54"' Jaargang.
Dinsdag 4 December 1900.
No. 10413.
De strijd om geluk.
PRESIDENT KRÜSM IN EUROPA.
jen
BUITENLAND.
V
V
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelyks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en "VI aardingen fL 1.25, Franco
per post 1-65.
Prys per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
pa het bureau bezorgd zijn.
Bureau t Boterstraat 68.
•v
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cants per regel. Groote letters naar de plaats die zy
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde k(«ia« mdwmrimntiëm opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, "by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
luiere. Telefoon Ho. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 3 Dec. 1900.
Zuld-Afrika.
Van bet oorlogaberrein.
j Het eerste telegram van lord Kitchener is
aangekomen en voor de Engelschen is het
niet bijster gunstig. Hij begint met de be
richten omtrent schermutselingen tusschen
generaal Knox en de achterhoede van de
Wet te bevestigen, met dit verschil, dat hij
verklaart, 'dat de Vrijstaatsche generaal in
plaats van Noord-, Zuid-Oostvraarts is gegaan
en zich nu bij Tafelberg bevindt op 18 KM.
teu N. van Bethulië, dien op den weg naai
de Kaapkolonie, dien generaal Knox hen
versperd heette te hebben. Kitchener meldt
dat Knox nog steeds met de Wet in con
tact is.
Verder seint de nieuwe opperbevelhebber:
»Den 28sten is Settle slaags geweest met
Herzog's commando in een kloof by Wolve-
kraal. Na hem verdreven te hebben, bezette
hy Luckhofï.
iDen 28sten werd Boshof 's nachts aan
gevallen. De aanval weid den volgenden
ochtend hernieuwd. De Boeren werden afge
slagen zonder verlies aan Engelsche zyde.
ïPaget was den 28sten en 29stea slaags
met de vereenigde commando's vau Viljoen
en Erasmus. Hij dreef hen terug op een
stelling te Rietfontein ten NO. van den
Rhenosterkop. Overste Lloyd werd gevaarlijk
gewond5 officieren en 50 man gewond,
5 man gesneuveld."
Reuter heeft aan de Engelsche bladen een
paar byzonderheden geseind omtrent het ge
vecht van generaal Settle tegen commandant
Herzog, waaruit blijkt dat de Engelschen ook
daar geen gemakkelijke taak hebben gehad.
Duidelyk is het telegram niet maar, ondanks
de moeite die de censor zien heeft gegeven
de waarheid verborgen te houden, ban men
daaruit lezen dat de Engelschen drie mis-
lokte aanvallen deden op de Boerenstellingen,
voordat deze bezet werden. Waarom ten slotte
te Boeren den tegenstand opgaven, blykt*
niet.
Nogal merkwaardig is de bijzonderheid dat
den dag pa het gevecht, dus na de Britsche
ïoverwinning" 800 paarden voor De Wet
langs Luekhof trokken (dat toen reeds in
Britsche handen heette te z'tju) en niet te
lezen dat de Engelschen een poging deden
om zich van de dieren meester te maken.
Het schijnt dat Bloemfontein, de hoofdstad
van de Vrystaat, nu gereed is om de vyanden
af te slaan. De Engelsche wachtposten zijn
fn de omstreken der stad veidubbeld en de
nachtposten in de straten. Zouden de Boeren
zelfs de straten van Bloemfontein al bedreigen?
Uit Standerton wordt gemeld»Een groote
Engelsche verkenningsmacht heeft bij Blauw-
kof een sterke positie van 100 Boeren ge
bombardeerd." Uitslag wordt niet gemeld.
Een commando 1000 Boeren sterk is by
Machadodorp gesignaleeid. Zy hebben een
Engel-ch convooi buitgemaakt.
Generaal Bruce Hamiltou is van Kioonstad
naar Heidelberg getrokken. Hy kwam daar
den 25en November aan en zette zijn tocht
DOOR
PAUL ROBRAN.
51)
April 189-2.
De twee jaren zijn voorbij, en nu heib ilk
eigen atelier ingericht; met miss
0 Bri.cn samen, omdat dit mij voordeel iger
uitkomt. Het ligt op den weg naar Ante-Li a
is oorspronkelijk een sohuiur geweest,
voor het door eem groot venster in een ate
lier werd herschapen. Er helluooren twee ha
mertje,) bij, waarin wij slapen! He goede
donna Carolina moest ik verlatenhaar ww-
Mng was te veraf en ook kan ik beide niet
bekostigen.
