53"e Jaargang-
Zondag 4 en Maandag 5 Februari 1900.
No. 10158.
Tweede Blad
Een kus voor de Boeren.
HAAGSCULE BRIEVEN.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal- Voor Schiedam en Vlaardingen il. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen lu cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóó- een uur
aan het bureau bezorgd zijri.
Bureau Boterstraat 68.
MMIlMViil'illWW'IIll
Prijs der Advertentiën: Van 17 regel® (1. 0.90iedere regel
meer 12i/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaau die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op vounleelige -voorwaarden. Tarieven loei
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde adne.rtentiën, opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
Den Haag, 1/2 Fcbr. 1Ö00.
De vrijzinnige kitasvcreemgnig „'s-Graven-
liage" heeft blijk gegeven dat zij motet ge
meentelijk bewind, alhier weuiing tevreden is.
En inderdaad, er is reden te over tot oute-
■vredenilteid.. Het is reeds een oude klacht dat
in onzen. Raad do middelmatigheid toni troon
zit. Dat knidart nu nog zoo aig niet, als er
maar een kerm van. bdkwiaune mannen, stol
vam. 't geheel, overblijft, dio dan doorslag
geven kam 011 de zwofkke broeders bcheeirscht.
Maar die kern is allengs zóó kkan geworden,
dat ook dit mot meer gaat. Van. dbar eun
moedeloosheid, een apathie, die ergerlijk
neeien moet. En 't zou nog wol o-aaa, xnsdion
ons Duigelijtksdh Bestuur, het college w B.
en W„ meer flink was. Maar van ons vdertM
wethouders is maar één werkelijk. eon knap
en doortastend man., d. i. da wethouder van
Onderwijs. En zelfs detze toestand war© nog
houdbaar, ai'.a wij een knappen en wurkzuanem
burgenisBster liaddfen. Maar 't gaat niet aan
om van them veel to blijrvea verwachten, go-
lijk wij gepoogd hebben door onszelf «a an
deren voor te houden dit int-n baron van
Harimxma. don tijd' maast gunnen con de be-
'hoeftem der hofstad te learan kennen en de
vraagstukken to bestudeoren, die sedert lang
te lang oun oplossing en afdoening roe
pon..
Jhr. do Beüiufort, die dien burgeimiaester
Roost opvolgde, had inderdaad als waairsdhsu-
-wend voorbeeld moeten dienen. Met vol© er
kenning van zijn goede bedoelingen en goe
den wil was 't toch in de weinigs maanden
van zijn bestuur gobk-fcen, dat thij niet vol
doende was toegerust om aan 't hoofd oencr
groote gemeente te staan. Zelf daarvan over
tuigd, had hij besloten na hot Kroningsfeest
rijm ontslag te vragen, maar da dood beeft
hem onverwacht weggeroepen voordait diie
lira gekomen was.
Toen. had de Regeerimg waakzaam moeten
zij-a om een mnm van veel kcnin.is, doordicht
«n werkzaamheid op de ladüge plaats te stal
len. Had nu ma*. Van Himunxma, als burge
meester van Leeuwarden die reputatie ver
worven? Ik geloof 't niet. Bet is zeer wel
mogelijk dat hij dinar een uitmuntend admi
nistrateur was, die de zaken goed in gang
hield. Hij, geboren. Fries, zal vermioedlalijk
de Frlesdhe hoofdistiad wel uitstekend gekend
en naar den eisdh behecird liribbem. Mlcnr
(heeft hij daar als hoofd dar gemeente zijn
sporen verdiend ais organiisitciur van niieu-
wo «n gewichtig» takken van dienst, als her
vormer van oude en gebrekkige toestanden
Dit mag zeker betwijfeld warden, nsu wij
heim 11 jaar aan 't werk neen, hoogsten
Naar het Duitsch dooi HANS REIS.
G-eorg Verbeek trad het elegant ingerich
te, gezellige boudoir bininem. van mevrouw
Ldllu Lükens.
Mot een hartelijk „welkom" kwam de jon
ge weduwe hem tegemoet. Zij droeg een rose
kostuum, rijk gegarneerd nidt crèmekleurige
kant, on in deze graai©use dracht kwam haar
pikau.'t, mooi gezichtje bijizonider goed uit.
