54*° Jaargang.
No. 10242.
Woensdag 16 Mei 1900.
GOUD EN EER.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURAI IT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: "Voor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franeo
per post 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureaulïoterstraat 68.
iedere regel
Prijs der Adverten tiën: Van 1—-6 regels fl. 0.92
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zgn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Diasdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Hleirnt advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
luiere. Telefoon Ho. 123.
Burgemeester en wethouders van Schiedam,
brengen ter kennis van de ingezetenen, dut bet
kohier no. 4 der plaatselijke directe belasting
naar het inkomen, dienstjaar 1899/1900, den
Isten Mei 1900, door den gemeenteraad
vastgesteld en den 8sten Mei daaraanvol
gende door heeren gedeputeerde staten dezer
provincie goedgekeurd, aan den ontvanger der
gemeente ter invordering is uitgereikt en in
afschrift gedurende vijf maanden, te lekenen
van heden, op de secretarie der gemeente voor
een ieder ter lezing is nodergelegd.
Wordende voorts een ieder aangemaand zijnen
aanslag op de bepaalde termijnen te voldoen, op
straffe van vervolging volgons de wet.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 15den Mei 1900.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
VE «STEEG.
De Secretaris
G. J. BISSCHOP.
llgemecu «verziekt.
SCHIEDAM, 15 Mei 1900.
BIS OORLOG.
De toestand.
Op het oogenblik ziet het er slecht uit
met de Boeren. Kroonstad is door lord Rr berts
bezet; honderden Vrijstaters leggen de wapens
neder; verdeeldheid scheidt Transvalers en
Vrijstaters, zoodat terwijl dezen in het ooste
lijk deel van hun land blijven, genen naar
het Noorden trekken voor verdediging van
eigen grondgebied.
In het Westen snelt de vliegende kolonne
voort tot ontzet van Mafeking, dat volgens
een voorbarig bericht der Daily Telegraph"
reeds bevrijd zou zijnin Natal eindelijk
heeft Bulier de Boeren teruggedrongen ea
do passen in de Biggarsbergen geforceerd.
Overal dus succes aan de zijde der Engel-
schen; van alle zijden ongunstige berichten
voor de zaak der Boeren.
Moeten wij dan gaan wanhopen aan de
zegepraal van het Recht Zoover is het,
dunkt ons, nog niet gekomen. Hoe ontmoe
digend de berichten ook luiden, men bedenke
dat zij komen van Engelsche zijde, en dat
het in het belang der Engelschen is de
Boerenvrienden in geheel de wereld te ont
moedigen, tegelijk' verdeeldheid zaaiend onder
de Boeren zeiven.
Wij voor ons gelooven dat de terugtocht
der Boeren door lord Roberts' opmarsch niet
gedwongen is en evenmin het gevolg eener
paniek als na den inval in den Vrijstaat,
Voor de Boeren is het, dunkt ons, de aan
gewezen manier zich niet aan eenigszins be
langrijke gevechten te wagen, maar den vijand
zooveel mogelijk te bemoeilijken in ziju op
marsch om straks misschien zijn verbindings
lijn te bedreigen en, zoo mogelijk, af te
snijden.
Roman uit Transvaal
VAN
AUGUST NIEMANN.
13)
Hij was doodsbleek en verstomd van
schrik. Miss Pudge zag JoacLi.m bewonde
rend aan.
„Ik heb geen goede schoenen aan voor dat
'duivelsche klimmen." zei de heer Arnstern
na een poosje, terwijl hij verlegen vóór zich
keek.
„Dat eckijnt wel," merkte miss Pudge op.
„Als mijnheer Joaquin u niet gegrepen hadt,
lag u nu daar beneden."
„Nu, zoo erg is het niet ik zou mij uog
wel hebben kunnen houden maar ik dank
u toch wel, mijnheer Joaquin."
„Geen dank, mijnheer Amstern."
„Ik begrijp eigenlijk met wat er aan die
mijn te zien is. Het uitzicht is van deze hoog
te al mooi genoog, maar waarom iwij nu* no®
in die schachten moeten 'kijken, weet ik
niet."
„U wilt immers een rapport over de mijn
aan uw vader zenden," zei juffrouw Pudge
•lachend'.
„Dat stel ik het best op naar de berichten
der ingenieurs. Ik kan toch niet in een kwar
tier het erts analyseeren en de riffen meten."
