54ste Jaargang. Vrijdag 3 Augustus 1900. Uit één wieg. No. 10308 Openbare Aanbesteding. BUITENLAND. SCHIEDAMSCHE COURANT Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 4.25. Franco per post fl. 1.65. Prjjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan liet bureau bezorgd zjjn. Bureau Boterstraat BS. Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere re«mi meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaau die^zn innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hiei van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde klt-in* arinvrttmtiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon Jlfo. 133. TFSSgsgsg-ü GEMBEMTK SCHIEDAM. P Op Donderdag 9 Augustus 190O, i zal door Burgemeester en Weihoudeis van Schiedam openbaar worden aanbesteed j Het uitvoeren eener verbouwing: op de bovenverdieping van het Stads-ZIe- kenhnis te Schiedam. Bestek en teekening liggen ter inzage op het kantoor der Gemeentewerken en zijn verkrijgbaar ter Gemeenie-Secietarie tegen betaling van fO.CO. Aanwijzing ter plaatse geschiedt Maandag, 6 Augu-tus, 's namiddags teo 4 uur Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 2 Aug. 1900. Zuld-Alrlka. Die hoop dat het bij duizend man zou blij ven. die de wapens in den Vrijstaat neer hebben gelegd, is door Roberts' telegram van gisteren wreed verstoord. Nog 1200 man hebben zich overgegeven. De zaak der vrijheid belt dus nu iweder 2200 man minder. Wat vooral een droevige indruk maakt is de ontmoediging die blijkbaar een groot deel der Vrijfibaters heeft verlamd. Is het niet merkwaardig dat waikk'ere mannen ails De Wet en Olivier wel hebben kunnen ont snappen Doet dit niet de vraag rijzen of het niet gebrek aan flinkheid1 en veerkracht ia geweest, die den Eingelschen dit groot suc ces hebben bezorgd 1 Want hot is een groot succes. 'Nu schijnt het einde van den strijd in den Vrijstaat ge komen, en kan Roberts dus zijn. eigen troe penmacht aanzienlijk versterken door divi sies die in het Zuiden niet meer noodig zijn- 'tls zoo jammer. Want dn Transvaal staan de zaken nog zoo slecht niet en juist nu Ro berts zijn verbindingslijnen weer moet ver lengen, zou een kloeke macht wakkere vader landers in den Vrijstaat zooveel goed kun nen doem. Van Christiaan De Wet hooren wij de laatste dagen niets, evenmin als van Koos Do la Key die Badan-Powell te Rustenburg mat zou hebben gezet. Ton Oosten van Pretoria blijven de Boe ren terugwijken naar de iBergen. Machado- •dorp is nu ontruimd; de basis der opera ties schijnt thans-te zijn Lijdenburg-Nel- epruib, welke plaatsen telegrafisch met el kaar zijn verbonden. Nelispruit ligt vrijwel ten Noorden van Barbenton aan de spoorlijn. Misschien heeft tot dezen terugtocht ook wel aanleiding .gegeven het bericht dat Bul- Ier zou oprukken naar Barberton. Hij zou dam de Boeren te Maohadodorp in den srug hebben, bedreigd. Een roman 7AN ID-A BOY-E». 27) „Goddank," dacht! haar mama. „Lydia. en hij schijnen elkaar goed .te bevallen." Iedere zwarigheid minder was haar reeds welkom. Met welgevallen keek zij vóór heb raam haar dochter ma, die met haar beidt- be geleiders te zaamen eon bijzonder harmonisch geheel opleverdfe. Toen dacht zij aan haar andere d'oohter. Malve was sedert ©enige dagen blijkbaar in een slechte stemming. Zeker, ook haar moe- dar was niet ingenomen met dfese onfcmoe- hng tusschem Maurach en haar dochter. Wolfgang had haar dadelijk alles dlaarom- hremfc meegedeeld. Maar mijn hemd1 