J
XJit één wieg.
54"° Jaargang.
Zaterdag 18 Augustus 1900.
No. 10321.
den
en-
ïien
ge-
scht
tak.
UIT J)E PERS.
BUITENLAND,
A
ris w
ringen
ïebben
1 wor-
Sep.
te 9%
ie aan
JEE.
SCHIOill' S CHECOURANT
m en
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prqs per kwartaal: Voor S c h i e d a m en V1 a a r d i n g e n 11,1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prgs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen -worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau i Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl, 0.92iedere regei
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meittm tMteerfeafJIa opgenomen tot den prys van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 123.
in
Invoerrechten.
Ben paar bladen houden reeds zoo'n beetje
algameene beschouwingen over het wetsont
werp tot wijziging en aanvulling van het ta
rief der invoerrechten. Diep gaax do eritiek
natuurlijk nog niet en zij raakt dan ook meer
de principieel» zijde van bet vraagstuk.
Het „Vaderland" zegt o. a. onder het op
schrift „Een leemte":
Dat moet den Minister van Financier wat
gekost hebben om de memorie van te dich
ting t® schrijven voor zijn tarief van invoer
rechten.
Wel te verstaan niet zoolang hij verwij
len mocht 'bijl de dubbelzinnigheden, ondui
delijkheden, anomalieën en leemten van het
tarief. Het was hem veeleer een aangename
taak hier met kennersblik de gebreken te
peilen en met meesterhand de verbeteringen
aan te brengen. Maar anders werd het, toen
hij eindelijk komen moest tot de verdedi
ging van de verhoogingen, die door hem,
den oprichter der vereeniging „Het vrije
ruilverkeer", werden gevraagd.
Dat ging met -uen bloedend hart. Geen
woorden genoeg kan de steller der memorie
vinden om te verzekeren, dat 'hij slechts on
danks zichzelf voor de harde noodzakelijk
heid gebukt is, dat hij oneindig liever van
deze droeve aanvraag zich onthouden had,
d'at hij onverbiddelijk pal zal staan tegen el
ke poging om verder te gaan en van zijn fis
caal tarief een beschermend te maken. En in
zijn haast om nu overigens maar van heb
nare onderwerp af te stappen1, vergeet de Mi
nister aan te toonen, wat hem tot den be
treurden stap gedwongen heeft.
De Minister 'heeft geld noodig. Waarvoor
cn hoeveel Noch omtrent het een, noch om
trent het ander ontvangen wij eenig licht.
Zeer in 't vage wordt verwezen naar nieu
we behoeften, waarin moet worden voorzien-
Ja, er komen altijd nieuwe behoeften, waar
in moet worden voorzien, maar alvorens
daarvoor nieuwe middelen te scheppen, is
het toch gebruikelijk na te gaan, hoeveel er
dadelijk noodig zal zijn en in hoeverre de ge
wone inkomsten daartoe zullen te kort schie
ten. De middelen vloeien ruim en de Minis
ter erkent dan ook, dat de begrooting van
het loopende jaar sluit zonder deficit, la
ten wij maar zeggen, waarschijnlijk een over
schot zal laten. Maar zij is opgemaakt naar
Je gebruikelijke methode, en die methode,
vernemen vrij terloops, is niet geheel onberis
pelijk. Zou' er dan, als de begroeting eens
naar een geheel onberispelijke methode was
opgemaakt, wel een deficit zijn Het wordt
e enigszins te verstaan gegeven, doch niet toe
gelicht. Voorloopig hebben wijl wel eenig
zwak voor zoo'n niet geheel onberispelijke
methode, die voor deficibten behoedt, en
zijn wij min of meer geneigd een methode,
die ons zonder dwingende noodzakelijkheid
verhoogdé invoerrechten op den hals haalt,
ook niet zoo geheel onberispelijk te achten.
Een roman
VAN
IDA BOYED.
40)
Malve vloog hem te gemo-eb.
Met beide handen zijn arm omklemmend,
fluisterde zij hem. toe: „Help mij toch!
Mama is als doodi ineengezakt Ach mijn
God! Red mama!"
Zij keek hem aan, zooals men een redder
aankijkt: geloovig, aanbiddend, gelukzalig
alleen reeds door rijm bijzijn.
