No. 10395.
54"* Jaargang.
Dinsdag 13 November 190Ö.
De strijd om geluk.
UIT PE PERS.
V
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dage! ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aar dingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65,
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaarjdingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan''iet_bureau bezorgd zjjn.
Bureau t BGierstraat 68.
Prijs der Ad verten tiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zi;
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voordeeligejvoorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde klein* aHv*ftentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Ufo. 133.
Gemeen Overleg
De „Nederlander" wijdt drie artikelen aan
het onderwerp „Constitutioneel of Niet",
naar aanleiding van het betoog van iden 'heer
Kerdijlc in de Tweede Kamer, dat de regee
ring in zake de Ongevallenwet inconstitutio
neel heeft gehandeld. Het blad zegt, dat de
Grondwet duidelijk en klaar voorschrijft,
dat er „gemeen overleg" tusschen regeering
en Staten-Generaal moet zijn. Al komt dit
gemakkelijker tot zijn recht in de Tweede
Kamer, die het recht van amendement
heeft, toch slaat dit voorschrift op beide Ka
mers.
Voor de Eerste Kamer is het gemeen over
leg sledhts mogelijk door het afstemmen van
wetsontwerpen harerzijds en het wederindie-
nen van een nieuw ontwerp van den kant
van de regeering.
Een conflict tusschen Eerste en Tweede
Kamer kan dus ook niet opgelost worden
door een beslissing der Mazerssledhts kun
nen bij een conflict tusscben de Kroon en de
Staten-Generaal de beide Kamers der Sta
ten-Generaal elk afzonderlijk of beide te za-
men worden ontbonden.
De Tweede Kamer alleen is geenszins de
volksvertegenwoordiging. Daar de Eerste Ka
mer zoo langzaam van leden .wisselt, kan zij
wel de ontwikkeling van een of andere pun
ten tegenhouden, maar beletten kan zij, die
niet.
Dit bezwaar acht de „Ned." zoo groot niet,
want zegt zij„Wordt niet zelfs in de
Tweede Kamer door sommige leden openlijk
gezegd': of ik dit of dat voorstel goedkeur,
hangt enkel af van de „voordeelen" die mijn
standgenoot-en daaruit kunnen halen. Alsof
het niet de besteding in 's Rijks belang van
de Rijksgelden, maar een potverdeeling
gold."
Ook ziet het blad geen bezwaar in de we-
derindiening van een gewijzigd ontwerp door
de regeering, omdat de Tweede Kamer wel
vergund wordt de begrootinjgen af te stem
men. Wie de machtsuitbreiding der Tweede
Kamer geoorloofd acht, omdat de Grond
wet ze niet belet, en dan die der Eerste ver
oordeelt, rekent, h. i., met twee maten.
Het beweren, dat voor de uitspraak der
kiezers allee moet' wijken, is met waar, .want
dezen moeten zich toch weer onderwerpen
aan d© leiders.
De „Standaard" komt tegen deze redenee
ring van de „Ned." op.
Gemeen overleg toch wil zeggen, zegt de
„Stand."ila. ten principale gedacliiten-wis
seling over een goedkeuring van de wets-
voordradhten 2o. het rech't om wijzigingen
voor te stellen. Dit dubbele recht nu komt
aan -de Staten-Generaal toe, maar met deze
onderscheiding, dat het overleg mCt de Eer
ste Kamer zich bepaalt tob het eerste recTit7
terwijl tot het overleg met de Tweede Ka
mer bovendien nog het tweede behoort. Re
den waarom dan ook, én de vereenigde zit
ting der Staten-Generaal, de Sta ten-Gene-
DOOR
PAUL ROHR'AN.
33)
Zij lag op de sofa bij' den brandenden
haard, in een reisdeken gewikkeld, en boven
dien waa het in de kamer minstens zeventig
graden. De kamenier zat aan het venster
met een handwerkje en trok zlich stil terug,
toen ik binnentrad. Nauwelijjks wendde Kla-
ra 't hoofd om dat bleeke gelaat met die
vermoeide uitdrukking in .de diepliggende
oogen, en trok den arm weder onder de de
ken, toen ziji mij de hand gegeven had.
„Je gaat nu met grootmama op reis naar
Italië, Harriet?"
