No. 10206.
Bit immer bestaat nit BRIE BlaöBD.
54'" Jaargang.
Zondag 1 en Maandag 2 April 1900.
Eerste Blad
Tusschen twee liefdes.
f
r
BUITENLAND.
41
f
h
V
SCHIEDAMSCHE COURAI IT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prqs per kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
prijs per weekVoor Schiedam en Iaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dageljjks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau t Ho terstro at ©8»
iedere regel
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 133.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 31 Maart 1900.
DB OOB iOG.
De toe and.
Zóó adhaarsch zijn de berichten van bet
oorlogsberrein nog niet geweest. Jn de laatste
dagen is het steeds minder geworden. En
toch het telegram vai Ioid Roberts wijst
het duidelijk uit zitten Engeisohen noch
OBoearen. stil. En toch .s c.e groote, verwoede
strijd!, die aanstaande ,s, reeds ingeleid.
'Het moet een ernstig treffen zijn geweest,
•waarvan lord Roberts spreekt. En bet komt
ons voor dat de Boereu weder hun oude tac
tiek, ook gedurende Robert®' opmarscli naar
Bloemfontein! gevolgd, getrouw blijven. Zij
houden, de Engeisohen :do lang mogelijk te
gen, brengen hun zooveel nadeel toe als zij
kunnen en ontruimen daatn» de stellingen
die zij niet voornemens waren te handhaven.
Zoo moeit het ook bij Karee-Salmg zijn ge
weest. Lord Roberts zegt dat de operatie
„met succes" werd uitgevoerd, maar het suc
ces dór Boeren is zeker even groot8 officie
ren-en 100 mian' gedood of gewond.
Dit is nog maar het eerste treffen, en men
mag verwachten dat bij elk .«weckt de ved1-
liezenlijst der Bngalsehen zal toenemen in ge
lijke mate als zij verder noordwaarts rukken.
Honderden, duizenden misschien zullen aan
Engelsoh» zijde zijn gevallen, voordat lord
Robert's tot de hoofdstellingen der Boeren zal
zijn doorgedrongen.
De militaire medewerker der „Westm.
Gaz." vertelt precies hoe het gaan zal. Maan
dag rukt lord! Roberts op 11 April zal de
Britsche hoofdmacht voeling krijgen met de
Boeren; 12 of 13 April wordt de Vaftsdh-
spruit overgetrokken, waaraan Kroonstad
ligt, d'e Vaal wordt den 21 sten bereikt, Jo
hannesburg den 25sten genomen en den 30-
sten April zullen do Engeisohen de heuvels
bij Pretoria genaderd zijn.
Voordlat lord Roberts echter met zijn. ge-
bede macht kar oprukken, moeten groote
voorraden te Bloemfontein Worden bijeenge-
foradhlt; daarenboven dienen de ossen voor
de transporten, «m vooral ook de paarden
voor de bereden Wapens en de artillerie aan
gevuld.
De „Daily News'-corresponidont gunt een
kijkje op die laatste behoefte. French's bere
den brigade telde, toen zij naar Kimberley
rukte, 8000 paarden. Daarvan waren er nog
u aar 5000 over toen hij van Kimberley aan
rukte om Cronjé's laagerte helpen nemen.
Sinds zijn weer sommige voor den dienst ge
schikt, maar andere ongeschikt geworden.
De correspondent rekent dlait er in het ge
heel 4000 paarden noodig zullen zijm
Verspreid nieuws.
Lord Methuen heeft Barkley-West weer
DOOB
CHARLOTTE M. BBAEHME.
78)
XLIV.
De dierbare roos.
„Wiens levenslot is zco vreemd' geweest als
het mijne?" dacht Daisy. „Hïer ben ik nu
'huishoudster in deze prachtige woning, waar
iik als meesteres hooide te heersehen; hier
ben. iik dienstbode in bet huis van mijn man
ik, die in werkeiijkheid, Lady Adair ben."
