Tusschen twee liefdes.
53"e Jaargang.
Woensdag 28 Maart 1900.
No. 10202.
BUITENLAND.
Gemengde Mededeellngen.
SCHIEDAMSOHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau Botcrstraat BS.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels ft. 0.90; iedere regel
meer 12 Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine adeeetensiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon So. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 27 Maart 1900.
BE OOBLO».
D© toestand.
Een telegram uit Bloemfontein van Zon
dag toekent volkomen juist den toestand van
het oogmblik.
De staat van zaken in het bezette gebied!
alidus l-eaen wij maakt het naodig dat
het Engelsch» leger zich nogal lang te Bloem
fontein ophoudt. Raar men verklaart, moeit
men er op bedacht zijn, dat de gemeenschaps-
lijnen worden! lastig gevallen, inldien het
land dat de Britsdhe troepen achter zich la
ten, niet volkomen veilig is
Het telegram zegt voorts dat het militaire
heiwind' met zachtheid wordt toegepast, maar
dat, naar uit de 1 aatst-mgewormeu inlidhtin-
gvw blijkit, men een aantal schijnbaar loyale
personen moet wantrouwen.
In s% woord, lord Roberts bevindt rich
in een golijk moeilijk geval als Napoleon in
Spanje ©l de Duitsohers in het bezette ge
deelte van Frankrijk. Ook de Vrijsta/ers die
zich, d'oor overmacht gedwongen, hebben on
derworpen, blijven onbetrouwbaar.
Hetzelfde geldt van de onderworpen op
standelingen in hot Noorden der Kaapkolo
nie en in Griqua-land-Wost.
Een Engelsch telegrafist meldde naar Faure-
smith de aankomst van generaal Clements.
Het antwoord luiddesik ben burger van
de Vrijstaat en heb met de Engelschen niets
te maken."
De landdrost van Philippolis zou op een
requisitie van fourage door Clements hebben
geantwoord, dat zijn regeering hem geen
bevelen had gegeven om de Engelsche troepen
te proviandeeren. Later zou hg echter jmak"
zijn geworden.
Nog altijd' vraagt intusschon de koloune-
OEvier onze aandacht. Vermoedelijk zal zij
den dans ontspringen. Volgens een telegram
van Zaterdag uit Rouxville aan de „Times"
toch rukt© hij toen van La'dybrand naar het
Noorden, en. zag men uit Basoeto-land een
groote trek Boerenwagens zich in do rich
ting van Clocolan, 35 K.M. ten Noordoosten
van Ladybrand, voortbewegen.
Men mag dus verwachten dat Olivier het
zij over Senekal hetzij over Winburg Kroon
stad zal kunnen bereiken.
Van db positie der Boeren weiten wij niet
veel, zoo min als van. de opstelling der Engel
sche troepen.
Bennett Burleigh, de correspondent der
Dally Telegraph", zegt dat de Engelschen.
niet te Bloemfontein zijn ingekwartierd,maar
buiten de stad legeren, voor een goed deel
zonder teuten zelfs. Waar de verschillende di
visies zich bevinden, zegt hij niet. Maar uiit
heb feit dat de officieren die zich aan d'e
Moddorrivier te ver waagden en door de Boe
ren neergeschoten werden, gnrdo-officieren,
waren, mag wel worden opgemaakt dat de
gaidbdivisie onder Pole-Carew ten Noorden
van Bloemfontein, in do richting der Mod-
denrivier ligt.
Het was eerst niet duidelijk waar dit voor
val met die officieren was gebeurd. Gespro
ken werd van heb kamp aan de Modderri-
vier. Het kon c"us ook hij Kimiberley zijn ge
weest. Maar hen is gebeurd 12 K.M. ten
Noorden vami het kamp der garde bij Glen.
De heeren waren, vergezeld door een soldaat,
aan het verkennen, toen zij vier bereden
Boeren op een kopje sagen, die op hun nade-
DOOE
CHARLOTTE M. BRAEHME.
