53s,e Jaargang.
Vrijdag 10 November 1899.
No. 10086.
Eerste Blad
Dom en lichtvaardig.
IVfaar een mensch!
Kennisgeving.
BUITENLAKD.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dragelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal t Voor Schiedam en V laar dingen fl. '1.23. Franco
per post fl. 4.C5.
Prijs per weekVoor Schiedam en V laar dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóó" een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
Prijs der Advert e n t i 11Van 17 regels fl. 0.00 iedere regel
meer 121,3 cents. Reclames 00 cents p< r regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voo.'deelige voorwaarden. Tarieven luer-
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde feleine adr.ertentiSn opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen,
Interc. Telefoou A"o. 123.
Inrichtingen wclhe gevaar, «schade ol
hinder kunnen veroorzaken.
Burgemeester en wethouders van
Schiedam,
Uezien het verzoek van Th. A. J. ZOET
MULDER om vergunning tot uitbreiding
zijner houtzagerij en hislmmakerij ede Kist",
staande aan de Overschieschestrait no. 52,
kadaster seclie I no. 179, door plaatsing daarin
van een easkraehtmachine van 20 paardenkracht
en een stoomketel niet een verwaraiingsopper «Uk
van 3 MJ, ter vervanging van het bestaande
stoomwerktuig met ketel.
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Doen te weten
dat voormeld verzoek mot de bijlagen op
de secretarie der gemeente is tor viste gelegd
dat op Donderdag den 23sten November a s., des
middags ten 12 ure, ten raadhuize gelegenheid
zal worden gegeven om bezwaren tegen bet toe
staan van dat verzoek in te brengen en die
mondeling oi schriftelijk toe te lichten en
dat geduronde drie dagenvóór liet tijdstip
hierboven genoemd, op de secretarie der gemeente,
van de schrifturen, die ter zrtlte mochten zijn
ingekomen, kennis kan worden genomen.
En is hiervan nfkondiging geschied, waar het
behoort, den Oden November 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris,
VERNÈDE.
Lot'il Wolseley, veldmaarschalk, opperbe
velhebber van het Britsche leger, heeft Maan
dagavond aan het gastmaal der Auteursclub
erkend dat men de kracht der Boeren onder
schat treeft. «Wij hebben bevonden", zeide
hij, «dal de vijand die ons den oorlog ver
klaarde want hij was de aanvallende
partij vee! krachtiger "en sterker io aantal
was dan wij gedacht hadden."
Lord Wolseley, die in Groot-Britannië de
plaats behoorde in te nemen welke een
Moltke in 1870 in Pruisen vervulde, heeft
zich zelf en zijn helpers een brevet van
onbekwaamheid uitgereikt. Wat nood Een
lofspraak op de Britsche officieren en sol
daten en de aanwezigen, allen mannen
van kennis en ontwikkeling, juichten den
veldmaarschalk toe.
Niet waar, onvermijdelijk als de oorlog
was immers ook de nederlnag?
En luehtigjes verschoonde lord Wolseley
de geleden verliezenOor log is een wisselend
DOOR
H>A BOY-ED.
34)
Sabine hoorde het niet. Zij was plotseling
door sombere gedachten beangstigd; met dat
zesde zintuig der liefhebbende vrouw be
speurde zij, dat er een verandering in liet
voorkomen van haar geliefde kwam, dat iets
hem afleidde on onaangenaam stemde.
„Goeden n acht, Arnold." fluisterde zij.
„Laat mij morgen weten, of u goed te Milh-
lau aangekomen is.''
„Dat heeft geen nood. Mijn paard is te
vertrouwen eu geheel in mijn macht. Goeden-
nacht
ITij stond onbeweeglijk maar ditmaal niet
om haar witte japon nog achterna te kijken,
totdat deze uit zijn gezicht verdween, maar
hij luisterde opmerkzaam naar den kant van
hot bosohje. Do zwarte stammen hadden een
ander zwart dan het nachtelijk donker om
zich heenzij waren ondoorzichtig, maar de
nacht soheon aan don blik, die zich daaraan
gewond had, toch doorzichtig. Weder meende
Arnold, dat er zich daarin iets bewoog. Ja ze
ker, er bewogen zich twee donkere gestalten
tussehen de boom en.
„Wie is daar?" riop hij overluid.
Alles bleef stil.
Hij riep nog eens. Nu deed zich een harte
lijk gelach booren, en het geluid van zware
en hat sbige voetstappen stierf in de richting
van de Fransohenlin.de weg.