,,'t Is mooi van je, dat je zoo precies op
tijd er bomt, Jürgon. Ik mag toch wol „Jür-
geni" zeggen, niet waar? Dat sta je wel tos
aan een. oude vriendin uit je jeugd, zoon
vertrouwelijkheid, is 't niet? En- nn, ga op
je gomaik zitten, daar, tegenover mij en laten
wij dan eens gezellig bibladen over den goe
den oudtin tijd en over wat we nu beleven
Ik denk dat ik wei! goen theevisite zal krij
gen en dun blijven we du® niet ons beidjes."
„Maar mevrouw, of mag ik „Lilli" zeg
gen
„Natuurlijk, je soudt er me zelfs ©en plei-
ri-ea- me» doen."
„Nn, graag, Liilili. Maar, wait ik zeggen
wildte, je hebt fcooh vaadiaag niet je ontvang
dag?"
„Hoe kom je daarbijAu. liet je toch gis
teren door ihet kamermeisje weten, dait
„Precies, je was zoo goed, mij te laten zieg-
gen door het kamermeisje, dat je van mid
dag om vijf uur „ontving" en mij stellig
wachtte. Maar je zult je horinnieren, Lilli,
dat je me eergisteren, in darnk voor die rozen,
die ik je zondl, ©en kaartje stuurde, mot het
overbodige p. r. in dbn hoek. En er boven, op
stand godrukc, links bovenaan„Maandag
van 57 uua- aftemoom-tea". En daar het
nu Dinsdag is zoo ban ik eng Hij dat je
medlsje mij die boodschap gebracht heeft."
„O, ja, dat ie waar, dlat kaartje, daar had
ik niet om gedacht." Heb vrouwtje kleurdte.
„Daar had ik niet aan gedacht. Wat dom
van me. En jij die zoo arrogant bent
aan 't overwegen hebben gezien. Is liet be-
s'uite'ooslhieid, is liet gamma aan zeilfvertrou-
wen, is het gebrek aan doorzicht en atun ken
nis, is het van dat alles een beetje? Ik weet
het niet, maar zeker is dat warkdaidagheid
en voortvarendheid, tot dusver te vergeefs bij
den heer Van Harrnxma woerden, gezocht.
Wlaiar onze vier wethouders slienOits een
matige som van intalligeniti© aanbieden, daar
xs een knappe en doortastende burgemeester
cmmnslbaar, zullen de groote belangen, eeiueir
aanzienlijke gemeente naar behooren bahlar-
tigd worden.
Daarom is 't goed dat belangrijke punten
van gemeentepolitiek eens behoorlijk zijn, ter
sprake gabraicht, hetgeen, Dinsdagavond, in
een algemeen© vergoden ng der Kiesveraem-
gin'g is geschied. Sir. R. Maoailester Looip,
de bekwame en werkzame hoofdredacteur
vain hst „Vaiderliand'', heaft aangaande ve
lerlei de puntjes op de i gazet. Voor de groo-
10 meerderheid onzer Raadsleden en voor
onzen burgeanester is 't zeer nuttig dlat het
publieke leven, zich wat krachtiger open
baart. De heer Van Harinxmo zegt dat hij
t fameus druk heeft, dit nu zou menigiecin
volgaarne gelooven als hij wat meer -afdeed
of wat meer voortvarendheid toonde in liet
doen, van voorstellen aan den Raad. Oute-
gc-nzog^elijk is er een baal werk aan den win
kel, maar ar komt zoo bitter weinig u 11 dien
winike! voor den dag. In het overwegen is t
Hoofd onzer gemeente zeer stank, infaar ons
geduld om o-p de vrucht van al die averpoin-
zin,gen te wachten, raakt allengs uitgeput.
Zullen wij nu veel vruchten van die ge
bonden basproking en gedachten-wisseling
mogen plukken? Erg optimistiiisalL zij men
deswege nog niet-. Maar de aLgameeme aan
dacht is nu toch op velerlei punten geves
tigd!, die zeker aandacht verdienen, maar
hier ter stede vaak vrij wed genegeerd' wer
den. Alb no. 1 op de lang© a gen da was de
quaestie van gemeen te-vxp!oita,tie bij ondter-
namingeai van openbaar belang, die in de
uitoefening een monopolie vormen, gesteid.
