No. 10204.
53"e Jaargang.
Vrijdag 30 Maart 1900.
H
<Jh
Tusschen twee liefdes.
Kennis geving.
i
BUITENLAND.
m
SCHIEDAMSCHE COlIRi Hi
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau i Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90; iedere ïegel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Hleinm advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ufo. 123.
Schietoefeningen.
De Burgemeester van Schiedam
vestigt, op verzoek van den heer Commissaris
der Koningin in de provincie Zuid-Hofland, de
aandacht van belanghebbenden bij de scheep
vaart op het hieronder volgend bericht aan
zeevarenden
Schietoefeningen op de Harssens, Reede van
Texel 8e district.
Volgens mededeeiing van den Minister van
Oorlog dd. 19 Maart jl. zullen in de laatste
helft der maand Maart of in de eerste helft
der maand April 1900 eenige scherpe schoten
worden gedaan uit een kanon van 30 cM. van
het fort op de Harssens.
Het onveilige terrein ligt in een driehoek,
gevormd' door het fort en twee denkbeeldige
lijnen in de richting N 35° O en N 75° O tot
op 9000 M. afstand van het fort
Op de dagen, waarop gevuurd wordt, zal een
roode vlag van het fort geTieschen worden van
minstens één uur vóór den aanvang der oefening,
alsmede gekleurde vlaggen, aangevende de rich
tingen waarin gevuurd zal worden, terwijl een
stoomboot de schepen zal waarschuwen en zoo
noodig hulp verleenen aan kleinere (zeil)vaar
tuigen om buiten het onveilige gedeelte van het
vaarwater te komen.
Op die dagen zullen groote waarschuwings
borden aan den ingang der haven en op de
batterij Vise h markt opgesteld zijn, waarop
vermeid staat in welke richting dien dag ge
vuuid zal worden, terwijl nabij het Torpedo-
magazijn en aan den ingang der haven borden
zullon worden geplaatst, waarop is aangegeven
de beteekenis der bovenbedoelde gekleurde vlag
gen als volgt: rood en witte vlagbeteekent N.,
wit en zwarte vlag N. O., zwarte vlag O.
(Zie ïNed. krt." no. 201).
Schiedam, 29 Maart 1900.
De Burgemeester van Schiedam,
Mr W. B. JANSEN, w. B.
Algemeen overzicht.
SOH3M>AM, 29 Maarb 1900.
Generaal «POUBKRT.
Twijfel is niet meer mogelijk. De stellige
vorm van het telegram.' uit Lorenyo Marques
dat wij in de stad1 nog gisteravond bekend
hebben gemaakt, gaf al weinig koop. Maar
Reuters correspondenten in ZiaÜ-Afrika
hebben reede meer onware berichten de we
reld ingezonden; ook omtrent Joubert w.v
ren wij reeds in November verscheiden da
gen in onzekerheid gebracht
Het telegram uit Pretoria heeft alle hoop
met één slag vernietigd. Petnis Jacobus Jou
bert is overleden, plotseling, a! voelde de 69-
jange zich sinds lang onwel.
Jouibert's dood is voor de Roeren een zeer
ernstig verlies; het valt met te ontkennen.
Joubert heeft zich een uitnemend' strateeg
getoond; de Naitalsehe veldtocht onder zijn
persoonlijke leading zal een mooi brok Zuid-
Afrikaansche geschiedenis riet alleen, maar
DOOR
CHARLOTTE M. BRAHHME.
76)
„Hij schijnt een hartelijke, goede zoon te
zijn," zei Daisy terwijl zij den brief teruggaf.
„U gaat natuurlijk naar hom toe Toen ver
vulde eensklaps'een blijde hoop haar hart en
joeg het bloed' in haar wangen. „TJ zult nu
zeker niet naar Sir Clinton Adair gaan, wel?"
vroeg zij.
