53"* Jaargang.
Tusschen twee liefdes.
Zondag 18 en Maandag 19 Maart 1900.
No. 10194.
Eerste Blad
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dageljjks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal"Voor Schiedam en Ylaardingen fl. 1.25. Franco
per post 11. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent,
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90; iedere legel
meer 12 Va cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van z\in gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, hg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon "So. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 17 Maart 1900.
BB OORLOG.
De toestand.
FTu maarschalk Roberts het eerste doel zij
ner operaties, de bezetting van Bloemfontein,
beeft bereikt, zullen, er wel eenage dagen
voorbij gaan, voordat de veldtocht tegen de
verbonden republikei nsobe legers wordt
voortgezet. Gezorgd zal moeten worden voor
verbindingslijnen en het onderhouden daar
van; do intendance zal eenigen tijd behoe
ven om op de hoogte van haar taak te ko
men; de troepen zullen rust noodig hebben
en de verschillende legerdeelm zullen ge
splitst of bijeengevoegd, verdeeld of samen
getrokken moeten worden, al naar de om
standigheden het vereischen.
Intusschen doet Roberts een poging om de
Bocrenkommamdo's die uit de Kaapkolonie
zijn teruggetrokken, als tussdhen hamer en
aanbeeld te verpletteren. Wij weten van deze
kommando's niet veel af; het is onbekend
waar zij zich bevinden en hoe sterk zij zijn
het schijnt dat Grobler het opperbevel over
hen voert.
Het laatste wat wij van deze kommandb's
bobben vernomen is een telegram uit Bloem
fontein van Dinsdag, meldende dat de terug
tocht van generaal Grobler's leger van de
Oranjerivier was begonnen, waaruit men
mag besluiten dat de Boeren den Emgelschen
den overtocht over de rivier met langer wil
den betwisten.
Dien dag stond de geheel© divisie-Gatacre
aan den zuidelijken oever der Oranje-rivier.
De toegang tot de brug werd door de Brit-
scbe artillerie bestreken, maar de Boeren na
noen toen nog een stelling in aan den noorde
lijken oever.
Door een stout stukje van een Engelsch
officier, luitenant Popham, werd de vernie
ling der wagenbrug over de Oranje-rivier bij
Bethulië belet. Maandag en Dinsdag waren
dte Boeren bezig geweest met het leggen van
mijnen onder de brug onder een hevig vuur
der Eugelsehe artillerie. Dinsdag sloop luite
nant Popham, door den vijand onopgemerkt,
over de brug en sneed de geleiddraden naar
de mijnen door. Op den terugweg zag hij
bussen met dynamiet op verschillende plaat
sen, die hij met do hulp van een tiental man
schappen, onder een dichten kogelregen, weg
haalde en naar het Engelsche kamp terug
bracht. Baiter nam kapitein Graat de dyua-
mietladingen weg, die in de brug waren aan
gebracht can haar te vernielen, en' sneed hij
de nog intact gebleven draden af.
Inmiddels rijm de kolonnes Clements en
Gatacre de rivier overgegaan, zonder tegen
stand der Boer enkommando's.
Wat zullen deze kommando's nu dben?
Hun positie is zeker geeu gemakkelijke; de
Engelschen zullen wel al het mogelijke
doen ooi hen den terugtocht naar het Noor-
DOOR
CHARLOTTE M. BRJAMEME.
66)
Maar de vraag die haar meer dan elke an
dere kwelde was diehad hij sedert hun hu
welijk liefde opgevat voor een andere vrouw
Wat had hem zoo lang verre van haar gehou
den? Dat moest zij te weten komen.
Zij wijdde zich aan die taak een niet
zeer moeilijke. Aan zijn afgetrokken aard,
aan zijn buien van diep gepeins en verstrooid
heid was het gemiakkelijk te zien dat zijn
elders was. En eens nooit gat
dait oogenblik. Het was nog zeer vroeg,
tegen dea dageraad, en rij was bang er
was een ongewoon gedruisch in huis en zij
verbeeldde zich! d'at men bezig was in te
breken. Haastig deed rij een peignoir aan en
ging naar de slaapkamer van haar man om
hem te wekken. Maar zelfs in haar groeten
angst kon zij niet nalaten een langen blik
op hem te ^werpen zooals hij daar slapend
lag op zijn knap, bleek gelaat met die
diepe rimpels van zorg. Zij raakte heen zacht
jes aan en riep fluisterend rijn naam. Plot
seling verhelderde zijn gelaat.
