R,
em
t
54"4e Jaargang.
Zaterdag 25 Augustus 1900.
RYI
ÏG
Uit één wieg.
No. 10327.
en,
N.
11?
T
Kennisgeving.
BUITENLAND.
Aen.
S CHIEDAMSGHE COURAIT
Dezcourant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
Iper post fl. 1.65.
Prys per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat 68.
Prijs der Adverten tiën: Van 16 regels 11. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zyn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde teleim* «dvcrtentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Iuterc. Telefoon ïïo, 123.
öA-rfC»
van
n
h.
arijs
Men
laats
ti in
IllfiS'
OUVf-
KIEZERSLIJST
KAMER van KOOPHANDEL en FABRIEKEN.
Burgemeester en wethouders van
Schiedam,
Gezion artikel 9, alinea 2, van het koninklijk
besluit van den 4den Mei 1896 (staatsblad no. 7b)
Drengen bij deze ter kennis, dat de Kiezeislyst
voor leden der Kamer van Koophandel en Fabrieken
alhier den 23sten Augustus jl definitief opge
maakt, met ingang van den isten September a.s.,
gedurende acht dagen voor een ieder op de ge
meente-secretarie ter inzage is nedergelegd.
£n is hiervan afkondiging geschied, waar hel
[behoort, den 24sten Augustus 1900.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
Mr. W. H. JANSEN, W. B.
De secretaris,
G. J. BISSCHOP.
nus.
31
Algemeen ovenicht.
SCHIEDAM, 24 Aug. 1900.
SEutd-AfrIlca.
De toestand in Transvaal wordt steeds
onklaarder.
Op eens hooren wij nu dat De "Wet maar
300 man bij zich heeft en daarmede naar
den Vrijstaat teruggaat. Daarentegen zou
President Steijn met een klein escorte den
tocht naar het Oosten voortzetten om zich
by Kruger te voegen.
Heeft De Wet dan zijn kommando gesplitst
en voert Steijn de rest mede? Maar deze
heeft immers ook maar een klein escorte?
Had De Wét dan maar zoo weinig mannen
bg zich?
In ieder geval blijken de Engelsche ope
raties ten Noorden van Pretoria geen succes
te hebben gehad. Want Steyn is de Pie-
naarsrivier reeds overgetrokken.
Volgens Roberts' telegram berichtte Paget
uit Hammanskraal, 43 K. M. ten Noorden
van Pretoria, dat Baden-Powell den ganscheu
dag gestreden had met Grobler's achterhoede.
Grobler werd ten Oosten der Pienaarsrivier
teruggedreven en Baden-Powell bezette het
spoorwegstation.
In het gevecht schijnen Baden-PoweliV
voorhoede en die der Boeren handgemeen te
zijn geraakt, waarbij het Rhodesische regi
ment zware verliezen leed. Natuurlijk leden
de Boeren nog zwaarder vet liezen.
Plumer en Hickman zetten Grobler na.
Er is iets vreemds in dit bericht. Baden-
Powell valt Grobler's achterhoede aan en zijn
voorhoede raakt handgemeen met GioblerV
achterhoede Neen, diens voorhoede. Hoe
zit dat. Is Grobler dan later aanvallend op
getreden of is een omtrekkende beweging
der Engelschen door de voorhoede der Boeren
afgeslagen
Alles is even verward. Hoe komt Groblei
hier eigenlijk, terwijl hij by Mafekiug heette
te zyn? Waar is De la Re ij Wat voert
Eenx roman.
VAN
IDA BOY-ED.
46)
„Ik kan hen niet alleen laten," dacht Ly
dia en gevoelde toch, dat zij moest heen
gaan.
Zij stond bij de dour, met db kruik reeds
in de hand'. Tegen den, Manken, witten ach
tergrond teeikende zij zich lang em slank af.
Zij keek haar verloofde aan, toen. haar
broeder.
„Ik ben dadelijk weder hier," aeide zij.
De achterblijven den zwegen een oogenblik.
Reurieth gevoelde, dat hij moest sproken
en een belangrijk onderwerp vinden, een ge
sprek, waarin geen pijnlijke stilte kon ont
staan.
Wolfgang sbondi met gekruiste armen mid
den in de kamer en scheen te wachten.
„Hoe gélukkig, dat uw lieve mama niet
ernstig ziek geworden ie," zei.de Reurietih.
