No. 10204. 53"e Jaargang. Vrijdag 30 Maart 1900. H <Jh Tusschen twee liefdes. Kennis geving. i BUITENLAND. m SCHIEDAMSCHE COlIRi Hi Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco per post fl. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureau i Boterstraat 68. Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90; iedere ïegel meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Hleinm advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon Ufo. 123. Schietoefeningen. De Burgemeester van Schiedam vestigt, op verzoek van den heer Commissaris der Koningin in de provincie Zuid-Hofland, de aandacht van belanghebbenden bij de scheep vaart op het hieronder volgend bericht aan zeevarenden Schietoefeningen op de Harssens, Reede van Texel 8e district. Volgens mededeeiing van den Minister van Oorlog dd. 19 Maart jl. zullen in de laatste helft der maand Maart of in de eerste helft der maand April 1900 eenige scherpe schoten worden gedaan uit een kanon van 30 cM. van het fort op de Harssens. Het onveilige terrein ligt in een driehoek, gevormd' door het fort en twee denkbeeldige lijnen in de richting N 35° O en N 75° O tot op 9000 M. afstand van het fort Op de dagen, waarop gevuurd wordt, zal een roode vlag van het fort geTieschen worden van minstens één uur vóór den aanvang der oefening, alsmede gekleurde vlaggen, aangevende de rich tingen waarin gevuurd zal worden, terwijl een stoomboot de schepen zal waarschuwen en zoo noodig hulp verleenen aan kleinere (zeil)vaar tuigen om buiten het onveilige gedeelte van het vaarwater te komen. Op die dagen zullen groote waarschuwings borden aan den ingang der haven en op de batterij Vise h markt opgesteld zijn, waarop vermeid staat in welke richting dien dag ge vuuid zal worden, terwijl nabij het Torpedo- magazijn en aan den ingang der haven borden zullon worden geplaatst, waarop is aangegeven de beteekenis der bovenbedoelde gekleurde vlag gen als volgt: rood en witte vlagbeteekent N., wit en zwarte vlag N. O., zwarte vlag O. (Zie ïNed. krt." no. 201). Schiedam, 29 Maart 1900. De Burgemeester van Schiedam, Mr W. B. JANSEN, w. B. Algemeen overzicht. SOH3M>AM, 29 Maarb 1900. Generaal «POUBKRT. Twijfel is niet meer mogelijk. De stellige vorm van het telegram.' uit Lorenyo Marques dat wij in de stad1 nog gisteravond bekend hebben gemaakt, gaf al weinig koop. Maar Reuters correspondenten in ZiaÜ-Afrika hebben reede meer onware berichten de we reld ingezonden; ook omtrent Joubert w.v ren wij reeds in November verscheiden da gen in onzekerheid gebracht Het telegram uit Pretoria heeft alle hoop met één slag vernietigd. Petnis Jacobus Jou bert is overleden, plotseling, a! voelde de 69- jange zich sinds lang onwel. Jouibert's dood is voor de Roeren een zeer ernstig verlies; het valt met te ontkennen. Joubert heeft zich een uitnemend' strateeg getoond; de Naitalsehe veldtocht onder zijn persoonlijke leading zal een mooi brok Zuid- Afrikaansche geschiedenis riet alleen, maar DOOR CHARLOTTE M. BRAHHME. 76) „Hij schijnt een hartelijke, goede zoon te zijn," zei Daisy terwijl zij den brief teruggaf. „U gaat natuurlijk naar hom toe Toen ver vulde eensklaps'een blijde hoop haar hart en joeg het bloed' in haar wangen. „TJ zult nu zeker niet naar Sir Clinton Adair gaan, wel?" vroeg zij. „Neen,; maar het spijt me wel. Ik zou niet op de betrekking zijn afgegaan; maar ik dach t dat mijn zoon vam plan veranderd was, en meende dat hij getrouwd was of zoo iets. Ik wart eigenlijk niet wat ik motet dtoen. Ik heb mijnheer Cooper gezegd hoe de zaken stonden," j,Bedoelt u mijnheer Cooper vam de firma Cooper, Thavies Inn?" vroeg Daisy, zich on wetend houdend. „Ja>. Kent u de hoeren?'1 „Ik helb eens