Te midden der nachtelijke duisternis kwam
een blo3 van machtelooze woede en schaamte
Arnold op de wangen. Waar hadden zij bei
den hun verstand toch gehad, hij eu Sabine?
Zij hadden toch moeten bedenken, dat men
hen zou kunnen ontdokken en bespieden.
spel het gaat op en neeren hij, lord
Wolseley, veidmaar.-chalk van liet geheele
Britsche leger, verzekerde dat nooit, zoo ver
de geschiedenis teruggaat, een campagne is
gevoerd die van liet begin tot het eind een
triomfmarsch was.
En de aandachtige hoorders vingen gretig
dit excuus op. «Hear, hear werd geroepen.
»Zie je wel!" zouden wij zeggen. Want wie
zou beweren dat lord Wolseiey zijn geschie
denis niet kent?
Dat de Kngelsche regeering dezen oorlog
misdadig is begonnen, is onbetwistbaar. Het
zou nutteloos zijn dit nog eens te betoogen.
Een open deur behoeft niet open gestoolen.
Maar dat de oorlog lichtvaardig is uitge
lokt, dat Engeland Transvaal tot het uiteiste
tergde, zonder zich voldoende ten oorlog te
rusten, wisten wij ntet, althans niet in die
mate als nu blijkt. De Britsche regeering
wist, moest weten, dat er oorlog zou komen
zij deed niets om dien af te wenden, en
was niet ten strijde gereed. Het ministerie,
waarvan Chamberlain de stuwende kracht
uitmaakt, heelt een erbarmelijk spel ge-peeld.
Vrijheid en onfahankelijkheid, dat isooge
bezit waarvoor de Boeren geleden hebben,
meer dan wij ons voor kunnen stellen,
het was niets in de oogen der Britsche re
geerders, met wier plannen de, zelfs beperkte
sourereiniteit der twee jong-krachtige staten
in Zuid-Afrika niet strookte.
Leven en eigendom der Boeren, wal
beteekende het in de oogen van mannen nis
lord Wolseley die de Boeren met alle waar
deering voor vele hunner karaktertrekken",
het «domste volk" noemt dat hij ooit heeft
ontmoet.
Bijna geen Engelschman die zich daarvan
veel aantrekt. Misschien vóór den oorlog, toen
men dezen nog hoopte te voorkomen. Nu
wensclien allen zonder onderscheid de zege
praal der Britsche wapenen.
Maar krachtiger klinken de protesten tegen
de lichtvaardigheid van hen op wie de natie
vertrouwde, van de burgerlijke en militaire
machthebbers. En scherp klinkt het verwijt
dat de regeering, den oorlog ziende komen,
zich niet voldoende heeft voorbereid ten strijde.
Gelukkige lichtvaardigheid Wie met de
Boeren voelt, wie de overwinning aan hunne
zijde hoopt, kan niet andprs dan zich ver
heugen in het feit, dat de Britsche autoriteiten
zich zoo deerlijk hebben vergist.
Die domme zorgeloosheid, die dwaze onder
schatting van de macht der Boeren, die onbe
kendheid met de sterkte des vtjands, zij ma
ken de groote kans uit voor een zegepraal
van hf-t Recht, «Dien de goden verderven
willen, benemen zij het verstand", zeiden de
Ouden leeds. Eu zoo kan het ook Engeland
gann.
Maar al prijzen wij die lichtvaardigheid
gelukkig voor de Boeren, van de zyde der
Engel-clie regeering valt zij niet genoeg te
laken. Harer Majesielts gouvernement heeft
Misschien waren zij reeds op aller lippen. En
hij kon aan Sabine haar goeden naam niet
eens teruggeven
Zijn toom tegen zich zelf kendo geen pa
len. Hij besloot terstond en onveranderlijk,
dat hij Sabine niet meer wilde eieii, haar met
moer wilde compromitteercix. Het belang, dat
zij in elkander stelden, behoefde zich ook niet
in eon persoonlijken omgang te openbaren.
Als zij elkander somtijds schreven, konden
zij toch met elkander van gedachten blijven
wisselen.
Hij had de voorzichtigheid gehad, zijn
paard nu eens bij den herbergier in het doi-p.
dan weer een halfuur verwijderd bij den
windmolen aan den straatweg, dan weder op
een kleine boerderij dicht bij Heinsdorf neer
t0 zetten. Heden, stond liet bij geluk op die
kleine boerderij, waarvan de armoedige be
woner den Mark voor fooi altijd dankbaar
aannam. Ditmaal werd Arnold eenig.-a:ins ver
legen, toen hij zijn paard haalde en den man
het geld in do hand stopte.
