54"'" Jaargang. Vrijdag 25 Januari 1901.
No. 10455.
SCHULDEN.
1800-1900,
V
BUITENLAND,
KONINGIN VICTORIA, f
vïi.
"V
VIII.
Daar de overeenstemming tusschen de groote
mogendheden de Krirnquaestie tot een einde
gebiacht had, wilde men van haar bestaan ge
bruik maken om de Itali&ansche quaestie te
regelen, van welk land Oostenrijk een gedeelte
bezette, terwijl Frankrijk in Rome troepen
had en de ovetige staten in de grootste regee-
ringloosheid verkeerden. Een wensch werd op
het congres te Parijs geuit ten gunste der
ontruiming van Rome door de Fransclte troe
pen en van Bologna door de Oostenrijksche.
In plaats van zich in dien wenscli te schikken,
tiokken in 1859 de Oostenrijkers deTessino
over.
Dat deed den oorlog uitbreken, niet alleen
met Piemont, maar ook met Fi ankrijk, daar
Napoleon niet wilde, dat Oostenrijk's invloed
in Italië toenam. Een Fransch leger landde
te Genua en werkte met dat van Piemoat
in Sardinië onder Victor-Emanuel samen. De
Oostenrijkers leden bjj Palestro en Magenta
nederlagen eo Napoleon en Victor-Emanuel
hielden hun intocht in Milaan. Na de nieuwe
overwinning van Napoleon by Soiferino
teekende hy met den Keizer van Oostenrijk
den vrede vat Vtllafranea, waarbij Oostenryk
van Lombard^ afzag.
Dit resultaat werd slechts matig op prijs
gesteld door hen, Mie uit de interventie van
Frankrijk een vereemging van geheel Italië
verwacht hadden, maar Cavour, de eerste
minister van Piemont, verwezenlijkte dat
denkbeeld door van Frankrijk de goedkeuring
te verkrijgen om alle kleine centraal-Itali-
aansche steden aan Piemont te verbinden,
voor welke goedkeuringen Frankryk Nice en
Savoye kreeg. Toch werkten de Italiaansche
patriotten aan een nog volkomener eenheid.
Garibaldi, door Cavour ondersteund, verwekte
in Sicilië een hevigen opstand tegen koning
Frans. 5 Mei I860 landde hy te Marsala
met zijn beroemd legioen van 1000 man en
won de slag bij Müazzo. Koning Fransylucbtto
van Napeis, waar Garibaldi den volgendeD
dag binnentrok.
Nog een laatste vermetele poging moest
gewaagd worden om de Italiaansche eenheid
te verzekerende inval in den Kerkelijken
Staat, de bezetting van Rome, waar nog altijd
na de revolutie van 1848 een Fransch iegei
in garnizoen lag. De troepen van den Paus
werden bij Caslelfidardo overwonnen, maar
de Piemoniijners duilden de Franscnen, die
de Eeuwige Stad verdedigden, niet aanvallen.
Geheel Italië was nu dooi Gaubaldt genomen
en bij de opening van het eetste Parlement
(18 Febr. '18611 werd Victor Emanuel tot
koning uitgeroepen.
Er bleef nu nog over Rome te nemen,
maar het Bonapartistische Ft ankrijk had zich
als beschermer van den Paus opgeworpen
Daar het echter anderzijds voor de Italiaansche
eenheid was, werd de strijd tusschen de linker
zijde en de conservatieven te Parijs zeer ver
bitterd, daar ieder der partyen de regeering
op haar zijde trachtte te brengen.
Daar de godsdienstige reactie slechts den
monarchisten gunstig kon zijn, begon de
Keizer plotseling naar het liberalisme over
te Lellen. Het liberale Keizerrijk gaf groote
Roman van
F. VON KAFFF—BSSENTimU,
belangwekkendheid aan de parlementaiie
debatten en schafte gedeeltelijk de veilig
heidswetten van 1858 af. Deze liberale
neigingen teekendeu ook hst algemeen karak
ter der Fransch buitenlandsche politiek en
Napoleon liet duidelijk zijn plan kennen om
in alle omstandigheden in te grijpen door de
expeditie, die hij in 1860 tegen de Turken
organiseerde, die in Syrië ontelbare christen-
moorden bedreven hadden.
