54"'" Jaargang.
No. 10299.
TJit één wieg.
Dinsdag 24 Juli 1900.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
SCHIIEIM MSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
prjjs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau s Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zii
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zyn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschenen, worden
zoogenaamde Tsleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Afo. 133.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 23 Juli 1900.
De oorlog In China.
Het telegram van Conger, den Anwikaao-
schen gezant te Peking, heeft blijkbaar een
gunsligen indruk gemaakt, zóó zelfs dat de
r lijkdienst die te Londen in St. Paul zou
plaats vinden voor de gedoode Europeanen,
is afgelast. De legeeringschijnt aan te nem«m
dat de Europeanen ot een deel van hen nog
in leven zijn.
Het telegram van Conger heeft bevestiging
gevonden in een depêche van de» gouverneur
van Shan-tung van Zaterdag te 5.25 's avonds,
dat te Brussel door het ministerie van buiten-
landsche zaken is ontvangen. liet luidt
sDe gezanten te Peking waren den 20sten
veilig en wel en stooden onder bescherming
van de Chineesche overheid."
Wij blijven tegenover die berichten, alle
komende van den niet al te betrouwbaren
gouverneur, ongeloovig. Met de sWestm
Gaz." komt het ons voor dat de Chineezen
te Peking een telegram van ouderen datum
hebben doorgezonden of wel van Conger's
cijfercode hebben gebruik gemaakt.
Wij blijven vragenWaarom geen taal
of teeken van een der andere gezanten
waarom meldde Conger niets meer waai om
liet hij de geheele beschaafde wereld in
onnoodige spanning?
Een ander merkwaardig telegram is dat,
hetwelk Zateidag in de onder voorzitterschap
van president Loubet gehouden ministeiraad
door Delcassé werd voorgelezen. Het tele
gram is afkomstig van keizer Kuang-su, en
niet van den zoon van prins Tuan, en be
helst een verzoek om bemiddeling.
De Frnnsche regeering eischt om het ver
zoek om bemiddeling naar behooren te kunnen
overwegen, in de eerste plaats vrijheid om
zich reclitstieeksch in gemeenschap te stellen
met de gezanten te Peking; verder de be
straffing van prins Tuan en van de ambte
naren die voor de huidige gebeurtenissen
verantwoordelijk zijn, de staking der vijande
lijkheden tegen de vreemdelingen in het
geheele rijk en de onderdiukking van de»
opstand der Boksers.
Zoolang deze onvermijdelijke waarborgen
niet zijn gegeven, zal de militaire actie dei
mogendheden worden voortgezet.
Uit dit verzoek om bemiddeling schijnt
niettemin te volgen dat keizer Kuang-su nog
leeft.
Wat het verzoek om bemiddeling van
Keizer Kuang-Su betreft, daarin ziet een
ambtenaar van buitenlandsche zaken te Parijs,
blijkens een interview in de vSoir", slechts
een middel om de overeenstemming der mo
gendheden te verstoren. Daarom heeft Del
cassé zich gehaast het verzoek van den
Keizer te publiceergn.
In het begin dezer maand heeft de keizer
zich ook tot den Mikado gewend, maar in
geheel anderen zin, n.l. om een verbond
tegen de Westerlingen. De Mikado is er
echter niet op ingegaan.
Aan dit bericht, afkomstig van de sDaily
Express", hecht de sPolit Corr." evenwel
misschien niet ten onrechte geen geloof.
Minister Delcassé deelde in denzelfden
ministerraad mede dat hij een gunstig ant-
Een. roman.
VAN
IDA BOY-ED.
1S)..
Bij hst 'binnentreden van Wolfgang ver-
ioerde zij zich niet. „Ik kom om je reken
schap to vragen. Je hebt tegenover mijn
meisje een ijskoude houding aan den dag ge
legd."
„Heeft zij er zich over beklaagd?" vroeg
Lydia op den onverschilligsten toon.
„Neen," zeide hij' met toenemende heftig
heid. „Daarvoor is zij te trotsch. Maar ik,
versta je, ik eisch voor Eleonore een liefde
rijke behandeling van je."
