53"<e Jaargang.
Zondag 17 en Maadag 18 December 1899.
No. 10118.
Eerste Blad.
Melasse-spiritus en nog iets.
SVIaar een mensch!
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaar dingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten de« middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Bol crst raat 68.
Prijs der Ad verten t i n Van 17 regels fl. 0.90 iedere regel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote lettere naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine ndcertentiBn opgenomen tot den prijs van 4-J cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 123.
In de Memorie van Antwoord op het
Verslag der Afdeeüngen van de Tweede
Kamer over hoofdstuk Finantiën van de
Staatsbegrooting voor 1900 zegt de Minister
van Finantiën onder 8 bij het onderdeel
sBevoorrecluiiig van de Alcohoifabricatie uit
melasse ten koste van de graanbranderijen"
woordelijk het volgende
Op de ten onrechte aldus genaam.de be
voorrechting word de aandacht dts Minis
ters gevestigd.
De ondeigc-teekende melkt op, dat blij
kens het op 17 December 1S97 („Hande
lingen'', blaidz. 559 en 560) in de Twixdo
K-aimer door hem gesprokene, zijn aan
dacht reeds lang op deze zaak gevestigd
is. Het werd hom cdxter nu evenmin als
teen duidelijk, dat de wetgever ten dezen
iets to verrichten heeft. Wel is in eau tot
hem gericht adres gevraagd om een extra,
accijns van f 2 per H.L. van 60 op
melasse spiritus. Daargelaten echter, dat
dit kwalijk te verdedigen zou zijn en niet
zou passen in hot, systeem onzer accijns-
wet,ge ving, ziet de ondergeteekende niet
in, welk nut deze maatregel zou kobben
voor hen, die andere grondstoffen dUu
melasse bezigen. De suikerfabrikanten
zouden Iran melasse eenvoudig tot lager
prijs afstaan. Thans bedingen zij /'2.G5
per 100 kilogram gewone quahteit, in
Maart 1S97 namen zij met- f 1 genoegen.
Er schijnt dus speling te zijn.
De uitdrukking „doodende concurren
tie" is niet vrij van overdrijving. Bij'na
zes zevenden van de in Nederland veilkre»
gen gedestilleerd' werden in 1S98 uit in-
dere grondstoffen dan melaisee verkregen.
En over de prijzen hebben onze branders
than* niet te klagen; al zijn deze sedert'
hot vorige jaar gedaald, zij, zijn neg de
helft booger dan, twee ja-:en geleden.
Dit antwoord werd door den Minister
gegeven op eene desbetreffende gedane op-
meiking en in verband met het bekende dooi
de K. v. K. alhier tot den Minister gerichte
adres.
Wij willen op de onderhavige zaak, die
wij reeds herhaaldelijk bespraken thans niet
nader ingaan, al zouden wij er op kunnen
wijzen, dat het betoog des Ministers weinig
afdoerido is wat den prijs der melasse betreft,
aangezien immers de vraag om melnsse-aceijns
in verband met de suikerpremie in (ie eerste
plaats er eene is van billijkheid en eerst
daarna zij ook .deze zijde voor velen van
overwegend belang van prnctisohen natd,
zoodat de sspeiing" des Ministers feitelijk niet
ter zake dienende is.
Van meer belang echter, en vooral in ver
band met liet hieibij gaand «laatje, wijzen
wij daar op, is de laatste zinsnede uit het
antwoord van den lieer Pierson aangaat,
waar hij eenig«zins geringschattend spreekt
over de beweerde sdoodende eoremrentie"
door den melasse— pii ilus aan den graanspii itus
aangedaan, immers, zegt de Minister, bijna
",7 vari het iu Nederland verkregen gedistil
leerd werd in 1898 uit an lere grondstoffen
dan melasse verkregen.
Al is de heer Pierson dichter bij de waar
heid, wanneer hij van 5 c, in plaats van
van 6/j spreekt, toch meenen wij dat deze
beide, ministerieele door een deelingsrireep
verbonden eenvoudige cijfei tjes meer beteeke-
nis hebben dan de Minister in de Memorie van
Antwoord wel schijnt te willen toegeven.
