No. 10297.
XJit één wieg.
54"e Jaargang.
Zaterdag 21 Juli 1900.
BUITENLAND.
Deze courant verschijnt dageljjks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal^. Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, wofden
zoogenaamde Meinm advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Ufo. 123.
Algemeen overelcht.
SCHIEDAM, 20 Juli 1900.
Be oorlog In China.
Men houdt zich in de laatste dagen be
grijpelijkerwijze druk bezig met Li-Hung-
Tschang. Niet zonder reden. De Chineesche
staatsman die door zyn Europeesche reis
meer algemeen bekend en in zekere mate
populair is geworden, is een man van betee-
kenis, en het is van belang te weten of hij
op de hand der vreemdelingen is of niet.
Maar wie zal dat uitmaken Li is het
type van een sluwen Chineeschen diplomaat.
Vóór alles kent hij zijn eigen belang. De
vraag is dus in welke richting bij voor zich
voordeel ziet.
Steeds meer worden de stemmen die wan
trouwen uitspreken in de gezindheid van den
onderkoning van Tschi-li, waartoe Li volgens
zijn zeggen door den Keizer is benoemd.
Het komt ons voor dat er alle reden is
om Li in het oog te houden, on bet zou
zeker niet kwaad zjjn Li niet naar Peking
te laten doorreizen, maar hem te laten
arbeiden aan het herstel van de orde onder
toezicht der Europeanen.
Wij vertrouwen Li niet al willen wij ook
niet aannemen wat de jDaily Express" be
weert, nl. dat Li het plan zou ontwikkeld
hebben voor een Chino-Japansch vei bond tot
uitroeiing der Westerlingen in Oost-Azië.
Dat de vreemdelingen te Peking nog in
leven zouden zijn, wil er niet in, hoe stellig
ook de geruststellende tijdingen, uit den
koker der onderkoningen luiden. Aange
nomen dat prins (of Keizer?) Tuan de ge
zanten als gijzelaars wil vasthouden, waarom
hooren wij dan niets van de Europeanen zelf?
De Engelsche regeering neemt blijkbaar
ook den dood der vreemdelingen aan. Zij
schonk reeds haar goedkeuring aan een
plechtiger, dienst in St. Paul voor de slacht
offers te Peking.
Trouwens Yuan-schi-kai, de gouverneur
van Shan-lung, van wien de geruststellende
berichjgn meestal afkomstig zjjn, wordt zelf
hoogst onbetrouwbaar.
De ïN.-Y, Herald" althans verneemt uit
Tschi-fu dat hij zjjn ambtenaren bevolen
beeft de inbootlingen-christenen te dwingen
van het Christendom afstand te doen, en in
dat geval hun bezittingen te sparen.
Over die onderkoningen is gisteren in het
Engelsche Lagerhuis van gedachten gewisseld.
Yerburg vroeg of de Britsche legeering,
er rekening mee houdende dat de beweging
in Noord-China tegen de vreemdelingen zich
ook dreigde uit te breiden naar andere
rieeien van China, reeds onderhandelingen
had geopend met de onderkoningen aan de
Yang-tse klang over de handhaving der orde
in hun districten, of zulke onderhandelingen
dacht te openen.
Voorts of, wanneer dit zoo was, de Brit
sche regeering voornemens was bindende
toezeggingen te doen aan de onderkoningen
over een ondersteuning die hun in elk geval
tot handhaving der orde zou verleend worden.
Brodrick antwoordde namens de regee
ring dat deze den consul-generaal Warren
Ban. roman
VAN
IDA B O Y-BI).
16>
„'Mijn lieve schoonzoon," zeide zij', terwijl
zij moeite had om haar tranen in te houden,
„ik geloof het geluk mijner vurig geliefde
dochter in de beste handen te leggen. Eon
treurig noodlot berooft Lydia van den zegen
baars vaders. De zegen van haar moeder, do
liefde van haar broeders en haar zuster, moot
u dat onherstelbare oen weinig helpen ver
goeden. Mij, beate Reurieth, vindt go in een
tweestrijd. Ik vrees, de rechten van den
overledene to krenken, ale ik aan zooveel
jeugdig geluk reeds plaats in buis geef, nu
dit huis nog altijd onder den indruk van
verschen rouw staat. Maas ik vrees, ook de
rechten mijher kinderen te kwetsen, als ik
zo tot wachten wilde dwingen, terwijl hun
verhond toch reeds gesloten werd, voordat
het vreeselijke zich voordeedLiefde en tact'
zal ons allen helpen, een verzoening te vrin
den en aan het geluk zoowel als aan den
rouw tegelijkertijd recht te laten wederva
ren."