Wanneer zij' spreekt, kan men duidelijk
merken, hoeveel moeit® ieder woord haar
kost.
•„Ja," Icon ik met moeite uiten, want het
Was mij of mijn keel dichtgeknepen werd.
„Een paai" weken?"
„Misschien wel jaren, KI ara."
„Wat bedoel je daarmede?"
Ik vertelde haar alles. Zij luisterde eerst
achteloos toe, doch meer en meer interesseer
de het haar. Zij richtte zich halverwege op
en liet het hoofd pp haar hand rusten. Ter
wijl ik sprak, zag ik werktuigelijk tallooze
rood je vlekjes op haar arm. Plotseling be
greep ik met schrild, wat dat beteek end e
m'orphïne
KI ara!"
„Wat scheelt er aan?"
„Je arm!"
Zij bloosde en trok haastig de wijde mouw
raai in haar geheel over beide rechten be
schikt. Zoo spreekt op haar beurt ook de
Eerste Kamer namens de goheele Staten-
Generaal, zoo ze, na goedkeuring van een
voordracht, aan de Koningin bericht, dat d e
Staten-Generaal de Koningin dank zegt, enz.
Het zijn dus niet twee op zich zelf staan
de lichamen, maar Zekere functies kunnen
öf door elke Kamer afzonderlijk, of door een
van beide Kamers, öf door beide te zaraen in
één vereenigde vergadering worden uitge
oefend'. De Staten-Generaal keurt goed of af
op elke dezer drie manieren. De Staten-Gene
raal heeft het recht van initiatief alleen op
de tweede manier. D© Staten-Generaal heeft
heb recht van amendement op de tweede en
derde manier.
Voor wat de Eerste Kamer betreft, be
staat, meent de „Stand.", alz»o het „gemeen
overleg" in do gedaoliten-wisseling en in het
recht van goed- of afkeuring van wetsont
werpen, terwijl de Regeering de bevoegdheid1
behouldt, een voordracht, waarvan zij de ver
werping voorziet, eer het tot stemming komt
in to trekken.
Wel is dit overleg incompleet, maar het
overleg mag toch slechts in beperkten vorm
genomen worden voor zoover de Eerste Ka
mer betreft, dus indiening van een in den
geest der Eerste Kamer gewijzigd ontwerp
bij de Tweede Kamer is niet veiplicht.
Gebeurt dit laatste, zoo is het een overleg,
dat 2 dl los is van hot eerste, tenminste
form oei.
■De Provinciale Staten worden, zoo rede
neert zij, geacht geen politieke lichamen to
zijn, en zijn als zoodanig dus onbekwaam om
als kiescollege voor een politiek lichaam, ge
lijk de Tweede Kamer, op te treden. Dit be
derft de Provinciale Staten, door ze politiek
van tint te maken, en kan op den duur
nooit tot een samenstelling der Eerste Ka
mer leiden, die past op den toestand.
Stolt men, onder die omstandigheden, nu
als uit de Grondwet volgend© regel vast, dat
de Regeering, na verwerping van een wets-
voordraohfc door de Eerste Kamer, een ge
lijksoortig, maar, ter bevrediging van do
Eerste Kamer, gewijzigd ontwerp bij de
Tweed© beeft in te dienen, dan ligt het,
meeni zij, in d'en aard der zaak, dat de Eei-
ste Kamer veel ge reed er dan dusver tot ver
werping van ingediende voordrachten, die
haar niet aanstaan, zal overgaandat be
handeling van gewichtig® ontwerpen nog
veel meer tijd dan dusver zal kosten; en
dat, als de Tweede Kamer 'het dan mo-ede
word.t en niet mee wil, het conflict ten slotte
in zóó scherpen vorm zal optreden, dat de
Grondwet onmachtig zou blijken om het op
te1 lossen.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 12 Nov. 1900.
Zuld-Afrlka.
Van het oorlogsterrein.
In hot Oosten van Transvaal hebben de
Boeren waarschijnlijk onder Botha de om-
naar beneden, en ik knielde naaab haar neor-
„Klara, alles alles! Maar dat niet!"
Zij legde het hoofd weder op het kussen
en glimlachte mot gesloten oogen,
„Bezorgd moedertje zooals gewoonlijk,
Harriet 1"
Dt omhelsde haai', en een uitdrukking van
angst vloog over haar gelaat.
