ff
No. 10407.
PMBENT KRPSER IS EüfiOPA.
)4,<e Jaargang.
Dinsdag 27 November 1900.
De strijd om geluk.
BUITENLAND.
G
s:h EiAivisi: e mm r,
|ïS Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
- Prijs per kwartaalVoor Schiedam en VI aar dingen 1.25. Franco
post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
"I Abonnementen worder. dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
an hetjmreau bezorgd zijn.
Bureau i Boteratraat 68.
Prqs der Advertentiën: Van 16 regels 11. 0.92iedere regei
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zqn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschij en, worden
zoogenaamde kleit** adc«rie*(ie* opgenomen tot den prqs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 123.
't Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 26 Nov. 1900.
Zuld-Afrlka.
Van het oorlogafcerrein.
Generaal Buller. Volgens een hier
ter stede ontvangen particulier beridit uit
Kaapstad is de groote „ovenwinnaar" (die
Ijöódr de Etagelsohe regegring tob pair verhe
ven ,zal worden met den tat&lBuller of
hadysmith) naar Engeland teruggekeerd
omdat hij, na door do Boeren ge
vangen genomen te zijln, op pa
rool is vrijgelaten.
De telegrammen van 't oorlogsterrein zijn
natuurlijk gunstig voor do Enge banen. Wij
spraken do verwadhting reeds eenigen tijd
geleden uit, dat de censuur, ter gelegenheid
v&u Kruger's aankomst, slechts Bxitsdhe suc
cessen zou melden om de interventie der
zooveel mogelijk tegen te
Van Roberts zelf trouwens zijn er
geen berichten.
Tte Boeren hebben eenige dagen geleden
ds ingezetenen van Kununan, die bezig wa-
reu lun land te bebouwen, aangevallen. Zij
lAkn vijf gevangenen gemaakt en vee en
toren medegenomen.
In een schermutseling tussohen een klein
Boerenidetadhement en een Emgekohe pa
trouille nafbij Rouxrville, aan den grens der
Kaapkolonie, hebben de Boeren een gevan
gene gesmaakt. Na hem wapens en munitie
ontnomen te hebben, hebben zij hem weer
losgelaten. De Efngekch© berichtgever voegt
er bij,,De gevangene werd uitstekend
behandeld'."
Over den toestand in den Vrijstaat seint
Reuter'a oorrespondent te Kroonstad Kom-
Rjinandant Hasébroék ligt met 500 man en
Iverscheiden kanonnen ten Noordoosten van
[Thabanohu en generaal Botha met 1000
en.
nd>
els.
86"
er-
man en 3 kanonnen bij De Wetsdorp. Zijn
troep ie in tweeën gesplitst; een der afdee-
lingen houdt het oog op Wepener. Men
®gt, dat De Wet zich bij dit kommando
heeft gevoegd.
Een kommando onder Poudhé zwerft tus-
schen Smiühfield en Bethulië, ten Weeten
van den spoorweg. Komm andan.t Hertog
staat met 500 man tegenover kolonel White.
De generaal Botha, waarin dit beridht
sgrake is, kan moeilijk de Transvaalscihe op
perbevelhebber zijn, tenzij de Engelschen
«k zijn spoor bijster zijn, geworden, zooals
dat de gewoonte met Do Wet is. Uit het
beridht blijkt verder, dat de Boeren hun
tactiek, die zij in Maart en April volgden,
weder opgevat hebben. Zij maken van La-
dybrand hum basis en vallen van dlaar op de
Eugdsdhe verbindingslijn en aan. Bloemfon
tein wordt bedreigd, dit in duidelijk. Het
nieuwe, onoverwinnelijke fort is ar ook al
een bewijs voor.
Het Zuiden en Zuidoosten van don Vrij
staat is klaarblijkelijk geheel in handen van
De Wet en BotTra en het ia nog klaaxblij'ke-
lijker, dat eerst do Vrijstaters tot den laat-
DOOS
PAUL ROBRAN.
