Donderdag 5 Juli 1900
No. 10283
TJ it één wieg.
54"" Jaargang
Transvaal en Oranje-Vrijstaat.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
jDeze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 4.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 40 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau Boter straat 0S,
Prijs der Advertentiën: Van 1G regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Jtleine advertentiën opgenomen tot den prjjs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ulo. 123.
Algemeen orerrlchf.
SCHIEDAM, 4 Juli 1900.
DE OORLOG.
Nog steeds groote schaarschte aan nieuws
uit Zuid-Afiika. Wijdt Roberts al zijn aan
dacht voorshands aan De Wet? Ook Hunter
is du de Vaal over en gaat een schakel
vormen in den keten die De Wet moet om
sluiten. Gelukkig kan het niet anders dan
een ketting met wijde schalmen winden,
zoodat er gelegenheid zal zijn voor de Boeren
om te ontsnappen.
Omtrent de Boerenmacht in het Zuiden
van Tiansvaa! blijkt nader dat, naar generaal
Buller 1 Juli uit Standerton meldde, generaal
Talbot Coke 29 Juni mot de 10de brigade
een verkenning ondernam naar Amersfoort.
Hij vond daar 2000 Boeren met kanonnen
in een sterke stelling. Na door de Boeien
beschoten te zijn, trok Coke terug, zonder
vervolgd te woi den.
Het lijkt wel wat op een nederlaag dei
Engelschen.
De spoorweg van Natal naar Johannesbuig
zal aan het eind dezer week heropend worden.
Lord Roberts heeft dan een tweede, een
vlugger en veiliger verbindingslijn met de
2ee, dan door den Oranje Vrijstaat en de
Kaapkolonie.
Lord Roberts heefteen vei bod uitgevaar
digd, waarbij de terugkeer van burgers tiaar
den Rand voorloopig vei boden werd. Daar
uit valt op te maken, dat de Engelsche op
perbevelhebber den oorlog nog niet als ge
ëindigd beschouwt.
Lord Roberts treedt te Pietoria krachtig
op tegen Boerenspionnen. Ei zijn er reed*-
het land uitgezet.
Van de miliiaire attachés bij loid Robeits'
leger blijft alleen de Russische attaché de
eindoperntips volgpn.
De correspondent der «Chicago Record"
teMachadodoi p, beweert van President Kroger
gehoord te hebben, dat de Engebchen de
Boeren in het gebergte nooit zouden over
winnen. De President is met het oog op het
zachtere klimaat, van Maehadodorp naar
Waterval vertrokken.
Vele Vrijstaters hebben in den laatsten
tijd de wapens weer opgevat.
Volgens Michael Davitt, het gewezen ler-
sche parlementslid, die uit Zuid-Afiika te
Dublin is teruggekeerd, heelt Kiuger's be
sluit om Pretoria niet te verdedigen, de lei
ders der Boeren ten zeerste vei baasrl.
Davitt geloof dat het einde van den ooi log
spoedig daar zal zijn, mnnr Botha heeft
thans de leiding, en van hem hangt de duur
van den oorlog af.
Er zijn nog 4500 Engelsche gevangeoen
te Nooitgedacht en nog een duizendtal wor
den er verwacht van de in de laatste weken
gevangen gemaakfe Engelsche tioepen. De
correspondent der «Times" te Lorer.po Mai-
quez weet op gezag van een agent, die voor
den Engelschen consul aldaar geld was gaan
brengen aan de gevangenen, te vertellen dat
de Engelsche officieren te Nooitgedacht in
een jjzeren loods wareu opgesloten en de
soldaten in ruwe hutten. Vier officieren van
de Kaapsche vrijwilligers hadden een poging
gedaan tot ontsnappen, doch waren na het
Een. a-oman
VAN
IDA BOY-ED.
2> -
Nabiji Tiet kerkhof namen de huizen' oen
ander karakter aan. Er vertoonden zicli ge
bouwtjes, waarin het ©ene grafkruis naast
het auctor c-, do eene gedenksteen, naast den
anderen stond. Winkels mot uitstallingen van
grafkransen stonden didht bij het hek van 't
kerkhof.
„Nu, Goddank! we zijn er dadelijk. Ben.
vriend ,te begraven is altijd een treurige zaak
bij zulk. weer dubbel treurig."