U)
Den volgenden, morgen las zij in de bla
den deze advertentie:
Gevraagd!: Een huishoudster om
de huishouding waar te nemen bij een
deftig heer te Londen. Uitstekende go-
tuigen vemscht. Zich aan. te melden tus
schen. 12 en 2 uur bij de heeren Cooper,
Thavi-es Inn 3 en 4.
„.."Y*'a'J|; dat?" riep Daisy opgewonden uit.
Zij keek met zekere nieuwsgierigheid naar
dio woorden, als konden die haar het geheim
onthullen dat er onder verborgen la». „Een,
huishoudster gevraagdSir Clinton5 Adair,
dlaar staat geen woord over de vrouw die gé
dn Frankrijk achterliet, denkende dat zij er
wel genoegen mede zou nemen daar te blij
ven."
„Tussdhen 12 en 2 uur," dacht zij. „Ik zal
er heen gaan en zien te wetten komen wie de
gelukkige is. Daar zal wel iets van komen,
daarvan ben ik overtuigd."
Zij vermomde zich zeer zorgvuldigde
weelde van haar golvend' blond haar verborg
zij' geheel onder de muts van ouderwetseh
ïatsoen, die zij voor dit doel had gekocht. Zij
hekeek zich zelf met voldoening.
„Ik geloof niet," dacht zij, „dat hij mij zou
ring de wijk namen. Zij wilden toen dat vier
tal omsingelen, maar verden met geweervuur
ontvangen, dat luitenant-kolonel Crabbers
paard doodde, hem zelf wondde, luitenant
Lygon doodde en de overigen wondde. Toen
zij met een witte zakdoek wuifden, kwamen
de Boeren naderbij, ©rpleegden hen liefde
vol en stuurden bericht naar het kamp te
Glen.
Nu liggen ziji in het hospitaal te Bloem
fontein.
Bennett Burleigh zegt dat, naar uit Heine
verkenningen is gebleken, de Boeren hun
hoofdmacht te Kroonstad hebben, met ecu
kleine macht te Brandfort en vooruitgescho
ven voorposten. Tusschen de M'oddemvier em
Brandfort hebben zij hier en daar de spoor
lijn en de spoorduikers vernield, terwijl de
spoorbrug over de Mod.demvier door een
vijftal Boeren met dynamiet is vernield.
Over Mafeking maakt men zich nu in En
geland zeer bezorgd. Men vreest dat d'o stad
het niet meer zal kunnen Itoudem, totdat de
ontzeibtilngstroepen uit het Zuiden aankomen.
Da Boeren beletten Lij Veertien Strcomen
die kolonne den verderen opmarsen. Volgons
een telegram van Zondag uit Kimlberley aan
de „Daily Telegraph" -s door Boerengevang©-
nen gemeld', dat Britsdie cavalerie een punt,
18 mijlen ten Noorden van Cliristiama>, heeft
•weten te bereiken. Daardoor zou de Boeren-
maichjt bij Veertien Stroomen in do flank
wenden bedreigd1 of kan die cavalerie naar 't
Noorden oprukken. Misschien is dit een vlie
gende kolonne als waarmede French naar
Kimberley is gerukt.
WatKrugerbedoelde.
De correspondent der uNew-York Herald"
te Londen heeft een Transvaler van gezag
geproken, die rechtstreeksche betrekkingen
onderhoudt met president Kruger, maar wiens
naam hg niet mag noemen.
Deze zeide dat de mijnen geen gevaar
loopen. Het gerucht van een dreigende ver
nieling door de Boeren was door hun vijanden
verzonnen. Montagu White, de gesvezen
Transvaalsche consul te Londen, had geen
machtiging om iets dergelijks te verzekeren.
De Boeren exploiteeren zelf de mijnen.
