53"° Jaargang. Vrijdag 29 December 1899. No. 10126. IVIaar een mensch! Bericht. Kennisgeving. STIEBEX KEUllIX GEN. 74) BUITEXLAaM). 3CHEM I5CHE COlUMIIT. Deze courant verschijrit dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco per post 11. 4.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10"cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. BareanBoterstraat 68. Hl'lkMIli1!! Pi-ijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel meer 121/s cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zjj innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Icleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon No. 133. Zooals andere jaren zullen ook dit jaar In de gchledanisclie Courant, die In den ochtend van den nieuwjaars dag verschijnt, Nieuwjaarsgroeten kunnen opgenomen worden tegen den prjjs van VIJCTIO CENTS. Opruimen van sneeuw enz. Burge meester en Wethouders van Schiedam, Io aanmerking nemende, dat op heden bij omroeping is bekend gemaakt, dat binnen 24 uren de straten en stoepen, overeen komstig art. 10 der verordening ter hand having van de openbare orde en veiligheid en op de straatpolitie, van slijk, sneeuw en jjs gereinigd moeten z(|n. Brengen hieibij ter ftlgemepne kennis, dat tot en met Zaterdag a.s. door ben ont- I helling Is verleend van het verbod om de straat te schrobben. Schiedam, 28 December 4899. Burgemeester en Wethouders voornoemd VERSTEEG. De Secretaris, VERNÈDE, De Gedeputeerde Staten der provincie Zuid-Holland, maken bekend dat ingevolge ait. t van het op 21 Juli 189G door de Provinciale Staten vastgesteld en bij Ko ninklijk besluit van 2 September 189G nu. 2- goedgekeurd Reglement ter bevordering der veefok kerij in die Provincie Zuid-Holland, tot het toekennen van premien voor sneren boven den leeftijd van 1'/5 jaar en voor pinkstieien beneden den leefujd van l'/9 jaar, jaarlijks keuringen zullen worden ge houden dat voor deze keuringen de Provincie isvoideeld in 14 districten en voor elk district 1 premie van f 150 voor een stier boven den leeftijd van 1 ]4 jaar en 3 premien van f lGO of wel 2 piemiên van flOO en 2 van f."Ü voor pinkstieien beneden den leeftijd van ll/o jaar beschikbaar zijn gesteld, met dien verstande dat slechts voir uitmuntende stieren premien mogen worden toegekend en dat de toege kende premien slechts worden uitbetaald indien de bekroonde stieren van af de bekroning tot 1 Sep tember daaraanvolgende in de Provincie Zuid-Holland tegen een springgeld van hoogstens f 1 beschikbaar zijn geweest dat in elk district rlechts de stieren kunnen mede dingen wier standplaats binnen het district is ge legen, tenzij in bijzondere gevallen door Gedeputeerde DOOR IDA BOY-ED. Voor den opperbaljuw had haar ontroering een begrijpelijke roden. Dait Körlegg zoo stijf en wanhopig ernstig was, trok zijn aandacht met. Hij 'hield er zelf -van, dat heb bij plech tige gelegenheden ock plechtstatig toeging. „Troost je er mee, lieve kind," zeide hij vol vaderlijke welwillendheid. „J© ben'b niet - de eeute en je zult ook wel niet de laatste -zijn, die onschuldig in opspraak komt. Heb hehiorb zich nvt immers alles op. Als je ge- Mtgageci'd raakt, is immers alles in orde. Dab verliefde paartjes vóór hun pulbliek engage ment eens heimelijk bij elkaar komen, ge beurt toch wél meer. Dat is met ons allen zóó gegaan toen wij jong waren „Och, het is mij volstrekt onverschillig wat de mensdhen zeggenverklaarde Su- zanna. Arnold luisterde toe. Dat was een klank uit vervlogen dagen. Juist hetzelfde had een v andere ook eenmaal gezegd. Was dat de koe ne, voorname moed van vrouwenharten 1 Of was het de onervarenheid der vrouw De opperbaljnw glimlachte even. „Welnu, lieve