een jong meisje hoeft wel eens overspannen in vallen, de smart over den dood haars vaders bad Malve «enigszins opgewonden. Mevrouw Werihof vond! het niet goed, dat haar andere kinderen dit voorval zoo scherp afkeurden. Zij nam altijd de aangevallene togen! de an dere drie in bescherming. Zij ging om Malve te zoeken1. Deze 'hield in de eetkamer het toezicht op heb dekken der tafels am wias er juist mee bezig, de t bloamvatsem. te plaatsen. „Voel je je niet wd, have kind1?" vroeg mevrouw Werihof. „Ik O, ik gewoel mij heel wel," luidde het antwoord'. Malve zag er echter zeer lijdend uit. Dit is zeker: slag leveren doet Botha niet. Zeker niet voordat men in het Lijdenburg- scbe is. Daar kan nog een heele tijd mee gemoeid zijn, want met Roberts' verplegingsdienst is het treurig gesteld. De Zuld>Afrikaanschc 91ail. Britsche bescliavi ng. Wij ontvangen ter inzage de volgende of ficieel© Transvaalsohe oorlogsbulletins MACHADODORP, 15 Juni 1900. Van Aan Staatspresident Wd. Comdit.-Goneraal, Asst. Comdt.-Generaals, Krijgsof- ficieren, Landdrosten, Resi dent-Vrederechters enz. Volgende telegram door mij ontvangen van Waarn. Asst. Commandanb-Generaal Chris. Botha, Amersfoort: BegintConfidentieel. Landdrost WakkersLroom zegt, dat hij volgend do cument heeft moeten teekenen, toen En gelsehen. dorp inkwamen. Begint„Wij als vertegenwoordigers van het dorp en district Wakkerstrooni geven hierbij over het dorp en district aan het Gouverne ment van Hare Majesteit de Koningin van Groot-Brittanaie en Ierland en als een teeken daarvan overhandigen wij on ze kantoorsleutele, de vlag van de Zuid- Afrifcaansche Republiek en twintig gewe ren. Wij; verstaan, dat de inwoners van het district verantwoordelijk zuilen ge houden worden in hunne personen en in hun eigendom, als eenige schade gedaan wordt aan den spoorweg of telegraaf of eeniig geweld' wordt gedaan aan cenrig lid van de Britsche macht in het district en ten behoeve van de burgers van het dis trict aocepteeren wij' de verantwoorde lijkheid. {w.g.) Kleinhans, Landdrost, L. de Jager, Publieke Aanklager." Eindigt. Ik meen dat deze ambtenaren geen recht hadden zulk een document te teekenen en m. i. moet er tegen geprotesteerd wor den. Mag ik van UHEd. weten wat ik hierin heb te doen? Eindigt. Hierop heb ik aan Waarn. Asst-Comman dant-Generaal Chris. Botha geantwoord als volgt BegintDe overname Wakkerstrooni Ik stem in met uwe beschouwing wat be treft handeling Landdrost Wakicer- stroornZend' een boodschap aan Bullcr,' dat gij vernomen hebt dat d© Landdrost vau Wakkerstroom het dorp en district onder de door u vermelde voorwaarden heeft overgegeven en meldt hem, dat gij namens de Regeering en op haar instruc tie protesteert tegen de overgave van het dorp en, het district door den Landdrost gedaan, die daartoe hoegenaamd geen be voegdheid bezat. Verder kunt gij hem mededeelen, dat het u en de Regeering verwondert, dat hij van ©en onderge schikten ambtenaar kan vorderen om on der d'wang zulk een document te teeke nen en private burgers verantwoordelijk to houden, welk document hij zelf bewust is van nul en geener waarde te zijn., even onwettig alsof gij zoudt vorderen van zij- „Waarom ben je niet voor den dag geko men, toen mijnheer Von Reurieth er was?" „Was het niet verkieslijker, dat hij eerst slechte u en Lydia zag? Zooveel Werihofs op eens dat zou immers verwan'rond voor hem geweest zijn." „Hij is een heel voornaam, innemend man, wat vroolijker en levendiger dan Jobst." „Zoo," zeide Malve onverschillig. Haar was alles om 't even. Zij was boos op zich zelf. Weggeloopen was zij lafhartig en verlegen.' en had door de krenking van dit heengaan alles weder be dorven wat haar warme woorden .goed had den gemaakt. Voor hoe, kleingeestig zou hij haar wel 'hou den! Voor zoo onzelfstandig waarschijnlijk, dat hij goloofd'e, dat zij voor den toorn van haar broeder sidderde. 