„Lieveling 1 lieveling!" riep hij. „Watheb
ik je gemist 1"
Toen vielen' rijn dwalende, slaperige oogsn
op Daisy's gelaat. Zijn stem nam plotseling
een toon van koele, onverschillige verbazing
aan.
„'Ben jij het, Daisy Je maakt mij aan 't
schrikken,"
■Zij had een warmbloedig, hartstochtelijk
temperament, hoe zacht haai- gemoed ook
was, en zij gevoelde neiging den kandelaar
dien. rij droeg, op den grond te worpen en
driftig met haar voet te stampen.
den te beletten. Vermoedelijk zullen zij zich
oplossen in kleine troepjes die door de En
gelsche linien sullen trachten heen te drin-
gen.
Van de plannen der Boeren weten wij al
even weinig als van die hunner tegenstan
ders. Generaal Joubert heet met 2000 man
te Brandfort te zijin aangekomen. Daar, 35
mijlen benoorden Bloemfontein aan de spoor
lijn BIoemfomteiu-Kroonstad-Pretoria, zou
den de Boerenkommando's worden samenge
trokken.
Uit Nafcal geen, over den opstand in het
Westen der Kaapkolonie zoo goed als geen
nieuws. AJleten verneemt de „Times" dat ge
neraal Settle eenige schermutselingen met
de rebellen heeft gehad. Een zijner mannen
werd licht gewond en twee paarden werden
gedood.
Een patrouille officieren der Zuid-Aifri-
kaansche lichte cavalerie moet er in geslaagd
zijn achter de Boerenstellingen voor den Van
Reenen's pas door te dnngen. Zij vond er
een laager, door twee kommando's IxMt, ver
dedigd door prikkeldraadversperringen en be
schikkende over vier kanonnen.
De bezetting van Bloemfontein.
De correspondenten op het oorlogsterrein
zenden nog tal van bijzonderheden over de
bezetting der Vrijstaatsche hoofdstad. Wij
willen die heeren* ook hier wel het woord
verleenen, den lezer overlatende wat hij er
van wil gelooven of niet. De waarheid hun
ner berichten is niet te controleeren.
De correspondent der ^Standard" vertelt
dat het gemeentebestuur Maandag besloot de
stad aan de Engelschen over te geven. Vooraf
vond een stormachtig debat plaats, waarin
Fraser president Steyn, die de bijeenkomst
leidde, uitmaakte voor een lafaard, »omdat
lig niet genoeg zedelijken moed had om zich
bij den toestand neder te leggen." Presi
dent Steijn was echter niet over te haleu
en vertrok na afloop der bijeenkomst naar
Kroonstad.
Na de bezetting leverden tal van Burgers
hun wapens in; velen vluchtten naar hun
woonsteden en anderen trokken met al hun
bezittingen naar het Noorden en Oosten.
■Volgens den correspondent was de be
volking zeer verheugd over de bezetting, om
dat rij bang was voor de ruwheid der Trans-
valers,
Lafan's correspondent beweert dat dezen
zelfs met een beschieting liadden gedreigd.
De Boeren kamman dan ten in het laager te
Abrahafmskraal hadden nl. vergeefs getracht
de stad te heiwegen zich tegen de Engelschen
te vei-zetten, en het bes hut om zich over te
geven wekte bij hen groot-en toom. De laat
ste boodschapper, die naar het Boerenkamp
vertrok met de weigering om te vechten, was
zoo vertoornd, dat hij bij zijn heengaan in
hét Engelsch riep: „Dan zullen wij' de stad
platschieten."
Wij kunnen niet beweren dat dit verhaal
erg klopt met dat van den „Standurd'-cor-
respondent,
Reuter's correspondent die het leger van
lord Roberts vergezelt, geeft het volgende
aaneengeschakelde verhaal van de bezetting
Wat bedoeldb hij 1 Wie was zijn Hoveling
zijn, lieveling die hij geroepen had met
een stem gelijk de liefelijkste muziek op
een toon dien zij zich zelfs van haar huwe
lijksdag niet herinnerde.
