53Bte Jaargang.
Zondag 12 en Maandag 13 November 1899.
No. 10088.
Eerste Blad.
Maar een mensch!
Ken nisgev i n g.
KENNISGEVING.
Een Engelscli oordeel.
BUITENLAND,
SC1IEMMSCHE COUIRANT.
Deze courant verschijnt dragelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1,25. Franco
per post 11. 4.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Botemstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 47 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12Va cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine adtsertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 123.
Burgemeester en wethouders van Schiedam
hrcngen ter algemeene kennis, dat door den iieer
Minister van Waterstaat, Handel en Nijveiheid,
bij zijne beschikkingen van 3 dezer No. 187.
is aangewezen Dinsdag 21 November 1899 als
d.ig, waarop de verkiezing, en Dinsdag 5 Decem
ber 1899 ah aag, waarop zoo noodig
de herstemming zal plaats hebben ter benoeming
van leden der KAMERS PAN ARBEID voor de
ALCOHOL-INDUSTRIE, voor de VOEDJNGS-
en GENOTMIDDELEN en voor de BOUW
BEDRIJVEN.
Zij brengen tevens in herinnering de artt. 17,
18 en 41, der wet op de Kamers van Arbeid,
luidende:
Art. 17. Het hoofd of de bestuurder van een
bedrijf of eene onderneming, waarin personen
die op eene kiezerslijst voor eene Kerrtar van
arbeid zijn geplaatst, arbeid verrichten in
(abrieken en werkplaatsen, is verplicht te zorgen
dat ieder van dezen gedurende ten minste twee
achtereenvolgende uren van den voor de stem
ming bepaalden tijd gelegenheid vinde om mede
te werken tot de keuze waartoe hij bevoogd is.
Art. 18. Het hoofd of de bestuurder in het
voorgaande artikel bedoeld is vei plicht te zorgen,
dat in zijne fabriek of werkplaats, op eene plaats
waar arbeid woidt verricht, gedurende twee
werkdagen vóór en tijdens de tot stemming
bepaalde uren. op eene zichtbare wijze is opge
hangen eene door hem onderteekende lijst, de
uren in het voorgaande artikel bedoeld ver
meldende "oor pik afzonderlijk of groepsgewijze
of voor allen gezamenlijk.
Op de woorden «arbeid" en «fabrieken en
werkplaatsen'" in dit en in het vorige artikel
is 1 der Arbeidswet, met uilzondering van
liet Jaatste lid van art. 2, toepasselijk.
Art. 41. Overtreding van art. 17 of 18 wordt
gestrait met hechtenis van len hoogste veertien
dagen of geldboete van ten hoogste vijf en zeventig
gulden.
Schiedam, 10 November 1899.
Burgemeester cn Wethouders van Schiedam,
VERSTEEG.
De secretaris
VERNÉDE.
De Burgemeester van Schiedam
Brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen
Dat de kohieren van de belasting op bedrijfs-
en andere inkomsten Nrs. 3 en 4 dezer ge
meente, over het dienstjaar 1899/1900, door
den heer directeur der directe belastingen te
Rotterdam op den 9den November 1899 execu
toir verklaard, op heden aan den ontvanger
der directe belastingen ter invordering zijn over
gemaakt.
Voorts wordt bij deze herinnerd, dat ean
ieder verplicht is, zijnen aanslag op den bij de
wet bepaalden voet te voldoenalsmede dat
DOOR
IDA BOY-ED.
36)
Hij had reeds verscheidene zieken in zijn
compagnie en beschouwd© heb slechte weer
als een. persoonlijke wraakoefening der he-
melsche macliten. togen zich zelf. Arnold! was
er de naaste aan toe, al de slechte luimen
van den kapitein te verdragen. Onder zulke
omstandigheden groeide het droombeeld van
een reis naar Italic met Sabine nog meer tot
een stralend tafereel van overweldigende be
koorlijkheid aan. Schier met Stofeijnsche
kalmte verdroeg hij alle ongemakken. Steeds
zag hij Sabine vóór zich staan, zooals zij bij
de poort van Heinsdorf stond', toen hij er
voorbijtrok. Iedere gedachte aan haar werd
een verkwikkend© tegenstelling met de ellen
de- van deze dagen.