Maar Napoleon had één gevolg, dat de
Italiaansche ooi log had, niet voorzien, het
welk later op een vreeselyke wijze zich tegen
hem keerde. Oostenrijk in Italië overwonnen
zag zijn prestige ernstig bedreigd en zijn
invloed op de kleine Duitsche Staten ver
minderde met den dag, des te meer omdat
de inwendige toestand van Oostenrijk zoo
ellendig was dat keizer Frans Jozef genood
zaakt was om het absolutisme dat tot nog toe
geheerseht had, te vervangen door een waar
lijk constitutioneel systeem. De Kamers wer
den in Hongarije weder ingevoerd en de con
stitutie van 1861 regelde de politieke en
administratieve instellingen van Oostenrijk,
Deze concessies waren door Frans Jozef
slechts gedaan, omdat hij vreesde in zyn
Keizerrijk een i National Verein" te zullen
krijgen gelijk aan dat, hetwelk de demoera
ten in Duitschland hadden gevormd en dat
van de Duitsche vorsten een radicale hervor
ming da Constitutie eischte. Pruisen had
reeds een aanzienlijke invloed in de confede
ratie der Staten en dreigde zelfs toen reeds
den Oostenrykschen te overtreffen. Toen de
Sleeswijksche quaestie in 1863 ontstond,
waarin zoogenaamd de rechten der Confede
ratie door Denemarken bedreigd werden, dat
aar? het hertogdom dezelfde constitutie wilde
geven als aan de overige Deensche Staten,
wist Pruisen Oostenrijk in zyn veldtocht tegen
Denemarken mede te sleepen. Het verdrag
van Weenen in 1869 gaf den Pruisen Slees-
wijk en Holstein aan Oostenrijk, dat aan de
regeering te Berlijn zijn rechten op Lauen-
burg verkocht.
Op dat oogenblik \oelde Pruisen zich sterk
genoeg om zich van Oostenrijk's voodijschap
te ontslaan en om dat aan het Weemcho hof
te bewijzen, riep het den Rijksdag van Frank
fort bijeen, die, daar hy niet beantwoordde
aan de wenschon van Pruisen's koning, da
delijk weer ontbonden werd, terwijl Bbmaick
Italië in een nieuwen oorlog met Oostenrijk
wikkelde. Pmisen koesterde dezelfde idealen
als Italië en het wilde de eenheid van Duitsch
land verwezenlijken, de twee regeeringen
konden zich dus verstaan.
Terwijl de Italianen V etië binne melen,
trokken de Pruisen in ohemen en 3 Juli
1866 stelden zij meer d i 200.090 man in
ile vlakte van Sadowa o De meeiderheid
der Pruisische bewapening besliste de over
winning en de Oostenrijksche generaal Pene-
dut weid letterlijk verpletterd. De oorlog
duurde nog een veeitieri dagen voott, maar
23 Augustus 1866 stond Oostenrijk by liet
verdrag van Praag aan Italië Venetië af en
aan Pruisen Slees wijk en Holstein, terwijl
het toestemde in de stichting van de Noord-
Duitscbe Confederentie, een beslissende stap
naar de geheele en volmaakte éénheid van
Duitschland,
Napoleon III, die, zooals hierboven gezegd
is altijd tusschen beide kwam, had liet nu
niet uoodig geoordeeld te interveoieeren,
omdat hij het niet ongaarne zag, dat Oosten
rijk's invloed over centraal Europa vernietigd
weid. Het Oostenryksch-Russisch conflict
scheen hen een logisch gevolg toe van zijn
tocht in Italië, maar hij gat er zich nog geen
rekenschap van dat Sadowa liet voorspel van
Sedan was en dat een jong en goed ge
organiseerde staat de plaats van Oostenrijk
had ingenomen, een staat, die later Frankrijk
zou overwinnen,
Het was de opstand, die in 1868 in Spanje
tegen de regeering van Isabella II uitbrak,
die Frankrijk en Pruisen tegenover elkaar
bracht. Generaal Prim, die koningin Isabella
van den troon had gestooten, bood de kroon
van Spanje aan een Hohenzoflern aan. Meer
was niet noodig om het vuur in het buskruit
te brengen.
