i
53*" Jaargang.
Donderdag 30 November 1899.
Eerste Blad
No. 10103.
Maar een mensch!
m
A
V*
A
BUITENLAND.
i
i
«V
EDA BOY-ED.
uk.
van
er-
ve
en
an.
Id.
eu
51.
I
'3
mm
Deze courant verschijnt d a g e I ij k smet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal; Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post il. 4.05.
Prjjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 cents; iedere tegel
meer l'i'/a cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van z^jn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uteine advertent*8r* opgenomen tot den prijs van40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
1.
9
3
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 29 November '99.
Be oorlog.
Er heerscht te Londen weer een sombere
stilte. Het ministerie vsn oorlog laat weinig
los, terwijl men in spanning uitziet naar
juiste berichten over de gebeurtenissen in
het Westen en in Natal.
Nu is de telegraaflijn over Aden gestoord,
en daardoor tracht de regeering liet uitblijven
van berichten eenigszins te vei klaren. Even
wel, de Eastern Telegraph Company" z«lve
verklaart »dat de storing op haar lijn niet de
oorzaak zou kunnen zijn van hel ontbreken van
berichten aan het departement van ooi log."
Er moet dus een andere reden zijn voor
liet stilzwygeu der regeericg, en die reden
kan slechts zijn, dat er alleen slecht nieuws
is, waarmede men zoo lang mogelijk wacht,
in de hoop dat een overwinning dienst zal
komen doen als pleister op de door mislukte,
operaties of geleden nederlagen geslagen
wonde.
De militaire medewei kers van verschillende
bladen hebben reeds eenige dagen geleden
lord Molhuen's beleid afgekemd. Zij hebben
gewaarschuwd voor een overhaasten opmarsch
zonder voldoende cavalerie en artillerie en
langs een lyn die gelegenheid genoeg aan
biedt voor een vijandelijk korps om den terug
weg af te snijden of de oprukkende kolunne
in den rug te bedreigen.
Zy hebben gewezen op het gebeurde in
Natal, waar ook verschillende kleine leger
korpsen gevormd zyn, in plaats van éen
welvoorzien korps. Z\j hebben gewaarschuwd
voor een herhaling van Dundee, Glencoe en
Ladysmith.
Wy weteu niet of de mededeelingen van
den Roeren-diplomaat aan de Deutsche
Zeitung" te Bi»i4yn juist zyn; maar de ge
beurtenissen schijnen het te bevestigen en
daarmede de waarschuwing der militaire
medewerkers van Engeische bladen te recht
vaardigen.
Ioderdaad worden aldus de laatste, schijn
baar verwarde telegrammen èn uit Natal
èn uit bet Westen begrypelyk.
Hier is de toestand aldus, dat Cronjé drie
kommando's heeft gevormd, waarvan er een
bij Kimberley staat, het tweede bij deMod-
derrivier, terwijl een derde lord Methuen's
kolonne in den rug bedreigt. Op gelyke wijze
manoeuvreert Joubert in Natal, door zjjn
troepen samen te trekken bjj Ladysmith,
aan de Tugela om den opmarsch van het
korps Hildyard-Clery tegen te houden en
tusschen Estcourt en Pteterinaritzburg om
die zelfde kolonne den terugweg af te snijden.
Waarom is lord Methueu dan zoo haastig
en schijnbaar onbezonnen, opgerukt? Waai om
heeft hij bij Belmont en bij Graspan de
officieele Engeische berichten noemen dut
het gevecht by Eoslio-sidmg slag gele
verd om daar overwinningen te behalen die,
ja een oogenblik blydschap, maar al spoedig
bezorgdheid hebben gewekt in bet moeder-
DOOK
51)
Toon begaf Sabine zich naar haar kamer.
De deur ging achter haar dicht. De doffe
toon van. heb dichtslaan eter deux, scheen Su
zanna' te verschrikken of op te wakken. Zij
maakte oen, beweging em deed een schrede
voorwaarts. Zoo kwam zij in liet licht, dat
door het raam naar binnen, viel. Juist door
kliefde wéér een bliksemstraal de lucht en
omgaf-, haar gestalte met een blauwachtig
schijnsel.
Arnold sag het: die heldere oogeax keken
naar hem op met een onverholen uitdruk
king van ontzetting.
Hij ging naar haar toe. „Denk niet met
verachting over mij," mompelde hij. „De lief
de was sterker dan alles. Ete hartstocht sprak
te luid."
„Heeft die dan die luidste stem?" vroeg
Suzan na.
