P1
54*" Jaargang.
No. 10289.
een OHBERWIJZER met alle J.
TJit één wieg.
i
Donderdag 12 Juli 1900.
i:
if
Kennisgeving.
m
If
If
1!
li
BUITENLAND.
ff
ft
I ïj
4
4
iï
ri
fff
iri.
SCHIEDAMCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaar ding en 0,1.25. Franco
per post fl. 1.65,
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
BureauBotcrstraat 68.
iedere regel
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Uleinm advertentiën opgenomen tot den prijjs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intcrc. "Telefoon 3fo. 123.
Burgemeester en wethouders van
Schiedam,
Gelet op art. 219 der wet van den 29sten Juni
1851 {staatsblad no. 85), regelende de samenstelling,
inrichting en bevoegdheid der gemeentebesturen,
Doen te weten:
Dat de reLening en verantwoording van dc inkom
sten en uitgaven der gemeente, over het dienstjaar
1899, op heden aan den raad is ingediend, en tege
lijk op de secretarie der gemeente voor een ieder ter
lezing is nedergelegdterwijl die rekening tevens,
tegen betaling der kosten, m afschrift aldaar ver
krijgbaar is gesteld.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den lOden Juli 1900.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris
G. J. BISSCHOP.
Aan de 1ste Openbare Tusschenschool
(Hoofd de heer J. C. Sander), te Schiedam,
wordt gevraagd
Jaarwedde f500.benevens f 100.voor
hoofdakte, f 50.voor akte handteekenen.
Bovendien kan zjj wegens diensttijd 4 maal
(om de 2 jaar) telkens met 150.worden
verhoogd.
Sollicitatiestukken franco in te zenden aan
den Burgemeester vóór 15 Juli a.s.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 11 Juli 1900.
De oorlog met China.
De kansen voor het behoud der Europeanen
te PekiDg zijn nog gestegen.
Eerst heette het dat prins T«ching de
gezantschappen beschermde tegen de partij
van prins Tuaotoen verluidde dat de Kei
zerin-Weduwe liet bewind weder m handen
had genomen eindelijk vernemen wij dat de
vreemdelingen een der prinsenpaleizen bezet
hebben, terwijl de Britsclie legatie als schuil
plaats dient voor de inlandsche Christenen.
Dat de Keizerin-Weduwe door een tegen-
revolutie het bewind weer in handen heeft
gekregen, is niet onmogelijk. Vreemd is het
echter dat zij in haar bericht, door ijlboden
naar Nanking overgebracht, niet gewaagt
van de vreemdelingen.
Wel zegt een vroeger lelegreui uit Shang
hai dat de Keizerin, volgens geruchten, den
onderkoning van Nanking gevraagd heeft bij
de mogendheden tusschenbeide te komen,
opdat haar leven gespaard worde, wanneer
de Europeanen Pf/king binnenrukken.
Men zou daaruit kunnen afleiden dat het
geweten der Keirerin niet gerust is.
Wanneer er nu te Peking nog Europeanen
Een roman
VAN
IDA BOY-ED.
8)
MMva deed haar best om aan te hooron,
hoe Walcker nu den aanvang van het testa
ment voorlas, waarin overledene voor
eerst zijn vermogen opsomde, (bestaande uit
dit huis, een graianpakhuis, verscheidten hout
schuren, staatspapieren, aandeden .in schepen
en bezittingen in graan cn hout. Plotseling
schoot heb 'haar te binnen„Als ik! er als
dochter nog eenige zeer hartelijke woorden
van dank aam toegevoegd! haid
Zeker, diah zon aardiger geweest zijn, dat
zou meer tot zijn gemoed gesproken bobben.
Malve kon niet begrijpen, dat deze goede in
val haar nu eerst te binnen schoot.
