Tusschen twee liefdes.
54"" Jaargang.
Zaterdag 7 April 1900.
No. 10211.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
Transvaal en Oranje-Vrijstaat.
BINNENLAND.
Sëiès
i
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen 11. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau s Boterstraat 68.
regel
Prijs der Advertentiën: Van 1G regels fl. 0.92iedere
meer 45 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelïge voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Ho. 123.
Kleinhandel In sterken drnnk.
Burgemeester en wethouders van Schiedam
brengen, ingevolge art. 5 der wet tot regeling
van den kleinhandel in sterken drank en tot
beteugeling van openbare dronkenschap (Staats
blad no. 118 van 1885), ter openbaie kennis,
dat bij hen een verzoek is ingekomen van J.
C. VAN ROSSEN, om vergunning tot verkoop van
sterken drank in het kiem voor het pand aan
da Hoofdstraat no. 133.
Schiedam, den 5den April 1900.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Mb. W. II. JANSEN, W. B.
De Secretaris,
v. LUIK, L. S.
Algemeen otcrrlcht.
SCHIEDAM, 6 April 1900.
OË OOBLOO.
In don Vr ij staat.
Wij staan, naar het schijnt, weder op den
drempel van oen nieuwe periode m den ZuidL
Afriikaanisdhen oorlog. De Boeren gaan blijk
baar volgens een welberaamd plan to werk;
hun doel schijnt te zijn lord Roberts' leger
macht in te sluiten.
Bij Koornspruit, waar kolonel Broaidwood
zijn ia Egypte geplukte lauweren verloren
(heeft zien gaan, hebben twee Boerenkom-
inaudio's, uit hot Oosten en het Noorden, sa
mengewerkt. Men tracht het nu voor te stel
len of die samenwerking een toevallige was.
Ten onrechte. Allee wijst er op dat de Boe
ren van alle zijden op Bloemfontein aandrin
gen. Daartoe werken hun legers èn uit het
Noorden èn uit het Oosten, resp. 7000 en
6000 man sterk, samen.
Wij zeiden dait ham doel is de Emgetfecthe
legermacht in Bloemfontein in te sluiten.
Wanneer wij zien dat zij uit het Noorden en
Oosten de Engelse-hen opdringen, d'at bij We-
peiler, ten Zuidoosten van Bloemfontein, hun
voorposten een geweervuur hebben geopend
op de Engeliscilien, dat er troepen Boeren
zwermen om de spoorlijn naar Kaapkolonie,
wanneer wij dan denken om d'e afsnijding
der waterleiding, dan wordt heit duidelijk dat
ihet grootsche plan der Boerengeneraals is,
lord Roberts zijn Ladysmihh te doen vinden,
on wel een Ladysmith iin een vijandehjko
stad, zonder voorraden, zonder water mis
schien. G-elukt het stoute plan dei- Boeren,
wat zal er dan van Roberts on d-e zijnen
worden
Was het opdringen der Boeren niet te ver
hinderen geweest? Had Roberts niet kunnen
voorkomen da,t de Boeren rich meester maak
ten van- do waterwerken, daarbij tevens den
Engelsdben een gevoeligcn slag toebrengend?
Of had Broadwood zelf daarvoor behoore-n te
zorgen
Ons dunkt dat er veel waare is in hetgeen
een gewezen Pruisisch officier, die uit Lon
den. over den oorlog schrijft aan de ,,Frankf.
Ztg.", dienaangaande zegt. Hij1 meent dat
Broadiwood zich schuldig heeft gemaakt aan
de fout der Bnigelsohe krijgskunde, die nl. bij
DOOR
CHARLOTTE' M. BRAEHME.
83)
Toen zij thuis kwam, ging zij zitten om te
rusten; haar knieën knikten; zij kon niet
meer. Het was zooals zij verwacht hadtoch
'nu de slag gewailleu was, scheen het meer dan
zij kou dragen.