Reeds na verloop van anderhalve weck ont
ving hij haar portret. Zij had zich in baltoi
let laten photographoeren. Daar hij haar
Rooit anders dan in dei open lucht, in wandel-
kostuum gezien had!, maakte dit portret schier
een zonderlingen indruk op hem, maar was
toch ook als een nieuwe openbaring van haar
schoonheid. Met een' kloppend hart bekeek hij
het. Wat stond! haar edel hoofd fier op haar
slanken hals! Hoe verrukkelijk waren de lij
nen van haar schouders en armen
Hij slaakte een diepen zucht, toen hij d'aar-
°P het portret in zijn koffer wegborg. Maar
alle avonden, haalde hij het weder*te voor
schijn en staarde het aan, en een doffe, verte
rende onrust groeide langzaam, in hem aan.
Zijn, nachten werden door hartstochtelijke
droomen gekweld. Overdag verheugde hij
heden de termijn van zes weken ingaat, binnen
welke de reclames tegen dezen aanslag belmoren
te worden ingediend.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den '11 den November 1898.
De Burgemeester voornoemd,
VERSTEEG.
Ernstiger veroordeeling dan wij nog ergens
vonden, van Groot- Bntannië's misdadig
stieveu van het oogeublik, levert de October-
aflevermg van den «Arbitiator". Het is een
anest, 200 schelp gemotiveerd, de overwe
gingen van liet vonnis wegen zoo zwaar, dat
mij meenen orizen lezers dit Engelsche oor
deel over Engelsche politiek niet te mogen
onthouden. De «Aibitrator" tieedt op als
rechter der Biitsche natie, en z\jn uitspraak
is even rechtvaardig als vernietigend.
»Wy moeten dit aitikel beginnen", zoo
luidt de aanhef, «met onze vrienden in Ame
rika en op het Vasteland te vei klaren, dat
de smait en de vernedering die wij voelen,
alle beschrijving te boven gaat. Engeland
vvordt veroordeeld door heel de beschaafde
wereld. De jingo-pers beweert dat het slechts
een crisis is van vrees voor Engeland. Maar
dat meenen wij niet. De veroordeeling is even
algemeen in Italië en de Vereenigde Staten
als in Frankrijk en Engeland, en zelfs in de
kleinste Euiopesehe staten die geen enkele
reden hebben Engeland te beschouweu als
mededinger.
»En", gaat de «Arbritator" voort, «wat
erger is: het oordeel der superieuren van
geest in alle landen klinkt even streng als
dat van hen die gewoon zijn ons zonder
reden te gispen. De Vredesgenootschappen
van de geheele wereld hebben ons veroordeeld.
Wij kunnen niet dan nederig het hoofd buigen,
erkennende dat het vonnis verdiend is."
Na dit smaitelijk «Mea culpa" vraagt de
Arbitrator" voor zichzelf een oogenblik ge
hoor en een stil beklag.
»Wij hebben krachtig geprotesteerd in den
aanvang, en misschien zou ons pogen krach
tiger nog zijn geweest, zoo wij den oorlog
mogelijk hadden kunnen achten. Misschien
hebben wij te veel g-rekend op de te wel
bekende vredelievende gezindheid van loid
Salisbuiy," heeft niet een ieder daarop
vertrouwd? «die zoo dikwijls gelegenheid
heeft gevonden zich te uiten. Hoe het zij,
wij waren er verre van te vermoeden hoe
diep de moderne hartstocht voor sport inge
vreten heeft in het gezonde flinke Engelsche
ras. De plebejers van Rome zyn gedemora
liseerd door hun «brood en spelen"; Engeland
demoraliseert zich op z(jn beurt door zijn
sport."
Maar daarin alleen ziet de «Arbitrator" niet
den kanker die Engeland's gezonde kracht
ondermijnt. En ernstig-waaischuwend ver
heft het zijn stem tegen een deel der pers, de
corrupte zg.n. volksbladen, wanneer liet zegt;
«Eugeland is verlaagd door een zoo ge-
heeten volkspers". Op dezelfde wijze zijn
ook de Vereenigde Staten bedorvendaar
zich nu schier over al de noodlottige omstan
digheden, die hem althans met geweld ver
getelheid opdrongen.