Zij was vroeg opgestaan dezen morgen,
den dlag nadlat zij op Lifdale House gekomen
was, zij wilde eens om zich heen zien, ver
trouwd geraken met de verschillende ver
trekken, zoodat zij' overal den weg wist
en bovenal wilde zij rondzien of zij eenig
spoor van zich zelf of van zijn liefde voor een
andere vrouw kon vinden. Zij vroeg Marge-
rie haar de verschillende vertreikksn. te laten
zien, en heb gewillige meisje voldeed daaraan
gaarne, voortdurend vroolijk met haar bab
belend.
„He heb gehoond," zeide zij, „dat Sir din-
ton's buitengoed Éastwold zeer mooi moet
zijn. Hebt u het gezien, juffrouw Jordan?"
Neenjuffrouw Jordan had! er alleen van
gehoond.
,Jk heb gehoord dat op Éastwold een aan
tal prachtige khmers zijn, die Sir din ton al-
dw in orde had' gemaakt voor een dame, met
wie hij toch niet is getrouwd."
Da huishoudster wendde zich haastig af,
opdat het meisje niet zou zien hoe baar ge
laat verbleekte.
.„Een (dame met wie hij niet trouwde?"
ontruimd en is naar Kimberley teruggetrok
ken naar de „Daily Mail'' uit Kimiberley
verneemt, waren, de troepen zeer teleurge
steld maar lord Roberts had het bevolen.
Campbell is nu weer door de Boeren bezet.
Bij Warranton, aan de Vaalnvier, zijn!
acht rebellen in hechtenis genomen. In hun
woningen waren geweren en munitie gevon
den, schoon zij verklaard hadden, er geen te
hebben.
De heereboer-generaal Brabant is met zijn
staf naar Aliwali Koord teruggekeerd, Haj
houdt nu de zuidgrens van den Vrijstaat be
zet en zendt detachementen af om de bezette
stellingen to versterken.
In Nabal heeft kolonel Be'thun© een ver
kenning gedaan in de ridhting van Helpma-
kaar, maar vond den vijand in grooten ge
tale in stelling in de BiggarabergenToen
iiean bleek dat een aanval op zulk een sterke
stelling met de weinige troepen, die hij tob
zijn beschikking h'ad, tot mets zou leiden,
trok hij weer terug.
Het Eragelsch militair bestuur van Bloem
fontein heeft in de schatkist der „voormali
ge" (Vrijstaatsche) regeering tot een bedlrag
van eer. half millioen pond sterling realiseer
bare waardtem gevonden.
Nu het vaststaat dat de gevangen Boeren
naar St. Helena zullen worden, overgebracht,
is een deputatie vaa Hollaudsdhe predikan
ten den Kaapschen minister-president Sch rei
ner komen verzoeken te bewerken dolt de zie
ke krijgsgevangenen van de gezonden zonden
worden gescheiden, dat de zieken niet naar
St. Helena zouden Worden overgebracht, dat
de bloedverwanten gemakkelijk bij de gevan
genen zouden worden toegelaten', en dezem
door hun eigen doktere behandeld zouden
kunnen worden.
Maar de minister-president heeft niets in!
te brengem Hij verwees de deputatie naar
den officier die belast is met het toezicht op
de
Joubert's d'ood.
Joubert's Kj'k is naar zijn hoeve Rustfon-
tein. overgebracht en daar in het familiegraf
bijgezet. De plechtigheid zal zeker ini een
voud zijn. geschied, zooals de overleden© zelf
had gewensoht.
Onibeantwoor^ is nog de vraag wie het op-
perhevel zal overnemen. Bij de naanea die
reeds genoemd! zijn, voegt „een vriend der
Boteren", dien de correspondent d'er -,,N.-Y.
Herald" te Londen' heeft geïnterviewd, er
nog een paar, geen onbekenden voor hen die
het verloop van den oorlog mat belangstel
ling volgen.