Het was hem. bang te moede. Heb was
hem, als moest hij zich schamen.
Dat is een ellendig gevoel -voor iemand, die
zooeven over zijn lob beslist 'heeft.
„Ge zijt nog te jong, Juffrouw Suzanna,"
zeidte hij somber, „om dat te kunnen beoor-
deelen."
Haar in plaats van een antwoord hierop
te geven, zeide zij bij zidh zelf: En ik heb
zoo aan hem geloofdIk heb zoo stellig ge
dacht, dab hij pen man was, op wiern men
staat kon maken
•Zij begon te huilen.
Hij stond daar geschokt als verpletterd 1
land Er is maar één antwoord mogelyk
bet verlangen naar een wapenfeit, naar een
overwinning. De regeering heeft die noodig,
en liet is zeer waarodiynlyk dat te Londen
aan de touwtjes wordt getrokken die in
Zuid-Afrika de legerkorpsen in beweging
brengen.
Een beleid dat noodzakelij kerwy zo op on
heilen moet uilloopcn.
Ongerust ia men in Engeland over het
lot van het 9de regiment lansiers, dat in
het gevecht bij Graspan (Ensün-sidmg) de
Boeren den pas moest afsnijdenvolgens het
telegram van het station Oranje-rivier van
Maandag, is deze manoeuvre mislukt, en
moesten de lansiers voor het hevige vuur
der Boeien wijken. Er staat echter niet bij
dat het teiuggekeerd is in het Engeische
legerkamp.
Men vreest dan ook dat dit regiment de
Boeren in h.mden is gevallen, zooals ook de
zware verlie/.eu der marine-brigade het ver
moeden wettigen dat deze iu een hiudeilaag
is gevaileo.
Trouwens, de jDeutsche Warte" verneemt
dat inderdaad lord Methuen te Graspan met
zware verliezen is teruggeworpen.
Een correspondent der »Rheinisch-We»t
faltsche Zeiung" in liet Engeische kamp aan
de Oranjerivier, die een uitvoerige schildeimg
geeft van het gevecht by Belmont, noeint
de Engelschen na dit gevecht, ^overwinnende
overwonnenen". Is dit zoo, dau is het zeer
begrijpelijk, wanneer na Giaspau alleen van
sovei wonnenen" moet gesproken wordei
Dat lord Metlouen opgerukt is tot Honey-
nestkloof en deze bezet heeft, is niet be
vestigd.
De ïWestm, Gaz." geeft de volgende af
standen GraspanHoneynestkioof 13 uiyLen,
vandaar tot de Modderrivier (waar de biug
is vermeld) 15 mijlen, vandaar naar Spyt-
lontein (waar de Boeren een sterk laagei
hebben en misschien een beslissende slag
zul worden geleverd) 14 mijlen, vandaar
naar Kimberley 11 mylen. Er bQ wordt
gevoegdsAls Kimberley tegen het eind
van de week ontzet is, dan zal het vlug
werk zjjn."
Nu, dal gelooven we ook. Zóó vlug dat
we het eerst moeten zien om het mogelijk
te achten.
Uil de Kaapkolonie vernemen wij ongeveer
niets. Maar in dezen oorlog kan gelden
geen nieuws, goed nieuws.
In Natal worden groote gebeurtenissen
voorbereid liet is hier de stille die aan den
storm voorafgaat.
Generaal Bulier seinde gisteren, dat een
bericht van Ladysmith vau den 24aten
meldde »AHes wel
Hoe lang nog?
Bngeland en de humaniteit.
Het Transvaailsche gezantschap te Londen
heeft een lang telegram bekend gemaakt.
Het bevat verschil lende bijzonderheden over
het gevecht bij Blamdisil'aagte en de ontrui
ming van Dundto, waar de Boeren 300 ten
ten in beslag namen. Ver-cfer geeft het teile
gram de namen der te Etendsliaagte gewonde
Boeren en bijzonderheden over de deelneming
van Scandiiuaiviërs in de operaties van 26
Deze naïeve woorden troffen hem als een vree-
selijike beschuldiging
Hij verzamelde al rijn moed en wapende
zich met bitterheid.
„Mannen zijn niet zóó, als jonge meisjes
ze zich voorstellen," zeide hij. „Ook ik ben
maar een mensch, en medelijden en harts
tocht hebben wel grooberen dan mij eensklaps
tot eon besluit doen komen."
Zij zweeg.
