Tusschen twee liefdes.
53*" Jaargang.
Zondag 25 en Maandag 26 Februari 1900.
No. 10176.
Eerste Blad.
NA TIER EEUWEN.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post 11. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat ©8.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels 11. 0.90iedere regel
meer 12% cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde "kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
luterc. Telefoon Ho. 123.
'lb Is met historische gedenkdagen eigen
aardig gesteld Ree ei e beteekems hebben ze
met voor ons, dlie reeds zooveel zijn ge
vorderd op den langen weg der wereldhis
torie. Toch igaat er zekere aantrekking van
uit die ons dwingt stil te staan en een kor
ten blik achter ons te werpen. En veelal
blijkt eerst bij meer aandachtig bezien dat
liet schijnbaar onbelangrijke feit m werke
lijkheid grooten invloed heeft geoefend op
tijdgenooten en later© geslachten.
Dat heden vóór vier eeuwen te Gent de
latere keizer Karei V, koning van Spanje en
heer -der Nederlanden, werd geboren, schijnt
ons oppervlakkig een dier ontelbare feiten
toe, waardig alleen om opgesomd te worden
in 'n jaartal boekje. Maar 't kind dat toen ge
boren werd, zou later een zoo groote plaats
gaan innemen onder de vorsten van zijn
tijd, zijn weak reikt zóóveel verder dan de
eeuw waarin hij leefde, dat de gedenkdag
zijner geboorte niet onopgemerkt voorbij
mag gaan.
Want voor ons eind-negentiende-eeuwscöie
Nederlanders ligt de groote historische be-
teeikenis van Karei V hierin dat hij, het
werk zijner vaderen bekronend, alle Neder-
landsche gewesten vereenigde onder één be
wind.
Het work zijner vaderen bekronend. An
derhalve eeuw is er mede heengegaan voor
dat Van de Vereenigde Nederlanden kon
gesproken worden Door de Bourgondische
vorsten begonnen, werd die voreeinging dei-
zeventien gewesten onder de regeermg van
één man door een Habsburger voltooid.
In 1384 werd de eerste steen gelegd voor
het gebouw der Nederlanden door het hu
welijk van den hertog van Bonrgondië met
de erfdochter van Vlaanderen, die hem deze
rijke gewesten benevens Meckel en en
Atrecht aanbracht. Door huwelijk of erfop
volging kwamen in 1406 Brabant en Lim
burg, m 1429 Namen, m 1433 Holland,
West-Friesland, Zeeland eai Henegouwen,
in 1451 Luxemburg achtereenvolgens ondier
denzetLfden heer
Het was het streven der Bourgondische
hertogen de gcwe&ten die zij onder hun
schep ter vereemgden, ook tot één rijk te
doen samensmelten. Aanstonds zij hierbij
gevoegd dat de onafhankelijkheidszin dei-
onderdanen, hun door voortdurende onder
linge twisten aangewakkerde naijver en vij
andschap, hun eng-nationale trots dit on
mogelijk hebben gemaakt. De geweldige
gtorm van het verzet tegen den koning van
Spanje was noodig om althans een deel dor
Nederlandsche gewesten in een nauwcrcn
band samen te brengen.
Evenwel, de Bourgondische hertogen de
den wat m liun vermogen was Reeds in
1465 riep Philips de Goede de eerste Sta-
t-en-Generaal, de afgevaardigden van de .sta
ten dei- gewesten, bijeen. En sinds werden
deze Generale Staten na steeds korter tijds
verloop, gewoonlijk te Brussel of te Meelic-
len, bijeengeroepen veedal om den vorst zijn
DOOR
CHARLOTTE M. BRAEHME.
48)
„Maar ik ben lang weg geweest," zei hij.
„Dat kan. zoo zijn; maar al Was je twee
maal zoo lang weg geweest, d'an zou het nog
ni,at gebeurd rijn. J.e kunt mijn vier trouwen
in je niet schokken, Clinton, al zeg ie wat
je wilt."
Hij kon haar zoet geloof, haar volkom en
en volmaakt vertrouwen niet verstoren. Zij
stak hem, beide handen toe.
„Goeden, nacht," zeddle zij met haar betoo-
verenden glimlach. „Je bent heel lied %roor
mij geweest, Clinton. Kan. ik naar huis gaan
en. miss Lockwood zeggen dat je mij geheel
liebt vergeven?"