De „vriend der Boeren", gevraagd of Jou
bert's dood invloed zou kunnen oefenen op
het staken der vijandefijkheden, antwoord
de:
„Niet den minsten. Want schoon de dood
van Jouberb zeei ernstig is, hoewel hij een
groot krijgskundige was, was hij niet de ziel
van de zaak. Volgens mijn meaning wasRru-
ger eerder de man van het initiatief. Gene
raal Jouibert was altijd de man, die op den
achtergrond' bleef, plannen makende en
ki kundige netten wevende, waarin' de vij-
a' uward raakte, maar mannen met ster-
y xiakracht moesten hem ter zijde staan,
■c.jV. generaal Erasmus. Doze was de eenige,
herhaalde zij. „Wie Was dat dan, Maigerie?"
,yDab weet ik niet. Ik heb er de meiden
en knechts wel over hooren spreken, maar
ik weet het self niet. Zij zeiden dat hij zeer
veel hield van een meisje, en dat hij die
mooie vertrekken voor haar in orde had' ge
maakt. Maar later gingen zij -Van elkaar, en
niemand weet hoe of waarom. Sinds dien
tijd zijn die kamers altijd gesloten gebleven,
en hij wil niet dab iemand ze opent."
,yEn heb je noodt gehoord wie die dame
was?" vroeg de amoae Daisy weer.
„Neen; en ife heb ook nooit gehoord,
waarom ze van elkaar gegaan zijn. Maar ik
houd het er al zh leven voor dat Sir Clinton
daardoor zoo treurig en zoo stil is geworden
ofschoon hij in den laat sten tijd eenigs-
zins vroolijker is geworden."
„Zou dat om mij kunnen zijn?" dacht
Daisy.
Maar haar hart zei de droevig van neen. Ea-
moest een andere liefde in het spel zijn. Zij
deed geen enkele vraag meer. Eén oogenblik
nadenken deed haar inzien dat het een be-
lecdiiging van de waardigheid harer echtge
noot was, zijn dienstboden uit te hooren. Zij
'bracht het gesprek daarom haastig op een
ander onderwerp, maar vergat toch geen
woord van het gesprokene. Zij liet haar blik
door de kamers dwalen geen enkel spoor
van haar noch van het kind geen photo-
reafie, geen lebter schrift, geen halfvoltooi
de brief, niets dat zijn huwelijk zou hebben
kunnen verraden zelfs aan db nieuwsgierig
ste dienstbode. Zij zag ook niets anders, niets
dat de gedachte wekte aan eenig© vrouw. Zij
bekeek de kaartjes die op de taftel in de ves
tibule lagen. Zij las allerlei klinkende na
men maar geen die haar belang inboezem
de.
De pracht van het huis verrustte haar. Al
les waa evsm mooi; de gedachte die telkens
en telkens weer bij" haar omkwam, was dat hij
m wiens laager Jonbert altijd kwam. Hij
deed dat, daar generaal Erasmus uitsluitend'
de eigenschap van ondernemen bezat, welke
generaal Joubert miste. Maar ons volk zal
veel leed gevoelen over hot verlies van gene
raal Joubert. Hij was ia hooge mat© be
mind."
Als mogelijke opvolgers van Jonbert noem
de de zegsman Schalk Burger of Erasmus om
dan te vervolgen
„Hoe heb zij, gij kunt er volmaakt zeker
van zijn, dat al zijn plannen velen bekend)
zijn en dab zij met geestdrift zullen worden
•uitgevoerd. Tot dusverre zijn de Engelsdhem
slechts met onze eerste verdedigingslinie in
aanraking geweest. Er zijn een tweed© en een
derde linie, on die zullen niet zoo gemakke
lijk zijn als de eerste."
