Dit nmer bestaat uit DRIE Maden.
54"c jaargang.
Zondag 15, Maandag 16 en Dinsdag 17 April 1900.
No.
10217.
Eerste Blad.
Tusschen twee liefdes.
buitenland.
Bericlit.
Kennisgeving.
SCH IEDAM! «IE CO IR, UT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aar ding en fl. 1.25. Franco
per post 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dageljjks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau t Boterstraat 69.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote lettere naai* de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Aio. 123.
Itlct het oog op den tweeden Panscli-
dag verschijnt de „Scliledantsche Cou
rant" Baandagavond 16 April niet.
Kleinhandel in sterken drank.
Burgemeester en wethoudeib van Schiedam
brengen, ingevolge ait. 5 der wet tot ipgeimg
van den kleinhandel in steikeri drank en tul
beteugeling van openbaie dronkenschap (Staats
blad no. 118 van 1885), ter openbare k«nnra,
dat bij ben de volgende verzoeken zijn inge
komen om vergunning tot verkoop van sterken
drank in bet klein
lo. van J II. KOOIJMAN voor het pand aan
de Groote Markt no. 2;
2o. van P. WIEOHËRT, weduwe van H. L.
BRONS, voor het pand aan hei Heerenpad no. 15,
Schiedam, den 14den April 1900.
Burgemeester en fVolhouders voornoemd,
Mb. W. II. JANSEN, IV. B.
De Secretaris,
v. LUIK, A. S.
SCHIEDAM, 14 April 1900.
Algemeen overclcht.
I»E OOK M» 42.
Meei katsfoutein.
De jDaily Mail", die eenige dagen geleden
het bericht biacht van de groote nederlaag
der Engelschen bij Meerkatsfontein, sclneef
iater, nadat geen bevestiging van bel bericht
was gekomen
»De uit lioerenbron herkomstige tijding
heeft nog altijd geen bevestiging gevonden,
en wij kunnen hopen dat zij geheel onge
grond was of geweten moefr- worden aau
oveidreven voorstellingen van het gevecht
bij Reddersburg. In ieder geval moeten wij
nog een dag geduld hebben vooidat wij zeker
heid hebben, daar berichten over Britsche
nederlagen ons steeds mot eenige vertraging
bereiken. Dat is zeer natuurlijk als wq be^
denken, dat de afdeelingen in den Vrijstaat
op aanzienlijken afstand van het hoofdkwartier
opereeren".
Sinds is de correspondent der ï>N.-Y. He
rald" gekomen met een rectificatie [zie onder
Telegrammen. Red.], die de /aak nog wat
onduidelijker maakt, en heeft het departe
ment van oorlog de ramp van Meer katsfou
tein een verzinsel genoemd.
W'y zourlen dus de overwinning der Boe
ren bij Meet katsfoutein, waarin wij ods zoo
zeer vei heugd hadden, hebben ai te schrijven.
De vergissing zou ontstaan zijn door de
overwinning tusschen Reddersburg en De
DOOE
CHARLOTTE M. BRAEUME.
89)
„Jong in jaren,; maar de vrouw van een
man die e«n andere vrouw liefheeft, meet
haar leven niet al bij jaren. Ik heb een go-
voel of ik in één jaar er vijftig heb door
leefd."
„Omdat je niet gelukkig bent geweest. En
nu, Daisy, zeg mij, wil je goede vrienden met
mij zijn V'
„Ik geloof heb niet," was het eerlijke ant
woord.
„Ik heb eens een verhaal gelezen, Daiisy,
van twee vrouwen, die één man liefhadden
hij was duiaendtaiaal meer fehuldfg dan Sir
Clinton. Hij had zijn vrouw lief maar zij: ge
raakten in onmin en toen verliet hij haar;
hij trouwde met een andere vrousw, en later
ontmoetten beide vrouwen elkaar. Zij straf
ten hem niet zij wreekten zich wel. De
tweede vrouw had een kind. Ik herinner mij
hoe die beide vrouwen die twee gegriefde
vrouwen als om strijd het kind liefhad
den. O Daisy, Daisy, donk je eens die liefde
en verdlraagzaamhedd, dat medegevoel en die
edelmoedigheid' stel het je eens voor! Ba
zouden jij en ik dan aog twisten V-re*
Daisy sloeg haar lieve, treurige oogen op
naar Lady May's gelaat.