Ik ben buiten mijn zinuen geweest, dat ik
haar cn mij in zulk een toestand gebracht
hob, dacht hij.
Maar nu maakte hij er niet zooveel haast
mee, aan Sabine een brief te schrijven, die
haar schrik zou aanjagen. Hij besloot, liet
eerstvolgende samenzijn af to zeggen onder
het voorwendsel, dat dienstzaken hem ver
hinderden, het alsdan volgende evenzoo. Over
veertien dagen begonnen do manoeuvres.
Dan wilde hij per brief openhartig met haar
spreken on. ook van zijn overplaatsing gewa-
gon.
Tot zijn verwondering ontving hij reeds
den volgenden middag een brief van Sabine
Zij had het gewaagd, hem dezen door bemid
deling van een boodschaplooper te doen toe
komen. Hij lag op de tafel, toen hij van den
dienst thuis kwam. Hij moest dus zeker za
ken bevatten die van belang waren en waar
bij haast was. Zou zij misschien den vorigen
avond iets gehoord hebben, evenals hij Dat
de vrijheid en onafhankelijkheid der Zuid-
Afrikaafische Republiek, het leven en het
eigendom harer bewoners licht geteld, het
heeft ook het leven der Britsche soldaten,
de vaak zuur-verdiende belastingpenniugen
der arbeidzame Britsche bevolking voor niets
geacht.
«Zij, die hooggeplaatsten", zegt generaal
Piet Joubert in zijn aan II. M, Koningin
Victoria opgedragen vlugschrift over de lijdens
geschiedenis der Hollandsche Kaapbevvoneis,
treilend en waar, «zij, die hooggeplaatst™,
die buiten schot zijn en berekenen, hoeveel
eer zij zullen behalen door het bloed der
soldaten, moesten ook eens bedenken, hoeveel
verdriet en ellende zij veroorzaakten en wat
zij te verantwoorden zuilen hebben, ah zij
eens voor den eeuwigen God van hemel cn
aarde staan, waar zij ook moeten instaan
voor dat, wat zij gedaan hebben door hun
ondergeschikten".
4r
Zoodoende is de verantwoording uroot die
de bewei kers van dezen oorlog schuldig zijn
aan het geweten der menschhenl. En zien wij
goed, dan rest hun alleen deze keuze: dom
heid of mi-dadige lichtvaardigheid.
«Bijna elke veronderstelling, berekening
en voorzegging," merkt de «Westm, Gaz."
schamper op, «die de staatslieden vat: het
begin dezer zaak aari te berde bsachten, is
nu ongegrond gebleken. Dat de Hoeren niet
zouden oorlog voeren dat het uitzenden van
10,000 man Kruger tot rede z.ou brengen
dat de Oranje-Vrijstaat nooit de zijde zou
kiezen vati Tiansvaal; dat, mocht het al in
liet ergste geval tot oorlog komen, onze taak
betrekkelijk gemakkelijk zou ziju ditnlles
en meer nog is van week tot week her
haald op ge7,ag van «deskundigen" die hun
geheele leven in Zuid-Afrika hebben door
gebracht, terwijl diegenen onder ons die den
moed hadden te twijfelen of te waarschuwen,
op hun laatdunkendheid en domheid moesten
liooren schelden."
En het blad verwijst naar Lucas XIV 31
»Of wat Koning, gaande naar den krijg
om tegen eenen anderen Konir.g te slaan,
zit niet eerst neder en beraadslaagt, of hij
machtig is met tien duizend te ontmoeten
dengene, die met twintig duizend komt."
AVij zouden er het volgende vers aan toe
willen voegen
«Anderszins zendt hij gezanten uit, terwijl
degene nog verre is, en begeert hetgeen tot
vrede dient."
En wij herhalen de vraag die wij eenige
weken geleden stelden
Waarom liet Harer Majesteits regeering
bijna drie weken voorbijgaan, voordat de
Trnnsvaahehe regeering haar ultimatum zond,
zonder de minste poging te doen om een
oorlog af te wenden
Waarom zond zij toen geeu gezanten uit
tot hem die «nog verre" was en begeerde
hetgeen tot vrede diende
Wilde Engeland den vrede Of een even
misdadigen als licht vaardigen oorlog?
zou verschrikkelijk wezen il.il zou Hij haar
gaarne bespaard hebben.