„Ben vriend?" vroeg Walekor hem iro
nisch.
De dokter vouwde wanhopig d!e handle®.
„Nu ja dia® maar geen vriendEigenlijk
stond immers geen rnensch tot dien man in,
een nauwe betrekking. Maar als men! zoo
iemand' sedert meer dan dertig jaren in alle
omstandigheden des levens bijstond', hem zijn
eerste en zijn laatste kind in1 de armen legde,
dan is het zoo iemand tocli to moede, als
droeg mem een stuk van zijn ©igen leven mee
ten grave."
„Hoor eens, als men het zoo eens indenkt,
dan is het toch een ongehoorde wanbof, dat
zoo'n trouwe patiënt eindelijk nog onder an
dere medische hulp heengaat," zeide Walc-
mislukken daarvan te Barberton gevangen
gezet.
Clilna.
Dat de toestand hoogst ernstig is, blijlct
uit de maatregelen die in DuitschLamd wor
den genomen en uit de woorden door keizer
Wilhelm gisteren gesproken.
Bovenal uit het feit dat die Keizer zijn reis
naar Noorwegen heeft uitgesteld. De monarch
wil blijkbaar in het land blijven, om elke ver
traging in. de afdoening der zaken te voor
komen.
In zijn toespraak tot de vertrekkende troe
pen schetste keizer Wilhelm gisteren het ver
moorden van den gezant als ©en ongehoord,
brutaal, afschuwwekkend misdrijf. De Duit
sche vlag is beleedigd. Het Duitsche rijk is
gehoond. Dit verdient een voorbeeldige straf
en wraakneming.
De toestanden zijn zeer ernstig geworden
en kunnen slechts door aaneengesloten troe
penmachten aller beschaafde natiën worden
opgelost.
„Gij zult u tegenover een vijland bevin
den," ging de Keizer voort, „die met minder
doodsverachting heeft dan gij. Uw 'kamera
den hebben, waar zij met Chineezen zijn
saamgotroffen, don ouden Duitsch.cn wapen
kreet met roem en glorie hoog gehouden.
„Wij zenden u uit om onrecht te wreken
Wij zullen niet' eerder lusten, voordat
Duitschland's vlag met die der andere mo
gendheden zegevierend boven de Cliinoesche
wappert, geplant op de muren van Peking,
waar wij den Chineezen den vrede zullen
voorschrij ven."
Voorts maande de Keizea- de troepen. aa,n
goede kameraadschap te onderhouden met
alle troepen. Russen, Engelschen, Fivmschen,
wie het ook zij, vechten allen voor ©en ge
meenschappelijke zaak, die der beschaving.
Hij raadde 'hen. ook te denken aan onzen
godsdienst en aan hen te denken, die buiten
met hun leven voor den Heiland zijn opge
treden.
Ten slotte werdi aan de troepen gevraagd',
het nieuwe vaandel, rein en vlekkeloos, even
zoo terug te brengen.
Bisschop Inzet' heeft, naar aanleiding dezer
rede den Keizer geseind sik beluig Uwe
Majesteit mijn diepe afschuw over de rnisdaad
te Peking en mijn innigen dank voorde woor
den over de missies in Uwer Majesteit» rede."
Behalve do troepen die nu reeds in China
zijn en die gisteren daarheen vertrokken,
wordt nog een gemengde divisie uitgezonden,
samengesteld uit vrijwilligers.
Het „BerL Tag." ziet in het besluit van
keizei- Wilhelm, om vier oorlogsschepen naar
China te zond'en, een zeer ernstige militaire
maatregel, alhoewel het geen oorlogsverkla
ring beteekent. De divisie bestaat uit vier
oorlogsschepen B a y e r n, W ii r t e m b u r g.
Ba dem en Sach sen. Elk hunner heeft
7400 tons waterverplaatsing cn heeft een be
manning van 440 man. Het lijdt geen twij
fel of de Keizer heeft m«t de keus dezer vier
schepen, de namen dragende van do vier
grootste staten van hot Keizerrijk, aan d'e
mogendheden een bewijs willen geven van de
solidariteit der Duitsche natie.
