53'" Jaargang
Vrijdag 1 December 1899.
No. 10104.
Eerste Blad
Maar een mensch!
Ken n i s g e vi n g
BUITENLAND.
si; i iiEiDAMscHE courait,
Deze courant verschijnt dragelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.C5.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 40 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
jan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstroat 68.
Prijs der Ad verten tiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Hleine advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
luiere. Telefoon Jtfo. 133.
Inrichtingen welke gevaar, schade
ot hinder hunnen veroorzaken.
Burgemeester oh Wethouhess
wn Schiedam,
Gezien bet verzoek van de firma G. J. OER FELS
om vergunning tot uitbreiding fiai ei
branderij aan de We»leikade no. 4, kadaster
tectie M no 412, door plaatsing daarin van oen
itaoniweiktuig van 3 paardenkracht en ketel
met een vei warunngsoppervlak van 3 JP lei
vervanging van het beslaande stooiuwei klu g
met ketel.
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Doen te weten
dat voormeld verzoek met de bijlagen op
de secietane der gemeente i» Ier visie gelegd
dat op Oondeidag den 14den December a.s.,des
middags ten 12 uit-, ten laadhuize gelegenheid
zal woiden gegeven om bezwaren tegen het toe
slaan van dat vet zoek in te brengen en die
mondeling i.f scimfielijk toe te lichten en
dat gedutende dnc dmjenvóór het tijdstip
biet boven genoemd, op de secietaiie der gemeente,
van de schrift!»en, die ter zake mochlen zijn
ingekomen, kennis kan woiden genomen.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 3üsien November 1899
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De Secretaris,
VERNÈDE.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 30 Nov. '99.
Me oorlog.
Kim'b er ley.
Bloedige slagen zijn er m de laatste week
aan dto Westgrens van den Vrijstaat gele
verd. Lord Methiuen's kolonne lean de eer
niet worden ontzegd dat zij m fonsche niar-
saken oprukt, zonder zich door zware gevech
ten en groote verliezen te laten ontmoedigen.
Hot moet wel slecht gesteld zijn met Kim
berley, dat zooveel menschenlevena worden
opgeofferd aan dén overhaasten opmaxsclh.
Weinig bemoedigend is dan ooik een schrij
ven van 31 October uit de belegerde stad,
dat do „Standard" thans publiceert.
öD ocurozponident dealt daarin mede, dat
van BeaaonsfieJd tot Du Toitspan-road een
reeks redouten is aangelegd, om liet Sanato
rium te beschermen, waarin Rhodes tijjikiLijlk
zijn intrek heeft genomen. Vier redouten en
een katmp van 200 man worden voldoende
beschouwd om Rhodes te beschermen. Nooit
zou men tot do verdediging van Kimberley
zijn overgegaan, wanneer niet de eigendom
men van do De Beers die verdediging waard1
waren geweest; op de veiligheid daarvan is
men dan ook wol bedacht, en men offert er
DOOB
IDA BOY-ED.
52)
„Mijnheer de luitenant kan staat op mij
maken," zeidc Storen en verliet het vertrek.
Arnold bracht een onrustig kwartier door.
Iedere vertraging, die er in de volvoering
van zijn voornemen kwam, scheen hem een
on'gunstig voorteeken te zijn.
Er zijn zaken, die geen uitstel gedoogen,
die onophoudelijk voorwaarts moeten stor
men, die in een ademlooze jacht voortgezet
dienen te worden. Ieder beraad ieder stil
zitten belemmert misschien voor altijd de
volvoering van een plan.
Eindelijk kwam 3e oppasser terug. „Er
was alleen maar ham te krijgen, Mijnheer de
luitenant," zeido hij. J
„Kerel!" riep Arnold wanhopig uit. „Ik
wil immers weten, waar de Deubeus naar toe
geraden zijn."
„Odk maar naar Bainsdorf, naar hun
zoon," deelde Storen mede. „Kapitein Von
Hdlendorf is ook meegereden. Luitenant
Blaser en twee andere hoeren ook. Er was op
^Heinsdorf iemand jarig, ik geloof, de aan
staande van Mijnheer Reinald, zeide Kups,
en die wordt met een grooten lunch gevierd.