Een donkere blos vertoonde zich op zijn
gelaat. Hij drukte gejaagd haar rechterhand.
Het was als een zwijgende belofte, dat hij
zou helpen.
'Toen scheen hij nog slechts de lijderes te
zien.
Hij vroeg, Malve gaf antwoord en verborg
ook niet, dart» haar mama 'ten gevolge van
oen hevige agitatie oen, slapeloozen nacht
had doorgebracht. En toon hij zeado, dab het
"waarschijnlijk slechts om een oogen blikkeln-
fcs bezwijming te doen wias, was'Malve hem
dankbaar, als was dit zijn verdienste.
Vóór aio dingen moest do lijdcree naar
bed toe.
Biekl on de keukenmeid wérden goroepc-n
maar het bleek, dat zooveel personen de
overbrenging slechts bemoeilijkten.
Met krachtige armen omvatte Mauraeh 't
bovenlichaam der vrouw, die nog half be
wusteloos bleef, Biehl moest hiaar l»i j de voe-
-u
De „Tijd", de Memorie van Toelichting
van minister Pierson besprekend, zegt:
In het betoog van den Minister van Fi
nanciën ligt dan ook iets bijzonder merk
waardigs.
Daarin wordt ditmaal geen strijd met ar
gumenten gevoerd tegen protectie, maar, dat
de beschermende handelspolitiek uit den boo
ze is, wordt als bekend voorgesteld, als door
schier doder weldenkende aangenomenen
dat. de Minister-zelf zich daaraan nooit zal
bezondigen als vaststaande voor alkeen.
Volkomen gerust is hij echter daarop niet.
Hij geeft toe, dat uit invoerrechten, die
zich niet tot de ui theemsche producten be
palen, eenige bescherming noodzakelijk vol
gen moet. Zijn tarief wordt óók gelieven van
goederen, die in het buitenland en in het
binnenland' tevens vervaardigd worden. Hij
„beschermt" dus. Maar hij -wal 't niet weten.
Voor niets ter wereld zou hij willen, dat
iemand zijn fiscaal tarief voor een bescher
mend tarief .houdt. Hij wil alles wel doen,
als men hem maar niet beschuldigt van ver
zaking van zijn theorie. 'Dat vreest hij1
Maar hij) bedoelt immers geen bescher
ming, hij' zoekt die niet. Dat toch nie
mand liet van hem geloove! Hij zal zorgen
dat de bescherming zoo gering .mogelijk zij.
Het is een ziekelijke bezorgdheid, een
scrupule.
In die vrees schrijft nog de Minister:
„Wanneer het tarief zijn algemeen karak
ter behoude en de verhooging der invoer
rechten binnen enge grenzen wordt beperkt,
kan ook door hem, die aan de nuttige wer
king van het beschermend stelsel niet ge
looft, in die verhooging berust worden. Doch
alleen onder die twee voorwaarden. Het zal
wel niet noodig zijn op te merken, dat elke
poging, can aan het tarief een ander karakter
te geven dan het bezit, bij den ondergetee-
kende principieels bestrijding zou vinden."
Ons dunkt, dat zulke poging wel door nie
mand zal beproefd worden. Het is mogelijk,
dat deze of gene een andere opvatting heeft
dan de 'Minister over de vraag, welke de
„verteringen zijn van betrekkelijke weelde,
die in een goed' geordend financieel stelsel
niet onbelast mogen blijven; en misschien
zal niet ieder even vast zijn in de kunst der
berekening, wannéér de bescherming precies
„zoo gering mogelijk" is. Wij zijn echter van
meening, dat bet den protection.isten in de
Kamer volstrekt niet te doen zal zijn om een
aanval op den Vrijen Handel bij een wets
ontwerp, dat blijk geeft van een door hen
geweasehte gezindheid.
Het is een eigenaardigheid van de „Vrij-
handelaans", dat zij bijzonder gehecht zijn
aan kun -theorie, die zij beginsel noe
men en die zij danken aan hun
academische kathederlessen in de staat
huishoudkunde, door de mannen der
wetenschap opgedaan uit Engelsche boeken
en uit wiskundige wetten. De Protectionis-
ten- gaan te rade met de practijk van hun
eigen Land', en als leerboek van de staathuis
houdkunde gebruiken zij in hoofdzaak de
J a. a r o ij f e r s en verslagen.