Wolfgang zweeg.
„'Naar we hopen, zullen de agitaties over
Malve'® trouwplannen tot bedaren gekomen
njn, voondat uw mama weer ih onzen 'kring
mag veakeemL"
Wolfgamg zweeg.
i tHet bloed, steeg Jbbat von Reurieth naar
oe wangen.
„Wat denkt hij vegen mij te zeggen Hoe
lang zal hij mij alleen aan hot woord: laten
dacht hij.
„Ik hoop," zeide in], terwijl hij met moei
te een ongedwongen toon bleef beiwaren, I
Ian Hamilton eigenlijk uit? Hoe zit liet met
dien teiugtocht van De Wet en vooral zijn
kleine kommando
De berichten laten ons in den steek, en
wy kunnen alleen gissen dat de Boeren voort
gaan met succes den kleinen oorlog te v< eren.
Overal, ook in Natal, waar èn ten Noorden
èn ten Zuiden van Newcastle aanslagen zijn
gedaan op de spooilijn.
Het departement van oorlog te Londen
publiceert tegenwoordig bijna alleen verlies-
lijsten.
De wekelijksche staat van de Britsche ver
liezen in Zuid-Afrika geeft, tot 18 Augustus
buiten de zieken en gewonden in de hospi
talen, een totaal van 39,166 man. Sedert
zyn er nog zoowat 200 man bijgekomen.
Als invalieden teruggezonden staan op de
lijst vermeld 1151 officieren en 26,123 man.
Roberts zet intusschen zijn barbaarsche
politiek voort. Aanhoudend worden burgers
uit Pretoria verbannen, zonder schijn van
proces zelfs.
Both a's adjudant o ver dei
oorlog.
De „Pungolo" bevat een verslag van. een
onderhoud, dat een barer medewerkers te
Napels had met jhr. Sand berg, adjudant van
generaal Botha.
Jhr. Sandberg moet gezegd hebben, niet
te gekioven, dat de Bngelschem nog langon
tijd in Zuid-Afrikai stand, zullen kunnen hou
den en dat wel om' drie redenenomdat het
verblijf van 200,000 man te kostbaar is;
omdat het uiterst moeilijk ae hen, van pro
viand te voorzien en omdat het klimaat ver
derfelijk voor hen is.
Verder ontkende jhr. Sandberg formeel,
dat de Engelschen groote overwinningen, be
haalden en dat de Boeren nederlagen en ver
hezen lijden; integendeel, hij zeide, dat de
Boeren nog in goeden toestand en vol ver
trouwen in een eind-overwinning zijn.
Het bezetten van Pretoria is voor de En-
gelschen niet het begin van Ue onderwerping
van Transvaal geweest.
Na de sommatie* aan de Boerun gedaan,
om de stad over te >tven op genade of on
genade, waren jhr. Sandberg en generaal Cos-
thijsen naar heb Engelsche kamp gegaan.
Veldmaarschalk Roberts zeide hun, dat
Pretoria zich onvoorwaardelijk moest over
geven, omdat de Boeren, zoowel te Mafe-
king a,ls te sKimberley en te Ladysmith den
Engelschen geweigerd hadden, vrouwen en
kinderen in veiligheid te doen brengen.
Jhr. Sandberg ontkende krachtig, dat dit
bij Ladyamibh, waar hij zelf geweesb was,
was voorgevallen.
Maarschalk Roberts antwoordde droog
weg dat het nutteloos was, het onderhoud
voort te zetten, dat hij onherroepelijk van
plan was Pretoria te bezetten, dat hiji op 5
Juni bij het aanbreken van den dag de stad
wilde binnentrekken, en dat, als hij weer
stand ondervond, hij de stad zonder genade
zou laten bombardeeren.
Ten slotte zeide do Maarschalk, d'at als
Botha hem wensehfce tv spreken, hij een bij
eenkomst zou aannemen.
Jhr. Sandberg bracht Botha rapport uit
„d'at Malve van haar plan zal afzien. Beter
nu een jaar tranen, dan levenslang saheeve
verhoudingen. Malve is nog jong. Zoo iets
zal zij wel te boven komen."
„Mijn zuster heeft niet zulk cent aard', dat
zij zoo iets met een paar tranen zal te boven
komen," zeide Wolfgang scherp.