„Daar hebt u den man van vertrouwen
der firma Arnstem Co., mijnheer Joa
quin," riep miss Pudge uit. „Deze mijnheer
is de gedelegeerde voor Zuid.' frika. Op zijn
rapporten koopen de Duitscbers hun mijn-
aandeelen bij de beroemde firma Arnstem
Co."
En wij verwachten nog een herhaling van
het spel dat lord Roberts zoolang te Bloem
fontein tot machteloosheid heeft veroordeeld.
Maar de verdeeldheid tusschen Trausvalers
en Vrijstaters Voorloopig gelooven wij daar
van niet veel. Dat er Vrijstaters zijn die de
goede zaak verlaten, is niet alleen mogelijk,
maar zelfs zeer waarschijnlijk. Reeds vóór
den oorlog kon men dit verwachten van de
Engelschgezinde partij wier hoofd Steijn's
mededinger naar het presidentschap, Eraser,
is. Maar de kern der Vijjstaatsche bevolking,
zij die niet verengelscht zijn, blijven de goede
zaak getrouw; daarvan zijn wij overtuigd.
Trouwens dat de Transvalers zich naar
het Noorden, de Vrijstaters naar het Oosten
hebben teruggetrokken,lijkt onszeerrationeel.
Eenerzijds kan het doel zijn om weder naar
het Zuiden te trekken langs de grens van
Basuto-landanderzijds zullen de Vrijstaters
wellicht in de voor de Boerentactiek gunstige
bergstreken in den Noordoosthoek van den
Vrijstaat, met goed gevolg kunnen beletten
dat lord Roberts over Bethlehem en Harry-
smith naar den Van Reenenspas rukt om
zoodoende Bulier de haud te reiken.
De Boeren zullen onzes inziens dit moeten
beletten, willen zij zich niet naar het Noor
den laten opjagen door een uitgestrekte
Engelsche linie die zich van Warrenton en
Kiinberley over Koopstad, Kroonstad, Harry-
smith, den Van Reenenspas en door Natal
uitstrekt tot de grens van Swari-land.
Dat de Vrijstaters in het Oosten stand
wenschen te houden, blijkt trouwens uit liet
feit dat zij hier hun hoofdstad hebben ge
vestigd, en wel, zooals Roberts laatstelijk
meldde, te Heilbron.
Terwijl lord Roberts nu te Kroonstad zich
blijkbaar eenige dagen rust gunt, is meer
zuidelijk generaal Rundie met de Boeren In
gevecht bij Ladybrand. Volgens de Daily
Mail" zou hij hen eenige mijlen hebben
teruggedreven.
Ook Buller's succes in Natal mag niet te
hoog worden geschat. Wy weten dat de
Boerenmacht in Nalal in de laatste weken
verminderd is. Maar bovendien komt het ons
zeer aannemelijk voor dat de Boerengeneraals
besloten hebben Nalal waar toch geen groote
belangen op het spel staan, nog verder prijs
te geven en zich te bepalen tot de verdedi
ging der bergpassen, waardoor wellicht ook
weder troepen vrijkomen die elders beter
gebruikt kunnen wordeD.
Eindelijk het ontzet van Mafeking dat, zoo
het al niet is geschied, door de »DaiIy Tele
graph" op grond van Boerenbeiichtea uiter
lijk morgen wordt verwacht. In zooverre zou
de ontzetting der plaats van belang zijn dat
eenerzijds de Boeren misschien weer wat
ontmoec. gd zouden worden, maar meer nog
dat daardoor de divisie-Hunter geheel vrij
zou komen voor den opmarsch naar Pretoria.
De toestand is zeker hoogst ernstig, maar
toch niet hopeloos. De groote kracht van een
guerilla is in de geschiedenis der wereld
meermalen gebleken nu nog levert de wan
hopige toestand op de Philippgnen het bewijs
hoe machteloos ook een groot, goed gedisci
plineerd leger is tegenover de stoutmoedige,
veranderlijke taktiek van bewegelijke benden.
Laat ons daarom niet desespereeren. Onze
„U behoeft daarover naet zoo te spotten,
miss Pudge. Mijn. rapporten zijn even goed
als andere, en of onze clientele zaken maakt
of niet, hangt niet alleen van do rapporten
afdaarin spelen ook andere factoren mede.'