„Als ik stierf," zeide z'j langzaam, „als ik
stierf, Lady Troviyn, zoudfc u dan mijn kind
haten?"
Lady May zag haar hartelijk aan.
Wetsrlor p, die onder de/e twee verschillende
benamingen naar het Boerenhoofdk wat tier
werd gemeld. Hoe men dan aan den naam
Meeikatsfon'.ein is gekomen, bljjkt niet, zoo-
dac wij eerlijk moeten bekennen a! rang
schikken wij ons daarmede onder de bladen,
van wie de Brussel-clie »Petit Bleu" niet
begi ijpt hoe zij zoo nonsnugger kunnen zgri
dat ons de zaak nog altijd zeer mysterieus is.
De toestand.
Weg dus met de prachtige overwinning
bij Meerkalsfonteinrruar daarom niet met
onze hoop op de toekomst. Want lord Ro-
lieits' positie is en blqft zeer onaangenaam
de bewegelijkheid der Boeren maakt hem
hel leven zuur. Duidelyk blyktdat de Boeien
meester zijn van de geheele oostelijke helft
van den Vrijstaat. Alleen te Wepeuer hand
haven zich nog de Engelschen,
Hoe tiet daar gesteld is, blijft mede zeer
onduidelijk. Uit het eene bencht zou men
afleiden dat de Boeren, tut een ander dut de
Erigelsclien de stad hebben bezet. Nu hooren
wy dat de Boeren met belangrijke vei liezen
aan kommaudanten, mannen en kanonnen
afgeslagen zijri dan dat zij nieuw geschut
in stelling brengen en den stryd voortzetteo.
Een andermaal weer hooien wij dat gene
raal De Wet bezig is andere Engeische ti oe-
pen in de buurt vuu Wegener te omsingelen,
dat de Boeien door Bd&uto-iund om Wegener
heen zuilen Itekken; dat lord Roberts een
ontzettingskolonie heeft uitgezonden van
waar blijkt niet enz. enz.
Hoe het zij, de Boeien trekken zich sieed-,
meer samen ook in het Zuiden van den
Vrijstaat en bedreigen den spoorweg. Een
bencht dat het 14e huzaien van Betliuliê
ie Bloemfontein is aangekomen en dat het
zich niet heeft kunnen bedienen van den
spooi weg, laat ruimte voor allerlei vermoe
dens.
In de Kaapsche grenssteden is men al
zeer ongerust over bet opruklken der Boe
ren. Het garnizoen van Barkley-Oost is
voortdurend bedacht op berichten dat een
Boerenstrijdmacht in de nabijheid is, en de
inwoners van Colesberg hebben om een
stenk garnizoen gevraagd, daar de Oranje-ri
vier laag staat en gemakkelijk door te trek
ken is.
Lord Roberts blijft mtusschen tamelijk
werkeloos. Wel zijn "'olgens de „Daily Tele
graph" zijn troepen van wollen khaki uni
formen en nieuwe schoenen voorzienmaar
de opmarsch uit Bloemfontein zal nog een
week vertraagd worden, daar eerst voldoen
de levensmiddelen in dë Stad moeten wor
den bijeengebracht.
En dan. ...loet Roberts oprukken tegen de
sterke stelling der Boeren m 'het Noorden?
De „Times" verlangt dat hij naar Kroon
stad zal rukken, maar de militaire medewer
ker der „Westm. Gaz." keurt dit plan ten
sterkste af.
Het eenige dab wij vernemen is, dat een
geheele .brigade uit Natal onder Hunter
naar den Vrijstaat is ontboden, wel een be
wijs dat de toestand daar ernstig is, en dat
de verdedigingswerken van Bloemfontein
zoo goed als gereed zijn.
De Boeren van hun kant zuilen zeker den
strijd tot het uiterste volhouden.
De „N.-Y. Herald" verneemt uit Preto
ria dat het besluit om de Bóeren-gevange
nen over te brengen naar St. Helena, de
„Je kind haten Daisy liet 'kind van Sir
Clinton1 Wat denk je wel van mij? Neen.
Ais je stierf maar ik bid God uit heel
mijn hart dat je nog lang moogb leven, 1: ve
maar als je stierf, dan zou ik je kind m
mijn hart sluiten als ware het mijn eigen
kind."
Daisy's gelaat nam ten zachter uitdruk
king aan toen zij dit hoorde.
„Zoudt u werkelijk? Dan zoudt u zeer goed
zijn, Lady Trevlyn."