De correspondent wijdt er dan over uit,
hoe iedereen in Engeland vol lof is over Jou
bert. En vaa eeu Duitsck officier zegt hij,
nog voor eenige weken te hebben gehoord,
dat, ware Joubert in Duitechcn dienst ge
weest, liij zeker de grootste Duitsoko strateeg
zon zijn geworden.
Transvaal's onafhankelijkheid.
Naar Lallan 's bureau uit Pretoria seint
heelt president Kruger ter algemeene ken
nisneming het volgende telegram gepubli
ceerd dat den 14en Februari 1871 door de
regeering der Zuid-Afrikaansche Republiek
werd ontvangen van den heer Hamilton,
eerste-staatssecretaris te Washington.
Het telegram begint:
ïlk heb de eer u door bemiddeling van
den consul der Vereenigde Staten te Kaap
stad te berichten, dat de stukken, vermel
dende de erkenning van de onafhankelijkheid
van de Transvaaische Republiek door Groot -
Britannië, Frankrijk, Nederland en België
door den President der Vereenigde Staten
zijn ontvangen. Mij is opgedragen te melden
dat mijn regeering nu ook gaarne de
onafhankelijkheid en de souvereioiteit van de
Transvaaische Republiek erkent en altijd
bereid zal zijn te doen wat daarmede in
overeenstemming is."
Het telegram eindigt: ïlk maak van deze
gelegenheid gebruik o.m mijn beste wencchen
uit te spreken voor den voorspoed van uw
Republiek".
Vóórdat Fngeland de Zuid-Afrikaansche
Republiek, tegen den zin der bevolking, in
lijfde, waren de Transvaaische onafhankelijk
heid en souvereiniteit aldus erkend door de
Vereenigde Staten. En het kan niet anders
of deze herinnering zal niet nalaten daar te
lande grooten indruk te maken.
De Defagoa-baal.
Het was te verwachten dat men in Engeland
zeer teleui gesteld zou zijn over de uitspraak
van het Berner scheidsgerecht in zake den
Delagoa-baai-spoorweg. De schadevergoeding
die Portugal moet betalen, is zóó klein dat
het land -— de regeering verklaarde het
reeds in de Portugeesche Kamer zelfs
geen leening behoeft te sluiten.
Wij hebben gisteren zelf r.og het bedrag te
hoog voorgesteld. Wij hadden begrepen dat
5 pet. rente op rente door Portugal zou
dit alles had, en dat hij er toch nooit over
gesproken had. Haar kind, haar lieve, guiti
ge jongen, dien zij in Frankrijk had' achterge
laten, was de erfgenaam van den titel dien
zijn vader droeg, erfgenaam van Éastwold.
O, hoe zorgvuldig moest zij haar vermom
ming volhouden, alleen 'er wille van haar
'kind niemand mocht weten dat zij onder
een mom had. geleefd in het huis zijns vaders.
In. een der salons zag Daisy een schilderij
dat 'haar aandacht trok. Het was geen por
tret, niet meer dan een studie van een vrou-
wenkop, lachend! en schoon, met gouiden
'haai: en oen blank gelaat, met donkere, viool-
blauwe oogen en zachte, sohalksdhe lippen.
Het was een stuk waarop Sir Clinton's oog
was gevallen wegens de gelijkenis me' Lady
May. Daisy bekeek het lang en aandachtig
zij had nooit zoo iets gezien. Was het mis
schien de beeltenis van lemanid die Sir Om-
ton. kende?
„Ik zie dat u dat schilderij bewondert," zei
Margerie. „Sir Clinton houdt er veel van. Be
zie hem er dikwijls voor staan met een glim
lach om zijn lippen. Als ik in zijn plaats was,
jong, knap ©n rijk, en ik had een mooie dame
hef zooaJs die daar, dan zou. ik. haar gauw
Lady Aldair maken."
De naam trof Daisy als een slag zij
was Lady Adair; niemand kon ooit aan
spraak maken op dien titel of dien naam drar
gen.