45)
•Mijn' hart stond stil van schrik en toen
gwoetde ik dat liet bloed naar mijn gelaat
rioog. Mijn eerste gedachte waa BennoMet
moeite kon ik mijn gedadhiten bij het on
derhoud bepalen; en sprak zelf nauwelijks
meer een woord. Ik waa verschrikkelijk be
angst voor mijzedf. Zou ik de kracht be-
t ®Men, hem onbeschroomd' de hand! te rei
len? En terwijl ik daar zoo zat en werktui
glijk over alle overmoedige dwaasheden
glimlachte, dié Awdrea ben beste gaf, trad
®en flinke gestalte de kamer binnen, niet
Benno, maar Heinrich Weber. Werkelijk
was ik verheugd als een kind. Hij vertegen-
^«Wigdë voor mij een gedeelte van mijn
goboortegronid, welkte de herinnering bij mij
®P aan den gelukkigen tijd' in mijn leven,
wen ik met duizend illusiën bezield, van
«ostsdh'ool ktwam, vóór die ijeel in den len
tenacht neerdaalde. Wat deed dat goed, met
jeinand te spreiken, die mijn ouders kent en
'ara, en Frida' Het is bepaald zonderling,
■"tet niemand kan ib zoo.goed spreken over
W naas' aan bot hahte ligt als met
-rrif- 1>aifc wa®. vroeger reeds het geval, en
i in Italië ben, héb ik nog niemand
Tp„ n> mij zoo goed begreep:
i;1l bobben ons volstrekt niet over de an-
ere aanwezigen befeommeid en den gehee»
fu avond samen. gebabbeld. Wij spraken ook,
aaVh- gedichten, en hij glimlachte eigen-
'X3en ibi bom. aeidó, datzij mij'.aeer
sten man vernietigd moeten worden, vóór
de heer Kitchener er aan denken kan Trans
vaal, dat voor 't grootste gedeelte nog geen
khabi gezien heeft, tot onderwerpen te
brengen. Met deae feiten voor oogen zal
zelfe hot Engelsébe publiek nauwelijks de
nare veihalen gelooven van DO Web, zijn
Burgers afranselende of hen bedreigende
met in iedere hand een grooten revolver.
Do kolonne van Bruoe Hamilton heeft
Dinsdag Heilbron verlaten. De bereden in
fanterie kwam in contact met de Boeren,
vijf mijlen van 't stadje verwijderd en wierp
onder hen een 15-pondfe granaat. Men zag
een man en een paard vallen. De Boeren
verspreidden zidh daarop, hiun gewonde mee
voerende. Zij slaagden er ook in 400 stuks
vee te red/den. Dp Engelschen verwoestten
eenige boeven.
Gemengde Mededecllngen.
Chamberlain is Zaterdagavond over Pa
rijs te Londen teruggekeerd.
De Fransdie ministerraad heeft zich be
ziggehouden met het amnestie-ontwerp-, dat
door den Senaat goedgekeurd is. Er is be
sloten om de Kamer te verzoeken het dade
lijk in behandeling te nemen, omdat dan
de hoogere beroepen, die spoedig behandeld
moeten worden, een eind kunnen nemen.
Minister Delcassé heeft Zaterdagavond
ter eere van prins George van Griekenland
een diner gegeven, waar o- a. ook dr. Levels
aanzat.
Bij de behandeling der interpellatie over
de maatregelen, die de Rijkskanselier denkt,
te nemen tegen de ambtenaren (waaronder
v. Posadowsky) van het ministerie van mn
nenlandsche zaken, die van een groep be
langhebbenden 12,000 mark vroegen om te
agiteeren voor het „tuchthuis-ontwerp", zei-
de de Rijkskanselier dat zich de Paua.ra-
quaestie ©enigszins anders had toegri -agen
Ma.fisten zagen er anders uit dan Ber'.ijn-
sdhe geheimraden.
Hij erkende echter dat volgens zijii mo-i-
ning elke Duitsohe regeering den blooten
schijn van afhankelijk te zijn van een be
paalde groep van personen moet vermijden.
Daarom gaat het niet aan, ondanks het
goed vertrouwen der betrokken ambtenaren,
den ingeslagen weg niet als een verkeerden
te beschouwen.
Ik-ga volkomen aocoord met den Staats
secretaris van binnenüandsohe zaken, wiens
ijver en karakter ik ondianks alle aanvallen
daarop, hoogacht.
Ik meen echter dat dergelijke wegen niet
•weder ingeslagen mogen worden- Deze op
vatting is aan de betrokken personen mede
gedeeld. Voor de betrokkenen zal deze zaak
geen persoonlijke gevolgen hebben.
De wijze, waarop de „Leiptriger Volkszai-
tung" de stukken openbaar maakte, deed
duidelijk uitkomen, dat het de bedoeling
was, tegen bepaalde personen of hun econo
mische richting op te treden.