„Daisy," zei Lady May. „Je hebt een hard1,
bitter haird leven gehad. Laat mij je iets loe
ren, lieve kom, keer je gelaat nret af
laat mij je leeren te gelooven in de edelmoe
digheid der menschelijke natuur, in een no
bel liarb, in eerlijkheid en goede trouw. Do
wereld! zou ons, denk ik, medeminnaressen'
noemen, ofschoon een vrouw geen medemin
nares kan hébben haar plaats moet zijn
in het hart van haar echtgenoot; wij zouden
dan medeminnaressen zijn, omdat wij beiden
denzelfden man liefhebben. Welnu, over cv
klove reik ik je in vriendschap en trouw© en
«er mijn hand', mijn genegenheid. Wil je die
aannemen
„Ik zou het eigenlijk heiver niet doen," zei
Daisy. „Als ik uw hand aanneem dan zou ik
gedwongen rijn mijn belofte gestand! te doen
en van. u te houden. En hoe kan dat, terwijl
mijn man van u het meest houdt."
Een trek van diepe smart vertoonde rich
op Lady May's gelaat.
„Arm kind," zeide zij vriendelijk „Hat is
hard voor je geweest. Ik respecteer je mc er
om je wèigerurg, Daisy, dan wanneer je het
miji beloofd zoudt hébben en later je woord
niet gestand! zoudt rijn geweest. Als je geen
burgers nog heeft aangezet om zich tot het
uiterste te verweren. Tegenwoordig staan
meer Boeren in het veld dan toen de vijan-
dlijklieden uitbraken.
Een Amerikaansck militair-attaché moet
gezegd hebben dab de oorlog nog wel zes
maanden kan duren.
Trouwens, lord Kitchener" moet zich al
dus hebben uitgelaten dat, indien hij de
Boeren kon aanvoeren, hij zich sterk maak
te do Engelschen twee jaar uit Pretoria te
houden.
Wij kunnen dus voorloopig gerust zijn op
den uitslag. Wat Kitchener kan, kunnende
Boerengeneraals, dunkt ons, ook wel.
In Natal treden de Boeren met eenig suc
ces aanvallend op. Hun doel schijnt te zijn
de Engelschen in het Zuiden af te snijden.
Bedenkelijk klinkt liet in een der Engei
sche berichten te lezen dat „de brug over de
Zondagsrivier nog in ens bezit" is. Die brug
woidt dus blijkbaar ernstig bedreigd.
Een telegram van Donderdagavond uit
Ladysmith zegt:
„Sedert de kanonnade van gistermiddag
is in de buurt van Blandslaagte niet meer
gevochten; maar de Boeren opereeren in
allo richtingen, naar Weenen, Helpmakaar
en Dewdrop, in het Oosten, Wes'en en Zui
den."
Andere berichten zeggen dat de Engel
schen op Ladysmith teruggetrokken zijn, en
dat de Boeren .hun oude posities weer inne
men.
Zou Natal dus een herhaling van het be
leg van Ladysmith gaan opleveren?
De berichten over de gevechten in Natal
in de eerste dagen dezer week zijn zóó on
duidelijk, dat wij er niet op zullen ingaan.
Dat Baden-Powell, de bevelhebber van
Mafeking, dood is, werd nog niet bevestigd.
De „Daily Mail" meent echter te weten dat
een te Londen ontvangen particulier tele
gram den toestand der stad zeer kritiek
noemt.
En aan de Vaal houden de Boeren de ont-
zettingskoionne bij Veertien Stroomen nog
steeds met succes tegen, terwijl van Plumer
uit het Noorden ook al geen hulp meer is
te wachten.
Van de voorhoede van Metliuen's leger
die van Vrijburg zou zijn opgerukt, is niets
meer gehoord.
Verspreid nieuws.
Dertig voorname Kaapsche kolonisten
zijn wegens hoogverraad in hechtenis geno
men en te Queenstown gevangen gezet. On
der hen zijn Smuts, de burgemeester van
Aliwal Noord, het lid van den Uitvoeren
den Raad Tony de Wet, het gewezen lid Da
vid de Wet en diens zoon Piet; verder vijf
veldkornets
De broeder van president Steijn is door
lord Roberts op zijn eerewoord vrijgelaten
om naar Kaapstad te gaan.