land wat heb je te ant- woorden vroeg 'hij roet «enigen aandrang. - „Let maar niet op mij en mijn huis! Je staat met mijn dochter op een intieanen voet. Haar boven vriendschap gaat liefde. Je zult v- van mijn dochter wél niet verlangen, je aam- "staande te ontmoeten. Wat er tiusschen ligt, dat weten wij immers." Suzanna keek vóór zich. Zij Hul den moed ff niet, den man, met wien zij nu sprak, in het gewicht te zien. ■fS En tranen in zijn bijzij n te storten dat wilde zij niet. frh; _„Ik dank u, Mijnheer Von Körlegg," zeide v-.f j.zij zaohti„maar ik kan ujw aanzoek niet aan- temen." kfSf „Zeg je neen 1" riep de opperbailjuw geheel ver|blivrft uit. fff) Zij boog met het hoofd. Staten, vo'gens art. 5 van het Reglement, luervan aan een of inecr stierenhoudeis. voor een ol meer stieren afwijking is toegestaan; dat de Gemeente Schiedam behoort tot het !4de district samengesteld uit de gemeenten Vlaardingen, Kethel en Spalnml, Schiedam, Ylaar- dingerarnb.icht, Maassluis, Maasland en Rozenburg, en dat de teurmg in dat District zal plaat» hebben te Vlaardingen op Donderdag i Maart 1900, des morgens ten 11 ure, 's-Gravenhage den 11 den December 1899. De Gedeputeerde Staten voornoemd, FOCK, Voorzitter. F. TAVENRAAT, Griffier. N.B Op denzelfden dag en hetzelfde uur wordt eene keuring van Rijkswege gehouden, waarbij premien worden uitgeloofd, onder gelijke voorwaarden als loven vermeld. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 28 Dec. '9» Be oorlog. Geen ui e u wis. Er is gebrek aan nieuws uit Z-uid-Afrika,, of liever: er gebeuren geen dingen dia een uit voerige bespreking loon cm. Het blijft bij rectdb bekende feiten, waarvan een enkele na dere bijzonderheid in den breede wordt uit geplozen. Zoo vinden wij een lang verhaal in dé „Daily Mail" over de wijze waarop de kanon nen en hun bediening aa,n de Tugda door 1e Boeren genomen werden. Men weet reeds d'at kolonel Buddock en zijn mannen dekking voor het hevige vuur der Boeren béidden ge zocht in een droge kreek. Toen mi de strijd eindelijk reeds geëindigd was en het vuur zweeg, reden drie Boeren, een met de witte vlag opgestoken, naar de „donga" om de En- gélsdhe artilleristen te vragen zitdh over te go- ven. De parlementaire vlag baatte niet. De „Daily Mail" vertelt zelf dab de Engelschen twee Boeren neerschoten de derde ontkwam. Toen, na een korte veikenning, omsingelden 400 Boeren dé Engelschen en oiscihlten dat dezen zich met de Kanonnen overgaven. „Buk op, Boer," was kolonel Bullock's antwoord. Een der Boeren velde hem toen met zijn ge weerkolf neer; een Engelse h soldaat reeg daarop den Boer aan zijn. bajonet, maar moest dio daad. zelf met don dood boeten. Daarop werden de Enigehchen gevangen weggevoerd!j de kanonnon wierpen de Boe ren in de rivier'. Tot zoover het niet zeer waarschijnlijk klinkende relaas in de „Daiily Mail". Volgons de lering der Boeren hébben zij de kanonnen niet in de rivier gewogen, maar er negien ge houden. Intusslhen zijn de bij Oolenso gevangen gemaakte officieren naar Pretoria gezonden. „Et zeg neen." Arnold Von Körlegg maakte een diepe buiging, eerst voor Suzan na, toen voor dat ouden heer. Bij de deur maakte hij nog een derde, laat ste buiging en ging heen. Siizanna eciht-er zette zich bij de tafel neer, verborg haar gelaat in haar handen en begon te snikken. „Wat is dat dan toch? Wat mioet dat alles betedkenen?" vroeg de opperbaljuiw, die nog niet van zijn verbaizing bekomen was. Hij klopt© haar vaderlijk op den sdhouder. „Huil toch zoo niet, mijn kind! Mag je hem dan niet lijden „Ach ja ach ja!" riep rij snikkend uit. „Hu, dan begrijp ik de heele geschiedenis niet!" zeide hij. „Geen vragen doen geen vragen doen. Ach, ik