„Ja kunt miss Lockwood! zeggen dat ik
zeg dat je een engel bent," antwoord,d!e hij.
„'May, laat mij met je mee gaan. Ik kan ie
niet alleen laten gaan."
„Maar ik wil mijn bezoek geheim hou
den."
„Dat zal het blijven, liefste. Je hebt ze
ker een rijtuig dat je wacht."
„Ja.," antwoordde zij. „Ik hen van het
statten rechtstreeks bierheen gereden. Hoe
onbehoorlijk haastig, niet waar?"
Hij bedacht d'at het hem gemakkelijker
zou vallen hot haar in het rijtuig to zeggen,
waar hij niet de doodelijkjei smart zou kun
nen zien, dife haar gelaat zou doen. verblee-
ken gemakkelijker dan het haar te zeg
gen, terwijl zij, zooals nu, voor htem stond.
„boden" 'toe te staan en daarvoor rechten
en vrijheden in ontvangst te nemen.
Karei de Stoute wiet ook Gelderland en
Zutphen onder zijn macht te brengen. Zijn
dochter Maria breidde haar bezit niet uit,
en ondea- de korte, stormachtige regeering
van haar zoon Philips, auikte Gelderland
zich weder los. Niet voor lang, want de tijd
was met verre, dat Philips' zoon Karei zich
als hoer zou doen gelden dn al de Nederlan
den.
In 1528 verwierf Karei Utrecht; zes jaar
later kocht hij van George van Saksen diens
rechten op FrieslandGroningen volgde in
1538, zoodat toen ook Gelderland m 1543
onder het bewind der Habsburgers terug
keerde, Karei zich keer kon noemen van de
zeventien in goederen en beschaving rijk©
Nederlandsche gewesten, waarlijk met het
minste deel van het rijk waarin de zon met
onderging.
Karei Y kan dus de grondlegger geacht
worden van den Nederlandschen Staat, die
nog een ontwikkelingsgang van bijna drie
eeuwen zou hebben door te maken. Eén
staat vormden de zeventien gewesten niet;
maar dat de poEtieke samensmelting krach
tig in de liand werd geweakt door die ver-
eenigng onder één vorst, is onbetwistbaar
En ook langs administratieven en justitiee-
Len weg, streefde Karei er naar, do éénheid
zijner Nederlandsche landen te bevorderen
Een opperste gerechtshof voor de Neder
landen was reeds door zijn voorgangers te
Mechelen gevestigd!. Karei ging veel verder.
Na Frans I gedwongen te hebben zijn leen
heerlijke rechten op Atreoht en Vlaanderen
prijs te geven, na ook de Noordoostelijke
gewesten los gemaakt te hebben van West-
falen, verftuef hij door het verdrag van
Augsburg m 1548 de zeventien Nederland
sche gewesten tot een staatsrechtelijk» één
heid, de Bourgondische Kreits die, slechts
door oen lossen band aan het Duitsclie Rijk
varbonden, volgens de Pragmatieke Sanctie
van het volgend' jaar voor eeuwig één en
onder één vorst zouden zijn.
Karei was in de Nederlanden geboren
en had zijn rijke graafschappen en hertog
dommen lief Hij vertoefde er gaarne.
Helaas' niet altijd was zijn komst voor
de Nederlanden een blijde komst. Karei
was een streng heer en duldde geen verzet,
zijn vaderstad Gent moest dit op bittere
wijze ondervinden. En toen de Horvorming
m de Nederlanden veld begon te winnen,
werd ook daar de hardheid van Kareis ker
kelijke politiek wreed gevoeld.
De vrijheden en privileges, ook toen reeds
het dierbaarste goed van den Nederlander,
tastte Karol echter niet aan. Integendeel,
menig privilege weird onder zijn bewind' m
de stedenb oeken bijgeschreven, een vei heu
genis voor de poorters, al kostten die rech
ten en vrijheden ook veel met moeite ver
worven geld. Maar Karei had geld noodig
voor zijn dynastiek» en godsdienstooiiliotgcm,
en geld hadden de Nederlanden ui over
vloed.
Dit alles is voor ons bijna vreemd gowor-
dten, al zijn ook de itijden nog niet voorbij
dat credieten worden toegestaan in ruil
„Laat mij je naar huis brengen," herhaal
de hij. „Als je wilt dat je bezoek aan mij
geheim bi'ijft, zal ik het rijtuig niet verla
ten. Ik weet dan idab je veilig' thuds bent
gekomen, en rijd terstond weer naar huis."