„Neen,; maar het spijt me wel. Ik zou niet
op de betrekking zijn afgegaan; maar ik
dach t dat mijn zoon vam plan veranderd was,
en meende dat hij getrouwd was of zoo iets.
Ik wart eigenlijk niet wat ik motet dtoen. Ik
heb mijnheer Cooper gezegd hoe de zaken
stonden,"
j,Bedoelt u mijnheer Cooper vam de firma
Cooper, Thavies Inn?" vroeg Daisy, zich on
wetend houdend.
„Ja>. Kent u de hoeren?'1
„Ik helb eens een zaakje met hen gahaid,"
was Daisy's ontwijkend antwoord. „33c moet
toevallig morgen even naar hem toe. Ik weet
wel wat ik in uw plaats zon doen."
„Wat dan 1" vroeg juffrouw Jordan kortaf.
„Ik zou mijnheer Coopei schrijv-en wat er
gebeurd was en dat hij naar iemand anders
moest Omzien, daar u de betrekking niet
'kunt aanvahrdem, Ik wil den brief wel mee
nemen, als u dat gemakkelijk is."
„Jai, dat zal wel hot beste zijn," zei juf-
evenzee-r een lezenswaardig hoofdstuk in de
krijgsgeschiedenis blijven.
En Joubert had het gezag van een erkend,
bekwaam veldoverste an zijn land en daar
buiten. In Joubert was verpersoonlijkt de
eigenaardige wijze van oorlog-voeren dear Boe
ren, die v echt-wij ze welke op zoo uitmunten-
do wijze rekening houdt met do voordeelen
van het terrein en de bijzondere eigenschap
pen der Boeren.
Een onherstelbaar verlies schijn Joubert's
dood ons voor de Boeren met toe. Dr. Leijds
noemde indertijd Cronjé en Lukas Meijer
als vermoedelijke opvolgers van Joubert;
van hen is de laatste alleen nog beschikbaar.
Maar er zijn er meerLouis Botha, de held!
van Colenso, De la Rey, Stm/u te, Grobler, ein
delijk Oom Paul die, voordat hij het
staatspresidentschap aanvaardde, komman-
■dant-generaal van Transvaal was. Naar Ha-
vas verneemt, zal Kruger nu zelf het opper
bevel weder aanvaarden, waarbij hij echter,
èn om zijn ouderdom, en om zijn velerlei an
dere zoog, veel aan d© verschillende generaals
zal moeten overlaten.
Al is zijn plaats dus te vervullen, is het
sterven van Joubert nü in den tijd van
rampspoed, een ernstig feit, wél geschikt om
velen onder de Boeren te ontmoedigen. Het
gaat den Boeren in de tweede helft van den
oorlog niet naar den wind. Gebeurtenissen
als deze zijn wel geschikt om even ontmoedi
gend te werken op de Boeren als bemoedi
gend op de Engelscton.
Geheel anders evenwel zal zijn dood de
Boeren treffen dan b.v. die van Kruger. Want
Joubert was niet populair in die mate als
Oom Paul. De Boeren droegen hem groote
achting toe ,om zijn bekwaamheid als gene
raal, om zijn persoonlijken moed, zijn rntne-
menden kijk op de omstandigheden, zijn
flink besluit. Maar Joubert was geen aan
hanger van de politiek ten aanzien der "Uit
landers. Hij wilde meeT rechten en vrijheden
geven; hij was minder wantrouwend jegens,
minder beducht voor een aanval van Enge
land dan Kruger.
