53'" Jaargang Vrijdag 1 December 1899. No. 10104. Eerste Blad Maar een mensch! Ken n i s g e vi n g BUITENLAND. si; i iiEiDAMscHE courait, Deze courant verschijnt dragelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco per post fl. 1.C5. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 40 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur jan het bureau bezorgd zijn. Bureau Boterstroat 68. Prijs der Ad verten tiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Hleine advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. luiere. Telefoon Jtfo. 133. Inrichtingen welke gevaar, schade ot hinder hunnen veroorzaken. Burgemeester oh Wethouhess wn Schiedam, Gezien bet verzoek van de firma G. J. OER FELS om vergunning tot uitbreiding fiai ei branderij aan de We»leikade no. 4, kadaster tectie M no 412, door plaatsing daarin van oen itaoniweiktuig van 3 paardenkracht en ketel met een vei warunngsoppervlak van 3 JP lei vervanging van het beslaande stooiuwei klu g met ketel. Gelet op de bepalingen der Hinderwet Doen te weten dat voormeld verzoek met de bijlagen op de secietane der gemeente i» Ier visie gelegd dat op Oondeidag den 14den December a.s.,des middags ten 12 uit-, ten laadhuize gelegenheid zal woiden gegeven om bezwaren tegen het toe slaan van dat vet zoek in te brengen en die mondeling i.f scimfielijk toe te lichten en dat gedutende dnc dmjenvóór het tijdstip biet boven genoemd, op de secietaiie der gemeente, van de schrift!»en, die ter zake mochlen zijn ingekomen, kennis kan woiden genomen. En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort, den 3üsien November 1899 Burgemeester en Wethouders voornoemd, VERSTEEG. De Secretaris, VERNÈDE. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 30 Nov. '99. Me oorlog. Kim'b er ley. Bloedige slagen zijn er m de laatste week aan dto Westgrens van den Vrijstaat gele verd. Lord Methiuen's kolonne lean de eer niet worden ontzegd dat zij m fonsche niar- saken oprukt, zonder zich door zware gevech ten en groote verliezen te laten ontmoedigen. Hot moet wel slecht gesteld zijn met Kim berley, dat zooveel menschenlevena worden opgeofferd aan dén overhaasten opmaxsclh. Weinig bemoedigend is dan ooik een schrij ven van 31 October uit de belegerde stad, dat do „Standard" thans publiceert. öD ocurozponident dealt daarin mede, dat van BeaaonsfieJd tot Du Toitspan-road een reeks redouten is aangelegd, om liet Sanato rium te beschermen, waarin Rhodes tijjikiLijlk zijn intrek heeft genomen. Vier redouten en een katmp van 200 man worden voldoende beschouwd om Rhodes te beschermen. Nooit zou men tot do verdediging van Kimberley zijn overgegaan, wanneer niet de eigendom men van do De Beers die verdediging waard1 waren geweest; op de veiligheid daarvan is men dan ook wol bedacht, en men offert er DOOB IDA BOY-ED. 52) „Mijnheer de luitenant kan staat op mij maken," zeidc Storen en verliet het vertrek. Arnold bracht een onrustig kwartier door. Iedere vertraging, die er in de volvoering van zijn voornemen kwam, scheen hem een on'gunstig voorteeken te zijn. Er zijn zaken, die geen uitstel gedoogen, die onophoudelijk voorwaarts moeten stor men, die in een ademlooze jacht voortgezet dienen te worden. Ieder beraad ieder stil zitten belemmert misschien voor altijd de volvoering van een plan. Eindelijk kwam 3e oppasser terug. „Er was alleen maar ham te krijgen, Mijnheer de luitenant," zeido hij. J „Kerel!" riep Arnold wanhopig uit. „Ik wil immers weten, waar de Deubeus naar toe geraden zijn." „Odk maar naar Bainsdorf, naar hun zoon," deelde Storen mede. „Kapitein Von Hdlendorf is ook meegereden. Luitenant Blaser