In een stijK'e militaire houding hoorde
Reurieth deze toespraak aan.
Iele dergelijks had mevrouw Werlhof hem
reeds op den dag na den dood van haar echt
genoot gezegd. Maar in haai' agitatie had zij
dit misschien wel vergeten,
Men kan niet altijld weenen, ook niet om
het Smartelijkste verlies. Sedert bijna twee
volmacht had gegeven om de onderkoningen
mede te deelen dat zij bij hun pogingen om
de orde te herstellen, op den ruimsten steun
der Britsche schepen konden rekenen.
Andere bindende toezeggingen waren niet
verlangd en schenen ook niet noodzakelijk.
Dat het ook in Midden- en Zuid-China
onrustig wordt blijkt ten duidelijkste uit het
bevel aan de Europeesche vrouwen en kin
deren om de verdragshavens aan de Yang-
tse-Kiang te verlaten.
In het Noorden is het totaal mis. De
Russen hebben daar de handen vol, zóó zelfs
dat de groote troepenzendingen die men uit
Siberië verwachtte, achterwege moeten
bljjven.
Meer nog; Rusland voelt reeds het gemis
van de troepen die uit Port-Arthur naar
Ta-ku zijn gezonden.
Intusschen begint ook zeker wantrouwen
tegen Rusland op te komen.
Volgens een bericht uit Siiang-hai aan de
aGlobe" wordt Rusland verdacht met prins
Tuan te konkelen onder medewerking van
Li-Hung-Tschang, Verscheiden hooggeplaatste
Chineezen heeten in geheime verstandhouding
met Rusland te staan.
Over de maatregelen der mogendheden is
nog weinig met zekerheid bekend. Men be
weert echter dat de mogendheden elk meer
dan 40.000 mari zullen zenden. Alleen de
Vereenigde Staten willen zooveel troepen
zenden als de Amerikaansche aanvoerders in
China noodig achten.
Koning Hamhert heeft gisteren de ver-
tiekkende troepen te Rome toegesproken en
hun er op gewezen dat zij werden uitge
zonden niet op verovering, maar ter verde
diging van het heilige volkenrecht en de
met voeten getreden humaniteit.
Spanje zendt' een oorlogsschip en indien
een Europeesch leger wordt samengesteld,
zal het ook mariniers zenden.
Duitschland neemt ook maatregelen tegen
üen invoer van wapens in China. Verbieden
kan de regeering dit feitelijk niet, terwijl
er geen offlcieele oorlogstoestand bestaat.
Toch heeft zij aan Duitsche leverancieis den
wenk gegeven niet naar China uit te voeren.
Maar bovendien is aan de vlootbevelhebbers
in Oost-Azië gelast wapens en krijgsvoorraad
voor China in beslag te nemen.
Zonderling, oorlogs-contrabande zonder
oorlog 1
Bij Tien-tsin schijnt zeer, dapper gevochten
te zijn. Met name de Duitsche troep»n wor
den geprezen. Daarentegen roemen de Duit
sche admiraals de leiding der operatiën door
den Russischen admiraal Alexjef en genei aal
Siössel, die zelf licht werd gewond bij een
hevige explotie op 600 M. van de Europee
sche iinién.
De ^Standard" geeft de oplossing voor het
goede schieten der Chineezen. Dezen zouden
nl. acht Russische kanonniers dwingen hun
geschut te bedienen.
Zuld-Afrlka.
Het lykt er wel op of er weer wat meer
leven komt in de Zuid-Afrikaansche brouwerij,
zoodat het Diet van belang ontbloot is eens
na te gaan waar de partyen staan.