Donderdag zou een stoomboot met krijgs
gevangenen naar St. Helena vertrekken;
maar er kwam bevel om te wachten op de
aankomst van de Franschen, Duitschers en
Russen, die bij Boshof krijgsgevangen zijn
gemaakt.
De „Globe" dringt er op aan dab de
vreemdelingen die in het Boerenleger die
non, wanneer rij in handen der Engelschen
vallen, strenger zullen behandeld worden
dan de Boerengevangenen. De toepassing
van liet standrecht rolgens de strenge be-
vnendin voor mij wilt rijn, zal ik to dl ver
trouwen in je stellen, Daisy. Ik zal je mijn
geschiedenis an die van je man vertellen, en
dan zal je zien dat er krachtiger veroutselrul-
digrg voor hem in ligt dan eenige andere die
k zou kunnen aanvoeren. Geef mij je hand,
hove; laat die rusten in de mijne. De vrouw
die Sar Clinton jaren geleden liefhad, zal niet
vergeten dat rij spreekt tot Sir Clinton's
vrouw. Be kende je echtgenoot jaren geleden,
toen ik een meisje van nog maar zeventien
of achttien jaar was; hij was een knappe
man o Daisy, zoo heel andere dam hij nu
is, heel anders een knappe, levendige man
vol levenslust en levensmoed. Ik heib geen an
dere liefde gekend' en zal ook geen andere
kennen. Wij hadden elkaar zeer liaf; wij
waren verloofd en zouden met elkaar trou
wen,"
Lady May vertelde nu in 'bijzonderheden
hun twist en hun scheiding; zij spaarde zich
zeLve volstrekt niet; onomwonden vertelde
zij naar waarheid hoe alles was geschied.
„Hij ging van mij," zeide rij, „en toen ik
hem later vroeg waarheen hij was gegaan,
zeilde hij dat hij waanzinnig was geworden."
Hoe goed! herinnerde Daisy zich dlat het
groote verdriet dait hem tot waanzin had ge
bracht, dat hem in liet bosch had gedreven
waar zij hem, bewusteloos en half-dood, liadl
gevonden. Zij viel Lady May haastig in de
rede.
„Dat weet ik," riep zij uit, „toen vond ik
hem."
„Vertel mij nu jou geschiedenis," zei Lady
May. En Daisy vertelde die hoe rij hem
in zijn riekte en machteloosheid had leeren
liefhebben, en hoe zij gemeend had te moeten
palingen van het oorlogsrecht, vindt hot
blad echter wel wat kras.
De Transvaalsche „Staatscourant" maakt
nu een besluit bekend, regelende de verlo
ven van de Boeren die op kommando rijn.
Tot nu toe ging hot, naar oude Boerentrant,
zeer ongeregeld, wat natuurlijk een groot
nadeel opleverde.
Het vreemdenlegioen der Boeren is gere
organiseerd cn telt nu 1000 man.
Volgens de „Daily Mail" heeft lord Ro
berts een bereden politiekorps gevormd voor
de Vrijstaatsche districten, die thans dooi
de Britsche troepen lijn bezet. De mannen
zijn voor beperkten tijd aangenomen, maar
zullen de voorkeur genieten voor een aan
stelling bij een permanent bezettingsleger,
als dit gevormd wordt.
Nu eerst blijkt uit de opgemaakte statis
tiek, wat er te Ladysmith is geleden. Op 2
November, na de ramp an Nicholson's Nek
dus, had White nog 13,500 officiereu en
manschappen; vier maanden later had hij
er nog 10,000, waarvan 2800 in het hospi
taal, dus 7200 die dienst konden doen of
heetten te kunnen doen. 10,088 man hebben
achtereenvolgens in het hospitaal gelegen;
600 zijn er gestorven, van de gewonden
10
In het geheel heeft Engeland nu runn
18,000 man verloren aan dooden, gevange
nen, gewonden en zieken.
Het departement van oorlog te Londen
heeft weder een staat van verliezen bekend
gemaakt, die een totaal aangeeft van
17,702 man: officieren gesneuveld 211, ge
wond 675, vermist (gevangen) 175, gestor
ven aan ziekte 47, door ongelukken 3 man
schappen gesneuveld 1960, gewond 9348,
vermist 3764. gestorven aan ziekte 1485 en
door ongelukken 34,
Koningin Victoria Reeft den bevelhebber
der marine-brigade van de Powerful 1,
die heeft medegeholpen bij de verdediging
van Ladysmith, bij de aankomst in Enge
land een telegram van verwelkoming gezon
den, tevens een dankbetuiging voor de dien
sten in Zuid-Afrika bewezen. Ook de hertog
van York zond een telegram.