en twee andere hoeren ook. Er was op ^Heinsdorf iemand jarig, ik geloof, de aan staande van Mijnheer Reinald, zeide Kups, en die wordt met een grooten lunch gevierd. Kups zegt, dat de opperbaljuw nog altijd niet tedht goed' ishij had het weer met zijn voe- ten te kwaad. Daarom heeft het feest niet •£f'voa<^ plaats. Maar 's avonds zal er op Wendiessea toch ook nog wat te doen zijn." goads. Zeg maar in „De Kroonprins" ik riïtu'i' noodig héb." v ■"aar 3e verjaardag van Mjartka Yoigtstedt andere gedeelten van de belegerde stad voor op. Te Mafdking zoowel als te Kimberley •heeft- de bevolking alle moeite godiaan om bij stand1 te krijgen van de regeering, maar met hetzelfde resultaat. De vrijwilliigers-quaestie is sedert het te genwoordige ministerie aan het bewind kwam stoepende gehouden en niets is ongedaan ge bleven otm kun nut te verminderen of hun ijver te ontmoedigen. Even voor het uitbre ken van den oorlog werden de Lee-Metford- geweren aan de manschappen uitgereikt, mot 'het strenge verbod ze mode naar huis te ne men, waarvan het gevolg was diat zij te volde zouden gaan met een wapen, wa^gtyara zij vol strekt geen kennis bezaten. Indien niet oen paar putten aanwezig ge weest waren, die Kamiberley in den ouden lijd van water voorzagen, dan zou de tee- st md reedis spoedig onhoudbaar zijn gewor den. Het vrijwilligerskorps in de belegerde stad schijnt dus niet veel waard! te zijn. Toch is m den iaatsten tijd meer dan één uitvaii be proefd, Laatstelijk ook om te trachten het ontzetilingBliegor do hand te reiKen. Volgens een door het ministerie van oorlog te Londen uit Pretoria ontvangen Reu te r- berioht onder dagteekening van Miaandag, meldt generaal Dutcut, dait de Engeiscihen Zaterdagochtend in dé vroegte een uitval de den uit Knnberley. Zij vuurden op de Boeren met geschut en geweervuur in het duister. De uitval had plaats tegenover het BLoemhof- kommando, dat 300 man telde. Dukwt, die zkh op negen mijten afstand bevond, haastte zidi het Bloemhof-kommand*» te liulp te snel len. Aan do zijde der Boeren werden negen ge dood, zeventien gewond en enkelen vermist. De Bngelsohen moesten het veld ruimen, een gaiooden sergeant en een dooden soldaat achterlatend. Naar men meldt, willen de En- gaLschen pogen Kjlmberley aan do oostzijde te verlaten oan de troepen van Belmont bij te staan. Dat de Boeren het beleg van Kimbarley opgebroken hebben ,ZQoals uit een beridht van kotenel Kekewidh zou volgen, is niet ge heel onmogelijk. "Wanneer een leger oprukt ter ontzetting eener belegerde stad, geschiedt dit meer. Waarschijnlijk®- lijkt ons echter de voorstelling in het telegram aan do „Temps", dat nl. Cronjé zooveel mogelijk troepen van Mafeking en Knnberley heeft weggenomen, zonder het beleg op te brekon. Zoodoende sau hij mot 4000 man lord Metliiueni te gwnoeb zijn getrokken. Een beslissend gevecht! Lord Me (Jiuen heeft voor do deide, mis- sdiien voor de vierde maal de Boeren geuLv gen. Donderdag bij BeLuiomt de eerst© over winning daarop Zaterdag bij Graspan Zondag wollidh't bij Honoynestkloofeende lijk Dinsdag aan de Molderrivier. Althans volgens de tot nu toe te Londen ontvangen tijdingen. „De geheel© strijdmacht der Boeren is door lord Molfiuen uiteengedreven," zeide het eer ste offtcieole bericht, weldra gevolgd, door een uitvoeriger telegram, dat de duidelijke bedoe ling heeft den gunstigen indruk van dit go vecht nog te versterken. door haar bloedverwanten on vrienden ge vierd wendt, kon hij cr niet aan denken, vra gen op te lossen, die voor zijn geheele leven beslissend zouden zijn. Dat zou toch al te dwaas geweest zijn! Hij kwam in een bittere, geërgerde stem