Zullce methoden stuiten mij tegon de
goed bevallen waren. Hij vertelde mij, dat
een stuk, dat hij geschreven bad, uitmun
tend' was bewallen, en nu voel opgevoerd
werd. Een modem thema moet het zijn, ik
had er evenwel niets van gehoord. Men ver
neemt hier in Italië zoo weinig Van hetgeen
in Duitadhland voorvalt.
Hij is een heel ander mensch geworden.
Vroeger was hij' zoo verlegen en geraakte
nooit in geestdrift. Nu schitteren zijn oogen
levendig en klinkt zijn stem. helder en krach
tig. Hij is volkomen op zijn gemak en kent
zijn wereld, en zal nu in gezelschap zich ze
ker niet meer zoo verlegen op den achter
grond houden, als toen ik hem leerde ken
nen.
Hij bracht mij thuis en vroeg, of hij mij
mocht bezoeken. Eerst weifelde ik, en ant
woordde toen toestemmend. Natuurlijk kan
donna Carolina erbij blijrven!
Ik heb met de anderen tezamen een nieuw
model gekregen, dé heelo gestalte van een
mooi jong meisje. Berst haalde mevrouw Lit
ton de schouders op, Zij durfde het met mij
nog niet goed aan. Zij vergeet altijd, dat
zij mijn eerste leerare-s niet is en dat ik
reeds langer dan een jaar bij Wolter gestu
deerd héb. Ik heb nu 'toch al buste» genoeg
gemaakt en moet eindelijk toch eens verder
gaanNu dit m'odel, en dan wil ik aan mijn
„Eva" beginnen
Het voet-stuk voor heb beeld heeft af
schuwelijk veel geld gekost, ofschoon ik-het
mij zoo goedkoop mogelijk aangeschaft heb.
Wij «pannen nu al -onze krachten in er iets
goeds van te makenieder wil toonen, dat
zij het het best kan.
Miss O'Brien is de eenige, die mij moed
inspreekt. De anderen beweren allen, dat ik
er niets van terecht breng. Ik kilem mijn
borst-. Zij blijken zonder invloed op mijn
besluiten. (Levendige toejuichingen rechts
en bij het centrum; protesten bij de sociaal
democraten.)
Dg gezanten te Pelring hielden heden hun
laaltste zitting, waarin de voorwaarden, die
leiden zullen tot het opstellen van een vre-
destractaat met Ghïna, besproken en defini
tief werden goedgekeurd.
Al wat er nu nog rest, is dat de gezanten
de goedkeuring van hun respectieve regee
ringen verkrijgen, waarna onmiddellijk de>
onderhandelingen bunnen beginnen met do
Ghineesdh© gevolmadhtigden. De bepalingen,
die zijn opgemaakt, zijn niet bekend, maar
men gelooft- algemeen, dab de hoofdpunten
gewonden zullen worden, substantieel in
overeenstemming te zijn niet de Fransche
nota aan de mogendllredem, namelijk de be
straffing der hoofdschuldigen en het beta
len van schadevergoeding door de Ohinee-
sche regeering in verhouding tot het geleden
onrecht, dbor onderdanen van verschillende
beschaafde staten, het laten bezetten dbor
strenge wachten van de -legaties te Peking
en hot bezetten van zekere punten tusschen
Peking en Ta-koe.
De correspondent van de „World" tele
grafeert dat hij uit een briefwisseling, tus
schen de Philippijnsch-e Junta en do Philip-
pine's verneemt, dat AlguinaTdo-, 't hoefd
der opstandelingen, in 't onderlijf gewond
werd door een bo-m. De Junta heeft besloten
een nieuwe poging te doen om de Philippi-
no's van •wanenen to voorzien.
Wij verlieten President Kruger in Dijon.
Reeds kwart over zessen verliet hij zijn hótel
om zich naar het station te begeven op zqn
tocht daarheen weid hq door een 800 men-
schen toegejuicht.
Op het perron was veel publiek. Alvorens
in te stappen, zeide de President aan den
irmire, dat hij opgetogen -was over de ont
vangst. De trein vertrok kwart voor zeven
onder het gejuich der menigte van »Leve
Kiuger I Leven de Boeren 1" President Kruger
groette herhaalde malen.
Te Paiqs had het comité voor de onaf
hankelijkheid der Boeren het volgende
manifest op de muren laten plakken.
sAan de Paiijzenaars I Morgen zal Presi
dent Kruger in ons midden zijn.