„Ik wildo niets zeggen om haar te kleinee
ren." Hij haalde zijn zakdoek uit en voegde
daarmee zenuwachtig den mond af.
„Maar gij beoordeelt het karakter mijner
zuster naar heb uwe," voegde Wolfgang er
spottend bij.
„Mlaar
„Gij denkt: liefhebben, verlaten, zich
troosten dat gaat allee, evenals men an
dere handschoenen aantrekt. En gij d'enkt .-
zidh op een voordeélige manier aan den man
of aan de vrouw brengen dat kan men
later altijd nog wel."
Jobst von Reurieth begreep alles. De broe
der van zijn verloofds wilde hem prikkelen,
beschimpen. Er was zoo iets gekomen al® een
ure des gericht®, voor datgene, wat hij een
maal aan Bleonore nad aangedaan.
Hij richtte hot hoofd op en keek. hem aan.
„Vergeet go met opzet, dat ik de aan-
staandb echtgenoot van uw zuster Lydia
ben vroeg hij koud'.
„Ik koester den wensck, dat go nimmer
de echtgenoot van haar zult worden," zeide
Wolfgang; „want ik vereer en bemin mijn
zuster te zeer, dan dat ik haar door iemand,
die slechte op haar huwelijksgift aast, zou be
drogen willen zien.''
„Dat ik mij deze. bék-ediging niet kan la
ten welgevallen, ook niet van Lydiafs broer,
zal Ui duidelijk rijn!" zeide Reurieth, die
doodsbleek geworden was.
en de Boerengeneraal schreef Roberts oen
kort bnefje, om hem te meidon, dat hij, na
kennis genomen tie hobben van do voorwaar
den, van elk onderhoud afzag. Hij verklaar
de verder, dat de Boeren altijd de vrouwen
en kinderen ontzien hadden <en dat hun al
tijd vrijheid was gegeven, met hun have
heen te gaan-
Jhr. Sandberg bracht dazen brief aan een
Eingelsch officier.
Botha verliet op 5 Juni te 4 uur voorm.
mot 5000 man Pretoria. Te 9 uur trokken de
Engelschen binnen en gaven vrouwen en kin
deren vrijheid om te vertrekken, terwijl zij'
de inwoners goed behandelden.
Jhr. Sandberg weigerde eenige mededee-
limg te doen over zijn zonding naar Europa.
Hij is mot het ss. Kaiser aangekomen
en op weg naar Holland.
Hij geeft niet toe, dat tussehem de En
gelschen en de Boeren een schikking te tref
fen is; hiji verzekert, dat de laatsten niet
moeten toegeven maar dat de Engelschen
zich daartoe genoodzaakt zullen zien.
Toen Pretoria bezet werd, had het Engel
sche leger 23,000 zieken; het is onmogelijk,
zich met do dooden te bemoeien, die voor
het meerendeol onbegraven blijven.
De verliezen der Engelschen zullen nog
grooter worden. De Boeren hebben, zeide
jjir, Sandberg, geen voldoende bronnen, om
den Engelschen de schade, welko deze oorlog
hun berokkend heeft, te vergoeden en de
mijnen rijn vernietigd.
„Onze taktiek is," zoo eindigde de adju
dant, „verdedigend. De Engelschen zullen
uitgeput raken. Wij beschikken nog over
100,000 mannen."
Chamberlain en de oorlog.
Het is niet van belaog ontbloot kennis te
nemen van de brieven die Labouchère aan
den Transvaalschen zaakgelastigde heett ge-
schteven vóór den oorlog, en die Chamberlain
aanleiding hebben gegeven hem mede te be
trekken in de beschuldiging, zoo niet van
landsverraad, dan toch van een hoogst onge
paste houding tegenover de vijanden des lands.
Zooals wij gisteren mededeelden heeft
Labouchère zelf die brieven in zijn blad, de
iTrulli", gepubliceerd.
Labby schreef den 2den Aug. 1899:
s Waarde heer Montagu White. Gij zult
het stuk in vTruth" zien. Ik heb een of twee
woorden verandeid, om liet grammaticaal
juist te maken.
Ik hoop, dat President Kruger op de een
of andere wyze de voorgestelde conferentie
zal aannemen. Bannerman en de geheele
nFront Bench" gelooven, dat 't de eenige
weg is, om Joe een toontje lager te doen
zingen. De nieuwe stemrecht-wet is er. Het
onus probandi, om aan te toonen, dat zij
geen werkelijke vertegenwoordiging aan de
uitlanders geeft en de Boeren den baas laten,
is voor Chamberlain.