Men herinnert zich dat Roberts aanzien-
weken waren er in dit huis zoovele tranen
gestort, dat de krachtige natuur der jonge
lieden zich instinctmatig vol levensvreugde
oprichtte. De maaltijd, waarvoor Jobst ge
durende de toespraak: van mevrouw Werlhof
pijnlijk gevreesd had, werd onverwacht vroo-
lijk. Vooral Wolfgang bevond zich in een
goede luim. Ook Malve toonde zich langza
merhand levendiger; zij was in den beginne
zeer verstrooid en ontstemd geweest. Me
vrouw Werlhof viel Jobst ontzettend mee;
hij had haar voor huilerig en aanmatigend
gehouden en vond nu een liefderijke, toege
vende moeder, met wie haar kinderen tee-
der omgingen. Vooral Wolfgang zeide meer
dan eens: „Mama, gewen u toch dat den
ken af; u denkt altijd veel te veel."
Het karakter van dit drietal scheen Jobst
duidelijk, en dikwijls rustte zijn blik pein
zend op Wolfgangs karakteristiek gezicht.
Wat waren die trekken koen, en gedeci
deerd, wat was zijn geheele manier van doen
zelfbewust en innemend
Moesten de vrouwen dezen man niet lief
hebben,? Die ééne, aan wie hij' het nauwelijks
waagde te denken, omdat het hem was, als
sloeg Lydia oen blik in zijn ziel, die ééne had
hem wel lief. Ter wille van dezen man had
zij zoo spoedig vergeten, wat gedurende een
lang mooi jaar haar jeugdig leven met vroo-
lijkhedd en kwelling had vervuld.
Naast hem zat zijn aanstaande trotsch,
bekoorlijk, glimlachend en koel tot in het
diepst baars harten.
Was dat dezelfde vrouw, die nog pas ge
leden sidderend in zijn armen gelegen had?
Kon. de liefde) zich' zóó verbergen, .dat er nu,
tegenover getuigen, «nok niet d© minste straal
uit de diepten van 'deze ondoorgrondelijke
lijke versterkingen heeft moeten afzenden
naar den Vrijstaat om daar te helpen het
Det te vormen en dicht te balen om De
Wet en Steijn.
Met name de bereden troepen werden ver
sterkt, want in hoofdzaak waren er infan-
terie-biigaden. Zoo ging dus Jan Hamilton's
bereden infanterie onder generaal Hunter
naar den Vrijstaat.
Deze is sedert van Heidelberg over Frank
fort naar Bethlehem getrokken, terwijl kolonel
Hickman met de Australische woudloopers
door hetzelfde district naar hel Noorden is
gemarcheerd.
Zoodoende moest De Wet van Bethlehem
terugtrekken naar de kant van Harrismith.
Intusschen had Botha in Transvaal de
handen weer vrij gekregen en viel Roberts'
voorposien geducht lastig, trachtte de ver
bindingslijnen lusschen Pretoria en Johannes
burg ie verstoren, maar werd door Mahou en
French gedwongen weer terug te trekken.
Botha ontbood toen De la Rey van Rus
tenburg en bedreigt nu Pretoria van het
Noordwesten, Noorde en Noordoosten.
Middelerwijl heeft Roberts zijn voorposten
versterkt en ook het 7de regiment garde
dragonders die het bij Derdepoort erg te
kwaad hebben gehad. Daarentegen behaalde
De la Rey het bekende succes bij Nitrals
Nek, terwijl in het Noorden Botha een
halvemaansstelling innam.
Roberts heeft daarop Nitrals Nek weer
bezet en tracht nu Botha weer terug te
dringen in drie kolonnes onder Hamilton,
French en Hickman met zijn woudloopers.
Hamilton heeft nu onder zijn bevelen een
nieuwe divisie samengesteld uit de brigade-
Smith Dorrien, een brigade Cunningham en
twee bataljons van Hart's en Barton's divisie.
Omtrent de laatste verliezen publiceert
het depaitement van oorlog weer eenige
cijfers
De ljjst van vermisten bij Derdepoort en
Nitrals Nek op 1 Juli bevat 131 namen,
Verder werden Woensdag bekendgemaakt
de namen van 18 gekwetsten voor het mee-
rendeel ernstig, waarvan 2 reeds zijn over
leden en van 59 man die aan hun wonden
of aan ziefffe z&n gestorven 34 man liggen
nog gevaarlijk ziek. Bovendien zijn 4 man
gerapporteerd als te zijn gesneuveld bij
Bethlehem."
In de *Morning Leader" protesteert de
militaire medewerker, Charles Williams,
tegen de wijze waarop Roberts de waarheid
verheelt omtrent de tegenwoordige campagne.