»Hy zal, wq zyn er verzekerd van, het
meest hartelijke en meest waardige onthaal
vinden. De eerbiedwaardige man, die bij
Europa een laatste poging zal aanwenden,
om den bloedigen oorlog te doen ophouden,
die sedert een jaar Zuid-Afrika verwoest, zal
overal warm worden toegejuicht. Allen, zonder
onderscheid van party, zullen hun best doen,
om hem bewijzen van hun bewondering en
sympathie te schecken, zoo wèl verdiend
door de volkeren, wier roemvolle vertegen
woordiger h'y is.
vPar'ys zal Paul Kruger kunnen zeggen,
dat het geheel met hem is bij de geheiligde
zending, die door het vertrouwen van een
tanden op elkander en laat ze praten. Zij-
zullen zien, dat ik bet kan!
Door het werken met 'de natte klei wor
den mijn vingers zoo «week, -dat ik niet gaar
ne den penhouder ter 'hand noem, zulk een
onaangenaam gevoel is het.
Weber heeft mij reeds eon paar malen 'be
zoekt. Ik ontving hem in de eetkamer, en
wij zaten daar dan aan de tafel, terwijl don
na Carolina bij ons bleef, omdat ik haar dit
tevoren had verzocht. Zij breide vlijtig; wan
tijd tot tij'd spraken wij een paar woorden
Italiaanschi, opidat zij zich niet al te veel zou
vervelen. Maar zij verveelde zich volstrekt
niet! Zij keek mij' voortdurend met schalk-
sdhe schitterende oogen aan, alsof zij wilde
zeggennu, daar is hij toch eindelijk, de
amante!
Ook vandaag kwam hij mij weder bezoe
ken, en spraken wij over allerlei. Over mijn
kleine kibbelarijen en hoe ik woeker met
mijn talent. Ook over mijn nieuw begonnen
werk en wat ik ervan verwacht. Al dien tijd
werd Weber verteerd door ongeduld; dat
'bemerkte ik wel, hoezeer hij alle krachten
ook inspande, zich te beheersehen.
„U is een zonderling meisje," zeide hij
plotseling. „Een mengsel van tegenstrijdige
denkbeelden. Aan den een-en kant maakt
u zich los van allee, leeft- alleen honderdon
mijlen van uiw familie verwijderd, en tegen
den wensoh uwer familie en toch is u
inwendig gebonden. U durft niet eens mij
alleen te ontvangen, en laat de breiende
oude dame als dame dlhonncur dienst doen.
Is u slechlts bevreesd voor wat men ervan
zou kunnen zeggen of voor mij?"
Ik bloosde. „Voor u ben. ik zeker niet
geheel ras in zqn vroede handen werd gesteld.
vParijs zal met zqn stem den grijsaard
troosten, die door zooveel leed werd getrollen
en steeds stand houdt om het vaderland te
verdedigen, maar het zal ook begrijpen, dat
er niets mag gedaan, niets mag gezegd wor
den, dat het beslissingswerk, hetgeen de
groote pelgrim van het recht komt onder
nemen, zou kunnen schaden. Roept dus allen
iLeve KrugerLeven de Boeren Leve de
Zuïd-Afrikaansche Republiek 1"
In de morgenuren was het in Parijs niet
buitengewoon druk. Tegen II uur eerst be
gint de menigte bq de ngare de Lyon"
grooLer te worden en schaart zich langs den
geheelen weg, dien Kruger volgeu zal, een
groot aantal menschen. Ook bij het hotel
nScribe" wordt het vol.
Om 10.40 stoomt de trein het station
binnen. Langdurig wordt Kruger toegejuicht.
Alle hoofden ontblootén zich. Er wordt zenuw
achtig met de hoeden gezwaaid. Uit aller
borst stijgt dezelfde kreet opuLeve Kru
ger 1 Leve de onafhankelijkheid Leve de
Boeren
Ten gevolge van het doorrqden van den
trein, waardoor de wagon van President
Kruger niet voor de ontvangstzaal stilhield,
werden de redevoeringen gehouden voor den
wagon. President Kruger staat recht pp de
treeplank, het hoofd ontbloot. De menigte,
die zich voor het portier verdringt, belet hem
het uitstappen.
De heer Crozier, directeur van het pro
tocol, wendt zich tot den President en heet
hem uit naam van President Loubet en de
Fransche regeering welkom, Zyn woorden
worden vertaald.
