ff No. 10407. PMBENT KRPSER IS EüfiOPA. )4,<e Jaargang. Dinsdag 27 November 1900. De strijd om geluk. BUITENLAND. G s:h EiAivisi: e mm r, |ïS Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. - Prijs per kwartaalVoor Schiedam en VI aar dingen 1.25. Franco post fl. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. "I Abonnementen worder. dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur an hetjmreau bezorgd zijn. Bureau i Boteratraat 68. Prqs der Advertentiën: Van 16 regels 11. 0.92iedere regei meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bq abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zqn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschij en, worden zoogenaamde kleit** adc«rie*(ie* opgenomen tot den prqs van 40 cents per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon No. 123. 't Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 26 Nov. 1900. Zuld-Afrlka. Van het oorlogafcerrein. Generaal Buller. Volgens een hier ter stede ontvangen particulier beridit uit Kaapstad is de groote „ovenwinnaar" (die Ijöódr de Etagelsohe regegring tob pair verhe ven ,zal worden met den tat&lBuller of hadysmith) naar Engeland teruggekeerd omdat hij, na door do Boeren ge vangen genomen te zijln, op pa rool is vrijgelaten. De telegrammen van 't oorlogsterrein zijn natuurlijk gunstig voor do Enge banen. Wij spraken do verwadhting reeds eenigen tijd geleden uit, dat de censuur, ter gelegenheid v&u Kruger's aankomst, slechts Bxitsdhe suc cessen zou melden om de interventie der zooveel mogelijk tegen te Van Roberts zelf trouwens zijn er geen berichten. Tte Boeren hebben eenige dagen geleden ds ingezetenen van Kununan, die bezig wa- reu lun land te bebouwen, aangevallen. Zij lAkn vijf gevangenen gemaakt en vee en toren medegenomen. In een schermutseling tussohen een klein Boerenidetadhement en een Emgekohe pa trouille nafbij Rouxrville, aan den grens der Kaapkolonie, hebben de Boeren een gevan gene gesmaakt. Na hem wapens en munitie ontnomen te hebben, hebben zij hem weer losgelaten. De Efngekch© berichtgever voegt er bij,,De gevangene werd uitstekend behandeld'." Over den toestand in den Vrijstaat seint Reuter'a oorrespondent te Kroonstad Kom- Rjinandant Hasébroék ligt met 500 man en Iverscheiden kanonnen ten Noordoosten van [Thabanohu en generaal Botha met 1000 en. nd> els. 86" er- man en 3 kanonnen bij De Wetsdorp. Zijn troep ie in tweeën gesplitst; een der afdee- lingen houdt het oog op Wepener. Men ®gt, dat De Wet zich bij dit kommando heeft gevoegd. Een kommando onder Poudhé zwerft tus- schen Smiühfield en Bethulië, ten Weeten van den spoorweg. Komm andan.t Hertog staat met 500 man tegenover kolonel White. De generaal Botha, waarin dit beridht sgrake is, kan moeilijk de Transvaalscihe op perbevelhebber zijn, tenzij de Engelschen «k zijn spoor bijster zijn, geworden, zooals dat de gewoonte met Do Wet is. Uit het beridht blijkt verder, dat de Boeren hun tactiek, die zij in Maart en April volgden, weder opgevat hebben. Zij maken van La- dybrand hum basis en vallen van dlaar op de Eugdsdhe verbindingslijn en aan. Bloemfon tein wordt bedreigd, dit in duidelijk. Het nieuwe, onoverwinnelijke fort is ar ook al een bewijs voor. Het Zuiden en Zuidoosten van don Vrij staat is klaarblijkelijk geheel in handen van De Wet en BotTra en het ia nog klaaxblij'ke- lijker, dat eerst do Vrijstaters tot den laat- DOOS PAUL ROBRAN. 