Immers de beide cijfei tjes beteekenen niet
andeis dan dat de hoeveelheid gedistilleerd
uit melasse gestookt in de laatste tienjaion
klom van
0 Liter, tot
10.463.000
toch werkelijk niet zoo onbeduidend tien en
een half millioen liter, ja zelfs wij geioo-
ven dat onze Minister van Finantiën ai een
Hoeveelheid gedistilleerd in de branderijen vervaardigd
ILL. ad 50
In Nederland.
In Schiedam.
Jaren.
Graan
branderijen.
Andere
branderijen.
Totaal.
Andere i'
branderijen.
van't totaal, j
van 't totaal.
1889
671 459
671459
0
463 7GJ
69
1890
669 879
9 859
679 738
1.5
472 068
70
1891
679 277
21 451
700 728
3.1
- 467175
67
1892
661 270
13 348
074 018
1 430 305
65
1893
073 103
14 531
087 694
2/1
452 749
06
1894
677 844
4 706
082 010
0.7
- 432 072
63
1895
650 680
21 197
671 877
3.2
1 418 565
62
1896
650 050
25150
675 200
3.7
425 403
63
1897
009 147
76 893
686 040
'11.2
j 393 975
57
1898
585 488
104 630
G90 118
15.2
I 373 311
54
In Nederland zijn slechts graan- en melassebrandarijeD, zoodat sandere"
branderijen.
melasse-
DOOK
IDA BOY-ED.
66)
Zij hier! In zijn woning! Welk een dwaas
heid-! Welk cod lichtzinnigheid de licht
zinnigheid van een rein, onschuldig hart
Als er eens iemand kwam
Was ex- een ongeluk gebeurd?
Hij ging naar haar toe en greep haar bij
de hand.
„Mijn lieve Juffrouw," sprafc hij met een
bevende stern, „Komt u naar mdj toe? Daar
voor moet zeker wel een gewichtige reden be
staan. Maar van welken aard deze ook we
zen moge zeg mij spoedig, spoedig, wat u
mij to zeggen heeft!"
Zij schudde met het hoofd en keek hem al
door aan.
!AUe gesprekken waren kant en klaar ge
maakt, ieder woord, dat er gezegd moest wor
den, was in langdurige beraadslagingen met
Sa.bïne bepaald. En nu was zij alles vergeten.
Zij kon niets zeggen, geen enkel woord.
Dat schrandere meisje! dacht Arnold en
wist niet, hoe hem op dit angstige oogenblik
het woord! van den ouden heer in de gedach
ten kon komen. Maar zij keek hem och zoo
aan, zoo strak, zoo bevreesd, zoo verwon-
cerd.
„Komt u uit eigen beweging hier?" vroeg
b'j-
Zij schudde met het hoofd.
„Met een boodJsöha-p van van vroeg
hij weder.
De naam scheen hem niet recht over de
lippen te willen komen.
Maar Suzanna knikte bevestigend.
Een schaduw verspreidde zich. over Arnolds
gelaat. Hij had een gevoel van toorn tegen
Sabine. Hoe kon zij, de ervaren vrouw, er int
jonge meisje toe gebruiken om de woning
van een officier binnen te treden?
„Wat wil zij van mij vroeg hij.
Suzanna kwam dichter bij de tafel.
„Iets, waaraan misschien moeilijk te vol
doen is; want wij weten heel goed, dat een
officier zich niet altijd zoo maar kan laten
overplaatsen," begon zij nu zachtjes. ,U
moet hier vandaan."
-De ernst op Arnolds gelaat beangstigde
haar. Hij zon zeker boos worden. Maar li ij
zei-de doodbedaard
„Dat Mühlau een te kleine plaats is voor
twee menschen, die elkander llbver niet meer
moeten ontmoeten, heb ik al lang ingezien.
Mag ik u verzoeken, aan Sa-bine te zeggen,
dat ik door persoonlijke bemoeiingen en met
behulp van connecties heb weten gedaan 'e
krijgen, dat- ik op den eersten Januari naar
mijn vroeger regiment terugkeer?"
„Weer naar Berlijn riep Suzanna vol
vreugde uit.
„Ja. Naar Berlijn. Verheugt ge u daarover
een weinig?" vroeg hij, gelukkig glimlachend.
„Ja, heel erg, dat is te zeggen ik 1 e-
doel, dat oom Frits er zich over zal verheu
gen. Hij houdt veel van u. U zal hem toch
wel eens komen opzoeken?"
