53"e Jaargang.
Donderdag 15 IVlaart 1900.
No. 10191.
Iusschen twee liefdes.
OPENBARE YERKOOPING.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalYoor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco
per post 11. 1.G5.
Prijs per weekYoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau i Boterstraat 68.
Prijs der Ad verten tiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12i/j cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde hleine advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Inferc. Telefoon No. 123.
Burgemeester en Wethouders
van Schiedam zijn van voornemen op Vrij
dag den IGn Baart 1900, door den
deurwaarder A. BOSMAN aldaar, publiek
te doen verkoopen des voormiddags II
ure, aan den Noordmolen .-
twee buiten gebinik gestelde ciken-
honten Sluisdeuren
des namiddags 3 ure aan de Begraafplaats
eene pari ij oud ijzer, ecne dubbele
brandspuit, alsmede rijs- en tak
bout
in de Plantage, bij bet Kantongcrechts-
gelouw en aan den Pavendijh
rijs- en takbout.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 14 Maart 1900.
BE «OKIjOG.
De toestand.
Misschien is lord Roberts op dit oogenblik
reeds te Bloemfontein. Maandagnacht heelt
generaal French reeds twee heuvels bezet die
de Vrijstaatsc'ie hooldrtad heeten te beheer-
sehengisteren rukte lord Roberts van Ven-
tersvlei op om French te versterken, terwijl
de hoofdmacht spoedig zou volgen.
Indien het dus niet in het voornemen dei-
Boeren ligt Bloemfontein te verdedigen, kan
de Engelsche opperbevelhebber zich reeds
gelukkig achten met deze moreeie overwinning.
Want meer dan eene moreeie overwinning
zal de bezetting der Vrijstaatsche hoofdstad
niet zijn. Op het verloop van den oorlog zelf
zal die bezetting geen invloed hebben, wnar
de inneming van de Vrijstaatsche hoofdstad
niet het gevolg is van harde nedeiiagen der
Boeren dezen hebben de Engeiscben alleen
in hun opmarsch gehinderd, zonder evenwel
krachtigen tegenstand te bieden.
Iloe bedenkelijk de bezetting van een
hunner hoofdsteden dan ook voor de Boeren
moge schijnen, men wanhope niet. Het kan
zijn dat de Vrijstaters of een deel van hen
ontmoedigd zullen wordm, vooral indien
Roberts een veige\en«geziilde proelamaiie
uitvaardig!. Maar wij hebben nog geen reden
gevonden om te twijfelen aan de trouw der
Vrijstaatsche bonrigenooten. Onzes inziens
kan het aantal niet groot zijn der Vrijstaters
die werkelijk nog vertrouwen stellen in de
beloften van het peifide Albion.
Het meerendeel der natie weet dat Trans
vaal's ondergang is de ondergang van den
Vrijstaat, Transvaal's onafhankelijkheid de
waarborg van eigen bestaan als viije, souve-
veine staat. De overweging die hen tot boml-
genooten hunner noordelijke stamverwanten
moest maken, moet hen ook trouw doen
blijven aan het verbond.
In lord Roberts' leger heerscht intusschen
volgens den correspondent van Laffan groote
DOOB
CHARLOTTE M. BRAEHME.
63)
Het trof hom als iets vreemds dat zij niet
zeide „onzen kleinen jongen". Het was een
eigenaardigheid van haar, dat zij' over het
kind alleen sprak in betrekking tot zich zelf.
De verpleegster bracht het Mnd binnen. In
hot eerst meende Sir Clinton niets anders te
zien dan een bundel wit linnen en kant. Toen
werd Daisy's gelaat plotseling door een blij
den glans verlicht, zij stak haar zwakke ar
men uit. Met eigen hand' ontblootte zij het
kleine gezichtje een zacht, rozig, onschul
dig engelgezkhtje.
„Baar heb je mijn jongen, Caro," zeide zij.
„Ik heb hem nog geen naam gegevenik
wilde wachten tot je hier zoudit zijn."
Haar jong gelaat, naar oogen waren vra
gend tot hem gewend. Zij schenen te zeggen
„Zeg iets goeds van mijn kind." Al de liefelij
ke trots, de teedere liefde van een moeder
spraken, uit haar zachte, treurige oo^en. Sir
Clinton kon d'aaraan geen. weerstand bieden.