Op zekeren nacht, toen zij in een zeer klein
Poolscli stadje in kwartier lagen, vielen er
zulke plasregens neer, dat de volgende moe-
gen hun ingestorte bruggen, verniëkfe wegen,
overstroomde landerijen vertoonde, en in
plaats van, zooals het plan was geweest,
'3 morgens om vier uur verder te marc'aeeren,
viel aan het regiment da taalt ten doel, het
detachement pioniers bij het herstellen van
wegen en bruggen behulpzaam te zijn. Het
stadje lag op een eilandl, dat door twee ar
men der Warthe omgeven werd. De noordelij
ke, brug was ingestort, dia dam van den hier
uitkomenden, zijtak ondergraven; de straat
weg, dien men over de zuidelijke brug bereik
te, was vele meters lang als 't ware ineenge
zakt en hier en daar onder puin bedolven, ge
raaktr.
Hier hield Arnold! stil en. sloeg, op zijn
paard gezeten, de werkzaamheden zijner fu
seliers gade. Tussohen de mensch 111 bewoog
zich Bliiser en een luitenant van de pioniers.
Men liet planken aanbrengen, en aarde, om
een soort van brug te maken.
Achten' hen rolde de stroom geelachtig en
golvend! voorbij de roodachtig grauwe huizen
van het stadje. Daarboven staken een paar
fabrieksschoorsteenen en em kerktoren in de
sombere lucht uit. Vóór hen strekte zich d'e
met boomen beplante straatweg eindeloos in
de vlakke streek uit. De takken, der boomen
hingen naar beneden; want zij waren zwaar
van den regen en van den oogst.
Gp de plek, waar de weg ingezakt was, ver
zamelden zich allengs allerlei rijtuigen en
voetgangers. De laatstgenoemden werden, er
een voor een door die soldaten naar den over
kant gedragen, en Arnold! zag daar meer d'an
spreekt men van een «gele pers", maar die
term schijnt ons niet zeer juist. De pers,
die zich verkoopt aan de groote politieke
en financieeie speculanten, is het die bij ons
het kwaad heeft gewrocht."
Toch is dit alles nog niets bij bet schrik
kelijk oordeel dat over Engeland wordt
U'tgesproken
«In ons land kan hy die het grootste talent
heeft om de waarheid te vervalschen, den titel
van pair of baron verwerven. De eigenaars
van zulke bladen (die het meest geven om
geliieljjk voordeel) kunnen gemakkelijk onder
het mom van vadeilandsliefde een fortuin
bijeenschrapen. Het gevolg is dat die goed-
koope groote bladen, wier ruime iukomsten
uit verborgen bron vloeien, voortdurend den
geest onzer landgenootm vergiftigen. En de
giondslag dier schandelijke voordeelen is
leugen."
Eerlijker dan de Engelsche bladen, die zulk
hoog woord hadden over den splinter in bet
Fransche oog maar van de baik in eigen oog
niet willen welen, trekt de «Arbitrator" een
vergelijking tusschen de zedelijke crisis, die
Frankrijk doorworstelt, en die welke het
Engelsche volk thans met ondergang bedreigt.
«Onze vrienden in Frankrijk kennen dit
gevaar. Zij hebben te strijden gehad en een
moedigen krijg te voeren gehad voor de ver
dediging van waarheid en geiechtigheid, en
zjj hebben kunnen coostateeren dat de zeer
groote meerderheid hunner medeburgers aan
de andere zijde stonden, zjj kennen er de
reden van. De populaire Fransche bladen
het »Petit Journal", de «Libre Parole", de
Intransigeant" en andere hebben nooit
bun lezers de waarheid geleerd. Ook wij, in
Engeland hebben onze volksbladen «The
Evening News", de «Daily Mail", de «Sunday
Chronicle" en een groot aantal andere, die
even laag vliegen."
De «Arbitrator" herinnert er aan hoe het
verzet heeft aangeteekend tegen den drang
dier ugoot-pers" om Fi ankrijk wegens de
zaak-Dreyfus te boycotten. Het achtte het
dwaas het geheele Fransche volk te veroor-
deelen voor de fouten van enkelen en van
zeker sooit journalisten.
Nu vraagt Let dezelfde beoordeeling voor
Engeland waar de Trade-Unions, de socialis
tische partij, de meerderheid der liberale
partij en de eenparige stem der vrjj'e kerken
den oorlog hebben veroordeeld.