Joachim luisterde naar die woordenwisse
ling en verbaasde zich over miss Pudge. Want
de jonge dame scheen meer zakenkennis te
bezitten d'an hij van jonge dames had ver
wacht, en mr. Amstern sprak met haar als
met een man van. zaken. Maar tegelijk drong
zich de vraag aan hem op waar hij den naam
Arnstem Co. vroeger had geboord. Reeds
bij do voorstelling was die naam hem bekend
voorgekomen, zonder dat hij had kunnen zeg
gen hoe of waarom. Maar nu schoot het hem
te binnen dat zijn neef dien naam had ge
noemd. Arnstem Co. te Beriijh was de
bankiersfirma van wie hij zijn mijnaandeelen
had gekocht.
„Mijnheer Arnstem," vroeg hij', „kent u
d'e mijn „True Blue"?"
Do jonge man keek miss Pudge en miss
Pudge keek hem aan.
„Wat wilt u met „True Blue"?" vroeg hij.
„Als u aandeelen wil hoepen, kan ik ze u
aanbevelen. Het is een der beste mijnen, aan
den Rand."
„Koopen wil ik niet. Ik wilde leen vra
gen naar den toestand dezer mr»\
„Dan doet u het beste, met mijnheer
Pudge zelf er naar te vragen."
„Hoeft mijnheer Pudge er dan mee ute
staan V'
...Hij
Blue"."
Joachim' vroeg niet meer. Hij meende de
zaak te dborzien. Miss Pudge die zooveel ver
stand. van zaken had, scheen, onaangenaam
aangedaan te zijn. Zeker was haar vader de
man. die toen aam de draadjes had' getrokken,
is een der directeuren der „True
eigen geschiedenis wijst hachelijker momen
ten aan dan thans de oorlog in Zuid-Afri-
ka en toch bleef de onafhankelijkheid altoos
behouden.
Verspreid' nieuws.
Over de laatste gebeurtenissen deelen de
Engelsche bladen bijzonderheden mede, die
natuurlijk niet op hun waarheid te toetsen zijn.
Zoo wordt gemeld dat vóór de ontiuiming
van Kroonstad de Hollanders en de Ieren de
voorraden verbrandden en de bruggen ver
nielden. Voor den Vrijstaat heet de oorlog
zoo goed als afgeloopen. Zes duizend Boeren
met twintig kanonnen zouden naar het Noor
den afgetrokken zijn.
Volgens de dDaily Telegraph" zijn de
Vrijstaters den oorlog volstrekt moede en
weigeren zij beslist verder te vechten. Pre
sident Sleyn dreef hen met zweepslagen aan
maar ook dit mocht niet baten. Dientengevolge
zouden ook de Transvalers ontmoedigd zijn.
Van die aandrijving met zweepslagen zou
een fotograaf zelfs een kiekje hebben ge
nomen Dat kan wel interessant zijn.
Beweerd wordt te Kroonstad dat president
Kruger voornemens is naar Lijdenburg te
gaan, zoodra president Steijn zich bij hem
heeft gevoegd.
Te Lorengo Marquez loopt het gerucht dat
de Trausvaalsche Volksraad in geheime zit
ting heeft besloten dat alle bewoners van
Transvaal, onverschillig van welke nationali
teit, de burgers moeten helpen bij de ver
dediging der Republiek.
De Zuld-Afiikaansche Mali.
J oubert.
Allo Zuid-Afrikaanscbe bladen, die do mail
van Zaterdag heeft aangebracht, wijden arti
kelen aan wijlen generaal Joubert.
De „Rand Post", behoorende tot Jouberl's
politieke tegenstanders, schreef
„Torwij'l het land m zware worsteling
liijlgt en zwoegt, is Joubert- gestorven. Na vijf
maanden lang de hooge verantwoordelijkheid
van het opperbevel over de krijgsmacht in
Natal te hebben getorst, is die grijze generaal
in het begin der maand huiswaarts gekeerd,
aan jongere krachten de leiding daar overla
tende, om zich zelf te gaan wijden aan poli
tiek beleid. Na weinige dagen is de „bleeke
bode" gekomen en heeft hem weggenomen.