lean niet meer leven'" Zij bleef maar steeds voortsclireien. De opperbaljuw stond' radeloos bij haar. Allerlei gedachten kwamen er bij hem op. Misschien kon Suzan na, ofschoon zij dien man liefhad, er zich toch niet over heenzet- ten, dat hij een meniseheoleven vernietigd iïad em dat neg wel het leven van een lia- rer bloedverwanten. Och! Dat arme kind! Maar zulk een gevoel liet zich begrijpen Aan do oude Juffrouw Leermann, aan Se- bald en aan alle andere Mühlauers zou bij het echter aan heb vérstand brengen, dat hier viani geen lichtzinnigheid, en onge- oorlooflcten, omgang sprake was. Hij hald het met rijn eigen ooren gehoord, dat Von Kör- legg alles, wat hij was en had, aan de voeten van het meisje had neergelegd.. Mevrouw Deuiben kwam met een verwon derd gericht binnen. „Hoenu vroeg zij, terwijl rij naar de wen nende Suzanna keek. „Zij evil nietEn bij daze woorden maak te de opperbaljuw allerlei afwijzende geba ren rijn. vrouw moest niet me!b onldasdhe vragen aankomen. „Och, Suzanna als hét mogelijk is bom bot bedaren! Sabine verlangt naar je Gusta en ik hebben haar te bed geibr idht. Zij was vlak naast mij flauw gevallenzeide zij. „Wat rijn dat allemaal voor geschiedenis sen?" vroeg de opperbaljuw met een zucht. Stilzitten doen de Boeren, niet. Gisteren maakten wij reeds melding van de overval ling van een patrouille Engelsdie huzaren, waai op de Engelse-hen rich volgens een Rou ter-telegram. denzelfden dag gewroken heb ben door ricli in hinderlaag te leggen en zo- ven Boeren op heb lijf te vallen die een der gedoc-do huzaren kwamen berooven. Twee Boeren werden gedood, twee gewond, drie paardeii gedood. Toen hoorden, de Engelsdhen dat een troep Boeren hen trachtte om te trekken, waarop rij teruggingen. Ook dit berooven van een doodfen vijand riet er met erg geloofwaardig uit. De Boeren doen zoo iets niet. Blijkbaar hangen «.Inter de Booren aan Buller's flanken, het de Engelsdhen lastig makend zooveel rij kunnen en tegelijk hun stellingen verkennend. Zelfs zijn Boerem-pa- trouilleis gezien op veertien mijlen bewesten Estconrt. De twee officieren, wier paarden alleen In hot Enigélsdlie kamp zijn teruggekeerd, zullen, wel in handen der Boeren rijn gevallen. Het verlies van de brug, bij Coleuso die door een Ehgelsdie lydidiet-granaat vermeld is men vermoedt dat de brug dbor de Boe ren ondermijnd was, en dat die mijn door de granaat ontstoken is is reeds hersteld. De Boeren hebben een hulpbrug over de rivier geslagen bij Pieten,, wat oostelijker dus. Van, tijd! tot tijd beschieten do Engeiscke kanonnen in liet kamp b Ohieveley de stel lingen der Boeren. Een Exchange-telegram van den 21 en fantaseert dat twee of drie gra naten groote schade aanrichtten ra de schan sen der Boeren. Ook hoorde men dien dag volgens Router's speciafeii berichtgever zwaar kanonvuur in. de rich tang van Ladysmitlh. Waarschijnlijk was een der „Lange Tom's" aan het woord!. De „Westm. Gaz." merkt op dat de artillerie der Boeren blijkens de laatstelijk door het de partement van, oorlog gepubliceerde verlies- lijsten steeds doodelijfcer weikt. Uit de Kaapkolonie geen nieuws van be lang. Van French wordt in liet geheel mets vernomenomtrent G-atacre wordt gemeld dat hij „tracht" zijn verbindingslijn met Indwo te herstellen. Dat de houding- dér Kaapsdie Hollanders te ïvclht reden geeft tot groote bezorgdheid blijkt uit het staatje dat de correspondent der „Timc-s" te Sterkstroom opgeeft. Ten Noorden der Stormbeigen zijn beslist on trouw de districten Baxkley-Oost, Lady Grey, Aliwal Nortili, Ven ter-stad, Colesberg, Bur- g'hersdorp, Steynsburg, Molteno, Sterkstroom en Wodehouse. In één kanton handhaaft Bra bants lichte ruiterij nog het