een zaakje met hen gahaid," was Daisy's ontwijkend antwoord. „33c moet toevallig morgen even naar hem toe. Ik weet wel wat ik in uw plaats zon doen." „Wat dan 1" vroeg juffrouw Jordan kortaf. „Ik zou mijnheer Coopei schrijv-en wat er gebeurd was en dat hij naar iemand anders moest Omzien, daar u de betrekking niet 'kunt aanvahrdem, Ik wil den brief wel mee nemen, als u dat gemakkelijk is." „Jai, dat zal wel hot beste zijn," zei juf- evenzee-r een lezenswaardig hoofdstuk in de krijgsgeschiedenis blijven. En Joubert had het gezag van een erkend, bekwaam veldoverste an zijn land en daar buiten. In Joubert was verpersoonlijkt de eigenaardige wijze van oorlog-voeren dear Boe ren, die v echt-wij ze welke op zoo uitmunten- do wijze rekening houdt met do voordeelen van het terrein en de bijzondere eigenschap pen der Boeren. Een onherstelbaar verlies schijn Joubert's dood ons voor de Boeren met toe. Dr. Leijds noemde indertijd Cronjé en Lukas Meijer als vermoedelijke opvolgers van Joubert; van hen is de laatste alleen nog beschikbaar. Maar er zijn er meerLouis Botha, de held! van Colenso, De la Rey, Stm/u te, Grobler, ein delijk Oom Paul die, voordat hij het staatspresidentschap aanvaardde, komman- ■dant-generaal van Transvaal was. Naar Ha- vas verneemt, zal Kruger nu zelf het opper bevel weder aanvaarden, waarbij hij echter, èn om zijn ouderdom, en om zijn velerlei an dere zoog, veel aan d© verschillende generaals zal moeten overlaten. Al is zijn plaats dus te vervullen, is het sterven van Joubert nü in den tijd van rampspoed, een ernstig feit, wél geschikt om velen onder de Boeren te ontmoedigen. Het gaat den Boeren in de tweede helft van den oorlog niet naar den wind. Gebeurtenissen als deze zijn wel geschikt om even ontmoedi gend te werken op de Boeren als bemoedi gend op de Engelscton. Geheel anders evenwel zal zijn dood de Boeren treffen dan b.v. die van Kruger. Want Joubert was niet populair in die mate als Oom Paul. De Boeren droegen hem groote achting toe ,om zijn bekwaamheid als gene raal, om zijn persoonlijken moed, zijn rntne- menden kijk op de omstandigheden, zijn flink besluit. Maar Joubert was geen aan hanger van de politiek ten aanzien der "Uit landers. Hij wilde meeT rechten en vrijheden geven; hij was minder wantrouwend jegens, minder beducht voor een aanval van Enge land dan Kruger. ReöhAsrihapen en eerlijk (geloofde hij in de rechtschapenheid en eerlijkheid van anderen, en het is inderdaad treffend te lezen hoe Jou bert zijn (bekend vlugschrift, opgedragen aan Koningin Victoria, over de lijdensgeschiede nis der Hol landscto Kaapbewoners onder de Engelsch-e heerschappij, aldus eindigde: „Zal Uwe Majesteit het ooit gedoogen, dat een kleine, zwakke staat, die herhaaldelijk zijn goed recht heeft opgeofferd en steeds al les heeft gedaan, om in vrede en eendracht met Uwer Majesteat's volk en regeering te leven, onderdrukt en overweldigd wordt door de wereldberoemde mogendheid ,Groot-Bri- tannié, slechts tengevolge van valsche voor stellingen door bovengenoemde personen, „Dat is de vraag van een man, wien het een eer en een voorrecht is, Uwe Majesteit, de Koningin van Groot-Britannië en van Ier land, do Keizerin van Indië, te prijzen en te erkennen de edele gezindheid der Briteehe natie en van eemigen Larer staaitsheden. ,;Nec-n, Uwe Majesteit. Met een deemoedi ge bede 'tot den Almachtige, die regeert over koningen en vorsten, en hen allen leidt naar Zijn wil, zal ik, Uw onderdanige dienaar, nooit geloowen, dat Uwe Majesteit zal toela ten, dat de geheiligde rechten van een zwak, vredelievend! volk in Uwen naam. warden ver kracht, en geheel Zuid-Afrika wordt gedom peld in kommer en droefenis. Integendeel ik