„Waarom, trouwde hij niet mij snikte
de ongelukkige vrouw.
r'eP zick haar kort, ongelukkig hillwc-
lijksteven. weder voor den geest; zij herinner
de zich d© eerste blinde verrukking van haar
verloving, toen zij niets anders geweten, aan
niets amdem gedacht had dan dat hij haar
liefhad hoe zij volkomen tevreden was ge
weest met haar eigen liefde, en niets ver
wacht hod van hem hoe zij daarna lang
zaam, maar zeker ontwaakte tot d© overtui
ging daJb hij haar niet liefhad! dat hij an
ders wals dan. alle andere getrouwde mannen,
dat zij geen plaats innam in zijn leven. Toen
kwamen achterdocht en ontevredenheid. Zij
had ontdekt dait hij haar beidlroog; zij was
zijn veronachtzaming en on verstald I ligk eikl
moede geworden; zij had besloten het ge
heim op te lossen om te weten wat hij in. En
geland deed en waarom1 hij haar er niet heen,
bracht.
Jïtt wist zij alles. De laatste zwakke sche-
een terugtocht een voorhoede „raadzaam',
maar niett noodzakelijk acht. Maar geen ge
ring deel van de schuld treft Roberts zelf.
Deze wist dat Broadtvood het te Tliabanch u
benauwd had, raadde hem aan terug te trek
ken op de waterwerken en zou daarheen den
volgenden morgen versterkingen zend-en. De
schrijver vraagt, waarom don volgenden mor
gen Het was m ieder geval lord Roberts'
plicht geweest terstond gehoor te gewen aan
Broadwood's noodkreet. Waarschijnlijk ech
ter lette Roberts meer dan noo-cbg was op de
Boeren ten Noorden zijner stelling.
Bovendien gelooft deze militaire schrijver
dat Roberts de Boeren ten zeerste onder-
schalt, getuige de ophef dien hij van de inne
ming van Bloemfontein heeft gwnaakt, en
nu weer zijn voornomen om den» volgenden
dag handelend op te treden tegenover de zoo
bedrijvige Boeren.
„Wio togen Boeren strijden wil. moet liet
plan dat hij opgevat neef4, dadelijk uitvoe
ren, als hij geen gevaar wil loopen. een ge
heel anderen staat van zaken te vinden of te
laat te komen," merkt de- schrijver te recht
op, om dan te eindigen
„De Vrijstaatsche Boeren zullen door het
gebeurde niet nieuwe energie bezield worden
en lord Roberts niet moer vreezen, als zij
vernemen dat het mogelijk i«>- geweest zulk
een succes te behalen, bijna onder de ooger
van den beroem dst-e-n Engelsche n legerbevel
hebber."
Er is ook nog een zeer belangrijke omstan
digheid in het nadeel der Engdlswhen alle
oorlogscorrespondenten klagen daarover; dut
is het gebrek aan paarden en de uitgeput
heid van die er zijn. Daardoor zou French
er ook niet in zijn geslaagd de Boeren af te
snijden.
Wan-neer de Boeren werkelijk er in slagen,
Roberts' verbindingslijnen af te snijden, dan
zal dit gebrek zich nog meer doen gevoelen.
Intussdien zijn de Engclsclie beriolitgeveis
zeer optimist, vooral de militaire medewer
ker van de „Standard". Deze meent- dat „een
zeer geschikte strategische toestand ontstaat,
waarvan lord Roberts veel voordeel zaïl heb
ben. De opperbevelhebber zail den vijand' met
aanvallen voordat hij zeker is, eon besHisson-
den slag te kunnen slaan en hoe dichterbij
hij de Boeren kan lokken, des te beslissender
zal de slag zijn,"
Do man gaat daarbij echter uit van de on
juiste onderstelling dat de Boeren aanvallen-
derwijze zullen optreden. Maar vermoedelijk
zullen zij er zich toe bepalen Bloemfontein
in te sluiten.
Lord Roberts bereidt zich iiiturschcn op
den naderenden strijd voor. Hij heeft het
zware scheepsgeschut in positie laten bren
gen op de kopjes om de stad.
Van alle kanten stroomon, naar het
schijnt, de Vrijstaters die zich heetten onder
worpen te hebben, weder onder de Vierkleur
sa-mc-n.
De Engelsdio dagbladcorrespondenten zijn
daar natuurlijk woedend over en dringen aan
op ernstiger maatregelen tegen de Boeren in
het zgn. onderworpen doel van den Vrijstaat.
M a, f o k i n g.
Voor Mafeking ziet het er niet gunstig
uit. Plumer's koionne is weder teiuggeslngen
door de Boeren die tegelijk de uitvallende
bezetting der stad terugwierpen. Het wordt
steeds duidelijker dat van de Rhodesisclie
troepen voor de stad niets te verwachten is.