Het was werkelijk een mooi bind, met zachte
ï-oode, mollige armpjes en een lief klein ge
zichtje en gouden, dons in plaats van haar.
.Hij sprak er zoo hartelijk over, dat de oogen
der jonge moeder zich met tranen vulden, en
zij begon te snikken. Dat was juist het tegen
overgestelde van wat hij meende te berei
ken; het maakte hem verlegen.
„Waarom huil je nu, Daisy?" vroeg hij
niet al de onwetendheid van. een man, waar
het de diepste roerselen een er vrouwelijke
ziel geldt.
blijdschap, omdat de Britsche regeering
alleen van onvoorwaardelijke onderwerping
der Boeren-republieken wil weten. De betoo-
vering is door Cronjé's capitulatie gebroken;
Tommy Atkins heeft weer splenty" zelfver
trouwen en wil alleen als beslist overwin
naar ferugkeeren, Eerst moeten de Boeren
vernietigd zijn.
Dat zou dan vermoedelijk moeten gebeuren
in het Noorden van den Vrijstaat. Want
daar zullen wel harde slagen vallen. Daatheen,
naar Wmburg, zou ook de Vrijstaatsche
regeering zijn verplaatst.
Uit de berichten der oorlogscorresponden
ten blijkt intusschen nog het volgende over
lord Roberts' opmarsch naar Ventersvlei.
Maandagmorgen rukten de Engeiscben van
Aasregelkop langs de Kaalspruit op Venters
vlei aan, daarbij de Boeren teleurstellend, die
gerekend heeten te hebben op een opmarsch
langs de Modderrivier waar zij zich verschnnst
hadden. Overal vonden de Engeiscben de
hoeven vei laten rnet de witte vlag er op. De
wanorde getuigde van een overhaaste vlucht.
Lord Roberts had strenge bevelen gegeven
aan zijn soldaten om niets aan te raken.
Generaal Tucker zou verscheiden Boeten
hebben gevangengemaakt! Te "Ventersvlei
vonden de Engeiscben veel door de Boeren
achtergelaten voorraden, maar geen geschut.
Ander oor logsn ieuws.
Generaal White is scheep gegaan naar
East Londen, waar hij gisteren verwacht
werd.
Rhodes heeft aan een interviewer ver
klaard dat zijn reis naar Engeland geen po
litiek doel had. Hij gaat alleen om de zaken
der De Beers te behartigen.
Rhodes zal te Kimbertey een mausoleum
stichten voor de gevallenen. Hij zendt zijn
architect naar Egypte, Italië en Griekenland
om een mooi plan te eondpieeren.
Do geweerfabrikaint Mauser verklaart dat
de Boeren alleen gewone Mauser-patronen
bezitten, geen uitzetbare of ontplofbare ko
gels^
Mauser voegt er bij dat hij van ooggetui
gen weet dat de Boeren met op de Engel-
schen buitgemaakte patronen met holle spits
of halven mantel hebben geschoten uit even
eens op de Engelschen veroverde geweren.
Vredesondei handelingen.
De zitting van het Engelsche Parlement
heelt een historische beteekenis gekregen.
Voor wie later de geschiedenis zal schiijven
van Engeland's blosityd en verval zal de
12de Maart '1900 zijn een der stations op
den weg die liet Britsche rijk ten retderve
voerde. Want de Engelsche regeeritig heeft
gisteren voor de natie en de weield deze
vetklaiing afgelegd: voor Groot-Britlannië
kan deze oorlog geeu anderen uitslag hebben
dan vernietiging van de onafhankelijkheid
der beide Boeren-republieken.
De stappen door de Boeren-regeeringen
te Londen gedaan met de bedoeling alsnog
misverstanden weg te ruimen en het pad
vrij te maken voor den vrede, hebben de
Engelsche regeeriog tot deze verklaring ge
noodzaakt.
Lord Salisbury zelf deed voorlezing van
bet telegram van de presidenten Kruger en
Steijn, gedagteekend 5 Maart te Bloemfou-
„Ik was zoo baarg dait je er niet va-n zoudt
houden," smkte Datsv.
„Er niet van houdenHoe kon je dat nu
denkenWie zou nu niet houden van een on
schuldig kindje als 3it
„Maar," zei Daisy, nog niet overtuigd, „ze
zeggen dait zijn gezicht precies het mijne is."
„Dat is zoo," antwoordde hij. „Ik zie do
gelijkenis ook."