Te Weenen is men in diplomatieke kringen
van oordeel dat Duitschland, welks gezant
„Waarin jo je natuurlijk vergrinnikt,"
sprak dokter Fangart geërgerd. „Reeds op
school hob je het daaraan niet laten ontbro
ken, als er mij eens iets mislukte. Toen ik
voor acht dage® naar München, naar d'e zil
veren bzruiloft mijner zuster ging, kon ik
vooruit toch niob weten, dat Werlhof een be
roerte zou krijgen, niet waar? Au dors zou ik
zeker 'thuis gebleven zijn, niet waar?"
„Dat is zoo Maar als oan klontjo," zeide
Wdicker, die er sedert zijn jongensjaren1 plei-
zier in vond, den prikkolbaren vriend zijner
jeugd te ergeren.
„Overigens vervangt mij immers, als ik op
reis ben, altijd mijn vriend Augustin. En
deze zou mij ook terstond per telegram hier
heen ontboden hebbendaarop kan je staat
maken. Maar natuurlijk was dio Mauracli
gelukkig, eens oen deftigen patiënt te heb
ben. Tot debatten tusschen do dames Werl-
hof heeft doze zaak natuurlijk aanleiding ge
noeg gegeven. Ik kan mij '.t zoo voorstellen,
alsof ik er bij geweest was. Lydia, die zoowat
alle menschen, die men voor hun bemoeiin
gen betaalt, ate haar dienstboden beschouwt,
heeft terstond bevolen, dab men oni mij
moest tefegrafeeren. Mama Werlhof heeft
goedig te woerd, dat men mij in het genoe
gen, aan de viering van de zilveren bruiloft
verbonden, niet mocht storen. En toen heeft
Malve gezegd, dat men toch vóór alle dingen
verplichting aan dokter Manrach had, die
haar armen, lieven papa zoo krachtdadig bij
stond, toen hij drie stappen vóór diens wo
ning neerzeeg. En de arme lieve papa, die
immers de „edelaardige gezindheid" van zijn
vermoord is, in den ooi log tegen China
vooraan moet gaan. Anderzijds echter wordt
het «landpunt verdedigd, dat de mogend
heden er in volharden niet in oorlog met
China te zijn.
Ten deze verneemt de „Köln. Ztg." uit
Parijs dab met name Rusland tegen een oor
logsverklaring gekant is. Nu -echter de prin
sen Tuan en Kangyi de uitroeiing der vreem
delingen bevolen hebben, welk bevel niet
aanvaard wordt door de onderkoningen, die
integendeel de beide prinsen als oproerlingen
beschouwen, is de Rnssisch-Fransche opinie
dat de quaes tie hierdoor vergemakkelijkt
is, daar men geen oorlog kan verklaren aan
rebellen.
Zoodoende zou de taak der mogendheden
alleen zijn do schuldigen te straffen en den
status quo te herstellen.
De vraag is echter hoe Duitschland en, als
gevolg daarvan, het Drievoudig Verbond den
toestand' zal beschouwen, nu de Duitsche ge
zant is vermoord.
En hoe zal de toestand worden, indien be
vestigd1 wordt wat de Londensche bladen uit
Shang-hai vernemen, nl -dat met Von Kette
ler op denzelfden d'ag nog drie gezanten zijn
vermoord
Te Shang-haï betwijfelt men zelfs of er
nog één vreemdeling te Peking in leven is.
Uit Parijs vernemen de Londensche Ma
den bovendien dat, volgens een daar loopend
gerucht, het Engelsche gezantschap weet dat
ook de Fransche en de Engelsche gezant t-e
Peking zijn vermoord; men weigert echter
aan de legatie dit gerucht te bevestigen.
Meer en meer dringen dus de feiten tot
do noodzakelijkheid om inderdaad China den
oorlog te verklaren, en zélfs Russische bladen
dringen daar nu op aan.
Volgens de „Daily Mail" heerscht onder de
mogendheden weer oneenigheid, veroorzaakt
door hot gebrek aan tucht onder de kozak
ken, die -ongewapende en vredelievende Chi
neezen vermoorden en overal, tot zelfs in
Europeosche woningen van Ta-tku plunderen.
In ieder geval zullen de Europeesche
troepen in China geducht versterkt moeten
worden.
Japan gaat daarin krachtig voor. Volgens
een telegram uit Kobe worden 3000 man
gemobiliseerd. Markies Ilo waarschuwt daar
tegen evenwel uit vrees voor een conflict
met Rusland.
De Fran»che troepen, nu 3500 man, zullen,
wanneer de versterkingen zijn aangekomen
op 8000 man zijn gebracht.