Haett-imeide hlad men natuurlijk vóór alles de
tram op 't oog. De voorstellers, begrijpende
dait bij! den verwikkelden toestand, waarin
wij door de vigoerendie traon-ooncessie ver-
koeren, op gemeen te>©xploi'tatie vooralsnog
geen kans is, haddien nog voor oen tiweode
conclusie gezorgd. Zij verlangden, bij nood-
zikelijkheid von. besterudiiging der partioulio
re concessie, dat d!e gemeente voor zach een
retnlibutle van de explcuteerende vennaot-
s.Liap zou bedingen en een wélomsclnwen
reoht van naasting zou vaststellen.
Tot de volgende punten behoorde dei uit
gifte of vet vreemding van gemeen teiterrei-
tien, waarbij de stijgende waarde <L«r tenei-
nen in de voorwaarden van uitgifte erf
pacht, grondrente, enz. door een ewenre>-
d'ge progressie worde in rekening gebradht.
Een iioofdpunt was vooa-zekar die verbete
ring der woningstoestaindein. door ontmianing
„Ik arrogant?' Maar Lilli, ik ben de be-
M'ieédcmheid in edgen persoon
„O, jok zoo niet, Jiirgen, je bent altijd
arrogant geweest. En nu, nu je ean man en
beroemd bent! Maar wat ik wou acggeu,
maak in 's hemelsnaam geon verkeerde ge
volgtrekkingen uit nüjn verwank, opgaven.
Het ia toch eugenJajk zoo eenvoudig mogelijk,
dat ik met oen ouden vriend ongestoord wji
praten, te meer, oonidat zooaüs je gezegd hebt,
morgen die oude vriend weea- weggaat."
„Ja, dalt is zoo, maar mijn vertrek hangt
nog af vau oen paar omstandigheden."
„O Donk je er over nog langer te bïij-
von, Jürgon?"
„Ja, misschien. Toen ik laatst, Lilli, vijf
en diertig jaar werd, dlacht ik er over, dat
het voor oen man viain mijn leeftijd toch ain-
dalijk eenis tijd ward, aam ean eiigem
„Huishouding te denken," viel1 zij hem
haastig en zenuwachtig in de rede. ,,Ii.e.-l
verstamdiig, wenkelijlk, heel verdienstelijk
En mag 2c weten wie de gelukkige is?"
„Heisaais neen. De zaak is nog niet hee-
iemaal in oixle."
'Dus lrij wilde gaan trouwen! Zij roerde
met (hot gouden theelepeltje in helt kopje. E11
hier in Rerldjm woonde ze. Wie zou het zijn
Natuurlijk oen dochter van een of ander
geld- of naamaristocnaat, die hem, den in een
paar jaar tijdis beroemd! geworden schilder,
bewierookte.
„Weet je liet nog, Lilli," «ax hij icwaan met
'.ijn geaiohit dichter bij haar, „toen we ge
ëngageerd waren, vrieger negen jaar ge
leden
„Acht jaar, mean je."
„Goed dain, voor acht jaar, 011 toen ik de
verloving mot drie kussen- wilde bezegelen.
Bij dan tweeden ging het goed, maar toen ik
je den derden wilde geven, kwam op een-s je
vader als 'n wrekende Nemesis en joeg mij
armen duivel, weg. En na dien tijd drarfdfc
ik niet meer bij je komen, «u
„Odb, laat dat. Het is onnoocbig, cum. die
owte boeien uit dia sloot te hallen. En vooral
jou, als aangtaand-ö bruidegom, past het
niet."
„Ja malar, ök dacht toch
„Neem, neem, ik wtü er niets meer van
van slechte en door bevwdering van den aan
bouw van. doelmatige arbeadarswoinangefl. Op
dit stuk is hier zeer veel te doen, al is de ge
noemde aanbouw inderdiaiad reeds aanzienlijk.
Want juist di© ontruiming en afbraak ge-
sdiiedt voed te traag, de zaak is ook
mecytail bezwaarlijk, pnaar in die richting is
liedL wat gezonde phüanUirapie mogelijk.
Met ing-emamanheid mag in verband hierme
de vermeld worden dait een der elln-digste
buurten, de zgn. Zoutkeet aan dlein Z.-W.
Buiteoaiingol, een volledige hu-schepping zal
ondergaan. D© rijen krotten aldaar zullen
binnen eetnige weken omitruimd en afgebro
ken worden en daar zullen 'xscheid-en maar
nette woningen verrijEen, die aldus eetn der
vele ergermaseu, welke man hier ontmoet,
zullen doen verdwijnen.