„En. houd je toch van hem?" zei Daisy met
stille verrukking. „Wat is d'at lief van je,
Caro. Ik had zoo graag gehad dait hij op jou
had geleken."
Toen kwam de verpleegster. Mevrouw had
nu lang genoeg- gesproken. Zij moest nu rus
ten.
„Nog één woord," zei Daisy.
Zij trachtte haar hand op te tillen en het
hoofd vani haar man naar zich toe te trek
ken, maar zij kon het niet.
„Ik wilde je iets in je oor fluisteren, Caro,"
zeide zij.
Hij boog zich naar haar over, totdat zijn
gelaat het hare raakte. Maar zij Taf hem geen
kus zelfs de verpleegster merkte dat op.
„Ga je weer weg vroeg zij zwak.
„Neen," antwoordde hij. En toen hij dat
zeide, meende hij het ook.
Even later kwam de dokter die „mijnheer
Clifton" ernstig groette, zich afvragend wat
voor man hij wel zou zijn, die weg had kun
nen gaan en zijn schoone vrouw maanden
lang alleen had gelaten. Hij gaf geen zeer
gunstig verslag van Daisy's toestand.
„Zij is zeer zwak," zei hij, „zenuwachtig
en somber gestemd."
Hij spaarde mijnheer niet, maar- vertelde
hem d'at hij dagelijks was gekomen en haar
steeds treurig en in tranen had gevonden,
alsof haar hart zou breken.
j tein. Dit telegram is te waardig en nobel
van toon, dan dat wij den inhoud zouden
willen commenteeren.
De e i s c li e n der Boeren.
Het tehgram luidt
»Het bloed der duizenden die door den
oorlog geleden hebben, bet voot uitzicht van
moreelen en economische» ondergang waar
mede Zuid-Afrika nu bedreigd woidl, dwingt
beide oorlogvoe-ende pat tijen zich zonder
hartstocht af te vragen, waarvoor zij vechten.
»Tot dien einde en met bet oog op de ver
zekeringen van verschillende Briteclie staats
lieden, dat de oorlog begonnen was met het
vooropgezette doel om Harer Majesteits gezag
in Zuid-Afnka te ondermijnen, achten wij
het onzen plicht plechtig te verlslaten, dat
de oorlog uilsluitend ondernomen werd als
een defensieve maatregel ter beveiliging van
de bedreigde onafhankelijkheid der Zuid-
Afrikaansche Republiek als een s o u v e-
reinen en internationalen Staat,
en dat de oorlog alleen voortgezet wordt
om de onbetwistbare onafhan-
kelijkheid van beide Republie
ken als souvereine en inter
nationale Staten te verzekeren,
en om de verklaring te krijgen, dat
Harer Majesteits m e r d a n e n,
die met ons deelgc,; uen heb
ben in den oorlog, daa, ren hoe
genaamd geen nadeel zullen
ondervinden.
3>Op deze voorwaarden alleen wenschen wij
den vrede hersteld te zien, terwijl, indien de
Britsche regeering besloten is de onafhanke
lijkheid der Republieken te vernietigen, er
ons niets o vei blijft dan te volharden op den
ingeslagen weg, vertrouwende dat God ons
niet zal verlaten."
Waarom nu eerst?
Het telegram vervolgt
5 Wij hebben geaarzeld deze verklaring eer
der af te leggen, daar wij vreesden, dat, zoo
lang het voordeel aan onze zijde was en onze
strijdmachten defensieve stellingen ver in
de Britsche koloniën bezet hielden, derge
lijke vei klaringen de gevoelens en de eer
van liet Butsche volk zouden kunnen kwet
sen maar nu het prestige van het Brit
sche rijk mag beschouwd worden verzekerd
te zijn door de gevangenneming van een
orizer stiijdmachten en nu wij daardoor
gedwongen zijn andere stellingen welke door
onze stiijdmachten bezet waren, te ontiui-
men, nu is die moeilijkheid voorbij.
j Wij kunnen thans niet langer aarzelen, de
Britsche regeering en liet Biitsche volk dui
delijk en ten aanzien van de geheels be
schaafde wereld te zeggen, waarvoor wij
vechten en op welke voor waarden wij bereid
zijn, den vrede te herstellen."
Engeland's antwoord.