Noen, Goddank! Geheel andere, eigenlijk
verblijdende berichten behelsde de brief. Hij
bemerkte echter uit, iedcren regel de agitatie,
waarmee Sabine hem geschreven had. Hij la=
het volgende
„Mijn dierbare vriend,
„Do morgenpost brengt mij zooeven een
brief, waarvan de inhoud van mij een spoe
dig besluit eisdit, dat ik echter niet wil ne
men, zonder vooraf uw raad ingewonnen, uw
wensch vernomen te hebben.
„Dikwijls sprak ik u. over mijn trouwe
vrienchn Suzanna. eu over mijn goeden oom
Frits. Suzanne was nog zeer jong, toen zij in
nauwe bei rekking tot, mij kwam, pS zestien
jaren. Maar zij hooft sedert dien tijd allés
trouw met mij gcdiagen, begreep reeds de el
lende van mijn huwelijk en ook nu het pijn
lijke van mijn leven te Miihlau, dat daarin
gelegen is, mijn lieve ouders, die behoefte aan
rust hebben, tot last te moeten zijn. Zij be
weert reeds lang, dat ik het leven gemakkelij
ker zou verdragen, als mijn gedachten, in
plaats van met louter bittere ervaringen, met
mooie indrukken en herinneringen vervuld
werden. Een grooten, verheffenden arbeid
zou men mij, helaas! niet kunnen verschaf
fen, daar deze mij, naast de opvoeding van
Leo en Milly, geheel in beslag zou nemen.
Zoo heeft deze lieve Suzan na dan gewerkt en
gestreefd, mij althans een interessante afwis
seling te verschaffen, en oom Frits weten
over te halen, mij lot een reis van twee
maanden naar Italië uit to noodigen.
„Oom Frits en ik zijn elkander echter to
vreemd om voel met elkaar te kunnen begin
nen; dus moet zij, die dit mooie plannetje
gemaakt heeft, ook mee.
,.Ik zou en moest daarmee jubelend instem
men. Mijn kinderen zijn bij mijn ouders aan
huis, die veel van hen houden. Ja, ik weet
zelfs, dat mijn ouders het wel aardig zullen
vinden, zich eenige vvelcen lang met de op-
illgeiucea »«crziclit.
SCHIEDAM, 9 November '99.
Be oorlog.
Om L a d y s >n i t h.
Wanneer men de telegrammen der oorlogs
correspondenten nauwkeurig vergelijkt en
toetst aan het officieele telegiatnd.it vinden
gouverneur van Natal en generaal Buller le
Londen is aangekomen, dan blijkt duidelijk
dat hot victorie-gejuicli der persmannen weer
veel te veel geschreeuw is voor een bitter
beetje wol.
Dat er Donderdag en Vrijdag om Ladysmith
is gevochten, bij Bestors Farm, op Bulwana-
heuvel en bij Devvdrop, vult niet te loochenen.
Daarover zijn de berichten het vrijwel een«.
Van de honderden die de Boeren verloren
zouden hebben de conespondent der
nDaily Telegraph" spreekt bv. van 800 doo-
den en gewonden blijkt daarentegen niets,
zoomin als van de schitterende cavalerie-
charges en de onweerstaanbare bajonet-aan
vallen. De Boeten zullen hier en daar terug
geweken zijn zij hebben natuurlijk dooden
en gewonden gehad maar daarbij zal het
ook wel blijven.
Ka fiers hebben te E-tcourt bericht dat de
Boeren Donderdag op Groblerskloof-heuvel
vooral te lijden hebben gehad van de «man
vrouwen". Zij bedoelden de Gordon Hooglan
ders met hun korte rokjes. Hun charge zou
109 Boeren hebben doen vallen.
Over het gevecht van Vrijdag geeft een
telegram aan de «Timen" uit E-tcount, waar
heen het door een renbode van Ladysmith
was overgebracht, de volgende bpondet heden
Twee regimenten huzaren, een regiment
vrijwillige cavalerie en een detachement be
reden infanterie rukten onder generaal
Broeklehuist op om een kolonrte Boeren die
op den weg naar Pietermaritzburg was ge
signaleerd, aan te grijpen. Na drie kanonnen
tot zwijgen te hebben gebracht, slaagde
Brociriehurst er in de Boeren uit hun ver
sterkt kamp te jagen en hun niar.-ch naar
het Zuiden te beletten.