Het verschil tusschen vyf en zeven jaar is
geen giond voor bewijs. De bijzonderheden
voor het regbtreeren bewijzen het evenmin.
Laat President Kruger onze registratie-wetten
aanhalen, die gij goed zoudt doen, hem te zen
den en vergeet niet, dat een commensaal zich
„Juist daarom heb ik haar uitgesproken,"
Zij sloegen elkander met vijandelijke blik
ken 'gade. En Wolfgang® rechterhand! balde
zich bot een vuist. Ja, doodschieten wüde hij
dezen, man, opdat zijn bijzijn niemand' meer
zou iboleedigen, noch rijn meisje, noch zij'n
zuster, noch hem -self.
„Ik zal u mijn getuigen zenden," zeide
Reurieth.
„Ik zal zo verwachten."
Wolfgang maakte een stijve buiging en
ging de deur uit. Jobst von Reurieth bleef
alleen.
Nu was het gebeurd. Sedert het oogenblik,
waarop hij indertijd te weten kwam, dat
Eleonore von Hammer door oen gril van het
noodlot met hem te galijk in denzelfden fa
miliekring zou komen, had hij dit onheil voe
len aansluipen.
Waarom verbrak hij indertijd niet ter
stond don nog zoo lossen, dunnen band, die
hem aan Lydia verhoud Toen had het nog
gemakkelijk kunnen gebeuren. Zijn gevoel
van eer had. hem daarvan teruggehouden.
Hij zag Lydaa's handeu niet zoo vol goud,
•ais hij verwacht had, hij wilde voor baai-
niet staan als iemand die op haai- huwelijks
gift aasde.
Nu had haar Moedor hem dat woord tocli
naar het hoofd geslingerd
Een krenkend woord, dat men niet onge
wroken kan 'laten, vooral niet belachelij
ke tegenspraak! ais het waarheid behead.
De zaak was toch zoo gelogen. Ja, hij had
rijn liefde aan Lydia verklaard, omdat hij
op haar huwelijksgift aasde Maar dat was
een handelwijze, dia men hoogstens aan z:ch
zelf bekent. Men hangt drt. niet aan de groo
te klok. In dieze diagen weid zelfs onder ka-
ieder jaar moet doen inschrijven. Hy staat
niet van zelf op de kiezerslijst.
In verband hiermede stelde Milner voor
zes jaar. Hij zeide later, dat zes een vergis
sing was en dat vyf bpdoeld was, maar Cham
berlain zeide in zyn antwoord, zes jaar goed
te keuren. H»t is onmogelijk, de uitwerking
te gissen, zonder te weten, hoeveel uitlanders
er zijn en hoe lang ieder in het land ver
toefde. Om deze basis van onderzoek te vinden,
zou langen tijd vorderen. Daar de beslissing
zou gaan bij meerderheid van stemmen, zou
de zaak bij den voorzitter liggen, wiens stem
den doorslag zou geven.
Zeker, het zou in Natal kunnen gebeuren
met de Kaapkolonie en den Oranje-Vrijstaat,
zoowel als de Transvaal, vertegenwoordigd en
met een voorzitter een Engelschman, die nog
geen meening heeft verkondigd.
Mijn eigen indruk is, dat betrekkelyk wei
nigen ooit Boeren zulleu worden onder de
Engelschen. Zij zullen geen lust hebben hun
nationaliteit te laten varen. De president
heeft een mooie gelegenheid om Joe een
anderen val te laten doen. Indien tegelijker
tijd de dynamiet-concessie opgeheven is, zal
er een stijging komen in vele aandeelen, en
dit zal beschouwd worden als een barometer,
dat alles goed en naar wenscli gaat.
Het groote ding is om tijd te winnen.
Binnen een paar maanden zullen wij bezig
zijn met huilen over iets in een ander deel
ran de wereld."
Den 4den Aug. schreef Labouchère
u Waarde heer White. Het is de algemeene
opinie, dat Chamberlain een toontje lager
zingt, Bannerman zeide tot mij, zijn rede
voering was een beetje geraas van hem zelf,
met de hoofdpunten gearrangeerd door zijn
collega's en dezen zaten naast hem ais politie
agenten, om toe te zien, dat hij ze voorlas.