Indien de voor onze industrie en land
bouw, voor onze arbeiders-bevolking zoo
uiterst noodzakelijke Bescherming meer en
ten nemen, en zoo droeg men haar de
trap op.
Lena was reeds vooruit en deed de deuren
open en sloeg de dekens op.
De slaapkamer van mevrouw Werlhof be
vond zich boven de eetkamer. Een klein ka
mertje daarnaast was altijd door mijnheer
cn mevrouw Werlhof gebruikt om er het ont
bijt te nuttigen. Het diende ook thans aan
de weduwe tob verblijf voor heb uur, waarop
zij wat rust ging nemen, en was met oude
meubels zeer gezellig ingericht.
Hoer wachtte Mauraeh, totdat Malve met
behulp der dienstbode de bewustielooze uit
gekleed! cn haar nachtgewaad aangetrokken
had. Daarbij Kwam mevrouw Werlhof onder
het slaken van diepe zuchten tot bewustzijn
en vroeg afgemat': „Wat is er toch?"
„IJ is een beetje ongesteld geworden, ma
ma; maar de dokter is er al," zeide Malve.
Zij riep Mauraeh binnen en liet Lena bui
ten de deur op een recept wachten; ingeval
de dokter ,er -een mocht voorschrijven.
Mevrouw Werlhof was te zwak om er zich
over te verwonderen, da,t niet de brillegla-
zen van dokter Fangart tegenover haar fon
kelden, maar dat Maurach's ernstige oogen
haar onderzoekend' gadesloegen. Misschien
dacht zij wel, dat Fangart verhindering 'had
gehad, mogelijk dacht zij ook niets. Zij. werd'
weer bewusteloos ,zoodra zij zich een voor
stelling van iets wilde maken, iets wilde be
grijpen-
Mauraeh, die in zijn woning terstond Biehl
had uitgehoord1, en zich op het geval inge
richt had, gaf aam de zieko een paar drup
pels in en schreef toen een, recept voor.
meer wordt doorgevoerd, dan willen zij gaar
ne voor lief nemen, dat het geschiedt onder
den naam van Fiscaal Tarief
Het ontwerp van den minister Pierson
wordt door hen, die den Vrijhandel heel
mooi vinden, maar dat stelsel voor ons Land
in de tegenwoordige omstandigheden verder
felijk achten, aanvaard als oen gunstig toe
ken,
Nog niet veel. Maar ook: niet alles op
eens!
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 17 Aug. 1900.
China.
De „Daily Express" heeft het bericht heb
eerst gebracht, en het „Journal" te New-
York heeft het bevestigd, dat het vereenig-
de Eiuiropeesch-Japansche leger Maandag Pe
king is binnengetrokken. De gezanten en dj
overige vreemdelingen zouden gered zijn en
op den datum der afzending van het tele
gram, Dinsdag 14 dezer, werd vermoed dat
zij reeds veilig waren bij het ontzettingsle-
ger.
Tot nu toe ie 'het gebleven bij, deze cou
rantenberichten. En al is het wat den
tijd betreft zeer wel mogelijk dat het le
ger der bondgenooten Dinsdag Peking is bin
nengerukt, verdienen noch „Daily Express"
noch „Journal" zooveel vertrouwen dat het
groote feit op hun gezag alleen mag worden
aangenomen.
Met den tijd klopt het, want in den mor
gen van den 12en kwam de Japansche voor
hoede ie Tung-tschau aan en Peking ligt
maar 10 K. M. ten Westen van Tung-tschau.
Tegenstand werd hier niet ontmoet. Do
Chineezon, die min of meer gedemoraliseerd
schenen, brokken op Peking terug, groote
voorraden wapens em koren in handen hun
ner vijanden latend.
Bij Tschang-kia-wan, tusscben Ma-tou en
Tung-tschau, moet nog bloedig zijn gevoch
ten. Volgens een bericht van Dinsdag uit
Tien-tsin lieten de Chi neezen daar 500 doo-
den achter en vluchtten zij deels naar Tung-
tschau, deels naar Peking.
Er staat niet hij wanneer dit gevecht
plaats vond.
