53"'e Jaargang.
Zaterdag 2 December 1899.
No. 10105.
Maar een mensch!
BUITENLAND.
Hf
i
1
8.*
1
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dragelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
■iBWhti
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12 Va cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Ttleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 1 Dec. '99.
De oorlog.
Aan de Modderrivier.
Dat de Engelschen bij Modderrivier de
Boeren verslagen hebben, wordt steeds
twijfelachtiger. Integendeel, het lijkt er eer
op of lord Methuen's kolonne daar een ge
voelig échec heeft geledenook al heeft
zy zich op het teirein gehandhaafd, terwijl
de Boeren op hun hoofdstelling te Spijtfontein
zijn teruggetrokken. Wij zouden dan te doen
hebben met de gewone taktiek der «overal
onzichtbaie en alom tegenwoordige" BoeFen,
om zoo lang mogelijk stand te houden en
den vijand zooveel mogelijk kwaad toe te
brengen om daarna, wanneer de stelling on
houdbaar is, terug te trekken.
Eenigszins betrouwbare verlieslijsteu over
het gevecht heeft het depnrtement van oorlog
te Londen nog niet, of zoo het die wel heeft,
schynt het ze niet te durven publiceeren,
wat zeer begrijpelijk is, wanneer inderdaad
1500 h 1800 man gedood, gewond, of «ver
mist" zjjn.
In Engeland zelf durft men niet te veel
gewicht te hechten aon de «groote overwin
ning" by Modderrivier, en er zijn deskun
digen die vreezen dat, al is er een overwinning
behaald, die door de zwore verliezen geheel
nutteloos is. Dat lord Melhuen, die zelf ge
wond is, zijn marsch terstond heeft kunnen
voortzetten is zeer onwaarschijnlijk.
Men bedenke ook dat de rivier, gewoonlijk
30 voet breed, door den hoogen waterstand
nu zeker de dubbele breedte heeft,
De „Westen. Gaz." schab lord Metlbuea's
macht aan de MC-dderri/vier op 7500, die der
Boeren op 8000 man. Ons dunkt, dat de ba
lans wel wat geflatteerd is. Lord! Methuen's
kolonne is aanvankelijk minstens 10,000 man
sterk geweest; de verliezen bij Beilmont en.
Grasp n n zouden dus wel zwaar geweest zijn.
Bij Graspan.
Sommige oorkgscorrespondeniten zonieten
bijzondeitlieden over het govcdht bij Graspan.
De berichtgever der „Daily Telegraph"
meldt, dab da Boeren een hoefijzervormige
stelling mnaimen op de kopjes, die de vlakte
omringden. De cavalerie trachtte te vergeefs
de Boeren te verdrijven. De Engeisolie troe
pen moesten vooi trokken over het open veld1,
onder het vuur van de Boeren. Toen deze
laatsten terugtrokken, en de cavalerie poogde
hen te vervolgen, moest ook zij dit opgeven,
daar alle andere kopjes bezet waren.
Zijn collega van de „Daily Chronicle"
voegt er bij, dat het artdlleriegevecbt warm
was. De marinertnoepen slaagdon er in t' ee-
malen het groote kanon der Boeren tot zwij
gen te brengen j maar het was spoedig weer
gereed om vuur te geven. Hijt beweert dat
dum-clum-patronen, werden gevonden op ver
schillende plaatsen waar de Boeren gevoch
ten hadld'en*
De Boeren trokken terug op een andbre
DOOE
IDA BOY-ED.
53)
Maar hij waagde het niet, hij kon het met.
'Heb was, alsof een macht, die hij niet zag,
maar die hij met verlam na enden schrik voei-
die, hein. daarvan, terughield.
En 't was toch Sabimes kind, het was Sabi-
nes mooi, ondborgrondelij'k golaat, maar met
de raadselachtige betoovering der Kaden lijkp
onschuld overbogen.