Een ander belangrijk punt betreft die ver
betering der verkeerswegen, in de bininein-
stad en tevens het meier planmatig te werk
gsaan bij de uitbreiding der residentie, opdat
ook hierbij de eischeu van heb verkeer war
den behartigd. Deae aangelegenheid houdt
rechtstreeks mot cte üram-quaestie verband,
zij vordert vam d« gemeente groote oplettend
heid om, z»o mogelijk, zich tijdig dten eagau-
dom van gronden te verzekeren, ben einde de
macht te hebben verkec-rsbi-temmeringen te
voorkomen. Een netelig punt was voorts de
niücdmium-arbeidstijid on het miniimiuim-loon
voor werklieden, die bij gemeente-werken
dienst zullen doen, want te dtezem aanzien
heensdht nog groot meenjingsvorscihil. De ver
gadering heoft tocli dit punt gekamdhaofd,
omdat de vere-eariging evantueefe Candida ton
voor dien genneenteraad niet omaanmanielijk
verkHaren zal, al maken zij tan aanzien von
enkele punten voorbehoud. De meendarihead!
was die blijkbaar vóór het uitgesproken be
ginsel.
Aan. het aannemen van. ean vast stolsel
van bezoldiging om gemeeutcHambtenareai era
aan de stchtirug van eem penaioanfoniAs voor
weduwen en weezen dezer ambtenaren was
het volgend punt gewijd. Daarop volgde de
meer tijdige aanbouw van nieuwe scholen,
de behartiging der belangen van de onderwij
zers en de heffing van schoolgelden, met dien
verstande dat allen, die daarvoor in de ter
men vallen, naar billijkheid in de heffing
warden begrepen. Voor de gezonidlieidsbalan-
gen ward in een ander punt geijverd. D© be
spoedigde voltooiing van het rioolstelsel, de
demping van voor de scheepvaart onnoadigo
iwadhuende *instelling van een schei-per toe
zicht op levensmiddelen en, „Lost nob least",
de oprichting van een abattoir, worden
hierbij onmisbaar verklaard.
Eindelijk wordt er op gewezen dait de g-e-
ineentebelaistung op biUijfcer grondslagen ge-
%-esiti-gd worde, opdat de ingeaotenatt meer
naar draagkracht wirdtea batast, en voorts
dat een meer uitgebreide gameemtestatistiok
noodig is, die onder leiding van ean veraiut-
woordelijk ambtenaar moet worden gebracht.
hooit n Ik wil het niet, Jürgon1 Laten we
over iets anders praten. Bijvoorbeeld over
den oorlog1 Wat, heb jij liet op de Engel-
schen? Ik voor mij, ik haat zeÊc gel'oof dat
er niets in de wereld is, walt me zoo onsympa
thiek is aks- die stugge stijve Eugdsohaa. En
daarteganiavar de Boeren! Di© dappere, on-
egoistische, edel© manaiieai. Ik dweep met dit
heilldtemivolkAlles zou ik voor ze kunnen
doen, allies. Nu. hebban wij een. groote col
lecte op touw gazet. Ik zit in het bestuur.
O, daar vailb me wat in." En vlug liep 2»
naar haar sdirij-ftafet-tje. „Hier heb ik de
iijst. Hier heb jo eon petfood en nu moet je
in-teeken-en, Jürgon."
J a, dat is best, maar hoeveel Drie mark
.Is dait gen-oeg?"
„Drie mark, foei wait gierig. Je verdient
tocli zoo'n imnssa geld met je schilderijen."
„Nu goed dan, ik zal voor 500 mark toe
komen
„Dat is heerlijk
„Ja, maar op één voorwaarde."
„En die is?"
„Ja-, diie moet je vervullen. Lilli."
„Voor de Boenen doe ik alios, dat heb ik
je a-1 gezegd. Dus wanneer het niet te lastig
is
„LalstigIn-tegendeel eien Mud ban
heb doenIk toeken voor 500 mark voor ean
kus van je, Lilli."
„O, Jürg-eaiera. zij sprong kwaad! op.
„Neen, waarachtig dat gaat te var. ^tls
schande om zoo iets voo-r te stellen, '-tls ge
meen."
„Maar Lilte." Hij was opgestaan en pakte
haar kleine rechterhand. „Is het da.n househ
zoo veaistlhrükkelijk, wat ik vam je vuaag?