Toen vroeg zij waar Sir Clinton placht te
ontbijten."Margerie wees haar de kleine eet
kamer."
„Het is zoo treurig en vreeanid," zei Marge
rie, „een man. zooals hij altijd alleen aan de
ontbijttafel te zien zitten altijd alleen.
Hij houdt er niet van cte groote eetkamer te
gebruiken, tenzij er gasten zijn."
„Dus moet ik naar de kleine eetkamer
gaan," zei.de Daisy, „als ik hem! wensdh te
spréken."
moeten worden betaald, te rekenen van 25
Juni 1889. In werkelijkheid wordt alleen de
betaling van 5 pet. enkele rente opgelegd.
Wat een verschil maakt van 11 a 12 millioen
francs. Bovendien een derde der kosten die
voor dit negenjarig scheidsgerecht vrij aan
zienlijk zullen zijn.
Maar Portugal kan betalen. Van verkoop
der Delagoa-baai is dus geen sprake, en
Engelaud heefi, na deze met algemeene stem
men gevelde beslissing, het toekijken.
»De sTimes" koestert nog een zwakke
hoop dat Portugal niet zal kunnen betalen
en verklaart edelmoedigiijk dat, dmocht Por
tugal onverwaeht moeilijkheden ondervinden
bij het doen van de noodige betalingen, het
Britsche kapitaal onzen ouden bondgenoot
gaarne ter hulp zou komen".
De schadeloosstelling noemt het blad ge
heel onvoldoende, vooral omdat de rechtheb
benden wegens de verdeeling tusschen de
Engelsche en Amerikaansche obligatie-hou
ders nog langer op hun geld zullen moeten
wachten.
De uitspraak is volgens de uTimes" te
danken aan den druk die op Portugal is
uitgeoefend door de Zuid-Afrikaansche Repu
bliek, »een aanhoudenden druk met erkende
staatkundige en Engeland vijandige bedoelin
gen, niet uit den tijd van den James-on-inval,
maar uit liet tijdperk, toen president Kruger
onderhandelde over de Londensche conventie".
Ook de ïDaily Telegraph" hoopt nog dat
Portugal niet kan betalen. Daarop doelt het
blad ook, wanneer het meent dat, al is de
schadevergoeding niet zeer behoorlijk of edel
moedig, Engeland toch de uitspraak moet
aanvaarden smet zooveel .evredenheid als wij
kunnen gevoelen met he* oog op de belang
rijke gevolgen die ze hebben kan."
De ïMorning Post" raadt Poitugal de
Delagoa-baai aan Engeland te verkoopeo.
Want aldus liet blad de dagen van
de Transvaaische regeering zijn geleld en de
spoorweg van Pretoria naar Komati-poort zal
weldra in handen dei' Britsche regeering
overgaan.
En het conservatieve orgaan vervolgt
»Als de overdracht op het oogenblik een
onvriendelijke daad mocht schijnen tegenover
de Transvaaische regeering, en als deze over
weging bij de Portugeesche regeering zwaai
weegt, zou de transactie tot het eind van den
ooi log kunnen worden uitgesteld. Maar een
overweging, die bij de Britsche tegeeiing
veel zwaarder moet gelden, is dat de onmid-
pellijke overdracht in Engeland als een
zeer vriendschappelijke daad zou worden be
schouwd.
De sSlandard" constateert dat dit de tweede
maal is dat een scheidsrechterlijke uitspraak
in verband met de Delagoa-baai Engeland
teleurstelt. Dei tig jaar geleden, toen Enge
land aanspraak maakte op het bezit der bafli
gaf maarschalk Mae Mahon aan Portugal
sniet alleen wat het vraagde, maar heel wat
meer en schonk hij het rijk gebied dat het
nooit had bezeten". Ronduit erkent het blad
dat men verwachtte ten gevolge van de be
slissing de Delagoa-baai van Portugal te kun
nen koopen en, terwijl het begonnen is met
Het antwoord, luidde: „Ja."