„Beste Milly, lieve Mmd'," fluisterde hij.
En hij perste het zich af, en de trots kw.um
bij hém op. Hij wilde!
Zijn lippen raakten het voorhoofd van het
kind aan. Met een haastigen, onstuimiger,
dlruk trok hij het kleine meisje naar zich toe.
Nu werd Milly angstig, rukte zich los en
klemde zich aan den rok vaa het kinder-
i meisje vast.
V, „En jij, Leo?" vroeg Arnold, met bevende
etem. „Wil jij mei niet goedendagzeggen Ik
rheb je mama gezien. Je moet de komplimen-
v - ten van haar hébben
„Zoo? Mama?" zei de knaap met een ge-
ïukkig glimlachje. „Waar heeft u haar gezien,
Mijnheer? Brengt zij ook werkelijk een ves-
ting en soldaten voor mij meeI"
Hij kjwami naderbij. Hij was heel vertrou
welijk en nieuwsgierig.
Arnold stalk heart, de hand toe. Zonder aar-
zelen legde de knaap zijn kleine, door de zon
verbrande hand in de groote van den man.
Zij keken elkander aan. De blikken van
te" den man staarden het Mndorgesachtje rdtvor-
schend aan. En bij "die vragende, uitvorschen-
Ifyde blikken veranderde zich voor hem het jon-
«Vgensgeeicht.
jh Heb werd eensklaps ouder. Het werd het
stelling, 6 mijlen ten Noorden van Graspan
gelegen.
De correspondent toont aan dat die terug
tocht zeer overhaast geschiedde. Immers de
Boeren hadden zich van rotsblokken een
soort van fort gebouwd, waarbinnen hun ka
non was opgesteld' geweest. In dit fort vond
de correspondent bij zijn bezoek tal van za
dels, overjassen met 'knoopen met het op
schrift „Trausvaalsche Politic", dekens en pa
tronen in, overvloed. De weg, waarlangs de
Boeren gevlucht waren, word aangewezen
door achtergelaten voorraden, munitie en lij
ken van paarden.
De correspondent van de „Daily Mail"
geeft dergelijke bijzonderheden, maar hij
voegt er bij, dab van d'e 16 marine-officieren,
d'ic aan bet gevecht deelnamen, er slechts
drie heelhuids afkwamen.
Wij behoeven er zeker niet biji te voegen
dat ai die bijzonderheden voor rekening van
d'e correspondenteu blijjven.
Een eigenaardig staaltje van de verbitte
ring tegen de Engelschen in heb Westen
zendt de correspondent der „Daily Tele-
graph" aan zijn blad. Hij vertelt dat een pa
trouille van het 9 de regiment lansiers, die
dén niorgen na het gevecht naar een hoeve
in de nabijheid reed, door de bewoonsters be-
'schoten werd, waarbij één man werd gedood.
Wat zouden de „christelijke" Engelschen wel
met die vrouwen hebben gedaan?
Ander oorlogsnieuws.
Lord Meth/uen heeft Maandag in een toe
spraak zijn troepen geluk gewenscht met het
geen zij 'luidden verricht. Hij noemde de tac
tiek van den vijand uitmuntend en erkende
diens dapperheid, maar sprak in krachtige
termen zijn afkeuring uit over het gedrag der
Boeren, die op ambulances vuren en diuim-
dum-kogels gebruiken. Lord Metüiuem ver
klaarde echter tevens niet te geloowén, dat
d'it karakteristieke eigenschappen van den
vijand waren.
De Bngelscfce correspondenten gaan niette
min door uit te weiden over liet verraad en
de vaLschiheid der Boeren Wij willen d'ien
laster niet eens overnemen.
Van Kimberley geen nieuiws van belang.
Rhodes beeft een nieuwe aardigheid bedacht
hij laat granaten schieten:, waarop is gegrift:
„Met de complimenten van C. J. Rhodes".