Kups zegt, dat de opperbaljuw nog altijd niet
tedht goed' ishij had het weer met zijn voe-
ten te kwaad. Daarom heeft het feest niet
•£f'voa<^ plaats. Maar 's avonds zal er op
Wendiessea toch ook nog wat te doen zijn."
goads. Zeg maar in „De Kroonprins"
ik riïtu'i' noodig héb."
v ■"aar 3e verjaardag van Mjartka Yoigtstedt
andere gedeelten van de belegerde stad voor
op. Te Mafdking zoowel als te Kimberley
•heeft- de bevolking alle moeite godiaan om bij
stand1 te krijgen van de regeering, maar met
hetzelfde resultaat.
De vrijwilliigers-quaestie is sedert het te
genwoordige ministerie aan het bewind kwam
stoepende gehouden en niets is ongedaan ge
bleven otm kun nut te verminderen of hun
ijver te ontmoedigen. Even voor het uitbre
ken van den oorlog werden de Lee-Metford-
geweren aan de manschappen uitgereikt, mot
'het strenge verbod ze mode naar huis te ne
men, waarvan het gevolg was diat zij te volde
zouden gaan met een wapen, wa^gtyara zij vol
strekt geen kennis bezaten.
Indien niet oen paar putten aanwezig ge
weest waren, die Kamiberley in den ouden
lijd van water voorzagen, dan zou de tee-
st md reedis spoedig onhoudbaar zijn gewor
den.
Het vrijwilligerskorps in de belegerde stad
schijnt dus niet veel waard! te zijn. Toch is m
den iaatsten tijd meer dan één uitvaii be
proefd, Laatstelijk ook om te trachten het
ontzetilingBliegor do hand te reiKen.
Volgens een door het ministerie van oorlog
te Londen uit Pretoria ontvangen Reu te r-
berioht onder dagteekening van Miaandag,
meldt generaal Dutcut, dait de Engeiscihen
Zaterdagochtend in dé vroegte een uitval de
den uit Knnberley. Zij vuurden op de Boeren
met geschut en geweervuur in het duister.
De uitval had plaats tegenover het BLoemhof-
kommando, dat 300 man telde. Dukwt, die
zkh op negen mijten afstand bevond, haastte
zidi het Bloemhof-kommand*» te liulp te snel
len.
Aan do zijde der Boeren werden negen ge
dood, zeventien gewond en enkelen vermist.
De Bngelsohen moesten het veld ruimen,
een gaiooden sergeant en een dooden soldaat
achterlatend. Naar men meldt, willen de En-
gaLschen pogen Kjlmberley aan do oostzijde
te verlaten oan de troepen van Belmont bij
te staan.
Dat de Boeren het beleg van Kimbarley
opgebroken hebben ,ZQoals uit een beridht
van kotenel Kekewidh zou volgen, is niet ge
heel onmogelijk. "Wanneer een leger oprukt
ter ontzetting eener belegerde stad, geschiedt
dit meer. Waarschijnlijk®- lijkt ons echter de
voorstelling in het telegram aan do „Temps",
dat nl. Cronjé zooveel mogelijk troepen van
Mafeking en Knnberley heeft weggenomen,
zonder het beleg op te brekon. Zoodoende sau
hij mot 4000 man lord Metliiueni te gwnoeb
zijn getrokken.
Een beslissend gevecht!
Lord Me (Jiuen heeft voor do deide, mis-
sdiien voor de vierde maal de Boeren geuLv
gen. Donderdag bij BeLuiomt de eerst© over
winning daarop Zaterdag bij Graspan
Zondag wollidh't bij Honoynestkloofeende
lijk Dinsdag aan de Molderrivier. Althans
volgens de tot nu toe te Londen ontvangen
tijdingen.
„De geheel© strijdmacht der Boeren is door
lord Molfiuen uiteengedreven," zeide het eer
ste offtcieole bericht, weldra gevolgd, door een
uitvoeriger telegram, dat de duidelijke bedoe
ling heeft den gunstigen indruk van dit go
vecht nog te versterken.
door haar bloedverwanten on vrienden ge
vierd wendt, kon hij cr niet aan denken, vra
gen op te lossen, die voor zijn geheele leven
beslissend zouden zijn. Dat zou toch al te
dwaas geweest zijn!
Hij kwam in een bittere, geërgerde stem
ming. Ieder uur scheen hem nutteloos door
gebracht, dat hij nu niet aan die belangrijke
zaak kon wijden.
Hij was met in een stemming om rustig af
te wachten.
