No. 10406.
Derde Blad.
1 Maarts HepeMispirama.
Jaargang.
Zondag 25 en Maandag 26 November 1900.
VISIOEN" BIST.
Kunst en Wetenschap.
SPORT.
Gemengd Nieuws.
jfssr*
I ite
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant versehgnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
post fl. 1.65.
fetjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
t Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
ja het bureau bezorgd zijn.
Bureau i Boterstraat 69.
regel
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meinm mdvmrtentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ufo. 123.
Hut ministerie Saracoo heeft eindelijk de
praribten van zijn arbeid gedurende de va
kantie m den vorm van een Koninklijke
[Bodschap laten zien.
Dat men deze ongewone manier koos,
;ond zijn grond hierin, dat een troonrede
jij de heropening van het par kanen t om
sfflschillende redenen onmogelijk scheen,
t redevoeringen, waarin heb program
ma wordt blootgelegd, zooals de minister-
jresidenten ze anders houden, den heer Sa
tan» niet aangenaam zijd, en eindelijk, om
dat de regoering het vermijden wilde, de
Kamers een zij het ook nog zoo korte mede
deling omtrent haar plannen op wetgevend
te geven, ten einde niet een groobere
politiek» openbaring noodig te maken; dit
is nu mogelijk te ontgaan.
De ouide Saraooo, die evenals zijd vroege
re collega Crispi een in parlementaire zaken
ewaren vogel is, zal zich er nu zefaer wel
doofheen 6laan. 'De meerderheid der afge
vaardigden zal er vóór zijn en blijven, alles
'bij het oude te laten, Vooral op heb gebied
van 'belastingen, en zal nu evenals vroeger
bet liefst geen moeilijke waagstukken be-
Wdelen.
Hiermede had ook de oude Saraoco reke
ning gehouden, boen (hij zijn boodschap, heb
programma "bevattende, opstelde. In de
kringen der vertegenwoordigers zal het ze-
ter veel Beter opgenomen worden dan bij
it volk en de pers, want het past aoo ge
el bij het gemiddelde "peil der afgevaar-
ligden.
filet een geweldige rhetorioa wOrden de
ickbigste vragen gesteld en na «enige
eu maren" weer losgelaten en als kern
het geheel blijft slechts (heel weinig over,
dab in zijn geheel eigenlijk niet de eer
in een koninklijke boodschap waardig is.
Sommigen zeggen, het is in 'heb geheel
gpen program, maar bij slot van rekening
iiL't juist iet®, zooalis de Italiaomsdhe „one-
twoli" het gaarne hebbenliever heelemaal
gèen program dan een flink.
J?De pers klaagt, dat vele dringend noodza
kelijke hervormingen dn dit koude reken-
meestersprogram niet voorkomen, sooals
herziening |der rechtspleging en een belas
tingherziening ten voordeel© der armere
Mason.
^Jfissdhien zal ook in de Kamer hierover
p&agd Worden, maar de meerderheid zal
Een herinnering aan C, T. A. HOFFMANN,
DOOR
y r. XC AT T.
In het jaar 1793 was heb, op een wonder-
mooien lentemorgen. De groote stad Parijis
had haar feestgewaad aangetrokken, als goud
straalde de Meizon van den diepblauwen
wolkenloozen hemel- Door de lange rue St.
Honoré eohoof en drong do menigte, alles
sdheen naar een zeiker doel te streven; het
leek een groot paparverveld, als men van bo
ven af op die hoofden neerkeek, overal too-
le phrygisohe mutsen, mannen ©n vrouwen
droegen se, het te&ken der wijheid. De groo
te zondvloed, revolutie genaamd, had deze
Hoofdbedekking in do mod© gebracht.