Op een oogenblik, dat de zon van het Trans-
vaalsehe krijgsgeluk tijdelijk achter de wol
ken was schuilgegaan, maakt Joubert's dood
m do oogen van vrienden en tegenstanders,
een diep tragische gebeurtenis. Ear is zöker
geen man in heel o-ns land, die niet een rus
tiger einde op gelukkiger tij-d had toege-
weuscht aan den generaal, die naar zijn bes
te weten voor een kwart eeuw eerlijk heeft
gestreefd voor het heil zijns volks. Gelijk
Paul Kruger heeft Piet Joubert steeds zijn
voor- en tegenstanders gehad, em, gelijk de
daden van dön President vaak aanleiding
gaven en govern tot critiek, hebben d!ie van
den generaal dit eveneens gedaan. Onze cou
rant was een dergenen, die slechts zelden
saamgingen met generaal Joubert iu zaken
van politiek. De gesdiiedenis zal moeten uit
wijzen. waai* de critiek gelijk had en, wanneer
niet, maar hoe zij dien aangaande ook oordec-
toen d© groote zwendel 'met de mi in op het
getouw werd gezet en do aandeelen op en
neer gingen. Pudge zou toeu wel een mooi
sommetjei verdiend hebben, waaronder ver
moedelijk ook het geld dat de graven Poyritz
verloren hadden.
Zwijgend klom het drietal verder over de
berghelling. Miss Pudge had nog geen zin
weer naar beneden te gaan. Zij verbrak het
stilzwijgen door den heer Amstern toe te
voegen dat hij! weer naar beneden kon' gaan,
wanneer zijn schoenen stuk waren; zij zelf
•wilde het goud van nabij zien. Inderdaad
'klom de heer Arnstern voorzichtig naar be
neden, terwijl miss Pudge met Joa-chim ver
der ging. Zij bleven ter hoogte van het Foot-
walirif. Het loopen ging echter zoo moeilijk,
dat miss Pudge haar begeleider vroeg, haar
zijn arm te geven. Zij leunde stevig op zijn
arm en ging zonder te spreken naast hem
voort. Joa-chim voelde duidelijk dat de jonge
dame een flirt met hem wilde beginnen.
Opeens klonk een luide, ruwe stom ver
weg uit het dal, die riep: „Victoria,! Victo
ria Kom dadelijk beneden."
Miss Pudge schrikte ian die roepstem en
liet haastig den arm van haar metgezel los.
Joachim herkende den heer Pudge die bene
den aan den oever der spruit stond te wen
ken. Maar op hetzelfde oogenblik zag hij Vis-
loria, uitglijden. Zij had zich in haar verle
genheid te ver van Joachim willen verwijde
ren en, als hij niet snel toegesprongen was en
haar had opgevangen, zou zij een, kwaden
val hebben gedaan. Zij rustte eenige oogen-
blïkken in zijn armenzij was bleek gewor
den en fluisterde, gejaagd! ademend
„Het is werkelijk belachelijK, mijnheer
Joaquin, dat vrij- ons beiden door u moeten
laten redden."
Hij geleidde haai* langs den kortsten weg
len zal, dit staat vast, dat Piet Joubert ge-
dureudo vijf-em-bvintig jaren de tweede en,
bij tijden, die eerste burger is geweest van een
volk, hetwelk getuige deze oorlog
veel
groots en schoons bezit, van. een volk hetwelk
hij eenige organisatie, uit enkel keursoldaten
bestaat. Dit feit moet van dieper boteekenis
geacht worden dan de meest gegronde cri
tiek over regoenngsdaden vau den generaal;
dit feit maakt het overlijden van Piet Jou
bert tot oeu groot nationaal verlies cn is de
gelijker getuigenis van de groote eer, die den
doodo toekomt, d'an wanneer wij traditioneel
do deugden opsomden di© do zijne waren.
„Bijna 70 jaren oud heeft de generaal zijn
huis en do Raadzaal verlaten om do leiding
van den veldtocht in Natal op zich te ne
men. Zijn voorbeeld vind© navolging om op
het einde zijner dagen alles ten offer te bren
gen aan Land en Volk alsdan is een
grootsche toekomst voor het volk van Trans
vaal weggelegd.
„Aan do flinke, dappere gade en aan do
kinderen van den Generaal bieden we de be
tuiging van ons medelijden in don grootcn
slag, die hou getroffen heeft.
Aan do beschrijving die hetzelfde blad1
geeft van de overbrenging van Joubert's lijk
naar het station en do begrafenis, ontJeenen
wij het volgende
Statig wondde d'e stoet zich vervolgens
naar het station, alwaar de staatspresident
diep ontroerd, do burgei6 toesprak.
„Ik heb," zoo zeide hjj, „iemand verloren,
die naast mij gestaan heeft sinds wij beidon
jongeling waren, vele jarer, geleden. Ik schijn
thans alleen te ziin overgebleven van de ve
len die in het verleden vcor laind en volc wor
stelden. Broeders, wat zal ik in doze ur© van
nationaal verlies, tot u zoggen? Te zamen
hebben wij voor do vrijheid gekampt en de
huidige oorlog wordt door ons gevoerd ter wil
le van vrijheid en recht. "Weinige weken ge
leden zag ik den overledene nog in de ge-
veclitslmie waar hij nederig en bescheiden
de ontberingen der burgers deelde als een
trouw generaal, een waar christen cn een
voorbeeld ter navolging voor elkeen.