„Moet ik zóó van u schedstenbegon hij
on bevond zich zelf door een plotseling© week
heid verrast, „zoo zonder een goed, een vrien
delijk woord'? Moet ik denken, dat ge mij
veroordeelt, misschien zelfs veracht? Denkt
ge, dat dit voor mij een aangename gedachte
zou wezen
Zij greep hem bij de hand. „Neen, neen,"
riep rij weenend int. „Ik veroordeel u niet!
Dat verhoede God! Als het onbegrijpelijke
dan toch waarheid moet worden moogt ge
gelukkig worden zooals ik zooals gij
ik bedoel
Zij kon niet verder. „Vaarwel vaar
wel!" bracht zij stamelend uit.
Hij drukte haar telkens weder een kus op
de hand', en van ontroering wist ook hij geen
woord meer te* vinden, geen enkel.
Toen ging hij heen.
Suzanna stond daar nog lang en huilde.
Later klopte zij op Saibiines deur. Deze was
gesloten. Sabine antwoordde niet.
Arnold reed' naar het Noorden. Het was
nacht. Hij lag in rijn sTaapooupé en, verkeerde
zoo wat in een toostend tusschen waken en
slapen. Zóó, slechts werktuigelijk aan da ra'
deelnemend!, was bij dlen vorigen dag van
Venetië naar Verona gegaan zóó reed hij
nu ook te midden der duisternis verder. Hij
bemerkte ternauwernood, hoe dd tijd verliep.
October tegen Mafaking. Nog bevat het de
namen dor in Naital gewonde Boeren.
Belangrijker zijn echter de besdhuHigingen,
officieel en betrouwbaar, van Engeische
wreedheid en ontrouw aan die wetten der be
schaving.
Dr, Lingibeck seinde den 26en October uit
Newcastle naar Pretoria dat de Engelschen
de gewonden vermoordden na ze ontwapend
te hebben.
Do doktor verzekert dit feit door beëedigle
verklaringen te kunnen staven en stelt deze
ter beedhi kking van de regeering.
Het TramevaoWie gezantschap handhaaft
d'e verklaring doit do Engelschen Kaffers <n
Basuto's gebruiken.
De regeering deelde den gezant o. a. mode
dat bij Mafekmg 100 Kaffers do Engelschen
hielpen; evenzoo te Rhodeadrift en bij de
Krctkadilrivier, Onder de to Dundee in be
slag genomen papieren is een brief aan een
Engolsdii magistraat aan den bevelvoerendten
generaal te Glencoe:
„TJw brief ontvangen. Ik denk niet dat er
bezwaren zijn om de hulp der Basuto's te
krijgen. Moeten zij hun eigen paarden mee
brengen Dan komt mij een aanbod1 vau 5
j'iülhngs per dag voldoende voor."
Heb gezantschap deelde verder een telc-
gr.im uit Pretoria mede waarin gezegd wordt
dat de Bribsclic gevangenen daar kalm wer
den ontvangen, terwijl d'e te Elsuidslaagte
gevangen gefflamen Boeren en vooral de ge
wonden bij aankomst te Ladysmith werdén
beleedigd.
Ten slottte verzekert heb gezantschap dat
door kolonel Badcn-Powell over een deel van
Mafekmg, waar de schietvoorraad voor de ka
nonnen hg opgestapeld, waarmedb do Boeren
werden beschoten, d'e witte vlag werd gehe-
schen.
En Engeland durft Transvaal beschuldi
gen zijn generaals durven getuige lord
Methuen's grof briefje de Boeren van
barbaarsdh gedraig beschuldigen
Het wordlb waarlijk al te erg.
Aan een particulier schrijven dat de »Aruh.
Courant" uit Kaapstad heeft ontvangen onl-
leenen wy het volgende:
»Het beste middel om eigen fouten te
bedekken is alle aandacht op de fouten van
anderen te vestigen.
ïDit middel passen ds Engelschen toe:
ie Boeren heeten nu onbeschaafd. Dal de
Engelschen er een vreemd soort van eerlijk
heid en rechtschap mheid op na hielden, heb
ik al lang geweten, maar dat ze bepaald
onmenschen waien, weet ik eerst sedert ik
aan boord van de Penelope geweest ben.
»Daar li;*t het schip in de Simonsbaai, een
uur spoiens van Kaapstad. Dat is nu de
gevangenis Terwjjl de Engeische gevangenen
ie Pretoria zijn, de hoofdstad en daar lustig
voetbal spelen in een heerlik grasveld, loo-
pen hier de Afukaanders meest blootsvoets
het naie dek van het ooiiogsschip op en neer
••n z.yn gevangenen in den volsten zin des
woords.