Eensklaps kwam hij tob de erkentenis, dat
dit ongelukkig, erg ongelukkig was. Een ge
voel, dat voortaan toch zijn geheele leven zou
vervuilen, was met zooveel rusteloosheid ver
bonden, dat hij aldoor iets opwekkends noo-
dig had..
Maar niet donken dat was het beste.
Hij ging do d!eur uit. Zijn woning, die hem
den vorigen avond als een toevluch tsoord toe-
geschenen had, was heim nu ondraaglijk.
Op straat trof hij twee kameraden en de
vrouw van den koemmandanb aan.
„AI uit Lugano terug?" vroeg een hunner.
Voor de Miihlauers heette het, dat hij te
Lugano geiweest was.
„Nu, je hebb je zeker kostelijk geamu
seerd
„Wat zeg je er wel van, dat Lauenstein m
dien tijd. met Cecilia Von Muller geënga
geerd genaakt is f"
„U is echter heelemaol verbrand, Mijnheer
Von Körlegg! Dat staat u goed."
„Mevrouw is wel heel goed
„We zullen vanmiddag nog eens een ten-
nispartij in den casinotuin wagen, 't Is er
wel wat koud voor. Kom je er ook?"
„Zeker," antwoordde Arnold. „Tot weer
ziens dus!" -
„Tot weerzien®!"
Hij kwam aan db Borlijtnach© pooit. Ik
In dit telegram, Dinsdag van de Modder-
riv'ier verzonden, zegt lord Methuen
„Te 5 uur heb ik de stelling van den vij
and aan de Modderrivier verkend. Ik heb
hem sterk verschanst en verdekt opgesteld
gevondener was geen enkel middel om zijn
stelling om te trekken. De rivier stond hoog.
De aanval werd ingeleid1 door de artillerie,
de bereden infanterie en de cavalerie. Te
5.30 m den odhtend bezette de gardebrigsaide
den rechtervleugel en de 9© brigade den lin
kervleugel. De stelling van den vijand werd
te 6.30 aangevallen op uitgebreide sdhaal,
waarbij de aanvaJslinie gesteund werd door
ie artillerie, welke zich tegenover de geheele
Boerentóonne bevond, wedke öOOO man sterk
was met twee groote kanonnen en vier
Krupp-kanon nenDe marine-brigade steun
de den aanval van den spoorweg.
„Na een verwoed gevecht, dat tien uur
heeft geduurd en tijdens hetwelk de Engel-
idlie troepen zondier water en levensmiddelen
en ouder een brandënde zon moesten strij
den, werden de Boeren genoodzaakt hun stel
lingen te verlaten.
„Generaal Pole Carcw, bevelhebber van de
9de brigade, slaagde er in een kleine afdeo-
hng aan de overzijde van de Moddorrivier te
brengen met behulp van 300 sappeurs.
„De houding der troepen was bewonderens
waardig. De veldslag is zoo verwoed mogelijk
geweest. Belde brigades hebben zich bijzonder
onderscheiden.
Men zaïl moéten toegeven dat het telegram
niet zoor diuidedijk is.
Afitereerst rijst de vraagwaar bevond zich
de stelling der Boeren, op den zuid- of den
noord-oever der Mixldërrivder Zeer waar
schijnlijk is het laatste; het kamt ons on
aannemelijk voor dat de Boeren de rivier m
hun rug zouden bobben galaten.
Maar is onze onderstelling juist, dan lijkt
ons dit gevecht bij lange niet zoo belangrijk
toe als lord Mebhuen het wil doen voorko
men. Wij moeten ons dan aldus de zaak voor
stellen De Boeren hdbben, versterkt door
eenige detachementen van Mafeiking en Kim-
berley, daordbor misschien 8000 man sterk
(schoon dit cijfer ons wel wat hoog toe
schijnt) lard Methuen den overtocht over de
Modderrivier trachten te betwisten. Daar de
rivier zeer gezwollen was, kso® lord Methuen
geen troepen boven of beneden de Bóeren-
stelling de rivier overzenden. De strijd heeft
zich toen bepaald tot een vuurgevecht, waar
bij ten slotte het superieure geschut der En-
gölsdhea de Boeren gedwongen heeft te wij
ken.
Tien uren zijn daarvoor echter noodig ge
weest, en iaitusxbeni is lord Methuen er blijk
baar niét in geslaagd zijn troepen aan den
overkant te brengen. Van een bestorming der
Roereus telling wordt dan ook niet gewaagd.