President Kruger buigt en bedankt. Ver
der worden nog toespraken gehouden door
Guérin namens het Boerencomité, door Gré-
bauval namens den gemeenteraad en door
Cherioux namens den Algemeenen Raad.
De heer Chérioux zegt:
»Mijnheer de President 1 Namens den
Algemeenen Raad van de Seine begroet ik
in u den dapperen Burger, den held van de
groote worsteling voor de onafhankelijkheid,
eden man, die vaderlandsliefde, de heilige
deugd, welke de volkeren sterk maakt, wist
in te boeze-oen. De Boeren hebben de wereld
verbaasd. hebben getoond wat eeu volk
vermag, js aangevuurd door vaderlands
liefde en strevende naar de denkbeelden van
de vrqheid. In naam van de bewoners vaD
het departement van de Seine, waarvan ik
zeker ben de getrouwe vertolker te zijn,
roep ik u het welkom toe en uit de meest
oprechte wenschen voor het slagen van uw
krachtsinspanning en de zegen van uw zaak.
Leve de Zuid-Afrikaansche Republieken
De heer Grébauval, voorzitter van den Pa-
rqschen gemeenteraad zegt: »Sinds twee
dagen zyt gy de gast van Frankrijk of, zooals
gij het in Marsedie zeidet, werdt gij door vrqe
mannen op een vrijen bodem ontvangen.
ïPar'ys brengt u op het oogenbhk zqn
hulde.
ïUit naam van zyn kiezers heet ik u
welkom. Ik buig mij voor de grootheid van
uwen stryd, die in uw pers*on wordt geïn
carneerd.
bang ik zou volstrekt niet weten- waar
om En -dat ik u hier ontvang, komt een
voudig, omdat ik geen eigen zitkamer héb."
„En waarom heeft u die niet? Waarom
stellen, uw ouders de noodige -middelen niet
ter uwer beschikking?"
„Wellicht, omdat ik te trotsdii.-beu, hen. te
schrijven, hoe ik mij moet behelpen."
„Maar u zet uw 'gezondheid op het spel.
Ik hen ertvan overtuigd, dat u niet eans vol
doende voedsel gebruikt."
„Zie ik daar dau naar uit?"
„Ja, u ziöter uit, alsof uvan macaroni en
polenta leeft! U krijgt weer een kleur! De
heb dus goed geraden
„Misschien," zeide ik zacht, „lik geef er
weinig om, waarmede, als ik mijn honger
stillen kan. En waarom hen ik nog meer een
meng'se! van tegenstrijdige deiifcbeeklen
Hij lachte. „U wil mijn vragen ontwij
ken! Maar Wanneer u het weten wil, mag
ik 'het u dan openhartig zeggen?"
„Ja, als 't u belieft," zeide ik, mets
kwaads vermoedend.
„Om de wijze, waarop u zich tegenover de
liefde plaatst. U is zoo koel tegon-over allen
die u naderenu schrikt iedere poging tot
toenadering af, en toch ie uw hart- vol lief
de."
Ik hief afwerend de hand in de hoogte.
„Vol liefde en vol onrust," zeide hij en
hypnotiseerde mijl met zijn. groote schitte
rende oogen. „In den grond van uiw ziel
strijden machten, Waarvan anderen 'bevrijd
blijven, -die minder kalm schijnen, dan u.
Ziet u, dien blik dien heeft u altijd ge
had Maar ik weet hoe uw kouide oogen
kunnen stralen, en ik weet ook welk vuur
onder de aach geglooid h-eeft en nog niet
geheel en ai uitgébluechlt is!"
ïParijs heeft de helden lief. Ztj volgt
hartstochtelijk de worsteling, waarin de
Zuid-Af ikaansche Republieken strijden tegen
het brutale geweld vao de overmacht en de
vereeniging der zelfzucht.
»Wq zqn hk*van de vertolkers. Wy beves
tigen u dat wy deenis hebben met de
wonden, het Boerenvolk geslagen. Parijs ver
acht de verdrukking. De geschiedenis oor
deelt en bedriegt zich niet. Op het oogenblik
dat gij gekomen zijt, uwe groote verheven
zaak voor de wereld te bepleiten, wenschen
wij u toe, dat gy het recht ziet zegevieren,
al onze wenschen vergezellen u. liet is de
eenige steun die ons veroorloofd is u aan te
bieden.
»Er zal een tijd komen waarop het geweten
der naties zich zal weten te doen hooren.