bid, dat Vrede, Rust, Welvaart en Eenheid frouw Jordan. „Ik zal zeker den tijd niet hebben om er zelf heen te gaan." XLIII. De niouwe huishoudster. Niets geeft zooved. moed en kracht als aan vankelijk succes. Er was een tijd geweest dat Daisy, hoezeer haar besluit ook vaststond, niet wist hoe zij de teak die vóór haar lag, moest vervullen. Nu scheen haar pad geëf fend en ging alles voor den wind1. Juffrouw Jordan bekende haar dat zij niet te best met schrijven overweg kon; daarom bood Daisy aan haar met den brief te helpen, die aldus geschreven, gelakt en van het adres voorzien werd. Een oogeaiblik van vreeselijke span ning was nog voor Daisy weggelegd het was toen juffrouw Jordan, den brief met ze ker welbehagen bekijkend;, zeide „Misschien is heb toch wei netter hem wei de post te zenden." Daisy durfde haar spanniig niet te laten blijken. Met groote moeite dwong zij zich kalm te antwoorden: „Misschien wel. Ik heb zelf ook een paar brieven' weg te brengen; wil ik liem dan maar meenemen naar de post Maar juffrouw Jordan was reeds weer van gedachte veranderd. ,,'tLs toch maar beter als u hem mee neemt," zeide zij. „Dat bespaart hun de moei te mij te schrijven kunt mij dan wel over brengen wat zij zeiden." Daisy ging met den brief op weg. „Nu is er maar één, moeilijkheid," dacht mogen heerschen in geheel Zuid-Afrika, in naam van Uwe Majesteit, en zoolang, als nog een Boer of een Engelschman op aarde leeft. „Dat is de wensch en het gebed van den opsteller van dit verzoekschrift." Joubert'a aandeel in het openbare leven begon eerst in 1870. In dat jaar werd Joubert mot Kruger, pre sident Pretonus en eenige anderen tot gede legeerden van Transvaal benoemd voor de beslechting der grensquaesfcie tussdhen Trans vaal en den Vrijstaat in het district Wak- kerstroom. In 1874, toen er sprake was van den „trek" naar Damaralaud, weifelde men tusschen Kruger en Joubert als leider; men blleef echter m het land. In September van hetzelfde jaar werd Joubert tot voorzitter van den Volksraad verkozen. In 1875, tijdens Burger's reis naar Europa, werd Joubert tot waarnemend president benoemd. Bekend is do Hoeke houding die hij' tij deus de annexatie der republiek door Enge land, aannam tegen Sir Theopbile Sbepstoue. Jouibert heeft ook nooit een ambt onder En- gtelsch bewind willen bekleedenhij was vre derechter vóór de annexatie, ma' - weigerde ais zoodanig den eed van tro- _u konin gin Victoria af te leggen. Aan de onderhandelingen die aai <k n vrij heidskrijg voorafgingen, nam Jbubea met Kruger een belangrijk aandeel, en beiden vormden met Pretorius het driemanschap, d'at 13 'December 1880 het voörloopig bewind in handen nam. Men weet hoe Joubert, die in zoo mienigeu strijd met de Kaffers reeds op jeugdigen leef tijd zicli een flink krijgsman had getoond, als kcmlmandant-generaal den vrijheide-oorlog tot een heerlijk eind'e leidde. Wij zullen daar op nu niet verder ingaan. Na den oorlog trad Joubert aanvankelijk op den achtergrond!. Maar de oorlog tegen 't ■Kaffeihoofd Sefcukuai schonk hem de gele genheid andermaal zijn land uitnemende diensten te bewijzen. In de staatkunde wij zeiden het reedfe is Joubert steeds min otf meer een tegen stander geweest van Kruger en bij elke ver kiezing is hij tegenover Oom Paul geweest voor het presidentschap. Maar Kruo-er werd èn in 1883 èn na elk lustrum smds dien we der tot president gekozen terwijl Joubert het vice-presidentschap werd opgedragen. Tijdens Kruger's reis naar Europa met vechtgeneraal Smit en den superintendent van onderwijs Du Toit, in j.883 en 1884, voerde Joubert het presidentschap. Joubert was bovendien kammandant-geue- raal en superintendent der Naturellen. DB OORLOG. De toestand. Zal