548M> jaargang.
Donderdag 24 Januari 1901.
No. 10454
UIT DE PERS.
SCHULDEN.
BUITENLAND.
KONINGIN VICTORIA, f
V
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalt Voor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco
per post fl. '1.65,
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent,
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd z\jn.
Bureau i Sotcirstraat 6®,
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels il. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groots letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier
van zyn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Jeïefsae mti&evtentizën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
luiere. TEclejfooBi Bfo, 12S.
•■afTrVW.ÏHWOTBfJUH'iTS
Socialisme en Keligie.
In het slotartikel betoogt de j>Standaard",
dat nog in een derde punt het anti-gods
dienstig karakter der Sociaal-Democratie uit
komt,
Het eerste punt was, dat wie, gelijk zij,
een levensbeschouwing opzet, waarin God
ganschelyk niet voorkomt, Hem privatelijk
niet dan pro memorie kan uittrekken, en
dat een pro memorie uitgetrokken God geen
God is.
Het tweede punt lag hierin, dat de Sociaal-
Democratie door een Evolutie, dte het stoffe
lijke eerst stelt, en eerst daaruit het hoogere
laat. opkomen, voor het werk Gods in den
loop der Historie geen plaats laat, en alzoo
principieel zelfs de idee van God, als een
oorzakelijk Geestelijk "Wezen, vernietigt.
Het derde punt is, dat ze de ordinantiën
Gods opzij dringt, om er haar eigen decreten
voor in de plaats le stellen.
Al poogt zij immers haar doel te bereiken
langs lijnen van geleidelplieid, toch is haar
doel de minder bedeelde volksklasse zich van
het gezag meester te doen maken, teneinde
hierdoor tot verevening van den bezitstnnd
voor alle deelen der bevolking te geraken.
Vandaar is klassenstrijd noodznkelyk.
Waar de grens ligt, is niet duidelijk, doch
als sgelqkheid" de eisch is, dan komtalwie
aver n beschikt, links, en al wie
d. -f n heeft, rechts te staaneen formule,
waarin a dan het gezamenlijk aanwezige goed
en b het aantal ingezetenen aanduidt.
Omdat nu de meerderheid in het land ge
vormd wordt door hen, die minder dan het
quotient hebben, willen zij dat overheersching
van de minderheid eindige.
Eerst werd dit beproefd door geweld, doch
dit gelukte niet te best en toen werd de
leusgeen geweld, maar voor ieder een stem
biljet. Dan viel het Koningschap en kwam
er een republiek waarin de minde! bedeelden
de baas waren en eens de baas, zouden zij
de gelijkheid doorzetten; niet communistisch,
maar collectivistisch door alle land en alle
materieele productiemiddel aan den Staat te
trekken. Greep dit inteinationaal over heel
de wereld plaats, dan kon niemand meer
'een cent bezitten, dan die hyzelf door ai beid
verdiend had.
Algemeen stemrecht is daarom middel tot
bereiking van het doel en de sociaal-demo
cratie heeft nu ook de Christelqke weiklieden
noodtg, want anders komt zij er niet.
Hieruit zal in de toekomst volgen een
mechanische inrichting vnn de maatschappij
in plaats van de organisatie.
In het burgetlqk leven is wel evenals in
het militaire een regelende macht, doch die
is niet te vinden in een centraal bestuur,
maar in God. De verschillende gaven, talenten
en krachten van de onderscheiden peisonen
dienen om niet in gelijkheid, maar in de
harmonie vnn het ongelijke de krachtsont
wikkeling te geven. En die personen zijn
daarbij niet los naast elkander gezet, als een
hoop zielen op een stuk grond, maar onder
ling door alles lei band verbonden.
Dat is het leven, en zoo is de menschelqke
Roman van.