Tegen een raam op de eerste verdieping
het hotel de la Bourgogne leunde een
jongmensah. Et lag iets ironisch op het sterk
geteekend gelaat, piepjong, misschien 18
jaa: was het ventje. Het eenvoudig geschei
den haar viel hem op het hooge voorhoofd,
<te onbehaarde lippen waretn dun en smal,
de gestalte klein, bijna sierlijk. Den lagen
jyunderhoed met de republikoinsche oocar-
de Meld hij in do hand, gereed om uit te
gaan; onder den pellerine-mantel een brui-
te jas, sestreept© broek en kaplaarzen. Dat
wis le ditoyen Hoffmann, do jonge Duitsclie
^udent, een „jeune homme musical", zooals
bij ach in het vreemdelingenlboek van mar
dame Palin had ingeschreven. "Van verre,
jjan Königaberg over Berlijn, Frankfurt a. d.
bmm. en Mannheinn was hij hier naar Parijs
gekomen, een prachtige rede on nu was hij se
at twee dagen in deze reuzenstad, in dit
A??waarvan 'hij zich zooveel had voorge
steld, dat hem aanlokte als een m'ooie, schit
terende sirene.
Een teleurstelling was den jongen student
ded êewaJlten> t0«a bij het nu ein-
deliït -a bereikt, dat vurig verlangde, god-
kn«n t riis' Db revolutie ontnuchterde,
j in dm schrik, iets bloedigs lag in
nokt, kroop rond en drukte de mensohbn
j,.6611 nachtmerrie.
daar tevreden zijn, dat het ministerie-Sarao-
oo hen met dergelijke dingen niet lastig
valt.
Als voorloopera van de dankbaarheid der
Kamer kan men do loftuitingen beschou
wen, die in eonige bladen gehouden worden,
worden.
Een van die bladen, de „Corner© della
Sera", laat tevens duidelijk uitkomen, waar
in het gevaar naar haar meening voor het
©ogenblik schuilt: nl. dat uit oen ongeor-
deinden parlementairen toestand politieke
roovers ©n geweldenaars zullen voortkomen,
die groote belastinghervormingen voorspie
gelen en met behulp der uiterste linkerzijde
aan het roer willen komen. Hiertegen moet
men op zijn hoede zijn en met igrootenmoed
eu groote omzichtigheid handelen.
Met deze politieke roovers zijn niemand
anders dan Giolebti en zijn vrienden be
doeld, maar dezen schijnen het niet zoo erg
met een stormloop naar de macht te mee-
nen als de „Oorriere della Sera' en dergelij
ke bladen golooven, want al veih©len de
organen van Gioletti ook niet, dat zij in
hot program van Saraoco den bepaalden
aanloop tiot een belastinghervorming mis
sen, zoo blijkt toch ook dat zij daanom Sa
raoco nog geen kwaad willen doen.
Aan nuttige vooretellen1 ontbreekt het
dan Ook werkelijk niet in de Koninklijke
boodschap. De regeering wil niet voortgaan
op dep door di Rudini ingeslagen wag van
decentralisatie van hgj, beheer der gemeen-
te-financiën en teven® verbeteringen in dat
beheer Voorslaan.
Op hot gebied van onderwijs Worden ver
beteringen voorgesteldvoor leger en vloot
worden de reeds door de vorige regeering
noodzakelijk geachte voorstellen weder ge
daan op het gebied van rechtspleging! wor
den wetsontwerpen tegen woeker en betref
fende de inrichting van scheidsmannen in
het handwerkerelbedrijf aangekondigd.
Ten slotte komt nog de veellbesprokten
verandering in de belastingen, waardoor heit
kleine grondbezit op het platteland verlicht
wordt. Dij nietbelasting betaling zal deze
inbeslagneming voorkomen, zij zal nieuwe
industrieën vrijdom van belastingen geven
voor de eerste jaren, zij! zal de dagloonen
der arbeiders op het platteland en in de
industrie uit de r i chezza-m obi I e-b el as ting
lichten en tem slotte het belastingminimum
voor handwerkslieden en ibeaanlbteg. tot op
1300 lire brengen.
Het is te hopen dat deae goede dingen
verwezenlijkt zullen worden, maar het is er
ver vandaan, dat dit br.u.nltiwoordb aan het
geen zelfs een middelmatig staatsman on
der een flinke belastingherziening en een
Nu stond hij op straat, liet zich door de
menigte meevoeren, de rue St. Honoré op.
Nu boog men een hoek om; daar lag zij voor
hem, de zandige reuzenvlakte en daar in het
midden verhief het zich, fonkelend, schitte
rend, het rood geverfd© schavot de guil
lotine.
