Zondag 29 en Maandag 30 April 1900.
54Jaargang.
No. 10228.
Eerste Blad
Tusschen twee liefdes.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE ÏOURAHT
Deze courant verschijnt dage lp ks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
eer post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureaus JBoterstraat 68.
Advertentiën: Van 16 regels fl. 0,92iedere regel
Reclames 30 cents per regel. Groote lettere naar de plaats die zij
Prjjs der
meer 15 cents,
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde leleinm advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 28 April 1900.
DB OORLOC.
De toestand.
Het loont wel de moeite een blik achter
ons te slaan op de laatste period© van den
oorlog waaraan de naam Wepener verbonden
is. Want d'at tijdvak, nu geëindigd door den
aftocht der Boeren naar het Noorden, heeft
andermaal het duidelijk bewijs geleverd dat
de Boeren, al hebben zij zei ven misschien be
langrijke fouten gemaakt, toch verre de meer
deren der Emgelschen zijn in de kunst van
oorlogvoeren.
Immers, 8 a 10,000 Boeren slagen er in op
een afstand! van enkele dagmarschen voorbij
de centrale positie (Bloemfontein) van den
overwinnenden vijand te trekken, die 40 a
50,000 man telt. Zij behalen eenige belangrij
ke overwinningen (Sauna's Post en Redders-
burg) on dringen, tot ver in den rug der En
gelschen, fourageeren het geheele land door,
zenden hun konvooien ongehinderd naar het
Noorden, bewegen hun stamgeaooten die zioh
onderworpen hadden, om opnieuw de wapens
op te vatten, bedreigen de verbindingslijn
van hun overmachtigen vijand en sluiten ten
laatste een paar duizend man in bij Wepener.
De vraag zij daargelaten oi de Boeren niet,
zij het ook ten koste van verliezen hunner
zijds, de positie van Dalgetty hadden moeten
bestormen; wij weten nu eenmaal dat de
Boeren niet gaarne ftormen. Nog kan ge
vraagd worden of do Boeren hun eigendom
men niet wat al te zeer ontzien, of zij niet,
ook ten koste van groote offers, de spoorlijn
en vooral de waterwerken bij Sauna's Post
hadden moeten vernielen.
Tooh, al is Dalgetty's kolonne liua ont
gaan, al zijn zij gedwongen naar het Noorden
terug te trekken, hebben de Boeren een be
langrijk voordeel behaald: zij hebben lord
Roberts gedwongen van front te veranderen
en de organisatie der Engelsche legers weder
geheel in de war gestuurd.
Opnieuw is gebleken ihoe slecht de Engel
sche legermachine werkt. Van 9 tot 24 April
houden de Boeren een Engelsche kolonne
vast op slechts drie of vier dagmarschen van
het dichtst bijzijnde spoorwegstation Betha-
nië en even ver van twee troopencentra,
Bloemfontein en Aliwal Noord, terwijl zij te
gelijk met succes front maken naar het Zui
den, het Westen en het Noordwesten tegen
de veel sterker© Engelsche divisies die tot ent-
zetting van Dalgetty aanrukken. Want ook
voor die overmacht zijn de Boeren niet naar
DOOR
CHARLOTTE M. BRAEHME.
100)
„Arme Caro!" zeide zij met haar zachte
stem. En hij begreep niet waarom zij mede
lijden met hem had.
Toch maakte hij zich met in het minst on
gerust over haar waarom ookl Zij lachte
en praatte zij was altoos vroolijk en opge
wekt; da mensahen spraken over haar als
een der zonnigste naturen die zij kendonzij
was verwonderlijk eerlijk en opredht; zij wist
geestig te antwoorden; eiken dag ontdekte
Sir Clinton een nieuw» eigenschap in haar die
bewondering verdiende. Hij was wellicht
nooit meer verbaasd geweest dan toen zijn
eenvoudige Daisy zich ontpopte als wat zij
werkelijk was een geestige en wijze vrouw.
„Ik wil Italië niet verlaten zonder Rome
te hebben gezien, Caro,zeide Daisy. „Wan
neer wij naar Engeland terugkeeren, zullen
wij het wel niet zoo spoedig meer verlaten.
Misschien komt er dan niets meer van red-
zen. Laat ons Rome gaan zien, terwijl wij
hier zijn, Caro."
