54ste Jaargang.
Vrijdag 3 Augustus 1900.
Uit één wieg.
No. 10308
Openbare Aanbesteding.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 4.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prjjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan liet bureau bezorgd zjjn.
Bureau Boterstraat BS.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere re«mi
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaau die^zn
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hiei
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde klt-in* arinvrttmtiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Jlfo. 133.
TFSSgsgsg-ü
GEMBEMTK SCHIEDAM.
P Op Donderdag 9 Augustus 190O,
i zal door Burgemeester en Weihoudeis van
Schiedam openbaar worden aanbesteed
j Het uitvoeren eener verbouwing: op
de bovenverdieping van het Stads-ZIe-
kenhnis te Schiedam.
Bestek en teekening liggen ter inzage op
het kantoor der Gemeentewerken en zijn
verkrijgbaar ter Gemeenie-Secietarie tegen
betaling van fO.CO.
Aanwijzing ter plaatse geschiedt
Maandag, 6 Augu-tus, 's namiddags teo 4 uur
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 2 Aug. 1900.
Zuld-Alrlka.
Die hoop dat het bij duizend man zou blij
ven. die de wapens in den Vrijstaat neer
hebben gelegd, is door Roberts' telegram van
gisteren wreed verstoord.
Nog 1200 man hebben zich overgegeven.
De zaak der vrijheid belt dus nu iweder 2200
man minder.
Wat vooral een droevige indruk maakt is
de ontmoediging die blijkbaar een groot
deel der Vrijfibaters heeft verlamd. Is het
niet merkwaardig dat waikk'ere mannen ails
De Wet en Olivier wel hebben kunnen ont
snappen Doet dit niet de vraag rijzen of
het niet gebrek aan flinkheid1 en veerkracht
ia geweest, die den Eingelschen dit groot suc
ces hebben bezorgd 1
Want hot is een groot succes. 'Nu schijnt
het einde van den strijd in den Vrijstaat ge
komen, en kan Roberts dus zijn. eigen troe
penmacht aanzienlijk versterken door divi
sies die in het Zuiden niet meer noodig zijn-
'tls zoo jammer. Want dn Transvaal staan
de zaken nog zoo slecht niet en juist nu Ro
berts zijn verbindingslijnen weer moet ver
lengen, zou een kloeke macht wakkere vader
landers in den Vrijstaat zooveel goed kun
nen doem.
Van Christiaan De Wet hooren wij de
laatste dagen niets, evenmin als van Koos
Do la Key die Badan-Powell te Rustenburg
mat zou hebben gezet.
Ton Oosten van Pretoria blijven de Boe
ren terugwijken naar de iBergen. Machado-
•dorp is nu ontruimd; de basis der opera
ties schijnt thans-te zijn Lijdenburg-Nel-
epruib, welke plaatsen telegrafisch met el
kaar zijn verbonden.
Nelispruit ligt vrijwel ten Noorden van
Barbenton aan de spoorlijn.
Misschien heeft tot dezen terugtocht ook
wel aanleiding .gegeven het bericht dat Bul-
Ier zou oprukken naar Barberton.
Hij zou dam de Boeren te Maohadodorp in
den srug hebben, bedreigd.
Een roman
7AN
ID-A BOY-E».
27)
„Goddank," dacht! haar mama. „Lydia. en
hij schijnen elkaar goed .te bevallen."
Iedere zwarigheid minder was haar reeds
welkom. Met welgevallen keek zij vóór heb
raam haar dochter ma, die met haar beidt- be
geleiders te zaamen eon bijzonder harmonisch
geheel opleverdfe.
Toen dacht zij aan haar andere d'oohter.
Malve was sedert ©enige dagen blijkbaar in
een slechte stemming. Zeker, ook haar moe-
dar was niet ingenomen met dfese onfcmoe-
hng tusschem Maurach en haar dochter.
Wolfgang had haar dadelijk alles dlaarom-
hremfc meegedeeld. Maar mijn hemd1 een
jong meisje hoeft wel eens overspannen in
vallen, de smart over den dood haars vaders
bad Malve «enigszins opgewonden. Mevrouw
Werihof vond! het niet goed, dat haar andere
kinderen dit voorval zoo scherp afkeurden.