Maar alvorens over den oorlog van 1870 te
spreken, moeten wij even een blik slaan op de
buitengewone vlucht van ontwikkeling door
Amerika genomen dank zij het volhouden
aan het Monroesysteem, hetwelk beoogde,
dat het vasteland van Amerika alleen aan
de Amerikanen behoorde. Diepgaande mee-
ningsvei schillen waren echter ontstaan tus
schen de Noord- en Zuid-Amerikanen der
Vereenigde Staten, de Angel-Saksen en de
Latijnen en bij het optreden van Lincoln als
president in 1861 brak er plotseling een he
vig conflict uit, daar Lincoln de slavernij
geheel wilde afschaffen, Een opstand ontstond
in Zuid-^arolina, welke zich weldra tot alle
Slavenstaten uitbreidde, die zich van de Noor
delijken afscheidden en te Montgomery in
1861 de zuidelijke 'Vereenigde Statenbond
stichtten.
Een oorlog was er het gevolg van, in het
begin niet dadelijk tot beslissing gebracht,
daar de Noordelijke Staten zich niet goed
wisten te organiseeren. Jn 1862 nam generaal
Grant het opperbevel op zich, maakte zich
van de hoofdstad van Ohio en Memphis tnees-
terwijl de N.-Amerikaansche vloot de foiten
van Nieuw-Orleans vernietigde, welke plaats
genetaal Buttler in 1862 nog nam. De expe
ditie van Mac-Clelan tegen Richmond was
minder gelukkig, maar Lincoln aarzelde niet
om de conscriptie in te stellen en aldus aan
zijn generaals een nieuw leger te geven,
waarmede zij Maryland weer van de Zuidelijke
konden bevrijden.
Met afwisselend geluk werd vooitgestreden
(Fredericlisbuig, Murfieesborougli, Chatta
nooga. De ooilog nam in 1861 een einde na
een merkwaaidigen tocht van Grant en Sher
man in Georgië, en Richmond de ziel der
tegenstand, werd 6 Apt tl 1865 genomen.
Twaalf dagen later werd Lincoln vermoord,
maar de zaak der slavernij was hopeloos
verloren en de Vereenigde Staten konden
ztch op een flinke basis organiseeren.
daten staan geschaard op de trap, 'twee offi
cieren. koudon. de wachit bij 'de dem* der ka-
De becLitendem en pachters defilee-re-n
langzaam voor die doodo Koningin, wier ge
laat kalm en rustig staat als van een marme
ren beeld. De aam en rijn. gekruist, een rijk
maar eenvoudig gouden kruis rust op d©
borst, liet hoofd is naar rechts gebogen, het
bed as met bloemën omringd. Twee Didisdho
bedienden en een hofdame waken in de sterf
kamer. De overbrenging vam heit lijk zal
waarschijnlijk Vrijdag plaats hébben.
Een ware vloed van brieven, tólegïainmem
en ander© bewijzen van rouwbeklag vaai do
gebiesde W-ereld
aan dien nieuwen koning on
de koninklijk© familie- •Wordt opgenomen j
allo Engeteeho koloniën, Amerika, bijna aill©
hoven, aille groote steden van het vasteland,
van Engeland zonden hun bewijzen van deel
neming.
2i)
Da woorden vlogen tussdien hen been en
weer, bijfna ademloos.