Ben of twee Engelsche vrienden: aan wie
hij hun plan mededeelde, ontrieden hem naar
Rome te gaan. Het was geen goed! seizoen
voor een bezoek aan de Eeuwige Stad. Vreem
delingen die er om dezen tijd) heen gingen,
waren licht vatbaar voor koorts; het wasbe-
ter te wachten. Maar Daisy lachte er om.
„Ik zal geen ziekte opdoen, Caro," zeide zij.
„Laat ons gaan dan zullen wij in het voor
jaar naar Engeland terugkeeren."
Zij gingen, en de reis deed' Lady Adair
blijkbaar goed'. Zij scheen beter en sterker
te worden; misschien werd zij juist onvoor
zichtig, omdat zij* zich beter voelde. Terwijl
zij door de Campagna zwierven, pakte het
ongezonde klimaat haar aanzij werd aange
tast door de gevreesde koorts, waarvoor men
haar zoo dikwijls had! gewaarschuwd.
In b eerst was hot slechts een lichte aan
val, en niemand was ©enigszins ongerust of
bevreesd. Sir Clinton bracht haar bloemen en
vrachten mede; hij praatte met haar als zij
het Noorden gewekenalleen de vrees voor
afsnijding van hun iftochtslijn dwong hen
tot den meesterlijk uibgevoeTden terugtocht.
Men vergelijkt een oorlogsterrein wel eens
met een schaakbord. Maar met divisies werkt
men niet zoo gemakkelijk als met raadshee-
ren en paarden en kasteden. Ronduit erken
nen bladen als de „Wesfcm. Ga®." en de
„Hancih. Guardian" dan ook dat, waar Ro
berts bijna zijn geheele leger, ongeveer
45,000 man, in het veld heeft moeten zenden
om dë 8 a 10,000 Boeren uit het Zuiden van
den Vrijstaat te verdrijven, zijn organisatie
geheel verstoord is en van een opmarsch naar
het Noorden voorshands geen sprake kan
zijn.
Smde einde Maart zwermden de Boeren
om Bloemfontein heen; twee weken reeds
hielden de Boeren bij Wepener die kolonne
van Dalgetty omsloten, voordat een krachti
ge poging tot zijn: bevrijding kon worden ge
daan. Hoe lang zal het nu weer duren, voor
dat andermaal do Engelsdh» legers om
Bloemfontein geconcentreerd en voor den op
marsch naar het Noorden, naar Pretoria ge
organiseerd zijn?
En is Roberts zoo ver, misschien beginnen
dan de Boeren het oude spelletje opnieuw en
bedreigen zij weder in het Zuidwesten en Zui
den de Engelschen in den rug, zoodat weder
Roberts' plannen onaangenaam doorkruist
worden.
De „Manch. Guardian" is dan ook niets ge
rust op de toekomst. Het blad vermoedt dat
Roberts' veldtochtplan mislukt is. De opera
ties gedurende de laatste zes weken hebben
geen resultaat opgeleverd. En wil lord' Ro
berts op Pretoria aanrukken, dan zal hij
50,000 man beschikbaar moeten houden om
zich in den rug te dekken.
Intusschen verneemt de „N.-Y. Herald"
van Donderdag uit Pretoria dat de onheil
spellende stilte op het oorlogsterrein een be
langrijke operatie d'er Engelschen schijnt aam
te kondigen.
Voorloopig blijkt daarvan echter niets.
Verspreid' nieuws.
Een telegram aan de Londensche bladen,
van 26 dezer uit Lorenjo Marque®, geeft
thans de volgende cijfers aan voor de Boeren
legers, die vrij waarschijnlijk lijken13000
te Kroonstad onder Louis Botfha; 10,000 in
Natal onder Lukas Meijer; 6000 te "Veertien
Stroomen onder De la Rey; 700 om Mafe-
king onder Snijman; 1000 te Pretoria en 250
op weg om de kolonne-Carrington in Rhode-
sié te onderscheppen; te zamen dus 30,950.
De kommando's van Botha, Olivier en De
Wet schijnen dan onder de 13,000 man der
Boeren-hoofdmacht te zi]r begrepen.
Het telegram zegt voorts dat de Boeren-
artillerie onlangs versterkt is met zeven ka
nonnen, die heimelijk m de Kosi-baai ont-
wonschte te praten, en las haar zacht voor,
wanneer zij daarin zin had.
Zij zou weer geheel hersteld zijn, zeide hij,
in enkele dagen, en dan zouden zij er eens
aan. gaan denken naar het vaderland terug te
keeren. Maar de eene dag volgde op den an
deren, en zij ging steeds achteruit.