„Lievelinglieveling1 O Wat heb ik je ge
mist
Haar had hij niet gemist; zij gold hem
niets. Zij wist zelfs niet dab zijn stem. zulke
liefdevolle, teere buigingen kon aannemen,
en al dae gedachten vlogen door haar brein
terwijl zij d'aar zwijgend stond, hem slechte
aanstarend, alles vergetende voor dit ééne.
„Waarom kijk je miji zoo aan, Daisy?"
vroeg hij. „Wat is er aan de hand?"
Zij. had het gedruisoli vergeten dait zij
meende te hooien, de inbrekers en al heb an
dere; zijn. woorden schenen haar als uit een
droom terug te brengen.
„Wat er is?" herhaalde zij op den toon
van iemand die zijn boodschap is vergeten.
„Ik kwam je zeggen dat dat ik een
vreemd gedruisch hoorde; ik ben bang dat
er dieven in huis rijn."
„Je hebt ook niet veel haast gemaakt met
je boodsdhap, Daisy," zei hij met een opge-
ruimdem lach. „Ze hebben al den tijd gehad
om binnen te komen, terwijl je mij stond
aan te kijken."
„Je hebt mij verbaasd," zeide zij op haar
ernstige, rechit-op-hetdcel-afgaande manier.
„Weet je wat je gezegd hebt, voordat je hec-
lemaal wakker waart?"
„Neen," antwoordde hij, „dat weet ik
niet.
Zij zeide het hem, terwijl haar blikken on
afgewend op rijn gelaat gevestigd bleven.
„Caro," zeide zij, „wie is die lieveling, die
je zoo ontzettend hebt gemist?"
„Maar, Daisy-lief," zei hij, „is een man
nu aansprakelijk voor wait hij in rijn slaap
...in rijn droom zegt?"
„Was je aan het droomen 1" vroeg Daisy
ernstig.
der stad, beginnende met de aankomst der
Engelschen op de heuvel.
Maandag dan bezette generaal French de
spoorlijn ten Zuiden der stad en vernielde
die op verschillende plaateen. Majoor Hunter
Weston diong tegelijk met tien man door de
linies der Boeren en sneed de telegraaflijn en
de spoorlijn tsn Noorden van de stad af.
De Boeren, die nog een paar kopjes ten
Zuiden van de stad bezet hielden, werden
Dinsdagmorgen door" gronaatvuur van de
Engelschen verdreven, nadat acht der hunnen
waren gesneuveld. Tegen tien uur naderden
de Britsche verkenners de stad. Een drietal
dagbladcorrespondenten reden daarop Bloem
fontein binnen. Twee wielrijders lieten van
schrik hun wielen vallen en staken de handen
omhoog.
De correspondenten zetten hun tocht
voort en vonden de stad in haar gewonen
doen. De menschen winkelden en wandelden
zij schenen de correspondenten niet voor
vreemdelingen aan te zien. Langzamerhand
echter kwameD er menschen die hen van het
Britsche leger over het veld hadden zien
gnloppeeren, en toen werd spoedig bekend
dat zij de voorboden waren van een Britsche
bezetting.
Zy werden overal hartelijk en eerbiedig
begroet en kwamen weldra op het markt
plein. Vandaar werden zij naar de club
gebracht, waar zy Fraser, den burgemeester,
den landdiost, den plaatsvervangenden slaats-
secietaris en andere ambtenaren vonden. Zy
haalden deze heeren over het Britsche leger
te gemoet te gaan.
Dit geschiedde. Toen de ry tuigen met
ambtenaren het kopje naderden, waarop lord
Roberts was geposteerd, hielden zij stil.
Reuter's correspondent meldde den opper
bevelhebber de overgave der stad.
Een oogenbük later kwam de deputatie
het kopje op. Lord Roberts ging hen tege
moet. De heeren groetten den veldmaarschalk
zeer eerbiedig; een hunner trad vooruit en
verklaarde dat de stad zonder verdediging
was en zich wenschte over te geven, doch
verzocht dat de levens en eigendommen der
bewoners gespaard zouden blijven. Lord Ro
berts willigde het verzoek in, mits geen ver
deren tegenstand werd gr boden.
Het onderhoud was van zeer harielyken
aard. Er was volstrekt geen neerslachtigheid
in het optreden der deputatie het leek veeleer
alsof zij zich zeer verlicht gevoelde door de
aanwezigheid der Britsche tioppen.
Lord Roberts gaf der deputatie te kennen,
dat hy voornemens was een plecbtigen intocht
in de stad te houden, waarop de heeren
vertrokken om daarvan aan de inwoners
kennis te geven.
