54"' Jaargang.
Zaterdag 14 Juli 1900.
Uit één wieg.
No. 10291.
BUITENLAND.
Transvaal en Oranje-Vrijstaat.
BINNENLAND.
Uit de Staatscourant.
SCHIEDAM! :CHE COURANT
Deze courant verschijnt dage] ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moet,erf des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau: Boterstraat 68.
Prjjs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die rij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschenen, worden
zoogenaamde Mei*»» advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Xnterc. Telefoon Aio. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 13 Juii 1900.
De oorlog met China.
Terecht vraagt men zich af hoe de Chi-
neeeahe ambtenaren, aan de geruststellende
berichten komen die rij over de Europeanen
te Peking verspreiden. Wanneer rij berich
ten uit Peking hebben, waarom wordit dan
van de Europeanen, van de gezanten in de
eerste pfats niets vernomen
Het heeft ,er waarlijk al den schijn van dat
Europa zich bij den neus laat nemen. In een
brief, te Shang-hai uit Peking ontvangen,
wordt gezegd dab op den dag van verzending
(24 Juni) de Eiuropcanen in de hoofdstad in
doodsgevaar verkeerden. Zij werden belegerd,
door 30,000 Ohineesche soldaten en lualdden
nog slechts voor drie dagen voedseL D'e ge
zantschappen van Nederland, Italië, de Ver-
eenigde Staten en een deel van heb Bribsdie
gezantschap Waren verbrand.
Die 24ste Juni was blijiklbiaar een kritieke
(kg. Dien. datum draagt ook liet bekend»
akrmeerende schirijven van den. douane-di
recteur Hart.
Wij zullen nooit de Waarheid kooren, voor-
dab de Eriropeesdhe troepen zach van Peking
lebben, meester garrfaakt. En dan nog slechte,
iadietn rij werkelijk nog Europeanen in leven
vmden.
Nhx wordt gezegd da'b 30,000 Russen naar
Peking rukken.
Gisteren zeiden wij dat Ruslan'd rich meer
tot Mandsdkuirije schijnt te bepalen. Volgens
d» „Standburd" evenwel heeft Rusllland aan de
mogendheden kennis gegeven dialb rijn solda
ten bevel hebben ontvangen om Mandsdhu-
rije bannen te trekken, maair de Russische
troepen niettemin zullen blijven deal nemen
aan de operaties der mogendheden te Ta-ku
en te Taen-tsin.
Aa.n deze mededeelmg zou toegevoegd zijn
dat Japan tegelijkertijd groote tiroepenafdee-
Ingen 'ban zenden om het internaltionale le
ger te versterken.
Van die genadige permissie maakt Japan
Mijikbaor gebruik door 50,000 man naar Chi
na te zenden. Of zou 't dit ook zonder Rut
land's toestemming hebben gedaan? 't Is best
o o
mógelijk,
Intiasgdhen worden de berichten nog steeds
verwarder en 'fc eonige wat met zekerheid is
bekend, is dat de Europe esclie strijdmadlit
veel te gering is.
Wijl hebben reeds gemeld dat de Keizer
(die eerst vermoord heette) een smeekschrift
aan de mogendheden zou hebben gericht.
Daarin verzekert de Keizer dab de Eturopec-
seh» mogendheden ongelijk hebben a'ls rij
waarlijk gdlooven dalb de Ciiineesohe regee
ring de Boksera heeft geholpen. Hij vraagt
zélfs hun hulp om de onlusten te onderdruk
ken en Met voortbestaan van de tegenwoor
dige regeemng te verzekeren.
In een telegram aan d« Jlapansohe regee
ring spreekt dei Keizer voorts rijh diepe
droefheid uit over den moord op den kanse
l-er van de Japansdhe legatee.
Van den moord op den Duitsahen gezanlt
gewaagt hij niet, waiaruait de „Daily Express"
Elan roman.
VAN
IDA BOY-ED.
10)
„Mijn kinderen," zeide rij vol waardig
heid, „weten de goederen dezer aarde juister
te taxeeren; rij houden geld niet voor liet
voornaamste bezit. En overigens zijn zij im
mers, zij heb ook maar bescheiden, bezorgd.
Voor de buitenwereld te pronken, behoeven
zij niet. Zij heeten Werlhof."