ReöhAsrihapen en eerlijk (geloofde hij in de
rechtschapenheid en eerlijkheid van anderen,
en het is inderdaad treffend te lezen hoe Jou
bert zijn (bekend vlugschrift, opgedragen aan
Koningin Victoria, over de lijdensgeschiede
nis der Hol landscto Kaapbewoners onder de
Engelsch-e heerschappij, aldus eindigde:
„Zal Uwe Majesteit het ooit gedoogen, dat
een kleine, zwakke staat, die herhaaldelijk
zijn goed recht heeft opgeofferd en steeds al
les heeft gedaan, om in vrede en eendracht
met Uwer Majesteat's volk en regeering te
leven, onderdrukt en overweldigd wordt door
de wereldberoemde mogendheid ,Groot-Bri-
tannié, slechts tengevolge van valsche voor
stellingen door bovengenoemde personen,
„Dat is de vraag van een man, wien het
een eer en een voorrecht is, Uwe Majesteit,
de Koningin van Groot-Britannië en van Ier
land, do Keizerin van Indië, te prijzen en te
erkennen de edele gezindheid der Briteehe
natie en van eemigen Larer staaitsheden.
,;Nec-n, Uwe Majesteit. Met een deemoedi
ge bede 'tot den Almachtige, die regeert over
koningen en vorsten, en hen allen leidt naar
Zijn wil, zal ik, Uw onderdanige dienaar,
nooit geloowen, dat Uwe Majesteit zal toela
ten, dat de geheiligde rechten van een zwak,
vredelievend! volk in Uwen naam. warden ver
kracht, en geheel Zuid-Afrika wordt gedom
peld in kommer en droefenis. Integendeel ik
bid, dat Vrede, Rust, Welvaart en Eenheid
frouw Jordan. „Ik zal zeker den tijd niet
hebben om er zelf heen te gaan."
XLIII.
De niouwe huishoudster.
Niets geeft zooved. moed en kracht als aan
vankelijk succes. Er was een tijd geweest dat
Daisy, hoezeer haar besluit ook vaststond,
niet wist hoe zij de teak die vóór haar lag,
moest vervullen. Nu scheen haar pad geëf
fend en ging alles voor den wind1. Juffrouw
Jordan bekende haar dat zij niet te best met
schrijven overweg kon; daarom bood Daisy
aan haar met den brief te helpen, die aldus
geschreven, gelakt en van het adres voorzien
werd. Een oogeaiblik van vreeselijke span
ning was nog voor Daisy weggelegd het
was toen juffrouw Jordan, den brief met ze
ker welbehagen bekijkend;, zeide
„Misschien is heb toch wei netter hem wei
de post te zenden."
Daisy durfde haar spanniig niet te laten
blijken. Met groote moeite dwong zij zich
kalm te antwoorden:
„Misschien wel. Ik heb zelf ook een paar
brieven' weg te brengen; wil ik liem dan
maar meenemen naar de post
Maar juffrouw Jordan was reeds weer van
gedachte veranderd.
,,'tLs toch maar beter als u hem mee
neemt," zeide zij. „Dat bespaart hun de moei
te mij te schrijven kunt mij dan wel over
brengen wat zij zeiden."
Daisy ging met den brief op weg.
„Nu is er maar één, moeilijkheid," dacht
mogen heerschen in geheel Zuid-Afrika, in
naam van Uwe Majesteit, en zoolang, als nog
een Boer of een Engelschman op aarde leeft.
„Dat is de wensch en het gebed van den
opsteller van dit verzoekschrift."
Joubert'a aandeel in het openbare leven
begon eerst in 1870.
In dat jaar werd Joubert mot Kruger, pre
sident Pretonus en eenige anderen tot gede
legeerden van Transvaal benoemd voor de
beslechting der grensquaesfcie tussdhen Trans
vaal en den Vrijstaat in het district Wak-
kerstroom. In 1874, toen er sprake was van
den „trek" naar Damaralaud, weifelde men
tusschen Kruger en Joubert als leider; men
blleef echter m het land. In September van
hetzelfde jaar werd Joubert tot voorzitter
van den Volksraad verkozen. In 1875, tijdens
Burger's reis naar Europa, werd Joubert tot
waarnemend president benoemd.
Bekend is do Hoeke houding die hij' tij
deus de annexatie der republiek door Enge
land, aannam tegen Sir Theopbile Sbepstoue.