„Ik wil geen neen zeggen," antwoordde
zij. „O OLinton," ging zij zadit lachend
voort, haar handen- tegen elkaar slaandle,
„ik vind het heel prettig, lie Vel mg, en ik
zou zeer teleurgesteld zijn geweest, als je
niet had aangeboden mede te gaan. Kijk
eens, wat ben ik eerlijk geworden."
Zoo i-edlen zij samen weg in het huurrij
tuig. Zacht van geur en dauw zweefde de
wind het raampje binnen. Schooner d'an
ooit leek zij hem in het zwakke licht der
sterman.
„Nu moet ik heb haar zeggen," dacht hij.
„Nu moet ik de vrouw die ik zoo vurig lief
heb, een steek toebrengen in het teeder-be-
minnend' hairt."
Op ernstige®. toon begon Mj„May
Maar zij viel hem dn die rede. Zij hield
haar blanke kleiin© hand. voor zijn oogen;
een gooiden ring glansde in het weifelende
licht.
„Ken je dien nog?" vroeg zij.
Hij hiiolid de lieve, blanke hond in de zij
ne, terwijl Mj er naar keek.
„Het is d!a ring dien ik je heb gegeven,"
zei hij.
„Ja; en ik weet dat je mij trouw ben ge
weest, omdait de steen niet van kleur is ver
anderd. Miss Lockwood zegt altijd dat er
hoop voor mij was, omdiat 3c mijn ring zoo
lief had."
Hoe moest hij het haar zeggen In wdlko
bewoord ïnge-n
„Mayfcegon hij weer, met ernstige, Hoe
der© stem.
voor de vervulling van wenschen van deze
of gene partij.
Voor ons ligt de groote beteekenis van
Karei V hierin dat hij het mogelijk maakt
d'at later, als resultaat van groote wereld-
schokken, geboren werd ecu Nederlandsche
Staat.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 24 Febr. 1900.
BE OORLOG.
nEnde desespereert niet".
«Niets is bevredigender dan het nieuws
van het oorlogsterrein", zegt de militaire
medewerker.
Wij zouden hem zoo gaarne die woorden
nazeggenmaar ons dunkt dat het tegen
overgestelde waar is: het nieuws is al heel
onbevredigend. Want het laat ons in angst
en vreeze over het lot d«r Boerenhet zegt
ons te veel en te weinig tevens om gerust
te zijn over Cronjé en zijn wakkere burgers.
Nog gisteren vonden wjj in een particulier
schrijven aan een onzer stadgenooten van
een familie-lid in Transvaal«Geloof tech
niet alles wat de Engelschen jelui berichten
de Ilollandsche couranten, zie ik, staan vol
Engelsehe leugens van uit Londen."
De lezer weet, helaas 1 dat dit onvermij
delijk is. Londen is de groote nieuwsbron;
geen andere keus blijft ons daaruit te putten
ofte zwijgen. Maar het is geboden de
Engelsehe victorie-berichten smet een kor
reltje zout" te genieten. Reeds zoo menig
keer is een victorie omgetooverd in een neder
laag.
Voor ons ligt de oplossing van het mysterie
hierinIs Gronjé in het midden der vorige
week door Roberts' operaties naar Kimberley
en Jacobsdal verrast of niet Op die vraag is
het antwoord nog niet te gevenmaar wij
achten het nog steeds onwaarschijnlijk dat
Cronjé, die zich een zoo voortreffelijk veldheer
heeft getoond, zich door de Engelschen heeft
laten verrassen. En is dit niet geschied, was
hij voorbereid op zijn terugtocht naar den
Vrijstaat, dan lijkt het ons even onwaar
schijnlijk, dat hij niet geweten zou hebben,
waar hij met de grootste kans pp succes den
vijand het hoofd kon bieden.
Maar is Cronjé verrast en zoo doen de
Engelsehe berichten het voorkomen, dan
staan de zaken leelijker. Dan heeft hij de
beste positie die hij op zijn weg vond, moe
ten innemen, en de Engelsehe bericht
gevers kunnen niet nalaten zijn goeden blik
np het terrein te bewonderen. Zijn stelling
is in ieder geval goed gekozen.