Alleen een klein detachement ia er in ge
slaagd de overzijde te bereiken.
Hoe is de ware toestand?
Terwijl aldus van een uiteenjagen der
Boeren onzes inziens geen sprake kan rijn, is
hot zeer aannemelijk dat de verliezen der
Engel-sdhen zeer groot zullen geweest zijn,
Loid Methuen leidt een la-nge verlieslijiat in
door de snoevende opmerking dat deze veld
slag een der grootste is geweest die in de an
nalen der Engelsche krijgsgeschiedenis rijn
'hoop, dat ik maar geen kennissen meer aan
tref, dacht hij.
Een eigenaardig-gevoel dreef hem aan, naar
het Burgerpark te gaan, waar hij indertijd
voor de eerste maal met Sabine gesproken
had.
Het pas aangelegde park zag er nog kaler
uil dan in de Lento 'De boometn, die met
moeite in het leven gebleven waren, liadiden
hun bladeren reeds bijna geheel aan den eer
sten herfstregen moeten prijsgeven. Onder
de acacia's zag 'het al geel van de afgevallen
bladeren. Taaier en groen zat het loof nog
aan de seringen. Nu scheen die zon. Aan den
blauwen hemel dreven hier en daar enkele
sneeuwwitte wolkjes. Hier beneden was het
bijna bladstil.
Het witte zand was werkelijk warm. Dat
deed den voeten aangenaam aan. De bank
op het ronde middelplein stond in den vol
len zonneschijn.
Arnold! zette er rich op neer. Gedachte
loos keek hij er naar, hoe er uit dë schoor-
steenen van de roode, lage daken der achter
straat rook omhoog steeg.
Eenmaal ging een burgerfamilie hem voor
bij. De vader had een gekleed© jas aan cn
een boogen hioed op. Hij hieüd rijn dochtertje
bij dé hand. Aan beide kanten van haar kin
dergezichtje hingen zoo plomp en zonderling
bloedkoralen oorringen. D© moeder, die een
nieuwen regenmantel aan en een kapot/hoedje
op had, waarop ec® bouquetje prijkte, hield
aan iedere hand' een jongen. Zij droegen m«-
rinepakjes en op hun mutsen stond „Marine"
te lessen.
Arnold glimlachte weemoedig. In den glans
en den trots van. hun beste Sondagskteeren.
liepen rij hem voorbij. Tevredenheid stond
op aller gelaait te lezen. Het geheele geluk
van die menschea bestond: misschien wél in
opgetedkend. En in een groote veldslag zijn
de verliezen natuurlijk belangrijk.
In Engeland is men dan ook niet erg >p
zijn gemak. En er is reden toe, wanneer men
ztet hoe do verlieslijst van het gevecht van
Belmont nog steeds grooter wondt. Van 231
is men al gekomen op 297 man dooden en
gewonden waaronder 26 officieren. Van
Graspan rijn de verliezen nog niet bekend.
Het wordt echter bevestigd dat de marine
brigade er in een hinderlaag is gevallen. De
correspondent der „RJieimsdh-VVestfalische
Zeitung" die over het gevecht bij Belmont
zulk een voor de Engelsdhen weinig gunstig
relaas zond, noemt ook het resultaat van het
gevecht bij Graspan zeer ontmoedigend, en
hij begrijpt niet hoe lord Meihuen's koloone
de sterke stellingen dor Boeren tussehen
Graspan en Kimberley kan nemen.
Lord Methuen zou dan ook te Kaapstad!
meer artillerie on cavalerie hebben aange
vraagd.
Waarop sLaat het volgende Router-tele
gram uit LorenjoMarques, dat door het de
partement van oorlog te Londen is gepubli
ceerd? Op hot gevecht bij Belmont of bij
Graspan Het bhjSkt nerpems uit. Het luidt
„Koanm. Lubbo is licht gewond. De Engel-
soihen herstelden de besdbadigung van den
spoorweg; de Vrijstatars, die tegenover zich
een overweldigend aantal Engelsdhen had
den, hielden stand tot laat in den namiddag,
doch werden toen genoodzaakt een andere
stelling aan de ovearijde van den spoorweg in
te nemen.
„Kcanmandant De la Rey meldt, dait het
onmogelijk is, het aantal dioode en gewonde
Boeren op te geven, doch da t de verliezen
niet groot waren. De Boeren hadden slechts
vier kanonnen tegen 24 aan do zijde dier En-
gelschen. De kammandant meldt, dat de Vrij-
ataters zich zeer moedig betoond hebben."