gezag. Ten Zui den der Stormbergen rijn de districten Graaf Reynet, Middelburg, Oraiddock en. de streek van Mosteaid'thoék en Roodhoek van het En- gelsdhe gezag afgevallen. In Tarlcastad, Vic- torfa-Oost en Stockenstrooon is de stemming Langzaam, met haar zakdoek vóór liaai* ge richt, verliet Suizanna de kamer. In haar slaapkamer, op het bed. uitge strekt, met geweld tegen het begeven harer krachten strijdend, lag Sabine, bleek en af gemat. Zij trachtte rich bij het binnentreden van Suzanna een weinig op te richten. „Wat heb je gedaan?" riep zij met koorts achtige haast rut. „Neen gezegd!" „Och je kon ook niet anders doen, neen, je kon ook niet anders dben," fluisterde Sa bine, als maakte zich een gevoel van verade ming van haar meester, en viel toen achter over op haar kussen neer. Suzanna wierp rich op haar, met het ge zicht aan, haar borst. Al weene-nd nep zij luid„Maar ik heb hem lief1 Nu wil ik het tegen je zeggenIk heb lieon liefgehad van htet oogenbhk af, waarop ik hem voor het eerst zag!" Een geruimen tijd bleef zij voortweanen. Met een onzekere hand tastte Sabine naar het hoofd der weenende. En toen fluisterde zij„Pk heb mij moe ten inhouden jij moet het óók doen." Zij vergat, dat rij niet rich zelf, maar dat het noodlot haar bëdtvongen had. XIII. Nu wilde Suzanna geen dag langer te Mühlau blijven. Zij wilde naar haar moeder en naar oom Fiitis toe, en Sabine verzette zich hiertegen niet. „Ik hoorde hem zeggen, dat hij aan oom Frits alles geschreven heeft. Deel mij mee, wat hij hem heeft geantwoord. Je kunt dit stellig wel te weten komenzeide rij met aandrang. „Eli schrijf mij ook, hoe het met hem gaat, als hij. weer te Berlijn is. Ai zie je hem zelf ook niet, dan kan je door be middeling van Benno Von Zeutliern toch al tijd wel iets hooren." 'En teen zij afscheid van elkander namen, zeide Salbine het hoogste wat zij zeggen kon, om het hart van het getrcuiwo meisje goed te doen: „Aan. jou alleen zou ik hem gegund hebben, anders aan. geen vrouw ter wereld 'Het viel haar gemakkelijk, rich met deze nog twijfelachtig, en m Cathcart weet men niet, wat te doen. Ook van de Modderrivier ontbroken de be richten. Van tijd tot tijd schijnen de Engel sehen een paar lvddict-granaten naar de stel lingen der Boeren to weipen, die hun linie steeds uïtbieidert. Do „Daily Chronicle" verneemt dab de ver bindingslijn mot het Zuiden streng bewaakt woédt. Te Ensliu (Graspani) bevindt zich Australische infanterie, te Belmont staan Ca- nadeezen en tc O ra n je- r ivi er-s ta tiion bereden Quecnsland-karaibiniers. Naar verluidt «nu luitenant Molyneiix met een, piket Canadec- zen door de Boeren ten Oosten van Bolmont zijn afgesneden; bevestigd, is het niet. Be Zuid-Afrikaansclie „Mail. President Krngcr. Hoe doortastend onze grijze Staatsman nog altijld is en hoe hij zelfs in flinkheid menig jong ambtenaar een voorbeeld geeft, moge blijken uit het volgende staaltjes. Gistermor gen werd door Z.HEd. in den Uitvoerenden Raad aan een dér ambtenaren de vraag ge steld of de Kommandan t-G-enoraal van een zdkero zaak op do hoogte was gebracht. Daar men dit niet dadelijk kon beantwoorden om de een of andere reden;- werd het telegraaf kantoor per telefoon opgescheld. De ambte naar die daar d'e vraag zou kunnen oplossan, was op dat oogenblik niet aanwezig. Men wachtte in den Uitvoerenden Raad1 en ging inmiddels met andore zaken voort. Vijf mi nuten later vroeg president Krager wederom of de generaal op de hoogte was gébracht en toen men nog geen antwoord kon geven, nam liet lioofd van den Staat rijn hoed en stapte, als altijd gevolgd d'oor rijn paMtie-aigeub, naar het telegraafkantoor, waar d© gevraagde in formatie onmiddellijk werd