Wat betreft Kruger's voorspelling dat de
wereld verbaasd zal staan, dit slaat volgens
den zegsman niet op een stelsel vsfn mijnen
om de Transvaalsche steden te vernielen,
maar op de moderne verdedigingswerken die
Pretoria tot een moeilijk te nemen vesting
maken, en op den strijd in de bergen, waar
weinigen liet hoofd zulten kunnen bieden aan
een groote macht.
Nog verklaarde deze onbekende Trans
vaalsche giootheid, dat de Boeren ook nade
inneming van Pretoria niet zuilen bukken,
maar naar het Noorden uitwijken.
Eindelijk en dit maakt den zegsman
zeer verdacht beweerde hij dat dr. Leyds
zeer onpopulair was geworden bij de Boeren
en nooit zou lerugkeeren.
Montagu White en Wessels hebben te
Baltimore op een meeting ten gunste der
Boeren gesproken. Wessels ontkende o.a, dat
niet-protestanten in de Boeren-republieken
verdrukt waren.
De Kuid-Afrikaansche Mali.
Verhalen uit Mafeking.
Per looper naar Gaberones zijn van 9 Fe
bruari ©enige berichten uit de belegerde stad
cmtva'ngen. De Barolongs kondigen hun voor
nomen aian om het beleg vol te houden met
herkennen, al ontmoette hij mij op straat."
Ditmaal kon zij gemakkelijk Thavies Irun
vinden. Het sloeg juisib twaalf uur. Zij zag
verscheiden fatsoenlijke, bejaarde vrouwen
wachtenzij sloeg ze met belangstelling
gade.
„Dus een van deze vrouwen aal het huis
houden van mijn man waarnemen," dacht zij
bij zich zelf.
Zij werdén op het kantoor gelaten en na
een poosje kwam er een terug met een teleur
gesteld gezicht blijkbaar had zij geen
kans; toen kwamen er weer twee, druk met
elkaar pratend.
„Zij is huishoudster geweest bij den hertog
van Trelawm," hoorde Daisy de eene tot de
amdiere zeggen. „Toen ik haar hier zag, be
greep ik al dat zij het zou hebben."
„Ja," was het verdrietige antwoord, „te
gen zulke aanbevelingen als zij heeft, kan je
niet op."
Twee anderen kwamen naar buiten, -en
Daisy meende in een van haar de gelukkig©
te mogen zien, te oordeelen althans naar do
tevreden uitdrukking van haar gelaat. Ook
deze praatte met haar metgezellin, en toen
Daisy luisterde, hoorde zij haar zeggen
„Ik ga er Donderdag heen. Kom mij vóór
dien tijd nog eens opzoeken."
Werktuigelijk volgde Daisy haar; de
vrouw die het huishouden wan liaar man zou
besturen, boezemde haar groote belangstel
ling in. Zij zag hoe zij een omnibus wenkte,
en tot den conducteur zeide„Wilt u even
stoppen aan Meadow Lane, Holloway." Zon
de Britten tot het einU toe. Wij zullen geen
last hebben van gebrek. De voornaamste te
kortkomingen betreffen alle soorten van
dranken en vleesch, maar er is overvloed van
meelvoedsel geweest gedurende de laatste
drie maanden op de tegenwoordige rantsoe
nen,. Er is gebrek aan zilver, daar de inboor
lingen en de Indiërs bet bijeengaren. Om het
tekort goed te maken, is liet papieren geld
in omloop gebracht, ter waarde van één, twee
en drie shilhng. De Stamdaardbank roert de
zaken, in een geriefelijk kantoor in een onder-
gronidsch bomvrij vertrek. Elke bezigheid
wordt eigenlijk ondergronds gedreven.
De resident-commissaris heeft een prach
tig vertrek en de Kaap»che pohtie een groote
zaal met alle gemakken, een piano, enz. De
eetzaal van het Mafeking hotel kan 40 perso
nen bergen en is uitgegraven in de aarde en
geheel beschut tegen bomvuur.