Ze mogen vrienden ontvangen en die mogen
wuchten en tabak meebrengen, inaar die
bezoeken zij" duur, want behalve de leis
komt er altyd hel halen en brengen van en
mar den wal bij voor 2 sh. fl.20. En
Hij bekommerd© er zich niet om, en de tijd
viel hem ook niet lang.
Hij dacht zoo maar zonder zich op te hou
den, voort te reizen, „ais een colli", zeide nij
bij zich zelf. Een onbeschrijfelijk verlangen
naar rust dreef hem aan. Hij wilde maar
voortmaken, om spoedig te Mühlau te ko
men, een dag vóór het einde van zijn verlof
tijd, om zich dan een heden dag lang in zijn
woning schuil te houden en eens lekker uit te
slapen.
Hij behoefde zich niet bijzonder in te span
nen om noch over het verleden noch over de
toekomst te denken. "Voor de eerste maal
van zijn leven gevoelde hij' zich afgemat, on
verschillig, als ging de heele wereld hem twee
maal vier en twintig uur lang niets meer
E.
De ruwe herfstlucht, die hem in Duitsch-
land te gemoet kwam, maakte hem huiverig.
Toen hij to Mühlau uit den trein stapte,
sloeg hem een hevige regen, door den Oosten
wind voortgezweept, in het gezicht.
Het kwam hem voor, alsof hij eindelijk de
veilige haven bitmengeloope:n was, toen hij
zijn verlichte woning binnentrad.
Zijn hospita had, sedert rij het telegram
ontvangen had', waarin hij haar zijn terug
komst meedeelde, niets andiers gedaan dan
schuieren en wrijven. Zijn oppasser glim
lachte van blijdschap, toen bij hem weerzag.
Er was in rijn geheele omgeving toch zoo ;ets
huiselijks.
Dien nacht sliep hij onafgebroken, en hij
•bleef tot aan den midldag doorslapen.
Toen hij wakker werd, wist hij eerst niet,
waar hij was. Geenerlei gedruisoh deed zich
hooren. En alles was nog donker om hem
heen.
Vóór rijn ramen waren houten luiken, die,
naar ouderwebschen trant, van buiten geslo-
die bezoeken worden alleen tusschen 1 en 4
uur toegestaan. Kranten mogen de arme gc-
utngenen niet lezen. Waarom? En waarom
liggen ze hier in zee en zijn ze niet te
Kaapstad gebracht? Wel doodeenvoudig om
dat het bloed in de kolonie thans kookt. De
Engeische zaak staat gevaarlijk gelooi ik,
hoop ik, vertrouw ik*
»Er zjjn 189 gevangenen meest Hollan
ders, royne en uwe landgenooten, de rest
zijn Afrikaners en Duitsehers. Daar zit kolonel
Schiel met twee krukken, hij is erg gewond
geweest. Daar De Wilt Hamer, de kapitein,
daar Sausen thaler secretaris van onder wys ie
Pietoria, Mimsvelt Jr., zoon van dr. Mansvelt,
Mantel en vele anderen.
Ziy zien er vuii uit, in geen weken hebben
zij eenige verschooning gehad, een geel linnen
kiel eri broek, een Transvaalsche hoed, ver
warde baard, vuil ondergoed, meest bloots
voets, ziedaar zooveleo, die goede burgers
waren en goede betrekkingen bekleedden, Ze
zijn mager van zorg en kommer. Ver van
vrouw en kind, lyden ze hier gebrek te wei
nig biood, slechte koffie; een aardappel, vaak
nog oneetbaar, daags SU Eng. pond vleesch,
soms wat slechte groenten, dat is bun ge
vangeniskost.
iHeerlyk voor zoo'n nCape Times" of
tArgus", om van zulke onbeschaafde wilden
eens een photographic te nemen Dat ge
beurde vandaag, voor zoover de gevangenen
niet naar beneden liepen.
»Ik behoorde tot da eerste bezoekers; als
eeu engel uit den hemel was ik voor deze
ongelukkigen. Ik smokkelde de laatste mail
van de sVrnli. Courant" binnen en »0us
Land" van vandaag. Aan »Ctpe Times" en
dergelyke leugenaars hebben ze niets.