45) •Mijn' hart stond stil van schrik en toen gwoetde ik dat liet bloed naar mijn gelaat rioog. Mijn eerste gedachte waa BennoMet moeite kon ik mijn gedadhiten bij het on derhoud bepalen; en sprak zelf nauwelijks meer een woord. Ik waa verschrikkelijk be angst voor mijzedf. Zou ik de kracht be- t ®Men, hem onbeschroomd' de hand! te rei len? En terwijl ik daar zoo zat en werktui glijk over alle overmoedige dwaasheden glimlachte, dié Awdrea ben beste gaf, trad ®en flinke gestalte de kamer binnen, niet Benno, maar Heinrich Weber. Werkelijk was ik verheugd als een kind. Hij vertegen- ^«Wigdë voor mij een gedeelte van mijn goboortegronid, welkte de herinnering bij mij ®P aan den gelukkigen tijd' in mijn leven, wen ik met duizend illusiën bezield, van «ostsdh'ool ktwam, vóór die ijeel in den len tenacht neerdaalde. Wat deed dat goed, met jeinand te spreiken, die mijn ouders kent en 'ara, en Frida' Het is bepaald zonderling, ■"tet niemand kan ib zoo.goed spreken over W naas' aan bot hahte ligt als met -rrif- 1>aifc wa®. vroeger reeds het geval, en i in Italië ben, héb ik nog niemand Tp„ n> mij zoo goed begreep: i;1l bobben ons volstrekt niet over de an- ere aanwezigen befeommeid en den gehee» fu avond samen. gebabbeld. Wij spraken ook, aaVh- gedichten, en hij glimlachte eigen- 'X3en ibi bom. aeidó, datzij mij'.aeer sten man vernietigd moeten worden, vóór de heer Kitchener er aan denken kan Trans vaal, dat voor 't grootste gedeelte nog geen khabi gezien heeft, tot onderwerpen te brengen. Met deae feiten voor oogen zal zelfe hot Engelsébe publiek nauwelijks de nare veihalen gelooven van DO Web, zijn Burgers afranselende of hen bedreigende met in iedere hand een grooten revolver. Do kolonne van Bruoe Hamilton heeft Dinsdag Heilbron verlaten. De bereden in fanterie kwam in contact met de Boeren, vijf mijlen van 't stadje verwijderd en wierp onder hen een 15-pondfe granaat. Men zag een man en een paard vallen. De Boeren verspreidden zidh daarop, hiun gewonde mee voerende. Zij slaagden er ook in 400 stuks vee te red/den. Dp Engelschen verwoestten eenige boeven. Gemengde Mededecllngen. Chamberlain is Zaterdagavond over Pa rijs te Londen teruggekeerd. De Fransdie ministerraad heeft zich be ziggehouden met het amnestie-ontwerp-, dat door den Senaat goedgekeurd is. Er is be sloten om de Kamer te verzoeken het dade lijk in behandeling te nemen, omdat dan de hoogere beroepen, die spoedig behandeld moeten worden, een eind kunnen nemen. Minister Delcassé heeft Zaterdagavond ter eere van prins George van Griekenland een diner gegeven, waar o- a. ook dr. Levels aanzat. Bij de behandeling der interpellatie over de maatregelen, die de Rijkskanselier denkt, te nemen tegen de ambtenaren (waaronder v. Posadowsky) van het ministerie van mn nenlandsche zaken, die van een groep be langhebbenden 12,000 mark vroegen om te agiteeren voor het „tuchthuis-ontwerp", zei- de de Rijkskanselier dat zich de Paua.ra- quaestie ©enigszins anders had toegri -agen Ma.fisten zagen er anders uit dan Ber'.ijn- sdhe geheimraden. Hij erkende echter dat volgens zijii mo-i- ning elke Duitsohe regeering den blooten schijn van afhankelijk te zijn van een be paalde groep van personen moet vermijden. Daarom gaat het niet aan, ondanks het goed vertrouwen der betrokken ambtenaren, den ingeslagen weg niet als een verkeerden te beschouwen. Ik-ga volkomen aocoord met den Staats secretaris van binnenüandsohe zaken, wiens ijver en karakter ik ondianks alle aanvallen daarop, hoogacht. Ik meen echter dat dergelijke wegen niet •weder ingeslagen mogen worden- Deze op vatting is aan de betrokken personen mede gedeeld. Voor de betrokkenen zal deze zaak geen persoonlijke gevolgen hebben. De wijze, waarop de „Leiptriger Volkszai- tung" de stukken openbaar maakte, deed duidelijk uitkomen, dat het de bedoeling was, tegen bepaalde personen