Na het telegram, van de Boeren-regeeringen
ontvangen, las lotd Salisbury voor het ant
woord dat de Biiteclie regeering den llden
had verzonden. In dat antwoord wordt gezegd
jAVij erkennen de ontvangst van liet tele
gram van de beide presidenten, waarvan liet
voornaamste doe! is de Biitsche regeering te
vragen de erkenning van de onbetwistbare
onafhankelijkheid der Republieken als souve-
reine onafhankelijke Staten en op dezevoor-
„Uc hob haar gezegd dut zij nog zou smel
ten in tranen. Hot deed mij zeer haar zoo te
zien. Alle kleur is uit haar gelaat verdwe
nen; bet licht m haai oogen is door het wee-
nen verduisterd. Als u mevrouw weer alleen
moet laten, dan zon ik u raden haar vrouwe
lijk gezelschap te geven."
„Ik zal zien," zei Sir Clinton haastig. „In
ieder geval laat ik mevrouw voorloopig niet
alleen. Denkt u dat zij zal herstellen V'
„Dat kan ik op het oogeniblik nog niet met
zekerheid zeggen. Naar wat ik gezien hob, zou
ik zeggen dat een glimpje geluk mevrouw
meer goed zal doen dan alle medicijnen zou
den kunnen."
Sir Clinton nam zich voor dat zij die me
dicijn zou hebben, indien het althans in zijn
vermogen was haar die te geven.
De d'okter ging daarop weer weg.
D© verpleegster liet hem weten, dat hot
zeer stil moest zijn in huis, want d'at me
vrouw na lange, slapelooze uren in een die
pe, vreedzame sluimering was gevallen.
Weer stond Sir Clinton Adair nu alleen
onder het licht der sterren. Nu was er geen
half-bewolkte Engelsche hemel meer boven
zij-n hoofd, maar een schitterend, ver firmar
ment, waarin de bleeke, reine stralen van
duizenden sterren trilden. Hij was liet goede
spoor geheel bijster.
Langzaam liep hij op en neer in de oranje-
boontenlaam.
„Als ik iemand mijn geschiedenis vertel
de," zei hij, „dan zou men denken dait ik de
grootste schurk onder de zon was; en tocli
heb ik geen kwaad willen doendo omstan
digheden zijn. tegen mij geweest zij heb
ben mij in een labyrinth verstrikt. Niemand
haat zonde, haat slechtheid meer dan ik
en tocli, wie heeft ooit zoo slecht gehandeld?
waarde aan te bieden de beëindiging \an
den oorlog.
»In bet begin van October was er vrede
lus-chen de Koningin en de beide Republie
ken onder de conventies, die toen van kracht
waren. Er werd tusschen de Britsche en
Tiansiaalsche regeeringen onderhandeld met
het doel herstel te verkrijgen van de zeer
ernstige grieven, waaronder de Britsche in-
woneis rn Transvaal leden.
In den loop der onderhandelingen had de
Tianstaalscbe tegeeiing aanzienlijke bewape
ningen gedaan, betgeen ter kennis is geko
men van het Britsche gouvernement, dat
bijgevolg stappen nam om tc voorzien in
overeenkomstige versterkingen der garnizoe
nen In Kaapstad en Natal. Tot op dit oogen
blik was van Britsche zijde in geen enkel
opzicht inbreuk gemaakt op dc rechten, ge
waarborgd door de conventies.
Transvaal aanvaller.
^Plotseling, na een beleedigend ultimatum
te hebben uitgevaardigd, verklaarde Trans
vaal den oorlogde Vrijstaat deed evanzoo.
In het vooruitzicht van de oorlogsoperalies
had Transvaal vele jaren lang op enorme
schaal militaire voorraden bijeengebracht, die
slechts konden gebruikt worden tegen Groot-
Britannië.
ïDe presidenten maken eenige opmerkin
gen van ontkennenden aard over het doei
van deze toebereidselen en achten het niet
noodig deze quaestie te bespreken, maar liet
gevolg der toebereidselen, die in diep ge
heim zijn gemaakt, is geweest, dat het Rijk
genoodzaakt was een inval te weerstaan, die
het een kostbaren oorlog en bet verlies van
duizenden kostbare levens heeft gekost. Deze
groote ramp is de straf, die Groot-Britannië
is opgelegd, omdat het te voren beeft toe
gestemd in liet voortbestaan der Republieken.
Geen onafhankelijkheid meer.