Te Johannesburg moet een pokken-epidemie
zijn uitgebroken.
Woensdagavond is in Queen's Hall te
Londen een meeting gehouden voor een
rechtvaardige regeling na den oorlog.
Courtney presideerde en werd met geest
drift toegejuicht, toen hij sprak over sliet
zware onrecht dat op het Britsche volk
rustte" en een warm beroep deed op den
rechtvaardigheidszin van zijn landgenooten.
Ook sprak op deze bijeenkomst ds. Moor
rees, een der afgevaardigden van het Afri
kaander Congres om aan het Britsche volk
de rechtvaardige zaak der Boeren uiteen te
zetten. Toen de predikant naar voren trad
om te spreken stonden alle aanwezigen op
oogen viel Had. zij zulk een vreeselijke
macht over zich self? Was dat vroeger
slechts een woeste, vurige droom geweest?
Lydia nam aan heb gesprek deel en toon
de geen oogenblik de minste verstrooidheid.
Maar hot was, als leidde zij een dubbel
leven. Terwijl haar mond familiegeschiede
nissen en kinderlijke anecdoten, waannee
men 'Reurieth. bekend maakte, uitbreidde of
aanvulde, waren haar gedachten geheel met
zich zelf bezig.
Peinzend keek zij den man aan, met wien
zij een verbintenis voor leven en dood aan
gegaan bad. Het was haar, als had zij dooi
den liovigeu strijd, dien haar ziel heden om
hem gevoerd had, een eigendomsrecht van
bijzonderen aard op hem verkregen Hiji was
als het ware haar krijgsgevangene.
Geen menscb en geen noodlot zou sterk
genoeg zijn om hem aan haar te ontrukken.
Het besluit, met hem in een bescheiden lot
te deelen, had zij' aan haar trots afgeperst.
En ofschoon deze man eigenlijk slechts het
toevallige voorwerp van haar pijnlijken
strijd geweest was, stelde zij hem toch daar
voor verantwoordelijk, gevoelde zij zich daar
door toch met onverbreekbare banden aan
hem verbonden.
Was dat heb begin der liefde Of was het
slechts haar ontembare hoogmoed, die zich
niet wilde vernederen, di© nooit gedwaald
kon hebben?
Men scheidde eerst laat van elkander.
Wolfgang en Jobst verlieten te zamen het
huis.
iDe Maartnacht was droog en frisch; bij
de haven vóór heb huis werd bij het sdïijlnsel
van ©lectrisch© lampen een stoomboot ont
laden. D© kraan piepte en iknarste, dof Monk
om hem hulde te betuigen. De samenkomst
werd door geen enkelen wanklank verstoord.
De Zuld-AIrlkaansche Mail.
In den Vr ij sta a t.
In een brief uit Kaapstad, 26 Juni aan de
.Zwol solve Crt.", vinden wij de volgende be
droevende schets van den toestand in den
Vrij'staat
Er loopt hier een gerucht dat lord Roberts
zijn gelieele bereden macht uit Pretoria naar
het Zuiden zal sturen, om eerst te trachten
zijn rug te beschermen ©n den Vrijstaat
voorgoed ben onder te brengen. Hij is de
laatste drie weken ook wel m een bijzonder
lastige positie gebracht door guerilla-aanval-
len van generaal De Wet.
Het tooneel van den oorlog zal dus weer
worden teruggebracht naar den Vrijstaat.'
Arme Vrijstaat' Wanneer de wapens einde
lijk zullen worden opgeborgen, dan zal het
daar een groote woestenij wezen, met rumen
van afgebrande huizen en een doodarme be
volking in hongersnood.
Ik overdrijf hier met. De toestand, die nu
al jammerlijk is, zal dan verschrikkelijk we
zen.