of hun econo mische richting op te treden. Zullce methoden stuiten mij tegon de goed bevallen waren. Hij vertelde mij, dat een stuk, dat hij geschreven bad, uitmun tend' was bewallen, en nu voel opgevoerd werd. Een modem thema moet het zijn, ik had er evenwel niets van gehoord. Men ver neemt hier in Italië zoo weinig Van hetgeen in Duitadhland voorvalt. Hij is een heel ander mensch geworden. Vroeger was hij' zoo verlegen en geraakte nooit in geestdrift. Nu schitteren zijn oogen levendig en klinkt zijn stem. helder en krach tig. Hij is volkomen op zijn gemak en kent zijn wereld, en zal nu in gezelschap zich ze ker niet meer zoo verlegen op den achter grond houden, als toen ik hem leerde ken nen. Hij bracht mij thuis en vroeg, of hij mij mocht bezoeken. Eerst weifelde ik, en ant woordde toen toestemmend. Natuurlijk kan donna Carolina erbij blijrven! Ik heb met de anderen tezamen een nieuw model gekregen, dé heelo gestalte van een mooi jong meisje. Berst haalde mevrouw Lit ton de schouders op, Zij durfde het met mij nog niet goed aan. Zij vergeet altijd, dat zij mijn eerste leerare-s niet is en dat ik reeds langer dan een jaar bij Wolter gestu deerd héb. Ik heb nu 'toch al buste» genoeg gemaakt en moet eindelijk toch eens verder gaanNu dit m'odel, en dan wil ik aan mijn „Eva" beginnen Het voet-stuk voor heb beeld heeft af schuwelijk veel geld gekost, ofschoon ik-het mij zoo goedkoop mogelijk aangeschaft heb. Wij «pannen nu al -onze krachten in er iets goeds van te makenieder wil toonen, dat zij het het best kan. Miss O'Brien is de eenige, die mij moed inspreekt. De anderen beweren allen, dat ik er niets van terecht breng. Ik kilem mijn borst-. Zij blijken zonder invloed op mijn besluiten. (Levendige toejuichingen rechts en bij het centrum; protesten bij de sociaal democraten.) Dg gezanten te Pelring hielden heden hun laaltste zitting, waarin de voorwaarden, die leiden zullen tot het opstellen van een vre- destractaat met Ghïna, besproken en defini tief werden goedgekeurd. Al wat er nu nog rest, is dat de gezanten de goedkeuring van hun respectieve regee ringen verkrijgen, waarna onmiddellijk de> onderhandelingen bunnen beginnen met do Ghineesdh© gevolmadhtigden. De bepalingen, die zijn opgemaakt, zijn niet bekend, maar men gelooft- algemeen, dab de hoofdpunten gewonden zullen worden, substantieel in overeenstemming te zijn niet de Fransche nota aan de mogendllredem, namelijk de be straffing der hoofdschuldigen en het beta len van schadevergoeding door de Ohinee- sche regeering in verhouding tot het geleden onrecht, dbor onderdanen van verschillende beschaafde staten, het laten bezetten dbor strenge wachten van de -legaties te Peking en hot bezetten van zekere punten tusschen Peking en Ta-koe. De correspondent van de „World" tele grafeert dat hij uit een briefwisseling, tus schen de Philippijnsch-e Junta en do Philip- pine's verneemt, dat AlguinaTdo-, 't hoefd der opstandelingen, in 't onderlijf gewond werd door een bo-m. De Junta heeft besloten een nieuwe poging te doen om de Philippi- no's van •wanenen to voorzien. Wij verlieten President Kruger in Dijon. Reeds kwart over zessen verliet hij zijn hótel om zich naar het station te begeven op zqn tocht daarheen weid hq door een 800 men- schen toegejuicht. Op het perron was veel publiek. Alvorens in te stappen, zeide de President aan den irmire, dat hij opgetogen -was over de ont vangst. De trein vertrok kwart voor zeven onder het gejuich der menigte van »Leve Kiuger I Leven de Boeren 1" President Kruger groette herhaalde malen. Te Paiqs had het comité voor de onaf hankelijkheid der Boeren het volgende