Eemgermate gezellig hebben wij het tocih
injendht, wanneer men ten minste geen hoo
gs eischen stelt. Onze zoogenaamde slaapka
mers bevatten ieder slechts een bed, een ta-
«1 en een paar stoelen; maar wij roee-te-n
eet heel zuinig aanleggen, want onze benoo-
oigdheden en gereedschappen Kosten ontzet-
veel. Daarvoor stelt de tuin onts even-
sdhadeloos. Elnbel vruohtiboomenin
en lierfet ziullen wij de vrudhten maar voor
L™ pipe? helblben, want langs den eenen
Sl 6011 P^whbige wijnstok. A3 het,
ere. behoort een padhlter, die mot vrouw,
j**0611 stijven, onlden ezel an vele hoen-
f1 0® bouwvallige schuur bij de poort
'een a?M^e®a gwel woddb bedekt door
•tareuf®dhitig|aa rozenstok, weüks knoestige
ö;a bot aan hiet dak reiken en met dui-
noordwaarts voort. Hij had twee gevechten
met de Boeren bij Springs die natuurlijk
beide voor de Engelschen groote successen
waren en waarbij de Boeren zware verliezen
leden. Uit de hoeven langs den weg dien
generaal Hamilton nam zond hij tachtig
vrouwen naar Heidelberg die van daar naar
Natal zullen worden gebracht.
Het Parysche agentschap Havas heeft uit
Londen (van Reuter?) bericht ontvangen dat
de Britsche regeering Zatei dagavond zeer ver
ontrustende berichten uit Zuid-Afrika had
ontvangen, maar weigert daaromtrent eenige
mededeeiing te doen.
V
Kapitein Reichmann, de militaire attaché
der Vereenigde Staten die van Boerenzijde
den oorlog heeft gevolgd, heeft in zyn rap
port verklaard dat de duur van den oorlog
alleen van de Boeren afhangt. Zij kunnen,
als zij willen, doorvechten, totdat onze kin
deren zijn groot geworden, schrijft hij.
Gemengde Mededeellagen.
De „Echo de Paris" meent te weten, dat
'het wegens den officieus gegeven - aad van
DuitechLand is, dat de heer Gaamt e-rlain van
zijn reis naar Berlijn zou helblben riig'ezien.
Volgens dezelfde courant ajn, m de Le-
spre-klingen, die de heer CShlamberlain ta Ro
me gevoerd heeft, de poltiefke vragen met
groote reserve behandeld. Men wachtte na
dere berichten van de Duitsche regeert ng.
De schitterende ontvangst van President
Kruger in Frankrijk beeft al die piannen
van den heer Chamberlain in duigen gewor
pen, en hij heeft rich. moeten onthouden
van het doen van stappen, waarvan Lij, naar
het schijnt, de meest foedamgrijke resultaten
verwachtte.
Uit Madrid komt het "bericht, dat in de
laatste Kamerzitting Ro-mero Robledo tegen
het huwelijk der prinses Van Austrië met
graaf Caserta heeft gesproken', cwndat net
nadeelig is voor de betrekkingen tuaaohen
Italië en Spanje. Ook de Koningin, is zeer
tegen het huwelijk en wil wachten totdat de
Koning oud genoeg is om zelf te kitsen. De
regeering zal morgen antwoorden. Tevens
loopan geruchten, dat Catalonië weder in
opstand komt.
Men meldt uit Washington. Do minister
van Buitenianddbe Zaken, de heer Hlay, en
de gezant van Nicaragua tedkeuden een ver
drag waarbij Nioaragua aan de Vereenigde
Staten de nooldligte rechten en privilegies af
staat, die in haar madht liggen om te geven,
voor den aanleg van het ontwerpen Ni car a-
gu a-kan aal.
De „Daily Maal" verneemt uit Valpartiao
dat het congres van Bolivia in een geheime
ritting met groote meerderheid een voorste:
van de Ghileenache regeerfng verworpen
heeft, waarbij Bolivia het gedeelte van Je
ku-,t waarop het n-og zeiktere rechten, kan Ia-
te a gelden, geheel aan Chili zou afstaan te
gen zekere hanldelsvoordeelen en een sun
geide.
F-en officieel telegram meüdlt, dat de oor-
zonden witte bloesems zijn bedekt. Van een
pad is geen spoor te ontdekken.