Jouibert heeft ook nooit een ambt onder En-
gtelsch bewind willen bekleedenhij was vre
derechter vóór de annexatie, ma' - weigerde
ais zoodanig den eed van tro- _u konin
gin Victoria af te leggen.
Aan de onderhandelingen die aai <k n vrij
heidskrijg voorafgingen, nam Jbubea met
Kruger een belangrijk aandeel, en beiden
vormden met Pretorius het driemanschap,
d'at 13 'December 1880 het voörloopig bewind
in handen nam.
Men weet hoe Joubert, die in zoo mienigeu
strijd met de Kaffers reeds op jeugdigen leef
tijd zicli een flink krijgsman had getoond, als
kcmlmandant-generaal den vrijheide-oorlog
tot een heerlijk eind'e leidde. Wij zullen daar
op nu niet verder ingaan.
Na den oorlog trad Joubert aanvankelijk
op den achtergrond!. Maar de oorlog tegen 't
■Kaffeihoofd Sefcukuai schonk hem de gele
genheid andermaal zijn land uitnemende
diensten te bewijzen.
In de staatkunde wij zeiden het reedfe
is Joubert steeds min otf meer een tegen
stander geweest van Kruger en bij elke ver
kiezing is hij tegenover Oom Paul geweest
voor het presidentschap. Maar Kruo-er werd
èn in 1883 èn na elk lustrum smds dien we
der tot president gekozen terwijl Joubert
het vice-presidentschap werd opgedragen.
Tijdens Kruger's reis naar Europa met
vechtgeneraal Smit en den superintendent
van onderwijs Du Toit, in j.883 en 1884,
voerde Joubert het presidentschap.
Joubert was bovendien kammandant-geue-
raal en superintendent der Naturellen.
DB OORLOG.
De toestand.
Zal lord Roberts gebruik maken van Jou
bert's dood om de Boeren op het Ljx te val
len, voordat de nieuwe kommandanlt-gene-
raai,, wie dat ook moge zijn, het bevel aan
vaard en zich in den toestand geheel inge-
weakt heeft? Misschien wordt met die mo
gelijkheid door president Kruger rekening ge
houden en zal hij, die zeker Joubert's plan
nen geheel kende en den toestand volkomen
lean overzien, daarom het opperbevel op zich
nemen.
Men weet blijkbaar niet wat Roberts zal
doen. Verschillende dagbladcorrespondenten
zeggen dat Roberts naar Kaapstad gaat, en
dat de opmarsdh der Engelscho troepea niet
zij. „Ik moet om de waarheid toeudraaien.
Leugens vertellen wil ik niet, maar de waar
heid zeggen kan ik ook niet ik moet er
buRsdheudioor glippen. Ik zal naar Thavies Inn
'gaan en daar wachten tot ik mijnheer Coo
per heb gezien. Als zij vóór Zaterdag Enge
land verlaat, zoo als zij zegt, heb ik niets te
vreeaen. Zij zal geen rijd hebben om aan Sir
Clinton Adair te denken."
Zij ging naar Thavies Inn en wachtte daar
totdat zij den heer Cooper van zijn bureau
zag kamen. Toen keerde zij naar Meadow
Lane terug.
„Ik ben een keelen tijd weg geweest,
niet?" zeide zij. „Maar ik had nog verschil
lende boodschappen, te doen."
Juffrouw Jordan scheen er niet veel be
lang in te stellenzij had al met de zaak af
gerekend en verlangde alleen bij haar zoon
te zijn. Haar hart was over die zee, niet te
Lonklten.
„Ik ben naar Thavies Inn gegaan," ver
volgde Daisy, „en lieh mijnheer Cooper ge
zien."
„Zoo?" zei juffrouw Jordan. „En was hij
boos?"
„Noen, dat scheen hij niet te zijn. Ik
denk dat hij! wel iemand anders op het oog
'had iemanld die hij kende die in uw
plaats kon gaan."