„Niemand! weet het -nog dan mijn vader
an ik," isltaniedd-e- Waldime, „niemand' weel
ten minste hiet crechte. En mijn vader zou
zioh doodschieten, ak iemand etr achibea"
kwam
„Jo moet liet me vertellen," drong Adhrm
aan, „want wij rijn nu één, jijl en ik tus
schen ons onogenjgoen gehemi-en rijn."
Nieen, dat mocht ook niet -dat begreep
Waildino op dit oogeribbki ook; rij| mieiende
■to hooreai, hoo rij® hart Hopte, zijl zng, hoe
oen vreeséLijke angst hem liet zweet op hot
aangezicht joög En an1 lafgeihr-okan zinnen,
het bleeke gezichtje afgewend, begon ze:
„Jb weet, dlait mijn vader nog allerlei post
jes waarneemt, om zijn klein inkomen te ver
lioogen. Onder anderen is liijj curaitor van ee®
stichting voor hot militaire ziekenhuisdoor
het gerecht wordt ieder keer eten commissar
ris benoemd, die- mat hot nazien die® rekening
belast is. En eens op een dag ontbrak es-
geld Papa bard mijn broeide® naar Ameri
ka gezonden Gij' kunt zelf begrijpen waa-r-
om, ja wieeib, dab deze zoon mijns vadeas on
geluk was. Om zich van hem te ornbdoen, had
hi) die kas aangesproken. Zo wia's pas nage
zien, on voord'ait' dab vee® gebeuren möest,
Zou mij® anno vadetr hert bekort wel -aanige
/SUsciuBc-cn overxïeSit»
SCHIEDAM 24 Jan. 1901.
Heb stoffelijk. ovensehob d)er Koningin ligt
nog altijd op het bed in de sterfkamer. So-1-
zuivcrd hebben Maar ca" kwam 'n nieuwen
assessor aan het gerecht, don zij® plichten
zeer ornstig opnam Rudolf. 'Hij' ontdekt©
het bekont. Ik hoorde imijm airmen vader jam
meren en vloog de kamen- bmnen juist
toen Rudolf hem da revolver uit do 'hand
sloeg,Rud-olf heeft aii-eit aiïleen gezwegen
hij hoeft ook heb ontbrekende geld voorge
schoten, hij, die zoo goed ak mots had En
toen ik hem uit dankbaarheid haast te voet
viel, richtte bijl mij op slechts uit liefde
voor mij had die plichtgetrouwe, ma® zich
zeil overwonnen Op zij® stomme vraag,
of ik ook een weinig voor Jie-im gevoelde, log
de ik mij® hand in de zijne...dab was ©en
heilige'bolof te, een eed, dien ik hem gezworen
heb. Ik kan niet meer terug. Haj heeft -ons
van de sehando en d'e® d'ood goredi ,ik ben
het hem schuldig, Achim l"
Hij had zwijgend toegehoord. In den be
ginne met stijgenden angst, dan herade
mend, toe® hij', boord© dat alten dankbaar
heid haar bond. En toen zij, herhaalde: „ik
ben het hem schuldig 1" greep hij, haai" beide
handen.
,,3ie zelf? Jiji? O neen, je kunt je zalf alleen
geven aan de® maai, dien je liefhebt. E®
daarom behoor je mijt toe mij, alleen1''
Zij zweeg. Zij durfde nog altijd met -op
zien.
„Hoor, kind," probeerde hij haar te troos
ten, „niemand weob hot toch
üUaar rij; schudde liet hoofd.
„Neen, neen, Achim, dat mogen we elkaar
niet wijjs make®. Rudolf wil d'e wachten, tot
hij' een positie had. En nu heb lik ham dage
lijks, ieder uur -wacht. Van het ©ogenblik
af dat je me in den tuin van liefde hebt ge
sproken, heb ik doodsangsten uitgestaan
Neen, Achim, ik ben niet vrij1"
„Wces maar genist, mij® lief meisje/' zeida
hij nu eemgszius besloten. „Rudolf heeft aik
can edel m-onsch gehandeld. Maar juistdaar-
oin zal hij den prijs te hoog vindon u en
h-eiin onwaaid'ig' Hij zal ©r zelf van afzie®,
als hij' hooit dab je mij dieifliebt. Het- kan
niet andersj-a zouidit hom bedriegen, als je
hem nu aaamaamt-, zond-er hem de waarheid
te zoggen
Zij -streefde niet meer tegen. Kon ze Ru
dolfs vrouw nog worden, tenwijiL Achmi's lip
pen op d-e liar© gebrand1 hadden? Neen
noen noen!