ming. Ieder uur scheen hem nutteloos door gebracht, dat hij nu niet aan die belangrijke zaak kon wijden. Hij was met in een stemming om rustig af te wachten. Eensklaps kwam hij tob de erkentenis, dat dit ongelukkig, erg ongelukkig was. Een ge voel, dat voortaan toch zijn geheele leven zou vervuilen, was met zooveel rusteloosheid ver bonden, dat hij aldoor iets opwekkends noo- dig had.. Maar niet donken dat was het beste. Hij ging do d!eur uit. Zijn woning, die hem den vorigen avond als een toevluch tsoord toe- geschenen had, was heim nu ondraaglijk. Op straat trof hij twee kameraden en de vrouw van den koemmandanb aan. „AI uit Lugano terug?" vroeg een hunner. Voor de Miihlauers heette het, dat hij te Lugano geiweest was. „Nu, je hebb je zeker kostelijk geamu seerd „Wat zeg je er wel van, dat Lauenstein m dien tijd. met Cecilia Von Muller geënga geerd genaakt is f" „U is echter heelemaol verbrand, Mijnheer Von Körlegg! Dat staat u goed." „Mevrouw is wel heel goed „We zullen vanmiddag nog eens een ten- nispartij in den casinotuin wagen, 't Is er wel wat koud voor. Kom je er ook?" „Zeker," antwoordde Arnold. „Tot weer ziens dus!" - „Tot weerzien®!" Hij kwam aan db Borlijtnach© pooit. Ik In dit telegram, Dinsdag van de Modder- riv'ier verzonden, zegt lord Methuen „Te 5 uur heb ik de stelling van den vij and aan de Modderrivier verkend. Ik heb hem sterk verschanst en verdekt opgesteld gevondener was geen enkel middel om zijn stelling om te trekken. De rivier stond hoog. De aanval werd ingeleid1 door de artillerie, de bereden infanterie en de cavalerie. Te 5.30 m den odhtend bezette de gardebrigsaide den rechtervleugel en de 9© brigade den lin kervleugel. De stelling van den vijand werd te 6.30 aangevallen op uitgebreide sdhaal, waarbij de aanvaJslinie gesteund werd door ie artillerie, welke zich tegenover de geheele Boerentóonne bevond, wedke öOOO man sterk was met twee groote kanonnen en vier Krupp-kanon nenDe marine-brigade steun de den aanval van den spoorweg. „Na een verwoed gevecht, dat tien uur heeft geduurd en tijdens hetwelk de Engel- idlie troepen zondier water en levensmiddelen en ouder een brandënde zon moesten strij den, werden de Boeren genoodzaakt hun stel lingen te verlaten. „Generaal Pole Carcw, bevelhebber van de 9de brigade, slaagde er in een kleine afdeo- hng aan de overzijde van de Moddorrivier te brengen met behulp van 300 sappeurs. „De houding der troepen was bewonderens waardig. De veldslag is zoo verwoed mogelijk geweest. Belde brigades hebben zich bijzonder onderscheiden. Men zaïl moéten toegeven dat het telegram niet zoor diuidedijk is. Afitereerst rijst de vraagwaar bevond zich de stelling der Boeren, op den zuid- of den noord-oever der Mixldërrivder Zeer waar schijnlijk is het laatste; het kamt ons on aannemelijk voor dat de Boeren de rivier m hun rug zouden bobben galaten. Maar is onze onderstelling juist, dan lijkt ons dit gevecht bij lange niet zoo belangrijk toe als lord Mebhuen het wil doen voorko men. Wij moeten ons dan aldus de zaak voor stellen De Boeren hdbben, versterkt door eenige detachementen van Mafeiking en Kim- berley, daordbor misschien 8000 man sterk (schoon dit cijfer ons wel wat hoog toe schijnt) lard Methuen den overtocht over de Modderrivier trachten te betwisten. Daar de rivier zeer gezwollen was, kso® lord Methuen geen troepen boven of beneden de Bóeren- stelling de rivier overzenden. De strijd heeft zich toen bepaald tot een vuurgevecht, waar bij ten slotte het superieure geschut der En- gölsdhea de Boeren gedwongen heeft te wij ken. Tien uren zijn daarvoor echter noodig ge weest, en iaitusxbeni is lord Methuen