Zondag weid er een mooie voetbal-wed
strijd gespeeld tusschen spannen van het pro
tectoraat regiment en de Kaapsche politie.
De protectoraters maaken één goal tegen nul.
De republikeinen vuren niet op Zondag,
maar eerbiedigen dien en graven loopgraven
en weipen forten op. Zij zijn te god-dianstig
om een schot te vuren. Zoo hebben we iedere
week een vacantiedag. Zondag a.s. zal er een
cricket-wedstrijd zijn m den ochtend en wie
lerwedstrijden in den namiddag en een groot
concert 's avonds, emi den achttienden Zon
dag van het beleg te vieren. Denzelfden
avond' zullen de ongetrouwde officieren een
bal geven.
Er is weer een groote bom gevallen in het
hospitaal, maar gelukkig waren er geen onge
vallen. Uit de spijtigheid van de republikei
nen maken wij de gevolgtrekking dait zij el
ders geslagen zijn. Wij hopen dat het er op
doelt dat Ladysmith mtzet is, daar wij geen
later nieuws hebben dan van den 17d'en Jan.
De mensohen zijn bezorgder over Ladysmith
dan over de positie nier. De republikeinen
willen niet vochten. Zij hebben twee maan
den lang stapels stecnen als forten gebruikt,
maar twee mannen, van de Kaapsche politie,
korporaal Currie en sergeant Taylor, hebben
ze in do ludht doen springen met dynamiet.
Onzo vooruitgeschoven loopgraven zijn 70
yards dichter bij den vijand dan de steen
bakkerij en 250 yards van de loopgraven van
den vijand. Het dynamiteeren va,n de stee-
non maakte de zenuwen van den vijand over
stuur en zij bepaalden zich er toe, onze man
nen toe te schreeuwen wat voor vrcoselijike
dingen zij ons een of anderen dag zullen te-
min- doen, maar zij vertoonen nooit hun neus.
Wij moeten vuren in de richting waarin wij
denken dat ze verborgen kunnen zijn. Wij
weten dat er genoeg van hen zijn uiit het ge
luid van hun schoten, hoewel er veel naar
men gelooft naar het noorden zijn vertrok
ken naar kolonel Plumer. Onmiddellijk als
iemand blootstelt, „worden er dozijnen gewe
ren gevuurd'. Den vongeu Donderdag was
een gekleurde vrouw onvoorzichtig; do repu
blikeinen zagen liaar en vuurden op liaar, en
de vrouw werd getroffen door een Mauser
kogel en door een Martini.
Hedenmorgen had er een treiuugo dood
plaats. Procureur Dall, vroeger van Willams-
town en een zoon van professor Dall, zeer
geacht om zijn groote rechtschapenheid,
werd gedbod door een 941b bom. Hij laat
'nier een vrouw en 2 zusters achter en 3 kin
deren aan de kust. Girteo-en werd er ter nau-
wernood een schot gevuurd tot het donker
word. Uw correspondent ging langs het post
kantoor teen: bang, een grootc bom barstte
vlak bij hem. Hij dacht eerst lat hij gedood
der een oogenblilc te aarzelen, stapte Daisy
qp dezelfde „bus".
XLII.
Dalsy's list.
De vrouw die Daisy's belangstelling zoo
krachtig had opgewekt, scheen haar niet op
te merken. Gedurende het grootste deel dei-
rit was zij verdiept in een vernieten huis
houdboek. De volle straten verdiwenen;
stumperige boom-en met slecht-ontwikkelde
blaadjes bewezen dat het centrum der Stad
verlaten was. Men had Holloway bereikt en
J)aisy keek uit naar Meadow Lane. De bol
klonk; dto omnibus hield stil.
„Meadow Lane," zei de conducteur, en de
huishoudster stapte uit.