Blijkbaar rekent hij er op dait ze met
pungen. Des te beter.
Ojk generaal Gattacre en generaal Bulier
bv.waren liet stilzwijgen, waaruit men afleidt
>1 :t er gewichtige bewegingen up lianld'enzijn.
Uit de berichten van don 2ien Nov. ever
Lidvsmith, die op vele punten tegenstrijdig
iju, blijkt althans dit- dait de stad toen neg
-feeds nauwer omsloteu en yoorticLurend be-
s heten en dat van het garnizteen het uiter
ts gevergd werd.
Een telegram van sir Redvens Bailer uit
Victertmaritriburg van 29 November is echter
Tnoer optimistisch getint. Heb meldt, d'at een
telegrafist an den nadht van 25 November
Lady-smith jieeft kunnen verlaten; hij kwam
te Weenen aan en seinde vandaar, dait de
aanval der Boeren op 9 November met groote
verliezen, werd afgeslagen. De verliezen 'der
gezicht van een jongeling, van een man. En
het geleek precies op dat van dén overledene
En de mond glimlachte niet meer kinderlijk,
maar sprak deze vreeselijke Woérden„Wat
Ge hebt mijn vader dnëdlgesdh'oten en hebt
todh aan mijn moedér een kus gegeven! En
ge hebt mijn hart weten te stelen, als een
dief en een bedriegerAls mijn vader héb ik
u loeren kennen en liefhebben, en gij zijthet,
die mijn eigen, mijn werkelijiken vader ge
dood hebt! Ge hebt mij, toen ik nog een on
wetend kind was, op uw schoot gehouden,
mij, wiens vader uw kogel getroffen heeft!
En ge hadtde onbeschaamdheid', aan dezelfde
tafel met mij uw brood te eten, ge hadt den
moed, mijn moeder lief te hébben, ge luidt de
gewetenloosheid, ons te leeren, dat wij u
eeren moesten! Ge hebt een huisgezin met
ons opgericht, gij, tusschen wien en ons
een graf ligt! Ik zou u vergiffenis hebben
kunnen schenkenwant ik weet, dait ge geen
moordenaar sijt en zélf geleden hebt, mis
schien meer dan, wij. Maar nu ge de plaats
inneemt, die z ij n dood ledig gelaten heeft,
de plaats naast mijn moeder, die in ons hart
daarvoor moet ik n haten, verachten, mij
op u wreken I"
Waren het slechts seconden, die er verlie
pen Daundie d'e tijd maar een paar oogen-
bffildken
Hijgend, bleek, ontzet zat daar de man en
staarde den knaap in het gelaat.
En toch toch wilde hij er zich. over
heen zetten.
Hij boog zijn hoofd voorover. Zijn lippen
naderden het voorhoofd van het kind.
Daar grijnsdé hem een spooksel aan. En in
plaats van het frissehe, jeugdige jongensge
zicht zag hij een ander, een dbocfebïeek, een
verstijfd gelaat. En met holle oogen staarde
diegene hem aan, die door hem gevallen was
En een vreeselijke stem donderde hem too:
„Dat nimmer!"
Hij deinsde terug. Zijn hand maakte een
EngeLschen zijn zeer gering. Slechts 8 perso
nen werdén door granaten gedood tijdens het
beleg. Het geheele aantal dooden en gewon
den in dé veldslagen is ongeveer een honderd
tal. Sedert den 9en November zouden de Boe
ren geen algemeenen aanval op de stad meer
gedaan hebben.
fiugeland en Dnltseliland.
Ghamberlain heeft gisteren' te Leicester
liet woord gevoerd over Engeland's betrek
kingen tot de vreemde mogendheden. Of lie
ver, de minister heeft nog eens eeu Aimeri-
kaanschEngeLsdhDuitech samengaan ver
heerlijkt ter beveiliging van' Engeland's we
reldpolitiek tegenover den naijver van het
Continent.