er blijk baar niét in geslaagd zijn troepen aan den overkant te brengen. Van een bestorming der Roereus telling wordt dan ook niet gewaagd. Alleen een klein detachement ia er in ge slaagd de overzijde te bereiken. Hoe is de ware toestand? Terwijl aldus van een uiteenjagen der Boeren onzes inziens geen sprake kan rijn, is hot zeer aannemelijk dat de verliezen der Engel-sdhen zeer groot zullen geweest zijn, Loid Methuen leidt een la-nge verlieslijiat in door de snoevende opmerking dat deze veld slag een der grootste is geweest die in de an nalen der Engelsche krijgsgeschiedenis rijn 'hoop, dat ik maar geen kennissen meer aan tref, dacht hij. Een eigenaardig-gevoel dreef hem aan, naar het Burgerpark te gaan, waar hij indertijd voor de eerste maal met Sabine gesproken had. Het pas aangelegde park zag er nog kaler uil dan in de Lento 'De boometn, die met moeite in het leven gebleven waren, liadiden hun bladeren reeds bijna geheel aan den eer sten herfstregen moeten prijsgeven. Onder de acacia's zag 'het al geel van de afgevallen bladeren. Taaier en groen zat het loof nog aan de seringen. Nu scheen die zon. Aan den blauwen hemel dreven hier en daar enkele sneeuwwitte wolkjes. Hier beneden was het bijna bladstil. Het witte zand was werkelijk warm. Dat deed den voeten aangenaam aan. De bank op het ronde middelplein stond in den vol len zonneschijn. Arnold! zette er rich op neer. Gedachte loos keek hij er naar, hoe er uit dë schoor- steenen van de roode, lage daken der achter straat rook omhoog steeg. Eenmaal ging een burgerfamilie hem voor bij. De vader had een gekleed© jas aan cn een boogen hioed op. Hij hieüd rijn dochtertje bij dé hand. Aan beide kanten van haar kin dergezichtje hingen zoo plomp en zonderling bloedkoralen oorringen. D© moeder, die een nieuwen regenmantel aan en een kapot/hoedje op had, waarop ec® bouquetje prijkte, hield aan iedere hand' een jongen. Zij droegen m«- rinepakjes en op hun mutsen stond „Marine" te lessen. Arnold glimlachte weemoedig. In den glans en den trots van. hun beste Sondagskteeren. liepen rij hem voorbij. Tevredenheid stond op aller gelaait te lezen. Het geheele geluk van die menschea bestond: misschien wél in opgetedkend. En in een groote veldslag zijn de verliezen natuurlijk belangrijk. In Engeland is men dan ook niet erg >p zijn gemak. En er is reden toe, wanneer men ztet hoe do verlieslijst van het gevecht van Belmont nog steeds grooter wondt. Van 231 is men al gekomen op 297 man dooden en gewonden waaronder 26 officieren. Van Graspan rijn de verliezen nog niet bekend. Het wordt echter bevestigd dat de marine brigade er in een hinderlaag is gevallen. De correspondent der „RJieimsdh-VVestfalische Zeitung" die over het gevecht bij Belmont zulk een voor de Engelsdhen weinig gunstig relaas zond, noemt ook het resultaat van het gevecht bij Graspan zeer ontmoedigend, en hij begrijpt niet hoe lord Meihuen's koloone de sterke stellingen dor Boeren tussehen Graspan en Kimberley kan nemen. Lord Methuen zou dan ook te Kaapstad! meer artillerie on cavalerie hebben aange vraagd. Waarop sLaat het volgende Router-tele gram uit LorenjoMarques, dat door het de partement van oorlog te Londen is gepubli ceerd? Op hot gevecht bij Belmont of bij Graspan Het bhjSkt nerpems uit. Het luidt „Koanm. Lubbo is licht gewond. De Engel- soihen herstelden de besdbadigung van den spoorweg; de Vrijstatars, die tegenover zich een overweldigend aantal Engelsdhen had den, hielden stand tot laat in den namiddag, doch werden toen genoodzaakt een andere stelling aan de ovearijde van den spoorweg in te nemen. „Kcanmandant De la Rey meldt, dait het onmogelijk