lord Roberts gebruik maken van Jou bert's dood om de Boeren op het Ljx te val len, voordat de nieuwe kommandanlt-gene- raai,, wie dat ook moge zijn, het bevel aan vaard en zich in den toestand geheel inge- weakt heeft? Misschien wordt met die mo gelijkheid door president Kruger rekening ge houden en zal hij, die zeker Joubert's plan nen geheel kende en den toestand volkomen lean overzien, daarom het opperbevel op zich nemen. Men weet blijkbaar niet wat Roberts zal doen. Verschillende dagbladcorrespondenten zeggen dat Roberts naar Kaapstad gaat, en dat de opmarsdh der Engelscho troepea niet zij. „Ik moet om de waarheid toeudraaien. Leugens vertellen wil ik niet, maar de waar heid zeggen kan ik ook niet ik moet er buRsdheudioor glippen. Ik zal naar Thavies Inn 'gaan en daar wachten tot ik mijnheer Coo per heb gezien. Als zij vóór Zaterdag Enge land verlaat, zoo als zij zegt, heb ik niets te vreeaen. Zij zal geen rijd hebben om aan Sir Clinton Adair te denken." Zij ging naar Thavies Inn en wachtte daar totdat zij den heer Cooper van zijn bureau zag kamen. Toen keerde zij naar Meadow Lane terug. „Ik ben een keelen tijd weg geweest, niet?" zeide zij. „Maar ik had nog verschil lende boodschappen, te doen." Juffrouw Jordan scheen er niet veel be lang in te stellenzij had al met de zaak af gerekend en verlangde alleen bij haar zoon te zijn. Haar hart was over die zee, niet te Lonklten. „Ik ben naar Thavies Inn gegaan," ver volgde Daisy, „en lieh mijnheer Cooper ge zien." „Zoo?" zei juffrouw Jordan. „En was hij boos?" „Noen, dat scheen hij niet te zijn. Ik denk dat hij! wel iemand anders op het oog 'had iemanld die hij kende die in uw plaats kon gaan." „Dus d!at is in orde," zei juffrouw Jordan. „Het zou mij erg gespeten hebben als ik hen in ongelegenheid had gebracht; maar als ze iemand anders in mijn plaats hebben, dan behoef ik daaraan niet meer te denken." „Ziezoo," dadht Daisy bij zich zelf. „Nu is de kust sdhoon voor mij." verwacht moet worden vóór einde April. An derzijds wordt evenwel beweerd dat Roberts een grooten slaig voorbereidt. Er zijn er ech ter die denken, dat die groote slag gericht zou zijn tegen Oliviers kommiando. Dit is zeer onwaarschijnlijk. Immers, de „Stand'ard and Digers' News" meldt dat de Transvaalsche regeering reeds 21 Maart be richt ontving dat de generaals Grobler en Olivier, die uit Nervals Pont en Stormberg in de nabijheid van Thabandiu waren aange komen. voldoende noordwaarts waren gevor derd, om het gewaar der mogelijkheid om afgesneden te worden, te ontgaan. De troe pen, die allen het zuidelijk deel van den Vrijstaat verlaten hebben, worden binnen enkele dagen te "Winburg verwacht, waar Grobler en Olivier rich, met generaal De Wet zullen vereenigen. De republikeinen zijn dan in staat Roberts een ontaettendën tegen stand te bieden. 'De Boeren denken er blijkbaar niet aan kamp te geven. Te Bloemfontein hoort men voortdurend van nieuwe komanando's die te Kroonstad aankomen. De Boeren houden daar krijgsraad. Allies wijst er op dait de En- gelschen de handen vol zullen krijgen, en ei ns reden om met vertrouwen den naderenden strijd tegemoet te zien. Lord Roberts gaat intussduen voort met zijn pogingen om de Vrijstaters tot afval te bewegen. Drie Vrijstaters die met Roberts' proclamatie te Brandfort werkten, zijn ge vangen genomen. In het Zuidwesten van den Vrijstaat hoeft Clements nu Jagerfontein en Fauresmith be zet, zonder eonigen tegenstand te ontmoeten. Groote waarde is hieraan niet to hecihten. De steden van den Vrijstaat hebben een tal rijke Engelsclie bevolking. Van der Post met rijn 500 man, die tot het uiterste weerstand wilden bieden, schijnt weggetrokken. Zou dit wakkere