Eerot wil je voor de Boeren alles dioem, en nu
weigenje, om me één kusje te gewen. En dan
-s het nog to doen om een kus, dkem je mij
"'igenlijik nog schuldig bent va.n \-noeger
vam voor negen: n-eem, paird-on, v-am voor
iclit jaar. Lilli, ik bid je. toe zeg „ja"."
Zij keek h«m een oogeniblat vam ter zijde
aam en fronste haar wenkbrauwen. Ach, als
hij eens wist hoe graag ae hem dSien kus ge
geven zou höbbemT Alls hij wist neem.' zoo
was het goed heel goed, dait hij niefe wist.
Maar waarom zou zij hem eigenlijk, of lever
Ai deze punten worden nu bij wijze van
program, in een bijlage vereeuigd, aan
„'s-G-ravenihaige's" reglement toegevoegd. Zon
der, gelijk gezegd, de candida-ten aan dit al
les te binden, kan men toch met dit pro
gram een betere voorbereiding voor Raads
verkiezingen verkrijgen. Te veel persoonlijke
comideratien staan hier gewoonlijk op den
voorgrond; het is hoog tijd dat oen meer za
kelijke gemeente-pobtiek voortaan den door
slag geve. En ook voor onze zittende Raads
leden is 't nuttig dat burgers van velerlei
stand een gezamenlijke uitspraak hebben
doen hooren van hetgeen h. i. te weinig ix-
hartigd is en. dus zoo spoedig mogelijk moet
warden ter hond genomen.
Daar wij weder twee vacatures iu den
Raad hebben, zullen wij spoed'ig kunnen u*.
gaan, welken invloed dit program bij de c.'i-n-
didaatssballingen zal uitoefenen.
Het is den loezrs der „Sohiied. Cc natirai -
lijk bekend' dat Den Haag zich aan den Ten-
toonsteShmgsbond, betreffende de jaarlijkscne
schiLderijeai-esposities, onttrokken heeft. Ik
voor mij keur dit besluit zeer be-.i' t af, a.
weet ik wel da,t de klachten over hel dn .end
gehalte der vroegere „Driejaar ijkiche'.
•thans „Yaarjaarlijksdie" gegrond zijn. Het is
waar dat onze eerste Meesters teg-nwooiulg
bij voarkeiur op de groote buitenlandscilie ex-
positaes hun werken, inzenden ëu riechiS aan
de meer beperkte, niet olficiecle bm/ieu!aud-
sche tentoonstellingen .L"-l:ienien. Van
laatstgenoemden heeft Den Haag het leeu
wendeel, de groote beteekenis der Haagsctiie
schildersbent inaakt dat wij m dit opzicht
veel op Amsterdam vóór h°bl- :n Maar ik
had gaarne gezien, dat de auaiz. billijks te ge
meenten des lands oven&g geplecgl hadd-n
hoe man. onze uitnemendste M-eesters tot
grooter deelneming »an de Vlerj aarl 1 jk-che
zou. kunnen bewegen <n hot- nun 't bail er
in aLagen zou om eenerzijds de tentoonstellin
gen. „op peil" te houtt-n en anderzijds de
jongere krachten todn u-t deelneming aan 10
moedigen. Verstandige «anmoediging is zoo
gewenecht, waar wij ir.-Iwd.iad nog tiotsch
mogen zijn op cmze vai-;r m 1st he sehJik-i-
school, maar tevens .e totkmi-t bezorgd z in
naderen, omdat de mesjtoa, die den loein
dier school uitmaken, zoo bedenkelijk oud
zijn. Sedert wij behilve Boa-o-iom, Bies, Stor
tenbeker, die allen boven de 70 w.ntn, ook
Mauve, Maris, Axtz e. a zagi-a ht-eiiga„n.
hebben wij 't gewotdd dat, als Israels, Bis
schop, Weassehbrucih, Stroebei en andere ve
teranen worden opge-a.pm, onze Juin'iiotin
een godudhten knak krijgen znl. Zeil zeker,
dan blijven nog uatneru -iae krachten (aci
maar waarlijk er is bcli',-'Ile om de jougn 11
aanmoedigend te bi'.pgcn.-n en onze gemeen
teiraad hoeft, helaas, de gclegi nlli-id vei-
zuimd can d© residem e mede een poging t&
doen beproeven om op dit g» bied dun v.tdci-
kindschen roeim te steaia-M-..