0 neen, zij zou heb hem nog wiel laten blijken, dat zij haar eigen baas iwas, en dat zij nooit in ikaar gezindheid wankeldie. Zij dacht er aldoor over na, wanneer en waar zij nog eenmaal met Enne Maurach zou kunnen spreken, eer hij voor immer hier van daan ging. Waarheen Ook dat had zij hem niet kun nen vragen. En rij dorstte er letterlijk naar, nog zoo vee! anders van hem te weten te komen. li j scheen zwijgend van aard te zijn. Mfe-n- sel an met zulke welsprekende oogen en zulke zwijgende lippen als hij, wekken altijd een vurige belangstelling. „Het is maar nieuwsgierigheidzeide 'Mal ve bij' ricih zelf, „maar ik moet toch te -we ten komen, wat er van die geschiedenis ui t rijn jeugd waar ia Misschien vertrouwt hij ne krijgsgevangenen bij u om onder dwang een document te teekenen, om zijn krijgsmacht aan u over te geven en hen dan verantwoordelijk te houden, in dien zijn krijgsmacht verder schade doet. Eindigt. Uit den Oranje-Vrijstaat zijn uit ver trouwbare bronnen verschillende berichten in gekomen, omtrent de smadelijke wijze waar op do thuiszittend© burgers door don vijand behandeld worden. Een telegram^ van een zeer vertrouwbaar persoon aan do Krijgecom- missie van den Oranje-Vrijstaat luid't ak vo-lgt Begint: 15 Juni: Eu- zijn vertrouwba re berichten ontvangen omtrent do bur gers die de wapens vrijwillig 'hebben neer gelegd effTihuis gebleven zijn, tob dien cf- fecte, dat zij namelijk indien het moge lijk ware, op de .knieën zouden willen kruipen om weder op commando te ko men.; anderen zouden zelfmoord willen plegen indien dit hun lot verzachten kon- Om eon denkbeeld te kunnen, vormen aan welk© smaadheden onze achtergebleven of teruggekeerde broeders onderworpen wer den., kan gemeld worden het feit onder andere, dat daar troepen of politiedie naars op een plaats kamen waar de bur ger- of liever ex burger thuis rit met ©en O O Eugelsehe pas, onze aime ex burger door hen gelast werd hunne paarden rond! 'te leiden, naar het water te nemen endaar- na op stal te zetten; dit namelijk moet onzo burger zelf persoonlijk doen, terwijl onze „vriendjes" soldaten of politic-die naars zijn woning binnen stappen en koek en koffie, door hen ontboden, zitten te genieten cn daarenboven zijn vrouw hen persoonlijk moet bedienen. Do En- gelechen besteden niet veel moeite aan de wapen aflegging. De burgers worden een eind weegs te voet aangejaagd en dan met een schop op het achterste en een pas in den zak naar huis terugejaogd en „go back home you coward" (ga huis- toe jij lafaard). Eindigt. Wat aangaat de vrouwen en kinderen volgens alle wetten van oorlogsrecht en men- 9 C3 schelijkhei-d mogen die door den vijand niet beleedigd of gehinderd worden. En d© vijand' doet dit ook niet. Bovenbedoelde berichtge ver meldt dienaangaande: Begint: Verder verneem ik, dat de Engelschen'niet zulke schade doen als ge zegd ie waar de burgers afwezig rijn. Ze kere Mevrouw C., district Winburg, en andere vrouwen die allen alleen op d!e plaatsen waren achtergebleven, zijngoed door don vijiand