troepje soms tot kommando van 400 a 500 man rijn dat volgens geruchten, tusschen Jacobsdal en Kimiberley werd gezien? Dit kommando wil, volgens een bericht aan de „Times", trachten de spoorlijn naar Kimberley te vernielen. In het onderdrukken van den opstand in het Westen dei- Kaapkolonie ondervinden de Elngel'sdliea veel hinder van den slechten toe stand der wegen door den zwaren regenval. De 800 opstandelingen te Upingtou onder Steeakainp zijn gewapend! met Henry-Marti- ni-geweren, en wel voorzien van ammunitie en mondkost. „Zij vechten goed," wordt er bijgevoegd. Te Mafalring wordlt het met den dag on houdbaarder. Niet meer ontkend kan worden dat de Engelsehen hier zi] aan zij met Kaf fers strijden. Router's oorrespondent spreekt in een bericht van den 14den over Baralong- naturellen die in den strijd werden gevoerd. En hij eindigde rijn bericht met deze veel zeggende zinsnede: -,„Hot spreekt vanzelf dat men onmogelijk dë Baralongs kan beletten dbor dergelijke strooptochten weerwraak te nemen op hen die zij de moordenaars van hun vrouwen en kinderen noemen. Indien kolonel Baden-Po- well geweigerd had hun toe te staan te be proeven tot zware kanon van den vijand te vermeesteren, zou muiterij het gevolg tobben kunnen ziju. De groote moeilijkheid zal later komen, als de vijand op Pretoria terug be gint te trekken, want dë Baralongs zullen bijna zeker verlangen, wraak te nemen op de vrouwen en kinderen der Boeren." Over den toestand in Natal rijn da bericht- Zij maakte al haar toebereidselen. Ziji kocht een eenvoudig© zijden japon en een witte kanten muts zooals zij juffrouw Jordan zag dragenook kocht zij een bril en moest toen zelf lachen, toen zij geheel was ver momd. „Ik kan Sir Clinton Adair recht in het gelaat zien!," zeide zij bij zich zelf. „Hij zal mij niest hei-kennen." Op Donderdagmorgen deed zij of zij een bmef hlad ontvangen, riep haar hospiri op haar kamer on vertelde haar dat zij tot haar leedwezen gedwongen was needs den volgen den dag te vertrekken, maar een geheel© maand huur zou betalen. Het flink© vrouwtje keek wél «enigszins teleurgesteld, toen zij hoorde dat zij een zoo goede huurster zou verliezenmaar het gel'd troostte haar en rij scheidden in goedé ver standhouding. Niet lang daarna stond Daisy, wier moei lijkheden nu alle uit den weg waren geruimd, Voor de deur van Lifdale House. Zij had 'twee dtaozen' meegenomen die, naar zij dacht, er indrukwekkend genoeg zouden uitzien. ■Het was spoedig bekend onder de meiden ©n knechts dat de nieuwe huishoudster, juf frouw Jordan, gekomen was. Zij wedijverden met elkaar wie zich het meest gedienstig je gens haai- zou tooncn, wetende dait hun eigen positie voor een groot deel van haai- gezind heid. afhing. Een werkmeisje met een vrien delijk gezicht, Margerie Low, bood. rich aan om haar naar haar kamer te brengen. Daisy waa dankbaar voor die hulp haar j hart bonsde zoo hevig; zij haaldb slechte met 1 moeite adem. Toen rij' de groote trap waren gevers het oneens. Terwijl Router's corres pondent te Ladysomtk zegt dat de Boeren rich in de Biggarsbergen ra sterke stellingen samentrekken, hoewel hun tros te Newcastle gepakt staat om gemakkelijk te kunnen te rugtrekken, verneemt de „Daily Telegraph" uit Ladysmith dat ongeveer 20,000 "Vrijstaat- scre Boeren onder bevel van kommandant De Beer, van Harrismitli, negen passen van de Drakensbergen bewaken. Een gerucht zegt dat de Boeren niet van plan rijn stand te houden in de Biggarsbergen, zoodat zij hun zwaar geschut vandaar hebben wegge haald. Verspreid nieuws. Naar de Daily News" uit Kaapstad ver neemt zal generaal Gatacre kommandant van Bloemfontein worden, wanneer lord Roberts naar het Noorde oprukt. Een