F. VON RADFF—ESSEiNTHm.
20)
„Maak dat jo wog komt," zciide 'labolothe
iba-rsch. „Afe jo wilt dotrsehwi, kaai jö fl bijl
den opzichten- aanmelden andetrs niairscli
Do urm© monscihan trokken af, ao.rzdl'eiid,
verlegen. Lisol'otito bemerkte» WaLdmo's vra-
geudfen blik.
„Dat klieren, mag men niet iui dei hand
•wenken," zeid© zij. „Als ilc wat geven wal
geef ik lreft la cvor aan. dia dagioaneais, zood'at
2e Jia -den arbeid oens ieto genieten iauuiem.
A3s Louise Inca" gewtsesb was, zou zo ham' po»i-
ibcmoumic oangekoerd hielbbeai"
~Waidi.no trok de schouders op. Zijl had
eenvoudig niets urn velde daarom geen oor
dbei of men die menaction iets ge-ViOn mo'ösib
of meit.
De bedde meisjes wandelden naar fouiitm
Eet slo-t Weird door een kléin -doap omge
ven, waarva.il aan don oenen kant op fcleuineai
afstand Weit «badjö lag, aan den anderen 'kamt
da boardlorij.
Ben hcéleu 'tijd stapten zo zwijgend, naast
elkaar; "toon zeade Laralobte mdb wreed© op
rechtheid
„Viiki denkt dat Acliim heit op jc. bcgxw-
pen htooft; daib hij je graag mag; lijden, dait
kan iedieróon zien."
Waildlim lwtek Waatr vragend aam. Watt Wa-
jren Waar ooigan op dit oogemMik schoon, hoc
samenleving, gelijk ze van nature, naar Gods
ordinantiën, bestaat.
Dit alles nu wil de sociaal-democratie op
zij zetten, om de regeling der maatschappij,
na ze Gode uit handen te hebben genomen,
in handen te geven van de mannen, die het
proletariaat met macht en gezag zal be
kleed en.
Zoo moet het burgerlijke leven te niet
gaan, en een mechanische, militaire rege
ling der maatschappij daarvoor in de plaats
treden. Zonder be teekenis worden dan de
natuurlijke banden die ons als leden van
één geslacht, als zonen van eenzelfde vader
land, of ook als werkzaam in eenzelfde be
roep of bedrijf sa&mbindenen het eenige
wat gelden zal, en wet zal stellen, zal zijn
de publiekrechtelijke band aan den staat.
Dit is zeker tegen-godsdiertstig,
liet baat daarom niet of de sociaal-demo
cratie al zegt: religie is privaatzaak". Dit
gaat goed voor hen, die religie als liefheb
berij opvatten, doch heeft geen vat op wezen
lek geloovigenvoor dezen ia dit de onge
rijmdheid zelve, omdat zij nog aan een oordeel
gelooven, waarin zij Gode rekenschap zullen
geven en die daarom terugdeinzen voor de
enkele gedachten dat zij hun hand zouden
leenen om God van Zijn troon te stooten ten
einde er de verkorenen van het proletariaat
op te doen zitten.
Alge au oen overzicht.
SCHIEDAM, 23 Jan. 1901.
De ernstige toestand der hoogbejaarde
Koningin beheerschte reeds Maandag den
ganseden dag alle zaken in Londen. De hal
van het departement van oorlog, waar anders
belangstellenden in en uitloopen, was geheel
verlaten en niemand kwam er zien Daar het
laatste oorlogsnieuws.
Het geloop was verplaatst naar den omtrek
van Duckingharo-paleis, waar voor belang
stellenden een boek ter teekening was gelegd.
De groote winkels \an modeartikelen be
leefden een slechten dag. Wel liepen gesta
dig klanten binnen, maar zij kwamen om
de lichte toiletten, de baljapon?, de garnitu
ren voor den sdasort besteld, af te bentellen.
Vandaar liepen zij naar de magazijnen van
rouwartikelen en hier wtuen ter n«u wei nood
handen genoeg om alle bestellingen aan te
nemen. Sinds Maandagmorgen wordt in deze
magazijnen met koortsachligen ijver gewerkt.