Spoedig daarop gaf de veldmaarschalk aan
de eerste brigade bevel de stad te bezetten
en vervolgens trok hij, aan het hoofd van
zijn staf met de militaiie attache's der buiten-
landsche mogendheden en geëscorteerd door
de cavalerie-brigade, de stad door naar de
presidentswoning, waar om halfeen onder
het zingen van het Britsche volkslied de
Union Jack werd geheschen.
„Ik zou zeggen v*an wel," an twoordde hij
met een. onbehagelijke^pbck.
„Dan, Cairo, zou ik liever de vrouw zijn
die je in je droom lief hebt, dan de vrouw die
je wakend li-efbebt. Het komt mij voor dat
je draom-geliefd© het beste deel heeft."
Toeu Sir Clinton een onderzoek instelde
naar de oorzaak van het gedruisch, bleek heb
door niets anders te rijn veroorzaakt dan
het springen van een flesch champagne;
maar dit voorval bleef toch in Daisy's geheu
gen hangen. Hij had een vrouw liefanders
kon hij er niet, van droomen; rij zelve was
die vrouw niet; het verschil in toon waarop
hij over haar en daarna, tot Daisy sprak, was
d'aar het afdoend bewijs van, ook al had zij
geen andere bewijzen gehad. Maar als hij een
andere liefhad, waarom was hij, dan met haar
getrouwd. Dat vroeg zij zich. met nog grooter
verbazing af dan vroeger.
Op een anderen keer was Sir Clinton eeni
ge dagen riekhij had een weinig koorts ten
gevolge van het heete, afmattende weer. Hij
weigerde een dokter te laten karnen en zeide
diait hij zichzelf wel kon genezen. De koorts
maakte hem neerslachtig en zwaarmoedig
nu en dan was hij ook verward in zijn spre
ken. Ear was geen reden tot ongerustheid;
hij behoefde zelfs rijn kamer niet te houden,
en Daisy had dan ook haar twijfel en onge
rustheid op zijde gezet om rich beter aanzijn
verpleging te kunnen wijden. Op zekeren
morgen las zij hem voor uit de Iersche bal
laden, waarvan zij zooveel hieldzij werd
weggeroepen en liet het boek liggen. Toen
zij, na een tijdje weg te zijn, geweest, terug
keerde, lag Sir CSinton met zijn gelaat op
het boek; liiji was io diepen slaap gevallen.
Zij lichtte zijn hoofd op en bemerkte dat de
opgeslagen bladirijde vochtig van tramem was.
Toen keek rij wait hij gele en had. Het was
dezelfde ballade die hem vroeger al eens zoo
diep had getroffen:
De Britsche troepen, met uitzondering van
een bezetting voor politiediensten, blijven
buiten de stad gekampeerd.
Ander oorlogsnieuws.
De „Times" verneemt uit Bloemfontein
dat lord Roberts bij de inspectie der garde-
bngade zeide het te betreuren dab hij niet
aan heb hoofd der garde-bngad© zijn intocht
had kunnen houden, zooals zijn voornemen
was geweest. Maar hij voegde er bij„Ik be
loof u echter dat ik u Pretoria zal binnen
voeren."
Generaal Pretyman, benoemd tot gouver
neur van Bloemfonitijn, heeft Collins tot
landdrost aangesteld! lu de plaats van den
Boerenlanddrost Papenfus. Fraser on do bur
gemeester zullen worden geraadpleegd om
trent plaatselijke aangelegenheden.
Een groot deel van hot door de Boeren bij
Waterval aan de Rietrivier genomen con-
vooi is te Bloemfontein teruggevonden.
Bovendien zijn een dynamiebmagarijn, twee
waggons met ammunitie, acht locomotieven
en veel ander spoorwegniatonaal, vast on
rollend, in handen der Engelschen gevallen.
Eindelijk werden 7 gewonde officieren en
60 maai bevrijd.
Van het veroverde sp oor wegmate r raai
werd door de soldaten de trein samengesteld
waarmedo Pole Cai-ew naar het Zuiden ver
trok.