manifest op de muren laten plakken. sAan de Paiijzenaars I Morgen zal Presi dent Kruger in ons midden zijn. »Hy zal, wq zyn er verzekerd van, het meest hartelijke en meest waardige onthaal vinden. De eerbiedwaardige man, die bij Europa een laatste poging zal aanwenden, om den bloedigen oorlog te doen ophouden, die sedert een jaar Zuid-Afrika verwoest, zal overal warm worden toegejuicht. Allen, zonder onderscheid van party, zullen hun best doen, om hem bewijzen van hun bewondering en sympathie te schecken, zoo wèl verdiend door de volkeren, wier roemvolle vertegen woordiger h'y is. vPar'ys zal Paul Kruger kunnen zeggen, dat het geheel met hem is bij de geheiligde zending, die door het vertrouwen van een tanden op elkander en laat ze praten. Zij- zullen zien, dat ik bet kan! Door het werken met 'de natte klei wor den mijn vingers zoo «week, -dat ik niet gaar ne den penhouder ter 'hand noem, zulk een onaangenaam gevoel is het. Weber heeft mij reeds eon paar malen 'be zoekt. Ik ontving hem in de eetkamer, en wij zaten daar dan aan de tafel, terwijl don na Carolina bij ons bleef, omdat ik haar dit tevoren had verzocht. Zij breide vlijtig; wan tijd tot tij'd spraken wij een paar woorden Italiaanschi, opidat zij zich niet al te veel zou vervelen. Maar zij verveelde zich volstrekt niet! Zij keek mij' voortdurend met schalk- sdhe schitterende oogen aan, alsof zij wilde zeggennu, daar is hij toch eindelijk, de amante! Ook vandaag kwam hij mij weder bezoe ken, en spraken wij over allerlei. Over mijn kleine kibbelarijen en hoe ik woeker met mijn talent. Ook over mijn nieuw begonnen werk en wat ik ervan verwacht. Al dien tijd werd Weber verteerd door ongeduld; dat 'bemerkte ik wel, hoezeer hij alle krachten ook inspande, zich te beheersehen. „U is een zonderling meisje," zeide hij plotseling. „Een mengsel van tegenstrijdige denkbeelden. Aan den een-en kant maakt u zich los van allee, leeft- alleen honderdon mijlen van uiw familie verwijderd, en tegen den wensoh uwer familie en toch is u inwendig gebonden. U durft niet eens mij alleen te ontvangen, en laat de breiende oude dame als dame dlhonncur dienst doen. Is u slechlts bevreesd voor wat men ervan zou kunnen zeggen of voor mij?" Ik bloosde. „Voor u ben. ik zeker niet geheel ras in zqn vroede handen werd gesteld. vParijs zal met zqn stem den grijsaard troosten, die door zooveel leed werd getrollen en steeds stand houdt om het vaderland te verdedigen, maar het zal ook begrijpen, dat er niets mag gedaan, niets mag gezegd wor den, dat het beslissingswerk, hetgeen de groote pelgrim van het recht komt onder nemen, zou kunnen schaden. Roept dus allen iLeve KrugerLeven de Boeren Leve de Zuïd-Afrikaansche Republiek 1" In de morgenuren was het in Parijs niet buitengewoon druk. Tegen II uur eerst be gint de menigte bq de ngare de Lyon" grooLer te worden en schaart zich langs den geheelen weg, dien Kruger volgeu zal, een groot aantal menschen. Ook bij het hotel nScribe" wordt het vol. Om 10.40 stoomt de trein het station binnen. Langdurig wordt Kruger toegejuicht. Alle hoofden ontblootén zich. Er wordt zenuw achtig met de hoeden gezwaaid. Uit aller borst stijgt dezelfde kreet opuLeve Kru ger 1 Leve de onafhankelijkheid Leve de Boeren Ten gevolge van het doorrqden van den trein, waardoor de wagon van President Kruger niet voor de ontvangstzaal stilhield, werden de redevoeringen gehouden voor den wagon. President Kruger staat recht pp de treeplank, het hoofd ontbloot. De menigte, die zich voor het portier verdringt, belet hem het uitstappen. De heer Crozier, directeur van het pro tocol, wendt zich tot den President en heet hem