„Mijtn lieve Wolfgang," zedde Lydia en
keek hem uit de hoogte aan, „ik ben geen
vriendin van scènes en twist. In dit opzicht
heb ik papa's aard. Je eischt iets voor Eleo
nore? Een liefderijke behandeling? Je bent
slech ts gerechtigd om een beleefde te eischen,
en daaraan heb ik het niet laten ontbreken.
Liefde Iaat zich niet dwingen,"
„Eb je belofte van gistermorgen? Deze
was te midden van tranen van vurige zuster
liefde afgelegd," vervolgde hiji met steeds
toenemenden toom.
„Gisteren, gisteren! Ach, wat is dat al
lang geledenzeide zij bij zich zelf.
„Om des vredes "wille, om des vredes wille
ik bezweer je, wees goed voor mijn
meisje
woord ontvangen had op zijn voorstel aan
de mogendheden om den imoer van wapens
in China te beletten.
Intusschen schynt men ook in China Li-
Hung-Tbchang niet al te best te vertrouwen
tl. w, z. de Èuropeeselie autoriteiten aldaar.
Vrijdag werd uit Shang-hai gemeld, dat
de Britsche kruiser Bona venture
van Wu-tschung vertrokken is, naar men
zeide om de Amping te geleiden, waarop
Li scheep zou gaan.
De eereboog, die te Shang-hai voor Li
was opgericht, is op bevel der gemeentelijke
overheid weggenomen.
Nu is het wel niet bevestigd dat de B o-
naventura m°t de Amping mee zou
gaan, maar merkwaardig is toch dat Li te
Shang-haï, waar hij Zaterdag aankwam, door
de consuls i* genegeerd.
Het verwachte gevolg van Li's vertrek uit
Kanton is niet uitgebleven. Er zijn reeds
onlusten uitgebroken. Een troep zeeschuimers
maakt de rivier onveilig. Een stoomsloep die
den stroom opvoer, werd aangevallen. De
passagiers, voor het meerendeel Chineesche
meisjes, werden aan boord van een der
prauwen gebracht, de roovers plunderden de
sloep er. trokken daarna af in de richting
van Kanton. Een andere bende rooveis over
viel een tweede sloep en ontnam den reizigeis
een bedrag van dertienduizend dollars.
De overwinning der Europeanen bij Tien
tsin schgnt den toestand wel wat gezuiverd
te hebben. De toestand in Tschi-!i heet nu
bevredigend.
Er wordt nu ook ernstig aan gedacht naar
Peking op te rukken den 15den Augustus
wil men op weg gaan.
In Mandschurije schijnen de Russen opge
wassen te zijn tegen de Chineezen. Zij heb
ben verschillende belangrijke plaatsen weer
bezet.
Den 16den zijn 8000 Japanners van Ta-ku
te Tien-tsin aangekomen2000 Japanners
z"jn te Tschi-fu, 1800 te Tschang-hai-huan.
Zuid-Afrika.
Toem ons Zaterdagavond laat het bericht
bereikte dat lord Roberts den aanval was be
gonnen op Middelburg, hoopten wij zeker
onzen, lezers heden belangrijk nieuws te kun
nen melden.
Nu wiji dit schrijven, zijn wij echter nog
niets wijzer geworden. Wel is ons uit de En-
gelsdhe bladen weer iets zonderlings geble
ken. Roberts zou nl. Vrijdag een belangrijke
overwinning hebben behaald, die hij zeker
verzuimd heeft te melden.
De correspondent der „Daily Mail" te Lo-
renjo Marquez seinde nl.
„Het gerucht gaat dat de Boeren bij, Bal
moral een groote nederlaag hebben geleden.
Zij trekken in allerijl op Middelburg terug,
dab de Britsche troepen heden (Zaterdag)
aanvallen.
„Balmoral was het hoofdkwartier van ge
neraal Botha."
Dit Balmoral ligt ongeveer halverwege
Pretoria en Middelburg, iets dichter bij de
laatste dan de eerste plaats.
Daarop is het bericht gekomen van den
aanval op Middelburg, dat afkomstig blijkt te
zijn vau don Ka-apschea correspondent van
„Central News".
Heel betrouwbaar is dus geen der beide
berichten, en de mogelijkheid bestaat dat bei-
iHij ging naar haar toe en greep haar bij
de hand.