De hoeden magazijnen slaan reusachtige hop-
veelheden rouwbanden iö. De schouwburgen
waien zoo goed als ledig, daar iedereen ver
wachtte dat in den loop van den dag of den
avond de doodstijding zou komen en de voor
stellingen afgezegd of geschorst zouden
worden.
De bezorgdheid was algemeen zeer groot
de gunstiger offlcieele bulletins vermochten
haar niet minder te maken, daar de dagbladen
liet publiek met de wildste, onruslbarendste
tijdingen van de wijs brachten. Eerst toen des
avonds laat de doodstijding nog niet was ont
vangen, lmahle men wat ruimer adem en
begon men wat meer te hopen.
Dinsdag echter weiden de bulletins on
gunstiger en de geheele bevolking was zeer
onder den indruk van het nu net langer te
loochenen feit, dat de oude en beminde
Vorstin weldra haar leven zou eindigen.
Ook te Cowes was de stemming zeer ge
drukt, toen in de vallende schemering van
den Jan uari-a vond om vier uur een bulletin
aan de pooi ten van Osborue-house aangeplakt,
meldde dat de Koningin langzaam vermin
derde. Het werd door de bezorgd Wachtende
menigte met diepe ontroering gelezen. Men
hoorde schier niet spreken, slechts enkele
smartkreten weerklonken bij de gedachte aan
de ernstige gebeurtenis, die het bulletin deed
voorzienvele dames barstten in tranen uit,
op elk gelaat stond oprechte droefheid te
lezen. Den geheelen dag vertoonde zich
geenyjid der koninklijke familie buiten het
kasteel.
De vorstelijke familie wilde de bijzonder
heden van de laatste droeve tijding aan de
Koningin voor zich behouden en verbood den
beambten iets mede te deelen.
De bisschop van Winchester en de rector
van Whippingham lazen gistermiddag de ge
beden der stervenden bij de vorstin, aan wier
sterfbed daarop de familieleden werden toe
gelaten.
Om half zeven was het einde naby, vreed
zaam en kalm ging zjj van dit leven over
naar dat hiernamaals, omringd door de leden
van het Koninklijke huis en den bisschop van
Winchester. Minister Balfour was wel op
Oaborne-House, doch niet in de sterfkamer,
Dadelijk daarop zond de prins van Wales
het volgende telegram aan den Lord-Mayor
van Londen
OSBORNE, 6 uur 45 min.
ïMijn welbeminde Moeder is zooeven ont
slapen, omringd door haar kmderen en
kleinkinderen."
Albert Edward.
De Lord Mayor antwoordde
ȕk heb het telegram van Uwe Koninklijke
Hoogheid, meldende het ernstig verlies daf
het volk heeft geleden, met diepe droefheid
ontvangen. Ik heb deze treurige tijding me
degedeeld aan mijn medeburgers.
2>De naam van Hare Majesteit en de her
innering aan Haar zullen altijd blijven voort
leven in de harten van haar volk. Sta mij
toe aan Uwe Koninklijke Hoogheid en aan
alle leden van het Koninklijk Huis eerbiedig
aan te bieden de betuiging van zeer oprechte
deelneming en rouwbeklag van de stad Lon
den by uw diepen rouw,"
Te Cowes heerschie een plechtige maar
doodsche stemming, toen de treurige tijding
werd medegedeeld aan de talrijke menigte
die drie uren lang voor de gioote poort
van Osborne had gewacht.
Plotseling heerschte er een diepe stilte.
Men hoort de schel van de telephoon in
de woning van den portier. Het was toen
vier minuten over zevenen.