Hij las inderdaad alle belangrijke punten voor.
Indien de president toestemt in eene com
missie. dan zal het, wanneer gebruik wordt
gemaakt van een handige tactiek, maanden
duren eer er een regeling is getrofl-n.
Wanneer de basis is vastgesteld, dat er een
werkelijke vertegenwoordiging van uitlanders
zal zyn, doch een, die de meerderheid der
Boeren niet in gevaar kan brengen, dan kan
er van deze commissie geen gevaar te wach
ten zijn.
De eenige moeilijkheid is, dat het een soort
van erkenning is van ons recht om ons er
mede te bemoeien. Maar dit kan vermeden
worden op tweeërlei wijze, le. door Schreiner
er in te hslen, en het een soort van Zuid-
Afiikaansche quaestie te maken, 2e. door een
overeenkomst te sluiten en alleen toe te stem
men op voorwaarde, dat er arbitrage zou zijn
voor alle gevallen, die de ware lezing der
conventie raken.
Maar indien het laatste wordt voorgesteld,
dan moet de president een voorstel indienen,
dat de hoofdrechters en een Engelsch rechter
of gouverneur het tribunaal zouden vormen
De algemeene opinie is, dat het Kabinet
dit alles Chamberlain heeft opgedrongen, en
dat zij besloten zyn geen oorlog te beginnen
en iets zullen doen om hem kalmpjes aan
te laten glippen.
Salisbury's speech was op die basis opge
steld en een beetje vaag getier, maar niets
meer.
meraden de schijn bewaard Als iemir.
tien jaren geleden over gesproken bal.
hij rijn vrijheid slechts zee- duur verkocht,
deed bij bock, toen dan eindelijk zulk ecu
handelsverdrag gesloten va®, als wag het
een zaak des harten. Waaiom ook me I De
schoono schijn ia zoo heilzaam, zoo helpeed.
Dikwijls wordt deze zelfs door de waarheid
op 'den voet gevolgd.
Jobst von Reimeth zette ziéh neer en nam
rijtn isalbül tusschen de knieën, vouwde de
handen om het gevest cn staarde voa, zich
uit.
Den btoedter zijner verloofde kon hij niet
doodschieten. Zooveel was duidelijk. Hij zelf,
hij moest zich plaatsen als oen schietschijf
voor hem. En de mder haatte hem. Hij was
jaloersch op het verf -dene-
Jobist herinnerde zich heb eerste gemeen
schappelijke middagmaal m dit huis. Toen
wae hij ook jaloersch geweist, toen hij zag,
dat Bleonoré met Wolfgang een verliefd
glimlachje wisselde. Hoe ver lag dat in het
verledene? Een paar weken slecht®? Waren
het met jaren? Jobst werd nu mot meer ja
loersch, als hij Eleonore aan den arm van
een ander zag.
Daarvoor was rijn ziel te zeer van andore
gedachten vervuld, daarvoor waren rijn ze
nuwen te zeer in oproer.
Of zij tranen om hem zou storten, zij, die
zoo trotsch, zoo ondoorgrondelijk was?
Daar buiten op het kerkhof lag er immer®
reeds een, en men zeide, dat rij*1 zeer, zeer
veëT om dezen had geiweond
Over hem zou riji missohien slechts een
oogeniblikkéLijko droefheid gevoelen. Vooi-
rijn graf eü'eehts de bloemen, die van de kran
sen voor den eerste afvielen
Ik onderstreepte Bannerman's verklaringen
omtrent vijandelijkheden, dit bindt de libe
rale partij tegen oorlog."
Commentaar is, dunkt otis, overbodig. Het
komt ons voor dat de brieven niets bevatten
waarover Labby zich behoeft te schamen.
Intusschen komt ook Chamberlain met
stukken voor den dag. Niet zijn eigen corres
pondentie met Milner en Hawksley, waartoe
Labouchère hem heeft uitgedaagd.
Neen, hij heeft nu een aantal brieven die
na de bezetting der Boerenhoofdsteden, zijn
gevonden, laten drukken en aan de Engel
sche bladen doen zenden.
Het zijn brieveovan de leden van het
Pailement G. B. Clark, John Ellis en Labou
chère van do twee gebroeders De Villiers
van Merriman, en van Te Water.