De minister was van meening dat er redfen
was voor ernstige gelukwensdhen, dat Enge-
land's buitenlandsche betrekkingen zoo bevre
digend zijn. Ahe Ebgelschen zijn tob grooten
dank verplicht aan lord Salisbury voor de
wij'ze waarop hij de buitenlandlsche zaken
heeft geleid en voor de verbetering in de po
sitie van Enigeland. Het is voornamelijk ver
blijdend de vriendschappelijke betrekkingen
te zien tusschen de beide groote deden van
het Angelsaksische ras. De verhouding tot de
Vereenigde Staten Ï3 werkelijk een waarborg
voor den wereldvrede. Het is bovendien, van
het grootste belang, dat Engeland niet alleen
blijft staan tegenover het vasteland, van
Europa, en Engeland'» natuurlijke bondge
noot daarbij is het DuitscJhe rijk.
Engeland had wel eens moeilijkheden met
Da'ibstihland, maar zijn. belangen' en gevoe
lens heeft het met Duitscdilanid gemeen. Een
goéde verstandhouding t/usschem de Teutoon-
sche en de Angel-Saksische rassen zal meer
doen voor het behoud van deni wereldvrede
d'an een%© samenvoeging van legers.
Engeland is er aan gewoon geraakt, dat de
misbruiken van dé vreemde pers scans zulk
een omvang aannamen, dat zelfs de geheilig
de persoon der Koningin niet gespaard blijft.
Do natuurlijke veaunibwaardiging, ontstaan
dbor aanvallen op den souverearu, kan ernsti
ge gevolgen hebben, indien Engeland's buren
tan marnieren niet verbeteren. Toch is het
een verblijdend verschijnsel d!at de ergste ex
cessen niet voorkwamen in de Duitsche pers.
Een nieuw Drievoudig Verbond tussühea
liet D'nitsalia ras en dé twee groote (rikken
van het Angelsaksische ras kan van machti
gen m'vloed zijn op de toekomst van de we
reld. Oliaaöberiajiu Icwaim terug op dat woord
„Verbond", diat hij had gébruikt, en hij ver
dedigd1© dit, door te zeggen dab het er weinig
toe doet of dit een verbond! is, aangegaan op
pipier, of een overeenkomst, die bestaat in
de hoofd'en van de staatslieden der betrokken,
landen.
Het vaste voornemen om, met welwillend
heid d© beweegredenen te beschouwen van
tam, met wien. wij gaarne op voet van
vriendschap verlceeren, zal van groot voord'eal
zijn zoowel voor de heide betrokken volkeren
als voor andfere naties.
■Eigenaardig treffen met deee redevoering
van Chamberlain, die Duitscliland als bond-
nfwerende beweging. Toen bedekte hij daar
mee zijn oogen.
De Iriiidenncid, verschrikt over deze gedra
gingen -en het doodsbleek golaat van fen
rnan, rukte do kinderen weg. De kleine Milly
begon te huilen.
Lang zat d'ie man er nog. Hoog boven hem
dreven sneeuwwitte wolkjes aan dén blauwen
hemel voort. De Octobarzoni speelde in de
kale takken. Een zacht koeltje dreef de gele
bladeren over den grond. In de verte op de
doorzichtige kruin van een populier deden ra
ven haar gekras hooren.
En toen Arnold! opstond, toen wist hij
hethet was ten einde. Tusschen hem en Sa
bine was er geen verbintenis mogelijk
De woeste dlrooon was geëindigd. Hij was
ontwaakt, en kiji zag het graf weder, waar
overheen hij aan die vrouw dé hand niet
mocht geven.
Hoe hij dezen dag doorbracht, wist Arnold
zich later niet meer te herinneren.
Des avonds zette hij zich vóór zijn schrijf
tafel neer. Op zijn voorhoofd lag diepe ernst,
zijn lippen waren vast op elkaar geklemd.