„Zij komen," schreeuwde de menigte, „zij
komen." Daar kwamen ze aanrollen, natio
nale garden be voet en ba paard omgaven de
karren, waarop de slachtoffer® lagen en
stonden. Mannen, vrouwen, vlug sprongen
zijer af, eeret een welgevormde, mooie
vrouw, de donkere oogen niiet schuw naar
den grond geslagen ,de roode lippen trotswh
opgetrokken. „Ziet toch, de Sb. Dfevant,"
hoorde hij achter zich praten „neen, het
is de O'ollignon van de Comedie franjaise,
itij heeft zich door dien schurk, dien Artois,
vaak genoeg laten kussen, nu moet zij maar
eens in den zak proesten."
Zij1 stond nu op het platform, een laatste
blik, een verachtelijk gebaar; de menigte,
dio het sdhatvot omgaf, morde.
De valbijl schitterde, een slag en 'b mooie
bekoorlijke h'oofd, het hoofd met de gekrul
de lokken, rolde in de mand. Nu een ander,
■en zoo voort, tot men de rij ten einde was.
Het bloedig© schouwspel is voorbij, de me
nigte verstrooit zich, langzaam slentert de
„jeune 'homme musical" naar de boulevards.
Op den avond van denzdfden dag bezocht
Hoffmann de groote opera.-Wat een verschil
wat een glans, wat een prachtOp de
„Dido" van Piccini volgt een prachtig bal
let, waarin Vestris en Gardel met haar on
overtroffen kunst.
Met verbazing bewonderde Hoffmann ze,
hij waande zich in een feeënrijfk, in Duiztend-
en-een-nacht verplaatst. Bn todh door het
publiek, de wonderlijke drachten, hier
sansculotten, daar jacobijnen, musea dins met
hun hondsooren zijn weinig vertegenwoor
digd, wordt hij tot de werkelijkheid te
ruggebracht, in de bloedige verschrikkelijke
werkelijkheid.
Iemand legde hem de hand op den schou
der.
„U schijnt een gfroot nruziekvriend te zijn,
oitoyen?"
billijke verhouding van belastingdruk ver
staat.
Juist daarom kan men echter verwachten
dat de meerderheid der Kamer met dit pro
gram mede zal gaan, ten emde zich nog
eemgen tijd de energieke belastinghervor-
mers, m. a„ w. de „politieke roovers" van
het lijf te houden.
De kleindochter van den componist Boil-
■dieu, mevrouw Samson, heeft ."bij haar dood
bepaald dat Ihaar bezitting: de Prevótdère
te Roisquillaume bij Rouaam een asyl voor
musici en letterkundigen, moet Worden. E'en
kapitaal voor 700,000 francs is voor het on
derhoud van dit huis bestemd.
Verder rij'n 5000 francs aan heb koor van
de Kathedraal te Rouaan vermaakt. Daar
was het dab Boildieu's talent als musicus
voor het eerst ontdekt werd.
Toen Von Billow eens een fepetatie voor
een concert moest dirigeeren, waarop een
compositie van een dilettant zou worden uit
gevoerd, vroeg dsae aan Bülow of hij zelf
eens mocht dirgeenen. Bülow stond dit da
delijk toe.
De componist begon eerst mot heb uitdee-
len van potlooden aan ieder der orkestleden,
venzoeken.de hun opmerkingen op hun par
tijen aan te (teekenen.
Bülow die dit aanzag, zeide niets, maar
verliet de zaal, na het aantal orkestleden
nauwkeurig te heibben gebeld. Toen hij terug
kwam, deelde hij aan allen een stuk gom
elastiek uit, met het verzoek om de aantee-
keningen door den dilettant-componist aan
gegeven, weer uit te vegen.
Baron Arthur von Rothschild te Parijs,
die niet minder dan 9 motorrijtuigen bezit,
•heeft aan zijn auto's een inrichting doen aan
brengen om heb overrijden van honden te
voorkomen. Vóór de wielen bevindt ridh na
melijk een soort vangnet, bevestigd aan een
vcerkrachtigen bamboes-stok. In plaat® van
onder de wielen, komen de dieren bij een
„aanval" op het rijtuig in het net terecht,
om er een oogenblik later door de veering
van hot bamboes zijwaarts uitgeslingerd te
worden. („Kamp.")
Spoorwegongeluk.