Het belangrijkst zijn die van Clark aan
Kruger en Joubert, gedateerd 29 September,
dus vóór het ultimatum der Transvaalsche
regeering.
Claik schrijft aan Kruger dat hij een onder
houd heeft gehad met Chamberlain, waarin
hij den minister voorstelde, de geschillen bij
scheidsrechterlijke beslissing te laten be
slechten door vier hoofdrechters in Zuid-
Afrika met eeo Engelsch hoofdrechter als
arbiter. Chamberlain weigerde er op in te
gaan, omdat die arbitrage, niet neutraal zou
zyn.
Clark had uit het gesprek den indruk ge
kregen dat Chamberlain het betreurde dat
de zaken zoo geloopen waren en dat hij wel
geneigd scheen den op de conventie van 1881
steunenden eisch der Britsche suzereiniteit
te laten varen.
»Ik geloof niet," zegt Clark, dat Cham
berlain ooit weer zoo brutaal zal zijn om
dien waanzinnigen eisch voorop te stellen.
Er is vandaag kabinetsraad; gij zult weldra
weten, welk ultimatum meri zal omstellen.
Ik maak echter uit verschillende dingen op
dat de Engelsche voorstellen geS'yk zullen staan
met een oorlogsverklaringhet Transvaalsche
volk zal het, naar ik vrees, zoo opvatten
wanneer de laatste Engelsche dépêche is
openbaar gemaakt. Het Transvaaischo volk
zal er de ^overtuiging uit krijgen dat de
oorlog onvermijdelijk is."
Clark zegt ten slotte dat hij Kruger geen
raad wil geven. Misschien zou het goed zijn,
indien de Boeren de bergpassen zouden be
zetten. Maar daartegenover stelt hij dat dit
een slechten indruk zou maken in Engeland.
En dan constateert hij met profetischen
geest dat, wat de Boeren ook doen, zy in
Engeland belasterd zullen worden.
Nu, dat is uitgekomen, meer nog dan Clark
wel vermoed zal hebben,
China.
Nieuw® is er uifc China hitter weinig. Waai
de Keizen tl-Weduwe zich ophoudt, weet men
met. Er rijn er die denken dat rij gevlucht is
naar het Noordoosten, naar Tsehöng-tö,
waarheen rij reeds eene, an 1860, toen zij nog
slechts tot do bijwijven van keizer Hien-
Feng behoorde, voor do Franschen en Engel
schen de wijk moest nemen.
Onderhandelingen over den vrede zullen
nu nog niet plaats vinden. Alle mogendhe
den hebben terecht geweigerd, op Li-Hung-
Tschang'® voorstellen in te gaan. Trouwens,
Ach, moaht Wolfgang'® kogel hem maar
treffen. Vlak in het hart. Dan kwam er aan
al deze (kwellingen een einde.
Het was missohien bet beste besluit van
het wonderbaar demonische spél, dat zulk
een heel' andere wending had genomen, dan
hij ooit had gedacht.
Hij, die al® een overwinnaar gekomen was,
om rich te ontfermen over het hart, dat kern
m liefdé schoen tegen te kloppen, 'hij, Aio
toen gebleven wae, zich m rijn eigen eerlijke
bedoelingen bespiegelend hij zat hier nui
als een sidderende en twijfelende on vroeg
rich af: hooft zij mij lief?
Misschien zou hij dit weten, als rijn laat
ste blik op haar gelaat viel. Dan kon liij
daarop lezen Liefde of koelheid.
Dat was het sterven waard'Te weten, ein
delijk, geheel zonder twijfel te wetenik
word bemind!
Door haar! Onstuimig vloeide het bloed
Jobst door de aderen.
O God, neen, dan niet sterven dan le
ven, levenEen leven vol gloeiende vreugdo
en vurige dankbaarheid.
Als Wolfgang hem doodde of ook maar
zwaar verwondde was dan het geluk van
dit huis niet voor immer verwoest? Hoe kon
den zuster en broeder elkander dan ooit we
der in vrede de hand toesteken?
Neen, het wae onzin, het kon en mocht
niat tot een duel komen. Ook al mocht liijf
het onderspit delven, dan bleef hij toch de
rustverstoorder tusschen de familieleden, be
roofde hij hen van geluk en liefde.
(Wordt vervolgd.)