'„Sta op niet zoo dicht bij als 't je
belieft liet maakt mij zoo benauwfl
De ging weder zitten, en haar galaat klaar
de op.
„Weet je dokter dat, Klara?"
„Wat?"
„Van de morphine."
„Morphine? Hoe kom je aan morphine?"
vroeg zij gejaagd. „De dokter heeft het mij
een paai" maal gegeven;'maar daarna heb ik
het niet meer gebruikt. Men gewent er te
spoedig aan, en dan kan men ei- niet meer
buiten."
De zuchtte. Ja zij heeft zich er zélfs al
te spoedig aan gewend, en nu komt mijn
zorg te laat
„Klara wil ik' van de reis afzien?"
„Waarom
„Om jou. Kan je mij volstrekt niet ge
bruiken Je bent ziek ik wil je oppassen
Zij' fronste de wenkbrauwen, en lachte
toen bitter.
„Ziek? Wat zou mij schelen? Héb ilc dan
niet alles, wat miji als het voornaamste in
het leven voorkwam allee, wat een vrouw
sights wenshén kan? Brillanten, equipage,
éen heirleger bedienden, zooveel elegant© toi
letten als ik wil en een man, die miji dit
alles geeft?"
De tranen kwamen in mijn oogen.
„Kan ik niets voor je doen, volstrekt
niets?"
stréken van Maakado-dorp bezet en dringen
voor zich uit d'e koloune van Smith-Dorrien
(wien zij vrij groote verliezen toebrengen),
die tevergeefs getracht heeft hen van de Ko-
mati-rivier te verdrijven. Be verliezen be
droegen 8 dooden, 32 gewonden en 16 ge
vangenen.
Roberts zelf erkent dat er verscheidene
mannen van die kolonne gevangen gemaakt
zijnde -Petit Bleu" vermoedt, dat de Boe
ren zullen doordringen tot Belfast en Mid
delburg, ja zelfs dat zij Pretoria zullen be
dreigen, indien er geen groote versterkingen
worden gerequireerd uit den Vrijstaat, wat
De Wet dan weer zou in staat stellen om
zijn tochten voort te zetten. Ook is heb offi
cieel geworden, dat de brigade van French,
die op zijn marsch CarolinaHeidelberg
zooveel te lijden heeft gehad, niet meer be
staat. De overgebleven manschappen en paar
den (en dat zijn er niet veel) zijn bij d'c in-
fanterie-regimenten ingedeeld. Vandaar de
benoeming van French als militair comman
dant van Transvaal. Deze benoeming en die
van Kitchener tot opperbevelhebber, zullen
misschien Roberts nu spoedig naar Enge
land doen teriigkeeren, waar zijn komst met
den dag meer en meer geëischt wordt voor
de legerhervoimingen.
Ten opzichte van die hervormingen criti-
seeren dé jingobladen de rede van lord Salis
bury. Zij vinden dat de premier zidh te open
hartig en te onvoorzichtig heeft uitgedrukt,
door te verklaren dat de Zuid-Afrikaansche
oorlog Engeland belet in China krachtiger
op te treden.
Generaal Kelly-Kenny, die ziek en uitge
put is, heeft Bloemfontein verlaten en is op
gevolgd door generaal Hunter, die nu het
heerlijke baantje krijgt om de spoorwegver
binding in den Vrijstaat te bewaken.
De Hol!andsdie rebellen gaan door met
het opbreken van spoorweglijnen en het
schieten op schildwachten in öiet Noorden
der Kaapkolonie.
Dal de Boeren bedrijlvig blijken, kan bl i j
ken uit het volgende:
Uit Pretoria meldt men dd. 10 Novem
ber,''dat liet district Rustenburg (ten oosten
van Pretoria) wemelt van Boerentiraillenrs,
die tot heb kommando van De la Boy be-
hooien. Uit Herschell (in het oosten van
AliwaldSTorth) meldt men dd. 9 November
de tegenwoordigheid van oen Boerenkom-
mando bijt Koeberg (tussdhen Herschel! en
Rouxville), terwijl oen ander kommando
naar Zastroom marcheerde. Uit Kroonstad
eindelijk, dat d© Boeren verschanst zijn bij'
Doornkop (diolit bij Lindley) en dat do ko
lonne van Brace Hamilton daarheen getrok
ken is om ze er uit te verdrijven.