»Met het oog op het gebruik dat de Repu
blieken hebben gemaakt van de positie die
haar is gegeven en van de rampen, die de
niet-uitgelokte aanval over het grondgebied
der Koningin heeft gebracht, kan de Engel
sche regeering niet anders antwoorden op
het telegram der presidenten dan met de
verklaring dat zij niet bereid is de
o ri a f h a n k e 1k li e i d der Republie
ken te erkennen."
Geen vrede.
Wij behoeven aan deze wisseling van tele
grammen weinig toe te voegen. De bfflBOor-
dingen van de depêche der beide presidenten
laat geen twijfel over aan hun waarlijk vrede
lievende bedoeling. Zij weten nu, waaraan zij
ziclt te houden hebben Engeland svil geen
onafhankelijke Republieken in Zuid-Afrika
meer. De Boeren zullen zich onvoorwaardelijk
te onderwerpen hebben.
Zoodoende is ook bet politieke doel dat
Kruger en Steijn wellicht met hun tele
gram hebben beoogd, volkomen bereikt. De
Engelsche regeering beeft nu gesproken; de
Boeren weteu nu dat zij geen genade van
Engeland te wachten hebben. De wankel-
moedigen zal dit sterken de vastberadener)
zal bet krachtig maken in hun verzet.
De jgtterre ?i outrance" zal nu beginnen
vrede zal er niet zijn, voordat een der par
tijen tot machteloosheid is gedwongen. Nooit
Hot was mijn bedoeling niet. Ik ben op het
verkeerde spoor geraakt-, omdat ik niet don
moed bid, de vrouw die ik liefheb, in 't ge
laat to zien on haar to vertellen dat ik ge
trouwd ben. Ik bad met den moed de lieve
armen los te maken die om mijn bals waren
geslagen, en haar te zeggen dat daar geen
plaats voor haar was. Hoe heb ik niet voor
mijn gebrek aan moed geleden
Wat moest hij nu doen? Lady May schrij
ven en haar de geheele waarheid bekennen
Haai- zeggen dat hij vrouw en kind had,
die hier in Frankrijk woonden Zich overge
ven aan liaar medelijden en genuide en ver-
van Engeland blijven totdat het vergeten
was
Dat zou de rechte, eerlijke, loyale weg zijn.
geweest, en hij voelde zich. eenige oogenblik-
ken geneigd dien in te slaan, blaar toen
kwam zijn afgodische liefde wear ais een ver
zoeking tot hem, en mankte bij zich zelf wijs
dat die onbewimpelde mededeeling Lady May
zou dcoden.
XXXVT.
De achterdocht eener vrouw.
Het was een lang, eentonig ziekbed. Meer
dan eens gaf de dokter alle hoop op; meer
dan eens ach tte hij heb onmogelijk dat Daisy
zou herstellen. Maar toch werd zij beter;
langzamerhand dekte een zwak, bekoorlijk
kleurtje haar mooi gezichtje; een teer rood
begon in haar lippen, terug te keerenhaar
oogen verloren hun doffe, starende uitdiuk-
king Daisy was herstellende.
Sir Clinton was daar ongeveinsd dankbaar
voor. Indien zij gestorven ware, zou hij zich
zelf als haar moordenaar hebben beschouwd
maar nu dankte hij den hemel voor zijn groo-
zulien de verschrikkingen van den verbitter
den strijd die een aanvang neemt, aan de
Boeren-regeeringen knnnen worden geweten.
Wat de interventie van buitenlandsche re-
geeringen betreft, daarvan is niets te ver
wachten, al dringen de bladen in verschillen
de landen daarop ook aan. Met bet inroepen
van de bemiddeling der buitemlandsdhe regee
ringen beoogde Kruger dunkt ons alleen to
doen" wait- hij doen kon.
Te Kanp»ta.d is intusschen onder voorzit
terschap van het parlementslid Moltonc> een
vergadering gehouden, waarin een commissie
is benoemd die dc middelen zal overwegen
om tot don vrede ie geraken. In die commis
sie zitten o. a. ds. Murray en Cronwright
Sch reiner.
Gemengde Slededecllngen.
Naar verluidt is de Engelsche oorlogslee-
ning twintigmaal volteekcnd.
De Lon dense he bladen zeggen, dat de Ko
ningin 2 April naar Ierland zal vertrekken.