Aller aandacht was gespannen, maar voor
dat men de teleplionische boodschap kon
vernemen, trad het hoofd der koninklijke
politie uit het duister naar voren en sprak
hij met luider stem
Mijne heeren en dames. Het is mijn droe
ve plicht u te moeten mededeelen dat Hare
Majesteit niet meer is."
alledaagsch dlaairbij dia grijlsgro'-sffio van liisa-
lokte t
Stel mv zuster gmiab, Acliim en ak zul
len nooit een paan worden."
lAselotto was oen beetje» vetfHnftfc door die
besliste ontkenning.
„Daar lielb ja gelijk in," acid!© ze», „jc bobt
oen rijker© noodig. Wij zulten dm sclmilde.ii.
Acliim is geiem ■scliitborende partij
Waldine klem dia de lipp-eoi ismarbolijlc op
elkaar. Haar itroifcs werd haar even. dikwijüs
voor do voeten geworpen alls haar armoede.
WaifJ zou nu eigenlijk haar lol zijn 1
Lieeüobbe bran collate, diat zo haar gast bo-
loedigd had en zocht een. uitweg.
„Ik moeb oeais .uaar onijlu crèche gaan zien,"
zeadb zij, „ga. je mee?"
Zijj had een hekel aan dien koesbail, »do kcu-
3den, en do kaasmakerij;, maai" !had, om wat
bezigheid te hebben, oem Itiindteaibewaaupkiats
opgericht. Aibeldsbeira en dagjwenkstems van
allo soorten, kon dan. haar ktemc kinderen in
con grasfcudai brengen, dien Lieelobto tob dut.
dioel van Adiim afgebedeld' had. Em aanko
mend anedsje paste tegen een geringe vergoo
d'iaig op de Meiiaien, die met -brood' en nrdlk
gevoed wea'dcn. In eien groo-t paneel stond al-
l'erlcd eenvoudig speelgoed. Lismlottia ging
daar dagdijlcs cén- of 'Uniecmaail liecnze
was zeer •brotsch op die imuclrting
Maan Wiaïdlino sloeg h'öt af, om aneio -tie
gaan. ZqVbleef liever hior wachten, «tot Li»se-
lotto teang levvam. Zij waren juist bij' ccmi vci'-
molmdb houten bank gekomen, dicht tb ijl hiel
mo'eraissig© wcilandi, da>t meb ■zöcï' mud'© wil
gen en populieivsn emzoooud was. Dbb pimt
vormde zoowalt het midden toisschcn tel slot
en do boerdteraj1.
Tezelfder tijd reden twee lakeien op witte
paarden door de poort den weg naar Cowes op
met belangrijke telegrammen. Daarop ging
de menigte zwijgend en langzaam uiteen.
Tegen zes uur lekten te Londen door de
telegraafkantoren vage geruchten van zeer
sinisleren aard uit. Deze werden beslister
herhaald totdat om halfacht Londen wbt dat
de Koningin een uur tevoren was gestorven.
Kort daarop kwamen extra bladen uit. De
schouwburgen en vermakelijkheden zouden
troepen bezoekers weg die de stiaten vulden.
Voor nMausion House" stonden de men-
schen uit pure gewoonte dicht opeengedrongen
en zwijgend, zonder te weten waarom zij
daar stonden. Aan de Sint Paul, op de trappen
van den voorgevel rezen duistere gedaanten
van mannen en vrouwen op, slechts flauw
zichtbaar tegen den donkeren achtergrond
van de reusachtige steenmassa van de kathe
draal, Elke minuut klonk de zware dolle
klokketoon, als een klacht, een kreet van
duistere smart en groote droefheid. Slechts
het standbeeld van koningin Anna stond bleek
in de strakke witheid van het marmer.
In Fleetstreet waren de vensters van de
bureelen van de uDaily Telegraph" reeds niet
zwait omlijst ten teeken van rouw. Het
Strand zag er droefgeestig uit. Alle schouw
burgen waren duister, de menigte liep heen
en weder, of vulde de bussen. Trafalgar
Square was stilde heldere klok van Sint
Martin's kerk liet vau oogeublik tot oogen-
blilc haar gelui hooren en werd beantwoord
door de machtige stem der reuzen klok van
Westminster.