En triomfeerend-, met) een haaefc wilden
juichkreet -trok hij haar uaair zich toe, terwijl
de vermolmde bank kraakte en do twee ge
lukkigen in liet moeras dreigden te storten.
„Liievo hemelt Zijn jullie daar?" klonk
plotseling Li6ölobt&'s sclieipe etem tiisscben
hun zacht -geftuist er. iNaief verwonderd staar
de ze- hen aanliet was haar te onverwacht
Adrian was t-oöli daar ginds aan
werkt „Wat voeren jullie daar uit?"
„Wat wij uitvoeren vroeg Achim van ge
luk stralend „Wij hebben ons juist verloofd
wij zijn er nog anc-a bezig, Enehen
Lottehen 1"
„Werkelijk? Zoo vlug? Kan dat zoo vlug?"
vroeg zo, hot jonge paar met open mond aan
starend Ondie-rtusschen kreeg haar resolute,
gezonde natuur spo-odig weer de) overhand
„Nu," zcide ze, „Vilei zal' zich doodengere®1
Maar ik verheug me er in, want je ziet er
ontzettend gelukkig uit, Achim heusch,
ik verheug m-o van ganséher liarte."
Het goede meisje verborg it-ea* wille van
Tijdens de vergadering van -den Pravy
Council, kwam de Koning niet in de zaal
«aar de raadshearen zich -bevonden. De h-er-
lo-g van Devonshire, ,in rijn hoedanigheid van
lond-presidbn/b van den Privy Comlcil, deelde
aa-n de aanwezige® den dood- d«r Koningin
do troonsbestijging v-an den prins vam
Wales iwed-e. Vervolgens werden do hertogen
van -de koninklijke familie- en zekere andere
hooggeplaatste personen uiibgbnoodigd, zich in
de tegenwoordigheid) dos Konings te bege-
n.
Na eenigen rijd trad Zijn© Majesteit do
zaal binnen, waar de raadsheeren vcr-eonigd
waren, en hield een korte toespraak tot hen
V-eirvolgens nam de lord-kanseter den Ko
ning dein eod af, waarna) do maadyhesren naair
igorde dien eed van itu'ouw aflegde® en
voorbij -den Koning defileerden voor de®
handkus. Daarmede was de plechtigheid ge
ëindigd.
De titel des Konings is:
•Edward VEE, koning van Groot-B rit aomië
en Ierland, keizier van Indië. De proclamatie
door d'e herauten heeft hedien om 10 uur voor
het St. Janiespal-eie plaats.
De Koning Werd op den terugweg naar
Marlborough House zeer 'toegejuicht.
Rij de receptie ml het Sb Jamaqialeas
droeg d-e Koning d-e militaire uniform, do I-e
den van zijn gevolg eve-neons. Zijn r-ede tot-
de raadsheeren word' mot voorgelezen maar
ex tempora uitgesproken met veel ernstzij
zal waarschijnlijk hxte-i lui offtcicclen vorm
worden gepubliceerd.
De kanonnen in het park van St. James
deden op dab oogenblik door kanonschoten
den vollte kond van de broonsbesitijging.
Hiet Parlement kwam gistcraiannddag bij
een. Do voorzitter dleed aan heb Huis der Ge
meenten m-edodfeeling van den dood der Ko-
r ngin e® vo-egda ©r bijNu is het -onze
plicht geworden, den eed van vtouw af 'e
tergen aam haar cpvolgor, konmg Edwaid
De voorzittea" k-gda daarop den oe-d af, en
die andere leden vo-lgdeu ieder op hun be-urt.