Particulieren toonen bier, gciukkig, wdi
den Boeren, dlat pleizier niet doem? Wan
neer mocht ze dan iemand wèl een kus geven
als 't nu niet was.
Plotseling stond ze op. Ja, zo zou het
doem. Eén keer, één enkele keer maar in haar
leven, ziou ze kussen, werkelijk kussen e<>
lutiMg rijm, maar ze moest hem nog een
beetje plagen. Ze hield hean haar lxand voor
en zed
„Nn, wanneer je hef, dan absoluut wilt
ga, je gang."
„O neen, zoo goedkoop -kom je er niet af,"
zei hij lachend. Voor 500 mank moet ik min-
stems mijn loon hebben van deze heerlijke,
sohooiK- lippen."
„Jürgon heusck je bent erg brutaal.
Maar, walt dloe je al niet voor de Boeren."
„Bravo, LdlliDat noem ik mensdilik-
vend!." En toen sloot hij haar in rijn ainmon,
en zij®, lippen drukten rich op de hare.
Het was ean kus, zooads Lilli er nog nooit
een gehad had. Niet een kus, die kwaim van
de aarde, maar regelrecht uit het paradijs
Eon heerlijke, liamge kus' En misschien had
hef nog langer geduurd, wanneer nief een
knaicbtiig „Hooh" uit de richting van de dteur
gebomen was, zoodat zij zkrh plotBcling ait
hun omarming loslieten. Babtd, de meld.
want zij was hef, die bdnnemlkwam, stamelde
schuchter:
.iNc-ern u het mij' niiet kwalijk, mevrouw,
wanneer ik u stoor, miaar de 'ldeiernmak-
ster stuurde een boodsohap, om te vingen of
movrouw morgen kwam passen."
„Ja," antwoordde- Lilli geërgerd, „dat heib
ik haar gisteren toch al laten zeggen. Maar
Retitd waarom heb jo niet geklopt
„Ik heib geklopt, mevrouw, wel driomaajl,
on daar micmiamid „binnen'' riep, dacht ik
„Ja, het is goed, ga maai- weg!"
Toen het meisje» de kamer uit was, liep
Lilli m«et do arm on over elkaar ©n meit groo
te pussen de kamer op en neer. Zij- had tna-
nem in haar opgea van kwaadheid'.
„Dat bomt er van, als een oude vorefiain-
dige vrouw van- vijf en. twintig jaar nog zul
ke dwaasheden doet. De ben buiten mezelf
van woede. Mijn goede naam is weg
„Maar beste Lilli, (houd je toch kalm. Wat
roor vroeaelijks is er nu gebeurd?"
belan^talling, al kon deze geief up tb .'-.V
gefonuneerdm in mutdin, nug wc! 11
grooter zijn. In „Pükhri'"s kunsteaal heeft
onlangs mevr. MesdagVan Houten ons
een mooien kijk op haar voelzijdllgen arbeid
gegeven. Haar heide-feindsahappen en haar
stillevens getuigen van haar bracht en van
haar talent. Haar werk is soms met van ruw
heid vrij te pleiten, maar liet bezit toch
waarlijk groote kwaliteiten, die erkenning
en hulde verdienen. Uitnemend geeft rij de
impressie weea-, dooi- een heide- of boschige-
ziaht, op haar gemaakt, en evenzeer mogen
haar stillevens als fraai en klodk vam. teake-
ninig en kleur geroemd worden, al beralkt zij
niet het schitterend coterie t, waarin Bis
schap zoo hoog staat. Dat er allicht iets een
tonigs in zulk een collectie is, kan moeilijk
betwist worden, maar het is dam ook niet
iedereen gegeven oem. een veelzijdigheid te be
reiken als wijlen Jacob Maris, wiens onlangs
geëxposeerd© werken bijna een vcrbluffendcn
ui druk achterlieten.
Ik zou nog even de tentoonsteffing van
een vijftal jongeren, die de „Kunstkring" al
hier op 'toogenblik vereenigt, kunnen bespro
ken, maar de beschikbare ruimte is weer bij
na vol. Genoeg rij 't aan te stippen dat de
aquarellen van Boormeester en sommige
schilderstukken va-n Grjitama, vrij wat waar
deering vinden. Jordeins en Hijnea- rijn. dit
maal mot zeer gelulkkng wor den dag geko
men, vooral J orders heeft vroeger rnooior
werk geleverd. De beeldhouwer Toon Dupiuis
komt daarentegen verdienstelijk uit.