Boira en de mogendheden.
De Madrileensche correspondent der „Ind.
Beige" wijst er op hoe Engeland sinds jaren
Portugal in een neb van intriges heeft ge
wikkeld, alle ten doel hebbende Portugal
als het ware tot een filiaal van Engeland te
maken. De Koning, de ministers, de invloed
rijke leden van de Portugeesche volksverte
genwoordiging, zij allen hebben gestaan on
der den invloed van Engelschen, en het ge
volg is geweest een reeks van verdragen die,
indien ze naar de letter werden uitgevoerd,
de Portugeesche koloniën aan 'handen en
voeten gebonden zouden overleveren aan
Engeland.
Met dat al, zegt Je correspondent, zou
men moeilijk in de kasten van het departe
ment van buitenlandsche zaken te Londen
een tractaat kunnen vinden dat Engeland
het recht geeft troepen over Beira naar
Rhodesië te vervoeren. Het heeft daaraan
dan ook eerst gedacht na de geleden nederla
gen. Laat men vragen wanneer het verdrag
waarop Engeland zich nu beroept, ter ken
nis van Transvaal is gebracht, en men zal
zien, dat een verdrag, Jat recht aan Enge
land verleenende, niet bestaat.
De correspondent meent dan ook dat,
stervemi toen hij wi'lde vertrekken. Zij vertel
de vaa haar blijden trots, toen hij haar had
gevraagd! rijn vrouw te worden, van hun huis
m Frankrijk; eindelijk hoe zij gaandeweg
tot de overtuiging ,was geraakt dat hij haar
niet- lief had.
„Had hij: jo niet lief, Daisy?" vroeg Lady
May.
„Neen," antwoordde Daisy. „Wanneer ik
op ons samenleven terugzie, dan ben ik er
volmaakt zeker van dat hij nooit ook maar
de minste genegenheid voor mij koesterde."
„Maar waarom trouwde hij dam met je?"
zei Lady May.
„Dat is ook mij een raadsel," antwoordde
Daasy met vuur. „Kijk, geld had' ik niet;
mijn moeder was een arme vrouw, die hard
moest werken voor haar levensonderhoud'ik
was niet ontwikkeld, niet mooihij had mij
niet lief waarom is hij met mij ge
trouwd?"
„Je moet toch heel mooi rijn geweest, Dai
sy; een lieve, kinderlijke schoonheid'. Ik kan
mij best voorstellen hoe je er twee ine jaar
geleden zult hebben uitgezien. Maar nu wil
ik je vertelen wat je moet weten om je man
rechtvaardigheid te doen wedervaren. Je zegt
dat het leven in Frankrijk hem begon te ver
velen, en dat hij naar Engeland ging?"
„Ja," zei Daisy droevig, „en tot dat oogen-
blik was ik bijna gelukkig."
„Ik heb verkeerd gehandeld," zei Lady
May, „en dat moest ik hom ook zeggen. Je
zult niet boos op mij zijn, lieve; maar nadat
hij wag was gegaan, werd! ik eerst gewaar hoe
innig 'ik hem liefhad. Ik deed al wat ik kon
om. te ontdekken waar hij was, maar dat kon
ik niet. Ik besloot te wachten totdat hij zou
wanneer Portugal een parlementaire verte
genwoordiging bezat die dien naam waardig
was, het tegenwoordige Kabinet en meer
dan één lid van vroegere ministeries in staat
van beschuldiging zou worden gesteld.
Daartegenover noemt de „Daily Tele
graph" het verdrag bij name. De artt, 11,
12 en 14 van het Anglo-Portugeesch ver
drag van 11 Juni 1891, zegt het blad, laten
zonder eenige beperking het recht van pas
sage vrij voor alle Engeische onderdanen en
Engeische koopwaren door de Portugeesche
koloniën in het stroomgebied der Zambezi,
der Kairé, der Benroë, der Bozu, der Lim
popo, der Sabi en haar takken.
Wanneer dit het eenige verdrag is, waar
op Engeland zich kan beroepen, dan staat,
dunkt ons, vast dat het vervoer van troepen
over Beira een schending der neutraliteit
door Portugal oplevert. Aan het verdrag
van 11 Juni 1891 kan moeilijk anders dan
een zuiver commercicele strekking worden
toegekend.