Generaal Metihuen heeft te Kimberley een
speech gehouden op het stadhuis, waarin hij
de uitnemende verstandhouding verheerlijkte
tusschen vrijwilligers en geregelde troepen,
met name gedurende heb beleg van Kimber
ley. De Engelschen zouden president Kruger
dankbaar moeten zijn, omdat hij de verschil
lende deden des rijks tot elkaar heeft ge
bracht. Maar men behoeft slechts naar de
hospitalen te gaan om de ellende en het ver
driet te aanschouwen dat de Republieken
over het rijk höhbeii gebracht.
Montagu White heeft op de meeting ten
gunste der Boeren te New-York rijn meening
over Johannesburg herhaald.
White zeide later in een interview dat het
in de lucht laten springen van Johannesburg
te verdedigen zou zijnhij wees op heb ver
branden van Mo>kou voor strategische doel
einden. De Boeren hebben nooit ernstig de
bedoeling gehad Bloemfontein te verdedigen,
daar dit niet ligt in een positie die geschikt
is voor verdediging
De voorzitter van de vergadering voorspel
de: „Niet vóór de Boeren m het graf liggen
of alle Engelschen op de vlucht zijn, zal de
oorlog ophouden."
Wessels eindelijk beschuldigd© Engeland
dab heb de inboorlingen geweren heeft ver
schaft om die tegen de Boeren t© gebruiken
en bracht ook andere beschuldigingen tegen
de Engelschen in.
Volgens een particulier schrijven uit Jo
hannesburg van 2 Maart, te Kaapstad ont
vangen, waren toen de mijnen, nog volkomen
ongeschonden.
Ceicl Rhodes heeft in een interview ont
kend dat hij tegen annexatie der republieken
is. Zij moeten een. kroonkolonie worden, en
„I am weary, I am weary,
Waiting for the Mlay,"
Het was d'uidclijk dat hij die ballade had
gelezen, dat die hom tot tranen had geroerd
en dat hij weenend in slaap was gevallen.
Wat beteekende dat toch? Zij was er zeker
van dat die woorden voor hem een diepere
beteekenis hadden. Het was niet de ladhende
Meimaand waarnaar zijn, hart verlangde.
Toen schoot het haar als een bliksemschicht
door den gesefc, d'at, evenals men haar met
den naam eemer bloem noemde, andere vrou
wen ook wel May konden geheeten worden.
Die gedachte trof haar als een sl'ag, wel
een bewijs hoe innig rij don echtgenoot lief
had, die haar niet beminde. Zij herhaalde
het woord eenige malen„May." Hoe Hef
klonk die naam,
„Och, als hij een May liefheeft, waarom is
'hij dan met mij getrouwd?" dacht zij.
Toen hij waücker was geworden en zich wat
heter voelde, kwam rij naast hem ritten en
sloeg haar oogen naar hem op.
„Caro," zeide zij, „is de naam May nogal
gewoon in Engeland?"
Hij Was zóó verrast, d'at hij het boek uit
zijn hand op den grond liet vallen.
„Ik weet het niet ik heb geen. verstand
van namen," zei hij, terwijl hij zich afwend
de en toen langzaam de kamer verliet.
„Ik ben niet jaloersoh," zeide Daisy, „maar
dit is een afdoende bevestiging. Hij kam den
Mank van den naam zelfs niet verdragen."
Van dat oogenblik af voelde zij zich die
per ongelukkig, maar groeide ook haar vast
besluit aan om de waarheid te weten. Was
er een vrouw iu dat verre Engeland die hij
liefhad een vrouw die haar zijn hart had
ontstolen
„Het is een schande," zeide de eenvoudige
Daisy bij zich zelf. „Ik ben zijn vrouiw en hij
behoorde mij meer dan iemand ter wereld
lief te hebben. Ik zal haar vinden. Het ia er-
ÜS i
eerst later kan. men zien of een Zuid-Afri-
kaansche Federatie mogelijk is.
De Oostenrijksche bladen maken rich geen
illusie meer over het lot der Boertn-republio-
ken. Zij zijn niet overwonnen, zeggen zij,
maar verpletterd door Engelaod's overmacht.
In het afgeloopen jaar rijn niet minder
dan 11,000 paarden uit New-York naar En
geland verscheept, verreweg de meeste naar
Liverpool en Londen voor de omnibussen;
do regeering kon daardoor gebruik maken
van haar recht om voor het leger beslag te
leggen op do omnibuspaarden.
Gemengde Sfededecllngen.