Overal zinkt dé voet diep in de bladeren,
's Avonds genieten wij van het gezang vaSi
den nachtegaal en beschermen zijn nest Voor
de katten en hemzelf voor den Hedn-en Bep-
po, die hetm gnaag zou willen oppeuzelen.
Nu komt mijn „Eva" aan de beurt! Ik
weet zeer nauwkeurig, wat ik wil en heb na
lang zoeken odk een model gevonden.
Door alten verlaten ga ik door helt loven
uSt Berlijn komt slechts zelden, bericht en
om mijn bekenden hier in Florence heb lik
mij sedert het voorgevallene met gravin
Maud niet meer bekommerd!. Maar Eva is
ook voldoende, om mij overdag bazig teihkm-
den en 's avonds gevoed ik mijl te afgemat-
Juli.
Allen in de stad hebben de wijk genomen
voor de hitte; wij kunnen ons dezo woelde
evenwel niet veroorloven. Eenzaam houden
wij verblijf in ons hutje; werken m de luch-
tagjste kleoding en wanneer wij dok dat niet
meer kunnen volhouden, dan. zijn vrj ver
plicht de hier gebruikelijke siesta te hou
den.
Met Eva- vorder ik langzaam, bijna moeit
ik ze een badi geven wegens de hitte- Miss
OtBricn zegt, dat Eva er beter aan toe is
dan wij en bromt erover, dat wij geen bad
kamer bezatten,
Francesco komt dikwijls 's avonds. Beitst
had ik de voorwaarde gesteld, dat hij ons
niet mocht bezoeken, maar dait was niet' Vol
te houd-en, Want dan troffen, zij elkander
'buiten, en dat was nog veel erger. Meestal
'brengt hij rijn mandoline mede en ringt een
log met do Aschanti's geëindigd is. De tioe-
pen hébben zich. reeds uit Kuanasa terug
getrokken.
Alle vreemde gezanten in Qkina rijn tot
©vereendtemmiing gekomen over de voor
waarden, China te Stollen. Er bestaat geen
enkel verschil van meening- Rusland heeft
zich, ondanks de tegenstrijdige berichten-,
nooit afgescheiden van het Buropeesch© e: n-
cert.
Do voorwaarden zullen ■onmiddellijk aan
de Chineesde gevolmachtigden medegedeeld
worden.
Do „Times" verneemt uit Shiang-hai dat
de Duitsokers bij Kalgan een nederlaag gelo
den hebben; een legerkorps werd afgesne
den, en moest rijp. dooden -en gewonden
achterlaten.
De Ghineezen te Shamg-had zeggen dat de
toestand te Taen-tsdn weer hachei/k wo "dl
Chineeeche soldaten en Boksers keeren hei-
mol ijk terug.
Zaterdag. President Kruger ontving in
den morgen den heer Moseruthal, consul van
Uen Oranje-Vrijstaat, die zijn afsdheddHgroet
kwam brengen. Kruger zoi.de hem: „Gij
hebt mij reeds eenmaal in naam der zuster
republiek begroet in deze zalfde stad voor 20
jaar. Ik ben gietóklkig ualtijd nog op den-
zlfden post weer te vmden en u de toekomst
met vertrouwen te zien besahiouiwen." Odk
ontving de president heb bestuur van het
Fransdie comité voor de onaflharibelijMieiid
der Boenen. Er had een zieer hartelijk onder
houd palats. Alvorens helt hotel te veraten,
vertoonde Knuiger zich een laatste maal op
h-ot balcon. De menigte juichte ham warm
toe, terwijl de President verscheidene malen
met rijp hoed zwaaiende groette. Er klon
ken luide toejuichingen en kreten van „Leve
Kruger!" Zij ver-dubbelden, toen de landauer
Van den President in den ingang van het
hotel verscheen. De President vertrok uit
het ho-tel Scribe te 1.10 uur in een gesloten
rijtuig, begeleid door een escorte van repu-
bikednsdhe gardes, naar het Noonderetaition.
Een talrijke menigte bracht hom overal
langs den weg ovaties.