Over het algemeen is de houding van het
volk kalm en waardig. In de ^National Li
beral Club" zijn vele parlementsleden bijeen
die spreken over de zitting die morgenmid
dag om 3 uur zal worden gehouden.
Men zegt dat do Koning onmiddellijk van
Osborne naar het St. James's Paleis is ver
trokken, om in handen van den j>Privy
Council" den eed van ttouw aao de grond
wetten af té leggen.
De proclamatie van >den nieuwen Vorst
door de herauten in rijke rniddeleeuwsche
kieedij zal morgen plaats hebben van de pui
vao het paleis van St. James. Daarop zullen
de herauten, vergezeld door hun volgeis de
proclamatie alkondigen van de «Royal
Exchange'Charing Cross en andere plaatsen
van Londen naar oud gebruik. De pi oclama-
tie zal eveneens worden afgekondigd in de
koloniale hoofdsteden.
De aartsbisschoppen, bisschoppen en rech-
teis zullen in het palies van St. James io
audiëntie worden ontvangen door den Ko
ning en tot den handkus wordeu toegelaten.
De hei tog van Norfolk die door geboorte
i>Barl Marshall of Engeland" is, zal onver
wijld den nationalen rouw afkondigen.
Lord Chamberlain, wiens taak het is
alle moeilyke en ingewikkelde bijzonderhe
den van een vorstelijke teraardebestelling te
regelen, is reeds aangekomen. Er wordt
ijverig gezocht naar precedenten, maar deze
leveren moeilijkheden op in de tegenwoor
dige omstandigheden. Bij voorbeeld zijn nooit
te voren de banden van het Engel&che Vor
stenhuis met vreemde hoven zoo nauw en
zoo talrijk geweest. Bovendien levert het
sterven der vorstin op een afgelegen eiland
allerlei bijzondere moeilijkheden op.
Db 'trotsdie tieaTigliouding week mil WafL-
■dine'e gelaat, «torn Lisokobto verdwenen was
Zij 'liet baar ingehouden tranen den vrijen,
loop.
Do plaats waar ze zat Was eenzaam, in. ;t
gebed -niet roimmUscik, maar «toch ook nieifc
zond-er* bekoring. Een vroolijk zonnetje
scheen cp den. met riet omzoomden vnsoh-
vijver, waarini ganzen en. eenden, duikelden.
Ami don overkant, boven, de boomtoppen) uit
verhief liet slot zich en een d!of, eentonig ge-
droun kon. wel van db liiedein geprobeerd, wor
deind»© dorsclimachmei komen.
Het deed hot jonge meisje go ©dl, alleien te
zijn. Walt had ziji liöt vannnd'dag mo-e'ten
oiLtgielden, Wat een hatelijke toespeliinigen
had men op haar verhouding tob deal jongen
vrijheer gemaaktWait fbeUleedigde men haar,
aUtoon omd'aJt z& arm wasBovendien behoor
de zo onh'eaTroepolijk een ander .toe!
Haar eenzaamheid! werd! spoedig gestoord,
vreemde stommel waerblonlsen au luaar na-
bijjhedd'. Ear zij het wist, was zc omringd door
db bodelaarsfauviliie die lii'selobte weggejaagd
liaid. Bij de rondtadklteoide muznluaiut'en Iiad
zich nog ceui zoogonaaend la.rme hiand'wetife-
igezel govoegd', die er in liet geilredl aiiet var-
trouWonswaardag uutzing. Do Jieelo troep be
gon nu op onbeeclnamde. ivajize ite bedelen.
Maar Wal dine had geen pemuiig bijl zich.
Zij rcJöliitvaardigde -d'aardoor den bijnaam
van „beidelpiunses" dion Vild haar gaf. Dat
was Jiaar lm- oore gekonieai; liet was ook nöt
iets voor "V'iki, die haar broeder een rijk hu-
walijk wilde iaten doen.