Wa' -kcr was een weinig getroffen. „Alsof
®ea den overledene hoort," dacht hij. Hij
drukte zijn vriendin de hand en zeide tegen
Henri, dab hij zich te zijner beschikking
stelde, als rij dadelijk aan de boeken wilden
gaan. Zij gingen heen, en Liesbetli met. hen,
die verklaarde, dat haar vader ongesteld was
eri dat rij eens naar hem moest gaan kijken.
„Zij heeft haast," dacht Lydia vol bitter
heid, „zij moet aan den ouden Merkers ver
tellen, hoe het met de nalatenschap van
Pupa staat."'
En wat de oude Merkers wist, dat wist
den volgenden dag de keele beurs.
(Er was haast bij, als Jobst von Reuriebh
B®t van vreemden vroeger dan van haar zelf
zou vernemen, hoe de zaken stonden.
'De stem van Wolfgang deed haar op-
schrikken. Deze jongste broeder was de lie
veling van zijn moeder en zijn zusters. Hij
uad als sbud'ent zooveel nieuwe tonen in dit
deftige huis aangeslagen, hij had altijd) zoo-
Af
meent te mogen opmaken dat hij opgesloten
is in rijn paleis en eigenlijk niet op de hoog
te is van den toestand.
Dalt prins Tuan, liet hoofd der Boksers, in
een edict den. titel van Keizer heeft ge
üsurpeerd, hebben wij evenmin onvermeid ge-
latten. Nu vinden wij het volgende over den
inhould van dht edict.
„Wij vedkeeren nu niet meer in. dezelfde
omstandigheden als toen onze vijanden on
verwacht ons vredelievend volk overvielen en
onze broeders bij duizenden doodden zelfs on
der do muren van Peking,.' zegt Tuan.
„Wij hebben nu verdragende wapens en
zware kanonnen in overvloed. Bovendien zul
len wijt niet langer onbelloond laten wie in
dezen heiligen oorlog hebben gestreden. Al
len dio getrouw blijven aan hun eed, zullen
een overvloedige hoeveelheid rijst en warmen
wijn ontvangen, opdat rij sterk en moedig
zullen rijn.
„De vreemdelingen rijn kleine en zwakke
mensehen, die geen tegenstand kunnen bie
den. Zij rijn alreeds verschrikt. Met óén slag
zult gij ze allen vernietigen.
„Straft ze goed en laat niet een van hen
het leven houden."
TJob Shang-hai verneemt de „Daoly Mail"
andermaal dat Li-IIung-Tschlang, nu Woens
dag 11., onverwijld naar Peking is geroepen.
De correspondent is van oordeel dat men
aan dit bericht niet te groote waarde kan
hechten.
_j.Er rijn niet weinigen," zegt hij, „die ver
zekeren d'at de keizerlijke overheid te Peking
voornemens is hem op te dragen het tob dus
ver verborgen gehouden nieuws van een ver-
sdiriikkelijlk treurspel aan de mogendheden
mede te deelen aen te trachten als betmidde
laar op te treden om haar wraak af te wen
den. In elk geval is het -een slecht teeken;
Li-Hung-Tschangfe reis spelt in geen geval
goeds voor den vrede.
De correspondent bericht voorts dat men
te Shang-hai het gunstiger nieuws uit öbii-
ncasohe bron uit Peking als onwaar be
schouwt. Alle vluchtelingen uiit Tren-tsin zijn
van oordeel dat de Europeanen te Peking
rijn vermoord en de jezuïetenpaters te Shang
hai die Volgens hem gewoonlijk goed zijn in
gelicht, hebben berichten ontvangen, die het
vreeselijik vermoeden bevestigen.
Ook te Tden-tein riet het er slecht uit. De
Europ-ecsche troepen zijn daar nieit bestand
tegen de overmacht van den vijand, die bo
vendien goed gewapend is.
Zondag werdi uit Tsohi-fu geseind, dat het
artlilleiiegeweeihib te Tien-tsin nog voortdmirt.
De öhineesche kanonnen waren zoo goed ge
maskeerd dalb het voor de Verbondenen be
zwaarlijk was om hun opstelling tut te vin
den.
Een zeer groot gevaar ligt hierin dat men
te Tien-tan alleen beschikt over de Oliinee-
schö telegraaflijn naar Tschi-fu of over Techi-
fu naam Wei-liai-wed, zioodlat de Ohinaeaen
kunnen profiteeren van de wetenschap dlie
zij uit cta berichten opdoen.