Alle hoop is nu nog gevestigd op de 5000
man Brilsche en koloniale troepen die, onder
mering van hoop was in haar hart weggestor
ven zij wist liet. Het oenigo dut haar nu
restte, was te besluiten wat het beste voor
haar wais. Zij had! hem meer lief dan zich zel
ve. Hoe onhartelijk en onverschillig hij ook
was ,had zij ham meer lef dan iets of iemand
ter wereld. Met een bitteren kreet van smart
strekte zij beide armen uit.
„O lieveling lieveling1" riep zij uit „Ik
zou voor-je gestorven zijn, en jij hebt jnij
vergeten
XL VII.
„Ik wil gerechtigheid."
Wat moest zij doen 1 Dat was do vraag die
haar bezig luiold. Hoe kon zij hem vrijmaken,
zoodat zij hem gelukkig kon maken met d'e
sohoono vrouw dio hij liefhad? De tranen
vloeiden over haar wangen als zij dacht aan
de vereregel waarvan hij zooveel hield Ja,
lie was weary waiting for the May maar
't wae niet de zoete maand van bladeren cn
bloesems, maar de liefelijke vrouw met haar
goudten haar. Hij was moe van liet wachten
en het was door haar, dat hij moest waciiten.
Als zij niet in den weg stond', dan kon hij
met Lady May trouwen.
„Hij moet mij haten," dacht zij. „Waarom
is hij met mij getrouwd Hij moet mij haten
en. naar mijn dood verlangen."
Dood! Dat woord trof haar. Wat kalme
rustwat onverstoorbare vrede schenkt de
dood! Geern vermoeidheid, geen walging
bevel van generaal Carrington, moeten dienen
voor de verdediging van Rhodesië tegen een
sirek" van de Boeren. Zooals da lezer reeds
weet, zullen deze te Beu*a ontscheept worden
om vandaar over Umtali naar Salisbury, een
afstand van 380 mijlen, per spoortrein te gaan.
Diar zullen volgens een Exchange-telegram
de Loepen uitstappen en te voet of per wagen
naar Buluwayo gaan, 272 mijlen verderop.
Van Buluwayo kan men dan weer per tiein
komen tot het kamp van kolonel Plumer.
Ingeval sir Frederick Carrington's koionne
is bestemd om Mafeking te ontzetten, zal
zij daar dus nauwelijks aankomen vóór 24
Mei, de datum die door Roberts voor het
ontzet der stad zou zijn aangegeven.
Maar zal Mafeking het zóó lang kunnen
lioudeu
Merkwaardig is ook dat de Exchange Tele
graph Company het blijkbaar mogelijk acht
dat Cainngton's koionne, die bestemd heet
vaar de veidediging van Rhodesië en daarom
alleen over Beira mag worden vervoerd, Ma
feking zal gaan ontzetten.
De Russische pers keurt het zeer af dat
Portugal de neutraliteit schendt door toe te
laten dat Engeland troepen over Beira naar
Rhodesië zendt.
De aanslag op de prins van Wales.
In de Belgische Kamer betuigde gisteren.
Snoy al-s voorzitter in krachtige bewoordin
gen zijn leedwezen over dien aanslag op den
prins van Wales
Do minister van buitenlandsch© zaken
sloot zich daarbij aan. Eveneens de socialist
Vandcivelde en de liberaal Lorand, die bei
den evenwel tevens diet houding der Engebche
kapitalisten in zake Transvaal laakten.
Daar kwaim Woeste, de leider der rechter
zijde, tegen op. Ook hij laakte scherp den aan -
dag en herinnerde er aan dat> Engeland
België ten doop had gehouden.
Het debat nam teen <cn scherpe wending.
De liberalen en de soei listen gingen, voort
aan Engeland den weerzinwokkenden oorlog
in Zuid-Afrika te verwijten.
De minister van buitenlandsehe zaken, Dc
Favcreau. tec-kende verzet aan tegen de hou
ding eter linkerzijde.
Vandervelde van zijn kant protesteerde
tegen de insinuatie van Woeste, dat hij een
aandeel zon liebhen gehad m den aanslag,
door zijn woorden in do meeting van Dins
dag. Woeste had nl. gezegd dat dc verant
woordt li jkhedten. zullen diukken op hen, die
zo zich op den hals hebben gehaald.
De voorzitter verkkiaide ten laatste heit
incident voor gesloten.
In den Senaat sprak de voorzitter, de hertog
d'Ursel, zjjn leedwezen uit over den aanslag.