Andere berichten doen het voorkomen dat
Peking zeker Maandag en wellicht ook thans
nog niet is bezet.
Admiraal Remey te Ta-ku wist in ieder
geval Dinsdag nog niets van een bezetting
der Keizerstad; Japansche berichten had
den hem in 'kennis gesteld van de bezetting
van Tung-tschau en de mogelijkheid' dat
Dinsdag Peking zou worden aangevallen.
Nog meer grond tot twijfel geeft het tele
gram aan het „Journal" uit Kobe, dat de
lezer hierachter vindt.
Ter verklaring moeten wij mededeel en dat
Li-Hung-Tschang een laatste poging heeft
gedaan om de bezetting van Peking te voor
komen. In zijn qualiteit als gevolmachtigde
der Chineosohe regeering heeft hij voorge
steld dat de gezanten en de overig© vreem
delingen te Peking uit de stad zouden wor
den geleid (desnoods gehaald door een Euro-
peesch escorte).
„Mevrouw heeft in de eerste plaats vol
strekte rust noodig. Ik zou u raden, in de
aangrenzende kamer de wacht te houden, in
plaats van hij het bed. Tl hoort, als u de
deur laat aanstaan, toch iedere beweging,"
zeide hij en 'ging langzaam naar de andere
kamer. Malve bleef naast hem.
„Wilt u al heengaan. Och, verlaat mij
niet!"
„Naar alle menschel ijke berekening kan
er met uw mama niets verontrustends meer
gebeuren. Zij heeft ten gevolge van haar agi
tatie een flauwte gekregen. Laat haar drie
dagen heel rustig te bed blijven liggen en de
medicijnen innemen, die ik voorgeschreven
heb en de heele zaak is vergoten," zeide
hij, haar blik ontwijkend.
Want hij was niet blind. Hij zag, wat
hem uit die donkere oogen aan liefde en be
wondering tegenstraalde.
En hij gevoelde wel, dat hij dit niet mocht
zien. Lafhartig en angstig had zij indertijd
letterlijk de vlucht voor hem genomen, toen
haar broeder zich vertoonde. Ieder goed, wel
dadig woord, dat zij indertijd tegen hem ge
zegd had, beroofde zij terstond zelf van zijn
waarde. Ein vernederd was hij achtergeble
ven.
Neen, zijn mannentrots verbood hem, zul
ke vluchtige gevoelsuitingen ook maar op te
merken.
„Komt u vanavond nog terug?" vroeg
Malve, door den wensch gedreven om hem
vast te houden, om hem weder ite zien.
„Men heeft mij zeker wel in den. nood ge
haald," zeide hij koel. „Uw gewone dokter ie
immers Fangart. De uwen. zullen er zeker
Wanneer aldus de vreemdelingen onderdo
hoede van het ontzebtiugsleger zouden zijn
gesteld, zouden de onderhandelingen worden
geopend over een wapenstilstand.
Om hierover te onderhandelen zou prins
Tsching uit Peking het leger der verbonde
nen tegemoet trekken. Te Washington ver
moedde men zelfs dat die conferentie te
Tung-tschau had plaats gevonden.
Met stelligheid werd gezegd dat de mo
gendheden op dio voorstellen niet zouden
ingaan
Maar wat vernemen wij' nu In de eerste
plaats dat Japan nu hetzelfde voorstel doet
als Li-Hung-Tschang en zich opwerpt als be
middelaar tussciien China en de mogendhe
den.
En dan, dat ook de Am-erikaansclie regee
ring geneigd is om, wanneer eerst de gezan
ten en de overige vreemdelingen in veilig
heid zijn, een wapenstilstand te sluiten om
vervolgens de onderhandelingen over den
vrede te beginnen.
Met de eenstemmigheid der mogendheden
blijkt het dus nog altijd treurig te zijn ge
steld, wat trouwens ook elders blijkt.
Japan bijv. is zeer boos over de bezetting
van Niu-tsobwang door Rusland, en het lijkt
wel of het vreest voor grootero Russische
voordeelen wanneer de oorlog nog voort
duurt.
Tegelijk ischijnt Japan ook meer aandacht
te wijden aan Korea. Het gerucht gaat dan
daarheen 25000 Japanners zullen gezonden
worden.