ïDaar de ineesten intelligente menschen zijn
was de eerste vraag om boeken, de tweede
om geld. Voor dit laatste moeten allerlei
verre bloedverwanten of kenuissen in de kolonie
door mij aangeschreven worden, of doen ze
het zelf, als ze nog wat geld overgehouden
hebben want alles is hun ontstolen. Ik wist
wel, dat men op een slagveld de wapenen en
ammunitie, paaiden en zadels afnam, maat
niet dat men de levenden en dooden een voor
een ging plunderen. Dat is by Elandslaagte
gebeurd, door de zich noemende beschaafde
Engelschen.
ïO, als de gevangen weer eens vrij zyn,
dan zal er nog wat gehoord worden!
ïNiet alleet dooden en levenden, zelfs ge
wonden en stervenden werden geplundeid;
de heer Byleveld, leeraar aan 't gymnasium te
Pretoria lag gewond op het slagveld en hem
werd alles ontioofd, ook 14 pond aan geld
commandant Koek, later gestorven in Natal,
werd 40 pond ontroofdde heer dr. Coster
lag op sterven; ook hij werd geplunderd.
ïNog een staaltje van ongeloofelijk wreed
heid een man werd ook van alles beroofd en
toen riepen de Engeische soldaten »Go" en
toen de man een eindje weggeloopen was,
schoten ze hem vóór den grap dood 1
»Van de gevangenen die hier zijn, is ook
alles afgenomeuhorloges, geld, sleutels,
mesjes en zakdoeken. De heer Mantel weid
een bajonet op de borst gezet: i>Your watch
or I kill you". Een moest zyn schoenen uit
trekken voor de roovers om hun te laten
ton werdén. In elk daarvan had de timmer
man een kleine klaverfiguur uitgesneden.
Dez» lieten nu een dunnen straal der mor
genzon naar binnen. Stofjes dansten d'aann.
Arnold keek daar een ge ruim en tijd naar.
Hij schelde. Terstond diaarop hoorde hij
buiten een geldapper: zijn oppasser deed de
luiken open.
Toen kwam hij binnen en vertelde, wat
Arnold reeds uit zijn bed kon zien, dat tiet
mooi weer was. Daarbij zette hij de thee op
een stoel vóór het bed van zijn heer neder.
„Zijn er ook brieven gekomen?"
„Om u te dienen!"
Arnold greep haastig naar hetgeen hij hem
ter hand stelde. Het was niets anders dan
een uitnoodiging om mee op de jacht te gaan,
een circulaire van een winkelmagarijn en een
brief van een kameraad rut zijn vroeger regi
ment. Heb was immers totaal onmogelijk,
dat er al een brief van Saibine bij kon zijn
Hij nam uit zijn portefeuille, die op zijn
nachttafeltje lag, haar portret.
En te niid'den van de stilte, die er in zijn
slaapikaimer heersckte, kwam. er een blos op
zijn wangen. Haar betoovering werkte weder.
Met een huivering herinnerde hij zich het
uur, toen haar lippen op de zijne gedrukt wa
ren geweest. Een vurig verlangen naar haar
maakte adh van hem meester.
Hij stond op. Hij besloot, reeds heden den
otrijd te aanvaarden.
Zijn oppasser herinnerde er hem aan, dat
het Zondag was. Des te beter. Dan kon hij
hopen, Mijtnlheer Rein aid Deufoen thuis te
treffen.
Hij verheugde zich in den zonneschijn bui
ten, ofschoon het sledhts het matte schijnsel
der herfstzon was, die tevergeefs de aarde
trachtte te verwannen, die nog huiverde van
al de stormen en de regens der laatste dagen.
zipn of daar ook geld in zat. Zelfs tiouw-
ringen moesten afgegeven worden. Ja, zelfs
werd van een gewonde de vinger a'gesnederi
om den ring le nemen
Zijn dat onmenscbelijke daden of niet?
Nooit, nooit had ik gedacht, dat de Engel
schen zulke beesten konden zijn!
sBegrijp eens: Er lagen ongeveer 93 men
schen aclitei een xkopje", toen daar p). rn.
300 lancieis aan kwamen rennen. Voor die
overmacht moest men zwichten. Men vviejp
dus zijn wapen neer ten toeken van overgave.
Toch riep de Kapitein der lanciers: «Kill the
b1" En daar Imd een «lachting pfaat*,
ontzettendSausenthaler behoorde tot de
weinigen dier 90, die gespaard zyn, omdat
hy was blijven liggen.