„Wij doorleven thans donkeno dagen; ne
derlagen zijn ons deel, ten gevolge van de
verkeerdheid in den lande. Geen verandering
zal daarin komen, totdat de oorzaak verwij
derd wordt. In onzen cverleden broeder vin
den wij een voorbeeld. Hij genoot het ver
trouwen d!es volks en verrichtte zijn arbeid
nauwgezet. Daarom volgt hem na, en de
Heer zal ons vrede schenken op het door
hen* beschikte tijdperk. Waarom is de sym
pathie dbr geheelo wereld met ons? Ik gevoel
in mijn hart dat de strijd een gunstig einde
zal hebben. Met de hulp des Almaohfcigen
zal onze kleine natie blijven bestaan. Als gij
slechts denkt aan de kostbare levens die
reedis geofferd zijn, zult gii u scharen c«n de
vlag en tot het laatste strijdtem voor de recht
vaardige zaak. Tot de nagelat-en betrekkin
gen en u allen zeg ik: Ween niet, want de
Heer zal u helpen. De u.e der verlossing is
niet ver. Laat ons bidden dat wij den Hemel
mogen bereiken!, evenals hij over wien wij
thams rouwdragen. Amen."
Generaal Schalk Burger sprak daarop als
wapenbroeder van wijlen generaal Joubert,
eenige gevoelvolle woorden over de toewij
ding cn hot geduld waarmede deze, niettegen-
naar beneden, waar hij den heer Pud'ge zeer
slecht geluimd vond.
„Wat moet dat beteekencn 1" snauwde hij
zijn dochter toe, zonder op Joachim te let
ten.
Maar miss Victoria bleef liem het ant
woord niet schuldig, „Wat?" vroeg zij. „U
mocht mijnheer Joaquin wel bedanken. Hij
heeft eerst mijnheer Arnstern gered, en daar
na uw dochter er voor bewaard op haar ver
jaardag als lijk voor uw voeten te rollen."
De heer Pudg© bromde nog wel wat, maar
scheen toch kalmer geworden.
„Is u vandaag jarig?" zei Joaohim. „Dan
feliciteer ik u,"
Zij bedankt© hem zeer vriendelijk.
„Ja," zei de lieer Pudge, „ik wil den ver
jaardag van mijn dochter vieren d<xn* het
Footwallrif naar 'haar te noemen en haar ten
geschenke te geven. Het zal van nu aan Vic
toria Birthday Gift Rif heet en."
Joacliiin zag verscheiden, rijtuigen en vele
paaiden, een gezelschap van meer dan tien
heeren, die met Pudge van Johannesburg
waren gekomen. De bedienden dekten een
tafel in de schaduw van. he' huis en pakten
champagne uit, zetten ijsemmertjes gereed'
en droegen eetwaren aan uit een der rijtui
gen.
Pudge nam intussohen Erederick Arn
stern ter zijde; deze ging zitten, waarop
Pudge hem een rapport over de Dearsonmijn
dicteerde dat hij naar Berlijn moest seinen.
De vertegenwoordiger der firma Arnstern
Co. kon met een gerest geweten berichten
dat hij op de plaats zelf een persoonlijk on
derzoek had ingesteld.
Intussclien hield miss Pudge zich weer met
haar redder bezig. Met de andere heeren die
haar allerlei attenties bewezen, bemoeide zij
zich zeer weinig, en zij wist het zóó in te
staand© zijn ouderdom, de ontberingen en
vermoeicaiistcn van den veldtocht had door
staan, steeds werkzaam blijvend in hot lands
belang. Zijn laatst© woorden tot spreker wa
ren „Mijn arm volk. Mijn arm land. Wat
zal ervan worden
Op generaal Burgers verzoek werd een
psalm gezongen, waarna de menigte ui tee u-
ging.
Oostenrfjk-Hongarije.
Bij do indiening der begrootïng bij de
llongaarsche delegatie heeft graaf Golu-
chowski, de gemeenschappelijke minister van
buiteniandsche zaken, gisteren de gebruike
lijke mededeelingen gedaan over de buiten
iandsche betrekkingen. Over het algemeen
kon de minister naar zijn verklaring in de
vorige zitting verwijzen als mede toepasselijk
op den toestand van het oogenblik.