De laatste zinsnede wekt het vermoeden
diat op het eerste gevecht, bij Belmont, ge
doeld woodt.
Al heeft lord Methuen nu den overtocht
over de MocMerrivior geforceerd, daarmede is
Kimberley nog niet ontzet. Een afstand, van
25 mijlen scheidt hem nog maar van de stald.
Hij zal! evenwel vermoedelijk bij Spijtfontein
desgeheele madht der Boeren op rijn weg vin
den in een sterke stelling.
Of lord Mthuen's kolonne echter in staat
zal zijn terstond voort te rukken, schijnt ons
meer dan twijfelachtig toe. Ook een inrvai in
den Vrijstaat, met Bloemfontein tot d'oel,
komt ons niet waarschijnlijk voor. Aan een
marsch van 168 mijlen door vijandelijk Land
over bergachtig terrein, zondier voldoende
verbinding met de operatiebasis zal lord Me
thuen zich wel niet wagen.
Zeer juist drukt het telegram aan de „Ti
mes" het uit: de Engelsche troepen hebben
te strijden tegen een vijand! die „overal on
zichtbaar en alom tegenwoordig" is.
Ander oorlogsnieuws.
Uit de Kaapkolonie en Natal ontbreken
die berichten bijna geheel.
Dat Ladysmith. gevallen is, wordt niet be
vestigd, zoo min als het édhe© der Boeren
aan de Mooi-riivier, waaraan trouwens het mi
nisterie van oorlog zelf niet gelooft.
Koningin Victoria inspecteerde gisteren
het 1ste regiment garde-grenadiers voor zijn
het bewustzijn, goede, betaalde kleederen aan
hun buren en kennissen te kunnen vertoo-
nen.
De man groette. Nu eerst zag Arnold, dat
het die boekverkooper was, bij wien hij som
tijds wat het inbinden en zijn postpapier
kocht. Hij groette met vriendschappelijke
welwillendheid terug. Het was hem to moede,
as moest hij dien man toonenJij leeft 'n
eenvoudige, gezonde, gelukkige omstandighe
den. Ik benijd je. Ik acht j4.
Lanig keek hij' hen na- Zoo zag hij dan, dat
deze burgerfamilie anderen ontmoette. Zij
praatten met een jong meisje en twee kinde
ren. De vrouw van den boekverkooper gaf
aan de kinderen de hand.
Deze waren in het wit gekleed. Het meisje
had een grooten hoed met veeren op en een
wit jaquette aan. En de jongen droeg een vit
ten, ruwharigen paletot.
Zoo kleedde slechts één dame in de stad
haar kinderen.
Nu namen de groepen afscheid van elkan
der. Het meisje en de kinderen kwamen naar
hot park toe.
Arnold zag hun gezichten.
Het waren Leo en Milly. Het waren Sabi-
nes kinderen! Die kinderen, waaraan hij al
sedert dagen niet had durven denken.
Arnold bleef op de bank ritten en wacht
te totdat de kindem van Sabine in zijn na
bijheid gekomen waren. Hij voelde, dat het
hem aan. de 'kracht ontbrak om op te staan.
Ik zal eens een praatje met hen maken,
diacht hij.
Zij kwamen nadarbij. Met hen was Liza,
die geen man, die een uniform droeg, kon
voorbijgaan zonder hem een ooquetten blik
toe te werpen.
Wat waren ze todh mooiMiDy met haar
blank gezichtje en haar groote donkere oogen
vertrek naar Afrika, eu sprak later de
(amiliebetiekkingen van de lijfgarde die in
Zuid-Alrika is, eenige woorden van sym
pathie toe.
In de Vereenigde Staten woidt ouder lei
ding van Gustaaf Theilkuhl, die daarin han
delt op last en voor rekening van de uit de
boulaoge welbekende hertogin d'Uzè-, een
hulpkorps voor Transvaal gevormd. Het zou
heden vertrekken. De regeering schijnt het
niet te kunnen beletteu, omdat de mannen
ongewapend reizen.
Theilkuhl beweert wei 30,000 aanvragen
lot deelneming te hebben ontvangen.
£emen£<le Ulededccllngcn.