„Dus d!at is in orde," zei juffrouw Jordan.
„Het zou mij erg gespeten hebben als ik hen
in ongelegenheid had gebracht; maar als ze
iemand anders in mijn plaats hebben, dan
behoef ik daaraan niet meer te denken."
„Ziezoo," dadht Daisy bij zich zelf. „Nu is
de kust sdhoon voor mij."
verwacht moet worden vóór einde April. An
derzijds wordt evenwel beweerd dat Roberts
een grooten slaig voorbereidt. Er zijn er ech
ter die denken, dat die groote slag gericht
zou zijn tegen Oliviers kommiando.
Dit is zeer onwaarschijnlijk. Immers, de
„Stand'ard and Digers' News" meldt dat de
Transvaalsche regeering reeds 21 Maart be
richt ontving dat de generaals Grobler en
Olivier, die uit Nervals Pont en Stormberg
in de nabijheid van Thabandiu waren aange
komen. voldoende noordwaarts waren gevor
derd, om het gewaar der mogelijkheid om
afgesneden te worden, te ontgaan. De troe
pen, die allen het zuidelijk deel van den
Vrijstaat verlaten hebben, worden binnen
enkele dagen te "Winburg verwacht, waar
Grobler en Olivier rich, met generaal De Wet
zullen vereenigen. De republikeinen zijn dan
in staat Roberts een ontaettendën tegen
stand te bieden.
'De Boeren denken er blijkbaar niet aan
kamp te geven. Te Bloemfontein hoort men
voortdurend van nieuwe komanando's die te
Kroonstad aankomen. De Boeren houden
daar krijgsraad. Allies wijst er op dait de En-
gelschen de handen vol zullen krijgen, en ei
ns reden om met vertrouwen den naderenden
strijd tegemoet te zien.
Lord Roberts gaat intussduen voort met
zijn pogingen om de Vrijstaters tot afval te
bewegen. Drie Vrijstaters die met Roberts'
proclamatie te Brandfort werkten, zijn ge
vangen genomen.
In het Zuidwesten van den Vrijstaat hoeft
Clements nu Jagerfontein en Fauresmith be
zet, zonder eonigen tegenstand te ontmoeten.
Groote waarde is hieraan niet to hecihten.
De steden van den Vrijstaat hebben een tal
rijke Engelsclie bevolking.
Van der Post met rijn 500 man, die tot
het uiterste weerstand wilden bieden, schijnt
weggetrokken. Zou dit wakkere troepje soms
tot kommando van 400 a 500 man rijn dat
volgens geruchten, tusschen Jacobsdal en
Kimiberley werd gezien? Dit kommando wil,
volgens een bericht aan de „Times", trachten
de spoorlijn naar Kimberley te vernielen.
In het onderdrukken van den opstand in
het Westen dei- Kaapkolonie ondervinden de
Elngel'sdliea veel hinder van den slechten toe
stand der wegen door den zwaren regenval.
De 800 opstandelingen te Upingtou onder
Steeakainp zijn gewapend! met Henry-Marti-
ni-geweren, en wel voorzien van ammunitie
en mondkost. „Zij vechten goed," wordt er
bijgevoegd.
Te Mafalring wordlt het met den dag on
houdbaarder. Niet meer ontkend kan worden
dat de Engelsehen hier zi] aan zij met Kaf
fers strijden. Router's oorrespondent spreekt
in een bericht van den 14den over Baralong-
naturellen die in den strijd werden gevoerd.