uit naam van President Loubet en de Fransche regeering welkom, Zyn woorden worden vertaald. President Kruger buigt en bedankt. Ver der worden nog toespraken gehouden door Guérin namens het Boerencomité, door Gré- bauval namens den gemeenteraad en door Cherioux namens den Algemeenen Raad. De heer Chérioux zegt: »Mijnheer de President 1 Namens den Algemeenen Raad van de Seine begroet ik in u den dapperen Burger, den held van de groote worsteling voor de onafhankelijkheid, eden man, die vaderlandsliefde, de heilige deugd, welke de volkeren sterk maakt, wist in te boeze-oen. De Boeren hebben de wereld verbaasd. hebben getoond wat eeu volk vermag, js aangevuurd door vaderlands liefde en strevende naar de denkbeelden van de vrqheid. In naam van de bewoners vaD het departement van de Seine, waarvan ik zeker ben de getrouwe vertolker te zijn, roep ik u het welkom toe en uit de meest oprechte wenschen voor het slagen van uw krachtsinspanning en de zegen van uw zaak. Leve de Zuid-Afrikaansche Republieken De heer Grébauval, voorzitter van den Pa- rqschen gemeenteraad zegt: »Sinds twee dagen zyt gy de gast van Frankrijk of, zooals gij het in Marsedie zeidet, werdt gij door vrqe mannen op een vrijen bodem ontvangen. ïPar'ys brengt u op het oogenbhk zqn hulde. ïUit naam van zyn kiezers heet ik u welkom. Ik buig mij voor de grootheid van uwen stryd, die in uw pers*on wordt geïn carneerd. bang ik zou volstrekt niet weten- waar om En -dat ik u hier ontvang, komt een voudig, omdat ik geen eigen zitkamer héb." „En waarom heeft u die niet? Waarom stellen, uw ouders de noodige -middelen niet ter uwer beschikking?" „Wellicht, omdat ik te trotsdii.-beu, hen. te schrijven, hoe ik mij moet behelpen." „Maar u zet uw 'gezondheid op het spel. Ik hen ertvan overtuigd, dat u niet eans vol doende voedsel gebruikt." „Zie ik daar dau naar uit?" „Ja, u ziöter uit, alsof uvan macaroni en polenta leeft! U krijgt weer een kleur! De heb dus goed geraden „Misschien," zeide ik zacht, „lik geef er weinig om, waarmede, als ik mijn honger stillen kan. En waarom hen ik nog meer een meng'se! van tegenstrijdige deiifcbeeklen Hij lachte. „U wil mijn vragen ontwij ken! Maar Wanneer u het weten wil, mag ik 'het u dan openhartig zeggen?" „Ja, als 't u belieft," zeide ik, mets kwaads vermoedend. „Om de wijze, waarop u zich tegenover de liefde plaatst. U is zoo koel tegon-over allen die u naderenu schrikt iedere poging tot toenadering af, en toch ie uw hart- vol lief de." Ik hief afwerend de hand in de hoogte. „Vol liefde en vol onrust," zeide hij en hypnotiseerde mijl met zijn. groote schitte rende oogen. „In den grond van uiw ziel strijden machten, Waarvan anderen 'bevrijd blijven, -die minder kalm schijnen, dan u. Ziet u, dien blik dien heeft u altijd ge had Maar ik weet hoe uw kouide oogen kunnen stralen, en ik weet ook welk vuur onder de aach geglooid h-eeft en nog niet geheel en ai uitgébluechlt is!" ïParijs heeft de helden lief. Ztj volgt hartstochtelijk de worsteling, waarin de Zuid-Af ikaansche Republieken strijden tegen het brutale geweld vao de overmacht en de vereeniging der zelfzucht. »Wq zqn hk*van de vertolkers. Wy beves tigen u dat wy deenis hebben met de wonden, het Boerenvolk geslagen. Parijs ver acht de verdrukking. De geschiedenis oor deelt en bedriegt zich niet. Op het oogenblik dat gij gekomen zijt, uwe groote verheven zaak voor de wereld te bepleiten, wenschen wij u toe, dat gy het recht ziet zegevieren, al onze wenschen vergezellen u. liet is de eenige steun die ons veroorloofd is u aan te bieden. »Er zal een tijd komen waarop het geweten der naties zich zal weten te doen