„Ik zal het nimmer aan beleefdheid laten
ontbreken," beloofde Lydia.
Die hoffelijke toon verbitterde hem nog
meer. „Ik wil geen beleefdheid," riep hij uit,
„ik wil, dat je haar liefhebt!"
„Dat kan ik niet. Sympathieën laten zich
niet bevelen."
Dat trof Wolfgang als een donderslag.
„Gevoel je geen sympathie voor haar? Voor
mijn Eleonore? En dat zqg je mijl zoo in
mijn gezicht? "bracht hij stotterend uit.
Zij haalde de schouders op.
„Ja hebt mij gedwongen, het to'zeggen.
Dat komt van die eischen en die verklarin
gen. Zwijgen is zooveel verstandiger, zooveel
fierder, zoo gemakkelijk. Leer het toch
Zijl zag zijn verwrongen gelaat. En daar
welde er iets in haar op. De diepe, vurige ge
negenheid voor haar broeder kwam bij haar
boven.
„Wolfgang," zeide zij zachtjes. „Misschien
brengt de tijd wel verandering aan."
Zijn. oogen waren vochtig.
„Ik dank je," mompelde hij. „We willen
liet hopen."
En hij ging heen. Maar er was toch iets
als honigdauw op zijn geluk gevallen.
Wat Lydia weigerde, vond hij bijl Henri
en Liesibeth te veel.
Hij bracht zijn aanstaande den volgenden
dag in, heb huis van zijn broeder. Henri en
Liesibeth bewoonden tot dusverre een kleine
villa buiten de Noorderpoort, die de oude
Merkers aan zijn dochter bij gelegenheid
do gegrond zijn op onjuiste of overdreven ge
ruchten.
Den llen Juli hebben de Boeren blijkens
een bericht uit Machadodorp, ten Westen
van Krugersdorp den geheelen dag verwoed
tegen de Engelsohen gestreden. De laatsten
verloren niet minder dan acht honderd ge
sneuvelden en gekwetsten.
Dit is een der gevechten waarvan Roberts
reeds vroeger melding maakte. Maar in zijn
relaas was het bij Krugersdorp geen overwin
ning der Boeren.
In het Noorden van den Vrijstaat zijn nu
de Boeren weer actief opgetreden. Zij zijn
weer teruggeslagenvoor de Engelschen wa
re het beter indien, zij eens werkelijk ver
sla-gen werden, maar zoover laten de Boeren
O
het niet komen.
Omtrent de kolonne-Clery geven eenige
telegrammen de volgende bijzonderheden.
Den 18n werd uit Blesbokspruit gemeld
„Heden rukte de kolonne van generaal
Clery naar het Oosten op. Zij hoeft een kort
gevecht met de Boeren gehad, die met een
groote macht op onzen linkervleugel stonden,
en een paar granaten op ons afschoten. Zij
werden teruggedreven door het scheepsge
schut, dat veel bewegelijker is, sinds het
door paarden wordt getrokken."
Een tweede telegram, van den volgenden
dag uit Irenedal, leert dat de kolonne-Clery
haar tocht naar het Oosten heeft voortgezet,
cn „op het oogenblik," gekampeerd is bij
Leeuwspruit, tien mijlen iten Noorden, van
Standerton. Als gewoonlijk zwermden de
Boeren op de flanken der kolonne, em enkele
schermutselingen hadden plaats gehad.
De ligging der genoemde plaatsen geeft
een zonderlinge tegenspraak aan. Immers,
na, oostelijk te zijn gemarcheerd en de Boe
ren te hebben teruggedreven, schijnt Clery
niettemin teruggegaan te rijn.
Zaterdag is het Kaapsche Parlement door
sir Alfred Miln-er geopend. De oud-minister
president Schreiner nam plaats op de ban
ken der oppositie.
Gemengde Medcdecllngen.
Gisteren is te Brussel een standbeeld ont
huld voor Frère-Orban, den grooten libe
ralen staatsman, De Koning had zich doen
vertegenwoordigen. De Smet de Naeyer, De
Tioon en De Favereau waren er voor de
regeering. De eerste hield een redevoering
na den staatsraad De Graux, Ook de Mot
sprak als burgemeester van Brussel.