Engelsche dépêches mekten de verliezen
die generaal Knox geleden heeft dn een ge
vecht met De Wet op 27 October. Het zijtn
23 dooden (1 officier) en 50 gewonden.
Wij maken verder melding van een ge
rucht, dat te Londen in militaire kringen
loopt. Maarschalk Roberts zou aan de gene
raals Hunter en Barton hebben opgedragen
om alle mogelijke troepen van den Vrijstaat
t© mobilieeeren en te trachten Do Wet te
„Ik begrijp niet, wat je eigenlijk van mij
wilt," zeide zij opgewonden. „Je plaagt me!
Wanneer jullie mij bezoekt, kijkt jullie mij
altijd zoo onderzoekend aan. Daarom heb ik
geweigerd iemand te ontvangen. Dé manier
waarop ik word aangezien, maakt mij' zoo
zenuwachtig. Ik heb jullie toch het genoegen
gedaan, te trouwen Wat wil je nu nog
meer van mij f*
„Mij' ook, Klara
Zij keek mij strak aan; toen vertoonde
zich een pijnlijke trek om haai" mond,
„Neen, jou jou niet, Harriet! Maar
je wist eveu weinig van liet huwelijk als ik.
En zij, die zwegen,^hadden moeten spreken!
En, laten wij nu niet meer over mijzelf spro
ken! Het helpt toch niets, en het pijnigt mij
maar. Wie maakt je tegenwoordig liet hof?
Altijd Fritz Wolf nog? Je zu.lt later toch
nog wel met hem trouwen. aDb doen wij al
tijd, wanneer de mannen ons lang genoeg
het hof maken. Men gewent zich aan de ge
dachte, tob hot te laat is."
Zij zweeg, en ik zat smartelijk bewogen
naast haar. Intussehen was de duistenis ge
vallen. Het vuur wierp zijn flikkerend rossen
gloed op haar wasbleek gelaat en op de smal
le handen, die zij over de borst had gevou
wen.
Maar het was voor mij tijd naar huis te
gaan. Met bezwaard hart stond ik op.
„Vaarwel, Klara! Zal je mij tenminste
eens schrijven V
„Ik kan het je niet beloven en waarom
ook? Mijn brieven zonden je maar verdriet
doen of ik zou leugens moeten schrijven
„Vaarwel, lieve, lieve Klara!')
Ik boog mij over haar héén zij sloeg haar
armen om nxijn hals, en ik voelde haar nat
te wangen tegen mijn gelaat.
pakken, voordat hij tij'd heeft gehad zijn
troepen, die door het gevecht bij Bothaville
verspreid zijn, te verzamelen. Hunter zou
er op rekenen De Wet op den weg Wimburg-
Brandfort te ontmoeten en daar een grooten
slag t© slaan.
Generaal Bulier is te Louden aangeko
men.
De toestand van Roberts' dochter is ver
ergerd.
De Republieken en Europa.
Door de vertegenwoordigers van. Iersche
vereenigingen te Londen is op 24 October 11.
een vergadering gehouden, onder voorzitter
schap van den eerwaarden lieer H. M. Ken
nedy, vicaris tc Plirmpton eu een bloedver
want van majoor Mc Bride van dé I-er.-che
brigade.
Besloten werd het volgende adres aan Pre
sident Krager te richten:
Aan Zijne Excellentie Stephanus Jo
hannes Paulus Kruger, President van
de Zuid-Afrikaansche Republiek.
Gekozen Hoofd van een dapper volk, nu
slachtoffer van dezelfde tyrannie, waaronder
ons volk eeuwenlang gebukt gaat, wij groe
ten u. Wij, die met de groote menigte van
ons ras eveneens bannelingen zijn door wan
beheer en brutaal geweld uit ons geboorte
land gedreven, sympathisecren ten sterkste
met U, die op gevorderden leeftijd gedwon
gen waart, huis en land te verlaten om over
de zeeën verder te arbeiden.