Zei Is in het gunstigste geval is de toestand
natuurlijk hoogst ernstig. Roberts beschikt
over een geduchte overmacht, die hem ver
gunt, zonder zelf gevaar te loopen, omtrek
kende bewegingen te maken. Engeland speelt
hier zijn hoogste troef uit; de vraag is of
Cronjé den slag kan nemen.
Laat ons echter goeden moed houden. De
wapens der Boeren zyn tot nu toe voor
spoedig geweest, en zij verdienden dien voor
spoed door opgewekten moed en groote
krggstalenten. Ook nu zullen die hun niet
begeven, zoo min ais de geestdrift voor hun
heilige zaak.'
„Clinton," viel zij hem weer ia de rade,
„weet je wel dat de klaak vaa je stem ia
veranderd volkomen veranderd? Zij,
klinkt ia het geheel met vroolijik meer,
evenals uit je oogen alle lachend! geluk ver
dwenen is. Maar dat komt wel spoedig te
rug-"
„Ik moet het haar zeggen," dacht hij.
„De hemel helpe mij ak moet het zeg
gen. O wat ben ik dwaas 'en krankzinnig ge
weest!"
Zij zat nu vlak naast hemhaar wairme,
zachte adem streelde zijn wang. In het licht
der sterren kon hij zien, dat baar oogen
vochtig waren door tranen van geluk.
„Wat zijn dat ook weer voor versregels,
Clinton?" vroeg zij. „I>k vind ze zoo mooi.
Luister eens of ik ze goed zeg
„Na veel lange jaren van. smart en
geween,
„Slaat mij® lief, die trouw mij l'eef,
d'armen om mij heen."
„Ja," zei hij, „zoo is het."
„Men voelt de waarheid -en schoonheid
van poëzie nooit, voordat mon liefgehad en
geleden heeft," zei Lady May, „maar nu is
ons lijden gedaan, Clinton en blijft de
liefdte alleen."
„May," begon bij voor dia derde maal.
Maar het rijtuig hield stil.
„Wij zijn thuis," zeide zij „Ik zou bijna
zeggen dait wij met stoom hebben gereden."
„Ik moet het haar mo.gen zeggen," d'acht
hij. „Mijn lieveling u.oet één nacht van ge
luk hebben. Ik zou 't niet kunnen diragen,
al kaar onschuldig geluk zoo spoedig te dbo-
clen. Morgen morgen zal ik liet haar zeg
gen. O rampzalige dag."
'Zijl stak hem haar hand toe met oen zoo-
ten glimlach op haar liefelijk gediaat.
Van stormaanvallen blijkt Roberts ook
reeds genoeg te hebben, lljj zoekt ?jjn heil
in een voortdurend bombardement der Boe-
renstellingen.
Dat de inval in den Vrijstaat voorzien
was, blijkt duidelijk uit een brief van den
Franschen kolonel Vallebois de Mkreuul, die
bij Joubert's staf is, aan zijn dochter, dien
ae „Echo de Paris" publiceert.
„Ik vertrek naar den Vrijstaat," schreef
hij 15 Januari uit Pretoria, „naar het be
langrijkste booneel van den oorlog, om mij
hij generaal Cronjé te voegen aan de Mod-
demvier; daarna, wanneer de vermoedelij
ke operatie naar Kimberley gebeurt, zal ik
in den Vrijstaat blijven, bedacht op een
operatie tegen Bloemfontein.**
De kolonel bespreekt ook het voortreffe
lijk Creusotrgecchut der Boeren. De ernsti
ge verwonding van den ingenieur Léon
schijnt voor de Boeren zeer onaangenaam
te zijn; hij, ©en even voortreffelijk genist
als sappeur en kanonnier, was belast met
hot gezag over de geheele artillerie en be
wees uitnemende diensten.
Lord Roberts' opmarsch.
In de Engelsehe bladen vinden wij nu
uitvoeriger telegrammen die een meer aan
eengeschakeld verhaal geven van de gebeur
tenissen sedert Donderdag 15 dezer. Wjj
zullen trachten aan de hand dezer berichten
den lezer een beeld te geven van die gebeur
tenissen. De correspondenten van «Times",
«Daily News" en «Daily Maii", alsmede
Reuter's berichtgever zijn onze zegsmannen.