De Britsdie strijdmacht treedt er op met
een stelsel van verwoesting uit onmacht en
wraak. Nu de wapens niet voldoende blijken
tegen de menschen, nu neemt Engeland zijn
toevlucht tot het vuur en de bijl tegen de
eigendommen. En Ik kan het moeilijk an
ders noemen dan wraak, wanneer lord Ro
berts in een proclamatie het verbranden be-*
veelt van de boerenwoning, die het dichtst
bij de plek ligt, waar de spoorlijn of tele
graafdraad is verbroken. Hij weet toch even
goed als ieder ander, dat zoo'n Boer er niet
aan kan doen wanneer een guenlla-bende
toevallig in zijii buurt een slag slaat-
Dat is niet alleen een proclamatie, het ge
schiedt ook, het geschiedde zelfs vóór de pro
clamatie werd uitgevaardigd. Langs de spoor
lijn van Bloemfontein naar het Noorden
zullen weinig huizen meer staan binnen kor
ten tijdwant na iedere nederlaag wordt er
niet één, maar worden alle huizen afgebrand,
die maar cenigszins in de buurt liggen.
En niet alleen de spoorlijn. Men denke
slechte aan do proclamatie omtrent liet vin
den van wapens in een huis. Of er alleen
vrouwen in huis zijn, of de man dood of ge
vangen is, het doet er niet toe, het huis
wordt vernield. Alle nieuws uit de onderwor
pen streken, van den Vrijstaat is gestopt,
maar er zijn liier in Kaapstad soldaten en
officieren aangekomen, die erkennen te wal
gen „van dat voortdurend van de eene plaats
naar de andere trekken, verwoestend en ver
brandend," zooals één van hen liet uitdrukte
in een der nieuwsbladen. Men stelle zicli
eens voor wat dat bcteekent.
Vroeger heb ik i*r al op gewezen hoe er
stelselmatig verwoestingstoditen zijn gehou
den naar mooie vruchtenplaatsen, waar alles
werd kaal gekapt tot den laatsten vrachten-
struik, omdat nu ja, het doet er eigenlijk
weinig toe wat voor reden er voor wordt op
gegeven, want de ongelukkige slachtoffers
hebben toch geen kans.zich tegen de aan-
het rollen van vaten en het vallen van zwa
re balen.
Jobst was anders niet zenuwachtig, maar
nu ging hem toch een huivering over de le
den. Zwijgend sloegen de beide mannen den
hoek der straat om en gingen de zacht op
loopende straat naar het inwendige der stad
in. Wolfgang woonde ergens op bovenkamers
in de hoofdstraat, die door de geheele lengte
der stad liep. Geheel werktuigelijk liep
Jobst met hem mee. Zijn weg was eigenlijk
over de brag en door de poort naar de kazer
ne geweest, in welker nabijheid hij woonde
Maar hij kon nog niet van Wolfgang
scheiden. Het was hem, als moest deze hem
nog iets bekennen, toevertrouwen, misschien
wel over zijn liefde spreken.
En terwijl hij zoo naast Wolfgang voort
liep, gevoelde hij opeens een hevigen afkeer
van hem. Alles aan hem kwam hem terug
stootend voor, zijn haastige gang, zijn trot-
sche houding, het baardelooze, koene ge
zicht, het donkere haar, dat dikkvijls over
zijn voorhoofd viel, het vroolijke voorkomen.
Vol bitterheid bleef hij liet stilzwijgen be
waren.
Wolfgang echter begon wat te praten en
was verwonderd, dat Jobst hem geen ant
woord gaf. Hij hield dit voor verstrooidheid
Maar daarop, het „goeden nacht" vóór zijn
huisdeur, de koele handdruk, dat scheen hem
toch als een ijskoude beleefdheid.
Verwonderd keek Wolfgang hem achter
na. Jobst von Reurieth echter ging met haas
tige schreden verder. "Wat was hij gejaagd!
D© sterren fonkelden aan een helderen he
mel, in de stad was alles ter ruste gegaan.
Van den toren der Heilige Mariakerk sloeg
het twaalf uur, en een zonderling klagend
klacht t© verweren. Een feit is het, dat door
do Engelsclien de verwoesting wordt ge
bruikt als een stelsel ter onderwerping, en
dat ook van hen zal kunnen worden ge
tuigd Zo schiepen een -woestenij en ze
noemden het vrede.
Niemand zal beweren, dat het mogelijk is
in een geweldige beroering als een oorlog al
les heel te laten. En dat er van Engelsclien
kant ook Machten komen over den toestand
waarin de Engelsche vluchtelingen van de
grensdistricten hun huizen terugvonden, is
alleszins to begrijpen- Maar ik herhaal nog
eens, dat het thans door de Engelsclien ge
schiedt als stelsel.