Bij het spoorwegongeluk nabij Dase is ook
omgekomen de heer Jacques Ladock© te
„Kil ja, ik houd mij daar inderdaad een
wemig mee bezig, vooreerst bestudeer ik ijve
rig het „Jus
„Nu, dan zult u hier een vruchtbare be
zigheid vinden, alles wankelt nu min of
meer, Themis heeft veel te doen."
De kleine, rijk gekleed© oud© "heer, die een
groote hoornen bril droeg, blikte Hoffmann
listig aan.
„Ik blijf nieit in Parijs, wil maar eens wat
rondkijken"
„Aha zoo nu 't 2»! mij aange
naam zijn, u eens terug te zien, misschien
spoedig, hlier is mijn adres, jong1© vriend,"
eu hij reikte Hoffmann zijn visitekaartje
over,J>r. Coppélius, no. 19, Passage d'En-
fer'" stond er op.
Hoffmann, boog, een eigenaardig gevoel
■besloop hem, achter de fonkelende hnllegla-
zen schenen de oogen van don vreemdeling
formeel de zijne te doorboren.
,PIet laatste bedrijf, ik wacht het niet
meer af, tot weerziens dus, jeune ami." De
fijn© heldere stem verstomde, plotseling was
de rcode fluweelen jas in de menigte verdwe
nen. Hoffmann stalde don oude na; een
zonderlinge stad dit Parijs een merkwaar
dige stad
De opera was ten einde. Hij slenterde nu
in dezen zoelen nacht warm en vochtig
woei het hem tegen zonder vast plan of
doel door de straten van dit vreeselijk Ba-
bel. Heb was hem zoo vrodijkl, zoo lioht tei
moede. Wonderlijk! Hij gevoelde den schrils
niet, di© zijn grijs spinneweb om Parijs weef
de, alles was erven geweldig, even eigenaar
dig.
„La fortune, messieurs, entrws messieurs
les ei to yens", schreeuwde daar een bont ge
kleeds uitroeper, hij stond voor een oud ge
scheurd huis in de ru© Afonpensier, de roode
lantaarn beteekende een speelhol. Naar bin
nen als bedwelmd voelde het jongmensah
zich', toen hij binnen stond in het helder
verlichte salon. Aan de groene tafel zaten ve
len, de volle bekers voor zioh hei, hoe rol
de het geld, wat wierp ook hij het neer, won,
verloor, leegde zijn zakken nu is de laat
ste louis naar de maan.
„Doorzoek 'hem, geen assignaten, wie
ÉlëïS'.rf t
Amsterdam. De overledene wilde zich juist
naar Biarritz begeven. Zijn lijtk, dab vreese
lijk misvormd werd, is te Uccle nabij Brus
sel ter aaide besteld.
Aanvaring.
Donderdagmiddag had bij de spoorwegbrug
te Dordrecht een ernstige aanvaring plaats.
De zeestoomboot H e e m s e, van de Ne-
derlandsche reederij Poseidon, was juist de
opening der spoorwegbrug doorgevaren, toen
zij in botsing kwam met het ijzeren aak
schip Johanna, van Bergen-op-Zoom naar
Amsterdam.
De aanvaring had plaats aan de achter
stuurboordzijde van de Johanna en was
zóó hevig dat dit vaartuig een groot gat
bekwam en binnen vijf minuten gezonken was.
Aan boord bevonden zieh de schipper, zijn
vrouw en vier kinderenzij wisten zich in
eigen boot te redden.
De H e e m s e had blykbaar geen schade
bekomen en zette de reis voort.
Huwelijks-misère.
Het sNieuws- en Advertentieblad" te
Zwolle vertelt het volgende
Als de morgen van den trouwdag aange
broken is, als hij en zij, vergezeld van oude-
!ui en getuigen, op het stadhuis gearriveerd
zijn, wat zou er dan nog tusschenbeide kun
nen komen, dat de huwelijksvoltrekking niet
plaats heeft?
Nog één mogelijkheid bestaat, en die had
te Zwolle Donderdagmorgen bg na zeven paar
tjes een teleurstelling bereid, er was niemand
om hen te trouwen.
De ambtenaar van den burgerlijken stand,
die altgd paartjes in den echt vereenigtaan
het pleiten in Arnhemde burgemeester
ongesteldwethouderaan het kommissio-
nairen.
- Wat te doen In alle richtingen worden
renboden gestuurd, om iemand te vinden
die trouwen kon.