„Er zijn nog eenige kamers die u nog niet
hebt gezien, juffrouw Jordan Sir Clinton's
kamer zijn studeerkamer. Er zijn. maar
weinig mensdien die daar mogen komen. Hij
bewaart daar zijn papieren »n allerlei dingen
waai' hij op gesteld is; de huishoudster
placht die kamer altijd' zelf schoon te mar
kenwij mochren er nooit komen."
„Daar," dacht Daisy bij zich zelf, „daar,
indien ergens althans, ral jk den sleutel van
het geheim van mijn echtgenoot vinden."
Na 't ontbijt ging zij naai- hem toe. Toen
zij hem aanzag, verbaasde zij er zich over dat
hij aan dit eenzaam leven de voorkeur gaf bo
ven zijn prettig tehuis te Leville. Hier was
hij alleen; daar was zij altijd bij hem ge
weest, bereid om voor hem te zorgen, hem te
koesteren en met hem te spreken; liij zat
daar te midden van bloeiende bloomen en
zingende vogels. Door de tegenstelling scheen
haar di.t leven nog eenzamer toe.
Sir Clinton keek dit keer niet eens op.
„Wij zullen om acht uur dineeren, juf
frouw Jordan. Er komen vier heeren. U zult
er wel voor zorgen dat de kok ons een goed
diner bezorgt. Heeft a tot nu toe alles naar
uw tevredenheid gevonden?"
„Ja, Sir Clinton,"-ant' ordd'o Daisy.
Plotseling keerde hij zich om.
„Juffrouw Jordan," zei hij, „heb ik u vroe
ger al ergens ontmoet? Uw stam komt mij
eigenaardig bekend voor.'
Ten deele verschrikte, ten deele ook troost
te haar de gedachte dat het vrijwe1 onmoge
lijk was, dat hij haar zou herkennen.
„Ik herinner Eet mij niet, Sii Clinton,"
zeide zij. „Ik ben in verschillend© betrekkin
gen geweest."
Hij zaïg haar aandachtig aan.
„Uw stem lijkt precies op de stem van
iemand' die ik ken," zei hij. En bij zich zelf
voegde hij er bij„Haar stem ontroert mij."
da verklaring dat Engeland de beslissing,
hoezeer ook te betreuren, moet eerbiedigen,
eindigt het blad aldus
»Wij achten de zaak echter nog niet ge
heel afgedaan. Vriendschappelijke diplomatie
kan nog bereiken, wat eeu beroep op arbi
trage niet tot stand heeft mogen brengen".
De ^Standard" verwacht dus, evenals de
Morning Post", nog wel iets van onderhan
delingen met Portugal.
De vDaily Mail" is verbazend boos op de
ïpartijdige" scheidsrechters en zou de uit
spraak belachelijk vinden, nals het niet een
schendmg van het recht en van het gezond
verstand was, een noodlottige klap in het
aangezicht van een edel beginsel".
De akelig-jiDgoistische Daily Mail" moet
noodig van jedele" beginselen sprekeu 1
Nuchter en zakelijk is de beschouwing van
de sMorning Leader". Het liberale ochtend
blad acht de veroordeeling tot het betalen
van meer dan 600.000 pond sterling schade
vergoeding een flinke straf voor een zoo
willekeurige handelwijze aan do zijde van
Portugal als het inbeslagnemen van den
spoorweg in 1889. »Maar de som is op zich
zelf niet zoo groot dat' het de hulpbronnen
verlamt van een land, zelfs als dit zoo arm
is als onze vroegere bondgenoot."
En het blad noemt het een verlichting te
kunnen denken, dat dit bedrag geen ver
ontschuldiging zal kunnen zijn voor krasse
maatregelen ten opzichte der Delagoa-baai.