De Duilsche minister van birmenlhndsche
zaken, graaf Von Posadowsky, is Vrijdag
middag te Parijs door president Loubet ont
vangen. De minister heeft ook deelgenomen
aan de vlootrevue te Cherbourg.
Prins Henri van Orleans heeft verzocht
met deFransche troepen naar China te mogen
gaan.
Het Servische ministerie is afgetreden. De
reden wordt niet gemeld.
Drankwet.
Het afdeelingsverslag der Tweede Kamer
is verschenen omtrent het wetsontwerp tot
herziening der drankwet.
van haar huwelijk ten geschenke gegeven
had.
Het was een nette woning, in den glans
van heldere verf en spiegelblank gezeemde
ramen stralend. In den voortuin stondreedg
een krane van gele, nog niet geheel ontloken
crocussen rondom een bedje, dat overigens
nog met besehermende dennetakken bedekt
was. Aan de heesters scheen alles te ontkie
men: groene knopjes vertoonden zich reeds
aan de bruine takjes. Van het tuinhek tot
aan de huisdeur liep een pad, dat met klin
kers bestraat was. De voetstappen weerklon
ken daarop luid.
Eleonore en Wolfgang gingen zwijgend
naar de deur toe. Zij waren beiden in een
zekere spanning.
De noodzakelijkheid, opeens zoovele men-
sohen vertrouwelijk te naderen, was voor
Eleonore veel lastiger, dan zij rich had voor
gesteld.
Liesbeth moest zeker vóór het raam geze
ten hebben, achter een der overgordijnen,
want rij deed zelf de huisdeur open.
Terstond, nog in de vestibule omhelsde en
kuste rij het jonge meisje verscheiden malen
en trok haar naar de aangrenzende kamer
mee.
Hier moest Eleonore op de sofa plaats ne
men, en met groote welbespraaktheid bracht
Liesibeth nu haar gelukwenschen uit.
Eleonore gevoelde zich door zooveel warm
te -Jerrasb en dankbaar. Iedereen had van
de jonge mevrouw Werlhof altijd gezegd,
dat rij van geld- en familietrots niet wist
wat rij doen zou. Indertijd hoorde Eleonore
Eenerzijds meende men, dat de wet weinig
resultaat hoeft opgeleverd en aarzelde men
met de proef om door wettelijke bepalingen
te komen tot beperking van het drankge-
brui^gjnis!ukt te noemen. Moge ook al het
aantal drankmrichtingen met vergunning se
dert hot jaar 1881 zijn gedaald, zoo kan
daartegenover niet worden ontkend dat het
totaal van alle drankinrichtingen na de in
voering der drankwet weinig of geen veran
dering heeft ondergaan, wellicht nog iets is
gestegen.
Uitvoerig wordt uiteen gezet dat voor niet
meer dan een betrekkelijk klein gedeelte in
het gunstigste geval de vermindering van
het drankgebruik aan de werking der drank
wet kan. worden toegeschreven, terwijl men
meende te mogen betwijfelen dat tegen de
nadoelen, die aan het bestaan dier wet nood
zakelijkerwijze zijn verbonden, dat geringe
resultaat zou kunnen opwegen.
Terwijl naar het ooi deel van sommige der
leden, die deze beschouwingen hielden, do er
varing thans voldoende heeft geleerd, dat het
niet op den. weg van den Slaat ligt, door deze
wettelijke bepalingen het misbruik maken
van sterken drank tegen te gaan, en zij het
oogeniblik gekomen achten om de Drankwet
uit heb „Staatsblad" te doen verdwijnen,
konden andere met het beginsel van drank
bestrijding® van Staatswege zich ten volle
vereenigen en schreven rij de weinige resul
taten van de wet tot beteugeling van het
drankmisbruik toe aan de middelen waar
mede zij dit doel heeft trachten te bereiken.
Slechts van. het maken van den drankhan
del en wellicht ook van de drankproduc
tie tot een Staatsmonopolie, verwachten
eenige leden heil. Da zuivere opbrengst zou
dan kunnen worden aangewend deels ten ba
te der drankbestrijding en voor een ander
deel ter verbetering van sociale toestanden.