is, het aantal dioode en gewonde Boeren op te geven, doch da t de verliezen niet groot waren. De Boeren hadden slechts vier kanonnen tegen 24 aan do zijde dier En- gelschen. De kammandant meldt, dat de Vrij- ataters zich zeer moedig betoond hebben." De laatste zinsnede wekt het vermoeden diat op het eerste gevecht, bij Belmont, ge doeld woodt. Al heeft lord Methuen nu den overtocht over de MocMerrivior geforceerd, daarmede is Kimberley nog niet ontzet. Een afstand, van 25 mijlen scheidt hem nog maar van de stald. Hij zal! evenwel vermoedelijk bij Spijtfontein desgeheele madht der Boeren op rijn weg vin den in een sterke stelling. Of lord Mthuen's kolonne echter in staat zal zijn terstond voort te rukken, schijnt ons meer dan twijfelachtig toe. Ook een inrvai in den Vrijstaat, met Bloemfontein tot d'oel, komt ons niet waarschijnlijk voor. Aan een marsch van 168 mijlen door vijandelijk Land over bergachtig terrein, zondier voldoende verbinding met de operatiebasis zal lord Me thuen zich wel niet wagen. Zeer juist drukt het telegram aan de „Ti mes" het uit: de Engelsche troepen hebben te strijden tegen een vijand! die „overal on zichtbaar en alom tegenwoordig" is. Ander oorlogsnieuws. Uit de Kaapkolonie en Natal ontbreken die berichten bijna geheel. Dat Ladysmith. gevallen is, wordt niet be vestigd, zoo min als het édhe© der Boeren aan de Mooi-riivier, waaraan trouwens het mi nisterie van oorlog zelf niet gelooft. Koningin Victoria inspecteerde gisteren het 1ste regiment garde-grenadiers voor zijn het bewustzijn, goede, betaalde kleederen aan hun buren en kennissen te kunnen vertoo- nen. De man groette. Nu eerst zag Arnold, dat het die boekverkooper was, bij wien hij som tijds wat het inbinden en zijn postpapier kocht. Hij groette met vriendschappelijke welwillendheid terug. Het was hem to moede, as moest hij dien man toonenJij leeft 'n eenvoudige, gezonde, gelukkige omstandighe den. Ik benijd je. Ik acht j4. Lanig keek hij' hen na- Zoo zag hij dan, dat deze burgerfamilie anderen ontmoette. Zij praatten met een jong meisje en twee kinde ren. De vrouw van den boekverkooper gaf aan de kinderen de hand. Deze waren in het wit gekleed. Het meisje had een grooten hoed met veeren op en een wit jaquette aan. En de jongen droeg een vit ten, ruwharigen paletot. Zoo kleedde slechts één dame in de stad haar kinderen. Nu namen de groepen afscheid van elkan der. Het meisje en de kinderen kwamen naar hot park toe. Arnold zag hun gezichten. Het waren Leo en Milly. Het waren Sabi- nes kinderen! Die kinderen, waaraan hij al sedert dagen niet had durven denken. Arnold bleef op de bank ritten en wacht te totdat de kindem van Sabine in zijn na bijheid gekomen waren. Hij voelde, dat het hem aan. de 'kracht ontbrak om op te staan. Ik zal eens een praatje met hen maken, diacht hij. Zij kwamen nadarbij. Met hen was Liza, die geen man, die een uniform droeg, kon voorbijgaan zonder hem een ooquetten blik toe te werpen. Wat waren ze todh mooiMiDy met haar blank gezichtje en haar groote donkere oogen vertrek naar Afrika, eu sprak later de (amiliebetiekkingen van de lijfgarde die in Zuid-Alrika is, eenige woorden van sym pathie toe. In de Vereenigde Staten woidt ouder lei ding van Gustaaf Theilkuhl, die daarin han delt op last en voor rekening van de uit de boulaoge welbekende hertogin d'Uzè-, een hulpkorps voor Transvaal gevormd. Het zou heden vertrekken. De regeering schijnt het niet te kunnen beletteu, omdat de mannen ongewapend reizen. Theilkuhl beweert wei 30,000 aanvragen lot deelneming te hebben ontvangen. £emen£<le Ulededccllngcn. Balfour heeft niet veel pleizior van zijn speedh