»De gevangenen werden eerst opgesloten
te Ladysmith in nauwe cellen, Kalf-rhokken,
vuil en vuns, als gewone misdadigers; daarna
werden ze naar Marilzburg vervoerd, waar
bet nog slechter was. Eindelijk kwamen ze
te Duiban in de stoornboo'uit het ruim
waren juist paarden gelost; het was er vuil
en viesliet krioelde van ongedierte
tToen hebben de ongelukkigen een reis
geïnd, die ze niet vergeten zullenscheeps
beschuit en wat con.edbeaf was hun eenige
previsie. Slecht was de behandeling, slecht
de ligging, alles slechtEn toch schrij
ven de Engeische bladen, dat de gevangenen
hoogst tevreden waren, dat ze zoo uitstekend
behandeld werden. Je moet maar duiven
liegen
»Een Engehcb olficier te Dutban, die even
zjjn neus in het ruim bad gestoken, maakte
nog de opmerking: sliet lijkt riet ee-i slaven
hol hierDe Éugehchen weten blijkbaar
met, wat het verschil is tusschen een krijgs
gevangene en een misdadiger, tusschen
n-mand, die een duren plicht te vervullen
had en dien vervuld heeft, en een schurk."
Xog een«s de Engelsclie politiek.
Minister Balfour heeft nog eens een oratie
pro domo uitgesproken, ditmaal te Dowsbuiy
voor de leden der conservatieve club. En weer
heeft daze mnnsterieelc speech geen van hen
overtuigd die, niet verblind door jingoïsme,
de gebeurtenissen die tot don oorlog hebben
geleid, hebben gade geslagen.
Allereerst inoost Balfour oenig tegenwicht
geven togen hot ongunstig verloop van d«n
oorlog tot nu toe. Daarom sprak bij de hoop
uit dat het drama, dat thans in de Kaapkolo
nie en Natal wordt afgespeeld, elders zal ein
digen, in landen die thans niet aan de Brif.-
sche Kroon zijn onderworpen.
De minister bestreed daarop de cri rieken
op den ocniog, vooral die in d'e buitonland-
scho pers, waarin beweerd wordt dat Enge
land berielid is door desi wensdh om zidli mees
ter te maken van de goudmijnen.. Deze be
schuldiging, zeide hij, heeft den haat tot be
weegreden, of is het gevolg van een niet le
qualificeeren onwetendheid. BaJfour ontkende
beslist d'at Engeland eenig geldelijk doel sou
hebben, on hij trachtte dit hierdoor beter te
doen uitkomen dat Engeland ,-ndert honderd
jaar nooit van do kolomen een. te belasting
heeft gelieven ten bate van het moederhand.
Alsof dit iets te ma/ren heeft met net drij
ven dor groot-kapitaJ stem die eerst de dia
mantvelden in d'e m.iélit der Engelsdhen heb-
Hij lrêfc oen rijtuig bestellen. Hij vond heb
minder verkieslijk, te paard aan te komen.
Te Mühlau een rijtuig te krijgen, als men
'het niet een dag te voren bestelde, ging zoo
gemakkelijk niet. De eigenaar van het hotel
„De Kroonprins" liet zeggen, dat zijn ééne
knecht naar de kerk was; het paard van zijn
hotelomnibus kon hij niet missende lan
dauer was ook al wegdien hadden de Deu-
bens; als Mijnheer Von Kórlegg tot twaalf
uur wilde wachten, dan kon hij den kleinen
jachtwagen met één paard wel krijgen.
Arnold viel zijn oppasser herhaalde malen
ongeduldig met allerlei tusschenopmerkingen
m do rede. "Waai om hij niet dadelijk naai
den eigenaar van „De stad Berlijn" gegaan
wasdie verhuurde toch ook rijtuigen. Zijn
oppasser was en bleef iemand, die niets an
ders dan een machine was.
Toen kwam hem iets in de gedachten. De
Deübens hadden den landauer. Waarvoor?
Waarheen
„Zijn ze bij Kups al op vroeg hij na zich
even bedacht te hebben.
„Pas nog niet. Maar nu wel," antwoordde
de oppasser. „Het sloeg juist twaalf uur, toen
ik de huisdeur uitkwam. En Kups doet zijn
winkel altijd dadelijk open, als de kerk
uit is
Arnold greep naar zijn portemonnaie.
„Hier, Storen, haal dadelijk alles bij Kups,
wat ik voor vanavond noodig heb. En voor je
zelf kan je een dozijn sigaren meebrengen
van jou soort, begrijp je? En hoor Kups dan
eens uit, waar de Deubens naar toe gerod'en
zijn Maar leg het een beetje slim aan, hoor'
Begrepen V'
Wordt vervolgd.)