Gaarne zouden zij vernemen of er, zoo ja,
welke berivaren de Regeering tegen invoe
ring van zoodanig stelsel heeft.
1*1
De voorstanders der wet betoogden m den
breede, dat zij, niettegenstaande vele ongun
stige omstandigheden en niettegenstaande
zij bovendien half verlamd was dcor de wer
king der overgangsbepaling en ondermijnd
door den weinig tierenden en niet genoeg
zaam bestreden clandestienen verkoop nog
gunstige werking heeft gehad en haar resul
taten niet onbevredigend mogen worden ge
noemd. Er werd op gewezen, dat vast slaat,
dat het aantal inrichtingen met vergunning
met 8000 is verminderd.
Terwijl vele leden de in het ingediende
wetsontwerp door de Regeering gevolgde ge
dragslijn voortgezette verscherping der
gelegenheden tot drankverkoop, verkrijging
van de bepalingen der wet, en het stellen
van waarborgen voor betere naleving liarer
bepalingen goedkeurden en den Minister
prezen, wegens de door hem voorgestelde
maatregelen, ging verscheidenen hunner het
ontwerp niet ver genoeg, omdat het geen
wijziging brengt in de beginselen der drank
wet en slechts voortbouwt op de eens gelegde
grondslagen. Onomwonden verklaarden rij
een tweeden flinken stap na dien vóór
twintig jaren door de Regeering op het ge
bied der drankbestrijding gedaan ver
wacht te hebben, waar aan het hoofd van
dit als iets onverschilligs aan; lieu- op den
weg hierheen, was het haar weer te binnen
geschoten.
„Vmd je alles nog al aardig bij mij inge
richt vroeg Liesbeth al spoedig en keek
tevreden om rich heen.
De kamer was met zeer dure voorwerpen
als overladen. Evenzoo de aangrenzende,
waarin men door een met draperieën ver
sierde deur kon zien.
„Allee is heel mooi," zeide Eleonore aarze
lend.
„Liesibeth ziet nooit haar meubelen aan,
zonder er aan te denken, dat de overgordij
nen 25 a 30 Mark per meter gekost bob
ben," placht Lydia te beweren.
Dat schoot Wolfgang nu te binnen.
„Je moest je meubelen van dezelfde leve
ranciers nemen," ried Liesbeth vol vuur, om
daarna afbrekend te zeggen: „Maar ja
„Maar ja, dat kan jullie niet betalen," be
doelde zij met groote duidelijkheid.
Onze behoeften zullen meer artistiek dan
juist hixerieus zijn," merkte Wolfgang aan,
in wien het terstond begon te koken.
„Men kan het rich dan ook met weinig
gezellig maken," zeide Liesbeth, van een let
terlijk moederlijke welwillendheid stralend,
„en hoe goedkooper je je inricht, des te ge
makkelijker valt het je later om rond te ko
men. Want men moet niet alleen aan het
aanschaffen denken, maar ook aan het on
derhouden en het aanvullen. Meer dan één
dienstbode zal jullie wel niet kunnen hou
den. Denk daaraan wel, als je bepalingen om
trent de wasch maakt. Je leunt niet geloo-
het departement van bmneulandsche zaken
een man is geplaatst, die altijd in den strijd
togen het drankmisbruik vooraan heeft ge
staan. Al wilden zij gaarne toegeven dat het
tijdstip om het tegenwoordige vergunnings
systeem voor een ander stelsel te verlaten,
nog niet is gekomen en het daarom goed is
zooals in het ontwerp wordt voorgesteld, het
te verscherpen op sommige punten en de
leemten aan te vullen, die jn do praktijlc zijn
gebleken te bestaan, zoo aneenden zij niette
min dat het wèl tijd is om tevens den weg
te banen, die naar een ander stelsel voert.