Het was het gelaat van een man, die na een
heeten strijd, tot een onwrikbaar besluit geko
men is. Hij schreef
„Dierbare Sabine,
„Toen wij oenige diagen geleden afscheid
van elkander namen, verliet ik u met het
vaste voornemen de beslissing over ons laven
te bewerkstelligen.
„Spoediger en andera dan ik dacht, is deze
beslissing uitgevallen. En toch nog ter recu-
toi tijdBij alle smart, die ik n moet berok
kenen en die ik zelf gevoel, moeten wij daar
aan vasthoudenGoddank nog tar rechte
tijd!
„Mijn lieve, dierbare Salbine! Er is een
openbaring over mij gekomenHet noodlot
lieeft mij onschuldige, kinderlijke boden toe
gezonden, lieve engelen, die mij met groote
genoot uitspeelt tegenover Engeland's hatera,
samen twee beschouwingen in zeer uiteenloo-
pende bladen.
Wij bedoelen de „Figaro" en de „Ham
burger Correspondenz".
In d'e „Figaro" geeft Whist in een: hoofd
artikel zijn meening over de reas van keizer
Wilhelm ten beste. Hij is van oordeel dat de
Keizer zicli tot een familie-bezoek heeft be
paald, waartoe de omstandigheden, ook mede
werkten. Niettemin heeft da Keizer Engel-
sehe ministers, Balfour en diamberlaini, ont
vangen, en al heeft men het doen voorkomen
of alleen het SamOa-verdi-ag besproken is,
Whist twijfelt niet of ook de Boerenoorlog
as ter sprake gekomen.
En m de Zuid'-Afrikaansche quaestie ligt
juist de scheiding tusschen. Engeland' en
Duitsdhland, meent Whist.
Niet dat hij aan Duitsche interventie ten
gunste van dé Boeren gelooft, maar altijd zal
keizer Wilkekn elke gelegenheid te baat ne
men om van zijn sympathie voor de Boereu
blijk te geven. Ten! bewijze voert Whist de
ontmoeting van den Keizer mat de Neder-
lan'disdhe vorstinnen aianimmers, Neder
land is het land' waar de zaak dér Boeren wel
liet meest populair is.
In de „Hamib. Corr." is blijkbaar dc- Duite
sohe regeering zelve aan het woord. Wij heb
ben hier ongetwijfeld te doen met een uit dé
hoogste regeeringskringen geïnspireerde be
schouwing die de motieven der Duitsche poli
tiek uiteenzet.
Als aanleiding tot deee uiteenzetting doet
de rod'evoeaing van Delcassé in de Franscilie
Kamer dienst. Betoogd wordt hoe de. minis
ter, wetende hoe de openbare meeniing in
Frankrijk do revanche-idee nog niet heeft los
gelaten, niet toegeeft aan wrok jegens Enge
land over Faalioda en andere geschilpunten,
maar oen koele houding aanneemt tegen
Duitsdhland, in de hoop dat dit, dé zaak der
Boeren steunende, met Engeland in conflict
zal geraken.
Maar ronduit verklaart de „Hamb. Ooit.
dat Dui'tsdhJamd niet voornemens is voor an
deren kastanjes uit het vuur te halen.
DuitsdMand voert een absoluut egoïste poli
tiek en zal die blijven voeren.
Zeker, in Duitsahland heersdht een! begrij
pelijke vijandige stemming jegens Engeland
doch d'e politiek eiener groote mogendheid
mag niet beheerscht worden door stemmin
gen, maar door belangen. Wil Engeland, nu
Zuid-Afiuka het d'e 'handen bindt, goed'e
vrienden worden met Duitsdhlnnd, dan zal
deze het niet weigeren om Frankrijk een plei-
ziertje te doen!. Maai* evenmin zal het zijn
rechten en belangen uit het oog verliezen.