Wialldfme geraakte lm venil'sgemhead Zij
pd'obeeade» weg te ko-men, docli! d-o b&d"eil troep
vervolgd.© haar hardnekkig en „de aavne
De Amerikaan^che Senaat heeft met alge-
meene- stemmen een door Allison voorgestelde
resolutie aangenomen, waarin veiklaaid woidt
dat de dood van Hare Koninklijkeen Keizer
lijke Majesteit Victoria, begaafd met edele
hoedanigheden en een groolen naam, oprecht
betreurd wordt door dea Senaat van de Ver.
Staten.
Ook de Kamer nam een moïm aan, waarin
yq haar diepe droefheid uitspreekt over het
overlijden der Koningin, De Kamer hief on
middellijk haar zitting op ten teeken van
eerbied voor de o vei leden vorstin.
Zoo dra de offlcieele bevestiging van het
overlijden der Koningin was ontvangen, zond
president Mc Kinley een telegram van deel
neming aan den Koning uit zijn naam en
uit nam van het Amenkaansche volk.
Staatssecretaris Hay zond eveneens een te
legram van deelneming aan lord Landsdowne,
Britsch minister van buitenlandsche zaken,
waarin de regeering der Yereenigde Staten
haar deebeming uitspreekt in het geleden
verlies.
Ook President Kruger heeft blijken van
belangstelling gegeven in de ziekte der
Koningin door een telegram te zenden waarin
naar tijdingen gevraagd werd. De Engelsehe
bladen spreken zeer gunstig over die daad
van den ouden President. De Daily News"
zegt speciaal, dat het in zijn karakter ligt
de grieven tegen het land te vergeten om
zich te interesseereu voor den toestand van
de zieke Souvereine.
Ook President Loubet en de Paus hebben
telegrammen gezonden.
Koningin Victoria Alexandra van Engeland
is dus niet meer, zij, de oudste der regee-
rende vorsten, zij, die 64 jaar de kroon van
Engeland gedragen heeft. Twee harer klein
kinderen zyn de Czaar van Rusland en de
Keizer van Duiischland.
In 1897 was het 00 jaar geleden, dat zij
den troon van Engeland beklommen had.
Toen schieef de vredesapostel "W. T. Stead
de volgende woordeu dHaar regeering heeft
een stempel gedrukt op de geschiedenis van
Engeland in deze eeuw, die begonnen is met
het stiijdperk van Fiafalgar en [Waterloo
en die eindigt met de vreedzame lieiden-
kiug van een regeering welke, hoewel ver
duisterd door do «chaduw van een oorlog en
een opstaud, toch zestig jaar lang de regee
ring des vredes is geweest."
Zoo schreef hij m 1897. Thans zou hij het
niet meer kunnen. Ëcn oorlog tegen twee
kleine Republieken heeft het Brioche rijk
ontketend, j>nu gaat bloedrood in stormach
tige lucht ten onder de zon, die eens zoo
weldoend scheen."
Victoria Alexandra, hertogin van ICeot, is
geboren 24 Mei 1819 uit het huwelijk tus-
schen d *n hertog van Kent en prinses Vic
toria M ria Louisa van Saksen-Goburg-Gotho.
Bij de eboorte vet moed de niemand, dat zij
eens du kroon van Groot-Brittannié zou dra
gen. Doch toen na den dood van George IV
de ook kinderlooze Willem IV koning ge
worden was, werd zij als koningin aange
wezen en ontving zij een jaargeld. Niet on
aardig is de wijze waarop zij het bericht dat
zij koningin geworden was, vernam.