„Set vermogen, dat mijn ©chtgenoofce, Eli
sabeth, geboren Merkers, mij tien huwelijk
meebracht, twee honderd en vijftig duizend
Mark, ligt onaangeroerd in Pniisuxlie con
sols. Evenzoo laait ik aan mij|n erven na, on
verminderd' het erfdeel, dat ik van mijn va
der ontving
Hier hield Waloker even op en manoeu
vreerde weder met zijn grauwen zakdoek,
maar bemerkte plotseling do iktour daarvan
eu stak hem haastig in zijn zak, volkomen ze-
hm*, dat niem'aad dit gemerkt had.
j,Onverminderd V' dacht Lydia en richtte
heb hoofd op. Als iets haar aandacht trok,
als rij scherp nadacht, had zij de gewoonte,
haar gelaat een weinig op te heffen ©li in de
verte te kijken.
Toen Isa Walcker de bepalingen, voorwel
in leven zijn, dan legt deze omstandigheid
den mogendheden den duren plicht op de uit
zending van een ontzettingsleger naar Peking
te bespoedigen.
De vraag is echter of men daarvoor niet
Japan in den arm zal moeten nemen, en dat
willen de meeste mogendheden niet aan. Nu
reeds heeft Japan het grootste aandeel in de
krijgsoperaties, zoodat Reuter's bureau, in
deze het orgaan der Engelsche regeering,
het denkbeeld oppert Japan als belooning
het protectoraat over Korea toe te staan op
dezdfde wijze als het Engelsche protectoraat
over Egypte.
Niet zonder reden merkt de sKöln. Zig."
op dat Rusland daar niet voor te vinden zal
zijn, zoodat Japan zich met een geldelijke
schadeloosstelling zal hebben te vergenoegen.
De moeilijkheid is inderdaad groot. Het
gevaar bestaat dat Japan vasten voet krijgt
in China en dat wèl het Chineesche gevaar
bezworen wordt, maar voor de Europeanen
daarna zal oprijzen een dreigender, een ge-
geducliter spook Azië voor de Aziaten.
Een lens die reeds lang de leus van Japan is.
In het Lagerhuis is gisteren door Ashmead
Bartlett de vraag gesteld of Japan bij het
begin der Chineesche crisis geen troepen
naar China gezonden had die voldoende
zouden zijn geweest om de orde te herstellen,
omdat Rusland zich daartegen had verzet.
Brodrick antwoordde dat de regeering er
niets van wist dat de Russische icgeering
op eenige wijze een weigerende houding had
aangenomen.
Bartlett vroeg toen of Japan's besluit om
versterkingen naar China te zenden afhan
kelijk was van de toeslemming van alle
mogendheden, en zoo ja, of die toestemming
v/as geschonken.
Biodrick ging hier niet op in, maar ver
klaarde wei dat Japau geen voor waai den had
gesteld voor het zenden van troepen. Enge
land onderhandelt daarover met Japan sinds
13 Juni. Den 22sten had de regeering haar
zaakgelastigde te Tokio opgedragen de Japan-
sche regeering in kennis te stellen van den
kritieken toestand te Peking, en dat van
Indië versteikingen naar China zouden gaan,
daarbij de Japansche legeering wijzend op
het noodzakelijke van onrnidd. llijk handelen.
Van den Engelschen gezant te Peking, zoo
ging Brodrick voort, zijn telegrammen tot 28
Mei. In dat laatste telegiam bescluyft hij
een onderhoud van den voriger, dag met
prins Tsching, waai in deze al> bevelhebber
der tioepen in Peking zijn voornemen had
te kennen gegeven om persoonlijk voor de
veiligheid vau alle vreemdelingen in te staan.
Des ondanks bad men besloten troepen
te zenden om de gezantschappen te bewaken.
Er was toen echter nog geen aanwijzing
geweest dat men een aanval op de gezant
schappen in den zin had.
Veel wijzer worden ivij uit dit alles niet.
Maar terwijl Engeland Japan pousseert,
schijnen Rusland, Duitschland en Frankijjk,
met Oostenrijk en Italië in Duitschland's
gevolg, het zelf te willen klaarspelen. Uit
sluiten kan men Japan met dat al niet.
Volgens de »IIerald" te St. Petersburg
is waar zouden vrouw en 'kinderen voor gelij
ke doelen erven, maar toch verwachtte Werl-
hof, dat geen rijner 'kindereu de uitbetaling
van zijn orfdeiel zou vorderenalleen wan
neer bijzondere levensomstandigheden ar
Wolfgang, Lyd'ia of Malve toe drongen, noch-
thans eon gedeeltelijke of geheel© uitbetaling
to verlangen, verzocht de ©rflalter, diait men
zich (ten behoeve van liet huis M. H, Werlhof
vriendschappolijik een uibkoeaing van kapi
taal bijl termijnen zou getroosten.