Zij had Sabine en alle gebeurtenissen ait
den laatsten tijid ver>geten. Haar oogen straal
den van geluk.
„Zeker zal ik hem een bezoek komen bren
gen, zoo dikwijls als hij het mij toesbaat."
Hartelijk greep hij Suzanna bij de haard.
„En nu zend ik u weg. Ga terstond! heen
Dat uw bezoek mij gelukkig maakt en ver
eert, beOnoef ik wel niet te zeggen. Maar aw
zaak is afgedaan. Mijn kameraad Blaser zou
heel slecht titularis zou zijn, als hij de
nvlhoen gulden accijns van zijn gering ge
acht '/j deel der gezamenlijke pioductie, van
nu! en geoner waaide achtte.
Wij wedden dat er in Schiedam we! inwo
ners zijn, die voor dat bagatelletje een iels
naar den Haag zouden willen wagen, zelfs
in deze winterkoude.
Was in 1890 het percent inelusse-a'cohol
nog maar l'/r, liet is t.u gek!ommen tot 15.
en nog zijn wij natuurlijk niet aan hot einde
onzer reeks.
Voor Schiedam mogen wij in 'tbijzondre
wel eens wijzen op de Icide laatste kolom
metjes van ons staatje, waaruit wij zien iioe
schrikbarend de alcohol-productie in onze stad
afnam.
Werd vroeger in onze gemeente bijna het
3/i deel van alle jenever gepio luceeid, thans
is de pioductie gedaald tot ruim eti dit
terwijl de totale pioductie in Nederland
volstrekt niet in die verhouding afnam.
Uit een comrneicieel industrieel oogpunt
en van daaruit hebben wij op dit oogenblik
de zaak te bezien is de achteruitgang zeer
bedroevend. Waarom die achteruitgang be
staat kunnen wij op dit oogeribhk niet geheel
verklaren, daar tocli ook hier ter stede alco
hol uit melajse gestookt wordt en wij den
melavse-aicoho! dus niet geheel in mindering
mogen brengen van de gezamenlijke pro
ductie, en daarenboven van allen uit graan ge
stookten alcohol mi nog slechts te Schiedam
63 cjc gefabriceerd wordt tegen vroeger om
streeks 70 °/0, welke laatste berekening na-
tuuilyk nog ettelijke percenten is geflatteerd.
Is de achteruitgang in de productie te
wijten aan gebrek aan energie der producenten
liet ware gewensebt dat hierin verbetering
kwam; over achteiuitzetting in hun belan
gen hebben de Schiedarnscbe branders zich
te dezer stede zeker niet beklagen; zijn er
andere oorzaken, die pressie uitoefenen, dat
men ze aanwijzen en ir.ichle weg te nemen
Algemeen overelcht.
SCHIEDAM, 16 Dee. '99.
lie oorlog.
G e n e r aal B u 11 o r's ncderltta g.
De weck dio achter ons ligt, is voor de
viJenden der Boeren een goede vve-ck geweest.
Op G'atacre's écltcc bij Stormberg tti de
Kaapkolonie is gevolgd de zware nederlaag
van loid Mellnien's bolorute bij Magerfo-n-
tein. Eu nog is de maclh-tige indruk mei ver
flauwd, dien do '.hoogst ernstige verliezen der
Engeréclhen in liet Westen in Groot-Biilannië
cn daarbuiten hebben teweeggebracht, of een
veel belangrijker suc-ces der Boereu twoidil uit
Na-tal gt-meld.
Generaal Bullc-r's poging om de leger
macht der Boeren aan de Tugela- terug te
werpen on op te rukken ten eindo Ladysinith
to ontzetten, is jammerlijk mislukt. De op
wel eens hier kunnen konion. I!c verwacht
hem."
„O, ik ken Bljiser wel," sride Suzanna ver
ward.
Dit dwaze antwoord trof hem zeer. Hij
-keek liet meisje- innig in de blauwe ocgen.
„Maar hij mag u kiel* toch niet aantreffen.
En. ik, niet waar, ik mag nu zeggen Tot
weeiziens te Berlijn?"
„Maar ik lieb nog niet alles afgedaan,'
bracht Suzann-a aarzelend uit.
Hij liet haar kand los.