Do gemeenteraad te Dublin vergadert he
den om een adres van verwelkoming aan de
Koningin op te stellen. De nationalisten ver
zetten zich daar krachtig tegen. Men, vreest
voor nationalistische manifestaties tijdens
het bezoek der Koningin.
De Bachelor's Club zal deze week verga
der en over de stappen die gedaan moeten
worden tegen haar lid, den hertog va-n Or
leans, wegens diens brief aan Wifiette, den
caricaturist der „Rire".
Van het besluit der Bachelor's zal afhan-
~en wat andere cluibs, waarvan de hertog lid
is, zullen doen.
Voor de Tontooustellmg wil de Frausehe
regeeriog beschikken over 2 groeit-, 7 groot
officiers-, 25 kommandeurs-, 166 officiers- en.
500 ridderkruisen, van het Legioen van. Eer.
Eigenaardig da-t d'eze cijfers aidixs zijn
vastgesteld door Millerand, den sociaal-demo
craat-minister.
Weideck Rousseau heeft voor de amnestie-
commissie medegedeeld dat hij Picquart, Zo
la en Reinadi had gevraagd of zij nieuwe be
slissende feiten bezaten waaruit Dreyfus' on
schuld block. Heb antwoord was dat zij die
voor het oogenblik niet bezaten. Daarom
oordeelde de minister de voortzetting der
hangende processen nutteloos en drong hij
aan op de amnestie.
De Dominicaner pater Didon, de welspre
kende Fransdhe prediker, is op 60-jarigen
leeftijd overleden. Bekend is dat pater Didon
door zijn vrijzinnige denkbeelden herhaalde
lijk in botsing is gekomen met zijn geestelij
ke overheid. Zelfs werd hij om zijn denkbeel
den ovor echtscheiding voor straf naar Cor
sica gezonden.
I-lij heeft een „Leven van Jezus" en talrij
ke predikaties geschreven.
De „Librc Parole" beweerde dat de Per
zische generaal Kit&bgi Khan in den vorigen
zomer te Parijs was geweest om daar de Per
zische leening te plaatsen, maar dat de Fran
se he regearing op aanzoek van Rusland.' ge
zorgd had dat cüe onderhandelingen misluk
ten, zoodat Perzië zich tob Rusland wendde,
Kitabgi Khan, deswege ondervraagd, zegt
dat de Franscho leening alleen mislukte door
tc genade. Haar herstel ging langzaam; heb
was een vervelende tijd; hij kon haar geen
dag verlaten. Als hij een paar uren van haar
weg was gdbleven, kon hij er zeker van. zijn
haar minder wel terug te vinden; haar ge
laat was aan bleeker geworden en haar tril
lende lippen plachten te fluisteren:
„Waar ben je geweest, Caro
En als hij haar zeide hoe hij zijn tijd had
doorgebracht, antwoordde zij
„Ik ben voortdurend zoo bang dat ik ja
weer zal verliezen; maar je zult niet meer
weggaan, wel?"
Hij verzekerde van neen; hij zou haar
niet verlaten; dan was zij weer tevreden.
Hij schreef aan Lady May, dat zijn zaken
hem langen tijd in IVankrijk zouden vast
houden hij liet liet geheel in het onzekere
wanneer hij zou terugkomen. Hij schreef dat
in het volle bewustzijn, dat hij zich. schuldig
maakte aan leugen en bedrog, maar hij wist
niet lioe hij zich uit zijn moeilijke omstan
digheden kon redden.
Daarna had hij slechts weinig tijd om te
schrijven. Het was niet zoozeer Daisy zelf die
voortdurend beslag op hem legde, als wel da
verpleegster. Doze was in hem een model-
echtgenoot gaan zien en vroeg hem nu tel
kens iets voor mevrouw te doen. Of hij wat
met mevrouw wilde praten 1.. zij voelde zich.
zoo somber en zwaarmoedig? Of hij haar wat
wilde voorlezen? Of hij mevrouw zijn, arm
wilde geven terwijl rij door de kamer wandel
de Op een anderen tijd zocht hij de geheele
streek af naar uitgezochte versnaperingen.
Duisy moest de rijpste fruit, den zoetsten
wijn, de frischte bloemen hebben, en bij dat
alles was hij gedhldig, vriendelijk en voorko
mend als had hij haar mm*- lief.
(Wordt vervolgd.^