De minister-president De Smet de Naeyer en
de leiders der verschillende gioepen in den
Senaat sloten zich daarbij aan.
Dr. Leyds heeft den prins van Wales een
telegrafischen gelnkwensch gezonden, terwijl
de leden lan het gezantschap der Zuid-Afri-
kaansche Republiek hun namen lieten in
schrijven op het register van het Engelsche
gezantschap te Btusrel.
Keizer Wilhelm kwam gistermorgen reeds
om 8 uur op de Engelsche ambassade ge-
lykwenschen met de mislukking van den
aanslag op den prins van Wales. Von Bülow,
verschillende gezanten en andere hoog-
geplaatsten kwamen in den loop van den
morgen. De Keizerin zond haar kamerheer.
Do gdieeie buitenlandsehe pers is veront
waardigd over den aanslag op den prins van
des levens, geen jaloerschlieid, geen pijn, geen
smartalleen diepe, Ica-'ime, zoete, ongestoor
de rust.
Dood11 Ja, de dood was de eenige wijze
waarop zij hem en zich zelf kon vrijmaken.
Zij wist dat echtscheiding mogelijk was. maar
alleen als gevolg van slechte handelingen;
echtscheiding werd niet toegestaan voor een
huwelijk dat een vergissing was.
„Als het niet slecht was," dacht Daisy,
„dan zou ik mij doodcu. Als ik naar den hc
mei kon gaan, zou ik gaarne mij n loven prijs
geven."
Maar d'at kon niet al» zij zich van het le
ven beroofde; zij zou aa,n Gods gelaat nooit
zien. En dan, het kind was er immers ook
met zijn dunne, roze vingertjes en zijn molli
ge voetjes. Zii mocht net kind niet verlaten.
Baby liad immers haar alleen; zijn vader be
kommerde zich. weinig om hem zijn gebee-
lo hart behoorde Lady May toe.
Dien gelic-clen dag zat Daisy op haar ka
nier na to denken wat zij kon doen. Zou zij
naar hem toe gaan cn open kaart spelen
zou zij hem zeggen dat zij alles wist dat
zij zijn liefde, voor Lady May had ontdekt?
Zou zij er bij hom op aandringen dat hij huil
huwelijk teretond bekend maakte en dat hij
haar in do wereld zou binnenleiden als zijn
vrouw? O neen, want als zij iets dergelijks
deed, zou hij haar alleen nog slechts meer
haten.
„En- dat kan ik niet verdragen," dacht
Daisy. „Hij heeft mij niet lief, maar ik zou
niet kunnen verdragen dat hij mij haatte."
Bovendien had zij geen stellige gronden
Wales. Maar niet minder verontwaardiging
heeft gewekt de insinuatie van lord Hamil
ton, een van Harer Rn t stee Majesteite mi
nisters, als zou dr. Leyds feitelijk door zijn
leugenf,ibriek'de auctor uUdlectualis van
den aanslag zijn.
Wat de aanslag zelf betreft, houdt men
het er voor dat Sipido tot, zijn daad is aange
zet door andteren. Hij weagert echter iedere
mededeeling.
CJenaengde WedeilccHngcn.
De prins en de prinses van Wales zijn
gisteravond te Kopenhagen aangekomen. Zy
werden aan het station ontvangen door den
Koning en de koninklijke familie. Een talrijke
volksmenigte, langs den weg naar het slot
geschaard, juichte de vorstelijke p. reonen
levendig toe.
Te Belfast hebben Woensdagavond Iersche
nationalisten wanordelijkheden veroorzaakt.
Te Dublin was liet betrekkelijk kalm,
schoon nu en dan een voor Engeland vijandige
kreet werd gehoord.
Het doel van da reis der Koningin, een
verzoening tusschen Engeland en Ierland, acht
men in politieke kringen totaal mislukt.
Op de vraag waarom de Oostenrijker giaaf
Adalbert von Sierueberg, die by Cronjé's troep
gevangen was genomen, in vrijheid was ge
steld, antwoordde Wyndham gisteren in het
Lagerhuis dat die officier eerder dan Cronjó
gevaogen was genomen, en dat zijn papieren
in oide waren, zoodal men hem iu vrijheid
moest stellen.
De Fransche minister-president heeft een
rondschrijven gericht tot alle bisschoppen
van Fi ank rijk, waarin hij hun verbiedt vooi
piedikaties cn missies geestelijken te gebrui
ken, die tot niet-goedgekeurde orden belmoren.