Toch z gt de «Arbitrator" later kan
de blaam van Europa geen verwondering
wekken. Zeker, sir "William Harcourt en John
Morley hebben ernstig beproefd hun land-
gencoten terug te leiden naar het pad der
gerechtigheid. Maar waar even uitnemende
liberalen als Courtney en Arthur Eliot ge
meend hebben zich niet te mogen verzetten
tegen het inzicht der regeering, mag daar
het oordeel der wereld verbazen
Verschillende andere punten bespreekt de
sArbitrator". Zoo wijst het artikel op de
onbetrouwbaarheid van elke chauvinistische,
jingoïstische pers, van welken landaard ook.
Wij zullen het evenwel niet verder volgen.
Het bovenstaande is voldoende. Eén citaat
één aardig tafereeltje, als een zijner forsohe,
krachtig gebouwde manschappen, een sidde
renden haadeldrijvanden Jood met zijn mars
moov voortsjouwd© dam voortdroeg, terwijl da
emalle plank: onder zijn, voetstappen ineen
boog.
Voor de rijtuigen heette hetwachten.
Eindfelijk ontstond er een letterlijke opeen-
hooping van wagens: zes met vier paarden
bespannen, zwaar inet zakken beladen voer
tuigen. Deze moesten koom van een naburige
boerenplaats naar het spoor brengen. Verder
zag men een wagen1, waaruit een. jammerlijk
gebalk klonk, kalverkoppen trachtten zich
een uitweg te banen, en de voerman vloekte
als een ketter. In- trwee leege boerenwagens
legden zich de voerlieden onverschillig te sla
pen noer, en de paarden stonden onbeweeg
lijk. Daartusschen stond, reeds geheel tus
schen do andere rijtuigen ingesloten, een
open victoria. Een koetsier in livrei zat op
den bok, en een oudie heer en een jonge dame
bevonden zich in hot rijtuig.
De commandostemmen der officieren over
stemden het rumoer, plankan vielen klette
rend op den grond neer, hamerslagen dreun
den, do kalveren bulkten jammerlijk, rechts
en links lag modderig water op de landerijen,
en uit de loodkleurige lucht begon het juist
weer te droppelen.
Arnold zag, dat de beide personen in d'e
victoria opstonden en blijkbaar met gebaren
van ontmoediging het geheele tooneel om
zich heen gadesloegen. Nu bemerkte hij eerst,
dat het een dame was en een heer op leeftijd,
dus twee menschep, die bescherming of al
thans misschien raad noodig hadden.
Hij steeg af en gaf zijn paard aan een sol
daat om het vast te houden.
„Kom mee, Blaser," zei de hij in het voor
bijgaan. „We zullen die menschén helpen!"
echter volge hier nog, omdat het getuigenis
aflegt van den kloeken waarheidszin dte in
het geheele artikel doorstraalt.
Over het Transvaalsche ultimatum wordt
dit gezegd:
«Al betreuren wjj de uitwerking, die het
ultimatum teweeg heelt gebracht, verrast
heelt het ons niet. Onder zulke omstandig
heden zouden wij geneigd zijn geweest te
handelen zooals de heer Kruger heeft gedaan.
De twee regeeringen waren toen, naar het
schijnt, zóó dicht bij een schikking, dat men
werkelijk verlegen zou zjjn geweest om rede
nen te vinden, die het toevlucht nemen tot
den oorlog rechtvaardigden.
«En toch ging Eugeland voort met zijn
krijgstoerustingen en maakte het zich gereed
een leger te zenden, gelijk in aantal aan de
mannelijke Boeren-bevolking. Het kon aller
minst verwondering wekken dat die zelfde
Boeren daarop weigerden geloof te hechten
aan Chamberlain's schoone beloften, en het
besluit vatten dat, daar Engeland voornemens
scheen hen te verpletteren, het beter was
niet met tegenweer te wachten, totdat de
60.000 Engelsche soldaten waren aange
komen."
Waarlijk, zulke taal doet goed. Het zijn
zware beschuldigingen die de «Arbitrator" de
Engelsche pers toesliogertmaar wie zal be
weren dat ze lichtvaardig zijn geuit en onrecht
vaardig treffen Eer zou men geneigd zijn met
den «Arbitrator" deze ernstige grief weg te
voeren over de grenzen van Engeland. De
dusgenaamde «volkspers" is een internatio
naal kwaad, en nu hier, dan daar ziet men
het kwade zaad ontkiemen en worden tot
een vaak bjjna onuitroeibaar onkruid.