Reuter-bericht van 23 dezer uit het Boerenkamp bij Glencoe zegt, dat generaal Pretorius met een patrouille in de vlakte tusschen een voorhoede en de hoofdmacht van Engelsche lansiers geraakte. Een lansier weigerde zich over te geven en werd doodgeschoten. Erg duidelyk is dit bericht niet. Generaal Botha spreekt de bewering tegen dat in de schansen aan de Tugela Boeren vrouwen gewond zrjn. Een te Pretoria ontvangen telegram van het oorlogsterrein in Natal meldt, dat de verwoesting der kolenmijnen die den Engel sehen van nut zouden kunnen zijn, voortduurt. De drie schachten van de mijn bij Dundee zijn tri de lucht gesprongen, de machines vernield, en de voorbereiding voor de ver woesting der overige kolenmijnen geëindigd. Anderzijds zegt een bericht van Reuter uit het Boerenkamp bij Glencoe van 22 Maart, dat vier luide ontploffingen dien dag in de richting der Dundee-steenkoolmijnen werden gehoord. De mijnen van Elandslaagte werden door de Boeien hg hun terugtocht van Lady smith reeds vernield. De Vrijstaatsche generaal Prinsloo is op zijn hoeve door de Johannesburgsche politie gevangengenomen, omdat hij zonder vei lof het leger had verlaten hij is naar Pretoria gezonden. Een later bericht zegt evenwel dat Prinsloo een door Kruger geteekende verlofpas had. De Kaapsche regeering heeft den Kaap- schen vrijwilligers bevolen ten Zuiden van de Oranjerivier terug te trekken, om den rassenhaat niet te vermeerderen. Twee Boeren-gevangenen te Semonstown zijn ontvlucht uit het laager noordelijk van de stad. i." Geoeraal Macdonald schrijft in een brief van Paardenberg, dat de Hooglanders-bri gade slechts 24 officieren en" 1600 man had, die voor den dienst geschikt waren, terwgl de oorspronkelijke sterkte der brigade 39 of ficie! en en 3000 man was. Zware marschen, het kampleven, enz. hadden zjjn brigade tot de helft verminderd. De 6000 man, die van het garnizoen van Ladysmith zijn overgebleven, gaan slechts zeer langzaam in krachten vooruit en het zal nog weken duren voordat zij weer dienst kunnen doen. Thans blijkt ook eerst welk een ellende deze troepen hebben doorgemaakt; slechts 1000 man waren nog ra staat wer kelijk tegenstand te bieden, toen lord Dun- donald de stad binnenrukte. Behalve De Wet, lid der Kaapsche Kamer, opgegaan, wees Margerie haar een vlucht ka mers. „Dat rijn de kamers wan Sir Clinton," zei- do zij. En weer was Daisy op liet punt iiaaa- zelfbetoereching te verliezen. Heb Monk haar zoo vreemd, den naam van haar echtgenoot door die vreemd© menaclien t© lioore-n uit spreken. Toen ging rij naar haar kamer, in, de stel lige hoop, nu eenige minuten rust te zullen 'hebben. Maar Mkxgerie Low stond er op bij de nieuwe huishoudster 'n wit voetje te krij gen. Zij drong er op aan haar te blijven hel pen en Daisy was genoodzaakt zich daaraan te anrierwerpeu. „Is er nog iets dat ik voor u kan doen, juf frouw Jordan?" vroeg het meisje, „ter Clin ton toeft gezegd dat ik u moest bedienen." „Dab was heel vriendelijk van hem," zei Daisy achteloos, maar tot meisje keek haar verbaasd aan over dit gezegde. Toen werd zij zeer welsprekend over haar meester zij zeide dat hij zoo'n goede, vriendelijke meester was, en dat het zooveel beter voor hem zou zijn, als hij getrouwd, was; dat hij zoo treurig en verlaten sdheen. „Verlaten1" dacht Daisy, en de woorden brandden haar op de lippen: „Hij heeft vrouw en kind!' Maar voonachtighedd. legde haar tot zwijgen op, en zij zeide niets. Margerie vervolgde met een glimlach: „Maar wij leven in hoop. Be mensdien mogen zeggen wat ze willen, maar ik weet dat Sir Clinton verliefd is." Wordt vervolgd Ti jW ri-w.rtT Wh i£lÉèsIÉ3l toto* sjgjH 'te óf

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1