te Dewsbury. Terwijl de jingo-pers over het geheel rijn rede te zwak vindt, ko men andere Maden als do „Wtsbm. Gaz." ernstig en waardig op tegen de verdachtma king der Boerenrepublieken cm het sanalen op den vijand. Balfour had o. a. gesproken over de „onbeschaamde" republieken enz. Intussdhen heeft minister Chamberlain gis teravond het woord gevoerd ul oen verga dering to Leicester. Hij verdedigdo de poli tiek der regeering ten opzichte van Zuid- Afrika. Wat de toekomst betreft, zekere bree- do beginselen zullen, de regeering leiden in haar actie. De Boeren hebben door hun igen daad de conventie verscheurd en voor ons een schoone lei gemaakt, waarop wij kunnen schrijven wat wij willen. Een regeering, due het nog eens in de macht detr Republieken stelde om de intriges tegenover de opper machtige mogendheid! te hernieuwen, zou ver raad plegen aan de belangen dies Rijks. Terloops deelde Chamberlain mede, dat de Britscho strijdmacht in Zuid-Afrïka binnen kort zal gebracht worden op 80, misschien 90,000 man. Chatmlberlain zal het wol beter naar den zin der jingo's hebben gemaakt. De Engelsche bladen bespreken keizer Wilhelm's bezoek en, als vóór zijn komst, wordt zyn flinkheid en zyn durf zeer geprezen. De uTirnes" drukt zijn leedwezen uit dat de Keizer lord Salisbury niet heeft gesproken, maar vertrouwt loch dat de besprekingen met Balfour en Chamberlain tot resultaten hebben geleid overeeukomstig «Ie reëele belan gen der beide landen, die grootendeels pa rallel loopen. Dit, zelfs ten koste van zjjn populariteit, te hebben eikend, is de groote verdienste des Keizers. Volgens de uWestrn. Gazette" heeft keizer Wilhelm bij koningin Victoria aangedrongen op een tegenbezoek te Potsdam of te Koblentz. De oflicieuse Russische pers gaat voort te ontkennen dat Rusland gebruik wil maken van Engeland's moeilijke positie. Alleen in Perzië heeft het scherp omlijnde plannen, en indien Engeland daarin wil tegenwerken en Rusland met zyn vloot bedreigen, dan zouden er verwikkelingen ontstaan waarvan die oplossing door het voortduren van den Zuid-Afrikaanschen oorlog natuurlyk niet zou bevorderd worden. Gisteren maakte de beklaagde Bariiiier leek zoo precies op haar moeder. 'tWas in het oog vallend, zóó precies! Zij scheen een betooverend klein evenbeeld der mooie vrouw. Hoe lief kwam haar gezichtje van onder den grooten hoed te voorschijn Maar LeoHad Arnold hem. vroeger noo t zoo nauwkeurig aangekeken? Was do knaap zoo veranderd? Dait waren Sabines trekken niet, dat was een vreemd gericht. Het waren de trdkken van iemand, dien Arnold óók ge kend had! 'tWas het gezicht van iemand, dien hij dood op het gras had zien liggen. „Goedendag, kindertjes," zeide hij met in spanning van al zijn krachten. „Kom jo mij eens een handje gwen Goedendag, mooi juf fertje," voegde liij er mot een blik op Lizo aan toe. Door dien blik was Lize er van overtuigd, dat die toespraak haar gold. Welgevallig glimlachend bleef zij staan. „Geef eens gauw een handje, MillyLeo, neem je muts eens af! Je ziet toch wel, dht Mijnheer een officier is „Oom Benno is ook een luitenant," zeide Milly on keek Arnold aan. „Ik ken je oom Benno wel," vertelde Ar nold. „Ik ook aoo'n beetje! Komaan, Millytje, geef eens een handje!" vermaande Loze. Zij gaf Milly een duwtje. Het kind raakte Arnolds knie aan. Hij legde zijn rechterhand op den schouder der Heine, boog rijn hoofd voorover en keek diep, diep in de groote, dónkere kinderoogen, die hem verwonderd aankeken. Zijn voor hoofd was vochtig gewonden. Hij wilde een kus op dat lieve, verwonder de kindergezichtje drukken. (Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1