behandeld. Eindigt. Tragisch. Een. oud-stadgenoot zendt aan zijn familie hier 'ter stede een blaadje papier, in de jersey van zijn „maat" gevonden, blijkbaar inderhaast afgeseheuidi en geschreven. Heb bevatte dezen aandoenlijilcen wensch: „Moge dit ld c-e dings tuk u behoeden voor de Engelscho kogels en ge alzoo ongedeerd uit den strijd wederkeeren. is de hartelijke wenecli van de geefster." mij wel. In allen gevalle echter moet hij niet1 gering over mij denken." Dat hij wegging, was goed. Maar geheel aan haar voorstel li ngskring ontvlieden, mocht hij niot. Zij wilde en m-ocst weten, waarheen hij zijn ongeluk en zijn eenzaamheid over bracht. En te midden van deze gedachten zette zij de eene bloemvaas na de andere op de tafel neer, gaf hier en daar aan do rozen nog een and'ero plaats, keek onderzoekend de tafel rond' en wekte bij haar moeder liet geloof, dat zij gelieol in. deze bezigheid verdiept was. Buiten de deur werden luide voetstappen vernomen, en terstond daarop hoorde men Waloker's stem, die tegenover Bialil een voor dracht hield over a.l de verkeerde geneesmid delen, die mon bij' hem roedfe tegen rheamva- tismo aangewend had. Mevrouw Werihof ging heen om hem t© ontvangen. Met veel gedruisch en ach's en au's begaf Walcker zich naar den leuningstoel die bij' het raam dei- middenkamer stond. „Het is Oostenwind," zeide hij, „dus kam. die hier niet inblazen. Als hij wat naar het Noorden loopt, krijgen wij nog hoog water en dan kan de broer van uw nieuwen schoon zoon vannacht nog wol eens van kanonscho ten wakker schrikken." Hij' wisekte zidhi het zweet af en keek met heel veel belangstelling naar buiten, om op de oppervlakte der rivier do kracht van den wind gade .te slaan. „Ik wenscbtei wel, wat wij weer eens zulk een. hoogen vloed als in '72 kregen. Het on geluk moet eerst recht in het oog valleneer kan men de agitatie voor de hoogwater- sluis De oorlog In China. De Europeesche troepen zjjn den opmarsch naar Peking begonnen. Zullen zij de nog levende gezanten en andere Europeanen kunnen redden Want liet is nu toch wel waarschijnlijk dat een deel der Westerlingen te Peking nog in leven is Lallan's bureau te Londen ontving een telegram van Vrgdagavond uit Tien-tsin. Daarin wordt woordelgk het volgende tele- giam van den 21sten uit Peking overgeseind. nEerste berichten van buiten kwamen 18 Juli. Mislukking «Ier ontzetkolonne maakt belegering veel gevaarlijker. 19 Juni brak Yamen betrekkingen af, 20 Juni verklaarde China ooi log. Duitsche gezant bai on Keueier en Fiancts James, een Engelsche professoi, werden verniootd. 400 niet-combattariten namen in Engeiseh gezantschap toevlucht. »Ik hoorde, flat bekeerden noordelijke kathedraal bezet houden. Dui/end vluchte lingen namen toevlucht in paleis prins Lu tegenover het Engrisclie gezantschap, Wapen- stilslan i begon 17 Juli i a 26 daagsche hevige beschieting. Een naeliL duurde de be.-cliieting onafgebroken zes uur. Vier pogingen werden ondernomen om het Eugelsehe gezantschap in brand te ste ken. Twee der pogingen hadden liet le-ul- tait dat het Haiilin-cullege verwoest werd. De lalheid dei Cbineezen maakte een suc cesvolle bestorming onmogelijk. Gezamenlijk aantal dooden of gestorven H 10 Duiisclteis, 10 Japanners, ll Franschen. 