En hij eindigde rijn bericht met deze veel
zeggende zinsnede:
-,„Hot spreekt vanzelf dat men onmogelijk
dë Baralongs kan beletten dbor dergelijke
strooptochten weerwraak te nemen op hen
die zij de moordenaars van hun vrouwen en
kinderen noemen. Indien kolonel Baden-Po-
well geweigerd had hun toe te staan te be
proeven tot zware kanon van den vijand te
vermeesteren, zou muiterij het gevolg tobben
kunnen ziju. De groote moeilijkheid zal later
komen, als de vijand op Pretoria terug be
gint te trekken, want dë Baralongs zullen
bijna zeker verlangen, wraak te nemen op de
vrouwen en kinderen der Boeren."
Over den toestand in Natal rijn da bericht-
Zij maakte al haar toebereidselen. Ziji
kocht een eenvoudig© zijden japon en een
witte kanten muts zooals zij juffrouw Jordan
zag dragenook kocht zij een bril en moest
toen zelf lachen, toen zij geheel was ver
momd.
„Ik kan Sir Clinton Adair recht in het
gelaat zien!," zeide zij bij zich zelf. „Hij zal
mij niest hei-kennen."
Op Donderdagmorgen deed zij of zij een
bmef hlad ontvangen, riep haar hospiri op
haar kamer on vertelde haar dat zij tot haar
leedwezen gedwongen was needs den volgen
den dag te vertrekken, maar een geheel©
maand huur zou betalen.
Het flink© vrouwtje keek wél «enigszins
teleurgesteld, toen zij hoorde dat zij een zoo
goede huurster zou verliezenmaar het gel'd
troostte haar en rij scheidden in goedé ver
standhouding.
Niet lang daarna stond Daisy, wier moei
lijkheden nu alle uit den weg waren geruimd,
Voor de deur van Lifdale House. Zij had
'twee dtaozen' meegenomen die, naar zij dacht,
er indrukwekkend genoeg zouden uitzien.
■Het was spoedig bekend onder de meiden
©n knechts dat de nieuwe huishoudster, juf
frouw Jordan, gekomen was. Zij wedijverden
met elkaar wie zich het meest gedienstig je
gens haai- zou tooncn, wetende dait hun eigen
positie voor een groot deel van haai- gezind
heid. afhing. Een werkmeisje met een vrien
delijk gezicht, Margerie Low, bood. rich aan
om haar naar haar kamer te brengen.
Daisy waa dankbaar voor die hulp haar
j hart bonsde zoo hevig; zij haaldb slechte met
1 moeite adem. Toen rij' de groote trap waren
gevers het oneens. Terwijl Router's corres
pondent te Ladysomtk zegt dat de Boeren
rich in de Biggarsbergen ra sterke stellingen
samentrekken, hoewel hun tros te Newcastle
gepakt staat om gemakkelijk te kunnen te
rugtrekken, verneemt de „Daily Telegraph"
uit Ladysmith dat ongeveer 20,000 "Vrijstaat-
scre Boeren onder bevel van kommandant
De Beer, van Harrismitli, negen passen van
de Drakensbergen bewaken. Een gerucht
zegt dat de Boeren niet van plan rijn stand
te houden in de Biggarsbergen, zoodat zij
hun zwaar geschut vandaar hebben wegge
haald.
Verspreid nieuws.
Naar de Daily News" uit Kaapstad ver
neemt zal generaal Gatacre kommandant van
Bloemfontein worden, wanneer lord Roberts
naar het Noorde oprukt.
Een Reuter-bericht van 23 dezer uit het
Boerenkamp bij Glencoe zegt, dat generaal
Pretorius met een patrouille in de vlakte
tusschen een voorhoede en de hoofdmacht
van Engelsche lansiers geraakte.
Een lansier weigerde zich over te geven
en werd doodgeschoten.
Erg duidelyk is dit bericht niet.
Generaal Botha spreekt de bewering tegen
dat in de schansen aan de Tugela Boeren
vrouwen gewond zrjn.
Een te Pretoria ontvangen telegram van
het oorlogsterrein in Natal meldt, dat de
verwoesting der kolenmijnen die den Engel
sehen van nut zouden kunnen zijn, voortduurt.