Onze oprecht© wenséh is dat gij optreden
de voor de bakermat van uw onoverwinne
lijk ras, in de naast© toekomst in staat zult
zijn de volken, zooal niet de regeerders, van
de beschaafde wereld tc bewegen zich te ver
eenigen en voor eeuwig den roofstaat te be
letten nog moer daden van brutaal geweld
en moorddadige plundering te bedrijven en
ook in zoover schadeloosstelling mogelijk
is herstel van grieven te vorderen. Enge-
land's aristocraten en plutocraten zijn de
tweeling-zusters. Zij zijn d'e bloedzuigers van
alle naties hun eigen landslieden niet uit
gezonderd. Tegen hen moet daarom een oor
log zonder medelijden door de verdrukten
gevoerd worden, voornamelijk door ons ras,
dat het censt en liet langst werd onderdrukt
on door Jict uwe, dat nu dakloos is in dat
andere Ierland, dat deze moordende roarers
geschapen liobtben tot hun eigen straf in de
toekomst in Zuid-Afrika.
Even groot, mijnheer, als onze sympathie
is voor U en de uwen, even groot is onze
smart, dat loden van ons ras de eerste strij
ders zijtn geweest voor het duivelsche werk
van den Roofstaat in hot Boerenland. De
e enige maar armztalige verschooning voor
deze laakbare zonde is, dab de tweeling-ity-
rannen niet ingeworteld© en overgeërfde list
ons volk, zelfs meer dan hun eigen, arm en
onwetend houden, ten einde hun er toe te
kunnen brengen liet „loon van ongerechtig
heid" aan te nemen.
Wij echter zijn van harte blij, in staat te
zijn, TT te kunnen, zeggen, dat een 'beweging
thans onder ons ia ontstaan om aan deze
eerloosheid een einde te maken. Ons ras
„Trouw nooit zonder liefde, Harriet! Je
weot niet, ho© verschrikkelijk dat is," fluis
terde zij mij in het oor.
Haar armen vielen slap neer, en ik ging
heen.
In de eetzaal trof ik Siegfried aan, dio
juist thuis kwam.
„Nu je ben lang bij, Klara geweest. Jul
lie hebt mij zeker eens terdege over den he
kel gehaald?"
„Geducht!"
„Daarom suisden mijn ooren ook zoo."
„Vaarwel ...ik heb geen tijd meer to ver
liezen."
Hij hield mijn hand vast.
„Krijg ik niet eens ©en afscheiiskus, lieve
schoonzuster
„Daar denk ik volstrekt niet aan," zeide
ik en trdk mijn hand terug.
„Jullie zij't toch vreemde meisjes. Jullie
waart voortreffelijk voor non geschikt, dal
had je moeten worden. Klara heeft ook haar
roeping gemist!"
„Vaarwelzeide ik onbeleefd. Hij lachte
en geleidde mij tot aan de trap, waar hij mij
nog nariep de groeten aan mijn oudere ever
to brengen.
Ik ging door dé Siegesallee naar liuis, of
schoon het reeds donker was. De sneeuw zag
zoo vlekkeloos wit en kraakte or, Ier mijn
voeten. Mijn tranen bevroren bijna aan mijn
wimpers.
Met een bezorgd hart ga ik op reis, en
toch heb ik mij daar zoo oneindig 'n ver
heugd. Het schijnt wel, of ik geen acht da
gen lang vroolijk mag zijn. Waarschijnlijk
zou ik andera te overmoedig worden!
Ach, kon ik die zorgen over andéren maar
eens vergeten en voor mijzelf leven voor
mijzelf
wordt aan het verstand gébracht, dat wij
niat langer ons behoeven op te sluiten en
dat door agentschappen in vele landen eer
lijk werk is te vinden voor hem, die in Ier
land zich niet kunnen staande houden, wan
neer zij rich niet onder de vlag scharen die
het dubbel© brandmerk draagt van Kaïu en
Balaam bloed en roof.
Uw ras, mijnheer, is evenals het onze. Wij
eeren den „Vorst des Vredes" op verschil
lende altaren, maar Merin stemmen wij
overeen de dienst is een dienst, die niet
komt van veinzende lippen. Wat rijn de
tweeling-tyranncn? Zij spréken van God,
maar hun eenige God is hun gulzigheid.
Willem de Bastaard m©t rijn horde van
moorddadige roovers begon hun beroep.