Daisy volgde haar. Zij liep de kan door
totdat zij een rij aardige huisjes niet kleine
voortuintjes bereikte. Do vrouw trad heb der
de daarvan binnen. Tot haar groote blijd
schap zag zij er een bordje met „Kamers te
huur."
„Alle moeilijkheden verdwijnen vanzelf,"
dacht zij bij zich zelf. ,,Ik kan nu meteen
hot huis binnen gaan onder voorwendsel van
de kamers te willen huren. Ik zal ze ook hu
ren."
Maar een plotselinge gedachte weerhield!
haar. Als Sir Clinton haar later als zijn,
vrouw zijn huis binnenleidde, wat dan? Het
zon niet goed zijn -als de mensclien haar dan
herkennen. Ziji moest zich vermommen.
Daisy ging dus weg. Zij gunde zich geen
was totdat zijn bevende ledematen en zijn
klapperende tandon hem van het tegendeel
overtuigden.
Generaal Ferreira.
Het was een dér droevigste tijdingen die
gedurende dezen ougelukkigen oorlog de
hoofdstad bereikten, toen wij hoorden van
den dood van onzen liooggeachten hoofdkom-
mandant I. S. Ferreira m het leger nabij
Boshof op den 18den dezer.
Bijzonderheden van zijn dood ontbreken
ons, maar als wij wel verstaan hebben, dan
ging hij in dein. nacht de ronde doen, en vond
oen burger slapende, dien hij wakker schudde
met de kolf van zijn geweer. De man, ver
schrikt ontwakende, greep hot geweer bij
don haan, die overtrok, met het ongelukkig
gevolg dat het geweer afging en de kogel
door het liart joeg, veroorzakende een oogen-
bldkkelijken dood.
Het was slechte een maand geletlkm dat hij
gekozen werd tot hoofdkoumiBudant, on zijn
dood is zeker ee/i groot verlies voor het leger,
vooral in dezen tijd.
Generaal Ferreira, de zoon van P. M. Fer
reira, van Ongegund, was geboren op 21
Maart, 1844, afstammeling van een zeevaar
der, uit oen oud adeiijk Fortugeescih geslacht,
d'ie voor een honderd jaar geleden ergens na
bij Moeselbaai strandde, alhier trouwde, en
dei vader was van een I alrijk geslacht.
Overledene was sedert 't jaar 1890 Raads
lid voor de wijk Korannaberg, en was een
zeer geacht Ed op wien men rekenen kon als
een hoogst eerlijk en wel ontwikkeld per
soon, goed opgevoed1, een gemakkelijk spreker
zoowel in Hallamdsch als in Engelsch.
Hij was heemraad, voorzitter van do
schoolcommissie in. zijn. wijk, was van alle
soorten van commissies lid en vooiwitter-
ouderling in de gemeente, en tal van jaren
veldkorneb. In het kort, hij was een man al
gemeen bekend, gezien bij klein en groot, en
zijn dood is een verlies voor het leger, voor
de staat, voor de kerk, voor liet land in het
algemeen, maar voor zijn familie en vrien
den in liet bijzonder.
Hij laat een treurende weduwe achter met
10 kinderen, waarvan 6 jongens en 4 meisjes
Aan een brief in de „Express" is nog het
volgende ontleend
Een treurig ver-lies is dat van hoofdkom-
ma.ndant Ferreira, die in den nacht van. Zon-
dagop Maandag bij een alarm opapiong en
zich met zijn eigen geweer doodschoot. Het
sdhot ging in de zij en kwam 'n den schouder
uit. Treurig heeft dit verlies onze mensdhen
gestemd'. De hoofdkoroimanAamt was zeer be
mind onder zijn mensclien en zijn dapperheid
ongewraakb. Minder dan ooit kon lm thans
gemist worden. Zijn lijk is naar Pe-trusberg
vervoerd en zal aldaar worden begraven.