Volgens de Parysche bladen heeft Czaar
Nicoiaas de stad Pai ijs een prachtige reliëf
kaart van Frankrijk gezonden, vervaardigd
uit in Rusland yermmelde steenen en kost
bare metalen.
Het is vandaag 50 jaar geleden dat de
vorstendommen Ilohenzollern bij Pruisen
werden ingelijfd.
Eenigen tijd geleden werd de dood van
Osman-pacha, de Roemrijke, ten onrechte
gemeld. Maar nu is »de leeuw van Piewna",
de eenige populaire figuur misschen in het
geheele Turk-che rijk, overleden.
De World' te New-Yoik gewaagt van
83 zelfmoorden van Amerikaansche soldaten
op de Philippjjnen, die het blad in verband
brengt met de verwaarloozing der troepen
door de intendance.
Ter gedachtenis nan Y. J. Joubert.
In leven Commandani-GeneranI der Zuid-
Afrikaansche Republiek.
Ongetwijfeld zullen velen onzer landgenoo-
ten zioli gedrongen gevoelen, mede te werken
tot hot brengen eener blijvende hulde aan
den wakkeren mm, die niettegenstaande zijn
betrekkelijk lioogen leeftijd, maanden lang,
dag cn. nacht, zijn beste krachten gaf voor
heb behoud' der onafhankelijkheid van zijin
vaderland en ten gevolge der daarbij doorge
stane ellende en vermoeienissen zijn kost
baar leven liet.
voor haar beschuldiging. Niemand had haar
gezegd dat hij Lady May liefhad; het was
ten slotte in hoofdzaak haar eigen gissing, al
was zij ook zelf er volkomen van overtuigd,
nad'at zij hen samen had gezien. Zou zij Lady
May een brief schrijven om haar mede te
deelen dat Sir Clinton Adair getrouwd was
en dat hij vrouw ca kind in Frankrijk
liad? Zij scheen haar een trotsohe, hooghar
tige vrouw toe, een die zich te hoog zou ach
ten rekening te houden met een alloniemen
brief. Zou zij hem dan schrijven 1 Zij zat er
verlegen mede wat zij moest doen. Vanéén
ding echter was zij zeker: zóó kon het niet
voortgaanzij moest er een einde aan ma
ken. Het beste, het ve.r->tandigste scheen
haar nog hen, wanneer zij bij elkaar waren,
op to zoeken. Wanneer? Da.4" was de volgen
de vraag. Maar dat kou zij later wol bellis
sen zij wilde niet door eenige overhaasting
haar spel bederven. Zij wildte ook geen scène
uitlokken, waarin de wereld zich zou kunnen
verlustigen, maar zij wilde gerechtigheid er
langen voor zirir on voor haar kind. Al had
hij haar niet lief, dan zou hij toch niet die
schoone vrouw aanzien met zijn hart in zijn
oogen,
Daisy wist niet hoe deze dag omkwam. On
der voorwendsel van ongesteld te zijn, bleef
zij op haar eigen kamer; zij zou den klank
van stemmen of hot gerucht van menschen
niet hebben kunnen verdragen de trage-
d,e van lnar leven bad haar hart gebroken.
Soms dacht zij cr over naar huis te gaan,
naar haar kind, en dan te sterven zonder één
woord los te laten, over hetgeen zij ontdekt
De ondergeteebenden, voor ten deel zijn
persoonlijke vrienden, allen vol waardeering
voor zijn buitengewone gaven, vonden, vrij
heid' zich. te vereenigen tot een commissie
voor hot ontvangen van bijdragen.
Zij meenen dat aan die hulde een vorm
kan warden gegeven, waarbij men stellig niet
in conflict kan komen met plannen, in het
vaderland van den overledene.
Onder voorwaarde dat het later een «ere
plaats krijg© in een openhaar gebouw wen-
sohen zij aan mevrouw do weduwe Joubert,
het ©enig bestaande geschilderd portret van
haar betreurden echtgenoot aan te bieden.
Algemeen bekend is, dat d'it portret, van
do hand onzer begaafde landge notes, mej.
TJiérèse Schwartze, ook als kunstwerk ons va
derland waardig zal vertegenwoordigen.
De ondei-geteekendon vertrouwen door rui
me bijdragen in staat te worden gesteld om
liet de beste bestemming te doen bereiken,
die er huns inziens aan kan worden gegeven.