Henri knikte daarbiji. Ook rijn broer en
zijn zustere waren niet verrast. Hun overle
den vader had verstandige en algemeen ge
bruikelijke maatregelen in den vorm van een
wenseh gekleed; andere 'hoofden van huisge
zinnen maakten daarvan aan hun erfgenamen
een bevel. Dat kwam op hetzelfde neer. Al
leen was de vorm, die door hun vader (geko
zen was, minder hard.
Het testament was drie jaren geloden, ter
stond na Henri's huwelijk, gemaakt. De oud
ste zoon was tot executeur-testamentair be
noemd. De onmondigheid! van Malve was niet
voorzienWerlhof had heb misschien
wel ondenkbaar geacht, dat 'hij' zou moeten
sterven, voordat zijn jongste dochter haar
een-en-twintigste jaar had bereikt.
Een oogenblik lang lieerschte er een diep
stilzwijgen. Mevrouw Werlhof en haar kin
dleren waren door de droogheid der bepalin
gen verrast, ja teleurgesteld. De overledene
had van mooi© woorden gehouden .en aan
iedere farmliegebeurtoniE een bijzonder ca
chet weten te geven door begeleidende, ver
klarende en vermanende woorden.
Het eerste woord sprak Henri. „Je bent
over weinige dagen twintig jaar oud," zedde
Piij. „We kunnen voorstellen, dat je terstond
knondigj verklaard' Wordt."
bestaat er zelfs een verdrag tusschen Rus
land en Duitschland in zake China dat beide
staten dwingt gemeenschappelijk te handelen.
Te Berlijn weet men pchter, volgens de
»Kóin. Ztg.van zoodanig verdrag niets, en
ontkent men het bestaan er van. Wél is
herhaaldelijk vriendschappelijk vau meening
gewisseld over de Chineesche crisis, waarbij
de overeenstemming van Rusland en Duitsch
land gebleken is.
Wat de maatregelen der verschillende mo
gendheden aangaat, het volgende:
Uit Kiel is gisteren nog vertrokken de
kruiser Brussard. Over een dag of tien
zal een transportschip vertrekken met pro
viand en ammunitie. Ook gaan vijt nieuwe
torpedobooten naar China om depêches van
het kruiser-eskader over te brengen. Duitsch
land zendt ook een hospitaalschip.
De Fransche Kamer heeft gisteren 14 X
millioen toegestaan voor de expeditie naar
China.
Uit Toulon vertrok een transportschip met
800 man.
Rusland laat nu dbor drie kruisers eon
geregelden dienst onderhouden tusscben
Ta-ku en Port Arthur, terwyl ook schepen
zijn gezonden om op de Pei-iio het verkeer
met Tien-tsiu te onderhouden. Voorts zullen
uit Transbaikalië kozakken naar Ta-ku gaan,
waarheen ook reeds versterkingen uit Wla-
diwostock zijn gezonden. Van de vrijwillige
kruiservloot zyn reeds drie kruisers van
Port-Arthur en Wladiwoslock naar Ta-ku
gegaan ter beschikking der regeering; de
andere elf staan ook ter dispositie.
Amerika zendt zoo snel mogelijk 500 mari
niers uit.
Oostenrijk zendt voorioopig geen troepen
meer.
En nu de toestand in China. Een attaché
van het Chineesche gezantschap te Londen
gelooft niet dat de meerderheid der Chi-
neezen den opstand der Boksers toejuicht, die
nochtans grooter omvang heeft aangenomen
dan men te Pek:ng aanvankelijk dacht. Hij
geloof niet aan de vergiftiging der Keizerin
en van den Keizer, en denkt dat prins
Tsching zich in ieder geval wel kan hand
haven, al zal hij wellicht niet offensief kun
nen optreden.