Maar 't sterkst blijkt de naijver der mo
gendheden te Shang-hai.
Engeland zou daar troepen aan land zet
ten. De vreemde consuls verzetten zich daar
niet tegen, maar verklaarden alleen dat zij
E'ngeland's voorbeeld zouden volgen. Maar
dit was ganschelijk niet naar den zin der En
gel schen, die natuurlijk bang rijn dat rij'hun
invloed te Shang-hai zullen verliezen.
Admiraal Seymour wilde toen geen En-
gelsch» troepen aan land setten en beweerde
zelfs instructies te hebben ontvangen om de
uit Hongkong aangekomen troepen naar 't
Noorden te zenden. De oorlogsschepen zou
den 'bovendien Shang-hai verlaten.
Daarop hebben Engefeehe firma's te
Shang-hai aan lord Salisbury een telegram
gezonden, waarin zij' als hun meening te ken
nen gaven, dat dit besluit een noodlottige
uitwerking zou hebben. Zij drongen er bij de
regeering op aan de zaak nog eens in overleg
te nemen.
De vreemde consuls zonden eveneens een
gelijkluidende nota aan hun regeeringen met
het doel Engeland te bewegen troepen aan
land te zetten
Zuid-Afrika.
Een der Bngelsche oorlogscorrespondenten
had reeds geimeldl dat het garnizoen van
Elandsrivier niet, zooals aanvankelijk werd
gemeld, door de Boeren onder De la Rey was
gevangen genomen.
Lord Roberts bevestigt dit. Hij seint do.
14 Aug.
„Het kleine garnizoen van Elandsrivier,
dat, naar men meende door den vijand ge
vangen 'genomen was, zooals ik den Ssten
wel op gesteld zijn, dat hij de verdere behan
deling van uw mama op zich neemt."
Toen Enno Mauraeh bij de zieke slecht3
Malve had aangetroffen en geen ander fami
lielid, begreep hij1 terstond, dat zij in den
eersten, dnstinctmatigen angst baars harten
om hem gezonden had.
„Neen, neen," beweerde Malve verward.
„Mijn broers en zusters schatten u hoog. Zij
zullen zeker
Maar daarbij klopte haar reeds het hart,
en zij zag de gemelijkheid van haar broeders
en zusters vooruit.
„Heb gedrag van uw broeder indertijd bij
don beer Walcker was heb tegendeel van
hoogachting," zeide hij en ging naar de deur
toe.
Malve hield hem terug.
„Dat gold den dokter niet," riep zij uit.
„Dus den man. Des te erger
„Mijn broer was boos op mij omdat
hij dadelijk giste, dat u op mijn verzoek
„En u had terstond berouw over hetgeen
u in uw goedhartigheid had gedaan," zeide
hij met een. hardvochtige uitdrukking, „en
moedig liep u weg!"
„Hoor mij aan! Ik bid er u om," smeek
te zij.
Hij wendde luisterend het oor naar -de
deur, die naar de andere 'kamer voerde-
„Heeft mama zich bewogen?" vroeg Mal
ve, en reeds was zij op haar teenen naar do
•kamer barer moeder gegaan, terwijl Mau
raeh bij de deur bleef wachten.
Stil lag baar moeder, als een sluimerende,
door liet gedruisch der mensohelijke stom
men in het aangrenzende vertrek georustge-
seinde, hield het den lOen nog uit. Dien dag
heeft kolonel Hoare een bode kunnen afzen
den dio te Mafeking is aangekomen. Hij had
tot dien dag 67 man, waaronder één officier,
verloren.
„Carringtan heeft 'bevel ontvangen rich
onmiddellijk naar Zeerust te begeven, en
Jan Hamilton is verwittigd van de noodza
kelijkheid om Hoare zoo spoedig mogelijk
hulp te zenden. De troepen moeten heden
middag ten minste 64 K.M. van Elandsri
vier zijn.
„Van Mebhuen of Kitchener, die op eeni-
gen afstand van de telegraaflijn rijn, is geen
bericht ontvangen.
„Tot mijn leedwezen moet ik melden dat
kolonel' Beylar, dien ik den 3 laten Juli als
vermist had opgegeven, door de Boeren is
vermoord. Twee mannen, die men gelooft
dat zijln moordenaars rijn, zullen voor den
krijgsraad gébracht worden."