De uiterst vijandig© houding der Chinee
zen wordt d'oor velen toegeschreven aan over
ijld optreden der verbonden mogendheden
voor Ta-ku. De Chinecseke kommandant der
forten voerde geen -kwaad in het schild en
verzocht slechts om uitstel voor het vragen
van instructies. De vreemde vloten weiger
den echter te wachten, wilden d'e forten met
geweld in bezit nemen en dreigden om tweo
uur het bombardement te zullen beginnen.
De Chitie-csclic generaals hielden toon krijgs
raad en besloten het gevecht te beginnen.
Intusschen schijnt om Tien-tsin weer ge
vochten to worden. Admiraal Seymour zou
gedood zijn.
Ook in Wei-hoi-wei dreigt de opstand uit
te breken. De soldaten der scheepsbrigade,
die Zaterdag naar Ta-ku zouden gaan, zijn
Malve onder dc pronkstukken der familie op
genomen had, heeft met rijn laatste bewuste
blikken toestemmend geknikt. Togen mij
heeft men daarop gezegd, toen ik eergisteren
aankwam, dat liet een attentie voor mij ge
weest was, dat men mijn eeuigo zuster op
haar feestdag niet va-n haar brooder had wil
len bea-ooven."
Zijn stem klank bepaald hatelijk.
„Nu ja," zeide Walekor vergoelijkend, „bei
de kan immers samengegaan zijndankbaar
heid jegens Mauracli en -een attentie ten op
zichte van jou. Deze laatste kon j© toch niet
anders dan aangenaam zijn."
„Voor den -drommel was zij dat!" riep de
dokter uit. „Je kent liet publiek niet! Men
schen van on-s slag worden als slaven van dat
publiek beschouwd. „Hoe kon Fangart weg
blijven, terwijl de oude Werlhof op sterven
lag? Waarvoor heeft men dan een, huis
arts, als hij ergens gaat feestvieren, terwijl
men hem juist noodig heeft?" Zoo gaat het.
En verder mag ik over 't algemeen zeggen-
er zijn zaken en voorvallen, waarbiji men
noodzakelijk tegenwoordig moet geweest zijn.
Moot, zeg ik je!"
„Voornamelijk am de nieuwsgierigheid
van zijn andere patiënten met nauwkeurige
verhalen te (kunnen bevredigen
Op dezen nieuwen uitval kon de dokter
niet meer antwoorden, wamt het rijtuig hield
stil.
„Laat ons hier uitstappen!" zeide Walc-
-ker. „Als ons rijtuig nog tot bij' het hek
voortrijdt, ben ik heel e maal bevroren."
Zij stapten; uit. Overal, uit do rijtuigen
teruggeroepen en door andere troepen ver
vangen.
De consuls in de stad hebben een stoom
boot uitgezonden, die ui! Sehan-lung en
Honen een groot aantal vluchtende zendelin
gen heeft meegebracht, zoodat zich te Wei-
hai-wei nu 73 zendelingen bevinden.
Do Oregon die op de kust is geloopen,
schijnt niet in gevaar te verkeeren. Er wor
den slee-pbooten gezonden om het schip af te
brengen.
C. 0. do Jonge.
Tot de eerste slachtoffers van den oorlog
in Zuid-Afrika behoorde ook, gelijk bekend,
de heer C. G. de Jonge Fzn„ seeretari» van
het departement van onderwijs te Pretoria,
en algemeen zijn na zijn heldendood bij
Elandslaagte zijn groote verdiensten jegens
zijn aangenomen vaderland gewaardeerd.
Uit een door hem in zijne ambtelijke hoe
danigheid den 13en Juni 1899 eigenhandig
geschreven en geteekend stuk. dat aan de
»Arnh. Ct." ter inzage en ten gebruike is
afgestaan, blykt welk een warm en over
tuigd strijder hij geweest is voor de rechten
der Hollandsche taal in Zuid-Afrika.