Daar komt de wethouder regelrecht uit
de landerijen, de stad binnen.
»Eureka" juichte de bode, die hem zag.
En zoo geschiedde 't, dat de paartjes Don
derdagmorgen getrouwd werden, door 'n wet
houder, gekleed in zijn daagrehe spullen, met
bemodderde schoenen.
Enfin getrouwd waren ze.
Helaas niet allen een paartje ontbrak.
Vier getuigen zaten te wachten op hei
stadhuis; de bruid zat te wachten in de
Waterstraat in haar huis; de rijtuigen, waar
onder expresseiijk uit Kampen ontboden, ston
den te wachten voor de deur, maar de bruide
gom liet zich wachten.
't Was een zekere B, uit de Waterstraat,
een weduwnaar, die met een weeuwtje zou
trouwen.
niet goud betaalt, is een aristo misschien
een „spion" plotseling voelt hiji zich aan
gegrepen, men sleurt hem. hier en daar heen,
nu trekt iemand hem mee naar den uitgang,
zijn 'buurman uit de opera is het, de won
derlijke oude. In de garderobe knoopt hij
de overjas van grijze stof vast.
„Parijs is gevaarlijk, jonge vriend, bekijk
bet maar eens door mijn bril," reeds had hij
het leelijke ding afgenomen, nu ziet Hoff
mann er door. Hoe rood is de straat, in de
goten roode vochtigheid, een fijn© roode ne
vel legt zidhj over zijn, Hoffmann's oogen;
'nu geeft hiji de bnl terug. Da a ier neemt
(hem in den arm nu rijden zij ver, ver
weg, steeds vender, door de straten, over
pleinen „nu zijn. wij er" blaat het fijne
stemmetje.
Glans van kaarsen, een warm behagelijlk
vertrek. In hat midden, op een kostbaar
Smimaasch tapijt een tafeltje, voor drie ge
dekt. Zilver op sneeuwwit linnen, lekkere
spijzen, vurige wijn. Niu zitten zij allebei
aan tafel, Coppélius schenkt in Uw welzijn,
jonge gast, vive la joie, vive la chance, ik
verwacht nog een gast, u heeft geluk."
Ei- slaat een klok, fijn en helder Hinkt
het door het gouden gebouw en nu gaat de
deur open. Wat een vrouw, wat een nacht
Nooit, dacht Hoffmann, had hij iets
mooiers, iets pikantere, iets verrukkelijker®
gekend. "Wat kan zijl babbelen, de bekoorlij
ke heks, zij zingt coupletten met een metaal
zuivere, prachtige stem, Coppélius^ accom
pagneert haar aan een Hein met paarlemoer
ingelegd spinet.
„II pleut, il pleut, bergère."
Het zwarte, met diamanten bezette zijlden
lint fonkelt aan dan roriigen albasten hale;
wat een vrouw, wat een vrouiw! Zij kent
tout Paris, zij weet alles, zij heeft zooveel
beleefd, zooveel gezien en beloofd, staat
hem zelfs een rendezvous toe op een verruk
kelijk plekje.
„Maair, we-ii je, mor ami, vandaag nog,
anders wordt het te laat, anders ben ik te
oud. gebroken I" Nu lacht zij weer, als
zSiver klinkt haar stemzij kust hem één-,
tweemaal, een hondeneusje, koud en toch
Hy had Woensdagavond aan zijn patroon
om afrekening gevraagd, omdat hij de centen
zoo best gebruiken kon met zijn trouwen
deze had hem nog een douceurtje gegeven
kennissen, vrienden en familieleden hadden
hem 6 stoelen geofferd zgn huwelijks-mor
gen daagde zoo rooskleurig mogelijk.
B. kleedde zich Donderdagmorgen in zijn
trouwpak en kuierde den weg naar Heino op.
Aan een kennis, die hij met zijn hondekar
tegenkwam, verkocht hy zyn trouwpak, liep
naar Heino, nam een kaartje en vertrok
naar Duitschland, niets achterlatende dan
(ie weduwe, zijn eenige bezitting, die hij niet
in centen kon omzetten. Eu steeds wachten
èn bruid èn getuigen en rytuigen.
Concert in een trein.