Met het ontvangen en te gelegener tijd
verantwoorden der bijdragen belasten zich de
«'-dergeteekenden, met name do penning
meester der commissie, mr. G. Vissering, aan
zijn adres Keizersgracht 160. Amsterdam.
Jhr. mr. F. Beelaerts v. Blokland,
's-Gravenhage.
J. Drost, Rotterdam.
Prof. mr. S. J. Fodkema Andrea©,
Leiden.
O. Karmorlingh Onnee, Amsterdam.
Prof. dr. H. Kern, Leiden.
D. Laan, "Wormerveer.
J. Mesdag Jaczn., Groningen.
G. A. A Middel berg, Raam
G. L. W. Peters, Rotterdam.
A. S. van Reesema., Rotterdam.
J. H. Rovers, Amsterdam,
D. H. Schmiill, Amsterdam.
Mr. H. Verkouteren, Amsterdam.
J. S. Vermaes, Leeuwarden.
AIr. G. Vissering, Amsterdam.
J. A. Wormser, Amsterdam.
Naar wij vernemen, worden van Engelsche
zijde pogingen aangewend, om het portret
van Joubert door Thérèse Sahwartze, het
ectvige van den generaal dat naar 't leven ie
geschilderd, aan te koopen.
Art. 240c cn art. 243 Gemeentewet.
Aan het voorloopig verslag der Tweed©
Kanier over de door de regeering voorgestel
de wijziging van art. 240c en 243 der ge
meentewet is het volgende ontleend
Sommige leden konden niet goedkeuren,
dat reeds 4hans een voorstel is gedaan tot
herziening der wet van 24 Mei 1897. Na war
men strijd toch heeft die wet beslist dat bij'
de regeling der gemeentelijke hoofdelijke om
slagen geen grootere progressie zal worden
toegelaten d'an die, welke voortvloeit uit de
toepassing van het zoogenaamde Rentham-
sdhe stelsel. Van de noodzakelijkheid der wij-
aging van de wet van 1897 waren die leden
dan ook niet overtuigd.
Van de gelegenheid om de hoofdelijke om
slagen te verminderen werd geen gebruik ge
maakt, maar wel werden in sommige gemeen
ten de uitgaven opgedreven. Men kwam er
tegen op dat thans op liet in 1897 gesloten
compromis weder inbreuk zou gemaakt wor
den. Door vele andere leden werd betoogd,
dat in 1897 van een compromis tusschen. Ro-
geering en Kamer geen sprake is geweest.
Slechts door nood gedwongen is de Regee-
C4 fi
b (i «ar■i'xrtMA f1 V"*"/ TWt
had. Zij was den nutteloozen, droevigem strijd
bijna moede.
Zij liad van zijn leven nu niets meer te
wachten, zelfs niet in de lang© jaren die nog
vóór hen lagen; het lief gebabbel van haar
kind on zijn aardige maniertjes zouden haar
geen gewin aanbrengen.
„Ik mag er mij eigenlijk niet over verwon
deren," dacht zij in haar eigenaardige, zachte
nederigheid. „Ik kan niet in haar schadiiw
staanzij is schoon boven allo vrouwen. Zij
is een vrouw vau hooge geboorte en hoog©
beschaving; ik ben maar een landmeisje1.
Geen wonder dat hij haar zoc lief heeft. Maar
waarom is hij dan met mij getrouwd?"
Toen, dacht zij weer dat het mogelijk was
dat alles een vergissing was. Misschien was
Lady May familie van hem misschien waren
ze wel neef en nichtzij kon het niet zeg
gen; zij moest ca- navraag naar doen. En wa
ren zij verwant, zij het ook verre, dan zou
daardoor de vriendschap tusschen hen beter
verklaarbaar zijn.
De zwakke troost die zelfs dit vage denk
beeld haar verschafte, kou haar duidelijk ma
ken hoe vurig zij haar man liefhad. In ieder
geval schonk het- haar du kracht liaar kaaner
te verlaten on naar beneden te gaan om nog
eens met Adolf te spreken. Zij vroeg hean.
zoo onverschillig mogelijk of Sir Clinton fa
milie te Londen hadhet antwoord luidde
ontkennend. Toen zeide zij
„Is Lady Miay Trevlyn geen verre verwan
te van hem?"
Wordt vervolgd.-)»