Een plotselinge aanval van ijlende koorts
maakte Sir Clinton voor he< eerst ongerust.
Toen hij op zekeren dag op haar kamer was,
dacht zij dat zij te Leville was en riep Bedina
luid toe dat het huis m brand stond. Hij
bracht haar tot bedaren, maar het trof hem
diep te zien hoeveel erger zij was.
„Ik ben aan. hot droomen geweest," zeide
zij tot hem met een zwakken glimlach. „Ik
doüht dat Bedina hier was."
Hij praatte eenige o-ogenblikken met haar,
maar tot zijn ontsteltenis bemerkte hij al
spoedig dat zij weder aan het ijlen was.
Van dien tijd aan ging zij voortdurend
achteruit allengs werd het zeker dat zij
niet zou herstellen. Sir Clinton was wanho
pig hij zocht de beste doctoren op hij zou
hemel en aarde hebben bewogen om haar te
reddten; maar zij was met meer te redd'en.
Het pleit was beslist Daisy moest sterven.
In het eerst wilde Sir Clinton het niet geloo-
ven. Hij zeddb dat de doctoren zich moesten
vergissen; dat al wat zij zeiden onzin was;
dat zij beter moest worden. Niemand kon
hem nu koel en onverschillig noemen; al zijn
achteloosheid was verdwenenzijn vrouw was
in gevaar; nu vergat hij geheel dat er een
andere vrouw nog was.
De dag kwam waarop Daisy hem met
zwakke stem toefluisterde:
„Caro, ik ga sterven. Ik dacht wel d'at het
zou gebeuren; het was de eenige wijze waarop
een goed eind! aan de geschiedenis kon ko
men."
„Om 's hemels wil, Daisy, zeg niet zulke
verschrikkelijke woorden," antwoordde hij.
Maar zij boog zich naar hem over en zeide
„Caro, wil je Lady May vragen te komen
Ik wil haar zien voordat ik sterf."
LVII.
Daisy's verzoek.
„Daisy gaat eterven en wenscht je te zien,"
schreef -Sir Clinton aan Lady May. „Ik west
scheept en vandaar door Swazi-land verder
vervoerd zijn.
Een telegram van Renter's correspondent
van den 23stc-n uit Brandfort leert dat de
Engelschen daags te voren, gedreven door wa
tergebrek te Bloemfontein, reeds een poging
deden om zich weer van de waterwerken
meester te maken. De twee uitgezonden ko-
lonnes slaagden niet; hun rechtervleugel
werd teruggeworpen. Een detachement van
50 man werd afgesneden en twaalf van hen
werdën neergeschoten.
Landdrost Wessels Is te Thabanchu een on
derzoek begonnen naar de geweldenarijen
waaraan Kaffers zich tijdens de korte Engel
sche bezetting schuldig hebben gemaakt.
Kolonel Roes is lien mijlen ten Oosten
van Karee Siding slaags geweest met een
Boerenkommando dat deel uitmaakte van de
linie Brandfort-Thaibanchu. De Boeren be
hielden hun stellingen.
Lord Roberts seint nu dat generaal War
ren, op verzoek van. Sir A Milner, voor den
duur der vijandelijkheden benoemd ia tot mi
litair gouverneur van Griquala nd-Wesfc.
De „Daily MaiT'-correspondent te Preto
ria heeft de bij Sanaa's Post in handen der
Boeren gevallen Engelsche kaarten en gehei
me rapporten gezien. Hij zegt dat die de mee
ning der Boeren bevestigen dat de oorlog
door do Engelschen werd voorbereid om de
Boeren-republieken te amnexeeren.
De correspondent der ..Daaly Mail" te Pre
toria schrijft de ontploffing in het arsenaal
te Johannesburg aan booswillig opzet tee;
van de overzijde der straat zou een tunnel
zijn gegraven. De ontploffing vond plaats in
een magaaijn van ontplofbare stoffen buiten
de eigenlijke werkplaatsen.
Reuter seint dat dertien werklieden letter
lijk verscheurd werden, terwijl er 50 gewond'
werden.
Naar uit Johannesburg wordt gemeld, zal
de arbeid met een dag of veertien weer wor
den hervat.
Léon, dë ingenieur der Creusot-fabrieken,
heeft in een interview met de „Liberté" ge
zegd dat de Boeren niet bang behoeven te
zijn voor gebrek aan ammunitie, daar de di
recteur van het Johannesburgsche arsenaal
beschikt over vijfhonderd bekwame arbeiders.