„Wat is er dan nog meer?" vroeg hij ge
jaagd.
„Sa-bine maakt zich ongerust Sa-bine
vinldt zij weuscht zij zou zoo graag heb
ben zij denkt dikwijls aan al de brie
ven
Zij kon het niet uilt-breugeu. Zij vreesde,
dat hij zo-u opstuiven en zweren, dat hij' die
brieven voor geen geld van de wereld zou af
geven, dat hij zou zeggen, dat hij S'aibine bad
liefgehad en dat hij deze berwijzen barer lief
de altijd' als oen heilige bezitting wilde be
waren.
Zij keek hem vol verwachting aan. Een
weemoedig glimlachje speelde er o-m zijn lip
pen.
„Zou Sa-bine haar brieven terug willen heb
ben?" vroeg liij.
„Ja," zoide zij haastig en verruimd, o-mdat
hij -liaai* zoo spoedig begreep, _„da-t zou zij
graag willen. Zij denkt, als u eenmaal
eenmaal trouwt, dat dan deze brieven
geen waarde meer
„U moet die brieven meenemen," zeide hij
vastberaden'. „Als een vrouw van een man',
dien zij liefgehad, heeft, liaai* brieven terug-
eiseht, dan weigert de man sledhts in twee
gevallen de afgave. Hij zegit noen, als hij een
schurk is, die eenmaal uit die brieven wape
nen tegen haar denlcb te smeden. Hij zegt ook
perbcvelho-bta* der Britsdie strijdmwJu in
Zuld-Afrika heeft een gevoelige nederlaag ge
leden.
Twijfel L ten eem-n male bu-itengcriuteu.
Bulier zeif heeft, onverwijdl liet gebeulde lel*
kennis van liet departement van oorlog ge
bracht, en dit hoeft den ramp-peed der En-
geréuhe wapenen niet ncihter durven houden.
Nu wij dit schrijven, ré het nog uien mo
gelijk de nederlaag der Bnt»ihc troepen in
haar vollen omvang te genieten, zouden
wij bijna zoggen. Maar zeker re, dat Buller
een enretigo nederlaag heeft geleden, ernstig
ook in haar gevolgen.
Het gevecht vond plaats bij Coleireo.
Links van de plaats zou generaal Hart be
proeven de Tugola over te trekken. Toen dit
niet lukte, zcu generaal Hildyaid een paging
wagen aan de tweede dooi waadbare plaats
EctJs had hij Coleireo bezet, teen er iets ge
beurde dat den doorslag gaf: de artillerie,
twee veidbat-terijen en ze» zware stukken
-checp.igcmhut, geraakten bij de rivier in liet
cugcrtt'de dcor een hevigen vuurannval der
Bet-ren, met liet gevolg dat Óen --tuk vernield
of althans be-Hudigd werd, en tien knnon-
nui don Boeren in handen vielen. Tweestuk
ken slechts werden gered.
Aldus beroofd van zijn artillerie die den
overtocht zijner troepen over de rivier mc-a-t
ondersteunen, ziende dat zijn manschappen
geducht leden onder het vuur der Boereu en
zelfs ton koste van ontzettende verliezen toch
niet de rivier zouden kunnen foreeeren, daar
enboven op zijn rechterflank -heftig bestookt
door ecu tweede Boea*emna-cht, gaf Bullet* ein
delijk bevel tot cleit afiodlit.
Zeker zullen de verliezen der Engelsehen
zeer belangrijk zijn geweest; een opgave
daarvan ontbreekt echter neg. Maat* wij we
ten al wulk een ernstig verbos aan artillerie
Bullet* geleden heeft. Ecu verlies dat dubbel
telt, wanneer de Boeren in staat zullen zijn
htm artillerie met de tien kanonnen te ver
sterken. De vraag is echter of zij er de am
munitie bij hebben of er bij kunnen maken.
Wij moeten na-dere berichten afwachten
alvorens ons aan een oordeel te wagen om
trent de mogelijke ge-volgen van deze neder
laag. Zeer wol mogelijk, ze-lfs waarschijnlijk
is heb dof' Buller vrecheiden dagen nood-ig
zal bobben o-m weder gereed te zijn om op
te rukken. Vooral iu dit verband is zijn r-
tlllerio-vedit» van groot belang.