Een onderwijzer bij het gesubsidieerd
onderwijs in Transvaal, benoemd tot assistent-
leeraar in Hollandse!), Fian»ch eri Duitsch
aan het sSouth-African College" te Kaapstad,
had zijn ontslag aangevraagd als onderwijzer
en ontving dit met een schrijven, waarvan
het slot hel -choonste moment is ter nage
dachtenis van den heer De Jonge als wakker
kampvechter voor zijne moedertaal. Dit slot
luidt woordelijk als volgt
De Snpt. v. Onderw. kon niet nalaten mij,
voor ik uwen brief beantwoordde, op hei
gewicbtvolle van de u aangeboden betrekking
te wijzen. Het «South African College" is
eene oude ondervvijs-inrichting van naam.
Gij zult daar als leeraar voor 't Holland«ch,
Fransch en Duit»ch studenten onderwijs geven
die zich voorbereiden voor het matriculatie,
voor het intermediate- en voor het B. A.
examen.
Waar gij nu in deze Republiek den prooien
strijd hebt leeren kermen, den strijd voor het
behoud der Hollandsche, der moedertaal, die
ook in de kolonie gestreden wordt en steeds
meer en meer met alle ten dien°te staande
eerlijke wapenen moet gevoerd worden, daar
zult gij ook begrijpen, hoeveel gij in de u
aangebodene betiekking kunt doen tol berei
king van bet door alle ware patriotten ge-
wensebte doel.
Gij kent de vijanden, ten minste wat het
algemeen betreft. Houd daar tekening mede.
Dwing respect af èn door uwe kennis, èn
door uwe beslistheid, èn door te toonen dat
de opgevoede, ontwikkelde Hollander iemand
is, die in beschaving, in fijnueid van vormen
niet bij de ontwikkeldste gentlemen «lei En
gelsche natie achter staat. Toon ook steeds,
dat gij beslist van meeniüg zijl, dat het
godsdienstig Piotestanl»ch element in de
opvoeding niet kan en mag gemist worden.
Dit is immers uwe overtuiging, niet waar?
«Hoe kunt gij niet door den studenten
liefde voor de Hollandsche taal in te boezemen
in de toekomst invloed uitoefenen in de
Kolonie, ja in geheel Zuid-Afrika. Hoe kunt
van den gelieolen stilstaande®' -stoot kwamen
do rouwdragende heeren. Zich onder opgesto
ken parapluie's verschuilend, voorzichtig d!ro-
ge plokjes voor hun voet zoekend, gingen dc
groepen naar hot kerkliofshok toe, waardoor
juist do van d'en lijkwagen opgenomen dood
kist gedragen werd. Zwijgend vormde men
zich tot oen ongeregelde groep cn wandelde
naar de kapel toe.
Dit was een gebouw in den Goiischen stijl
van roode en zwarte baksteenen opgetrokken
c-n zag er armzalig uit, als iets, dat in zijn
groei achtergebleven is. Uit de hoeken van
het mot pannen gedekte dak en uit do goten
stroomde de regen neer.
Van koude huiverend trad' Walcker de ka
pel binnen. Hij word door den, loondïenaar,
die in een deftige houding en niet onhoor
bare schreden toegesneld was, naar de eerste
rij der stoelen verwezen. Naast hem zat dok
ter Fangart weder.
Wakker was er de man niet naar om zich
gemakkelijk te laten ontroeren. Het gezang,
dat achter con haag van coniferen en lau-
rierboomen, in welker halfrond het klei no al
taar stond, rat klagend aangeheven wend,
werkte wel een beetje op zijn zenuwen. Maar
overigens beschouwde hij de dingen koelbloe
dig. De d'oode man, die daar ,n de Ki-st lag,
was voor hem niets anders geweest dan een
interessant voorwerp voor zijn waarnemin
gen.
Een poosje keek hij peinzend naar de flik
kerende kaarsen van de prachteandelabers,
die bij de doodkist stondé®, en. naar do rook
wolkjes, die door het flauwe daglicht), dat
gij u niet verduizendvoudigen en in eiken
student, die na afgelegd examen het college
verlaat, den waren Afrikaners een waren,
geharnasten medestrijder voor de rechten
der moedertaal geven en den vijanden der
moedertaai etn ontwikkelden tegenstander
bezorgen, die met het vuur van den jeug
digen mannelijken leeftijd, met een kracht,
die kennis hem geeft, en met eene volhar
ding evenredig oan de historische rechten
der taal, pal staat voor wat hem heilig is.