In het Hoogedruns was dfe 'lord-lcamselier
de eerste die de® eed aflegde; daarna de
aartsbisschoppen van York en Canterbury.
All© leden waren in rouwgewaad.
Da Koning -en de hertogen zijn om 11-15
naar Osborne beruggekeeid.
Hot d'epaMlesment van oorlog lieeft bevalen
gezonden aan do commandanten der itaoepe®
m Londen, Aldorsliot en -eld-crs om 'heden
ochtend te helpen bij hat afzette® der- sfarar
ten als de troonsbestijging va® den nieuwen
koning wordt geproclameerd.
Voglens de „Dailli Mail" zouden de hertog
en hertogin van Yoifc, hoowol zij recht heb
ben op den titel van pms en prinses van
Wales, waarschijnlijk eten hunne niet wijzi
gen; dit kan hierdoor verklaard- wonden,
dait men geboren moeit rijn als prime! van
Wales.
Een aantal l'ecten van het gevolg van clan
Koning, uit rijn prins-van-Walosbijd zullen,
indiien zij tot zijn hofhouding blijven béhoo-
reu, in rang verhoogd worden.
De correspondent van de nVingtième
Siècle" te Londen seintIemand, die zeer
goed ingelicht is, verzekert, dat in het ge
heime onderhoud, hetwelk een kwartier
duurde, koningin Victoria op haar sterfbed
keker Wilhelm II liet beloven, zijn bemid
deling aan te bieden om een einde aan den
oorlog in Zuid-Afrika te maken. De voor
naamste regeeringen van Eu i opa zouden reeds
in kennis gesteld zijn met deze roerende ge
beurtenis.
De sOstdeutsche Rundschau", het orgaan
der pangermauisten, publiceert een hevig
artikel tegen Engeland. Het blad zegt:
sWij hopen, dat de laatste band
tusschen Engeland en het Duit
sche volk nu verbroken is. Wan
neer Wilhelm II uit Engeland
zal terugkeeren, zal het Duit
sche volk hem begroeten zon
der sympathie voor zijn rouw,
maar meteen zuehtvan verlich
ting, denkende, dat heden de
vriendschap van Duitschland
voor Engeland geëindigd is."
Eutd-Afrlka.
haar broeder haar lichten tegenzin voor Wtil-
■dluie. Hij hemea-kte dat wel, fijngevoelig1 als
hij «me, en Lij kuste nu ook rijn zuster.
„Ju, Achim," zoid© ze, zich. 'losmakend,
„jullie moet hc-ol verstandig zij-n, anders zal
heb niet gaan."
„Wees nieib zoo wijsneuzig, tLisaloitildhent"
„Wat ik zeg, is toch vaar,'' hield ze vol.
Achim haidl aan heb pracüsdie op dit
oogen-bluk niot gedocht. Hij «Tas -dwaas ver
liefd. Wat zou hij niet vergeten, wak niet
gedaan h-etbben, om dit aaugebadon aneisje te
bezitten, «der brotsclio schoonheid, viter ge
heeld wezen hei®, reeds lang betoovord' had1-
don.
Ingenieur Weber zat aan do koffietafel.
Viki h-a-d hem la-ten roepan, -omdat Aoliim
zoo lang «".egibleef^ De ingenmu- sch-eien zich
met zeor op zijn gc-malc to voakoi tussdi-en do
oudste vrijvroiuw, de dommeesvromv, de
zcn-dolingsw-eduwo en de burgemeestersvrouw
Aduni wilde graag zijn geluk nog ecai
poosj-o i® stilte genieiton, voor hij! voor do «*c-
ïëld dfe daaru'lt voortvlo-aieude gevolgen op
■zich na-i®.