In het Nooiden breidt de opstand zich uit,
met name in Shan-tuog waar de Duitsche
concessie Kiau-tscliau ernstig bedreigd schijnt
te worden.
Daarentegen is het in de Yang-tse-provin-
ciën nog rustig, en alles haogt er van af of
dit zoo zal blijven.
Een telegiam aan de sDaily Mail" doet
daaraan twijfelen. De onderkoning van Nan
king zou zich verplicht achten de beveleu
uit Peking legen de vreemdelingen te ge
hoorzamen. Zoolang de strijd alleen in het
Noorden woedt, zouden de gouverneurs der
Yang-tse-provinciën neutraal blijven maar
verplaatst zich de strijd naar het Zuiden, dan
zouden zy paitij kiezen tegen de vreemde
lingen.
Boven twijfel verheven is dit bericht niet.
Te Tien-tsin is de toestand nog steeds
zeer kritiek. Den 3den js er hevig gevochten.
„Voor mijn part vind ik liet good," wild©
Malve reeds zeggen. Maar overijld, altijd ge
dreven door de ontembare zucht, rich als
autoriteit, als echtgenoot© van den „chef" te
laten golden, merkte Liesbeth aan„Zooals
vanzelf spreekt, zullen wij dat doen."
Malve gevoelde, zonder haar zuster aan to
kijken, dat deze van ergernis trilde.
Haar schoonzuster kalm en fier in het ge
zicht ziende, zeide Malve: „Neen. Ik ver
zoek oom Waloker en mijn broer Wolfgang
mijn voogden te zijn."
„neel goed! Heel geschikt'" riep Lydia
uit.
„Dat heeft veel van een votum van wan
trouwen tegen mijzeide Henri geergerd.
Walcker verklaarde „Mijn lieve kind, ik
neem die taak zeer gaarne op mij. Maar de
afdoening der zaken is oneindig veel gemak
kelijker, ja is doodeenvoudig, als daar geen
voogden en geen raad van voogdij te pas ko
men. Ik zou wel eens in de noodzakelijkheid
kunnen komen, aan Henri zwarigheden in
den weg te leggen, alleen omdat het een of
andere strenge voorschrift van den raad van
voogdij mij dit ten plicht maakt."
„Waar gezonde toestanden bestaan, kun
nen er ook door een voogd geen moeilijkhe
den ontstaan," merkte Lydia bits aan.
Aan Malve was het in den grond der zaak
volkomen onverschillig of zij een voogd had
of niet. Haar eerste verklaring had zij iri de
opwelling, naar den wenseli van Lydia te
handelen, afgelegd. Maar omdat zij dit nu
eenmaal had gezegd, bleef zij er hij. Zij
wenschte niet, dat iemand zou denken, dat
rij geneigd was om naar iemands pijpen te
dansen.
Men sprak over en weer. En daar Henri
wel zag, dat ook Wolfgang en Lydia een
De Russen en Japanners trachten toen tever
geefs de Chineesche kanonnen die jgoed
werk deden", te nemen. Daarentegen be
schadigde het Chineesche geschut het groote
kanon der Terrible, en later kwam een
Chineesche granaat midden in de Europeesche
batterij neer, 3 man wondende.
De Japanners hadden 1 officier en 2 man
gedood, 20 man gewond. De Russische en
Chineesche verliezen waren onbekend.
De burgers, de vrouwen en de kinderen
hadden een toevlucht gezocht in kelders;
men zou trachten de laatsten naar Ta-ku
en vandaar naar Tschi-fu of Japan te zenden.
De Duitsche gezant moet afschuwelijk ge
marteld zyn, voordat men een eind aan zijn
leven maakte. Hij werd tot aan den hals
begraven en daarna werden zijn oogen eu
zijn tong uitgerukt.
Xulü-Afrlkn.
'fc Is te betreuren dat weder mannen van
aanzien in den Vrijstaat de hoop 'hebben op
gegeven dat zij zelf3 den raad .hebben dur
ven geven een poging te doen bij Steyn op
dat ook deze van verder verzet zal afzien.
Wij hopen en gelooven dat Steyn er an
ders over denkt. Er kan nog veel gedaan
worden; de Boeren geven dagelijks opnieuw
het bewijs dat de guerilla hun is toever
trouwd.