Laat dit uw voornemen, het doel van uw
streven zijn, en de goede vvenschen van den
supt. van onderw., van mij, van 'tgeheele
departement, ja van alleo, die de Zuid-Afri
kaners eens één vrij vo'k willen zien met de
Hollandsche taal als hoofdtaal, zullen u ver
gezellen, God bekwame u en make u ge
trouw".
De verzending van brieven en andere stuk
ken voor de Transvaal en den Oranje-Vrij
staat blijft, blijkens mededeeling van het
hoofdbestuur der posterijen en telegraphie, als
tot dusver geschieden over Lorenzo Marquez.
Afzenders', die verzending van hun stuk
ken over Kaapstad wen»chen, zullen dit met
duidelyk schrift op de adreszgde moeten aan
geven, in welk geval daaraan gevolg zal
worden gegeven.
Dr. E. van Rijckevorsel is uit Transvaal
te Rotterdam teruggekeerd. Aan boord van
de Iraouaddy van de Messageries Mari
time», van welk schip hij den 27en Juni te
Marseille landde, waren ook eenige leden
va» de Nederlandse!)-Russische en dr. Ro-
meyn van de eeiste Nederlandsche ambu
lance. (»N. R. C.")
Jobs. de Vries, een van de jongelieden, die
uit Drenthe naar Transvaal zijn vertrokken,
is, gelijk de familie te Assen, volgens de
«Asser Ct.", vernomen heeft, 10 Mei met nog
zeven Hollanders in het gevecht aan de Zand-
rivier gevangen genomen. Hij was bjj liet
afzenden van het beticht gezond en wel aan
de Simonsbaai. Vaa het vervoer naar St.-
Helena scheen niets te komen.
De Koninginnen te Utrecht.
Omtrent liet bezoek, gistermiddag door H.
H. M M. aan Utrecht gebracht, kan nog liet
volgende worden, vermeld.
Dc officieel© ontvangst geschiedde on de
gieus der gemeente, nabij ct© Lazarushuisjes,
alwaar do burgemeester, de hoer Reiger, den
stoet afwachtte. Deze werd voorafgegaan
door een militair geleide, 3 officieren en 50
minderen van het (le reg. veldartillerie, on
der bevel van den kapitein L. J. van H-euke-
lom. Daarop volgden d'e rijtuigen met gevolg,
en hot rijtuig van den burgemeester van Da
Bilt, jhr. Block van Haersma do With.
Op do grens der gemeente nam H. M. de
Koningin van den heer Haersma de With'
afscheid. Daarop begroette dc burgemeester
van Utrecht H. M. do Koningin, Haar in
korte woord©n bet welkom in de gemeente
toeroepende. In gestrekte®. draf ging lietitoeni
onder do donderende hoera,'3 der menigte,
die H. H. AL M. beid -n vriendelijk beant
woordden, voorwaarts naar het Hoogeland.
door do in lood gevatte ramen viel, duidelijk
zichtbaar bleven.
Zijn gedachten waren bij eenige zeer drin
gen do zaken, die op zijn kantoor op hem
waditten', en hij ontwaakte eerst weder tot
het bewustzijn zijner tegenwoordige taak,
toen men onder den slotzang van het on
zichtbare koor de kist opnam om haar naar
het familiegraf der Wcrlhofs te dragen.
Allen beschouwden het als een gelukkig
toeval, dat dit graf geen twintig1 sdiroden
van de 'kapel verwijderd, in de schaduw van
eenige treuresschen, zijn zwarten mond open
de. Do zerk, die* het andere bedekte, lag op
den grond er naast. „De familie Werlïiof."
zoo stond daarin gebeiteld en daaronder „1
Corinthen 13 8" naast een relief, dat een
zandlooper en een vlinder voorstelde. De
treuresschon waren nu kaal, en hun met
kleine donkere knoppen bezette takken hin
gen droevig boven de geopend» diepte, waar
uit een modderlucht opsteeg.
„Ach," dacht Walcker, „wat is dat begra
ven toch een akelig ding!"
llij sloeg, terwijl de geestelijke nog eenige
woorden sprak, een vluchtigen blik op de
verzamelde menigte.
De moesten hadden een zwarten rok oan.
Alle notabelen uit de stad waren tegenwoor
dig. En verder eenige militairende majoor
van heb hier in garnizoen liggende bataljon
en verscheiden o jongere officieren, die vriend
schappelijk in het huis van Werlhof verkeer
den.
(Wordt vervolgd.")