Zij nam altijd de aangevallene togen! de an
dere drie in bescherming.
Zij ging om Malve te zoeken1. Deze 'hield
in de eetkamer het toezicht op heb dekken
der tafels am wias er juist mee bezig, de
t bloamvatsem. te plaatsen.
„Voel je je niet wd, have kind1?" vroeg
mevrouw Werihof.
„Ik O, ik gewoel mij heel wel," luidde het
antwoord'.
Malve zag er echter zeer lijdend uit.
Dit is zeker: slag leveren doet Botha niet.
Zeker niet voordat men in het Lijdenburg-
scbe is.
Daar kan nog een heele tijd mee gemoeid
zijn, want met Roberts' verplegingsdienst is
het treurig gesteld.
De Zuld>Afrikaanschc 91ail.
Britsche bescliavi ng.
Wij ontvangen ter inzage de volgende of
ficieel© Transvaalsohe oorlogsbulletins
MACHADODORP, 15 Juni 1900.
Van Aan
Staatspresident Wd. Comdit.-Goneraal, Asst.
Comdt.-Generaals, Krijgsof-
ficieren, Landdrosten, Resi
dent-Vrederechters enz.
Volgende telegram door mij ontvangen
van Waarn. Asst. Commandanb-Generaal
Chris. Botha, Amersfoort:
BegintConfidentieel. Landdrost
WakkersLroom zegt, dat hij volgend do
cument heeft moeten teekenen, toen En
gelsehen. dorp inkwamen. Begint„Wij
als vertegenwoordigers van het dorp en
district Wakkerstrooni geven hierbij over
het dorp en district aan het Gouverne
ment van Hare Majesteit de Koningin
van Groot-Brittanaie en Ierland en als
een teeken daarvan overhandigen wij on
ze kantoorsleutele, de vlag van de Zuid-
Afrifcaansche Republiek en twintig gewe
ren. Wij; verstaan, dat de inwoners van
het district verantwoordelijk zuilen ge
houden worden in hunne personen en in
hun eigendom, als eenige schade gedaan
wordt aan den spoorweg of telegraaf of
eeniig geweld' wordt gedaan aan cenrig lid
van de Britsche macht in het district en
ten behoeve van de burgers van het dis
trict aocepteeren wij' de verantwoorde
lijkheid. {w.g.) Kleinhans, Landdrost, L.
de Jager, Publieke Aanklager." Eindigt.
Ik meen dat deze ambtenaren geen recht
hadden zulk een document te teekenen
en m. i. moet er tegen geprotesteerd wor
den. Mag ik van UHEd. weten wat ik
hierin heb te doen? Eindigt.
Hierop heb ik aan Waarn. Asst-Comman
dant-Generaal Chris. Botha geantwoord als
volgt
BegintDe overname Wakkerstrooni
Ik stem in met uwe beschouwing wat be
treft handeling Landdrost Wakicer-
stroornZend' een boodschap aan Bullcr,'
dat gij vernomen hebt dat d© Landdrost
vau Wakkerstroom het dorp en district
onder de door u vermelde voorwaarden
heeft overgegeven en meldt hem, dat gij
namens de Regeering en op haar instruc
tie protesteert tegen de overgave van het
dorp en, het district door den Landdrost
gedaan, die daartoe hoegenaamd geen be
voegdheid bezat. Verder kunt gij hem
mededeelen, dat het u en de Regeering
verwondert, dat hij van ©en onderge
schikten ambtenaar kan vorderen om on
der d'wang zulk een document te teeke
nen en private burgers verantwoordelijk
to houden, welk document hij zelf bewust
is van nul en geener waarde te zijn., even
onwettig alsof gij zoudt vorderen van zij-
„Waarom ben je niet voor den dag geko
men, toen mijnheer Von Reurieth er was?"
„Was het niet verkieslijker, dat hij eerst
slechte u en Lydia zag? Zooveel Werihofs op
eens dat zou immers verwan'rond voor hem
geweest zijn."
„Hij is een heel voornaam, innemend man,
wat vroolijker en levendiger dan Jobst."
„Zoo," zeide Malve onverschillig.
Haar was alles om 't even.
Zij was boos op zich zelf. Weggeloopen was
zij lafhartig en verlegen.' en had door
de krenking van dit heengaan alles weder be
dorven wat haar warme woorden .goed had
den gemaakt.