versteekt. Z.HEd. keerde hierop terug en het werk in den Uitvoerenden Raad kon weder voort gaan. Be artillerie tier Booren. De „Natal Volksstem" (i. e. de oorlogisniit- gaaf van do „Volksstem") schrijft onder meer het volgende over de Bóeren-artillerie: 1 „iEoil der aangenaamste verrassingen van dezen oorlog is liet schitterende optreden van onze staatsartillerie. „Hun optreden zal voorzeker niet nalaten bij de buitenlandsche militair© deskundigen intense belangstelling te weldken. „Ofschoon ons korps geen moemeiLSwaaMi- ge krijgoervaring had en vaak met min of meer ironische critiek bejegend! werd1, heeft men zich thans met één slag in de voorste lij van de öiedendhagsche artillerie geplaatst. Zelfs de Nata.lsahe bladen brachten aan onze arbillerie een welverdiende hulde na heb ge vecht van Maandag 30 October, door beslist te ontkennen d!at onze kanonnen bediend wer- gedaohto vertrouwd te maken; want haar ziel was kalm bij de zekerheid, dat de gelief de man nimmer aan Suzanna zou toebeihoo- ren, en na al deze gebeurtenissen zeker ook wel nimmer aan een andere vrouw. Suzanna schreef terstomdl Zij' had, aan haar „lieven, oenigen, voortroffeiijkea oom Frits" openhartig gevraagd, wat hij „hem" had geantwoord. „Hij heeft ongeveer het volgende geschre ven De eer eener vrouw stond, Goddank hooger en vaster, dan dat do praatjes der mcnsc-hen haar daarvan konden berooven. Hij begreep heel goed, dat Arnold, als officier en nun van eer, mij de genoegdoening van een. huwelijksaanzoek meende te moeten geven. Voor het overige kwam het hem gerwonsdbt voor, eenmaal weder een onderhoud met Ar nold te hebben, zoodra deze weder te Berlijn was." Dit was het laatste teéken, dat aan den onstuimigen tijd, die achter Saibine lag, her innerde. Toen kwam er een groote kalmte over haar leven. Zij leefde dit door als iemand, die wa kend droomt, aan alles slechte werktuiglijk deelnemend. Het Kerstfeest ging zoo aan haar voorbij. Er schitterde een lichtglans in haar oogen. Kmdergélach Monk haar in het oor. De feest vreugde daarbuiten herinnerdé -haar aan de imikte van den feesttijd. Kerkklokken deden zieli to midden van de winterlucht hooren. En op de straten lag de stille, witte sneeuw. Toen krwam Reinalds biuiloft. Hoeveel be lang Siad zij eenmaal in dit feest gesteld, toen rij het in haar verbeelding vooruit doorleef de' Toen was het liaar geweest, als zou het huwelijk van haar eenigen geliefden broedér liaar ziel diep schokken. Vurige wenscihen en zorgen voor zijn geluk deden haar toen reeds bij voorbaat tranen storten. Wat ging haar die vroolij.ke man eigenlijk odk aan, die ten gevolge van de aaiiM'dding zijner aanstaande een strenge zed'enmeester geworden was, voor wien rich de horizon langaaam en gestadig meer vernauwd' liad, zoodab de® nog slechts een kleine wereld vol tevreden geluk en uitsluitend lanidbouiwfcun- digo belangen beperkte? Wat ging hij haar aan Hij was haar broederDat was 2100. 1111 nl L"-l' Hlll.lllll.mill MIIHITI den d'oor Afrikaandeo-s, malar Duitsalie en an dere Europeesehe officieren do leiding wan de artillerie m handen hadden. Do burger-s die nen liet wei k, tot dusver door onze artillerie gedaan, op lioogen prijs te stelen en do Ro- geerimg behoort, do rol wclko dé artiüerio thans speelt, in liet oog te houden voor toe komstige gebeurtenissen. Eon storke artille rie za<l onzen vijanden ontzag inboezemen en de weeibaarlicid omzer burgers vergrooien." Lang Tom. Aan een brief ons welwillend tea- lering af gestaan ontleonon wij, zegt diet „HM.", heb volgende „H. was deze week bij Ladysmiith en is bij, het groote kanon, geweest, 'tls ontzettend, zegt hij, zooals de Engelsolion daarop hébben geschoten- Rondom