De Boerenregeeringen meenen dan ook
dat Portugal de neutraliteit schendt en pro-
tcsteeren daartegen.
Een door Reuters bureau uitdrukkelijk
gestaafd telegram uit New-York zegt, dat
de Boerenregeeringen officieel aan de Por
tugeesche regeering kennis hebben gegeven,
dat zij de toestemming voor Engeische troe
pen om over Beira te gaan, beschouwen als
gelijkstaande met een vijandelijke daad.
Tc Londen aclit men 't echter niet waar
schijnlijk, dat de Boeren hun ultimatum
kracht zullen bijzetten met represaille-maat
regelen, maar men gelooft dat Engeland
j. ortugal krachtdadig zal bijstaan, indien 't
wordt aangevallen. Men verwacht, dat Por
tugal antwoorden zal, dat het slechts han
delde in overeenstemming met de verdra
gen, daarbij verzekerende dat Portugal gee
nerlei vijandigheid tegenover de Boerenre
publieken bedoelt.
De vraag is of de Boeren kracht zullen
tijzetten aan hun protest. Sommigen mee
nen dat dit Engeland m het gevei zou ko
men, Het zou dan, Portugal steun verlee
nende, zijn schepen naar Lorenzo Marquez
zenden, en daar troepen aan land zetten.
Daarentegen ziet de New-Yorksche „Sun"
hierin een nadeel voor Engeland. Het blad
noemt Engelau"s handelen ten aanzien van
Beira een onhandigheid en verdedigt dit al
dus
„President Kruger heeft er belang bij om
zijn troepen Mozambique te doen binnen
vallen. Dan zou Portugal aan Engeland toe
staan om troepen te Lorcngo Marquez te
ontschepen en dat zou een internationaal
conflict en interventie geven."
Het komt ons voor, dat dit een zeer ge
waagde politiek van president Kruger zou
zijn. Want op een interventie der mogend
heden valt zeker al zeer weinig te rekenen,
al dringen verschillende bladen daarop, juist
naar aanleiding van het Beira-incident,
krachtig aan.
Zoo spreekt de „Rossya" de hoop uit dat
de schending der Portugeesche neutraliteit
een interventie der mogendheden zal uitlok
ken die zou voldoen aan den geest van
rechtvaardigheid, terwijl zij tegelijk Europa
zou verlossen van het gevaar van een reeks
inbreuken op de meest elementaire grond
slagen van het volkenrecht.
Af te wachten blijft of het bijzondere ge
zantschap der Boerenrepublieken, de heeren
terugtkeeren, al zou hij ook jarenlang wegblij
ven en dan wilde ik hem vergiffenis vragen,
hem smeeken mijn coquetteeren te vergeven
en herwinnen wat ik verloren had. Ik naan
dat besluit, zooals je riet niet Sir Clinton.
„Ik Ds in de bladen dat hij naar Engeland
was teruggekeerd en waar hij was. Ik ging
naar hem toe en vond hem alleen. Daisy,
toen knielde ik neer aan rijn voet en wilde
niet heengaan, voordat hij mij vergeven had.
Daisy, donk niet hard over hembedenk hoe
hij mij liefhad, hoe gelukkig ik was hem weer
te zien, hoe ik hem smeekte, overreedde, aan-
drimg. Maar nu ik er toe kom kalm over alles
te denken, moet ik zeggen dat er van het
eerste oogenhlik iets vreemds in hem was.
Hiji was zóózeer veranderd dat ik somtijds
dacht dat hij mij niet meer liefhad!; hij was
zóó teruggetrokken zóó anders dan vroeger,
dat ik zeer dikwijls op tiet punt was woei- on
genoegen met hem te krijgen."
„En gebeurde dat nooit?" viel Daisy in.
„Neen, nooit, omdat ik steeds trachtte ge
duldig te zijn. Ik herinnerde mij dht hij zoo
bibter had! geledén door mijn schuld, en. dat
het lijdien hem geheel veranderd! had. Nu be
grijp ik alles, Daisy hij kon niet vriende
lijker .tegen mij zijn, omdat hij nooit ophield
te denken aan jou, rijn vrouw."
„Denkt u dat werkelijk?" vroeg Daisy
driftig.
„Daar ben ik volmaakt zeker van," ant
woordde Ladjy May, „en ik zal je ook zeggen
waarom."
Wordt vervolgd.)