Een detachement vrijwillige cavalerie was
bijna ingesloten, maar werd door andere
cavalerie bevrijd.
Ilet slot van dit bericht klinkt weer even
zouderling als gewoonlijk: «Onder een hevig
vuur der Boeren trokken de Engehchcn
terug."
liet zal ons dus allerminst vei wonderen,
wanneer later blijkt dat iri werkelijkheid de
Boeren zich gehandhaafd en de Engelschcu
zich, door den nood gedwongen, teruggetrok
ken hebben.
Altijd weer vindt men die eigenaardige
tegenspraak in de Engelsche telpgrammen.
Zoo zegt dezo zeilde depêche aan de «Times"
over het bombardement van Lady-mith «De
Boeren beschieten op het oogenblik de stad.
Hun geschut wordt uitnemend bediend, hun
vuur heeft echter tot nu toe niet de minste
uitwerking gehad."
voeding van Leo en Miiiy te b<la-ten, Papi
en mama bobben in deze geheel van de mijne
afwijkende inrichten en schudden dikwijls lx>-
denkclijk met het hoofd our ons overvloedig
gebruik van water en lucht,
„Waarom ik met jubel, of nog niet jubel
Vooreerst, mijn dierbare vriend, woog liet mij
zwam' op hit hart, dat- ik u zes weken langer
zou nioetni missen, dan bovendien reed- te
verwachten is. Want onze reis zal den eer
sten September beginnen, en clan zijn uw ma
noeuvres eeist voor de helft nfgeloopon.
„De laatste weken lubben zulk ecu harte
lijke betrekking rti-'-ehen misdoen ont-i.mn
dat ik werkelijk niet weet hoe mijn li ven w,l
•zou wezen, indien onze ontmoetingen dam-
nan ontbraken.
„Maar dan kwam als een blik-enistraal de
gedachte aan een plan bij mij op. dat zóó !>••-
(coverend is, dat ik mij niet durf voor-tollen,
dat het niet uitvoerbaar zou wezen.
„Hebben wij er on» mot dikwijls over be
klaagd, dat wij, fwic vrije, twee on-chuldige,
twee reine nienscben, elkander in liet geheim
zien en spreken, als haddon wij een zonde te
verbcigen Buigen wij ons daarmee niet die
per, dan onze trois moest veroorloven, voor
een vooroordeel
„Hoe zou het dan zijn, als wij in liet bui
tenland, ver van bewakende, bekrompene
menschenelkaar ontmoetten en heerlijke
uren van gemeenschappelijk genot in kunst
cn natuur doorbrachten Hebben wij er soms
wel niet eens over gesproken, dat het voor
twee mcnscheu, die zulke gelijke karakters
hebben, zoo vervuld zijn van dezelfde belan
gen. zoo vol van dezelfde weetgierigheid, een
onbeschrijfelijk genot zou wezen, to samen de
wereld eens te bekijken
„Neem na afloop der manoeuvres verlof en
sluit u dan bij ons aan, zij het ook maar voor
eenige dagen
„'Mijn Suzanua is een veel to edelaardig
menscheukind', dan dat zij onze vriendschap,
ondanks liet verleden®, niet zou begrijpen.
Zoo gaat liet altijd iri de Engelsche be
richten: de Boeren hebben mooie kanonnen,
maar de bediening is slechtof als de be
diening goed is, diagen ze niet ver genoeo-,
enz. Maar bet slot is toch tot nu toe tarnelnk
gunstig voor de Boeren geweest. En daar
mee troosten wij ons.
Bedoeld telegram zegt voorts nog dat de
Boeren een batterij in stelling hebben ge
bracht achter hm Brit-die kamp. Ondanks
de geslaagde uitvallen der Engelsche,. er. de
zware verliezen der Boeren sluiten dezen den
ring van staal en vuur toch steeds nauwer
om Yv hite en zijn le^er.
Nog klemt die ring niet genoeg; althans
hij sloot de belegerden niet voldoende af op
het tijfistip der laatste telegrammen, en de
vorige dagen. Toen kon generaal French
n"g» waarschijnlijk onder de een o? andere
vei rnomming, naar Port Natal ontsnappen
om daar scheep te gaan naar Kaapstad. De
(rem die hem naar liet Zuiden voerde, werd
<ooi de Boeren aangevallen, zonder succes
evenwel.