Van do omsingeling van Dc Wet, waar
voor Roberts een groot deel rijner troepen
heeft moeten missen, is tot nu toe niets te
recht gekomen. De Wet en Steyn zijn naar
het Zuiden getrokkentoen Rundie bij Se-
nekal een verkenning deed, waren de Boe
ren gevlogen.
Zoo behoort het ook. Telkens weg om tel
kens opnieuw te verschijnen.
Ook in het Zuiden van Transvaal worden
de Engelschen nog voortdurend lastig ge
vallen ten Westen van Standerton, waar
heen Buller weer is teruggekeerd.
Het Engelsche leger wordt voortdurend
sterk geteisterd door ziekte. Bij Senekal zijn
nu ook typheuse koortsen uitgebroken.
Lord Roberts seint weer eenige verliezen
6 dooden, waaronder 1 kapitein en 1 luite
nant der Imperial Horse, 11 gewonden en
2 vermisten bij Bronkh orstsp rui f (ten Oos
ten van Pretoria)een dozijn dooden en ge
wonden bij Rustenburg.
De door de Afrikaander-meet'iug van
Graaf Runet uitgezonden vredesdeputatie
bestaande uit de heeren prof. de Vos, D. J.
de Wet, R. P. Botha, P. L. du Plessis en
ds. A. Moorrees, predikant aan de Paart, is
in Engeland aangekomen. Zij zal geheel
"lfstandig handelen.
In heit hotel waar de heeren te Londen
afstapten, werd hun, zoodra bekend werd
wie zij waren, verzocht hun biezen te pak
ken.
Had Olivo Schreiner niet gelijk, toen zij
Zondag 1.1. op een vrouwenmeering te Kaap
stad tegen de inlijving der republieken ver
klaarde dat het een schande is van Engel
sche afkomst te zijn?
De Boerendeputatie te Parijs is gisteren
voogdijschap voor Malve wenscliehjk acht
ten, schudde hij Walcker ten slotte de hand
en verklaarde, dat Malve geen beteren be
hartiger van haar belangen had kunnen kie
zen. Hun moeder, die er zwijgend bij gezeten
had en zich al ongerust 'had gemaakt, dat er
twist zou kunnen ontstaan, gevoelde zieli ge
lukkig. Zij bewonderde Henri, dat lnj er zich
maar m schikte, ofschoon het toch veel van
een votum van wantrouwen weghadmaar
zij bewonderde ook haar andere kinderen,
die zooveel omzichtigheid lieten blijken.
Walcker had echter nog iets mee to dee-
len.
„Ik heb," zeide hij, „nog een brief voor te
lezen. Jo man, beste Elisabeth, heeft mij
dien eenige dagen na het maken vau het tes
tament gegeven, met de opdracht, den in
houd mee te deeleu, zoodra wij zijn uiter
sten wil samen zouden gelezen hebben."
Mevrouw Werlhof begon te weenen.
„Maar mama!" riepen haar dochters cn
streelden haar hand en wangen.
Walcker wachtte een oogenblik, todat hij
zag, dat mevrouw Werlhof pogingen deed
om zich goed te houden. Het was hem on
aangenaam te moede.
„Dat zal een echt Werlhofsche pronun-
ciamento zijn," -dacht hij bij zich zelf, toen
liij nu den brief uit elkander vouwde.
„Mijn dierbare kinderen," begon hij te le
zen, cn terstond barstte ook Malve iu tranen
uit.
„Als jullie zóó begint, dan komen wij niet
verder," riep Walcker barsch uit.
„Houdt je toch wat bedaard!" zeide Wolf
gang.
Walcker begon weer ©enigszins gemelijk:
„Dus nog eens„Mijn dierbare kinderen,
„Het testament, waarmee ge zooeven ken-
door den minister van buitenlandsdhe zaken
ontvangen en gaf kaartjes af bij Waldeck-
Rousseau.
Frankrijk.
De Fransche Kamers zijn gisteren geslo
ten.