De bovenbedoelde moedwillige vernieling
is geschied in die gedeelten waar betrekkelijk
weinig tegenstand is geweest. Hoe zal het
niet gaan, nu de Engelsche generaals zullen
trachten hun geschonden eer te herstellen en
hun gekrenkten hoogmoed voldoening te ge
ven Behalve die verwoesting bedenke men
voorts, dat de landbouw overal stilstaat. De
krijgswet heeft alle personen op de plaatsen
opgesloten, landbouwbenoodigdheden zijn
niet te verkrijgen, de paarden zijn dood of
door de Engelsclien gekommandeerd. Hoo
moet er nu geploegd en gezaaid worden?
Zelfs aan de vrouwen wordt vrijwel alle
vrije beweging ontzegd. Arme Vrijstaters!
Aan het slot van zijn brief maakt de cor
respondent melding van het geld, door Thé-
rèse Schwartz bestemd voor de krijgsgevan
genen, als opbrengst van haar schilderij van
wijlen generaal Joubert. D© Ned. consul-ge
neraal heeft in overleg met de commissie de
ontvangen f 3000 besteed voor overjassen,
iets waannee de gevangenen ongetwijfeld in
hun schik zullen zijn nu het koude seizoen is
aangebroken. Allereerst zijn de ouden boven
50 jaar geholpen, daarna die boven 40 jaar
en zoo zal men afdalen tot allen een jas heb
ben gekregen.
Gemengde Mededeel In gen.
Chamberlain heeft gisteren in het Lager
huis verklaard dat het gerucht als zou de
regeering met de Chartered Company onder
handelen over den afstand van haar gebied
aan de Kroon, ongegrond is.
De vlootrevue te Cherbourg heeft gisteren
bij prachtig weder een uitmuntend verloop
gehad. De schepen lagen in zeven liniën.
President Loubet voer op de Elan langs
de vloot en ging later aan boord van het
admiraalschip B o u v e t en het schoolschip
I p h i génie.
Daarna bezocht Loubet de werf en de
havenwerken.
Na de onderzeesche vaartuigen te hebben
bezichtigd, nam president Loubet deel aan
een feestmaaltijd van 200 couverts.
De President hield daarbij een lofrede op
het leger, zoowel te land als ter zee. Hij
voegde hieraan toe, dat de republiek met
haar beste wenschen de matrozen en soldaten
begeleidt, die de eer hebben Frankrijk te
vertegenwoordigen bjj het internationale leger,
dat opgerukt is om de broeders, die in nood
verkeeren, te helpen en de onvergetelijke
misdaden te straffen.
aarzelend Mokkenspel waarbij do tonen door
elkander schenen te vallen, trilde te midden,
der nachtelijke stilte. Hartverscheurend als
een klacht. Akelig als ©en "bedelaarslied-
Grimmig als een onzekere herinnering aan
lang vervlogen tijden.
Het deed den man treurig aan.
En hij haastte zich voort over de brug en
de spoorbaan, waar in de verte roode en
groene lichten flikkerden, bont© wachbers-
oogen, die mot hun droomerige blikken de
voortspoedende menschen stil aankeken.
Hij kwam vóór do poort. De breed o straat
weg voorde hem langs villa's. Er was geen
licht meer in te zien. Stil en dood stonden
de huizen. Br ging als een adem van zwijgen
van de gesloten ramen uit.
Ook die ramen waren stil en dood, waar
naar Jobst zoo dikwijls, zoo dikwijls met
fonkelende, wachtende blikken had opgeke
ken.
„Heb je je ook verkocht, evenals ik?"
daclit hij.
En de koopprijs beantwoordde niet eens
voor een derde gedeelte aan zijn. verwachtin
gen.
Hij richtte fier het hoofd op. Een bitter
glimlachje speelde er om zijn lippen.
Ver van Lydia had haar betoovering geen
invloed op hem. Maar vol vastberadenheid
dacht hij „Laat het zijn, zooals het zijn, wil.
Ik ben er nu eenmaal zoo in geloopen. Maar
ik mag een hondsvot zijn, als ik het ooit laat
blijken, onverschillig voor wien en wel
heb minst voor mijn vrouw."
En. vaster klonk zijn stap, toen hij! nu
verder ging.
Wordt vervolgd
