voor de Engelschen,
Als de goed-geoefende keurtroepen de Boeren
niet kunnen weerstaan, wat is er dan te
verwachten van de reservisten en recruten
uit het graafschap Lancashire, die niet den
heldenmoed dezer ijzervreters bezitten.
De clericale «Autorité" roept uit: «Leve
de Boeren 1 Wel zullen zij eindelijk verhezen
maar zij hebben reeds meer voor hun eer
gedaan dan noodig was. Zy hebben een les
gegeven aan geheel Europa, dat Engeland
in zijn hart haat, maar terugdeinst zoodra
het de tanden laat zien. Voor Frankrijk
vooral, dat zoo smadelijk uit Fasbodn week,
is het een les".
«Aurore" en «Petit Répuolique" vallen
Chamberlain's jingbisme aandaarentegen
gaat Yves Guyot o jammerlijke aberratie
van zulk een manin de »Siè«le" voort
Chamberlain's politiek te verdedigen.
«Eclair" en «Petit Bleu" zyn het er over
eens dat de Engelschen in Natal verloren zijn.
Wat de «Patrie" betreft, aan het bureau
van het blad werden terstond deTransvaal-
sche en de Vrijstaatsche vlag uitgestoken 1"
Wie het nog niet wist, kan nü mei kon
hoe innige haat het Fransche volk ia alle
lagen koestert tegen Engeland.
Intusschen hoort mea van Ladysmith voor-
loopig niets meer. Wel loopeo er geruchten
die vermoedelijk uit de lucht zijn gegrepen.
Gezegd wordt dat generaal White gewond
is, dat hij het bevel heeft overgedragen aan
generaal Huuter, en dat deze daarop gecapi
tuleerd heeft, zoodut de Boeren nu meester
zouden zijn van Ladysmith.
Verspreide berichten.
De versterkingen die 9 November in Zuid-
Afrika zullen zijn aangekomen, zijn samen,
sterk 17.500 man, met 1100 officieren. De
voigende week komen daar drie veld-batte
rijen en een bereden battery aan.
Men is ongeiust over de Nubia met
1500 man aan boord. Er loepen geruchten
dat het schip vergaan is.
Nader blijkt dat van het 18de eskadron
huzaren te Glencoe vier man gedood en negen
gewond werden, terwijl er 86 vermist, alias
gevangen genomen werdentotaal dus 99
man.
Naar Reuter meldt uit Kimberley, hebben
de Boeren bevel gekregen in elk gevecht op
de officieren te mikken. Daarom klaagt men
er over dat de officieren door hun blinkende
sabels en koppels op 1000 yards al te her
kennen z'yn.
Een telegram van «Central News" uit de
De Aar meldt: «Aan de Westergrens is alles
rustig; maar sir Redvers Buller's aankomst
doet spoedige feiten verwachten. De troepen
zijn voortdurend gezondook met de paarden
heeft men geen last. De hitte is zeergroot.
Stofwolken zyn de eenige zichtbare vijand.
Ten Zuiden van Belmout is nog geen Boer
gezien."
In Canada is het bericht van de nederlaag
bij Ladysmith met leedwezen vernomen. Men
wil een tweede contingent hulptroepen uit
zenden.
De «Pioneer", bet bekende Engekch-
paar arbeiders: zij gingen door het bosoh
huiswaarts naar het doi-p toe.
Sabine trachtte tot kalmte te komen.
„Hoe is u hier gekomen? Toch niet te
voet? Heeft u dit plekje gemakkelijk kun
nen vinden?" vroeg zij.
„Ik heb mijn paard bij den herbergier in
het dorp gelaten. De Fransehen.] inde heb
ik terstond, toen ik uw brief ontving, op do
kaart van den general en stof opgezocht,
vertelde hij.
Nu wisten zij niets meer tegen elkander
te zeggen. Datgene, wat hen geheel vervul
de, moesten zij voor elkaar verzwijgen. Ieder
ander woord scheen hun zoo banaal toe. Do
gelieele wereld was te onbeteekenend, om
over haar te spreken.
De minuten gingen voorbij. Langzaam
begon de duisternis te vallen. Zóó aarzelend
week het licht, als wilde bet de mooie aarde
niet graag verlaten.
Arnold was ztcli het gevaar bewust, dat
er in dit langdurige stilzwijgen opgesloten
lag. Hoe zou het afloopen, zonder haar, zon
der zich zelf wee aan te doen 1
Sabine was het, die het stilzwijgen plot
seling verbrak. Weder was het haar geweest,
als riep een klagende kinderstem: Pa
pa en nog eenmaal, langzaam wegster
vend Pa' Moest deze inbeelding haar
dan steeds kwellen, haar ieder samenzijn
vergallen
„Heb wordt donker en koud," zeide zij en
stond op.
„Ja, donker en koud herhaalde hij
gedachteloos.
„Morgen kan ik hier niet naar too ko
men, overmorgen ook niet. Dan krijgt mijn
broer gasten," zeide zij.
(Wordt vervolgd.)