De verkenners der zesde divisie ontdekten
den löden CroDjé's terugtochtslijn. Dadelijk
greep generaal Knox toen met de 13de bri
gade de achterhoede der Boeren aan. 's Nachts
daarop rukten de Hooglanders in een gefor-
ceerden marsch uit het kamp bij de Modder-
rivier om met Kelly-Kenuy's tioepen samen
te werken. Zoodoende gelukte het een deel
van het konvooi der Boeren te nemen en
Cronjé's hoofdmacht tot staan te brengen.
Zaterdags rukten de zesde divisie met de
bereden infanterie, versterkt door de negende
divisie, van Klipdrift naar Paardeberg, onge
veer 20 mijlen oostelijk, en kampeerde daar.
Den volgenden morgen werd de marsch voort
gezet naar Koedoesrand, nadat reeds Zater
dagsavonds de bereden infanterie op Cronjé's
achterhoede was geslooten. Voortdurend in
gevecht eigenlijk, was Cronjé aldus voort-
gei ukt naar Koedoesrand, en daar werd
Zondagmorgen het gevecht hervat.
Het gevecht van Zondag.
De Boeren hadden zich gedurende den nacht
in de rivierbedding verschanst en beletten
de bereden infanterie verder in deze richting
voort te rukken.
De Hooglandersbrigade, bevattende de Sea-
forth, de Black Watch en de Argylls, rukte
nu van den zuidelijken oever op, terwijl de
Essex, Welsh en Yorkshire-regimenten in een
lange linie omtrokken met de linkerflank
steunende op de rivier.
De geheele linie kreeg bevel de Boeren
in te sluiten, die aan beide oeveis van de
rivier was opgesteld. Het vuren werd weldra
hevig. De Boeren hadden een prachtige stel
ling, die den linkervleugel van de Hooglan
dersbrigade bestreek. Deze rukte gedeeltelijk
„Goeden nacht, liefste, goeden nacht,"
zei de zij.
'Hij wist zelf niet wat Mj antwoordde.
Toen was hij alleen in heb licht der sterren
aleen met zijn smart en zijn wanhoop.
XXVIII.
Hoe hij haar liefhad.
Toen de deur van Cliffe House achter
haar dichtviel, en hij alleen was, zond Sir
Clinton het rijtuig weg. Hij stikte bijna;
miöb moeite haalde hij ademin het kleine
rijtuig was heit zoo heet als in een oven;
hij verlangd© er naar dat de frissdhe avond
wind om hem zou spelen en de koortshitte
van. zijn hart en zijn hoofd verkoelen.
„Ik had het haar onmiddellijk moeten
zeggen," arid© hij bij zich zelf. „Zoodlra zij
de kamer binnentrad, h!ad ik haar bahooren
te zeggen dot ik getrouwd ben. Nu zal het
duizendmaal moeilijker zijn."
Met haastigen stap liep hij door dit stille
stadsgedeelte, waar de zomerwind de slui
merende twijgen zacht wiegde. Hij kon zijn
gedachten niet verzamelen; hij kon zich
niet klaar voorstellen wat er ge bound' was.
Lady May, zijn trotse he, schoon©, jong©
geliefd© was hij hem geweest Lady May
die hij 'aangebeden had zooals oudje volkeren
die zon en de sterren aanbaden Lady
May, wie nooit haar hooghartigheid begaf,
die nooit haar trots wilde afleggen, die zoo
koel, zoo schuchter, zoo terughoudend1 was
geweest, dt&t Mj dikwijls bang was geweest
d'at zij hem niet liefhad. 'Zij was bij: 'hem ge
weest haar heerlijke armen had zij om zijn
hals 'geslagen; zij was neergekMteld! aan rijn
voetrij haid liaar rein, schoon gdLaat opge-
langs de bedding der rivier, gedeeltelik over
het open veld voorwaarts.
Terwijl de overige regimenten het front
omtrokken, was de Hooglandersbrigade op
het open terrein aan een verschrikkelijk
vuur blootgesteld, dat de mannen noodzaakte
plat op den grond te bly ven liggen. Dit deden
zij verder den geheelen dag van halfacht des
morgens onder een bezwijmende hitte en
een zwaar onweder.
Middelerwijl voltooide de rest van de in
fanterie de omtrekkende beweginghet
Welsh-regiment slaagde er in de drift te
nemen, zoodoende de insluiting van de Boe
ren voltooiende. Niettemin vochten dezen
met prachtigen moed.