Al rijn er sommigen, die sledhts onder
voorbehoud bewonderen, zoo is op 't oogan-
blik lieal wat toeloop naar het Mauritsbuïs
om liet fraaie vrouwenportret van- Rem
brandt, dat als een onbekende scshat in het
museum van Colmar hing, te aanschouwen.
Br. Hofstadb de Groot, die de gemeente Coi-
mai- op dien schat attent maakte, heeft ons
dit gemot verschaft, nadat op zijn aanwij
zing het doek door Haiuser te Berl-ijn was
scJisoongeimnakt. Het mogo niet tot het ailer-
sdhioonste van onzen grootsten Meester be
hooren, het is tocih. indrukwekkend en mees-
lerlijk gedaan. Welk een heerlijk© verlich
ting, welk een meadersdhap in houding en
aflx»Ming. welk esn zeldzaam talent in de
wedergave van oen dames-toilet'
Oven- een paar weken wordt Reimbrarad't's
Siul on David hier tanigverwaoht. Naar dr.
Bradilus' uitspraak komt het doek ak herbo
ren tot ons terug, nu het van de laag vuil,
die er op zat, door Ha-usar's uitnemend pro
cédé is bevrijd genvorden. Het mioet dbu lust
/ijn om die herleving te zien.
I11 onze aparai is op 't oogcmblïk ook „het
oude" 't meest in trek. Na de geavonc voor-
itellingetn van wat stecdk liet répertoiire
houdt en na een t e grooten aanvoer van Of-
fcnhachstllie, Lecoqsohe en Audrantehe ope
rettes, verlustigen wij ons met waar genoegen
ia Mozai-ts „Too-varfluit". Do onvergankelijk-
„Ja, jij hebt makkelijk pra-ten, Jürgen.
Doe mou niet net of je van de prins geen
kwaad weet. Dat meisje, Betti heeft toch
alles geriem.
„Dat was toch Batti, rn-irn meisje!"
„Ja, dat was Bet-ti," zed hij omxn'sdhüEig,
„Ik. herkende liaar dadelijk."
„Nu ja, en Betti is liet praterigste kind
van heel ds wereld. Als zij praten kan, kat
7© het met. Dadelijk weten de meiden en da
knechten het. En vanavond gaat ze naar
mevrouw Muller, de ergste kletskous van
hedl Berlijn, en die vertelt ze natuurlijk ook
de wonderlijke gebeurtenis. En morgen of
overmorgen weet de heele stad het on man
zal me nawijzen. Ik kan me niet meer op
straat vartoonon En dat alles om dien éónen
ongelukiki'gMi zoem voor de Boeren
„Maar, lieve, kleine Lilli. daar is nog een
erg eenvoudig middel, om alles weer goed e
mmkeu."
..Nu, daar ben ik benieuwd naar, oon dat
te Ihooren."
.,Hoe-l eenvoudig. Wij veranderen dezen
bui'tenc-oh'telijiken boerenkus, decen weldadig
heid skms, in een heuschera, eehtelijkein. In
één woord- Jij, Lilli, woa-dt mijn vrouw!"
„O. Jürgen, ik beginjp niet, hoe je zóó
spotten kunt met deze zaak."
..Maar mijn lieve hemel, Lilli, ik beu nog
nooi* in mijn leven zoo ernstig geweest als
nu."
„Ja, maar Jürgendait gaat t-odi niet.
Wat zal dan je bnxid waf zal die dan zeg
gen
„Lilli, klein, lief vrouwtje, begrijp je het
dim niet dat- jij dfe een© en ook die andere
bont alles in één persoon Dat jij de dani
ge bont voor mij Toen i-k je vóór achit dagen
zag zed ik bij me zelfDeze, of anders nie
mand!"
„Ja. als die vodk zoo in. dein steel rit, dain
naituuriijk 1 maar en zij dreigde hem met
den vinger, „een beetje te veel gevergd is hst
toch wei. Dat ie me door jou kussen liet voor
de Boeren, Jürgen, dat gaat er nog mee
dloor, mJaar dat ik nu nog voor de Boeren met
jou moet trouwen, datis toch wel vrat te
erg."