Wat de ontmoeting der beide Keizers te
Berlijn belieft, deze is wel niet uitgelokt
door brjzondeie politieke vraagstukken, maar
is toch niet van belaag ontbloot, daar zij een
hernieuwde bevestiging is van het vredelievend
verbond van Centraal-Europa. De waarborgen
voor de rust zijn even sterk als in het ver
leden, en men mag hopen dat de normale
vredestoestand zal voortduren.
Het verbond van Oostenrijk metDuitschland
en Italië wordt met het oog op het behoud
van den vcede aangevuld door de overeen
komst met Petersburg betreflende het Oosten
en den Balkan en door de uitstekende be
trekkingen met andere mogendheden. De
regeeriug van Oostenryk-Hongarije waakt
bij voortduring voor de handhaving van dezen
toestand.
Do minister legdo er den nadruk op dat
liet bezoek van keizer Frans Jozef aan Berlijn
beantwoordt aan de nauwe betrekkingen tus-
schen beide rijken.
Vervolgens wees de minister er op dat
de door hem uitgesproken meening dat de
oorlog in Zuid-Afrika volstrekt geen gevaar
lijken invloed zal hebben op de betrekkingen
lusschen de vreemde mogendheden, volkomen
door de feiten was gewettigd.
Hij hoopt dat men in de toekomst even
zeer bevvaaid zal blijven voor elke onaange
name verrassing, maar dat mag den mogend
heden niet beletten te hopen dat de strijd
spoedig zal worden beëindigd. De minister
constateerde evenwel dat het op het oogen
blik nog moeilijk is te weten of de oorlog
wt Idra zal eindigen en dat in elk geval een
vriendschappelijke interventie hem volkomen
onmogelijk toeschijn*
Eindelijk sprak de minister over de aan
vallen tegen de Oostenr'yksch-Hongaarsche
regeering, als zou zij de onzijdigheid hebben
geschonden. Graaf Goluchowski herinnerde
er aan dat deze beschuldiging afdoende is
teruggewezen door den Honganrschen minis
ter-president, maar desondanks kón hij niet
nalaten te protesteeren tegen den willekeu
riger! uitleg van zekere beginselen van het
voikeniecht.
Na de uiteenzetting van Minister Golu
chowski spraken alle sprekers, met uitzonde
ring van den Tsechischen afgevaardigde Slama,
hun vertrouwen uit in de staatkunde der re
geering.
richten dat zij, de eenige dame, aan tafel aan
Joachim's zijde kwam te zitten.
„Mijnheer Joaquin," zeide zij, „wij geven
overmorgen een partij in ons huis te Johan
nesburg, en ik reken er op dat u ons da n uw
gezelschap zult gunnen."
Maar toen mengde haai vader zicih. er in.
„Mijnheer Joaquiu heeft nu heel veel werk
aan de mijn," zei hij, „zoodat hij geen tijd
zal hebben om naar Johannesburg te komen."
„Dat zou heal jammer zijn," zei miss Vic-
toria^. met een ontevreden gezicht en voor
Joachim alleen bestemd, voegde zij' er bij
„Jammer, dat u het zoo druk hebt, mijn
heer Joaquin, want als ik ook al niet in uw
smaak val, misschien, dan wel een jonge da
me die gouvernante bij ons is. Het is een
sentimenteel Duitseh meisje."
Joaohim verbleekte. „Waarom denkt u
dat?" stamelde hij.
„U schijnt meer voor het sentimenteele te
voelen," antwoordde zij. „Overigens moet u
voor iedere dame dankbaar zijn die men u
toont, want 't vrouwelijk element is in Afri-
ka schaarsch vertegenwoordigd."
Toen haalde zij een kokertje uit haar zak
en stak een sigaret aan. Het was een elegant
kokertje van goud! met saffieren bezet.
Joachim bekeek het aandachtig om zijn
verlegenheid te verbergen.
„Uit Monaco," zeide zij. „Daar vindt men
aardige dingen. Zie dat beursje maar eens."
Zij haalde een beursje uit haar zak, dat van
fijne gouden kettinkjes was gemaakt. „Het
was een heel aardige reis," ging zij zuchtend'
voort, „en ze zou nog aardiger zijn geweest,
als papa mot ons had gereisd en u er dan
ook bij was geweest. Reizen zonder heeren is
vervelend,"
(Word/ vervolgd.)