Cronjé's laager vol karren, wagens, ammu
nitie en voorraden, was duidelijk zichtbaar
aan den noordelijken oever.
Kolonel Smith-Dorrien trok met een groot
aantal manschappen, waaronder de Cana-
deezen, de rivier over bij Paardebergdrift en
rukte op naar het laager, vanwaar hij hevig
werd beschoten. Zijn mannen deden een
schitterenden stormaanval, doch moesten
wijken.
"Voordat de westelijke driften genomen
waren, hadden de Boeren een kopje bezet
aan den zuidelijken oever van de rivier eu
daarheen afloopend. De Britsche strijdmacht
was dientengevolge in tweeën gesneden. De
Boeren, die op het kopje zaten, hadden een
Vickers-maxim en waarschijnlijk een of twee
andere kanonnen.
Tegen den avond opende de batterij aan
de zuidzijde het vuur in samenwerking met
de batterij aan de noordzijde. De granaten
vielen met wonderbaarlijke juistheid langs
de bedding van de rivier, de Boeren terug
drijvende, totdat zjj de bedding van de rivier
tegenover het laager bereikten, dat duchtig
werd beschoten. Alles wat erin was werd
beschadigd.
Een der granaten stak een amunitiewagen
in brand, die den geheelen dag doorbrandde.
Vele wagens geraakten des nachts in brand
de gloed was op grooten afstand te zien.
De infanterie onderhield ook een hevig
vuur, dat krachtig werd beantwoord.
Geen overwinning.
Reuter's correspondent, aan wien deze
beschrijving is ontleend, doet het dus voor
komen of bet voordeel aan de zijde der
Engelsehe was. Wij weten reeds dat anderzins
het gevecht van Zondag een tweede slag aan
de Modderrivier is genoemd.
En dat dit niet overdreven is blijkf uit
de bekendmaking van het departement van
aorlog dat de Engelsehe verliezen bij Paarde
bergdrift op 18 Februari aan onderofficieren
en soldaten bedroegen 146 gesneuvelden.
Het aantal der gekwetsten kan nog niet
worden opgegeven.
Wanneer wig nu in aanmerking nemen
dat onder die 146 gesneuvelden geen offi
cieren zjjn begrepen, zoodat het cijfer der
dooden nog wel iets hooger zal worden, en
gaan wij de verhouding tusschen het aantal
gesneuvelden en het geheele verlies in vroe
gere gevechten na, dan is het niet te ge
waagd te veronderstellen dat het gevecht
van Zondag 1.1. bij Paardeberg den Engel
schen op meer dan 1000 man is te staan
gekomen.
heven om hem te 'kussen nog brandden
op rijn handen da kussen die rij er op had
gedrukt en rij «had. ham. zoo openhartig
gesproken over haar liefde hoe lief rij
hem had, hoe rij op hem had gewacht, hos
rij haar hart en haar liefde ongerept voor
hem had! bewaard, boe rij, wanneer hij ge
storven was, noodt getrouwd zou rijn, maar
m eenzaamheid' haar leven zou hebben door
gebracht om zijnentwil.
Kon het mogelijk rijn, dat rij hem zóó
liefhad
Nog voelde hij hoar lieve, van tranen
vochtige oogen in de rijne verzonken nog
zag hij haar trillende en 'glimlachend© lip
pen tevens hij kon nergens anders aan
denken Mj voede nog de aanraking vtan
haar blanke, kleine handen. Ho© schoon,
hoe rein, hoe teeder was rijn heerlijke, jon
ge geliefde; nooit was rij betoovoren-der ge
weest dian in haar lieven ootmoed en hsaar
tranen van berouw. Hij had! els het meest
waarschijnlijke gedacht dab rij getrouwd
zou rijnmaar in plaats daarvan haid rij op
hem gewacht haar liefde en haar hart
voor hem bewaard. Hij had gedacht dat hij
haar niet zou weerzien. En rij had alleen
voor hem geleefd. Hij had' gedacht diait, zoo
hij haar ontmoette, hij haar met een koe
len, onverschilligen blik voorbij zo.u gaan of
vroolijk en onbezorgd tot haar zou spreken.
Maar in plaats daarvan had do vrouw rijker
Liefde gknieüd' aan rijn voet, litefdevollo
woonden tot hem sprekend, hem op haar rei
ne, zachte wijze stil liefkoozend.
Wordt vervolgd)'.