In den nacht van 20 Juni '1837 stierf de
koning. De aartsbisschop ven Canterbury cn
handwerksgezel" begon haar mi te schelden
H'a&r toestand was, hoewel uaab gevaarlijk,
dan todi pijnlijk. Nauwelijks had» ze haar
tranen gedroogd sse wist jn-at waarheen to
gaan. Opeens was Adnm aan haar zijidte Hij
moest van uit de bocarieaij die- scène gezien
hebben. Met zijn hoog© jachtlaarzen, iliadi hij
•den moerassigen visclivijver gteteltchijk
doorwaad om au ©cu pa air minuten bij haar
to zijn. Nu strooide hij geld als eem vorst en
joeg met een paar gebiedend© wooidoli d'cn
bedeltroep uit eilloaar.
Sprakeloos, gloemea^d-roo-dl anoit terneerge
slagen oogen, stond! "Waldun© eolbij. Wat
scliecn liij haar betooverend' toe in zijn ro.d-
deriijkhoid, in zij'n hoea'schappij, 200 geheel
de held van haar droom en1
Nu waren ze alleen. Een klein poosje» spra
ken zo gowoou met cjkw, hoe Jiier geko
men was en hoe- hij liaar opgeiucirkt. Wad,
waarom ene alloetn hier gebleven wne eui zoo
meKsr. Toen veretom den ze» Weer Want ze
gevoelden beiden, dU»b ze elkaar hioel andare
dim gen -te zeggen hadden.
Onder heit zachte gefluister van de wilgen
en bet gesnater der ganzen, em ccaiden bhk-
iben Achim -en Walduie elkaar in do oogcai.
Zi) gevoed den, dat het onvcrbiddelijike aiood-
lot hun haaten verbond'
Waldinels trotsoli golaait was verdwenen.
Zij- gliinüachte anofc nog voclitige», glinsteren
de) oogcm Alk heft geilde, a>l»s( die» veipeaeoon-
lijktoliefd'o .stond ze vooa- lteim. Hij bi'eadldie*
zajin armen ui»t en zij1 zonk weerloos aan zijn
borst, an lieib toe, dait hij zijn wanno bppen
•op de haro dankte. Opaexns ïuijfjle 20 zich loa
En toch kwairn. ea' niemand. Alleen, da gan-
zem en ©enden smaterdbn als .le voren.
Hij had haar naast zwh op db vermolmd-el
bamk getrokken, dio ondca' hun gewicht
dreigde ta bezwijlreii. Nu fluistordbn. ze» meb
elkaar, zachter 011 geheimzinniger dan do
vrimd aai de» populieren Natuurlijk, zo had
den elkaar altijd lieigeharl. Toen roe-ds, toon
hij voor 'b ceist als office naar lmis kwam
011 zo samen op het oogstfe»est d'ausbein, itoen
had ze beiti dmdehj'lc gevoald. Maar zij!
epiong op, als was ze verschrikt over hat-
geen ze hem zoggen, ja- altijd! ww lierlituleai
moe^t-
„Ik ben mot vrij Mc moeit weg vaoi luier
ik mag jo nooit- weerzien!
Haj glunlaclutet slechts.
„Waai* denk' je aan? Je behoort nrij int
loc. en róeanand mag je van me afnemen
Zij' hiald echt-er vol: „Ik raag niet, uk mag
niet
Nu werd hij onrustig. Onlangs had ze hem
al gezegd», dat ze nipt vrij' was Zou die Hu-
dolf weike-Tijik recht op haar bdbben? Dait»
ko-n toöh geen ernst zijn„Voel jo dan met,
osenal's ik, dat het nu niet andbrs ra eer zijn
kan? Dat jo de. mijjue word011 moet? Afe een
ander je hegoert, schiet Mc liom neer."
„Acümn, je weel mcb wat je zegt!" riep ze
ontzet. „Te wetob niet hoe vod verplichting ilc
aan llud'olf Weyer heb
„Wat voor vcapliriitbig kan je aan hom
hebben? Toch geen Hefdb 1 Want je houdt
toch van mij
„He ban hem veel meea* -schuldig daai lief
de 1 Onvergotólijike ckmkbaiuhöid
„Zeg dan, hoe 'dint gekoaneai üs
'Wordt vervolgd,