Volgens het telegram in de «Times" gaat
de bekwame cavalerie-generaal naar de Kaap
orn daar het bevel te aanvaarden over de
divisie cavalerie vermoedelijk wel de bijzon
dere cavaierie-divisie die het ministerie van
oorlog wenscht samen te stellen voor den
oorlog m Zuid-Afrika.
Het komt ons ook zeer wel mogelijk voor,
dat de opperbevelhebber, sir Redvers Buller,
iemand bij zich wil hebben die den toestand
in Natal door en door kent en tevens een
goed krijgsman. En generaal French heelt
den naam van een goed militair; bovendien
lee, hij een hoogst belangrijk aandeel ge
had m Whites operaties.
Nieuwe berichten bereiken onsintu=?chen
uit NataS niet, ten minste geen berichten
waaraan wij iets hebben. Uit E-tcourt zijn
Maandag bereden troepen vertrokken, waar
heen .Men weet het niet.
Men hoorde schieten in noordelijke rich
ting, en men vermoedt dat het bombarde"-
ment van Ladysmith hervat is. »Lan<mTom"
zal zich daarbij wel flink doen gelden dit
zware Creuzot-kanon is nu door de Boeren
opgesteld in een geïmproviseerd fort van
rotsblokken, zootku het eenigermnte bevei-
hgd is voor het vijandelijk geschut.
Ander oorlogsnieuws.
Ook van het Westen en het Zuiden komen
hij na geen berichten.
Een telegram uit Colesberg van Maandag
maakt melding van een geruch!, dat 3000
Boeren naar het zuidea rukken.
Zij zouden de Vrijstalers te hulp komen
om eeri verwachten inval uit de Kaapkolonie
te weren ol zelf een krnelitigen aanvat op
<le Kaapkolonie te doen. Zij zouden zware
Duitse he snelvuurkanonnen medevoeren.
Ie iormberg, het belangrijke spoorvveg-
kruispunt op de lijti Springfootein-Burghers-
orp-En.-t Loudon hebben de Boeren volgens
geruchten de spoorbrug vernield. De verbin
ding der beide invalslijnen in den Vrijstaat-
Port Elizabeth-Colesbeig-Springfoniein en
Als ik oj> de markt kon gaan staan en heb
tui aanhoort' van allen uitschreeuwen: „Ik
ben diep rampzalig in mijn huwelijk ge
weest dan zouden de menschcn mi-schicn
ook begrijpen, dat ik u niet haten kan en niet
ontwijken wil. Suzanna dus zal hot wel be
grijpen.
En oont Frits? Och groote goedheid' oom
Frits heeft twee cn twintig neven eu nich
ten, om wie allen hij zich een weinig bekom-
rti'rt, maar wier lotgevallen hij dikwijls door
i kaar ha-pelt,. Alk-en Suzanna. staat inder
daad in een nauwe beti risking tot hem haar
vi'Lr was niet alleen zijn neef, maar ook do
rit nd zijner jeugd. En met Suzanna gaat hij
\,.d om. On- anderen, voor zooverre wij geld
\.ui hem krijgen, luit hij dit door zijn ban-
kiLi' eens voor al uitbetalen, en onze corres
pondentie is eenzijdig: zij bepaalt zich
ledit- lot brieven van dankbetuiging. Ikzelf
z ig hem maar eenmaal bij gelegenheid van
mijn bruiloft. Ik ben er zeker van, dat hij
reeds dikwijls vergat, op welke wijze mijn
man aan zijn eind gekomen is; den naam
van zijn tegenstander heeft hij zeker ook wel
niet onthouden.
„Dus kunt go u bij ons aansluiten, zonder
dat het de aandacht trekt. Waarom zou het
toeval niet kunnen mcebiengen, dat ik, dm
vroeger to Berlijn met zooveel mensehen om
gang gehad heib, eens een bekende aantref?
„Bedwelmd van vreugde en geluk zou ik
kunnen worden, als ik'het mij afschilder:
verheugd en vrij gaan wij met elkander om,
vergezeld door mijn trouwste vriendin en den
goeden ouden man, door de straten wandelen,
van het céiie mooie naar het andere! Uren
zullen wij doorleven, zóó rijk, dat zij hun
licht nog kunnen werpen over vele jaren dea-
toekomst, die zoo raadselachtig, zoo donker,
zoo dreigend vóór mij liet.
„Zeg niet neen, Arnold! En zeg mij uw ja
zeer spoedig'
„Sabiuo."'
(Wordt vervolgd.)