Om 1.20 kwiarn president Krulger aan het
Gare du Nond aan. De talrijk» menigte die
het perron 'vulde, bracht hem een geestdrif
tige ovatie en riep„Leve KrugerLeven
do Boeren
Kruger begaf zich in een salonrijtulig, dat
aan den sneltrein naar Keiulën was aange
haakt. Dadelijk begon nu in den waggon oen
défilé, dat tob het ©ogenblik van vertrek
voortduurde. De afgevaardigde Berry, na
mens de groep der nationale verdediging,
Cberioux namens den Algemeenen Raad der
Seine, E.icudier namens den gemeenteraad,
kwamen achtereenvolgens den President
vaarwel zeggen, die hem bedankte.
Al dim tijd duurden de toejuichingen der
menigte voort. Kruger vertoonde ridh, ver
scheiden malen afin het portier; het pu-
biek zorg de M-ansedllaise en mep: Arbitra
ge! Arbitrage! Gedurende dien tijd lui'diden
de klokken van de Saeré Coeur.
lied, terwijl wij in den tuin ritlten en de
avondwind' zadht door die bladeren ruisdht.
Zij noemt zich, rijn verloofde. Zij spreken
van trouwen,wanneer rij eens meer geld
zullen verdienen. Maar 'ik maak mij onge
rust over haar, want het is mij onmogelijk
hem te vertrouwen. "Wat kan rij voor hem
zijn, rij is hijba tien jaar ouder en daarenbo
ven nog zoo leelijikWanneer rij rijk was,
zou uit aam eigenbaat dankenmaar rij bezit
even weinig als ik!
Bovendien moet Ik altijd zeer voorrichltig
zij|nii want wanneer ik die dwaze liefdesge
schiedenis eens veugeet en mij zonder iets
kwaads te vermoeden, met Francesco onder
houd, werpt rij taij woedende blikken toe.
Geeft hij- am ij dens een. raad bij mijn werk,
dan roept rij hem toe naar haar „straatjon
gen" te komen rien, die nauwelijks iets ver
der komlt en bovendien vofótnetkh niét:
deugt.
Augustus 1893.
Meer dan een jaar héb ik aan Eva ge
werkt. Nu staalt rij in helder wit gips voor
mij en zij stelt mij teleur. Het ware is
zij toch nogs niet. In mariner wil ik zo
rienin marnier moet ae haak intrede in de
wereld doe-n of in 't geheel niet! Gips laat
zoo fooud. Op haar marmeren lichaam moet
d'e ton schijnen en dan zal ze eerst loven
In marmerDe hemel stia. mij bij
En dan rijn wij tegenwoordig! aan een
„druivenkuur", daar onze wijtustok nu rijpe
vruchten draagt. Dait bespaart ons veel
maaltijden en moet odk zeer gezond rijn
Voor allee is liét- nu noodig, onze kas te
vullen, Ik wil een kleine realistische greep
Toen het oogeribliik van vertrek naderde,
maakten de politde-agentesn ruimte rondom
den trein. Deze zette rich om. 1.50 in bewe
ging, onder levendige toejuidblinigen. Kruger
groette het publiek, dat met zakdoeken
bleef wuiven, totdat de trein uit het gericht
was verdwenen.
Bij het laatste station, Jeumont had het
afscheid plaats.
In antwoord op de toespraak van d'en
voorzitter van het comité voor de on afhan
kelijkheid der Boeren, zeid» president Kru
ger
„Dank, mijne heeren. Uw Laatste woorden
zullen in mijn hart gegrifd bUjcen. Breng
mijn afscheidsgroet over aan Parijs, de groo
te stad, die mij zoo schitterend en met zoo
veel sympathie on'tving op bet stadhuis,
waar mij de gemeenteraad opwachtte, en op
straat, waar het volk rijh opwachting maak
te.
„ïlhana rest mij nog afscheid to nemen
van Frankrijk, dat aar de talrijke jaren van
mijn leven een onvergetelijke weck toe
voegde-
„Mijn afscheid van Parijs kon niet an
dera rijn dan een groote 'kreet van dadk-
baarheid, die tot allen gaat. Ik wil nu voor
de laatöte maait in enkele woorden de diep
ste gevoelens van mijn hart uitspreken.
„Ik ben bewogen, op het oogenbldk, waar
op ik de grens ga oversteken, want het ijkt
mij meor en meer toe bij het verlaten van
het grondgebied van de republiek, dat het
een groote ein goede zuster is aan wie ik ach
terlaat de wenechen van onze ZuidkAïrifcaan-
selre republieken. Ik neem van 'hier een her
innering mede, die nimmer uit mijn geheu
gen zal worden gewischt, een herinnering
aan menschen en een herinnering aan za-
Sken. De zoo treffende stemmingen van den
Senaat en de Kamer zullen mij dierbaar blij
ven, even dierbaar als de bijfemuder hartelij
ke ontvangst van den president der Repu
bliek en haar ministers.