Intusschan schijnt het niet meer De la
Rey te zijn die Hoare omsingelt. Hij wordt
gezegd te Rustenburg te rijn, waar De Web,
die nog steeds opgejaagd wordt door Me-
thuen en Kitchener, zou trachten rich! bij
hem te voegen.
Althans dit lozen wij uit het telegram dat
nog in onze vorige uitgave werd opgenomen.
Wij moeten echter 'bekennen dat. de mo
gelijkheid niet is buitengesloten dat De la
lley zich elders bevindt.
Volgens dit telegram ia De Wet Venter-
dorp voorbij. Naai* heb Noorden of naar het
Westen? Wij hopen het laatste. Anders zal
hij wellicht Ian Hamilton op zijn -weg vin
den, die zich1 in de laatste maanden een
flink tegenstanden' heeft getoond.
Volgens een correspondentie uit Bloemfon
tein aan de „Daily Telegraph" heeft De Wet
S00, De la Rey 5000 man onder zijn bevelen.
Ons dunkt dab het cijfer van De Wet's
Boeren te laag is geschat.
Om Mafeking opereert Grobler. Blijkbaar
zijn de Engelschen hier niet bij anachte iets
te doen. Met Carringkm en rijtu veelgeroem
de Australische woudloopers schijnt heb
treurig gesteld te zijn.
Met spanning mogen de volgende gebeur
tenissen in dit westelijk deel van Transvaal
worden tegemoet gezien.
Weten Do Wet en De la Rey zich hier te
handhaven, dan moeten lord Robert's bewe
gingen naar heb Oosten zeer gehinderd wor
den. En daarop komt allee aan.
Daar in liet Oosten is de strijd blijkbaar
op handen. Buller, over Twijfelaar naar het
Noorden rukkend, heeft reeds French de
hand gereikt.
Vermoedelijk zullen wij dus spoedig van
dit gedeelte van het oorlogsterrein belang
rijke dingen hooren.
Bedenkelijk voor Buller is dat een kom-
mando van 800 Boeren met een aantal ka<-
nonnen aan het Crissiemeer staat.
Buller is hen op vrij grooten afstand voor
bijgetrokken, en nu bedreigen rij hem na
tuurlijk in den rug.
Van heb complot te Pretoria hooien wij,
niets meer. Maar do Engelschen hebben nu
weer iets nieuwe uitgevonden. Tegenwoordig
worden Engdeeh© officieren en soldaten
„vermoord".
Maar de Engelsche berichten zeggen ook
stald, als iemand, die zich beschermd en toch
niet gestoord voelt. Haar kalm gelaat scheen
zich bijna tot een glimlachje te plooien, toen
Malve zich over haar been boog. Malve zag,
dat haar nabijheid gevoeld en dankbaar ge
waardeerd werd ,en drukte geroerd een kus
op het geliefde voorhoofd.
Toen kwam rij op haar teenen terug.
„Mama- schijnt op hot punt om in slaap
te vallen," fluisterde zij en zette de deur nog
wat meer aan.
„Dat is liet', wat ik wenschto. Dus kan ik
heengaan."
Malve greep hem bij de hand.
„Ga heen, als u ons dan zóó haat, dat n
mama niet eens gezond wil maken."
„Ik Maar zijn poging om op haar
hartstochtelijke, dwaze woorden iets ten ant
woord te geven, werd door haar belet-
„U heeft ook het recht, om .te haten;
want wij hebben ons koel en, hoogmoedig te
genover u gedragen. En u had gelijk, mij in
dertijd voor lafhartig te houden, toen ik
wegliep. TJ weet niet, hoe sterk de gewoonte
is zoo onder broeders en zusters, die ieder
wat in de melk te brokken willen hebben
ik altijd de afhankelijkste, omdat ik de jong
ste ben," sprak rij gedurig opgewondener.
„Maar ik kan het niet dulden, dat u hier
vandaan gaat ver 'hier vandaan voor
immer en slecht over mij denkt. Ik zou naar
u toe gegaan rijn om togen u te zeggen, dat
dk dat ök
Wordt vervolgd.)