Ieanand die een paar dagen geleden per
spoor reisde in d& richting ZwolleLeeu
warden, werd evenals zoo vele reizigers den
laatsteu tijtd, verrast door een reizend muzi
kant, die onderweg, zoo menigmaal hij kan,
van. waggon verwisselt, en zijn weiik op do
harmonica begint uit te oefenen. Waarom,
hij speelt op zijn instrument, bespeuren de
medereizigers onmiddellijk!, wamt niet zoo
spoedig is zijn vingerwerk verricht o-f hij
gaat aan het collecbeeren onder de personen
in den waggon. Aan het eerstvolgend sta
tion gekomen ,stapt hij uit, ©n gaat in een
ar,deren waggon over, waarin hij opnieuw
met zijn spel begint.
Bedoelde reiziger kwam na informatie op
dc hoogte welk een afstand deze muzikant iu
één dag 'kan afleggen en hoeveel hij daarbij'
ongweer kan ver di enen.
De harmonicaspeler vertrekt van Leeu
warden 's morgens 5.55 en reist over Meppel
en Zwolle naar Deventer. Vervolgens spoort
hij terug over Meppel naar Groningen;
reist van Groningen naar Leeuwardenvan
Leeuwarden naar Akkrum, en dan weer te
rug naar Leeuwarden; van Leeuwarden
wcu naar Groningen en opnieuw naar Leeu
warden terug. Nu kan hij nog naar Heeren
veen en van daar weer naar Leeuwarden,
waar hij dan om 10.42 's avonds aankomt.
Zijn dag is dan wel wat lang, maar hij
heeft o. a. vijf rusttijden gehad, van respeo
tievelijk 47, 34, 45, 55 en 52 minuten. In
hi' geheel heeft hij 80 malen van trein kun
nen verwisselen.
Als in eiken waggon waarin hij plaats
nam, door elkander 20 personen aanwezig
waren, en ieder hem 1 cent gaf, heeft hij! ƒ16
ontvangen en een afstand van 538 kilometer
afgelegd, wat ongeveer gelijlki staat met een
reis van Leeuwarden naar Breda «n terug.
De reis wordt gedekt door een abonne
mentskaart-, waarvan de kosten, per dag ge
rekend, gering rijn.
vurig, vuur ademt heel het sierlijk©, over
moedige persoontje.
„Vandaag om drie uur op het groot© plein
in het Heine Lud&je, daar verwacht ik je,
rnon ami," en. haar mond, haar roode mond
drukt den zijne „mon ami, j© bomt, je
komt."
Hoe huivert hij, waarachtig, hij! is katte
rig, en zijn liefje verwacht hem! Het sche
mert door den nacht, voorwaar een vroeg
rendez-vous! Zij heeft hem allee nauw
keurig beschreven. Op den hoek van de Ru»
Royale, een Hein huisje, grijs geverfd met
Heine groene vensterluiken- Nu Hopt hij
aan; hem wordt opengedaan.
„Wie is daar T'
„Mademoiselle Lilli thuis?"
„O zeker, kom binnen."
De stem komt hem bekend voor. Muffe
lucht, een benauwde damphoe zwoel is het
hier. „Binnen, kom nader," een fakkel
brandt is dat Coppélius niet? het ge
lokte hoofdje is achterover gezonken.
Nu ziet hij haai-, betooverend, bleek
'half liggend rust zij op ecu zwarten doek,,
de oogen zijn gesloten.
„Lolli" zij verroert zich niet. „Lilette"
hij buigt zich over haar heen, wil haar
kussen; daar riet hij, dat 'het rijden met
diamanten bezette zwarte lint verschoven,
het hoofd van den romp gescheiden is.
Hoffmann sprong verschrikt op. Hiji lag
op de sofa in de kamer van zijn hotel;
iemand had hem aangeraakt en sprak tot
hem.
„Zoo gaat het, jongmensch, als men rich
vermoeid heeft; u heeft zioh te lang op het
revolutie-plein laten braden, de guillotine
maakt zwak."
Madame Palin stond voor hem met de
lamp in de hand. „Maar kom nul, mijnheer,
het diner staat klaarPotage Ji la constitu
tion en ootelettos a la Robespierre. Ja, wijl
leven in een zonderlingen tijd, burger Hoff
mann!"
p t n
f /J x