Hij «nis in den guond een idealietisfhe pe-i-
soonlük'heid Maar Liaelottes itusschen bei
den treden 'had dat stilte geluk verstoord
Dus trad hij volkomen bedaa.rd aan do kof
fietafel -en maakte zijn verlovimg mot Wal-
dine bekend
De dkmes waren sprakeloos', dab deze ge
wichtige gebeurtenis zoo zonden* hun toedoen,
ja zonder hun medeweten, tot -stand was ge
komen. De ingenieur Weber uit Berlijn was
de -eerste, dte onbevangen geluk wensch to,
Want de zaak gmg hem niet aan; na hean
kwaan dia domiineewrouw en daania de van
Van het o orl oga terr-ein.
De Doo-d, die den vrede, de vea'gct-cilhedd,
-.te liefde- gebiedt, daar zij ons herinnert aa-n
de so-lidaiüteit, die ons -allen bindt door de
gelijkheid van ons -aller lot, de Dood mag
een groote en droefgeestige stilte brengen in
'net kasteel Osborne, hij! doet niet zwijgen
de kanon- en geweerschoten op de kopjes van
Zuid-Afnk-a
Echter dringt slechts ici-a der waarheid
door, diaai Ghairaberlaiii en consorten ge~
bnuk malcen van den rouw, die op heb En-
gelbdie vohi rust, ondter voorwendtel dien
niet te willen storen.
Tooh is het mogelijk, uit do stukjea en.
beetjes die ons gegeven w-ordie®, op te ma
ken, dat de zaken -er voor de -Engelschcai in
de Kaapkolonie hoe langer hoe atecli-ter gaan
uitzien. In heit Westen, te-a noorden van
CLiiiwilha.m, hebben de Engekchecn voor een
detachement van Hei-zog moeten, terugtrek
ken, wat wij- opmaken uit het bericht van
Hjiva-s, d-aifc als volgt luid't
Volgens de laatst© bericlxten heeft een
vr*orhoed©, 200 m'aji sterk, van de Boeren die
m het wosten oprulcken, cn die volgens dten
geluk stralende mevrouw von Goltz. Groote
g-oedheidwat ccai moei'tc liad ze- zich ge
troost, om Rudolf Weyer vast te houdlen, coi
nu word de jong© vrijheer haar schoonzoon
Ongelooflijk! Zij omarmde Achim, die zioh
zöer vaardig gedroeg. Vota deed geen moeite
haar verrassing te verbergen.
„Nu je. bent het hoofd des huizes, Acuiiun-
ehen," zeide ze anders niets.
Maar Achim begreep haar heel goed. Hij
omhelsde h.uir en vroeg om blaar steun in
huis. Toen weid ze ook bewogen en kiKJto
Waldine.
Men licit don majoor halen en improviseer
de ecu feestje. Ingenieur Weber probeerde
«eg te komen, want he-t wend ham to verve
lend. Hij- cn Achim waren midden in -cte on-
d-ci'liandolinsfen
gestoord
geworden, ©eirsb
door hot defect aan -de dorschma-ohine-, boen
doei" de verloving. Achim, die nog lang niet
alles begrepen had, wat de andere hem voor
stelde, gaf nu haastig rijn toesite milling.
Hij zou nu ©en heel arm meisje trouwe®
cn hij moest zorgen, dat rijn inkomen groo-
tar word.
Na-tuurlijk gmg het bericht van de ver
loving -op liet slot als een loopend vuurtje
door het dorp.
Toen den volgenden dag doctor Rudolf
Weyer op het station aankwam ©n zij® hand
koffer aan d'eu aanwezigen pakjesdrager gaf,
(een oude bekend© van uit rijn kindsheid) en
ni-cfc rijn gewone minzaamheid vroeg: „Nu,
is er nieuws, Joh-au toen antwoordde dezo
„Voel nieuws, mijnheer' Dé dochter vain den
burgemeester is -d'e bruid! En raad e,ens ■möI:
«ie®
(Wordt vervolgd
SCHIE 3AMSCHE
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Pry's per"kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl, 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prys per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zyn.
BureauSSotcrstraat 68.
COURANT
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zyn gratis aan liet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde fcï«in»* opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Xntcrc. Telefoon. Jfo. 133.