Voor hoe, kleingeestig zou hij haar wel 'hou
den! Voor zoo onzelfstandig waarschijnlijk,
dat hij goloofd'e, dat zij voor den toorn van
haar broeder sidderde. 0 neen, zij zou heb
hem nog wiel laten blijken, dat zij haar eigen
baas iwas, en dat zij nooit in ikaar gezindheid
wankeldie.
Zij dacht er aldoor over na, wanneer en
waar zij nog eenmaal met Enne Maurach zou
kunnen spreken, eer hij voor immer hier van
daan ging.
Waarheen Ook dat had zij hem niet kun
nen vragen.
En rij dorstte er letterlijk naar, nog zoo
vee! anders van hem te weten te komen.
li j scheen zwijgend van aard te zijn. Mfe-n-
sel an met zulke welsprekende oogen en zulke
zwijgende lippen als hij, wekken altijd een
vurige belangstelling.
„Het is maar nieuwsgierigheidzeide 'Mal
ve bij' ricih zelf, „maar ik moet toch te -we
ten komen, wat er van die geschiedenis ui t
rijn jeugd waar ia Misschien vertrouwt hij
ne krijgsgevangenen bij u om onder
dwang een document te teekenen, om
zijn krijgsmacht aan u over te geven en
hen dan verantwoordelijk te houden, in
dien zijn krijgsmacht verder schade doet.
Eindigt.
Uit den Oranje-Vrijstaat zijn uit ver
trouwbare bronnen verschillende berichten in
gekomen, omtrent de smadelijke wijze waar
op do thuiszittend© burgers door don vijand
behandeld worden. Een telegram^ van een
zeer vertrouwbaar persoon aan do Krijgecom-
missie van den Oranje-Vrijstaat luid't ak
vo-lgt
Begint: 15 Juni: Eu- zijn vertrouwba
re berichten ontvangen omtrent do bur
gers die de wapens vrijwillig 'hebben neer
gelegd effTihuis gebleven zijn, tob dien cf-
fecte, dat zij namelijk indien het moge
lijk ware, op de .knieën zouden willen
kruipen om weder op commando te ko
men.; anderen zouden zelfmoord willen
plegen indien dit hun lot verzachten kon-
Om eon denkbeeld te kunnen, vormen aan
welk© smaadheden onze achtergebleven of
teruggekeerde broeders onderworpen wer
den., kan gemeld worden het feit onder
andere, dat daar troepen of politiedie
naars op een plaats kamen waar de bur
ger- of liever ex burger thuis rit met ©en
O O
Eugelsehe pas, onze aime ex burger door
hen gelast werd hunne paarden rond! 'te
leiden, naar het water te nemen endaar-
na op stal te zetten; dit namelijk moet
onzo burger zelf persoonlijk doen, terwijl
onze „vriendjes" soldaten of politic-die
naars zijn woning binnen stappen en
koek en koffie, door hen ontboden, zitten
te genieten cn daarenboven zijn vrouw
hen persoonlijk moet bedienen. Do En-
gelechen besteden niet veel moeite aan
de wapen aflegging. De burgers worden
een eind weegs te voet aangejaagd en
dan met een schop op het achterste en
een pas in den zak naar huis terugejaogd
en „go back home you coward" (ga huis-
toe jij lafaard). Eindigt.
Wat aangaat de vrouwen en kinderen
volgens alle wetten van oorlogsrecht en men-
9 C3
schelijkhei-d mogen die door den vijand niet
beleedigd of gehinderd worden. En d© vijand'
doet dit ook niet. Bovenbedoelde berichtge
ver meldt dienaangaande:
Begint: Verder verneem ik, dat de
Engelschen'niet zulke schade doen als ge
zegd ie waar de burgers afwezig rijn. Ze
kere Mevrouw C., district Winburg, en
andere vrouwen die allen alleen op d!e
plaatsen waren achtergebleven, zijngoed
door don vijiand behandeld. Eindigt.
Tragisch.