Uit ailles blijkt dat de toestand critiefc is.
Volgens Reuter is in de laatste week alle
voordeel aan de zijde der Chineesen geweest-
Alk Midden-China nu nog maar rustig
blijft. Ja, als Te Shang-hai haerscht vol-
veel vroolijke stemmingen meegebracht in
de vac-n ties, in de kamers zijner zusters al
lerlei dwaasheden uitgehaald. Aan zijn per
soon verbond zich voor haar de herinnering
aan prettige uren. Ook hadden zij hem reeds
daarom een weinig in 't oog loopend haar
liefde betoond, omdat Henri zijn vaders lie
veling was en Henri met zijn „knapheid" de
spotlust van zijn broeder en zusters op
wekte.
Nu woonde Wolfgang als doctor in de plii-
losofie reeds sedert drie jaren weder in rijn
vaderstad. Hij was kunsthistoricus, deed dik
wijls maandenlange reizen naar Spanje,
Frankrijk en Italië, werkte veel voor de
pers zonder inbuschen wezenlijke inkomsten
uit dezen arbeid te trekken, en had zijn va
der al veel geld gekost. Zijn reizen en de
aanschaffing van kostbare werken en afgiet
sels kostten veel geld. Overigens had hij zoo
weinig behoeften, dat zijn zusters een oogje
op zijn kleeding moesten houden. Hij onder
wierp zich in dit opzicht ook goedhartig aan
haar bestuur en wist, dat vooral Lydia er
van hield, haar broer altijd keurig geHeed
te zien.
Wolfgang had den notaris en zijn broer
wel naar beneden mogen vergezellen. Zijn
mama beweerde, dab dit rijn plicht geweest
was.
„Maar, mama, we hebben nu immers
Walcker. Terwijl deze de controle voor Mal
ve houdt, doet ïriji het immers ook voor mij
en Lydia."
„Zie je nu wel," zeide Lydia,' terwijl zij
haar zuster aankeek, hoe juist de raad was,
dien ik je gaf."
gens Fra nsdhe berichten reeds een oproerige
geest.
Dtótechland krijgt het in liet Noorden te
kwaad in Kiau-tsdiau.
Zuld-Afrlka.
Het laatste telegram van Robeits is zeer
onduidelijk. Krugersdorp en Paardekraal
liggen ten Noordwesten van Johannesburg.
Uaar zouden Smith-Dorriën en Bulier (die
te Stawlerton heette te zijn) de Boeren
bobben afgeslagen.
Daarentegen hebben de Boeren eenig succes
gehad bij Nitrnls Nek (dat wij niet op de
officieele kaait vinden). Een succes op zich
zelf gering, maar wel geschikt om den moed
der Boeren te verlevendigen.
Overigens blijkt hier weer uit dat de Boe
ren den strijd nog volhouden en op deze
wijze de Engelschen nadeel genoeg kunnen
toebrengen. Zij bedreigen de spoorlijn tus-
schen Pretoria en Johannesburg en tusschen
deze stad en V'olksrust en hebben ten Oosten
van Pretoria alle bruggen vermeld.
Uit den Vrijstaat geen nieuws.
Uit Standerton zijn weer Nederlanders
naar Kaapstad gezonden.
Lord Roberts heeft een batterij afgestaan
voor China.
De militaire medewerker van de »Mor-
ning Leader", Williams die nogal eens goed
is ingelicht, zegt dat Roberts ernstig ziek is;
hij lydt aan een ingewandsaandoening.
Dit verklaart ook de plotselinge reis van
Lady Roberts naar Pi etoria en de vertraging
van den algemeenen opmarsch. Williams
beweert ook dat Roberts en Kitchener on-
eenigheid hebben, en dat Kitchener alleen
door Salisbury's invloed nog wordt gehand
haafd.
De „Duly Telegraph" vemneiit rich weer
met toekomstmuziek, nl. met de regeling van
den toestand in Zuid-Afrika n!a de® oorlog.