Henry Tudor, vrouwenschender, vrouwen
moordenaar en kerkroover, zette het wedk
j
voort. En nu, hoc handelt do Descensus
AverniLaat het ontvolkte Ierland,het
hongerlijdende Indië, het vergiftigde Ghana
en het rookende woninglooze Afrika getuige
nis afleggen.
Ons gebed, mijnheer, aan den God der
Christenen kan hetzelfde rijn. Aan Hem
behoort de wraak. Aan Hem vragen wij
daarom „Hoe lang, o, God! Hoe lang?"
D Pers.
In de „Labour Leader" publiceert J. Keir
Hardie, d'e nieuwe socialistische afgevaardig
de, een krachtig artikel tegen het Engelsche
gouvernement en bepaaldelijk tegen lord Ro
berts Als measch eu soldaat, heeft Roberts,
zegt hij, rich zeer den mindere getoond van
Botha. „Wat moeten de Eingelschen, die rich
zelf respecteeren, t-och denken van hun flin-
ken generaal, die oorlog voert voornamelijk
tegen vrouwen en kinderen? Maar het
schijnt, dat wij nog dieper zullen zinken.
Lord Roberts heeft er genoeg van en staat
zijn plaats af aan lord Kitchener. Want,"
zoo gaat Keir Hard'ie voort, „wat er nog
overblijft om te doen, is het werk voor een
roover en een beid. De soldaat, die te Om-
aurman de gewonde Soudaneezen heeft laten
vermoorden, is daar de geschiktste persoon
voor.
„Ziedaar wat men de grootheid van Enge
land noemt."
Keir Ilardie is overigens overtuigd, dab
de Boeren ten slotte zullen overwinnen.
„De Boeren kunnen niet vernietigd wor
den. Men kan Botha en De W©t pakken,
men kan hun volgelingen verstrooien. Maar
hun traditie zal blijven en riah eens de meer
dere toonen van de militaire macht van En
geland."
Gemengde Wededecllngen.
Chamberlain is Zaterdag te Napels geland.
Men zegt, dat hij naar Rome zal gaan. om
aan de Italiaansche regeering te vragen maat
regelen te nemen ten einde alle agitatie ten
gunste van de handhaving der Italiaansche
taal op Malta te vermijden. In politieke
kringen vraagt men zich af of dit bericht
waar is en welk antwoord de regeering zal
geven op zulk een onbeschaamden stap.
Genua, Februari 1890.
Als door een tooverslag rijn wij' in het
Zuiden verplaatst. Wij Verlieten Bérlijn in
't hartje van den winter en hier aan heb sta
tion waren de dames, die wij ontmoetten, in
zomertoilet en met parasols gewapend.
Heerlijke ruikers worden te koop aamgebo
den de boomen prijken in zomerdoe en van
uit onze vensters zien wiji hoe oneindig veel
menschen zich op de haven bewinden.
Grootmama leeft weder op. Zij is zelfs met
mij medegegaan naar Pegli in de Villa Pal-
lavicini.
De tuin is heuvelachtig, en de paden zijn
dikwijls zeer steil. Grootmama werd moede;
de gids, die ons tot nu toe o-veral had bege
leid, bleef bij haar, toen rij' een bank had
ontdekt, en ik mocht alleen verder gaan.
Een gedeelte van den tuin gelijkt wel een
stuk van het paradijs een klem grasperk,
dat door twee marmeren poorten van heb
overige gedeelte wordt afgescheiden. Bij de
berghelling bevindt zich een niet razen be
groeid© muur en over de haag héén heeft)
men een prachtig uitzicht op de zt-e. Steen
eiken •wérpen een flauwe, nvelanjckolisché
schaduw op het lichtgroen© gras. Een fon-
teas doet een zacht, liefelijk klateren hoo-
ren. Ik was als betooverd, deze schoon© na
tuur had zulk een diepen indruk op mij ge
maakt, dat ik bij mijzelf zeideDat is geen
droom Dat zie je nu werkelijk! Waarschijn
lijk heb ik het zelfs hardop gezegd, want ik
heb de domme gewoonte in mijzelf te spre
ken Ik moet het mij bepaald afwennen
het zon dikwijls verkeerd begrepen kunnen
worden!
(Wordt vervolgd.)