Maar nog eens hebben de nationalisten in
de Kamer een aanval beproefd! op de regee
ring, en wel bij de behandeling van het ont
werp betreffende de suppletoire begrooting
voor heb uitdeelen van ridderorden ter gele
genheid der tentoonstelling.
Berry betreurde de afwezigheid van den
minister van koophandel; hij wilde met
dien minister spreken over de keuze van en
kele leden der jury, ondanks de houding der
meerderheid, die zich slaafs onderworpen be
toont aan de regeering.
Voor deze woorden werd de censuur uit
gesproken over Berry.
Te midden van het lawaai, geklepper met
lessenaars en uitroepen der linkerzijde, be
schuldigde Berry den minister van koop
handel Millerand, de dagbladen te hebben
omgekocht om zijn houding goed te keuren,
en in de jury voor de Tentoonstelling
iemand benoemd te hebben die vroeger met
de justitie in aanraking is geweest.
De afgevaardigde Baudry d'Asson liep in
de ruimte voor de tribun© en scheen een
aanval op den zetel van den president der
Kamer te willen doen, doch werd tegenge
houden.
Nadat dit incident voorbij was, las de mi
nister-president Waldedk-Rousseau heb be
sluit voor tot sluiting der zitting. De linter
zijde riep „Leve de Republiek!" Lazies ant
woordde: „Leve de revolutie!" Baudry
d'Asson schreeuwde„Weg mét de Repu
bliek. Leve de Koning
De zitting werd daarna opgeheven.
In den Senaat las de minister van justitie
Monis het ibeluit tot sluiting der zitting
voor.
Cteaiengde fflededecltngen.
Tegenover de aantijgingen der clerjcalen
en der conservatief-liberalen verklaart de
nPeuple", het orgaan der Belgische socia
listen, dat dezen alleen ijveren vóór alge
meen kiesrecht, niet tegen de evenredige
vertegenwoordiging en de monarchie.
Mr, Lambert, de advocaat van Sipido, is
in hooger beroep gegaan tegen de opgelegde
straf van plaatsing in een verbeteringsge
sticht, wegens den kwajongensaanslag op den
prins van Wales.
Sipido is intusschen verdwenen. Waar
schijnlijk is hij met zyn vader naar Parijs.
Beweerd wordt dat Marchand naar China
zal worden gezonden. Om hem kwijt te wezen,
beweren de nationalistgp.
Gisteren is de Beiersche troonopvolger
prins Ruprecht getrouwd met prinses Gabriele
Marie in Beieren.
Te Gmunden werd het veelbesproken hu
welijk voltrokken tusschen prins Max van
nis gemaakt hebt, sprak tot u in koude
woorden, en uw harten zullen zich misschien
gekwetst gevoeld hebben, op zulk een oogen
blik over geld en geldswaarden te moeten
liooren. Laat, nadat de man van zaken en
het hoofd des huizes geproken hebben, nu
ook den vader aan bet woord komen. Hij
heeft u weinig te zeggen. Slechts één bede
spreekt 'hij uit, en wel deze, dat ge elkander
steeds moogt Liefhebben, zooals hij het u ge
leerd heeft. Do vrede in de familie ga u ho
ven alles. Want in dezen en door dezen zal
het aanzien eu de welstand der familie ver
hoogd worden.
„Uit één wieg zijt ge voortgekomen, en
in één graf zult ge eenmaal rusten. Vergeet
nimmer, dat voor u dit gemeenschappelijk
begin en einde een vermaning is om ook deft
langen weg, die daartusschen ligt, in een
dracht te zamen te bewandelen! Uw belan
gen zijn dezelfde. De welvaart van den een
is een voorwaarde tot liet geluk van den
ander.
„Als ge eensgezind zijt in een groote le-
vcusquaestie. die een uwer betreft, dan rij
u dit tot een teeken, dat mijn zegen op uw
besluiten rust.
„Mijn kinderenDe natuur heeft 't u ge
makkelijk gemaakt, u onder elkander lief te
hebben, want zij gaf aan ieder van u reden
om op de drie anderen trotsch te rijn. Hebt
elkander liefDit is het testament van
„Uw vader."
Wordt vervolgd.)
"if1!
t*-
e
V r
1»
X
A I
fc kj
11-
s
jSÜ