In verband daarmede werd gewezen op de
„local option", de bevoegdheid, hetzij aan de
ingezetenen, hetzij aan het bestuur eener ge
meente toegekend, om in bepaalde omstan
digheden en voor een bepaalden tijd. aldaar
den kleinhandel in sterken drank te verbie
den en in de tweede plaats op hot zooge
naamde Gothenburger stelselhet doen ex-
ploiteeren van de drankgelegenheden door
maatschappijen, die daarmede niet meer
winst kunnen behalen dan een matige rente
over het maatschappelijk kapitaal en die de
meerdere opbrengst moeten storten in de
Rijks-schatkist, of in de kas der gemeente,
of wel haar ten publieke nutte moeten aan
wenden.
Ycle leden waren van oordeel, dat de mid
delen, waarmede het ontwerp wil trachten
het verhinderen van clandestienen verkoop
te bereiken, bij lange na niet voldoende blij
ken te zijn. Een aantal loden meende dat er
maar één middel is dat in staat zal blijken,
het groote euvel te keeren en wel het uit
vaardigen van een voorschrift, dat voor het
houden van een inrichting, waar andere dan
sterke dranken worden verkocht tot verbruik
ter plaatse, noodig is een kostelooze license,
waarop in het algemeen de bepalingen der
drankwet niet van toepassing zijn, maar die
wordt ingetrokken of zelfs van rechtswege
vervalt, wanneer d© houder wegens verkoop
van sterken drank zonder vergunning wordt
veroordeeld.
Anderen achtten het middel echter te
streng en daarom verwerpelijk. Door ande
ren werd aanbevolen heffing van een tame
lijk hoog recht, doch beneden het vergun
ningsrecht voor den verkoop van sterken
drank in het klein, van alle inrichtingen,
waar dranken worden verkocht voor verbruik
ter plaatse melkinrichtingen uitgezon
derd waardoor vele hier- en koffiehuizen,
waar toch voornamelijk de clandestienen
drankverkoop welig tiert, zouden verdwijnen.
Werd het vcraschte van een zgn. „license"
in de wet opgenomen, dan zoude men ook
kunnen overgaan tot verhooging van het ver
gunningsrecht, zoo van het wettelijk maxi
mum als van het minimum en zoude wellicht
progressie in de heffing kunnen worden in
gevoerd. In do tweede plaats zouden ver
scheidene leden gaarne hebben gezien dat
voortaan het vergunningsrecht werd geheven
ten bate van het Rijk. De schattingen zou
den van Rijkswege kunnen geschieden en 't
bedrag van het vergunningsrecht zou door
Ged. Staten kunnen worden vastgesteld. Do
wet kent èn aan het college van B. on W.
èn aan den gemeenteraad zooveel invloed op
de uitvoering der Drankwet toe, dat liet zeer
wcnschelijk mag worden genoemd, elk finan-
ven, hoeveel tijd en moeite de strikjes en
flikjes van de dienstboden kosten."
Ieder woord was een alledaagsche, maar
ook onbetwistbare huisvrouwenwijskeid. Het
moest immers alles zoo gaan, als Liesbeth!
zeidezij konden ridi slechts eenvoudig in
richten, rij konden slechts één dienstbode
houden. Wolfgang was tot dusver in zijn ge
dachten vrij luchtig over deze uiterlijke om
standigheden heengestapt. Ook was rijn aan
staande volstrekt niet verwend. Maar zoo
uit den mond van Liesbeth klonk het zeer
vernederend.
Daarbij kon hij aan Liesbeth niet eens
een boosaardige bedoeling met haar woorden
toeschrijven. Hij geloofde bepaald, dat het
de naïeve tactlooze manier van spreken was
die haar nu eenmaal altijd eigen was. Zij had
do menschen nooit anders dan naar hun geld
getaxeerd. En juist omdat hij dit wist^er
gerde het hem meer, dan dat Iiij* er zich over
verheugde, dat Liesbeth nu weder Eleonore's
hand nam en deze tceder streelde.
„Ik wil het je wel erkennen, ik heb altijd
al zoo'n beetje met je gedweept. Alleen om
je haar Wolfgang, ben je niet trotsch op
het mooio haar van je meisje? Ik erger mij
dikwijls aan het mijne."
„En papa," zeide Eleonore glimlachend,
„maakt er dikwijls aanmerking op; hij
vindt, dat het mij zoo wanordelijk om het
hoofd hangt."
(Wordt vervolgd.)