Terecht merkt het blad op dat juist skrasse
maatregelen in Zuid-Afrika in ongenade zijn."
De Zutd-Afrtkaansche Mali.
Eon Transvaalsch eorekruis.
Wist rner. da t de Zuid-Afrikaan sch© Re
publiek er een officieel eercteeken op na!
houdt ter belooning van burgers die buiten-
gewonen moed hebben getoond? Da „Rand
Post" geeft don tekst vam een Volksraadbo-
sluit van 8 Juni 1876, waarbij dit ridder
kruis is ingesteld. Het besluit luidt aldus
„Do Raad, oordeelende dat het wensrihe-
lijk is dat burgers, die zich. door dapperheid
en moed onderscheiden, eenigo officieel© on
derscheiding daarvoor van d© regeering ont
vangen, besluit dat er voor dat doel een eere-
kruiS wordt ingesteld. Zulk eerekruis zal van
Tramsvaalsdh goud vervaardigd word'ea en op
aanbeveling der officieren aan den persoon,
die aldus aanbevolen wordt, worden uitge
reikt, nadat de meerderheid van twee-dorden
van het veldkometsdhap waartoe hij behoort,
daartoe haax goedkeuring zal gegeven héb
ben. Het kruis zal in vorm zijn. zooals door'.,
do heeren commissieleden Lys en Macauly en
de Regeering zal worden bepaald en ge
naamd! worden: Het Transvaaische Eere
kruis."
Er is dus een officieel eeremetaal. Maar
wordt het ook uitgereikt?
Dank- en biddagen.
President Kruger vaardigde den 22en Fe
bruari een proclamatie rut, waarbij werd be
paald dat Zondag 25 Februari as. en Dins
dag 27 Februari a.s., de Majuba-dag, alge
meene dank- en bededagen zouden zijn over
het geheel e land, „als dagen van verootmoo-
Daisy 'maakte een dienaresse en ging weg.
„Ik wilde d!aifc ik mijn stom kon verande
ren," dacht zij. „Ik zal mij daardoor nog ver
raden."
En Sir Clinton dacht te gelijk„Die stem
ontroert mij."
Maar waarom zou zij hem doen ontroeren
Toen Daisy Adolf tegenkwam, die hoofd
pijn zeide te hebben en haar iets uit de huis
apotheek vroeg, zeide zij
„Is mijnheer gisteren Iaat opgebleven
Maar de discrete kamerdienaar antwoord
de haar, dat hij nooit op de klok keek wan
neer zijn meester thuiskwam.
„Maar het kan toch niet laat zijn ge
weest," voegde hij er bij, „want hij was op
Cliffe House, en daar blijft hij nooit laat."
Dien morgen was Sir Clinton uitna den
lunch ging hij een rijtoert.j© maken, en
'smiHIdags kwamen zijn vrienden dineeren,
zoodat Daisy dien dag niet veel van hem te
zien kreeg. Mjaar toen zij later op den dag in
de bibliotheek kwam, zag zij een brief op tar
tel liggen, aan haar zelf geadresseerd. Zij las
het adres„Mevrouw Clifton, Leville, Frank
rijk." Dus hij schreef haar toch, hij vergat
haar niet. Wat was haar leven toch zonder
ling. Maar tot nu toe had zij 'ietsgezien dat
haar vermoedens kon versterkener kwamen,
geen brieven voor hem die hem eenigssans
deden ontroeren.
Op zekeren middag kwam hij thuis om te
dineeren. In zijn hand hield hij, met zeer
veel zorg, een witte roos. Een klein, lief
roosje, zóó sierlijk uitkomend tusschen d©
groene blaadjes, dat Daisy er teker van was
dat een dame die bloem had gedragen. Hij
ging haar in de .vestibule voorbij.
„Juffrouw Jordlan," zei hij, „geef mij wat
frisch, koud water -van. uik wil die bloem
nog wat goed houden."
Wordt vervolgd