Gelukkig dat er nog stemmen luid wor
den als die van den «Arbitrator", durvende
stemmen die zich waarschuwend laten hooren
tegen de voortwoekerende ontsteking, die
het van nature gezond gestel van menige
natie met gevaar voor leven en eer dreigt.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, II Nov. '99.
De oorlog.
Wij zijn nu bijna zonder nieuws over den
oorlog.
Er is alleen een telegram, Donderdag door
generaal Buller aan het ministerie van oor
log gezonden. De opperbevelhebber seint
daarin een nieuw postduiven-bericht vaar ge
neraal White over dat geen datum draagt;
het kan niet later dan Woensdag rijn ver
zonden. Het luidt
„De beschieting door de Boeren op groo-
ten afstand wordt dagelijks voortgezet, maar
veroorzaakt weinig ongelukken en richt wei
nig schade aan. De Boeren zonden heden een
aantal vluchtelingen nit Transvaal, onder be
scherming der witte vlag hierheen. Een af-
deeling uit Lady smith met do witto vlag ging
hun buiten de voorposten, te gemoet en werd
bij het terugtrekken door de Boeren bescho
ten. Majoor Gnle werd heden geiwond' bij het
afzenden van een bericht. Onze verschansin
gen worden met den dag sterker, er is over
vloed van provisies."
Voorzichtig balanoeerende, kwamen zij
over dte smalle plank aan den anderen kant
en begaven zich tusschen de paarden en rij
tuigen. door naar de victorin
Arnold groette.
„Als ik mij mag veroorloven, u een raad te
geven, dan zou het 't beste wezen, dat u uit
stapte en te voet naar het stadje ging. Het is
maar een kwartier ver. Voordat het rijtuig
naar den overkant kan, zal er nog wel een
uur en, meer verloopen."
De oudte heer nam hoffelijk zijn muts, die
van oen lamsvaeht vervaardigd was, af en
keek het jonge meisje vragend aan.
„Zooals het u dunkt, oom," zeida zij.
„Den trein kunnen we toch al niet meer
halen," merkte de oude heer ontstemd aam
„Als u met den trein verder wil, dan moet
ik u zeggen, dat de spoorbaan gedeeltelijk
weggespoeld: is. Vóór morgen zal er wel geen
trein rijden," deeldfe Arnold mee.
„Groote goedheid!" riep de oude heer uit.
„Maar oom, hoe romantisch I Begrijp ©ems I
Dit is liet eerste avontuur in mijn. leven,"
riep het jonge meisje verheugd! uit.
De oude heer glimlachte, ook de beide offi
cieren veroorloofden rich een welwillend glim
lachje.
„De Juffrouw zal misschien meer onaange-
naamlieden' dan romantische tooneelen onder
vinden. In het logement „Koning Stanis
laus" hebben de officieren van den staf de
beste kamers in beslag genomen. Maar plaats
zal er toch nog wel te vinden rijn. Ook het
eten is er niet slecht. Alleen rijn er veel mi
litairen," vertelde Arnold!.
„Laat ons dus uitstappen!" besliste de
oud» heer. „Als de heeren ems naar dien over
kant willen helpen En jij, Brenta, kom
later met onze goederen in hét hotel 1"
„Ik zal er voor zorgen, Mijnheer)"
Dat is alles. Verder weten wij nu dat Co-
lenso door de Boeren bezet is, die Ladysiaith
nu met een gordel van geschut hebben om
geven. De Boeren moeten hun belegeringsge
schut hebben opgesteld op Signal-heuvel teu
Noorden, Pepworth-heuvel ten Noordoosten
en Buhvana-heuvei ten Zuidoosten van La-
dysmith. Vermoedelijk zullen ook ten Wes
ten en ten Zuidwesten wel batterijen rijn ge
plaatst.
Wij danken deze mededeeling aan. den ho
telhouder Barnard, die met een ander bewo
ner van Lady smith door hun locale kennis
uit de belegerde stad wisten te ontsnappen.
Zij zeggen nog dat de granaten der 'Boeren
eenige Kaffers en koelies gedood, maar ove
rigens weinig schade aangericht hebben. Het
Engelsche geschut was nog niet gereed.
Volgens den correspondent der „Daily
Mail" te Pietermaritzburg was do reden, hier
in gelegen, dat men nog niet klaar was met
de vaste onderlaag -<*oor het geschut.