Balfour heeft niet veel pleizior van zijn
speedh te Dewsbury. Terwijl de jingo-pers
over het geheel rijn rede te zwak vindt, ko
men andere Maden als do „Wtsbm. Gaz."
ernstig en waardig op tegen de verdachtma
king der Boerenrepublieken cm het sanalen
op den vijand. Balfour had o. a. gesproken
over de „onbeschaamde" republieken enz.
Intussdhen heeft minister Chamberlain gis
teravond het woord gevoerd ul oen verga
dering to Leicester. Hij verdedigdo de poli
tiek der regeering ten opzichte van Zuid-
Afrika. Wat de toekomst betreft, zekere bree-
do beginselen zullen, de regeering leiden in
haar actie. De Boeren hebben door hun igen
daad de conventie verscheurd en voor ons een
schoone lei gemaakt, waarop wij kunnen
schrijven wat wij willen. Een regeering, due
het nog eens in de macht detr Republieken
stelde om de intriges tegenover de opper
machtige mogendheid! te hernieuwen, zou ver
raad plegen aan de belangen dies Rijks.
Terloops deelde Chamberlain mede, dat de
Britscho strijdmacht in Zuid-Afrïka binnen
kort zal gebracht worden op 80, misschien
90,000 man.
Chatmlberlain zal het wol beter naar den
zin der jingo's hebben gemaakt.
De Engelsche bladen bespreken keizer
Wilhelm's bezoek en, als vóór zijn komst,
wordt zyn flinkheid en zyn durf zeer geprezen.
De uTirnes" drukt zijn leedwezen uit dat de
Keizer lord Salisbury niet heeft gesproken,
maar vertrouwt loch dat de besprekingen
met Balfour en Chamberlain tot resultaten
hebben geleid overeeukomstig «Ie reëele belan
gen der beide landen, die grootendeels pa
rallel loopen. Dit, zelfs ten koste van zjjn
populariteit, te hebben eikend, is de groote
verdienste des Keizers.
Volgens de uWestrn. Gazette" heeft keizer
Wilhelm bij koningin Victoria aangedrongen
op een tegenbezoek te Potsdam of te Koblentz.
De oflicieuse Russische pers gaat voort te
ontkennen dat Rusland gebruik wil maken
van Engeland's moeilijke positie. Alleen in
Perzië heeft het scherp omlijnde plannen,
en indien Engeland daarin wil tegenwerken
en Rusland met zyn vloot bedreigen, dan
zouden er verwikkelingen ontstaan waarvan
die oplossing door het voortduren van den
Zuid-Afrikaanschen oorlog natuurlyk niet zou
bevorderd worden.
Gisteren maakte de beklaagde Bariiiier
leek zoo precies op haar moeder. 'tWas in
het oog vallend, zóó precies! Zij scheen een
betooverend klein evenbeeld der mooie vrouw.
Hoe lief kwam haar gezichtje van onder den
grooten hoed te voorschijn
Maar LeoHad Arnold hem. vroeger noo t
zoo nauwkeurig aangekeken? Was do knaap
zoo veranderd? Dait waren Sabines trekken
niet, dat was een vreemd gericht. Het waren
de trdkken van iemand, dien Arnold óók ge
kend had! 'tWas het gezicht van iemand,
dien hij dood op het gras had zien liggen.
„Goedendag, kindertjes," zeide hij met in
spanning van al zijn krachten. „Kom jo mij
eens een handje gwen Goedendag, mooi juf
fertje," voegde liij er mot een blik op Lizo
aan toe.
Door dien blik was Lize er van overtuigd,
dat die toespraak haar gold. Welgevallig
glimlachend bleef zij staan.
„Geef eens gauw een handje, MillyLeo,
neem je muts eens af! Je ziet toch wel, dht
Mijnheer een officier is
„Oom Benno is ook een luitenant," zeide
Milly on keek Arnold aan.
„Ik ken je oom Benno wel," vertelde Ar
nold.
„Ik ook aoo'n beetje! Komaan, Millytje,
geef eens een handje!" vermaande Loze.
Zij gaf Milly een duwtje. Het kind raakte
Arnolds knie aan.
Hij legde zijn rechterhand op den schouder
der Heine, boog rijn hoofd voorover en keek
diep, diep in de groote, dónkere kinderoogen,
die hem verwonderd aankeken. Zijn voor
hoofd was vochtig gewonden.
Hij wilde een kus op dat lieve, verwonder
de kindergezichtje drukken.
(Wordt vervolgd.)