Volgens heit blad; zal or naast den Hooge®
Commissaris voor Zuüd-Afriikia een gouver
neur voor de Kaap de Goede Hoop moeten
rijn, welke functie, nu óók door sir Alfred
M finer wordt vervuld. Het gouverneurschap
zou aan sir George Goldie worden aangebo
den, do stichter van Nigeria, en Afrifcaansdio
specialiteit, terwijl sir Alfred Commissaris
zou worden en zijbijzondere aandacht wij
den aan do pacificatie en de regeling der sa-
ken der tnvee nieuwe kolonies, Transvaal an
Vrijdtlaab. M»t deze laatste taak zal, naar het
blatd schat, een jaar of twee zijn gemoeid,
waarna men eventueel over zou kunnen gaan
tot een statenbond.
«Seinengde fttededeclingen.
Tegenover den Bond van het Fransche
Vaderland is nu ontstaan een Bond van
Republikeinscbe Actie met ladicalen en socia
listen aan 't hoofd, die voor de republikei
nen den tijd gekomen achten om over te
gaan tot daden.
In een blief van 6 Juli, eerst gisteren door
de regeering gepubliceerd, verzet generaal
Jamont zich tegen de aanplakking van zijn
ontslag-aanvrage in alle Fransche gemeenten.
Van die aanplakking zal wel "niet zoo heel
veel terecht komen. Er is40.000 francs bijeen
en er zijn 36.000 Fransche gemeenten.
„Ik ben ook met bijzondere bedoelingen
hier gebleven, mama," begon Wolfgang, zioh
dicht en vertrouwelijk naast zijn moeder
neerzettende, terwijl hij haar hand in. de
zijne legde, „ik wilde aan u en aan mijn zus
ters iets in vertrouwen meedeelen, wat
Walcker en Liesbeth nog niet behoefden te
hooren. U heeft zooeven zoo mooi gezegd,
dat uw kinderen het geld niet als het voor
naamste bezit beschouwen. Daarmee heeft
u mij als uit de ziel gesproken. Mij zal het
niet hinderen, eenvoudiger te leven. Ik kan
er ook voortaan voor zorgen, dat mijn be
roep mij een beetje meer oplevert. Want,
ziet u, mama, een rijk huwelijk doen kan
ik niet, omdat ik een meisje liefheb, dat wel
niet al te veel zal meekrijgen."
„Wolfgang!" riep zijn moeder verschrikt
uit. Haar hart was over deze mededeeling
bezwaard.
Men sprak wel eens mooie woorden, inzon
derheid als het er om te doen was, op eens
gezindheid! aan te dringenmaar dat het
noodlot hen nu al zoo dadelijk op de proef
wilde stellen, dat bracht mevrouw Werlhof
toch wel wat van haar stuk. Mijn hemel, al
weer een keuze des harten! Aan Lydia, de
zwaar beproefde, zou zelfs haar overleden
echtgenoot den armen officier niet gewei
gerd hebbendaarvan was rij stellig over
tuigd. En nu kwam ook Wolfgang en bracht
een arme schoondochter in huisOp die ma
nier moest heb wel met de familie achteruit
gaan, en alleen Henri stond daar door het
geld der Merkers en de zaak der Werlhofs
vast en fier.
„Kijik maar niet zoo ontsteld, mama," zei-
Geruchten over een oproerige beweging
op Cyprus tegen Engeland worden in En-
gelsche kringen te Koustantinopel waarde
loos geacht.
Do New-Yorksüho Would" heeft een sen
sationeel bericht m de wereld gebracht. Er
heette oen samenzwering van Cubaansche
Spanjaarden te rijn ontdekt tegen Eet leven
to president Me Kinley. Alles was voor den
aanslag voorbereid. Een lid van het Natio
nale Repxiblikeinsch-e Comité werd eahter bij
tijds gewaarschuwd en sedert wordt het huis
van den president te Canton door speciale
detedtives zorgvuldig bewaakt-
De namen van de leden der tweede Ne-
deiland-'die ambulance van het Roode Kruis,
thans krijgsgevangenen te Kaapstad, zijn,
volgens een bericht van den consul te Kaap
stad, door den minister van buitenlaudsche
zaken aan den voorzitter van het lioofdcomilé
medegedeeld de artsen dr. Koster, Van
Houten en Pino; de administrateur Ihle,en
de verplegers Meu'emans en Van Oosten
(laatstgenoemde niet uitgezonden door het
hoofdcomité).