Het uitvoerend comité der oppositie-bewe
ging tegen den oorlog te Londen heeft een
motie aangenomen waarin een krachtig pro
test aangoteekenxL wordt tegen de plannen
der regeering, die nu eindelijk haar masker
heeft afgeworpen, terwijl aangedrongen
wordt op samenwerking om te verijdelen
dat „Engeland een misdaad begaat tegen het
nationahteitenbeginsel, die zijn gelijke niet
heeft sinds de verdeehng van Polen".
De Iersche pers protesteert krachtig tegen
liet door den gemeenteraad van Dublin aan
genomen welkoru-adres a tn de Koningin.
Ook in meetings wordt er (rgen geprotesteerd.
De gemeenteraad van Cork heeft een der
gelijk adres verworpen.
St. Patricks-dug, de Iersche nationale hei
ligendag, zal vandaag ook gevierd worden
te Londen. Daar zal iedereen klaver
blaadjes dragen ter eeiSt van Ierland.
Wat men al niet doet als men menschen
noodig heeft, aan wie men 't land heeft 1
De sTemps" prijst Deleassé's rede san
Donderdag in den Senaat en maakt er uit op
dat een interventie ten gunste van den vrede
op dit oogenblik onmogelijk is.
De Fransche bladen zyn over het geheel
met de rede ingenomen. De Engelsche bla
den natuurlijk ook.
De Fransche Kamer zal binnenkort over
drio vlootwetten te beslissen, hebben: een
van den minister van marine De Lanessau,
een van Fleury-Ravarin, een van Loekroy.
De laatste verlamgb verbetering der vloot,
in twee jaar, met een jaarlijiksche gewone uit
gave van honderd nnllioen francs. Hij ver
langt voorts heels eskaders onderzeesche boo
ten, terwijl hij voor de verdediging der kus
ten en der koloniën een afzonderlijk program
zal indienen.
Een voorstel Beirhelot om het recht
van amendeeriug der begrooting te beper
ken werd door de Fransche Kamer met 268
tegen 258 stemmen verworpen.
Aangenomen werd met 472 tegen 46
st. een voorstel Rouvier van soortgelijke,
maar minder ver-gaande strekking. Een toe
voeging van Berthelot om de soort van uit
gaven te bepalen die geamendeerd mogen
worden, werd met 309 tegen 217 st. aan
genomen.
ger dan diefstal, het hart en de liefde van
een. man aan een vrouw te ontstelen. Ik zal
haar vinden, en a<Ls ik weet wie zij is,dan zal
ik zeggen: Hiji is mijn man; hij' is met mij
getrouwd; hij heeft beloofd^mij te zullen,
trouwen en mij lief te hebben. Waarom
tracht u hem mij te ontrooveu?
„Eln indien er nog eenig goed gevoel in,
haar schuilt," dacht rij, „dan zal rij zich
schamen. Ik zal haar zeggenMijn geld, mijn
trouwi-ing zou u mij niet ontstelenwaarom
steelt u dan wat mij duizendmaal meer
waard is d'aoi mijn leven zelfs O ik zal weten
wat ik haar moet zeggen, als ik haar heb ge
vonden."
Een ander maal ging Daisy naar de stu
deerkamer van haar mam om iets te zoeken
en vond toen op bet blad van rijn bureau,
kwalijk droog, een gedicht liggen. Zij las de
verzen het waren zulke hartstochtelijke,
wanhopige verzen dat de tranen haar in da
oogen drongen; en rij was zóó verdiept in
haar lezen dat rij zelfs heit doel waarom' rij
daar gekomen Was, vergat. Een schaduw die
over het papier viel, deed haar opschrikken,
en zij keek op met tranen in haar oogen.
„Caro," zeide zij, „heb jij heb jij die
verzen geschreven
Hij lachte verlegen.
„Ik zou werkelijk gaan denken dat ik een
dichter ben, Daisy, als ik jou zie weenem om1
mijn rijmelarij," zei hij.
„iDüs jij hebt ze toch geschrevenje hebt
m zelf gedicht?"
„Ja; ik heb ze zelf gedicht," antwoordde
bij-
„Caro," zeidfe rij zeer ernstig. „Be wou niet
dat je zulke verzen aan mij wijdde, maar wel
dat ik wist aam wie deze gewijd rijn."
„Alsof gedichten altijd met een bepaald
doel worden geschreven," zei hij lachend.
Wordt vervolgd,')