Een. oud-stadgenoot zendt aan zijn familie
hier 'ter stede een blaadje papier, in de
jersey van zijn „maat" gevonden, blijkbaar
inderhaast afgeseheuidi en geschreven. Heb
bevatte dezen aandoenlijilcen wensch:
„Moge dit ld c-e dings tuk u behoeden voor
de Engelscho kogels en ge alzoo ongedeerd
uit den strijd wederkeeren. is de hartelijke
wenecli van de geefster."
mij wel. In allen gevalle echter moet hij niet1
gering over mij denken."
Dat hij wegging, was goed. Maar geheel
aan haar voorstel li ngskring ontvlieden, mocht
hij niot. Zij wilde en m-ocst weten, waarheen
hij zijn ongeluk en zijn eenzaamheid over
bracht.
En te midden van deze gedachten zette zij
de eene bloemvaas na de andere op de tafel
neer, gaf hier en daar aan do rozen nog een
and'ero plaats, keek onderzoekend de tafel
rond' en wekte bij haar moeder liet geloof,
dat zij gelieol in. deze bezigheid verdiept was.
Buiten de deur werden luide voetstappen
vernomen, en terstond daarop hoorde men
Waloker's stem, die tegenover Bialil een voor
dracht hield over a.l de verkeerde geneesmid
delen, die mon bij' hem roedfe tegen rheamva-
tismo aangewend had.
Mevrouw Werihof ging heen om hem t©
ontvangen. Met veel gedruisch en ach's en
au's begaf Walcker zich naar den leuningstoel
die bij' het raam dei- middenkamer stond.
„Het is Oostenwind," zeide hij, „dus kam.
die hier niet inblazen. Als hij wat naar het
Noorden loopt, krijgen wij nog hoog water
en dan kan de broer van uw nieuwen schoon
zoon vannacht nog wol eens van kanonscho
ten wakker schrikken."
Hij' wisekte zidhi het zweet af en keek met
heel veel belangstelling naar buiten, om op
de oppervlakte der rivier do kracht van den
wind gade .te slaan.
„Ik wenscbtei wel, wat wij weer eens zulk
een. hoogen vloed als in '72 kregen. Het on
geluk moet eerst recht in het oog valleneer
kan men de agitatie voor de hoogwater-
sluis
De oorlog In China.
De Europeesche troepen zjjn den opmarsch
naar Peking begonnen.
Zullen zij de nog levende gezanten en
andere Europeanen kunnen redden Want liet
is nu toch wel waarschijnlijk dat een deel
der Westerlingen te Peking nog in leven is
Lallan's bureau te Londen ontving een
telegram van Vrgdagavond uit Tien-tsin.
Daarin wordt woordelgk het volgende tele-
giam van den 21sten uit Peking overgeseind.
nEerste berichten van buiten kwamen 18
Juli. Mislukking «Ier ontzetkolonne maakt
belegering veel gevaarlijker. 19 Juni brak
Yamen betrekkingen af, 20 Juni verklaarde
China ooi log. Duitsche gezant bai on Keueier
en Fiancts James, een Engelsche professoi,
werden verniootd. 400 niet-combattariten
namen in Engeiseh gezantschap toevlucht.
»Ik hoorde, flat bekeerden noordelijke
kathedraal bezet houden. Dui/end vluchte
lingen namen toevlucht in paleis prins Lu
tegenover het Engrisclie gezantschap, Wapen-
stilslan i begon 17 Juli i a 26 daagsche hevige
beschieting. Een naeliL duurde de be.-cliieting
onafgebroken zes uur.
Vier pogingen werden ondernomen om
het Eugelsehe gezantschap in brand te ste
ken. Twee der pogingen hadden liet le-ul-
tait dat het Haiilin-cullege verwoest werd.
De lalheid dei Cbineezen maakte een suc
cesvolle bestorming onmogelijk. Gezamenlijk
aantal dooden of gestorven H 10 Duiisclteis,
10 Japanners, ll Franschen. 5 Eugebchen,
4 Russen, 4 Oostenrijkers, 7 Amerikanen, 7
Italianen, 9 bekeetlmgen, te zauiati met ge
wonden 98.