Daarom bdhoeft men zoo min te Parijs en
te St. Petersburg als te Londen te denken
diat Buiitecihlaind een andere politiek yoen; en
an Europa èn daiairbuiten dan een egoïsti
sche politiek, diie over locale belangen verdra
gen sluit met andere mogendheden zonder
daarom ook maai* eenigermate zich to laten
binden ten aanzien zijner algemeen© politiek.
En heb middel om die algomeene, egoïsti
sche politiek door te zetten is een sterke
vloot.
oogen aanstaarden, uw kinderen, Sabine!
Uw eigen kindferen, die ook die van den
overledene zijnEn toen ik hun in de oogen
.keek, toen ik hun wilde kussen op him reine,
onschuldige voorhoofdjes met dten kus van
den aanstaandbn vader, met de liefde vam een
man, die de echtgenoot hunner moeder zou
Worden toen, Sabino toen gebeurde er
iets vreeselijks. Een visjoen joeg mij schrik
aan. De dooie man scheen ach achter deee
kinderen te vertoonen en mij dien leus te ver
bieden, mij iedere toenadering te ontzeggen.
Laat mij zwijgen over hetgeen er in d-'e
oogvnblildren in mij omgegaan is.
„Maar ik ben tot die erkentenis gekomen,
dat er dingen zijn, waarover het stoutmoedig
ste gevoel zich niet heen kan zotten en ocik
niet heen mag zetten. Wroeging kan ik liet
naet noemenwant d edood van uw man kan
mij voor God en menschen niet als schuld
toegerekend' worden. Zedelijklheadsgevoei kan
ik het ook niet noemen; want geen zondig
verlangen was het, dat ons tot elkander aan
trok, Maar toch ik mag uw echtgenoot, ik
mag dé vader uwer kinderen niet worden
„Altijd zou heb verledene als een dreigend
spooksel naast ons staan. En uw zoon zou
ons veroordeel en, als hij eenmaal een man ge
worden is. Als verstandelijke overwegingen,
als hartstocht u en mij ook misschien hef
recht zouden geven, ons ondanks dat alles
aan elkander te verbindtenuw kinderen mo
gen wij niet aan zulke conflicten blootstel
len!
„Deze mijn overtuiging is onomstootelijk
„Dierbare Sabine, voor dit bittere, bittere
noodlot zijn wij niet verantwoordelijk. En
toch sta ik voor u als iemand!, die u om ver
giffenis moet smeeken. Er had de kracht en
de zelfbeheeinsdhing moeten hebben can u
nimmer terug te zien na dkt eerste ©ogenblik,
d!at in mijl het vermoeden wekte, dat ik u
dierbaar ben.
„Uit heb diepst mijner zdel heb ik' daar-
Ziedaar de verklaring die blijkbaar aan al
len twijfel en bezorgdheid m Dmbsdhland' en
daarbuiten een eind. bedbell te makende
uiteenzetting der politiek van „Deuteclüand,
über alles!"
„Messieurs les morahstes" weten nu wait
er van Duitlschland te wachten is.
Gemengde Mcdedeelfngem.
Ook de sTemps" wijst op de onhoudbare
afhankelijkheid van alle landen van het En-
gelsche kabelmonopolie. Het blad wil dat
Frankrijk gemeeoschappelijk met Portugal,
Ouitschland en den koning van België als
souverein van den Congo-staat kabels zal
aanleggen naar Afrika, en met de eerste
mogendheden en Nederland naar Indië. Des
noods moet Frankrijk eigen kabels leggen.
In de Fransche Kamer ging de socialist
Fournière gisteren voort met zjjn philippics
tegen de kloosters van den Goeden Herder;
Lasserre viel hem byabbé Lemire deed een
voorstel voor een formeel onderzoek door
een rechter van instructie. In de Kamer
hoorden deze zaak z. i. niet thuis. Hij
loochende Fournière's beschuldigingen.