5 Eugebchen, 4 Russen, 4 Oostenrijkers, 7 Amerikanen, 7 Italianen, 9 bekeetlmgen, te zauiati met ge wonden 98. ^Correspondenten Morrison, Reid. Tementy zijn ziek. Minstens 2000 Chinezen zijn ge dood. Amerikanen houden een -teike stel ling op stad-muui bezet Voedingsmiddel en zijn nog voldoende en h os| ii taal in rieii tingen uitstekend. Fedei is dooi vourtdui enden ar b* id zeer uitgeput. De keizei lijke edicten hebben den liokseis lof gebracht, den n te lingen bevolen tiet binnenland te verlaten en allen ondeikoningen bevolen Peku g te helpen. Doch het edict van 18 Juli beveelt bescherming i n belooft •ehadeveigoeding." De coi respon tent van Lallan's but eau voegt er nog bij, d tt het beric.t van een groote ontzettingskolonne lot deze vera mie- ring heeft geleid. Dit is rnet onmogelijk. De Chinfesclie autoriteiten zgn wellicht bevieesd geworden voor de wapening der geheele beschaafde wereld en hebben geted wat er n g te red- dr n wae. Nog aliijd komen er berichten die b-ves tigen dat de Europeanen nog leven. Maandag nog meldde liet agent-chap Ste kuit uit Ta-ka ovei Tschi-fu dal de Eugel sehe gezant in een door den komrnandani der Elba ontvangen brief van 25 Juli o. m. meldt dat de Chineescbe regeering den 2(>slen weder van de gezanten eischle dat zij Peking zouden verlaten. De gezanten vveigeid«-n. Op hun tocht naar Peking wacht den Euiopeeschen tioepen -leehts gioote tegen- siand voor de muren van Peking, naai men denkt. Volgens een Reuter-telegram van 25 Juli uit Tien-tsin was den vorigen nacht een leerling van een der niissms uit Peking terug- Walcker, als je daarover begint, dan kom ik in 't gelieel niet aan het woord," zeido Eli sabeth Werihof, zicli bij hem neerzettend. „Welnu, Elisabeth, waar wringt je dim do schoen? Of is het niet> alleen de schoen, maar het heele gewaad Hè „Ik heb zooveel vragen op mijn hart „Dan maar in geregeld© volgorde. Dus nummer één." ,IIoo kon je aan Malve een rendez-vous met dokter Maurach toestaan „Nu ja noemt men dat nu maar dadelijk een rendez-vous? Neen, hoor eens, Elisabeth, zoo iets romanesks koin.fc m mijn woning niet voor." Hij vertelde de geheele toedraohfc der zaak en zeide ton slotte,,Bn rio je, ik heb geen kinderen. Maar ik houd mij toch voor een paod'agoog voor een van den eersten rang, om in advertiestij! te spreken. Je (Malve soliijht op Maurach verzot te zijn. Zij ver moedt d!it zelfs niofc mijn hemel, kijk maar niet zoo verbaasd! Ik zeg immers, dat zij het zelf niet vermoedt. Een rein hart., een onbe dorven verbeelding, zooals zij heeft Nu, ©n toen dacht ik: Tegenspraak prikkelt, verbieden vuurt aan. Laat ons daar om haar gewaand'e dankbaarheidexkra.se maar bodaard laten uitwoeden Hij. lachte welgevallig. „Mijn arme Malve-" weeklaagde mc-vrouw Werihof. „Hoe dat zoo?" vroeg Walciker. „Zij zal nog een beetje geagiteerd rijn, en rij zal dit op den cllood van haar vader -schuiven. En Maurach gaat hier vandaan. Zij riet hem nooiifc terug, en dan genezen zulke wanden ge makkelijk." gekeerd waar hij zich vier dagen had opge houden. Hij was er niet in geslaagd een boodschap over te biengen aan de Britsche legal/e. Tijdens zijn vei blijf te Peking werd er nog gestreden. Den 18den toen hij Peking vei liet, werd een keizerlijk edict uitgevaardigd, be velende de vreemdelingen te beschermen. Dit bevestigt de benchten van de gezanten te Peking zelf ontvangen. De man bracht voorts de tijding aan dat generaal Sung met 8 a 10,000 man bij Yang-tsun staat. In de Pei-ho hebben de Chineezen eemge tientallen scheper, met steenen laten zinkeu, terwijl de spoorweg verstoord is door dwarscbe greppel-. Geneiaai Ma staat met 10 üOü man bij Pei- tsang, maai moet