Behalve dezen bevinden zich nog de volgende
leden van de ambulance in Zuid-Afrika D.
H. van der Goot; de ziekenverpleegsters H.
E. Sloiïers, G. van Sevenhoven, H. G. G.
Westerbeek van Eerden, L. M. Helleman en
A. M. Drayton Lee; de ziekenverplegers A.
de Ilooge en A. van der Linde.
Bljjkens bij de directie der Ned. Zuid-Afri-
kaansclie Spoorweg-Maatschappij ingekomen
telegram van den consul-generaal der Neder
landen te Kaapstad is den 11 den dezer een
tweede stoomschip, de German, van Si-
monshaven vertrokken met ongeveer 500
personen, beambten met vrouwen en kin
deren. Ook hunne namen zijn onbekend.
Tentoonstelling van Zeewezen.
Het admiraalschip in het klein de Zeven
Provinciën, dat thans in den llofrijver
geankerd ligt, werd heden door de matiozen
der K. N. Marine opgetuigd, bewapend en
versierd.
Kecrboscli.
De 37e jaarvergadering van de Weerin-
richtiug te Neerbosch is gisteren gehouden.
Uit het jaarverslag blijkt dat 48 jongens
en 33 meisjes in het afgeloopen jaar de in
richtingen verlieten om eene betrekking in
de maatschappij te gaan bekleeden. Overleden
zijn 8 jongens en 1 meisje.
Daarentegen werden 67 kinderen opgeno
men, zoodat het aantal verpleegden op heden
753 bedraagt, terwijl er een klein huis ge
bouwd is, speciaal bestemd tot huisvesting
van kinderen beneden de 3 jaar, waarin
binnenkoit 54 kinderen eene vergoeding voor
het ouderlijk huis zullen vinden. De gezond
heidstoestand op de inrichting werd zeer
gunstig genoemd.
De totale ontvangst bedroeg f98,478.17
waarvan alleen de boekdrukkerij f 19,808.26Vs
opbracht, terwijl daar niet bjjgerekend i3
de Wolfgang. „Bespaar u ook alle tegenwer
pingen. Het is daarvoor boek al to laat. De
teerling is geworpen. Wij zijn het, al lang
met elkander eens."
„En je heb'b er niet over gesproken, toen
papa nog leefde 1" riep Malve uit.
„Was .je bang, dat Mij neen zou zeggen?"
vroeg Lydia.
„Neen," zeide Mij kalm. „Bang voor iets
te rijn is mijn zaak niet. Papa zou ook zeker
niets tegen de familie in te brengen gehad
hebben. Het is Eleonore Von Hammer."
„Eleonore 1" riepen de zusters als uit één
mond uit. De nieuwsgierigheid had voor een
oogenblik het overwicht over ieder ander ge
voel.
„Maar waarom dan dit geheimzinnige
stilzwijgen? Daarvoor bestond in 't geheel
geen reden," zeide Malve.
„Ik voldeed aan Eleonores wenschen.
Zij meende haar vader nog niet te mogen
verlaten," verklaarde Wolfgang. „Maar zij
zal het met mij gevoelen, dat ik in dit uur,
waarin zooveel ons bewoog, geen geheim
voor u drieën meer wilde hebben."
„Is dat niet het mooie, blonde meisje, dat
bij den bazar met Fanny Merkers en Adèle
Droping samen den Turkschen koffiewinkel
had?" vroeg mevrouw Werlhof en trachtte
zich haar persoon, die destijds haar aan
dacht had getrokken, weder duidelijk voor
te stellen.
„Ja."
„Toen majoor Von Hammer hier met rijn
bataillon in garnizoen lag, ging hij" druk
met ons om," zeide mevrouw Werlhof pein
zend. „Papa mocht hem graag lijden. Zijn
het vruchtgebruik van een legaat van f 19,000
van mevr. Driessen uit Amsterdam.
De bakkerij, die dit jaar in werking werd
gesteld, kan thans geheel in de behoefte der
Weesinrichting voorzien. De plaats van de
overleden directrice is vervuld door mevr.
Van 't LindenhoutKoper, terwijl de heer
G. Jacobs uit Meppel tot adjunct-directeur
is benoemd. Het mannelijk personeel heeft
nu eene instructie ontvangen ook het vrou
welijk personeel zal er een krijgen.