Het stadsbestuur van Johannesburg heeft
10 mannen, 42 vrouwen en 429 kinderen, al
len van Engelsche nationaliteit, over de Por-
tugeesche grens laten brengen.
Naar de „Daily Mail" uit Lorenjo Mar-
quez verneemt, gaat het -'nvoeren van oorlogs-
contrabande daar lustig voort, deels direct
door het douane-kantoor, deels onder adres
sen aan buitenlandsche handelshuizen, deels
ook door nachtelijke ontscheping en vervoer
der goederen per roeiboot naar landingsplaat
sen stroomopwaarts en vandaar per wagen
naar het station Pi&ene. Nog onlangs moet
op d'io wijze roekloos kruit zijn verzonden in
dat je geen tijd zult verliezen om te komen."
De brief werd terstond verzonden; maar
hij werd van Cliffe House naar Trevlyn Nest
gezonden en vandaar naar Cowes, zoodat er
eenige tijd verliep, voord'at Lady May hem
ontving. Maar toen verloor zij geen uur; zij
gunde zich nauw don tijd Miss Lodnvood den
brief voor te lezen.
„TJ moet meegaan,' zeide zij. En de goed
hartige vrouw verzette er zich niet tegen.
„Daisy stervendeGedurende heel die lan
ge reis hoorcfe Lady May in het schokken der
wielen en het stampen der locomotief, in i»t
slaan der golven en het sissen der stoom niets
anders dan deze woorden
„Daisy gaat sterven."
En nog andere woorden kwamen haar tel
kens voor den geest ook deze die zij zelf
had' gesproken
„Je hieldt een daisy in je hand' en je hebt
haar van je geworpen."
"Was het zoo? Zou zij Daisy stervende vin
den door de veronachtzaming en liefdeloos
heid van haar echtgenoot? De hesnel gave
van niet!
Zij rustten niet voordat zij te Rome wa
ren. Sir Clinton had' met zijn familie en zijn
bediende zijn intrek genomen in een groot
huis aan de Via Condolti. Daarheen snelden
zij.
Lady May's eerste ademlooze vraag aan
den man die de dbur voor hen opende, was
naar Lady Adair. Belaashet was geen goed
nieuws. Daisy lag op sterven de lieve, een
voudige, hartelijk-liefhebbende Daisy die
vreemde mengeling an kinderlijkheid1 en
vrouwelijkheid de eerlijke, verstandige en
toch zoo eenvoudige Daisy, die haar man zoo
innig had liefgehad. Terwijl zij daar zat te
wachten, vulden Lady May's oogen zich met
tranen.
Sir din ten kwam bij hen hij was zoo
veroudferd, zoo door zorg verteerd', dat zij
moeite hadden hem te herkennen. Hij stak
Lady May groetend zijn hand toe.
„Ik ben blij dat je gekomen bent,' zei hij.
„Daisy is erg onrustig en vraagt voortdurend
naar je."
„Naar mij?" zei Lady May met trillendb
lippen. „O, Clinton, is het waar dat zij op
sterven ligt?"
zakken, die van boven met meel gevuld wa
ren.
Labouchère verdedigt in do „Truth" het
ïedit der Boeren om, wanneer dit noodig is,
de Engelschen te beletten goud te halen uit
de Randmijnen. Z. i. geeft het volkenrecht de
Boeren evenzeer die bevoegdheid', als aan En
geland om voor Transvaal bestemde kolen,
ammunitie en wapenen verbeurd te verkla
ren.
De Afrikaanders in ZuidLAirika gaan syn
dicaten stichten mot het doel den Britschen
ihandel te boycotten.
De Daltsche vloot.
De begrootingscommissie uit d-en Duit-
schen Rijksdag heeft gisteren art. 1 der vloot
wet verworpen; de conservatieven, de natio-
naal-liberalen en Frese van de vrijzinnige
volkspartij stemden er voor.
Aangenomen werd bij art 2 het bemidde
lingsvoorstel van het Centrum, waartegen 1-
leen de sociaal-democraten, de vrijzinnige
volkspartij en de Polen stemden. Met dezelf
de meerderheid werd'en do nrtt. 2, 3, 4 en 5
aangenomen.
De regeering kan tevreden zijn. Want al
word'en de kleine kruisers die zij voor vreem
de wateren verlangde, u.tgcsteld, haar wordt
toegestaan wat het voornaamste is, nl. alle
linieschepen die zij verlangde.