hooren. Het moet spreken. Wij betuigen ook onzen eerbied voor uwen persoon en ons vertrou wen in de toekomst van uw vaderland." Antwoordende op de rede van den directeur van het protocol, die sprak namens president Loubet, zeide president Kruger in bet IIol- landsch, dat onmiddellijk vertaald werd De President der Zuid-Alnkaansche Repu bliek bedankt den President en de Regeering van Frankrqk voor dit welkom en verzoekt u hun zqn dank over te brengen. (Lang durige toejuichingen.) Tot den voorzitter van den Algemeenen^ Raad zeide de President dat hij verheugd was de sympathie der bevolking te vernemen en het een geluk achtte dat de zaak der vrijheid, zelfs in een ver verwijderd land, verdedigers vond. Gérbauval antwoordende, zeide de Presi dent, dat hq zich bijzonder trotsch gevoelde zich te Parqs te bevinden. Op de rede van Guérin antwoordde Kru ger als volgt: »Ik ben zeer getroffen door de teekenen van sympathie, die de beyolking van alls Fransche steden, waardoor ik gegaan ben, mij getoond heeft door zulke schitterende maoiiesiaties. Waarlyk is heb op mijn door tocht duizenden en honderdduizenden Fran- schen zich om mij zien scharenteen heb ik begrepen, dat alle Franschen evenals ik van de rechtvaardigheid onzer zaak overtuigd zijn. Wq zoeken onze onafhankelijkheid te bewaren overtuigd als wq zijn, dat de onaf hankelijkheid der volkeren alleen den vrede waarborgt. Het is om dezen vrede, gegrondvest op vrijheid en lechtvaardigheid, dat wij op den republikeinsche bodem strijden en dat ik naar Europa ben gekomen. Nooit heb ik er aan gedacht om den minsten eisch, die on rechtvaardig of onbillijk was, te doen. Ik heb Jat wel bewezen, door nooit op te houden met vragen naar arbitrage en ik blijf dat doen. Ik reken, om dit werk te kunnen vol brengen, op dea steun der volkeren en voor namelijk op de sympathiën van het Fransche volk. »Ik weet dat Parijs in de wereld een der schitterendste fakkels der beschaving is. De toejuichingen, die mij er ontvangen hebben, zullen mqn moed steunen, maar dien moed put ik ook bq het aanschouwen van liet Parijsche wapen. Ik ken den zin van uw schoon Latijnsch 'Hij zweeg en bleef -mij steeds aanzien- Ik was doodelijk TOrsolmlct, Een late vlieg gonsdo in liet rond en viel half verdoofd op tafel. Hij ving ze, opende liet venster eti wierp ze naar buiten. Donna Carolina -vroeg verwonderd, Waarom hij zo niet liever dood gemaakt had. „Omidat zij veel 'overeenkomst met mij hoeft, Donna Carolina. Ik 'héb zooevcn ook geduehib mijn. vleugels gebrand." Toen wend de hij zich. weder tot mij„Of heb ik hot misschien niet gedaan Bekedigt de waar heid u, Harriet?' „Het is de waarheid niet'" zeide ik haas tig, om mijn geheim te redden. „En todh zou ik u zelfs den naam kunnen noemen, wanneer ik niet vreesde, dab u mij dan nooit vergeven zou." „Wanneer u weet, dal u mij belecdigb, waarom zegt u het mij dan?" „Omdat ik u wil dwingen, eens een blik m uw eigen hart te slaan, u heeft zich eeu afgod gemaakt, tot wien u bidt, ofschoon hij reeds lang in scherven ligt." „Men wondt zich ook menigmaal aan scherven I" mompelde ik binnensmonds. „Wanneer men ze onvoorzichtig aanpakt ja. U zal mij nog eens dankbaar zijn,dat ik zoo tot u gesproken héb! Waar moet het heen met dat, smeulende vuur, dat uw fan tasie telkens weder doet ontbranden? Die fantasie wordt nog eens gevaarlijk voor ui Ja, Harriet, al ziet u mij nu ook nog zoo vijandig aan ik moet u waarschuwen want ik zie gevaren op uiw weg." „Gevaren? En gedurende een jaar, heb ik nauwelijks met oen man ges-pnofcen, want zij zijn mij allen onverschillig." Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1