N. O. G.
Verschenen is het verslag over 1899 van
de Levensverzekering-Maatschappij van het
Nederlaodsch Onderwijzers-Genootschap.
Uit het verslag blijkt, dat de maatschappij
in blakenden welstand verkeert. Er was be
rekend een sterfte van 91 personen, terwijl
deze feitelijk slechts 39 personen bedroeg.
De berekende uitkeering was f144,195, da
de feitelijk uitkeering bedroeg f 65,662.
Op het eind van 1S99 waren in omloop
5378 polissen met een verzekerd kapitaal van
f8,590,943. Lijfrente 177,556.61, tegen een
gezamenlijke premie van f 230,395.25. De
reserve bedroeg f 2,184,483.02. Het batig
saldo over 1899 bedraagt f68,104.60.
H. M. de Koningin-Moeder zal, waarschijn
lijk in September a.s„ een gedenksteen
plaatsen welke in de in aanbouw zjjode
zevende kerk van de Ned. Herv. gemeente
te 's-Gravenhage, de sRegentessekerk" zal
geplaatst worden.
Naar de »N. R. Ct." verneemt heeft H. M.
de Koningin-Moeder besloten, ingevolge een
by haar ingekomen verzoek van het bestuur
der Wiihelmina Vereeniging, vereeniging tot
verheffing der krankzinnigenverpleging en
ondersteuning van verpleegsters bij ziekten
en invaliditeit, het beschermvrouwschap dezer
vereeniging te aanvaarden.
Heden kwam de Commissie van Rappor
teurs uit de Eeiste Kamer voor het ontwerp
betreflende de progressie in gemeentebelas
tingen, bijeen.
Dinsdag a. s. vergadert de commissie der
Tweede Kamer voor de Indische rekeningen.
De partjjvergadering der R.-K. Democra
tische partij za! te Arnhem plaats hebben
op Zondag 26 Augustus a.s.
Bij Kon. besluit is aan jhr. H. Testa,
minister-resident te Tokio, de persoonlyke
titel verleend van buitengewoon gezant en
gevolmachtigd minister.
Bij Kon, besluit is met ingang van 46
Augustus, benoemd tot directeur van het
post- en telegraafkantoor te 's-Graveland, L.
Roelofs, thans in gelijke betrekking te Wa
teringen.
Bij Kon. besluit is met ingang van 16 Juli
benoemd bij de rijks-eleetrische inrichtingen
te IJmuiden
tot hoofdmachinist, J. J. Knaap, thans
machinist bij de sluizen van het Noordzee
kanaal te IJmuiden;
tot machinist, K. J. G. Raue, te Helle-
voetsluis, en
tot machinist-electricien, A. van Akkeren,
te IJmuiden.
dochter ging toen nog niet uit. Natuurlijk,
als zulke mensohen dan op non-activiteit ge
steld worden, verliest men Men uit Met oog.
Maar ik herinner mij -men sprak er in
dertijd over dat Hammer hier wilde blij
ven, omdat de stad hem zoo goed beviel."
Wolfgang zag, dat de dames zich met de
uitwendige begeleidende omstandigheden
van zijn keuze berighte'den, en wel op een
manier, die niet naar tegenstand uitzag.
„Nu," zeide hij glimlachend, „van jullie
goedkeuring ben ik zeker. Nu blijft Henri
nog over om de kroon te zetten op de eens
gezindheid, die papa's zegen beteekent."
„Ach, ik vrees, dat Henri begon de
moeder aarzelend.
„Henri zal je 's middags raden, terag te
treden en een rijk huwelijk te dben," zeide
Lydiamet een bitteren glimlach, „en
's avonds zal hij je keuze volkomen goedkeu
ren. Want inmiddels is Liesbeth aan het
woord geweest. Want hoe slechter het met
de Werlhofs gaat, des te trotseher zal Lies
beth zich gevoelen."
„Maar kind," riep haar moeder uit, „hoe
kan je zoo iets zeggen? Is dat in den geest
van je vaders uitersten wil?"
„Welke waarde zou de eensgezindheid en
de liefde hebben, als zij niet een weinig zelf
verloochening kostte Daarom dulden wij
Liesbeth," antwoordde Lydia met een pijn
lijke zachtmoedigheid, die iets ongewoons
bij haar was.
(Wordt vervolgd