weinig levensmiddelen en ammunitie hebben. De «treek tusschen Tien-tsin en Peking is betiekkelyk van Chineezen ontbloot, en er worden geen schansen aangelegd om den opmarsch der verbonden iegeis te weerstaan. Deze berichtgever acht het waarschijnlijk dal eerst voor de wallen vari Peking, waar de levensmiddelen schaar-cli beginnen te worden tegenstand zal worden geboden. De quaestie wie bet opperbevel zal voeren bij den opmarsch naar Peking is nog niet besli-t. Te Beilijn meent men dat de verschillende leger- onder hun eigen bevelhebbers, maar naiuuriyk in onderling overleg, oprukken. Duit-cldaiid heeft maar een zeer gering aandeel aan «leze actie, evenals Fi ankrijk daar de troepen van deze landen grooten- deels nog onderweg zijn. In Mantlsehuiije handhaven de Russen zich in voortdurenden strijii met de Chinee/en. In Uuit-chland worden ook onderofficieren en manschappen met gioot vei lof aangenomen voor den dienst in China. Honing Humbert vermoord. Koning Victor Emanuel UI is met do Ko ningin gisteravond te Monza aangekomen- Dc Koning weende bij hot lij'k zijns vaders. Aan hot station ontving de geheele ko ninklijke familie den jeugdigen Koning, d'io diep-ontroerd de hertogen van Aosta en Oporto kuste en den overigen de hand reikte. De jonge Koningin kon kaar tranen met weerhouden. Do ontmoeting met 's Konings moeder was hartverscheurend. Onmiddellijk na. aankomst te Reggio had de Koning aan den minister-president Sarac- eo geseind „Terwijl ik de door u getroffen maatrege len goedkeur, verzeker ik het Kabinet Van hetzelfde vertrouwen, dat wijlen mijn vader het heeft getoond." To Napels was ter begroeting van den Ko ning o. in. aan liet station de grijze Crispi, die diep ontroerd was. Saracco en de andere ministers zijn gister avond van Rome naar Monza vertrokken. Do begrafenis van Humbert I wordt Za terdag verwacht. Sommigen achten hot ech ter mogelijk dat de plechtige bijzetting van s Koning lijk te Rome zal worden uitgesteld tot den herfst. Koningin Margherita heeft op een condo- „Gaat hij werkelijk 3u«r vandaan en ver weg „Naar een badplaats of zoo. Als het er een voor rlieumatiek is, dan z»u ik wei lust heb ben, de reis root hem me© te doen. De man bevalt mij anders wel. Maar oen partij voor Malve is hij niet en wordt hij nooit. Trou wen ie nog iets anders dian dokteren." „Mijn arme kind," fluisterde zij nog -eens. „En nu de tweede vraag P Zij sprak hem over liet huis eai over do ver schillende meening barer kinderen omtrent deze zaak. Walcker was met een waarlijk Sakmianisch oordeel bij de hand. „Je l'aat het huis aan Henri over, maar blijft «daarin zelf als huurster wonen. Als goed zoon en fatsoenlijk monsch kan hij daartegen niobs inbrengen. Do kinderen behouden liet ouderlijk 'huis,, maar gewennen rich daarbij allengs auu de gedachte, hot eenmaal door Liesbeth bewoond te zienLicsbeth zal zich schadeloos gesteld gevoelen door de gedadhtc, dat het huis toch eigenlijk nu al aan haar toebehoort. Want laat ons het) maar ronduit zeggenmen bedoelt Liesbeth als men Henri zagt. En je .kunt er allo dagen uit, als het huishouden to duur of te 'Omslachtig wordt." „Hoezeer dank ik je voor dien raad'!" riep movnouw Werihof gelukkig uit. Als iemand haar maar bij heb nadenken hielp, als haar ui t.wegen aangewezen wei-den, dan seheen het leven haar aanstonds gemakkelijker toe. Zij had immers niet geleerd, te strijden en alleen te staan. Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1