De minister-president Waldeck-Rousseau
zeide, dat ernstige onderzoekingen zullen wor
den ingesteld naar de weerzinwekkende feiten,
die aan het licht zjjn gebracht. Een rechter
lijk onderzoek is daartoe alleen mogelijk.
In antwoord op hetgeen door abbé Lemire
wus gezegd, wees de minister er op, dat de
regeering niet gewacht heeftom maatregelen
te nemen, teneinde de openbare zedelijkheid
te beschermen en aan de misbruiken in par
ticuliere instellingen een einde te maken.
Aan het slot der zitting vroeg de minister
D.-lcassé het herstel van het crediet van
800,000 fres,, voor de missies iu het Oosten,
dat door de commissie verminderd was. De
Kamer stond dit toe.
De Duitsche sociaal-democraten verlangen
du instelling van een ministerie van arbeid.
Üe centrumspers en de vrijzinnige bladen
laten zich er gunstig over uit.
Gisteren is te Weenen de bjjeenkomst der
Oostenrijksch-Hongaarsche delegaties ge
opend. De Oostenrijksche delegatie koos
Vetter tot president en Kaminsky tot vice-
pierident; de Ilongaarsche delegatie koos
•Szapaiy tot president en Szilagyi tot vice-
president.
De beide presidenten wezen er in hunne
toespiaak op, dat de staatkunde van Oosten-
ujk-Hongaiije in elk opzicht vredelievend
is. Zij herinnerden aan iiet overlijden van de
Keizerin, en noodigden de leden uit een juich
toon aan te heffen ter eere van den Keizer
hetgeen door beide delegaties met geestdrift
werd gedaan.
In de Oostenrijksche delegatie vroeg de
Tsechische afgevaardigde Patsjok aan den
minister von buitenlandsche zaken, of hij ge
neigd is zjjn invloed aan te wenden bij de
Servische regeering, om amnestie te verkrij
gen voor de onlangs veroordeelde gevangenen.
De minister Goluchowsky zeide, dat dit een
over berouwMeer kan ik u niet zeggen. Hot
is een hand woord' voor eeui man.
„En met groote beüsomnieiring dénk ik aan
u! Kom ik u als al te sobutóSg voor? Mis
schien zelfs als een lafaard? Zult ge er onder
lijden? Och, trek u de zaak niet al te zeer
aan 1 Bezin u welTracht, evenals ik gedaan
héb, den toestand niet alleen, maar ook ons
gevoel met een onbevangen blik te onderzoe
ken Trok ons werkelijk een innige, eeuwige,
onsterfelijke liefdlte tot elkander aan? Was
het missclnan niet maar het verterende vuur
van een harte tocht? "Wais het werkelijk hot
leven zelf? Was heb wellicht slechte een
droom van zon en geluk, zooals diegenen dien
lichtelijk droomen, die in de schaduw staan?
„Men zegt altijd', dat de ware, de echte
liefde zóó sterk is, dat zij zelfe den. dood over
wint
„Ik twijfel aan d'e mijne, d'aar ik haar
schipbreuk zag lijden. Of is datgene, wat er
tusschen ons staat, van dien aard!, dat zelfs
de kracht eener ware liefde daarop moet bre
ken?
„Ik zie mij door vragen en kwellingen om
ringd. He kan die vragen niet oplossen. Ik
moet ze begraven.
„Alles, wat vurige wenschen, wat innigo
dankbaarheid, wat diepe vereering voor u
van God aan vrede en aan geluk kunnen af-
smeéken, bid ik voor u af. Denk aan uw kin
deren Leef voor hen
„En als ik het mag wagen, het verzoek lot
u te richten, mijner gedachtig te zijn, vergeet
dan niet geheel den man, die stil en vol zelf
verloochening uit uw leven moet verdwijnen.
Denk aan hem zonder wrok!
„Ik kus uw; lieve handen vol eerbied en
smart.
„Vaartweli
„Arnold!"
Wordt vervolgd.}
ld