^Correspondenten Morrison, Reid. Tementy
zijn ziek. Minstens 2000 Chinezen zijn ge
dood. Amerikanen houden een -teike stel
ling op stad-muui bezet Voedingsmiddel en
zijn nog voldoende en h os| ii taal in rieii tingen
uitstekend. Fedei is dooi vourtdui enden ar
b* id zeer uitgeput. De keizei lijke edicten
hebben den liokseis lof gebracht, den n te
lingen bevolen tiet binnenland te verlaten
en allen ondeikoningen bevolen Peku g te
helpen. Doch het edict van 18 Juli beveelt
bescherming i n belooft •ehadeveigoeding."
De coi respon tent van Lallan's but eau
voegt er nog bij, d tt het beric.t van een
groote ontzettingskolonne lot deze vera mie-
ring heeft geleid.
Dit is rnet onmogelijk. De Chinfesclie
autoriteiten zgn wellicht bevieesd geworden
voor de wapening der geheele beschaafde
wereld en hebben geted wat er n g te red-
dr n wae.
Nog aliijd komen er berichten die b-ves
tigen dat de Europeanen nog leven.
Maandag nog meldde liet agent-chap Ste
kuit uit Ta-ka ovei Tschi-fu dal de Eugel
sehe gezant in een door den komrnandani
der Elba ontvangen brief van 25 Juli o. m.
meldt dat de Chineescbe regeering den 2(>slen
weder van de gezanten eischle dat zij Peking
zouden verlaten. De gezanten vveigeid«-n.
Op hun tocht naar Peking wacht den
Euiopeeschen tioepen -leehts gioote tegen-
siand voor de muren van Peking, naai men
denkt.
Volgens een Reuter-telegram van 25 Juli
uit Tien-tsin was den vorigen nacht een
leerling van een der niissms uit Peking terug-
Walcker, als je daarover begint, dan kom
ik in 't gelieel niet aan het woord," zeido Eli
sabeth Werihof, zicli bij hem neerzettend.
„Welnu, Elisabeth, waar wringt je dim do
schoen? Of is het niet> alleen de schoen, maar
het heele gewaad Hè
„Ik heb zooveel vragen op mijn hart
„Dan maar in geregeld© volgorde. Dus
nummer één."
,IIoo kon je aan Malve een rendez-vous
met dokter Maurach toestaan
„Nu ja noemt men dat nu maar dadelijk
een rendez-vous? Neen, hoor eens, Elisabeth,
zoo iets romanesks koin.fc m mijn woning niet
voor."
Hij vertelde de geheele toedraohfc der zaak
en zeide ton slotte,,Bn rio je, ik heb geen
kinderen. Maar ik houd mij toch voor een
paod'agoog voor een van den eersten rang,
om in advertiestij! te spreken. Je (Malve
soliijht op Maurach verzot te zijn. Zij ver
moedt d!it zelfs niofc mijn hemel, kijk maar
niet zoo verbaasd! Ik zeg immers, dat zij het
zelf niet vermoedt. Een rein hart., een onbe
dorven verbeelding, zooals zij heeft
Nu, ©n toen dacht ik: Tegenspraak
prikkelt, verbieden vuurt aan. Laat ons daar
om haar gewaand'e dankbaarheidexkra.se maar
bodaard laten uitwoeden
Hij. lachte welgevallig.
„Mijn arme Malve-" weeklaagde mc-vrouw
Werihof.
„Hoe dat zoo?" vroeg Walciker. „Zij zal
nog een beetje geagiteerd rijn, en rij zal dit
op den cllood van haar vader -schuiven. En
Maurach gaat hier vandaan. Zij riet hem
nooiifc terug, en dan genezen zulke wanden ge
makkelijk."
gekeerd waar hij zich vier dagen had opge
houden.
Hij was er niet in geslaagd een boodschap
over te biengen aan de Britsche legal/e.
Tijdens zijn vei blijf te Peking werd er nog
gestreden. Den 18den toen hij Peking vei liet,
werd een keizerlijk edict uitgevaardigd, be
velende de vreemdelingen te beschermen.
Dit bevestigt de benchten van de gezanten
te Peking zelf ontvangen.
De man bracht voorts de tijding aan dat
generaal Sung met 8 a 10,000 man bij
Yang-tsun staat. In de Pei-ho hebben de
Chineezen eemge tientallen scheper, met
steenen laten zinkeu, terwijl de spoorweg
verstoord is door dwarscbe greppel-.