De weigering der kleine kruisers is slechts
een voorloopige; later zvllen zij natuurlijk
bij een nieuwe vlootwet toch worden toege
staan. De regeering zal van dit uitstel geen
hinder ondervinden. Zij was voornemens
eerst in 1906 met d'en aanbouw van de kleine
kruisers te beginnen, en door den verhaasten
aanbouw der linieschepen komen de oude,
maar nog zeer bruikbare schepen vrij voor
het gebruik in vreemde wateren.
De zaak komt dus hierop neef dat liet
Centrum om tegenover de kiezers te blijven
de partij die er voor waakt dat geen te zware
lasten worden gelegd op de burgerij, het ont
werp der regeering in tweeën hakt. In het
wezen der zaak is evenwel geen verandering
gebracht.
Nu nog de vraag waar do gelden vandaan
moeten komen. Daarover is de discussie gis
teren begonnen en wordt Dinsdag voortgezet.
flemengde üüeilcdccllngcn.
Koningin Victoria heeft een proclamatie
uitgevaardigd', waarin zij het lersclie volk
dankt voor de haar bereide ontvangst. De
Koningin zegt een aangename herinnering
van haar verblijf mede te nemen en bidt
God om eendracht onder het Iersehe volk,
dat gelukkig en voorspoedig moge zijn.
De Koningin heeft 1000 pond sterling ge
geven voor dë armen van Dublin. De lord-
mayors van Dublin en Belfast zijn baronet,
„Het is helaas! waar," antwoordd'e hij. „Ik
geloof dat alleen de vurige begeerte om jou
te zien, haar nog zóó ,'ang in leven heeft ge-
honden."
„Wat scheelt haar?" ging zij voort. „Waar
aan sterft zij
Hij scheen haar half-veriiolen twijfel en
vrees op haar gelaat te lezen.
„May," zei hij ernstig, „ik heb menige zon
de op mijn geweten, maar niot de minste on
vriendelijkheid jegens mijn vrouw, jegens
Daisy. Sinds ik wel, om het goed te zeg
gen tot mijn verstand kwam, ben ik de
hartelijkste en voorkomendbte echtgenoot
voor haar geweest. Dat zal zij je zelf ook zeg
gen."
Onwillekeurig riep Lady May uit
„De hemel zij gedankt!"
„Dacht je dan dat ik onhartelijk voor haar
was geweest?" vroeg Sir Clmton verwijtend.
„Neen, niet onhartelijk," antwoordde zij.
„Maar ik vreesde dat je haar misschien ver
onachtzaamd had, en zij is zoo fijngevoelig
die arme, lieve Daisy."
„Neen, ik heb haar niet veronachtzaamd'.
Ik heb mijn belofte letterlijk gehouden, May.
Ik heb mijn vrouw loeren liefhebben, en ik
lieg niet, wanneer ik zeg dat ik nu mijn le
ven zon willen geven om het hare te redden."
„Be geloof je," zei Lady May. „Willen we
nu naar haar toe gaan 1"
„Doe dan je mantel en je hoed' af," zei Miss
Lockwood. ,.Je ziet er zoo slecht uit, May.
Maai; Lady May had geen geduld om te
wachten tot een glas wijn voor haar werd ge
haald'. Zij wilde bij Daisy zijn Daisy die
stervende haar tot zioh had geroepen.
Zij ging met Sir Clinton naar de kamer
waar Lady Adair lag. Geheel haar leven ver
s-at zij niet het tafereel dat zich daar aan
haar oog bood. Zij trad een mooie kamer bin
nen met een breed venster op het Westen
de zon ging ondier en haar laatste stralen
dwaalden over hei door wingerd omrankte
veneter. Er waren schilderijen en beelden,
boeken en bloemen, groote antieke meubelen
en een ledikant mei gebeeldhouwde pijlers
en fluweelen draperieën. En op hei witte kus
sen zag zij Daisy Adair's bleek gelaat.
Stervende! O, mocht de hemel geven dat
het anders ware! Dö schaduw, maar niet de
de burgemeester van Cork is lord-mayor ge
worden.
De rStampa" verwacht dat Frans Jozef
te Bellijn ook zal voorstellen tusscbenbeide
te komen in Zuid-Afrika. De sReichswehr"
acht dit bericht voor bevestiging vatbaar,
maar daarom niet onmogelijk. Daarentegen
meent de »Deutsche Zeitung" dat Engeland
zich alleen zal storen aan interventie der
Vereenigde StateD.