„Ik laat aan Frankrijk mijn. hart Dat
'hakt zal u nooit vergeten, u die het heibit ver
warmd door woorden en door daden.
„Mijn hart bloedt nog en lijdt onder de
smarten van. mijn vo-lk en zal eerst geheeld
worden op den dag, waarop onze onafhanke
lijkheid hersteld zal rijn, op den diag, waar
op wij in alle zekerheid zullen kunnen rijn,
wat wij willen blijveneen volfc van eerlij
ke werkers en dappere bewakers van den
naitionalen bodem. Om deze vredige onaf
hankelijkheid te doen terugkeeren, zullen on
ze mamwn voortgaan te strijden en zal ik
mijn reis voortzetten. Maar ik hoop diat
Frankrijk ook mét kracht zal voort-set ten
he'- werk, dat het zoo schitterend heeft in-
gewïj|d door mij te ontvangen als zijn
vriend, Eén weg schijnt mij boe open te rijn,
iik heb dien genoemd met den naam arbitra
ge, en het doet mij goed dat dit woord reeds
een leus voor cte menigte üb geworden.
„Dat het ook do leuze rij der negeerinigen.
In de pijnlijke omstandigheden, die de oor
log in het leven heeft geroepen, is interven
tie, gevolgd door een vriendschappelijke be
middeling van ds mogendheden, gewemsdhit
in het belang van -dan vrede en vooral m
het belang van de gerecht!gjhcicL Want het
maken misschien, dat ik weer geluk heb,
zoo als met den kater Tbemistodles. Een idéé
héb ik reeds, en. het model kost niets. Ben
jongen, die zijn ezel' onbarmhartig voor
waarts drijft, zooals rij dait hier in Italië
doen. Oinco, de ezel van onzen huisbaas, is
een iwiaar beeld der arme midhandelde die
ren, oud', stijf, somber en tegen slagen ge-
h'artL Urenlang staat hij met hangenden
kop in de zon en beweegt dan nauiwelijiks de
ooreai. Dus kan 'hij voor mij poseeren, en
Beppo eveneens voor een stuk brood tot
Loon.
Grootmama is overleden!
Papa heeft heb mij niet eens getelegra
feerd, slechts in 't kort geschreven, dait rij
van zwakte, heb gevolg van haar boegen leef
tijd, kalm ie ontkapen. Den dag voor de be
grafenis ontving ik hét bericht, zoodat ik er
niet eens 'bon heenreizen.
Zij behandelen mij bijna als een misda
digs ter 1 En Wat héb ik dan toch gedaan?
Sedert jaren beproef uk mijn brood in d!e we
reld te verdienen, zonder een enkele m aal om
ondersteuning vervocht te hidblbem. Wat een
amairt veroorzaakt ziulk een vereiiachtisaming
door een vader dien men liefheeft, wat een
onuitsprekelijk© smakt I
Ajdh, had ik nog slechts eenmaal d!e liew©
oude handen mogen kussen van haar, die
alleen mij- geholpen heeft
Wanneer nu de omaandelijksohe toezendin
gen uitblijven, smeet' ik ten laatste naai
huis, zond-er iets bereikt te hebben. En ik
(héb niets bereiktEten. klein stukje verkocht,
en Eva, waarin ik geheel mijn riél wemadkte
is het recht dab ik vraag. De belangen van
ons volk en de zaak der humaniteit eisolieix
het en daar wij geen recht 2ullen brijgen als
wij de wapens nederteggen, is een bemidde
ling noodzakelijk.
„Toen- ik den voet op Frankrijk's bo-darn
zette, héb ik gesproken over de bcubaarsche
wijze, -waarop onze tegenstanders den oorlog
voeren, en nu ik Frankrijk verlaat, wil "ik
twee dingen zeggen.
„In de eerste plaats: Wij hebben onze
grieven ter kennis van lord Roberts gébracht
en hij beloofde de wreedheden te zullen doen
staken. Misschien heeft hij ridh met kunnen
deen gehoorzamen. Hoe het ook rij, de bar-
baaiscbtheid duurt voort.