Y rouw^i inhetlaager.
Uit het verslag van Croujé's terugtocht
schrijft „Ons Land" zullen onze lezers
zien welk een vreeselijk gevaar do vele vrou
wen, in do laagers aanwezig, hebben geloo-
pcu.
Hei-haalde malen is van alle zijden ge
waarschuwd dat geen vrouwen zich moeten
vertoonen in de laagers. Haar plaats is niet
daar. Maar alle waarschuwingen en protes
ten waren te vergeefs. Het schijnt dat een
Afrikaner steeds eerst een harde, dure les
moet lecren, voor hij naar den raad en ver
maningen luistert.
God heeft den vijand in Zijn hand geno
men om ons die les te leeren. Door de vree-
tijd om te rusten, in liaar verlangen om
haast te maken met de uitvoering van haar
plan. Zij kocht een zwarte pruik; zij kocht
een witte kornet en een zwarten sluier, waar
door haai- gelaat niet zichtbaar was. Met dio
inkoopen keerde zij naar haar hotel terug.
Zij kleedde zich op haar kamer. Terwijl zij
haar goudblond haar naar achterc-n horstel-
de, zette zij zich de zwarte pruik op, diekaar
uiterlijk zoo geheel veranderde, dat zij zich
zelf bijna niet herkende. Zij zette toen de
kornet opzij wist dat hot modél was als
huishoudsters in deftige families gewoonlijk
droegen. Dat had zij in den winkel, waar zij
do kornet had gekocht, uitdrukkelijk ge
vraagd.
Zij moest om rich zelf lachen.
„Zelfs baiby zou me niet herkennen," dacht
rij. „Hij zou mij voor een vreemde houden."
Zij maakte haar dichte voile zorgvuldig
vast. zoodat geen dér bedienden van liet ho
tel de verandering kon opmerken. Toen, al
dus gewapend tea- overwinning, naar zij meen
de, ging Daisy weer op weg naar Meadow
Lane.
De dag neigde reeds ton einde, toen Daisy
den klopper oj> de deur liet vallen. Een klein
meisje, met een groote muts op, d-eed open.
„Ik zie dat hier kamers te liuur zijn," zei
Daisy. „Ik sou die wel eens wallen zien."
„Moeder," riep het kind. „Er is iemand
voor de kamers."
„Dat is al heel gelukkig," hoorde Daisy.
„Ik zal zeer in mijn schik zijn, als ik ze kan
verhuren, juist als je weggaat."
selijke dagen in Croujé's trekkend en omsin
geld' laager zulle®, burgers en burgeressen
Ulians wel hebben geleerd dat de plaats dei-
vrouw thans driers is. Wanneer zij dat heb
ben ingeden, en met lansen de mannen va®
faun plichten en waakzaamheid afhouden,
wanneer de hoogste officier zoowel als de
jongste burger hebben geleerd dat zij in désa
verkeerd hebben gehandeld, is de les, hoe
duur ook, toch niet te duur geweest.
Schmidt bracht Cronjé een bezoek te Mar
gerfontein waar liij (Cronjé) een laager van
omtrent drie honderd wagens had. De vrouw
van Cronjé was bij hem. Zij had haar dienst
boden bij zich om de vuren aan te leggen,
maar kookte zelf.
Eiken morgen ging Cronjé naar buiten en
las een hoofdstuk uit den Bijbel en de man
nen zongen een psalm. Hij sprak dan tot hen
over de goedheid! van God die hun vijanden
in hun handen zou overleveren.
Cronjé was zeer streng met zijn manschap
pen. Een verzocht om verlof wegens riekte.
Cronjé zeide„Jij was fnsch en gezond toen
je kwam; ga maar goed eten en drinken en
wasoh je schoon, dan zal je spoedig weer vet
zijn."