De drie schachten van de mijn bij Dundee
zijn tri de lucht gesprongen, de machines
vernield, en de voorbereiding voor de ver
woesting der overige kolenmijnen geëindigd.
Anderzijds zegt een bericht van Reuter
uit het Boerenkamp bij Glencoe van 22 Maart,
dat vier luide ontploffingen dien dag in de
richting der Dundee-steenkoolmijnen werden
gehoord. De mijnen van Elandslaagte werden
door de Boeien hg hun terugtocht van Lady
smith reeds vernield.
De Vrijstaatsche generaal Prinsloo is op
zijn hoeve door de Johannesburgsche politie
gevangengenomen, omdat hij zonder vei lof
het leger had verlaten hij is naar Pretoria
gezonden.
Een later bericht zegt evenwel dat Prinsloo
een door Kruger geteekende verlofpas had.
De Kaapsche regeering heeft den Kaap-
schen vrijwilligers bevolen ten Zuiden van
de Oranjerivier terug te trekken, om den
rassenhaat niet te vermeerderen.
Twee Boeren-gevangenen te Semonstown
zijn ontvlucht uit het laager noordelijk van
de stad. i."
Geoeraal Macdonald schrijft in een brief
van Paardenberg, dat de Hooglanders-bri
gade slechts 24 officieren en" 1600 man had,
die voor den dienst geschikt waren, terwgl
de oorspronkelijke sterkte der brigade 39 of
ficie! en en 3000 man was. Zware marschen,
het kampleven, enz. hadden zjjn brigade tot
de helft verminderd.
De 6000 man, die van het garnizoen van
Ladysmith zijn overgebleven, gaan slechts
zeer langzaam in krachten vooruit en het
zal nog weken duren voordat zij weer dienst
kunnen doen. Thans blijkt ook eerst welk
een ellende deze troepen hebben doorgemaakt;
slechts 1000 man waren nog ra staat wer
kelijk tegenstand te bieden, toen lord Dun-
donald de stad binnenrukte.
Behalve De Wet, lid der Kaapsche Kamer,
opgegaan, wees Margerie haar een vlucht ka
mers.
„Dat rijn de kamers wan Sir Clinton," zei-
do zij. En weer was Daisy op liet punt iiaaa-
zelfbetoereching te verliezen. Heb Monk haar
zoo vreemd, den naam van haar echtgenoot
door die vreemd© menaclien t© lioore-n uit
spreken.
Toen ging rij naar haar kamer, in, de stel
lige hoop, nu eenige minuten rust te zullen
'hebben. Maar Mkxgerie Low stond er op bij
de nieuwe huishoudster 'n wit voetje te krij
gen. Zij drong er op aan haar te blijven hel
pen en Daisy was genoodzaakt zich daaraan
te anrierwerpeu.
„Is er nog iets dat ik voor u kan doen, juf
frouw Jordan?" vroeg het meisje, „ter Clin
ton toeft gezegd dat ik u moest bedienen."
„Dab was heel vriendelijk van hem," zei
Daisy achteloos, maar tot meisje keek haar
verbaasd aan over dit gezegde.
Toen werd zij zeer welsprekend over haar
meester zij zeide dat hij zoo'n goede,
vriendelijke meester was, en dat het zooveel
beter voor hem zou zijn, als hij getrouwd,
was; dat hij zoo treurig en verlaten sdheen.
„Verlaten1" dacht Daisy, en de woorden
brandden haar op de lippen: „Hij heeft
vrouw en kind!' Maar voonachtighedd. legde
haar tot zwijgen op, en zij zeide niets.
Margerie vervolgde met een glimlach:
„Maar wij leven in hoop. Be mensdien
mogen zeggen wat ze willen, maar ik weet
dat Sir Clinton verliefd is."
Wordt vervolgd
Ti
jW
ri-w.rtT Wh
i£lÉèsIÉ3l
toto*
sjgjH 'te óf