liggen bommen en grana ten en zijn- stukken uit den grond weggasla gen, zonder odhter (het kanon, nodh dé men sdhen te raken. H. zegt, je staat daar voor wond'eren dio je begrip te boven gaan. Ze moeten dat kanon niet drie man laden. H. vroeg of ze niet eens zoo'n bom af wilden .schieten. „Nee doktor," zegt een van dio Afri- kaandors, „ons doe dat niet. Net nou, alls ons zoo'n Idompie Engelschon bij elkaar ziet, zet ons die bom in en weg Ls die Idompie rooies."" Geniengde Bededecllngm. De officii'use iNordd. Allg. Ztg." schrijft: sNadat de Duitsche rijkaregeering de con venties en de drie verklaringen heeft onder zocht, die door de Vredesconferentie te 's-Graverihage zijn uitgewerkt, zal prins Von Miinster deze den 28sten December te VGravenhage onderteekenen. sSlechts zal bij het artikel betreflende de toepassing van de conventie van Genève in den zeeoorlog hetzelfde voorbehoud worden gemaakt, als door Engeland in uitzicht werd gesteld." De ïNordd. Allg. Ztg." voegt hierbij Door de toetreding tot de besluiten der Haagsche conventie, welke door Oostenriik- Ilongarije en Italië reeds onderteekend zqn, geeft Duitschland een nieuw en veelbeteeke- neud bewijs van zijne kalme en bezadigde staatkunde, die met de verbonden Staten vooitdurend iti nauw verband blij ft en tevens lot het naburige Russische rijk vriendschappe lijke en veitrouwelijke betrekkingen onder houdt." Intussclien is gisteren prins Von Miinster van Parijs naar 's-Gravenhage gereisd, ten einde de stukken der Vredesconferentie te onderteekenen. In de gisteren gehouden zitting van het Hooggerechtshof eindigde de procureur-ge neraal Bernard zijn lequisitoir. Hij toonde zich vooral zeer streng voor Gudrin en drong Uit één ouderenpaaj- waren rij- gesproten. Ach, wait raakt men in het leven van elkaar vervreemd! Eigenlijk was het om tranen, te storten. 'Maar waarom tranen te storten.? Saibines oogen waren, droog. Zij bleven dit ook, toen bijl gelegenheid van die huwelijksvoltreikikiimg alle dames ridh- in tranen baadden en zelfs de hoeren heime lijk oen traan wegpinkten. Waarom weenden al dio menschen? Rei- naTd en Martha gingen immers e©n zekér ge luk te gernoet. Er konden wel eens een paar mislukte oogsten komen. Hun kinderen kon den riek worden, of zij kregen geen Mnxlerem en wemsdhten ze vruchteloos voor zich. De kleine offers aan heb noodlot zouden immers ook hun niet bespaard blijven. Maar wat waa d'at Och, alledaagsch leed en aüedaaigsch geluk. Martha hing haar later om den hals, rood! en opgezet in -haar gericht van het ween-en, en zwoer liaar, dat rij Rfeinald gelukkig: zou maken. Welk een, overbodige eed! Deze beidén. zeulden immens al hun krachten moeten in spannen om elkander niet gelukikig te ma ken. Benno Von Zeutiiem was op dé bruiloft genoodigd en ook gekomen. Hij meende, aan Sabine deae attentie ten opzichte van haar familie verschuldigd te rijm Zij had! ridh daarover vroeger eonigtszins verheugd. Zij kon eindelijk, eindelijk weer iets omtrent „hem" hooren. Maar toen zij haar jeugdigen zrwager vóór zich zag, net, vroolij'k, met allerlei uitdruk kingen, die pus bij het regiment in zwang gcikonien waxen, toen kon zij toch dien- éérién naam niet over haar lippen bremgen. En haar zwager vervvonderdé er zich niet weinig over. dat Saibine zoo stil, zwo emst% en zoo vermagerd was. Zoo heimelijk had hij vroeger rijn gedachten over het huwelijk va-n zijn broader gehad, dat hij voor niet gelukkig hield. En nu scheen heb, als -word Saibine door droefheid verteerd' Dat hintderdé hemi bijna. Want hij had rijn broeder allang ver geten. Maar rijn weduwe nu, dat Waa eigenlijk toch heel iets anders. Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1