Geneiaai Ma staat met 10 üOü man bij Pei-
tsang, maai moet weinig levensmiddelen en
ammunitie hebben.
De «treek tusschen Tien-tsin en Peking is
betiekkelyk van Chineezen ontbloot, en er
worden geen schansen aangelegd om den
opmarsch der verbonden iegeis te weerstaan.
Deze berichtgever acht het waarschijnlijk
dal eerst voor de wallen vari Peking, waar
de levensmiddelen schaar-cli beginnen te
worden tegenstand zal worden geboden.
De quaestie wie bet opperbevel zal voeren
bij den opmarsch naar Peking is nog niet
besli-t.
Te Beilijn meent men dat de verschillende
leger- onder hun eigen bevelhebbers, maar
naiuuriyk in onderling overleg, oprukken.
Duit-cldaiid heeft maar een zeer gering
aandeel aan «leze actie, evenals Fi ankrijk
daar de troepen van deze landen grooten-
deels nog onderweg zijn.
In Mantlsehuiije handhaven de Russen zich
in voortdurenden strijii met de Chinee/en.
In Uuit-chland worden ook onderofficieren
en manschappen met gioot vei lof aangenomen
voor den dienst in China.
Honing Humbert vermoord.
Koning Victor Emanuel UI is met do Ko
ningin gisteravond te Monza aangekomen-
Dc Koning weende bij hot lij'k zijns vaders.
Aan hot station ontving de geheele ko
ninklijke familie den jeugdigen Koning, d'io
diep-ontroerd de hertogen van Aosta en
Oporto kuste en den overigen de hand reikte.
De jonge Koningin kon kaar tranen met
weerhouden.
Do ontmoeting met 's Konings moeder was
hartverscheurend.
Onmiddellijk na. aankomst te Reggio had
de Koning aan den minister-president Sarac-
eo geseind
„Terwijl ik de door u getroffen maatrege
len goedkeur, verzeker ik het Kabinet Van
hetzelfde vertrouwen, dat wijlen mijn vader
het heeft getoond."
To Napels was ter begroeting van den Ko
ning o. in. aan liet station de grijze Crispi,
die diep ontroerd was.
Saracco en de andere ministers zijn gister
avond van Rome naar Monza vertrokken.
Do begrafenis van Humbert I wordt Za
terdag verwacht. Sommigen achten hot ech
ter mogelijk dat de plechtige bijzetting van
s Koning lijk te Rome zal worden uitgesteld
tot den herfst.
Koningin Margherita heeft op een condo-
„Gaat hij werkelijk 3u«r vandaan en ver
weg
„Naar een badplaats of zoo. Als het er een
voor rlieumatiek is, dan z»u ik wei lust heb
ben, de reis root hem me© te doen. De man
bevalt mij anders wel. Maar oen partij voor
Malve is hij niet en wordt hij nooit. Trou
wen ie nog iets anders dian dokteren."
„Mijn arme kind," fluisterde zij nog -eens.
„En nu de tweede vraag P
Zij sprak hem over liet huis eai over do ver
schillende meening barer kinderen omtrent
deze zaak.
Walcker was met een waarlijk Sakmianisch
oordeel bij de hand.
„Je l'aat het huis aan Henri over, maar
blijft «daarin zelf als huurster wonen. Als goed
zoon en fatsoenlijk monsch kan hij daartegen
niobs inbrengen. Do kinderen behouden liet
ouderlijk 'huis,, maar gewennen rich daarbij
allengs auu de gedachte, hot eenmaal door
Liesbeth bewoond te zienLicsbeth zal zich
schadeloos gesteld gevoelen door de gedadhtc,
dat het huis toch eigenlijk nu al aan haar
toebehoort. Want laat ons het) maar ronduit
zeggenmen bedoelt Liesbeth als men Henri
zagt. En je .kunt er allo dagen uit, als het
huishouden to duur of te 'Omslachtig wordt."
„Hoezeer dank ik je voor dien raad'!" riep
movnouw Werihof gelukkig uit. Als iemand
haar maar bij heb nadenken hielp, als haar
ui t.wegen aangewezen wei-den, dan seheen het
leven haar aanstonds gemakkelijker toe. Zij
had immers niet geleerd, te strijden en alleen
te staan.
Wordt vervolgd.)