De kans dat Ln-dy.smith int-usschen valt,
is zeker niet gering. liet ré verwonderlijk dat
de stad het reeds zoo lang uit heeft gehouden.
Misschien vinden do Boerun nu gelegenheid
door eon krachtig doorge-zvt bombardement
generaal White tot eapitukcrcn te dwingen.
Aan een ontzetting der plaats valt cmzos
inziens vootioopig niet te denken. Daarvoor
heeft Buliex aan de- Tugola een te gevoelige
tik gclliad.
M ago fontei n.
De Engelsc-he binden ontvangen van hun
correspondenten in Bceh-uana-land nog nade
re bijzo nderhedfen over don stag bij Ai aye rf on
rein. Veel nieuws bevatten ze echter mot; in
hoofdzaak ju-ijzen de corresjiondeiiten .'en
moed der Hooglander» en de verschil k'ke! ijke
nd-werking der lyddietbo-nmwm, die nochtans
niet zulke schade blijken te hebben aange
richt of de Boeren konden diie gemakkelijk
noen, al» hij die vrouw nog altijd vurig lief
heeft. Ik beu een man van eer. En ik hob
Saibiue niet meer lief. Zij weet het, cLit
slechts een voorbijgaande hartstocht mij ver
blind heeft. Daarom geef jk u de brieven te
rug. Maar ik verzoek u, aan Sa-bine te zeg
gen, dut zij mij altijd dierbaar, zeer dier
baar zouden gebleven zijn, dat ik ze met
een pijnlijke aandoening teruggeef."
Hij ging naar een cilinderburca-u, die te
gen den muur naast het raam stond.
Suzanna bedwong met moeite haar tranen.
Alles, wat-hij gezegd had, en vooral de ma
nier, waarop hij dit gezegd had, kwam haar
zoo manlijk en zoo hartelijk voor.
Terwijl Arnold zijn bureau opensloot en
daarna amtermaal een loketje met een sleu
teltje opendeed, da.t- hij eerst uit zijn zak
moest halen, vertelde Suzanna, heel vertrou
welijk
„Sedert tien dagen bobben wij al iederen
dag bepaald, dat ik naar u toe zou gaan. De
arme Sa-bine had rust nocli duiur! Maar nu
zal heb wel beter met haar gaan. Begrijp
eens! Ik zou zelfs naar het bal van de ver-
ee-niging ge-gaan zijn om u te spreken, als dit
mij vooraf niet gelukt was."
Hij keek op.
„En nu?" vroeg hij.
„Is het niet meer noodig!"
„Kom at* toch maar! U zou mij daarmee
een genoegen doen. De avond, die voor mij
anders eea straf is, zou dan waarde voor mij
krijgen," zeide hij haastig.
Zij zweeg.
„Hier zijn de brieven Ik zal ze u bij
elkaar in een groot stuk papier inpakken
Ik
De schel der huisdeur ging over.
„Blaser!" zeide Arnold, en de schrik voer
hem door de loden.
Neen! Hij scheen, het niet te zijn; want
-her-tellen en ui hun positie blijven. Ook ge
wagen zij van de groote verliezen d'er Boe
ren op dit punt hechten wij echter meer
waaide aan het blijkbaar door de Engelscihö
censuur verminkte- rapport van Cronjé, dat
de lezer hierachter zal vinden.
Do aandacht verdient daarin dat het Sk.an-
dinavisohe hulpkoips (dat blijkbaar van
Mafeking naar het Zuiden ré ontboden) zeer
veel letid bij liet bestormen eeuor sterke stel
ling; vermoedelijk is dit het komman-do dat
een peging heeft gedaan om den Engolsuhen
den pas af te snijden. Voorts blijkt dait niet
de Boeren, zooils lord Metihuen beweert,
maar de Enge-réc'hen de me-erderhoi-d vorm
den.
De correspondent der „Standard" betreurt
het dat do En-gorédhen niet mot liet blanke
wapen do stellingen der Boereu bonden- be
stormen. Volgens hem is het niet opgehel
derd li co liet kwam dat do gidsen de Brihsche
irevpc-n onverwachts voor de loopgraven dar
Boeren konden brengen, zoodait de Engel-
-riien geheel onvoorbereid waren, met eens
de bajonetten cp hun geweren laadden en 'a
gu»loten orde marcheerden, ten einde goed
bijeen te blijven in den stik-donkeren nadht.