Het moet spreken. Wij betuigen ook onzen
eerbied voor uwen persoon en ons vertrou
wen in de toekomst van uw vaderland."
Antwoordende op de rede van den directeur
van het protocol, die sprak namens president
Loubet, zeide president Kruger in bet IIol-
landsch, dat onmiddellijk vertaald werd
De President der Zuid-Alnkaansche Repu
bliek bedankt den President en de Regeering
van Frankrqk voor dit welkom en verzoekt
u hun zqn dank over te brengen. (Lang
durige toejuichingen.)
Tot den voorzitter van den Algemeenen^
Raad zeide de President dat hij verheugd
was de sympathie der bevolking te vernemen
en het een geluk achtte dat de zaak der
vrijheid, zelfs in een ver verwijderd land,
verdedigers vond.
Gérbauval antwoordende, zeide de Presi
dent, dat hq zich bijzonder trotsch gevoelde
zich te Parqs te bevinden.
Op de rede van Guérin antwoordde Kru
ger als volgt:
»Ik ben zeer getroffen door de teekenen
van sympathie, die de beyolking van alls
Fransche steden, waardoor ik gegaan ben,
mij getoond heeft door zulke schitterende
maoiiesiaties. Waarlyk is heb op mijn door
tocht duizenden en honderdduizenden Fran-
schen zich om mij zien scharenteen heb
ik begrepen, dat alle Franschen evenals ik
van de rechtvaardigheid onzer zaak overtuigd
zijn. Wq zoeken onze onafhankelijkheid te
bewaren overtuigd als wq zijn, dat de onaf
hankelijkheid der volkeren alleen den vrede
waarborgt.
Het is om dezen vrede, gegrondvest op
vrijheid en lechtvaardigheid, dat wij op den
republikeinsche bodem strijden en dat ik
naar Europa ben gekomen. Nooit heb ik er
aan gedacht om den minsten eisch, die on
rechtvaardig of onbillijk was, te doen. Ik heb
Jat wel bewezen, door nooit op te houden
met vragen naar arbitrage en ik blijf dat
doen. Ik reken, om dit werk te kunnen vol
brengen, op dea steun der volkeren en voor
namelijk op de sympathiën van het Fransche
volk.
»Ik weet dat Parijs in de wereld een der
schitterendste fakkels der beschaving is. De
toejuichingen, die mij er ontvangen hebben,
zullen mqn moed steunen, maar dien moed put
ik ook bq het aanschouwen van liet Parijsche
wapen. Ik ken den zin van uw schoon Latijnsch
'Hij zweeg en bleef -mij steeds aanzien- Ik
was doodelijk TOrsolmlct, Een late vlieg
gonsdo in liet rond en viel half verdoofd op
tafel. Hij ving ze, opende liet venster eti
wierp ze naar buiten. Donna Carolina -vroeg
verwonderd, Waarom hij zo niet liever dood
gemaakt had.
„Omidat zij veel 'overeenkomst met mij
hoeft, Donna Carolina. Ik 'héb zooevcn ook
geduehib mijn. vleugels gebrand." Toen wend
de hij zich. weder tot mij„Of heb ik hot
misschien niet gedaan Bekedigt de waar
heid u, Harriet?'
„Het is de waarheid niet'" zeide ik haas
tig, om mijn geheim te redden.
„En todh zou ik u zelfs den naam kunnen
noemen, wanneer ik niet vreesde, dab u mij
dan nooit vergeven zou."
„Wanneer u weet, dal u mij belecdigb,
waarom zegt u het mij dan?"
„Omdat ik u wil dwingen, eens een blik
m uw eigen hart te slaan, u heeft zich eeu
afgod gemaakt, tot wien u bidt, ofschoon
hij reeds lang in scherven ligt."
„Men wondt zich ook menigmaal aan
scherven I" mompelde ik binnensmonds.
„Wanneer men ze onvoorzichtig aanpakt
ja. U zal mij nog eens dankbaar zijn,dat
ik zoo tot u gesproken héb! Waar moet het
heen met dat, smeulende vuur, dat uw fan
tasie telkens weder doet ontbranden? Die
fantasie wordt nog eens gevaarlijk voor ui
Ja, Harriet, al ziet u mij nu ook nog zoo
vijandig aan ik moet u waarschuwen
want ik zie gevaren op uiw weg."
„Gevaren? En gedurende een jaar, heb ik
nauwelijks met oen man ges-pnofcen, want zij
zijn mij allen onverschillig."
Wordt vervolgd.)