Sohmidt zeide dat de manschappen verlan
gend waren om Kimberley te nemen, maar
■do kommandanten wilden hun dit niet toela
ten, daar er zoo veel geruchten in omloop wai-
ren, dat de stad ondermijnd was. Het werd
zelfs gezegd dait er dynamiet op het markt
plein was. Toch wenschten de manschappen
den aanval te wagen, zeggende, dat als er
duizend gingen en vijf honderd gedood wer
den, vijf honderd genoeg zouden rijn om de
plaats te nemen. De kommandaint weigerde,
zeggende, dat rij allert getrouwde mannen
waren en moesten denken-om hun familiën.
Zij konden niet 500 mam gedood hebben zelf
om Kimberley te nemen en dit was 3e reden
waarom zij geen aanval déden.
r-y r- r r r
Ook d'e aartsbisschop van Londen, heeft
Zondag, over de politieke toestanden spre
kend, verklaard dat alle partijen in Enge
land een oorlog met Frankrijk verwerpen.
Do Engelsdie veldmaarschalk Sir Donald
Stewart ia op 76-jarigen leeftijd te Algiers
gestorven.
Stewart onderscheidde rich als kapitein in
den Sepoy-opstand in 1857 dbor met groot
gewaar dépêches over te brengen naar dien
kommanidant van Delhi; hij werd' daarvoor
tot majoor bevorderd en tot overste wegens
zijn verdiensten bij het beleg van Lucknow,
In dien rang streed hij m Abessynië. In 1877
luitenant-generaal géwordén, versloeg hij de
Afghanen op twee plaatsen en zond Roiberte
uit om Kandahar te ontzetten. Daarop be
werkstelligde hij den terugtocht der Engel-
solion uit, Kaboul en Noord-Afghanistan. We
gens rijn verdiensten betuigde het Parle
ment hem tweemaal den dank der natie en
verhief de Koningin hem tot baronet. Van
1881 tot 1885 was hij opperbevelhebber va®
Indië. In 1894 kreeg hij den rang van veld
maarschalk.
Zondag hebben de elericale conservatieven'
van Brussel in besloten vergadering beraad
slaagd' over samenwerking bij de verkiezin
gen met de ohristelijk-socïalisten e® de onaf-
ha.nikelijken.
Woeste's aanhangers wilden, waar deze par
tijen de persoonlijke weeiplicht in kun. pro
gram hebben opgenomen, aan het conseirvai-
tieve program een artikel toevoegen, dat den
„Het zou heel prettig zijn," antwoordde
een koele-r, flinker stem. Daisy, zeadte hij rich
zelf, dait het de stem der huishoudster moest
zijn. Toen kwam. een forsche, maar levendige
vrouw met een goedig gelaat de zwak-ver-
lichte gang in.
,,U wenscht de kamers to rien, ma,'am'?"
vroeg zij. „Het zijn er twee: een zitkamer
en een slaapkamer aan de straat."
„Ik zou zo wel willen zien," zei Daisy, en
de vrouw ging liaar voor naar do zitkamer
aan de straa_t. Zij liet met eeniigeu trots haar
blikken over haar eigendom dwalen.
„Het is een lieve kamer, ma'am, en heel
zindelijk," zeide rij, bij zich zelf de kleeding
van haar bezoekster taxeerend. „Niet meer
dan tien shillings per week waard," was het
resultaat van haar taxatie. „Maar die ka®
ik wel krijgen."
Daiisy dacht intussehen bij rich zelf
„Zij heeft een open gelaat en waaisohijh-
ük ook oen open hart. Als ik kalm te werk
ga. zal ik van haar wel een en ander te we
ten komen."
Zij sloeg niet ver de plank mis in haar
gissing omtrent heb karakter van juffrouw
Freeman.
„De kamers zijn heel frisch, ma'am," ging
deze voort. „Mij® zuster heeft bij mij ge
woond', riet u, en zij had. deze kamers in ge
bruik."
Wordl vervolgd,)