Hadden de Engolschen in goede orde- aange
vallen met de bajonetten op, dan liadüen zij
volgen» den correspondent misschien kunnen
stormen. De Boeren waren vooj de- verdedi
ging van de loopgraven uitsluitend op hun
geweervuur aangewezen, dat dan odhter ook
een vre-eselijke uitwerking had.
Uit andere berichten blijkt dat enkele af-
deeli n-gen der Engelsehen nu en dan oen kort
stondig succes behaalden. Zoo drong oen der
Hooglanders-bataljons d-oor tot de flank van
een loopgraaf der Boeren-, maar weid daar
lemggct-lagen, na zes krijgsgevangenen te
hebben gemaakt. Een patrouille lansier»
slaagde er in do Boeren to verdrijven uit het
bo-c-h waaruit zij de Hoogbiu'derabrigaidei net
zooveel succes liadden bestookt. Dit boschje
bevond zich op korten afstond van de stol
ling der Bri-t-sctho artillerie.
De Engelsehen bleven 's nachts in hun stel
ling tegenover de Boeren. Teen echter den
volgenden morgen bledk dat de Boeren ge
durende d'en nacht belangrijk waren ver
sterkt, o. a. met zwaar geselïutt, dat weldra
een goud gericht vuur op de Engebche stel
lingen opende, gaf lord Methuen, wegens do
onvoldoends dekking die zijn troepen togen
de granaten der Boeren Itaiddeu, bevel terug
te trekken naar hot kamp aan de Modder -
rivier.
Wat nu?
Omtrent de toekomst van lord Methuen's
koion_ne, zegt do militaire medewerker der
„Wustm. Gaz.", dat van een omsingeling door
de Boeren in eigenlijken zin geen sjirako kan
zijn. Maar dat is ook niet noodig. Daar lord
Methuen alles uit De Aar moet krijgen, be-
1 i-o-oven de Boeren maar een flinke macht,
G of 7000 mail, tussehen De Aar en Moddar-
rivier te schuiven, bijv. bij Belmont, om de
Brteche k-oionne in het naiuiw te brengen..
Haar opmaredh naai* Kiimberley kunnen de
Boeren cp den duur misschien riet tegenhou
den mrteu* al ko-mt lord Methuen daar, wat
ré dan neg bereikt? Kimiberlcy zelf heeft nu
reeds gebrek.
De schrijver ré dan ook van oordeel d!at
niemand klopte er aan zijn deur. Maai* ter
stond daarna hoorde men stemmen in de ves
tibule die van Blaser, die met Arnolds
hospita sprak. Die was dus ook in de ves
tibule.
liet zweet parelde Arnold oj> het voor
hoofd. Met bevende handen pakte hij- de
brieven in een stuk papier.
Juist was hij er mee klaar.
Daar werd er op zijn deur geklopt, en zon
der een „Binnen!" af te wachten, trad Bla,
set* binnen.
Er ontstond een oogenblik van stilte.
Blaser keek Arnold met een verlegeu glim-
lacflje aan.
Deze beet zich op de lippen en baalde snel
adem.
Suzanna- was eeni-gszins verlegen. Als Bla
ser nu eens ried, dat zij hier gekomen was
om Sabines brieven af te halen!
Wat zal ik tegen liean zeggen daclit Ar
nold wanhopig.
Do waarheid te zeggen, dat zou gelijk
staan met Sabine te eompromitteeren
haar te verzwijgen, zou Suzanna aan allerlei
vermoedens blootstellen.
Int-usschen verwonderde Suzanna er ziah
toch over, dat Blaser haar niot aankeek.
„Kent u mij niet meer?" vroeg zij. „Wij
hebben elkaar toch in Augustus bij gelegen
heid van de manoeuvre» gezien, toen ik met
oom Frits reisde."
„Maar, Juffrouw maar d'at spreekt van
zelf," zeide Blaser en boog wel zesmaal. „Mag
ik u ook vragen, hoe het met dien aardi'gen
ouden hoor gaat
„Dank u1 Heel goed. Is u klaar, Mijnheer
Von Körlegg?" vroeg zij bedaard'.
Arnold kon haar kalmte niet begrijpen.
Wordt vervolgd.)