„Vervolgens wil i!k nog zeggen dat ik mij
ale hoofd van mijn volk héb te beiklagen en
niet als hoofd van mijn familie. Mijn fami
lie wordt door lord Roberta met veel eer
bied behandeld, daarvoor zég ik hem dank.
„Thans steek ik de hiand uit ben teeken
van afscheid van de leden van het comité
voor de onafhankelijkheid der Boeren, vau
de senatoren en afgevaardigden, van alle
vrienden, die mij tot de grens hébben verge
zeld.
„Ik zend mijn giro-et en mijn dank aiam
alle andere volkeren en ook aan de pers, die
zoo dapper mijn pogen heeft gesteund.
„Gegroet. Hebt dank voor alles.
„Leve Franikiijk!"
De laatste woorden van den President
geven het sein tob een stormachtig gejuich'.
Men roept: „"Leve Kruger! Leve de arbi
trage Leve de Boerenen na een laatste
handdruk vertrekt de trein naar België.
Toen volgde de zegetocht door België.
A.aa alle stations werden aan President
Kruger ovaties gebracht. Alleen te Luik
m CTigdoen zich anti-Engelsche demonstraties
tusschen de kreten vau „Leve Kruger". Het
ia niet doenlijk can de ontvangst aan alle
stations te beschrijven.
Over Keulen willen wij echter uitvoeriger
zijn, om de begrijpelijke reden, dat wij na
de laffe daald van Wilhelm II, willen doen
ir.tfcomcn, dat het volk rijn heerscher in
dezen niet volgt. Op dit feit bomen wij hier
beneden terug.
In den omtrek van het station weidt veel
gevlagd- E1" is reeds een talrijk publiek qp
de been, vooral voor het Domhoted- Vrien
den van de Boeren wekken op aanplakbil
jetten en in advertenties op tót een hulde-
betooging.
Om halftwaalf ©toomt de trein met pre
sident Kruger h-et centraalstation binnen,
waar eén dicht opeengedrongen menschen-
menigte rich bevindt, die in daverende toe
juichingen losbarst. Het gedrang is levens
gevaarlijk. Bij het uitstappen bood een da
me president Kruger een ruiker aan.
Toen de presid-apt om half een het sta
tion verliet, bracht de voor het station ver
zamelde menigte hem haar hulde. Voor het
Dcwnhótel was ook een talrijk publiek dat
den President liederen toeaong. Er Waren
geen overheidspersonen. De menigte betoon
de den President, die onafgebroken boog en
wuifde, haar warm© sympathie.
De huldiging was onbeschrijfelijk grootsch.
Geruim en tijd wend den President het ma
neer te leggen, dtaat stoffig te worden in
het atelier.
Neen, zoo beer ik niet naar Berlijn terug
Niet als de verloren zoon, die berouwvol
naar het vaderlijk huis terugkeert, omdat
hij door den nood Wordt gedrevenNog is
de aood zoo hoog niet gestegen 1 Ik moet het
slechts volhouden. Wel wil ik weder naar
mijn ouderlijk huis terugkeeren, maar alleen
mét opgeheven hoofd en den lauwertak dn de
hand. Zoo ■en niet, anders ga ik naar huis,
Januari 1894.
Ik ben moedeloos, ontzettend moedeloos
en ik moet mij roer in adilt nemen het miss
O'Brien niet te laten merken. De postwissel
is den -eersten Januari werkelijk uitgeble
ven, en bovendien nemen miss O'Brien's
geldmiddelen steeds meer af, zoodat zij mij
dezen beer zélfs met de Euiur voor het ate
lier in den steek heeft gelaten.
Vader heeft geschreven, dat grootmama
do voorwaarde gesteld.1 heeft, dat haar testa
ment eerst twee maanden na haar dood mag
worden geopend! Slechts zooveel is te voor
zien, dat rij als vrouw volstrekt geen ver-
stamjd van geldzaken had; maar rij1 wilde
zich ook nooit door hem laten raden! Ook
klaagt papa bitter over Hans, die hem
slechts verdriet bezorgt. Dat wil 'dros zeggen
nieuwe schuldenBr kan en mag papa
niet met mijn Machten lastig vallen tot
het dringend noodzakelijk is.
Hoe lang zal het nog duren en hét is
dringend noodzakelijk
Wordt vervolgd.)