Prins Albert zal koning Leopold der Belgen
vertegenwoordigen bjj de meerderjarig-ver
klaring van den Duitschen kroonprins.
Prins Leopold van Beieren zal den kroon
prins de Hubertus-orde komen overhandigen.
De officieuse »Noidd. Allg. Ztg." zegt:
In de buitenlandsche pers wordt een poging
gedaan om de aanwezigheid van den Rijks
kanselier te Parijs in verband te brengen
met een voorgenomen reis des Keizers om
de Tentoonstelling te bezoeken. Wij consta-
teeren dat hier alleen spiske is van een
verzinsel.
De groothertogin-weduwe van Saksen-
Coburg-Gotha, geboren prinses Aiexandrina
van Daden, is op 80-jarigen leeftijd overleden.
Koning Christiaan van Denemarken heeft
nu het verzoek om ontslag van het Kaïbinet-
Hörrmg aangenomen en een nieuw benoemd
uit de rechterzijde. Minister-president met
buitenlandsche zaken wordt Schested', onder
voorzitter van het Landstingvoorts hebben,
zitting in het ministerieGoos, justitieba
ron Juel Ryssensten, openbare werken
Friis, landbouw; W. Schcriing, financiën;
Middelbon, marine; Bierre, eerediensten on
derwijs. Sehnack, oorlog, en Brameen, bin-
nenlandsche zaken, gaan van het oude in het
nieuwe ministerie over.
De Liberté" beweeit dat de aartsbisschop
van Pat ijs, mgr. Richard, op zeer gespannen
voet staat met de regeericg, omdat hij,
ondanks de tusschenkomst van den nuntius,
geen uitnoodiging heeft ontvangen voor de
opening der Tentoonstelling en hem boven
dien geweigerd werd de paviljoens der katho
lieke missies in persoon te openen. De kardi
naal zou zich nu tot den ""kus hebben gewend.
De Portugeexche minister-president De
Castro is ernstig ziek.
Elf Spaansche anarchisten die begenadigd
zijn, vei trokken gisteren van Barcelona naar
Londen.
De Amerikaansdhe zaakgelastigde te Kon-
stantinopel dringt nu inderdaad in, een. nota
aan. de Porta beslist aan op betaling der
schadeloosstelling. Een ultimatum is deze no
ta niet; zij beantwoordt veeleer aldus
wordt uit Washington gemold aan het be-
versohriklring des doods was hier. De blauwe
oogen, groot en schitterend, zagen met ver
langen naar haar uit; de zachte lippen, nog
rood als koraal, waren even geopend; het
schoone haar hing over hals en schouders
heel haar vrouwelijke ziel leefde in db oogen.
der lieve, eenvoudige Daisy. Zij stak belde
haar vermagerde, blanke handen als zwijgen
de welkomstgroet uit naar Lady Ma.y. Er was
een oogenblik van stilte als het kloppen van
één groot harttoen knielde Lady May neer
aan Daisy's sponde en, het gelaat in de han
den verbergend, begon rij bitter te weenen.
„Ween je om mij vroeg Daisy zwak.
„Dat moet je niet doen. C sloof me, ik ben
gelukkig. Br sterf liever dan dat ik blijf le
ven. Caro, kom hier."
Hij knielde neer aan de zijde van Lady
May en Daisy nam een hand van ieder in de
hare en kuste ze.
„De weet dat jullie mij ,nu lief hebt."
„Ja, wij hebben je Jief.' zei Lady May, die
snikte als wilde haar hart breken.
Daisy zag niet naar haar, maar naar de
roode zonneschijf en de purperen wolken. Het
rosse licht streelde haar bleek gelaat en tiat^
te haar schoon haar goud. Langzaam scheen
zij1 haar blikken en haar gedachten van de
ondergaande zon terug te brengen tot de twee
d'ie aan haar zijde knielden.
„Denk niet, dat ik bedroefd ben, omdat ik
ga sterven," zeide zij met een zwakke, zachte
stem. „Ik heb nooit veel over geloof gespro
ken, omdat het te diep in mijn hart was ge
worteld om er over te spreken. Maar ik heb
God liefgehad," zeide zij in haar ouden, krn-
dtorlijken eenvoud. „Ik heb Hem ook nu hef;
ik verlang er naar bij Hem te zijn en daar
te rusten. In den hemel zijn geen vergissin
gen, Caro, en ons huwelijk was een vergis-
tl
sing.
„Daisy, lieveling, je bent voor mij de lief
ste vrouw geweest."
Slot volgt.)