Bennet Bur'.eagh, ao correspondent der
„Daily Telegraph", seinde Maandag nog uit
Pietermaritzbuig dat die plaats ejn_ Estoourt
veilig rijn, en dat ook ladysmith het gcrai-
naen tijd kan houden, daar White's geschut
een dichtere omsluiting der stad kan belet
ten.
Intusschen dreigt den. Boeren volgens de
„aDily Maill" groot gevaar. Het blad beweert
nl. dat de Boslin Castle, die met troe
pen te Kaapstad is aangekomen, doorgezon
den. is naar Durban. Generaal Buller zou
voornemens zijn allereerst te zorgen dat Whi
te's legerkorps ontzet wordt.
De Boslin Castle brengt evenwel
maar 1100 a 1200 man, officieren en man
schappen, over, die waarschijnlijk Maandag te
Durban zullen, zijn. Voordat een eenigisrins
flink ontzettingsleger van een, 4 a 5000 man
in Natal gereed, is, zullen er echter nog wel
een dag of tien heengaan.
Een poging van White om zich door helio
grafie met Colenso in verbinding te stellen
is mislukt.
Er rijn ook nog eenigo berichten omtrent
de gevechten bij Colenso, maar allo dragen
het merk van partijdigheid en onjuistheid,
vooral dat uit Esteourt van Maandag geda
teerd. Het is van Laffan's bureau en zegt
dat een Engelsche patrouille uit Esteourt te
Colenso maar 80 Boeren vond die „in. wilde
haast" vluchtten. De Boeren waren er alleen
om te plunderen, want de Engelschen vonden
op straat juweelen, kleedoren en voedsel.
Zulke berichten behooren bij die over mis
leiding door het vesrtoonen der witte vlag en
dergelijke.
Of de Vrijsta tere in de Kaapkolonie zuide
lijker doordringen, blijkt niet met zekerheid.
Te Kaapstad dénkt men dat de hooge water
stand in die Oranje-rivier de Boeren doet vree
zen voor hun terugtocht, terwijl de Hollan
ders in het Noorden der Kaapkolonie neu
traal blijven. Daarom beteekent de inval der
Vrijsta.tërs niet veel.
'Daarentegen zegt een telegram van Maan
dag uit Burghersdoip dat een sterke Boeren-
macfat Jamestown, is doorgetrokken in de
richting van Queensfcown; Zondagavond zag
men duidelijk seinen wisselen. Ook werd de
'bezetting van Burghersdorp Dinsdagmorgen
verwacht.
De Boeren moeten de spoorbrug van Ach-
Met een veelbeteeken enden blik beval Ar
nold aan zijn kameraad, dan ouden lieer- ta
begeleiden. Het sprak vanzelf, dat hem, dien
eersten luitenant, 't aangenamer gedeelte dei-
taak, namelijk de begeleiding der jonge dame,
ten deel viel. En bovendien beviel deze hem
uitstekend.
Zij was van middelbare lengte en slank ge
bouwd, geheel in een Engelschen grijzen reis
mantel gewikkeld, die haar om het middel
sloot en haar fraaie gestalte geheel deed uit
komen. Daarbij droeg ze een vit strooien
matelot. Dik kwam van oudc-r den rand daar
van prachtig blond! haar te voorschijn. Het
meisje had blauwe oogen, die met een ver
heugden blik in de droevige wereld rondke
ken. Men kon het wel aan haar open, frisch
gelaat zien, dat al deze onverwachte onaange
naamheden haar humeur volstrekt niet van
streek brachten. Vertrouwelijk keek rij naar
Arnold op.
Den ouden heer hield Arnold voor een Bus,
ofschoon hij het Duitsch zuiver uitsprak. Hij
was lang en slank, liep eendgszins vooroverge
bogen en droeg op rijn wit haar een muts,
van oen. lamsvacht vervaardigd. Zijn gang
was log, zijn gericht bleek, zijn neus lang en
vleerig. Hij had iets uitgeputs, iets gebla
seerds, iets verstrooids, dat echter niet onaan
genaam aandeed, maar veeleer deelneming
wekte.
Arnold liet do jonge dame vóór zich uit
gaan en hield haar, achter haar loopende,
onder de bedde armen vast. De plank boon-
rich onder hun gewicht. Somtijds liep het
modderige water er overheen en maakte hun
voeten nat.
„G-raag zou ik nu juist niet in die modder
willen vallen," 2ea.dk rij lachend.
(Wordi vervolgd.J
